Eten & Drinken

Argentinië is een bijzonder wijnland. Veel mensen die het weten kunnen, zeggen al jaren dat het een grote belofte in zich heeft. Maar toch nog toe heeft men het nog niet helemaal kunnen waarmaken. Buurland Chili heeft nog altijd een voorsprong, vooral op het vlak van techniek, maar ook in de marketing van de wijnen. Chili heeft altijd veel moeten exporteren, terwijl Argentinië van nature een belangrijke thuismarkt had en niet zo nodig hoefde.

Jacques Lurton maakt wijnen in beide landen, en hij legt uit wat het verschil is: ‘Argentinië heeft een klimaat waarin de intensiteit van de zon de druiven een bijzondere rijpheid kan geven. De nachten zijn koel maar niet heel koud. In Chili heeft de zee veel meer invloed en kunnen de druiven alleen goed rijpen als de opbrengsten beperkt worden gehouden. Voor onze gewone wijnen kunnen we in Argentinië wel 20 ton per hectare oogsten (ongeveer 140 hectoliter, RdG). In Chili is de helft snel te veel. Dat betekent dat het in Argentinië veel gemakkelijker is om lekkere rijpe wijnen te maken voor een aantrekkelijke prijs. En over het verschil met Bordeaux hoeven we niet eens te praten. Daar is het gewoon onmogelijk om goedkope wijnen te maken die goed rijp en smakelijk zijn.’ De basiswijnen uit Argentinië van de gebroeders Lurton staan in de winkel onder de naam ‘Tierra del Fuego’. Ze laten zien wat Jacques bedoelt: ze zijn heerlijk rijp, ongecompliceerd en soepel. De witte is open en bloemig, met een lichte kruidigheid, wat vlierbloemen, peer, appel, frisheid en sap, lichtvoetig, droog, maar niet té (ongeveer 3 gram restsuiker). De rode heeft lekker fris fruit, is stevig en krachtig, met kersen en pruimen, wat bittertonen, prettig en toch karaktervol.

Spar, Sperwer € 2,95

Terwijl de flessen rosé zo ongeveer vastvroren in de koelers met ijs, door het bijzonder Hollandse weer, genoten de bezoekers toch van de geweldige sfeer op de derde editie van Rosé aan Zee, op strandpaviljoen de Oase in Scheveningen. Rosé blijft onverminderd populair, en goede rosé komt uit steeds meer landen en streken. Frankrijk blijft een belangrijke bron, maar ook de wijnlanden uit de Nieuwe Wereld laten zich niet onbetuigd. Het publiek mocht stemmen voor zijn favoriete rosé en koos er een met belletjes: de Casa Roma Manzoni Moscato. Een goede reden om hem wijn van de week te maken.

In de proeverij van de roséwijnen in Scheveningen was de mousserende rosé uiteraard een buitenbeentje. De meeste wijnen op tafel waren uiteraard stil en droog. Deze sprankelende rosé is een echte mousserende wijn. Hij heeft een duidelijk restzoet, maar zodnige frisse zuren dat hij niet te plat wordt. Dat heeft hij te danken aan zijn bijzondere druif, de ‘Incrocio Manzoni 13.0.25′. Wat zoveel wil zeggen dat Professor Manzoni deze kruising bijna honderd jaar geleden heeft bedacht. Hij combineerde twee heel verschillende druiven: de wat ruwe blauwe raboso met de geurige en bloemige witte muscaat. Deze wijn toont de eigenschappen van twee kanten. Het vruchtige, druivige karakter is onmiskenbaar afkomstig van de muscaat. De raboso geeft het niet alleen zijn kleur, maar ook de frisse zuren en de lichte stevigheid, die de wijn spannend houden. Niet zo vreemd dat hij met afstand werd gekozen tot de publiekswijn van de zaterdag. Maar helemaal vergelijkbaar met de rest van de wijnen was hij niet natuurlijk.

Casa Roma, Manzoni Moscato, Vino Spumante Rosato Dolce.

