Wijn van de week

Voor de wijngroten op aarde is het een voortdurend zoeken naar nieuwe mogelijkheden hun wijnen op de markt te brengen en hun imperium uit te breiden tot in alle hoeken van de aarde. De Gallo winery uit Californië was lang de grootste, tot een fusie tussen Constellation Brands uit de V.S. en het Australische Hardy’s het familiebedrijf naar de tweede plaats verwees. Van de week mochten we op een bijeenkomst in Amsterdam vernemen dat Gallo vastbesloten is de eerste plaats weer terug te veroveren. Dit moet onder andere gebeuren door niet alleen maar Californische wijnen te verkopen, maar door wijnen van uveral over de hele wereld te verkopen. Tamelijk ambitieus, het mag gezegd, maar de familie Gallo mag rustig tot het type ‘doorzetters’ worden gerekend. In Europa is een marketeer overgekomen van wasmiddelenproducent Procter & Gamble om de verkopen verder op te krikken. Dus dat zit wel goed, het verhaal was in elk geval heel gelikt.

Een van de wijnen die werd gepresenteerd op de Gallo-presentatie was een Chardonnay uit de Languedoc onder de naam ‘Red Bicyclette’, de rode fiets. Enigszins verbaasd moesten we vernemen dat we deze wijn wel mochten proeven, maar voorlopig niet hoefden te verwachten dat hij in Nederland op de markt zou komen. Dit merk moest de beleving van de Amerikaan bij Franse wijn verbeteren, en dat scheen nog te werken ook.
Maar nadere beschouwing leerde dat deze wijn afkomstig is uit de kelders van Sieur d’Arques, een grote coöperatie in de Limoux, een wijnstreek in de buurt van het historische stadje Carcassonne. Een kelder die ook samenwerkt met het huis Philippe de Rothschild, u weet wel, van de Moutons (Mouton-Cadet en Mouton-Rothschild). Blijkbaar is Sieur d’Arques erg populair om mee samen te werken. Met deze kennis konden we ons probleem oplossen, want in Nederland zijn de wijnen van deze voortreffelijke cave gewoon te koop, alleen niet als Red Bicyclette. Sterker nog, onlangs proefden we een Chardonnay van oude stokken die zo goed vonden dat we hem selecteerden voor de finale van onze proeverij van Europese Chardonnay-wijnen op het evenement Klassiek Europa.
Het gaat om de Sieur d’Arques, Chardonnay Vieilles Vignes 2002, een Vin de Pays d’Oc. Sieur d’Arques maakt vooral wijnen onder de naam Limoux, zoals de beroemde mousserende wijn Blanquette de Limoux. Maar deze stille wijn, Chardonnay, komt op de markt als Vin de Pays. Deze streek is wat koeler dan de gebieden aan de Middellandse Zee, zodat de chardonnay hier wat meer frisheid en zuren heeft. Dat is precies wat deze wijn zo interessant maakt. Hij heeft mooi hout, maar hij blijft toch ook heel levendig. De geur is breed en krach­tig, het hout is goed gedoseerd, met vanille, zuren en frisheid, lengte, ananas, fruit.

Bacchantes, ongeveer € 7,-
www.bacchantes.nl

M’n dochter (van 21, maakt u zich geen zorgen) rook even aan de fino sherry. Hij ruikt heerlijk, maar de smaak is altijd zo moeilijk.’ Even een slok. ‘Mm, toch ook lekker. Blijkbaar wen je er toch aan.’ Dat is Fino sherry. Een heel karaktervol wijntype, met veel geur en smaak, maar zo droog en uitgesproken van smaak, dat je moet ‘leren’ hem te drinken. Heel wat anders dan de aloude medium, die zoet genoeg is om zorgeloos weg te slobberen. Maar als jonge mensen het maar blijven proberen, dan moet het ooit weer goed komen met sherry, de versterkte wijn uit de streek rond Jerez de la Frontera.

