Gisteren (9 oktober) heel vroeg opgestaan om met Frank Jacobs naar de Bourgogne te gaan. En aan te sluiten bij andere grote kenners en liefhebbers als Rien van den Berg en Cees van Toor. Ik wilde absoluut weer eens bij een aantal heel goede producenten langs, waarvan de wijnen voor velen –ook voor mij– onbereikbaar zijn geworden vanwege hun prijzen en schaarste. Dat is gewoon belangrijk voor het referentiekader van iemand die met een zekere autoriteit over wijn wil schrijven. Vandaar dat ik het een studiereis noem; de bezoeken zijn enorm leerzaam en een reminder hoe groots de beste Bourgogne is. En het is uiteraard ook heel fijn om dat soort bijzonder wijnen van het hoogste niveau te kunnen proeven en zelfs te drinken. Da’s een groot voorrecht, waarvoor ik dankbaar ben.
We startten de dag in Meursault, met een klein slokje Chambolle-Musigny 2014 van Hudelot-Noellat. Mooie wijn, vrij licht met een klein groen kantje maar super precies en heerlijk drinkbaar. Daarna stond highlight nummer 1 op het programma; een proeverij bij topdomein Domaine Roulot, een van mijn absoluut favoriete producenten van witte Bourgogne sinds Tillets 2002. Ondanks dat Jean-Marc Roulot er zelf niet was, was het een heel goede proeverij, met niet alleen alle wijnen van 2017, maar ook een paar oudere wijnen. Van Aligoté tot Meursault 1er Cru Perrières, alles is hier zeer goed; wat een precisie en inhoud, nooit overrijp, nooit breed zonder structuur en frisheid. Terroirverschillen worden hier overduidelijk ook, met een onder andere een textbook-verschil tussen Meursault 1er Cru Charmes (ronder, meer textuur) en Meursault 1er Cru Perrières (iets strakker, met de tijd wellicht een nóg grotere wijn). Eruit springend was ook Roulot’s Meursault 1er Cru Clos des Bouchères 2017, die niet onderdoet voor de bekendere Charmes en Perrières. Dat bewees ook de 2011 die werd geopend, een wijn met een geweldige structuur, enorme power en lengte.
Het tweede bezoek van de middag was niet minder boeiend. Het betrof Domaine Bruno Clavelier in Vosne-Romanée, een producent waarvan ik slechts één maal een wijn had gedronken, een overigens erg fraai Corton Grand Cru Le Rognet met dank aan Frank. We proefden de Corton 2017 uit barriques, alsmede zijn heerlijke Vosne-Romanée La Combe Brulée, van 85 jaar oude stokken (sélections massales), een ongemeen goede Village-wijn, en Vosne-Romanée 1er Cru Les Beaux Monts 2017, met meer diepgang. Van fles waren de hoogtepunten Chambolle-Musigny 1er Cru La Combe d’Orveaux 2016 (prachtige geur, rijpe kersen, peper, mooi fijn hout; intens, meer kracht, erg goede structuur, grote wijn) en Nuits-Saint-Georges 1er Cru Aux Cras 2016 (krachtig, meer hoekig en stoer, erg goed ook).
’s Avonds gingen we aan tafel bij Ma Cuisine en het niveau van de wijnen werd er iet minder op. Wat heet! Pierre Peters Extra Brut werd gevolgd door Michel Bouzereau Meursault-Perrières 2011 en een van de mooiste rode Bourgognes die ik ooit heb mogen drinken: Chambolle-Musigny 1er Cru Les Cras 2011 van Roumier. Wat een eerste dag….
De tweede dag in Bourgogne was niet minder interessant dan de eerste. Ons eerste bezoek was aan Marchand-Tawse in Nuits-Saint-Georges, van Pascal Marchand en Canadees Morey Tawse. Exportmanager Lorenzo, oorspronkelijk uit Pisa, en een van de wijnmakers, Mark Fincham, voorheen Domaine du Pegau, lieten ons proeven uit talloze pièces, zowel de négoce-wijnen die ze maken, als de domeinwijnen. We gingen van een heerlijk fruitig-florale Coteaux Bourguignons van 100% gamay tot superbe Grands Crus als Musigny 2017 en Mazis-Chambertin 2017. Zeer interessant om alle terroirs in logische volgorde te proeven. Buiten de prachtige Grands Crus –we proefden naast Musigny 2017 en Mazis-Chambertin 2017 ook Échezeaux 2017, Clos Saint-Denis 2017 en Clos de la Roche 2017, vond ik de Nuits-Saint-Georges Les Longecourts 2017 een geweldige wijn, een super-Villages!