Hans Bijvoets/Anfors, € 10,95

Natuurlijk doen we de lezers van de wijn van de week graag een plezier met prettig geprijsde wijnen, maar het kan niet altijd feest zijn. Er zijn nu eenmaal uitstekende wijnen die iets meer kosten, en waarbij we dat hogere bedrag ook graag betalen. Het maken van goede wijnen is nu eenmaal niet goedkoop, dat moeten we ook toegeven. Lage opbrengsten, veel werk in de wijngaard en opvoeding in de kelder op (dure) eikenhouten vaten zijn factoren die sterk prijsverhogend werken. Bij de wijnen van het Domaine Richeaume, in de Provence, krijgen we daar ook het nodige voor terug.

Het bijzondere domein van de Duitser Henning Hoesch heeft zich de afgelopen decennia ontwikkeld tot een van de leidende producenten in de Côtes de Provence. De wijngaarden bevinden zich op een van de mooiste terroirs van de streek, aan de voet van de berg Saint Victoire, direct in de nabijheid van de fraaie stad Aix-en-Provence. De bijzondere omgeving wordt gekoesterd door een volledig biologische wijnbouw, zonder enige vorm van chemische bestrijdingsmiddelen. Ook dit is een kostenverhogende factor. Samen met zijn zoon Sylvain produceert Henning Hoesch een bijzondere serie wijnen, van de meest uiteenlopende druiven. Een deel als Côtes de Provence, als het om druiven die zijn toegestaan voor de appellation, en de rest als Vin de Pays Bouches du Rhône, bij druiven die buitengesloten zijn van de beschermde herkomstbenaming. De Cuvée Columelle is een van de topwijnen van het domein, gemaakt op basis van cabernet-sauvignon en syrah. Cabernet is sinds enige jaren toegestaan voor wijnen met de appellation Côtes de Provence. De Columelle 2003 is een bijzondere wijn, met een prachtige concentratie, breed en krachtig, hout en intens fruit, rijpe tannines; een heerlijke wijn. Ook de Viognier van Richeaume is een absolute topper. Deze heeft geen recht op de appellation Côtes de Provence, vandaar dat het een Vin de Pays is, hoewel hij van dezelfde wijngaard komt. De viognier is in het geheel niet toegestaan in de appellation, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de semillon, vreemd genoeg. Maar het maakt deze wijn er niet minder om. Hij toont alle kenmerken van een typische Viognier, met bloemen, open, vanil­le, frisheid en complexiteit, lengte, het is een prachtig glas, intens, smakelijk, met frisheid, zacht zuur, lengte, een bijzondere complexiteit.

Cuvée Columelle
Import: Les Généreux, € 24,95
www.wijnen.net/lesgenereux
wordt niet actief beheerd

Viognier
Import: Pieksman Wijnagenturen, Amstelveen, (020) 645 82 32
prijs: ongeveer € 15,-

Om de paar jaar is het zover, dan komt er weer een Vintage Port. Vintage Port wordt alleen gemaakt in topjaren. Als de porthuizen er van overtuigd zijn dat de jaargang ‘groot’ is, declareren ze de Vintage. Vintage Port is de top van hun ports, gemaakt van de beste druiven en de beste wijngaarden. Deze beslssing wordt niet direct genomen, maar pas op het moment dat de wijnen bijna worden gebotteld, zo’n anderhalf jaar na de oogst. Dan ook kunnen de wijnen worden vergeleken met het jaar daarna, om goed te kunnen overwegen welke van de jaargangen zal worden gedeclareerd. Ondanks de goede kwaliteit van 2004 is de wijn van 2003 door de porthuizen algemeen uitgekozen om te worden gedeclareerd als Vintage Port. De laatste keer dat dat gebeurde was 2000. Onze indruk is dat 2003 een mooi klassiek jaar is, misschien zelfs nog iets fraaier en steviger dan het zeer rijpe 2000.