Als we beginnen aan een Fino, moeten we ons realiseren dat dit type wijn de afgelopen decennia bepaald in karakter en kwaliteit is veranderd. Belangrijk is, dat we ons realiseren dat het alcoholgehalte van vrijwel alle Fino’s lager is dan vroeger, 15% in plaats van vroeger veelal 18%. Het idee dat dit type sherry ‘zwaar’ is, is daarmee achterhaald. Zeker als we ons realiseren dat ‘gewone’ droge wijnen geleidelijk aan zijn gestegen in alcoholgehalte en tegenwoordig ook niet zelden 13, 14 of zelfs 15% alcohol bevatten, zonder dat ze versterkt zijn met alcohol. Deze daling van het alcoholgehalte is gepaard gegaan met een stijging van de kwaliteit over de gehele linie. Het droge karakter van een Fino wordt verklaard door de manier wordt dit type wijn wordt gemaakt. Hij rijpt onder een speciale schimmellaag, de flor. Deze flor teert onder andere op alle aanwezige restsuikers, die daarmee verdwijnen uit de wijn, die daarmee beendroog wordt.
Wel moeten we ons realiseren dat een goede Fino niet goedkoop is. Alleen al de rijping op vat gedurende meerdere jaren, soms zelfs gemiddeld wel een jaar of vijf, kost flink wat geld en inspanning. Er zijn meerdere goede op de markt, maar er kan er maar één wijn van de week zijn. Dat is de Tio Pepe ‘Dry Palomino Fino’ van het huis Gonzalez Byass. Dit is een echte topper, met een heerlijke frisse smaak, rond, subtiel en toch pittig, mooi strak en zuiver, veel frisheid en karakter, zilt en bitter, amandelen. Het prototype. Maar we willen er graag nog één noemen, de Dry Sack Fino van Williams & Humbert. Ook dit is een mooie fino, met wat bitter, krachtig, open, een tikje boter en vet, met een vrij uitgesproken smaak, noten. Een iets gemakkelijker type dan de Tio Pepe.

Tio Pepe ‘Dry Palomino Fino’ van het huis Gonzalez Byass
Importeur: Oud, Reuchlin & Boelen;
te koop bij onder andere Dirck III, € 7,39.

Dry Sack Fino, Williams & Humbert
Gall & Gall, € 5,99

Meer informatie over sherry treft u aan in het fraaie sherry-supplement, dat volgende week zaterdag verschijnt in combinatie met Perswijn nr. 6. Te koop in de kiosk, maar ook verkrijgbaar als proefnummer. U kunt dat aanvragen via de deze link.

Terwijl de nieuwe regering van Thabo Mbeki ruziet met de (nog altijd) blanke industriëlen van zijn land, viert Zuid-Afrika tien jaar democratie. Het gaat nog altijd met horten en stoten, maar op de een of andere manier is nooit gebeurd wat velen ooit hebben voorspeld: het land is nooit in elkaar gestort. Stukje bij beetje blijft het zich ontwikkelen. Voor de Zuid-Afrikaanse wijn in Nederland was de vrijlating van Mandela en de afschaffing van de apartheid een keerpunt. De wijnen konden vanaf dat moment vrij op de markt komen. In tien jaar hebben ze een marktaandeel verworven van rond de 13%.
De prijs van de wijnen speelt daarbij ongetwijfeld een rol, maar behalve goedkope en gemakkelijke wijnen zijn er ook heel bijzondere en aparte te koop. Zoals de rode Brampton.

