Wijn van de week: Mouraz
Jaren was het produceren van biologische wijnen totaal geen item, en nu moet plotseling alles bio zijn van de klok slaat. Nogal vreemd. Mag het ook gewoon goed en lekker zijn? Daar komt bij dat veel boeren die biologisch produceren, dat om allerlei redenen helemaal niet op het etiket vermelden. Bijvoorbeeld omdat ze de mogelijkheid open willen houden om in een moeilijk jaar toch gewoon te spuiten. Of –heel platvloers- omdat het te duur is.
Casa do Mouraz, Dão (biologisch)
Jaren was het produceren van biologische wijnen totaal geen item, en nu moet plotseling alles bio zijn van de klok slaat. Nogal vreemd. Mag het ook gewoon goed en lekker zijn? Daar komt bij dat veel boeren die biologisch produceren, dat om allerlei redenen helemaal niet op het etiket vermelden. Bijvoorbeeld omdat ze de mogelijkheid open willen houden om in een moeilijk jaar toch gewoon te spuiten. Of –heel platvloers- omdat het te duur is. Voor veel(kleinere) Franse producenten zijn de kosten van certificering bij Demeter (de enige instantie waarbij je je officieel als biodynamisch kunt certificeren omdat zij dat als handelsmerk hebben geregistreerd) simpelweg te hoog omdat deze instantie een deel van de opbrengst opeist. Dank u wel. Hoe ‘bio’ ook weer ‘commercieel’ kan zijn. Wij wijken voor onze bio-wijn-van-de-week dus maar even uit naar Portugal.
De Dão-streek, ten noorden van de midden-Portugese universiteitsstad Coimbra, is en blijft een zeer interessant gebied voor vooral rode wijnen. Vroeger waren ze nog wel eens aan de harde en droge kant, maar de moderne technieken hebben ook hier hun sporen nagelaten. De wijn van Ribeiro e Sara Dionísio is een van de bijzondere rode wijnen van de streek –en in de proeverij van biologische wijnen toonden de witte wijn en de rosé zich ook van een voortreffelijke klasse. Toen de jonge wijnmakers het familiedomein van 12 hectare halverwege de jaren negentig overnamen, besloten ze de druiven niet meer te leveren aan de coöperatie van Tondela, maar hun eigen wijn te gaan maken. Daarna besloten ze in 1995 ook biologisch te gaan werken, met groot succes, en –het belangrijkste voor ons- met heerlijke wijnen als resultaat. Rood is gemaakt op basis van tinto roriz, de Portugese variant van de tempranillo. Heerlijk. En een tikje commercieel natuurlijk. In de geur ruik je chocola, zwart fruit, peperigheid, olijven, de smaak is sappig en fruitig, met diepte en kracht, en bovenal ook een heerlijke frisheid.
De Wijnengel, € 9,95
‘La Meseta’, Tempranillo 2006, La Mancha
In een nog niet eens zo ver verleden was het gebruikelijk om aan de rode wijnen van Côte Rôtie, gemaakt op basis van syrah, ook wat viognier toe te voegen, een beetje wijn van witte druiven. Niet onlogisch. Klassieke wijnen van de steile hellingen konden behoorlijk hard en zuur zijn, en viognier kon dat leed een beetje verzachten, in letterlijke zin. Met de komst van het ontstelen van de druiven konden de tannines zo zacht worden, dat de meeste producenten het toevoegen van viognier nu achterwege laten.
Sinds een paar jaar worden de Nederlandse en Belgische wijnen internationaal gevolgd door het Tom Stevenson Wine report. Om het praktisch te houden, proeven we –Ronald de Groot en René van Heusden- de wijnen voor deze gids samen met Fiona Morrison MW, die verantwoordelijk is voor het Belgische gedeelte. Het aantal wijnen stijgt jaarlijks, omdat ook de wijnbouw in de lage landen steeds professionelere vormen aanneemt. België steekt Nederland de loef af met een paar wijnen van hoge kwaliteit, maar in de breedte weet Nederland betere wijnen neer te zetten. Een paar wijnen uit 2006 waren verrassend goed, zoals de Regent van Wijngaard de Wageningse Berg, later overigens apart geproefd.
Tenuta Sant’Antonio , Monte Ceriani 2006, Soave
Grenache & drinkbaarheid: la Ferme Saint Martin, Les Terres Jaunes
Marsala Superiore Riserva Secco 5 anni
Bij de wijn van de week hoort natuurlijk het cliché van de week: na de dure decembermaand moeten we het nieuwe jaar beginnen met goedkope huishoudboodschappen, om de portemonnee weer te spekken. Fout! Op wijn mogen we natuurlijk nooit bezuinigen! Maar ja, feit is wel dat de supermarkten handelen naar het bekende cliché, met fenomenen als ‘hamsterweken’. Nou vooruit dan, deze week een wijn die we voor zijn prijs in elk geval niet hoeven te laten staan: een heerlijke rode Languedoc uit het gebiedje La Clape.
Sardinië is als vakantie-eiland wellicht bekender dan als wijnproducerend gebied. Bekende Italianen als Silvio Berlusconi hebben er hun buitenhuis, om te genieten van de ruigte van dit bijzondere eiland. Maar er komen ook voortreffelijke wijnen van Sardinië, vooral als ze gemaakt zijn van autochtone druiven, hetgeen ook meestal het geval is. Ook bij deze Rocca Rubia is een lokale druif in het spel. In dit geval is het de lokale variant van de carignan, de carignano, die wordt aangeplant als bush vines, dus in bosjes. Het levert een intense en krachtige wijn op, met veel karakter en een mooie peperigheid, afgerond door een korte rijping op gebruikt Frans eiken. Een heerlijk glas, karaktervol, gelikt en sappig, met kersen en vanille, zoet fruit en hout, goede tannines, maar evengoed ook wat mooie zuren en frisheid.