Nadat in april de wijnen zijn gedeclareerd, begint de voorverkoop rond deze tijd. De wijnen zijn nog niet op fles gebracht, en ze worden pas uitgeleverd in de loop van het jaar. Wel kunnen ze op dit moment gekocht worden. De kwaliteit van de wijnen lijkt zeer goed. Wat we tot nu toe proefden is heel klassiek, met wat meer tannines dan 1997 en 2000, dus een wat klassieker Vintage-port-jaar, en dat doet ons deugd. Lekker wegleggen, zo hoort het.
De porthuizen zijn er niet helemaal zeker van dat de verkoopcampagne helemaal gladjes zal verlopen. De val van de dollar ten opzichte van de euro heeft de markt in de Verenigde Staten een stuk moeilijker gemaakt. De huizen zullen het dus vooral moeten hebben van de Europese markten, zoals die in Engeland en Nederland, voor dit type port geen onbelangrijke markt.
Dat betekent een voorzichtige prijspolitiek, met prijzen die stabiel zijn ten opzichte van de Vintage 2000, of zelfs iets lager. De huizen die behoren tot de groep van de familie Symington (Dow’s, Graham’s, Warre, Vesuvio, etc.) worden op de markt gebracht in aanzienlijk kleinere hoeveelheden dan die in de jaargang 2000, maar wel voor dezelfde prijs. Dit in het kader van een verbetering van de kwaleit. Dat lijkt voorzichtig en slim tegelijk. Het is niet verrassend dat de wijnen van Symington zich goed van kwaliteit tonen, met als uitschieters Dow’s en Warre’s. Maar ook de wijngaardwijn Quinta do Vesuvio en de Graham’s zijn zeer de moeite waard. Dow’s ontleent zijn klasse aan de blend van de wijn van de Quinta da Ribeira, stroomopwaarts aan de Douro, tegenover Vesuvio, en het heel klassieke Bomfim, veel lager aan de rivier, bij het stadje Pinhão. Een ideale combinatie, staat als een huis, met chocola, machtige tannines, een prachtig glas, met confiture, sap, frisheid, geweldige tannines.

Importeur: Oud, Reuchlin & Boelen
www.oudreuchlinboelen.nl

Deze importeur voert een drietal ports van 2003: Dow’s, Warre’s en Quinta do Vesuvio, drie absolute toppers.

Een verslag van een proeverij van alle topwijnen van de Vintage 2003 zal verschijnen in het volgende nummer van Perswijn

Hoewel Chileense wijnen internationeel veel succes hebben en de exporten van het langste land ter wereld de laatste jaren met sprongen zijn gestegen, heeft Chili toch ook wel wat problemen. Met name dreigt soms een imago van eenvormigheid, van soepele en gemakkelijke wijnen, soepel en open, zonder bewaarmogelijkheden. Wijnen vooral gemaakt op het fruit, maar niet altijd met de stevigheid die wijnen nét even interessanter maakt. En na de stormachtige ontwikkelingen rond de wijnen van de Nieuwe Wereld, die hand in hand ging met de opkomst van fruitige en soepele wijnen, lijkt het tij een beetje te keren, en willen de wijndrinkers toch wijnen met wat meer pit. Een Chileens bedrijf dat anticipeert op deze ontwikkeling is Casa Silva, een dynamisch familiebedrijf in Colchagua Valley, enige honderden kilometers ten zuiden van hoofdstad Santiago. De wijnen van dit bedrijf onderscheiden zich door hun kwaliteit en karakter.

Uniek aan Casa Silva is dat het een familiebedrijf is, dat al vijf generaties in handen is van de familie Silva, die ook op het domein woont. De afgelopen jaren is het bedrijf flink gegroeid en is de aanplant van de druiven flink uitgebreid. Bij deze aanplant van de wijngaarden is zorgvuldig gekeken naar de beste plek voor de verschillende druiven. De familie is van mening dat Colchagua Valley een van de beste plekken in Chili is voor de aanplant van blauwe druiven. Vooral aan de voet van de Andes, in de nieuwe Los-Lingues-wijngaard, blijken deze druiven het meer dan uitstekend te doen. Vooral de resultaten van de carmenère, de ‘eigen’ druif van Chili, zijn hier bijzonder goed. Daarnaast komt van deze wijngaard voortreffelijke cabernet-sauvignon. Op basis van deze twee druiven worden een paar uitstekende topwijnen gemaakt, maar dat niet alleen. Voor elke dag is er ook een betaalbare rode wijn van een prima kwaliteit, de gewone Casa Silva Rood. Deze wijn wordt gemaakt op basis van 75% cabernet-sauvignon en 25% malbec.
De geur is warm en kruidig, lekker peperig, met een vleugje laurier, kersen en vanille, in de smaak zwoel en sappig, lekker ongecompliceerd, maar toch met wat pit. Heerlijk.