De in Zuid-Afrikaanse wijnen gespecialiseerde importeur Great Grapes heeft de viering van tien jaar democratie aangegrepen om de betere wijnen van dit land te tonen. Zonder dat deze wijn met name wordt genoemd wil men laten zien dan er meer is in Zuid-Afrika dan Kaapse Pracht van de Aldi, de best verkochte Zuid-Afrikaanse wijn in ons land. Hetgeen overigens meer zegt over ons land dan over Zuid-Afrikaanse wijn. Great Grapes werd opgericht op het moment dat de import van de wijnen van de Kaap weer ‘kon’, en het bedrijf is meegegroeid met de onstuimige groei die de wijnen van dit land in Nederland de laatste tien jaar hebben doorgemaakt. Uiteraard met de goedkope wijnen die iedereen zo graag wil, maar ook met mooie kwaliteitswijnen, die helaas een stuk moeilijker te verkopen zijn. Om kennis te maken met de wijnen zijn er tien wijnen in de wijnhandel geïntroduceerd, die allemaal tien euro kosten.
Een van de topdomeinen in de collectie is Rustenberg, op de hellingen van de beroemde Simonsberg. Rustenberg heeft de slimme zet gedaan een tweede serie wijnen op de markt te brengen, onder de naam Brampton. Deze wijnen zijn wat soepeler en toegankelijker dan de ‘echte’ Rustenberg, en bovendien betaalbaarder. In de aanbieding zit de Brampton Cabernet-sauvignon/Merlot 2001, een typische moderne Zuid-afrikaanse wijn, breed en heel intens, krachtig en modern, koffie, kruiden, zwoel en breed, zachte tannines, krenten en peper, mooi mondvullend.

Importeur: Great Grapes, actieprijs € 10,-
www.greatgrapes.nl

In het kader van deze actie zijn ook reizen naar Zuid-Afrika te winnen. Voor meer info: www.i-love-southafrica.com

Als weerman Krol met zijn domineesblik en wringende handen begint te vertellen dat we de afgelopen week wel érg goed weer hebben gehad, en dat het nu toch íets wisselvalliger gaat worden, weten we hier in huis gelijk dat de herfst definitief is begonnen. En dan hebben we het niet over een hete herfst, laten we daar duidelijk over zijn. Tijd dus om weer eens aan wat rood te gaan denken. En goed om eens in een streek te kijken die eigenlijk een beetje buiten beeld is geraakt: de Chianti, de parel van Toscane. Een streek met een reputatie van duur en niet altijd goed, maar soms vind je dan weer eens zoiets lekkers voor een redelijke prijs, dat je beseft dat ook dit soort generalisaties gewoon niet opgaan.

Helaas zijn we genoodzaakt om de jaargang 2002 in Chianti (en de rest van Toscane), met veel wantrouwen te bezien. Meer regen dan goed voor de druiven was, helaas een algemeen beeld van dat jaar, en zeker niet in deze streek alleen. Maar in goede jaren als 2001 is de kans op goede vangsten in de Chianti heel reëel, zeker als we eens rondkijken onder de wat minder bekende namen. De grote jongens maken natuurlijk fantastische wijnen, maar er zijn ook kleintjes die tot verrassende prestaties kunnen komen. Alhoewel, in het geval van Castel Ruggero is dat resultaat niet eens zo verrassend. Dit domein, dat zich bevindt op de grens van het gebied van de Chianti Classico, het hart van de streek, waar de beste wijnen vandaan komen, heeft zich al een aantal jaren verzekerd van de hulp van de voortreffelijke oenoloog Niccolo d’Afflitto. Deze maakt een wijn die verleidelijk en krachtig tegelijk is. Dat is mede toe te schrijven aan het gebruik van 15% merlot, een druif die tegenwoordig zeer populair is als toevoeging aan de klassieke sangiovese van de streek. Daarnaast bevat de wijn nog 5% colorino en cabernet franc en natuurlijk als basis de –wettelijk verplichte- sangiovese (80%). Het resultaat is voortreffelijk. Hij is breed en krachtig, met goede tannines, kersen en sap, balans, rijkdom, een fraai glas, met een goede lengte en een frisse ondertoon.