Na een bevredigende lunch in Le Millésime in Chambolle-Musigny, met Hubert Lamy’s Saint-Aubin 1er cru En Remilly 2015, togen we naar Puligny-Montrachet, voor een afspraak met Franck Grux bij Olivier Leflaive. Het was bijna 20 jaar geleden dat ik daar uitgebreid had geproefd en in de tussenliggende tijd is het bedrijf aanzienlijk gegroeid. Het overgrote deel van de productie is ‘négoce’; ze kopen druiven en ook most, uit zo’n beetje alle dorpen van de Côte de Beaune, een paar in de Côte Chalonnaise en zelfs in Chablis. De basis (van de productie) is en blijft echter het hart van de Côte de Beaune: Puligny-Montrachet, Chassagne-Montrachet en Meursault. Daar bezit Olivier Leflaive 13 hectare in prestigieuze crus als Folatières, Pucelles en Batard. De proeverij die Franck Grux perfect had voorbereid, focuste dan ook met name op wijnen uit Puligny-Montrachet. Alhoewel de négoce-wijnen ook al op ‘basisniveau’ goed zijn, zeker in 2017, wordt het echt spannend bij de Domaine-wijnen en de Grands Crus uiteraard. Hun Puligny-Montrachet 1er cru Les Folatières ‘Domaine’ 2017 is een geweldige wijn, van een oud perceel aangeplant in 1954 en dat proef je! Ook Les Pucelles komt van een oud perceel dat voorheen bij Domaine Leflaive hoorde, en ook die wijn is zeer goed. Ze worden wellicht nog net afgetroefd door Batard-Montrachet (‘die als een TGV door de mond gaat’, volgens Frank Jacobs) en de meest complete wijn van allen, Le Montrachet.
We hadden de smaak van de top van de Côte de Beaune inmiddels goed te pakken. En het zou nog (iets) indrukwekkender worden. Want van Olivier Leflaive gingen we naar Chassagne-Montrachet, voor een afspraak bij Ramonet. Mijn verwachtingen waren torenhoog. En daar werd zeker aan voldaan, misschien werden ze zelfs overtroffen. En dan besef je dat je met de absolute top te maken hebt. Bij Ramonet proefden we alle wijnen van 2016, van Aligoté t/m de vier Grands Crus die ze maken. Vanaf het begin is de stijl duidelijk; de wijnen zijn jong wat reductief en hartig, wellicht zelfs een tikje boers, en hebben wat tijd nodig op fles en in het glas. Maar wat er dan loskomt, is soms onbeschrijflijk, echt groots. De eerste wijn die dat echt liet zien, was Chassagne-Montrachet 1er cru Les Ruchottes 2016, ‘le Batard des pauvres’, zoals Rien zei (tegenwoordig echter meer le Batard des semi-riches ;-)). De Grands Crus zijn stuk voor stuk adembenemende wijnen. Bienvenue-Batard-Montrachet Grand Cru 2016 is krachtig maar zeer verfijnd, Batard-Montrachet Grand Cru 2016 gaat daar wat betreft power nog iets overheen. Chevalier-Montrachet Grand Cru 2016 is wellicht het meest bijzondere van het viertal van Ramonet, zó precies en compact, weergaloos. En dan is er natuurlijk nog hun meesterwerk, Montrachet Grand Cru 2016. Een ware synthese tussen Chevalier en Batard; ronder dan Chevalier, net zo lang en krachtig als Batard, de balans is gewoon groots, net als de lengte. Het zou me niet verbazen als dit over een paar jaar de perfecte witte Bourgogne is. En wat een aantal jaren rijping doen, liet Anne-France Ramonet proeven door even een Batard 2012 te openen. Een zeer memorabele proeverij.
Ons bliksembezoek aan Bourgogne zat er al bijna op en werd afgesloten in Le Caveau des Arches in Beaune, met wederom een paar fijne flessen en bijzonder lekker eten. Een onvergetelijke reis. Merci à tous! (later meer in PERSWIJN uiteraard!)
Lars Daniëls MV