Prijs: € 5,99

Te koop in de wijnhandel, onder andere bij Moolenaar wijnimport ( www.hansmoolenaar.nl ), Vin de Poncin (vindeponcin.nl/menu.htm), wijnhandel van Vianen ( www.wijnblad.nl ), Van Dop Wijnen, J.P. Alsem Wijnen ( www.alsem.nl ), Vinifins, Varga’s fijne wijn (www.winkelsinhetgooi.nl/2004/402006.html), Van Tetering, Vinvite, De Bibliotheek, Yves Krimpenfoort, De Oude Wijnhoeve en Wijnhandel Wijn enzo.

Een van de eerste Franse streken die werd getroffen door de crisis in de wijnverkopen, was de Beaujolais. De enorme hoeveelheden primeurwijn, ooit een succesvol product van de streek ten noorden van Lyon, gingen ten koste van de kwaliteit van de wijnen, en zeker van de ‘gewone’ Beaujolais. Alles werd opgeofferd aan snelle verkopen en de korte termijn, en het imago van de streek ging hollend achteruit. Dieptepunt was de aanklacht tegen de Président van de Grand Jury Européen, François Mauss, die de wijnen in een interview vergeleek met ‘merde’. Een bevooroordeelde rechter van de streek wees de eis toe, maar de negatieve publiciteit die er uit voortvloeide, met name in de Verenigde Staten -waar de uitspraken ook steeds werden herhaald- deden de Beaujolais nog veel meer kwaad.

Maar er is een crisis nodig om de zaken weer te verbeteren, en het lijkt er op dat de Beaujolais weer opkrabbelt. In elk geval zien we dat er in de Crus, de bekende dorpen met een eigen appellation, zoals Fleurie, Moulin-à-Vent, Morgon, om er een paar te noemen. Bepaald weer goede wijnen worden gemaakt. En die laten gelijk ook zien dat goede Beaujolais een heerlijke wijn is. Want, laten we eerlijk zijn, ze bieden een geweldig tegenwicht tegen de soms toch wat zware en niet zo spannende wijnen die we veel zien in de nieuwe wereld. Hun lichtvoetigheid en frisheid maakt ze ideaal voor bij de maaltijd, zeker in de zomermaanden.Een van de domeinen die altijd goed is blijven presteren, hoe erg de crisis ook was, is het Domaine du Vissoux, van Martine en Pierre-Marie Chermette. Chermette heeft altijd een traditionele Beaujolais gemaakt, helemaal zoals het hoort, wijnen met karakter. De druiven worden pas geoogst als ze werkelijk rijp zijn, dus met alle geduld van de wereld. Deze gewone Beaujolais ‘Tradition’ komt van mooie oude stokken, tussen de 15 en 40 jaar oud, die zorgen voor een wijn met stevigheid en een opmerkelijke kracht. Botteling vindt plaats zonder filtering, zodat fruit en smaak optimaal bewaard blijven. Daarmee is het een zeer bijzondere, ‘gewone’ Beaujolais, met kersen en bessen, stevigheid en kracht.

Importeur: Vinoblesse, € 7,50
Web: www.vinoblesse.nl ; een van de mooiste importeurs-websites van ons land, mooi voorgegeven en zeer informatief

De meeste wijndrinkers associëren de Côte d’Azur snel met het grote wijngebied direct achter de kust, de Côtes de Provence. Maar iets meer naar het westen en meer landinwaarts vinden we streken die wat minder bekend zijn, maar in feite meer kwaliteit te bieden hebben: Les Baux de Provence, bij het stadje Les Baux, en Coteaux d’Aix-en-Provence, bij de schitterende oude Romeinse stad Aix-en-Provence. Het terrein is hier bergachtiger en daarmee de ondergrond armer, altijd positief voor het maken van goede wijn. De wijnstok moet nu eenmaal lijden om iets goeds voort te brengen, zo weten ook de wijnboeren. Mooie wijngaarden vinden we bijvoorbeeld op de hellingen van de Montagne Saint-Victoire.