Importeur: Douwe Walinga, € 9,90
Hilversum, 035-6284552
douwewalinga@italiaansewijnen.nl
www.italiaansewijnen.nl
Website waarop ook wijnen kunnen worden besteld, bij een importeur die mag gelden als een van de specialisten op het gebied van Italiaanse kwaliteitswijnen van bekende en minder bekende domeinen.

In de malaise die de Franse wijnen de laatste jaren heeft getroffen, hebben de landwijnen van de Languedoc zich aardig weten te onttrekken. Een van de redenen is de dynamiek van vooruitstrevende wijnmakers, die hebben ingezien dat hun Vin de Pays heel wat meer is dan alleen maar een gewone landwijn. Natuurlijk is het altijd maar een minderheid, maar juist deze minderheid is van essentieel belang voor de ontwikkeling van een gebied. Afgelopen week waren we op bezoek bij een van de peetvaders van de moderne Vin de Pays, Louis-Marie Teisserenc van Domaine l’Arjolle in Pouzols even ten noordoosten van Beziers. Hij liet ons de wijnen proeven die de achtergrond vormen van zijn succes.

De achtergrond voor de productie van landwijnen in deze streek is simpel: de wijnen in dit relatief vlakke deel van de streek hebben gewoon geen recht op een appellation contrôlée. Dat is voorbehouden aan de wijnen op de hogere hellingen, de uitlopers van het centraal massief, iets meer naar het noorden. Hier, op enkele tientallen kilometers afstand vinden we de wijnstreken als Saint-Chinian en Faugères. Maar Teisserenc kan zich er moeilijk druk om maken. Juist de aanduiding Vin de Pays verschaft hem de mogelijkheid naar hartelust te experimenteren met allerlei druiven van overal, zoals muscat, sauvignon, viognier, cabernet, merlot en zelfs de Californische zinfandel, waar overigens alleen een Vin de Table van mag worden gemaakt. Wel heeft Teisserenc bij de productie van zijn wijnen gekozen voor de aanduiding ‘Vin de Pays des Côtes de Thongue’. Dat vindt hij toch net iets exclusiever dan de erg algemene aanduiding ‘Vin de Pays d’Oc’. Vin de Pays d’Oc mag hier letterlijk overal worden gemaakt, in de volledige departementen Aude, Hérault, Gard en Pyrenées-Orientales. Côtes de Thongue is voorbehouden aan een klein gebied in de buurt van Pouzols. Hier zitten een paar producenten die goede wijnen maken, waarvan Arjolle zonder twijfel de beste is.
Tijdens onze visite op 26 augustus werden net de eerste druiven geoogst, Chardonnay voor de mousserende wijn, ook weer een succesvol nieuwigheidje van Teisserenc. De oogst is dit jaar wat later dan de laatste jaren gebruikelijk, maar in feite heel normaal ten opzichte van het gemiddelde. Het ziet er redelijk goed uit, maar het weer van de komende weken zal doorslaggevend zijn voor de kwaliteit van de oogst.
Thuis al proefden we zijn bijzondere Sauvignon blanc, een wijn die een perfect alternatief vormt voor de Sauvignons uit de Loire, zeker in een jaargang als 2003, waarin de door de hitte geplaagde Loire-producenten wijnen maakten die meer op een zuidelijk type wijn leken. In het zuiden heeft men dan meer ervaring met de warmte, en dat kan soms handig zijn…
De Sauvignon 2003 is heerljk exotisch en zacht, met bloemen, peer, honing, mooi sappig en fris, een witte wijn met balans en lengte. Wel een wijn om direct te drinken.

Importeur: Les Généreux, € 6,90
Pelikaanstraat 4a, 7201 DR Zutphen
Tel.: 0575 – 54 36 67 – Fax: 0575 – 51 54 29

Sauvignon blanc is bepaald geen gemakkelijke druif. De witte koning van de grote Loirewijnen Pouilly-Fumé en Sancerre blieft graag een gematigd klimaat met de nodige koelte, anders laat hij het afweten. Bovendien is het moment van plukken essentieel om genoeg frisheid in de wijn te krijgen. Het is snel fout. Toch trekt hij wijnbouwers over de gehele wereld aan. Enkele jaren geleden trokken wijnbouwers uit Nieuw-Zeeland de aandacht met heel moderne, frisse en zeer grassige Sauvignons. Deze mode is een beetje over. De wijndrinker wil nu wat rijpere en zachtere wijnen. Oostenrijk is goed in staat op deze vraag in te spelen.

Voor velen is Oostenrijk bekend om zijn grote witte wijnen van riesling en vooral ook grüner veltliner. Maar meer en meer worden hier ook internationale druivenrassen aangeplant, zoals chardonnay en sauvignon blanc. De kracht van Oostenrijk ligt hem in zijn koele nachten, die de druiven genoeg aroma’s en zuren geven om ze toch spannend te houden.
Zelfs in een betrekkelijk warm en zuidoostelijk gelegen streek als de Steiermark weet men zo Sauvignon blanc te maken dat de balans tussen rijpheid en frisheid perfect blijft. Althans, dat is zo bij een goede producent als Neumeister, waar men van deze druif zijn specialiteit heeft gemaakt. In de 23 hectare wijngaarden van dit familiebedrijf is de sauvignon blanc met 9,3 ha de meest aangeplante druif. Afhankelijk van de kwaliteit wordt hij verwerkt tot een van de cuvées, van de ‘gewone’ Steirische Klassik, de basiswijn, tot de wat krachtigere en vollere Klausen, naar de absolute topper, de bijzondere, houtgerijpte Moarfeitl. Voor de topwijnen is de jaargang 2002 absoluut groots, en vanwege de hitte iets beter dan het vrij rijpe 2003. Maar voor de jaargang 2003 is de gewone Steirische Klassik een echte aanrader. Deze wijn is gewoonlijk iets minder rijp en in 2003 relatief juist vol en krachtig. Heerlijke Sauvignon blanc, en niet te streng. Een bijzondere ontdekking. Het is een mooi glas wit, heerlijk fris en smakelijk, sappig, lekker, met niet te veel zuren, kruisbes, lekker vol en krachtig. Op het eerste gezicht misschien niet zo goedkoop, maar wie zich realiseert wat een goede Sancerre kost…

Importeur: Imperial Wijnkoperij, Den Dolder (030-2252977)
Prijs: ongeveer € 15,-

Soms loop je in een proeverij tegen een verrassende wijn aan, op een moment dat je het niet verwacht. De Pinot blanc van het familiebedrijf Deim zit in een goedkope fles en het etiket zit er niet helemaal goed opgeplakt. Maar ja, uiteindelijk gaat het om wat er ín de fles zit. En dat blijkt bijzonder goed te zijn. Pinot blanc, en dan uit Oostenrijk. Het is misschien een beetje wennen, maar het heeft alles wat een Pinot blanc lekker maakt: wat kruidigheid, sap, frisheid en een beetje vet. Een mooi product uit Oostenrijk, dat tegenwoordig een naam heeft op te houden met zijn droge witte wijnen met kracht en karakter.

De Wachau, het Kremstal en het Kamptal zijn de drie meeste westelijke kwaliteitsgebieden van Oostenrijk, met wijngaarden aan de Donau of een van de zijrivieren. Kenmerkend zijn de steile hellingen, de dagelijkse zonnewarmte en vooral de nachtelijke afkoeling, door koele noordwestelijke winden. Dat maakt deze gebieden zo interessant voor goede witte wijnen. Door de afkoeling krijgen ze veel intensiteit en weten hun zuren te behouden. Zeker in het zeer warme 2003 van groot belang. De importeur vertrouwde ons toe dat de Pinot blanc in 2003 opmerkelijk goed gelukt was, veel beter dan in andere jaren. Dat willen we graag geloven. Blijkbaar wil het met de rijping in koele jaren niet altijd zo vlotten en heeft de extreme warmte het zuurgehalte niet al te veel aangetast. De frisheid is in elk geval prima, en wordt gecombineerd met veel kracht en volheid. En, laten we dat vooral niet vergeten, de prijs van deze wijn is meer dan redelijk.
Het kleine wijngoed van Alfred en Anna Deim (15 ha) produceert wijnen op een natuurvriendelijke wijze. Deze Pinot blanc uit 2003 is typisch voor dit jaar, heel krachtig en rijp van karakter, open en bloemig, geparfumeerd, met een lichte kruidigheid, heel fris en sappig.