Aan de voet van deze Montagne Saint-Victoire vinden we ook een van de plaatselijke coöperaties, die werkelijk heel verdienstelijke wijnen maakt. Het is een coöperatie met een lange geschiedenis: hij werd al opgericht in 1924. De meeste Franse coöperaties zijn na de oorlog opgezet. Het is geen bijzonder grote cave, en de wijnboeren hebben gezamelijk niet meer dan 220 hectare wijngaarden in beheer. Een deel bevindt zich binnen de appellation Côteaux-d’Aix-en-Provence, de rest is Vin de Pays. De aanplant van de wijngaarden is hier heel klassiek, met voor rood allemaal druiven van de streek: grenache, cinsault en syrah, in feite de druiven van het Rhônedal. Wel is het gamma hier sinds enkele jaren –na een flinke strijd- aangevuld met wat cabernet-sauvignon. Voor wit vinden we hier de typische Provence-druiven rolle, ugni blanc en grenache blanc. In de rode Cuvée Classique vinden we de lokale druiven: grenache, syrah, cinsault. Het levert een heerlijk soepele wijn op, open, met ker­sen en room, een zachte en romige smaak, breed, sappig en gewoon heel lekker, een soepele rode wijn zonder poespas.

Gastrovino, € 5,95
www.gastrovino.nl

In een land waarin nog wel eens wat problemen zijn met de productie en verkoop van wijn, steekt de Gascogne gunstig af. Het gebied, producent van de streekwijn Vin de Pays des Côtes de Gascogne, boekt nog elk jaar vooruitgang. In de tien jaar van 1994 tot 2003 is de productie van deze streekwijn praktisch verdubbeld. Opvallend is het succes van de witte wijnen: maar liefst 91% van de wijn is wit van kleur, 8% is rood en 1% rosé.

Daarmee is de Gascogne de grootste producent van witte Vin de Pays van Frankrijk. Liefst 75% van de wijnen van de streek wordt verscheept naar het buitenland. Voor de op het eerste gezicht opvallende aanwezigheid van witte wijnen in deze streek is een goede verklaring. De wijnen zijn afkomstig uit het Franse zuidwesten, voornamelijk het departement Gers, en daarnaast een beetje uit Lot-et-Garonne en Landes. Dit is de streek die exact overeenkomt met die van de productie van Armagnac, het beroemde gedistilleerd, de evenknie van de nog beroemdere Cognac. Voor het maken van Armagnac was de lokale colombard-druif de voornaamste bron. Deze witte colombard leverde de perfecte wijnen op voor de destillatie tot Armagnac: zuiver, neutraal, met goede zuren. Maar met het afnemen van de consumptie van Armagnac was het interessant om te kijken of deze druiven konden worden gebruikt voor droge witte wijnen, en dat bleek een schot in de roos. Door middel van modern wijnmaken, met een gisting op lage temperaturen en een inweking op de schillen bleek een heerlijke, zuivere en mooi droge witte wijn te kunnen worden gemaakt. Niet zwaar maar fris, soepel en open, wit zonder poespas. En als ‘gewone’ landwijn ook nog eens voor een heel aantrekkelijke prijs.
De nieuwste jaargang van de witte wijn van deze coöperatie komt nu (ook) met schroefdop. Heel handig in de eerste plaats, zeker bij de picknick, maar ook prima voor de kwaliteit. Kurk kan nog wel eens een onzuiverheid van de wijn veroorzaken, een probleem dat we bij de schroefdop niet tegenkomen.
Het is een prima glas wit, stuivend in de geur, heerlijk fruitig en geurig, met wat appel, lychee, peer, kruisbessen, een lichte en elegantie smaak, frisheid, appel, goede zuren, heerlijk lichtvoetig.