AWWijn, € 5,95
www.awwijn.nl

Deze wijn vindt u ook in het nieuwste nummer van Perswijn. U kunt ook een proefnummer of proefabbonement bestellen via deze pagina.

Nick Faldo: geen golfcourse meer zonder wijn

Filmster Gerard Depardieu heeft ze: eigen wijngaarden. Gewezen tieneridool Cliff Richard ging in de Heer, maar later ook in wijn. Popster Sting kocht een eigen wijndomein in Toscane, en niet alleen om zijn nieuwste DVD op te nemen. Sinds vorig jaar zijn er nu ook wijnen onder de naam Nick Faldo, een van de meest succesvolle Europese golfspelers ooit. Maar anders dan bij de andere beroemdheden, dragen de wijnen wel zijn naam, maar zijn het geen wijnen van eigen wijngaarden. Evenmin is Nick Faldo wijnmaker geworden. Het zijn gewoon wijnen van een Australisch wijnbedrijf, Katnook Estate, die onder dit label op de markt worden gebracht. Waarschijnlijk wil Katnook Estate door middel van de naam Nick Faldo bereiken dat de wijnen geschonken worden in de clubhuizen van het almaar groeiende aantal golfcourses. De Engelse markt zal er wel op reageren, omdat Faldo daar een echte beroemdheid is, in elk geval onder de golfers. Maar of de wijnen in ons land zullen verkopen op de naam van deze golfspeler, lijkt eerlijk gezegd maar de vraag. Maar de moderne marketing heeft zo zijn eigen wetten en golfen is tegenwoordig in veel bedrijfstakken een populaire sport om de producten mee te associëren. Tsja.
Er zijn drie ‘Nick-Faldo’-wijnen op de markt: een Sauvignon blanc, een Shiraz en een Cabernet-sauvignon. Voor elke liefhebber wat. Sterk punt is dat de Sauvignon blanc sterk doet denken aan een golfbaan: het versgemaaide gras vliegt het glas uit, zo grassig is deze wijn. Daarmee wordt een stijl neergezet, die is gekenmerkt door frisheid en elegantie, en die we ook terugzien in de shiraz en zelfs de Cabernet-sauvignon. Met een gehalte van 12,5% is de Shiraz zelfs uitgesproken laag in alcohol, zeker voor een Australisch exemplaar. Hoewel de herfstregens inmiddels begonnen zijn, past de Sauvignon blanc het beste bij dit zomerse jaargetijde. De Sauvignon heeft een krachtige exotische geur, is aangenaam grassig, met kruisbessen, heel modern en expressief, asperges, aangenaam sap en frisheid in de smaak, maar ook even een licht zoetje, om alle strengheid weg te nemen.

Importeur: Vinites; prijs ongeveer € 12,50
www.vinites.com

De opmars van de viognier-druif lijkt niet meer te stuiten. In het verleden was de viognier dé druif van de witte wijnen van de noordelijke Rhônestreek, met natuurlijk de Condrieu als het absolute vlaggenschip. Dat vraagt uiteraard om navolging in een wijnwereld waarin al het goede zoveel mogelijk wordt gekopieerd –en met succes. In Frankrijk zelf is de viognier tegenwoordig zeer populair in de Languedoc, de grootste wijnstreek van wijnland Frankrijk. Wel is het karakter van de wijnen anders: voller en steviger, en minder fris.

De Franse bewakers van de regels voor de appellations zien het verschijnen van de viognier in andere streken van de Rhône niet graag. In elk geval heeft het instituut dat de appellations ‘bewaakt’, het INAO, vooralsnog geweigerd de viognier toe te laten bij het maken van de officiële appellationwijnen van de Languedoc, zoals bijvoorbeeld Coteaux du Languedoc, Saint-Chinian en Faugères. Het weerhoudt de boeren er niet van de druif gewoon aan te planten. Er kan altijd nog een landwijn van worden gemaakt, een in deze streek o zo populaire Vin de Pays. En ach, in de toekomst zullen de hoogmogende heren onder druk van de markt waarschijnlijk wel een keertje door de bocht gaan, zodat de viognier gewoon in de appellationwijnen mag worden gestopt. In Parijs lopen ze wat dat betreft altijd keurig een paar jaartjes achter de feiten aan, dat weet inmiddels iedereen.

Daarmee vinden we de viognier overal, onder andere bij het Faugères-domein Moulin de Ciffre, van de voormalige Bordeaux-boer Bernard Lesineau. Hij maakt er een fraaie landwijn van, Vin de Pays des Coteaux de Murviel. Het is een typische, zeer krachtige viognier, ongetwijfeld mede door het jaar, in de geur bloemen, amandelen, rozijnen, honing, intens van smaak, perzik en meloen, niet al te veel zuren, maar levendig genoeg. Hij is zo krachtig, dat hij zelfs zou kunnen worden gecombineerd met een fruitdessert.

Importeur: Wijnkoperij Okhuysen, € 9,90
www.okhuysen.nl

Wie drinkt er tegenwoordig nog Bordeaux? Behalve wat rijken die het niet uitmaakt wat ze betalen voor hun Mouton of Lafite willen weinig mensen nog met een Bordeaux in het glas te worden gezien. Vreemd toch, want dit gebied brengt zulke prachtige wijnen voort. Zo fraai, dat ze in feite overal ter wereld worden gekopieerd, of in elk geval worden de druiven uit de Bordeaux overal ter wereld uitbundig gebruikt. En dat geldt niet alleen voor de druiven voor de rode wijnen, merlot en cabernet, maar steeds meer ook voor die van de witte wijnen: semillon en sauvignon. Zoals in de Scrubby Rise van Wirra Wirra, een compositie van sauvignon met semillon en zelfs nog een scheutje viognier, om het spannend te houden.

Vroeger werd gedacht dat witte Bordeaux-druiven in Australië zich moeilijk zouden kunnen aanpassen aan het warme klimaat. Maar op plaatsen waar de koele Oceaan een sterke invloed heeft, zoals in McLaren Vale, ten zuiden van Adelaide, lukt het prima om er frisse wijnen van te maken. Dat is bij uitstek wat het innoverende bedrijf Wirra Wirra heeft gedaan: een wijn maken die wel de druiven bevat uit de Bordeaux, maar die in stijl in feite helemaal zichzelf is en bepaald niet als twee druppels water lijkt op de evenknie van het noordelijk halfrond. Dat effect wordt versterkt door het toevoegen van wat viognier, de witte druif uit het Rhônedal. Zo ontstaan een grappige en eigenzinnige combinatie. Sauvignon blanc geeft geurigheid, semillon vet en molligheid, viognier sap en volheid. Een geslaagde combinatie.
De geur is heel krachtig, met veel exotisch fruit, meloen, peer, een vleugje grassigheid zelfs, groente, om hem spanning te geven. Die vinden we ook terug in de smaak, die levendig is en fris, met krachtige zuren, een vleugje groente en gras, mooi vol en tegelijk elegant. Een heerlijke wijn voor een van de mooie zomeravonden van de komende week.

Wirra Wirra Scrubby Rise 2003, Sauvignon blanc, Semillon en Viognier
Wijnkoperij de Gouden Ton, € 10,95