Colombelle is te koop bij de wijnhandel

Importeur (o.a.) Vinites, € 3,95

Alle concurrentie ten spijt blijft de ‘echte’ witte Bourgogne nog altijd heer en meester bij de wijnen op basis van chardonnay-druiven. Geen slechte prestatie, als je ziet waar de concurrentie vandaan komt. Werkelijk overal ter wereld staat deze witte druif aangeplant, er is eigenlijk geen ‘nieuw’ wijngebied zonder. Spanje, Chili, Zuid-Afrika, Australië, Californië, noem maar op –en dan ook nog in Frankrijk zelf, in het Pays d’Oc. Maar het is de spanning van de wijnen uit de Bourgogne die superieur is. Het terroir, met zijn kalkhoudende bodem en de noordelijke ligging zijn hier verantwoordelijk voor.

Helaas heeft deze populariteit ook een keerzijde. De prijzen van deze wijnen kunnen flink oplopen. Voor kenners een reden om stiekem nog wel eens uit te wijken naar een van de ‘buitengewesten’ van de Bourgogne. Een van de beste bevindt zich in het uiterste zuiden, tegen de Beaujolais aan: Pouilly-Fuissé. Dit wijngebiedje aan de voet van de rots van Solutré brengt machtige en vette wijnen voort, spannend en breed. Maar uiteraard moet er, ook hier, een goede wijnmaker aan het roer staan, die niet lijdt aan gemakzucht.

De wijnen van Saumaize combineren een mooie kracht met prachtig fruit en veel frisheid. Dat geldt zelfs voor een moeilijke jaargang als 2003, waarin de hitte de druiven flink geselde. De Pouilly-Fuissé ‘La Roche’ heeft een brede geur, met vanille, vet en boter, maar ook mooi citrusfruit, jeugdig, mooi krachtig in de smaak, mooie zuren en frisheid, een prachtige lengte. Hij kan nu worden gedronken, met een mooi visje, maar hij kan rustig nog een paar jaar blijven liggen.

Wijnkoperij Eduard Mol, € 18,90

www.eduardmol.nl

Op de een of andere manier wil het met Italiaanse wijnen in Nederland niet erg vlotten. We zijn met zijn allen onstuitbaar francofiel. Daar is niet veel op tegen, ware het niet dat het toch leuk zou zijn eens over de grens te kijken. Italië is uiteindelijk toch ook het mekka van lekker eten en drinken. Pasta heeft de wereld veroverd, espresso is overal een begrip, maar wijn, het lukt maar moeizaam -bij ons althans. Een Nederlander koopt voor hetzelfde bedrag gemakkelijker een bekende Franse wijn dan een onbekende Italiaanse. Of, heel concreet, liever een Beaujolais dan een Dolcette. Tijd voor verandering.

Dolcetto is een druif, en een die we eigenlijk alleen tegenkomen in Piemonte, de streek ten zuiden van Turijn. Deze is vooral bekend om zijn stevige jongens, Barolo en Barbaresco. Dolcetto echter staat voor -de naam zegt het al- wat zachtere en zoetere wijnen, die snel gedronken kunnen worden. Vroeger werden wijn van de dolcetto nogal eens met Beaujolais vergeten, vanwege hun lichte karakter en snelle drinkbaarheid. Maar moderne producenten van Dolcetto maken hem tegenwoordig graag wat steviger en voller. Niettemin blijft het een wijn met zachte tannines en een hoge drinkbaarheidsfactor.
Het dorpje Dogliani, even ten zuiden van Barolo, is voor de echte gelovigen de moederkerk van de dolcetto-druif. Anders dan in Barolo -waar nebbiolo de beste plaatsen bezet- staat de dolcetto hier geplant op de allerbeste wijngaarden, die wel voor deze druif gemaakt lijken. Anna Maria Abbona is hier een van de meest gepassioneerde wijnmakers en de ‘Sorí Dij But’ is een van haar wijnen van een aparte wijngaard, een wijn van een indrukwekkend steile helling. De druiven voor deze wijn zijn van topkwaliteit en het hout wordt terughoudend toegepast, om het fruit in de wijn te behouden. Het resultaat is dé perfecte Dolcetto, heerlijk in zijn fruit, lichtvoetig, maar met veel fruit en sap, kersen, bessen, smakelijk en soepel.

Douwe Walinga, € 7,70