Columns

Eerst het Rothenpfad in de Marienburg Grosses Gewach (sic!) … Riesling in al haar grandeur De Nieuwe Wijngids van Vinoblesse over de sublieme Rieslings van Clemens Busch. Direct bestellen! Riesling is alleen wel ‘mannelijk’ (der Riesling), ongeacht of het om een Grosses Gewächs gaat of niet…
Eerst het Rothenpfad in de Marienburg Grosses Gewach (sic!)

…

Riesling in al haar grandeur

De Nieuwe Wijngids van Vinoblesse over de sublieme Rieslings van Clemens Busch. Direct bestellen! Riesling is alleen wel ‘mannelijk’ (der Riesling), ongeacht of het om een Grosses Gewächs gaat of niet…

Om wijn te proeven heb je meer zelfvertrouwen nodig dan smaak.

…

Kurk herkennen is dus geen probleem, behalve misschien in de cahors, waar het vrijwel onmogelijk is om het verschil te proeven tussen kurk en de smaak van de locale appellation.

…

Bij een wijn die op dronk is, kan ik best wat fruitsoorten thuisbrengen. […] Ook heb ik wel eens chocola geproefd in een volle pécharmant. Maar naar een sommelier die het heeft over mineralen, eikenblad, tabak en ijzer, kan ik slechts afgunstig kijken. Om hem even later van harte te wantrouwen.

…

Wijn proeven is bluffen.

Bluffen is: niet op je mondje gevallen zijn.

Wie wijn proeft moet zijn woordje klaar hebben.

Een goede sommelier is vooral verbaal begaafd.

Kennis is macht en haar sterkste wapen is de taal.

Column ‘Wijntje’ van Henk Spaan in Onze Taal 2009/9.

Niet bij wijn alleen

Programma:

12.00 uur Aanvang proeverij

13.00 – 15.00 uur Lunchbuffet geopend

17.30 – 19.30 uur Dinerbuffet geopend

20.00 uur Einde proeverij

Programma Najaarsproeverij 2009 Fourcroy Nederland

Alweer een uitzonderlijk jaar in Bordeaux…

Oui! ça y est, encore un millésime exceptionnel.Décidement nous sommes vraiment trés fort à Bordeaux avec nos millésimes exceptionnels tous les ans!!!

Lezersreactie op de site van de krant Sud Ouest.

Waarom de bodem er toe doet

Wein ist für 80 Prozent Bodenwassersubstrat.

Bedrijfsleider Peter Weritz van de Gutsverwaltung Niederhausen-Schlossböckelheim (Nahe).

Sensueel proever

Deze wijn geeft geen erotisch gevoel in de mond.

Alain Jacobs van het Informatiebureau voor Duitse Wijn over een wat minder geslaagde Spätburgunder.

Van Heusden ja, Kinderhonk nee

Wat betreft het afleveren, mochten wij er niet zijn, dan kunt u de wijnen afleveren op het volgende adres: Advocaten van Heusden & Berendsen, Middenweg 187/189.

Lever de wijn a.u.b. NIET af op nummer 191 of het Kinderhonk aan de overkant van de straat.

Mededeling van de Hoofdredacteur van Perswijn aan importeurs.

Minderheidsstandpunt

“De Pfalz staat niet bekend als een gebied waar grote Rieslings gemaakt worden.”

Rubriek Geselecteerd in Perswijn nr. 5. Het proefkatern doet – terecht – het tegenovergestelde vermoeden.

Vooruitziende blik

“Lodewijk XIV betrok hier [in de Minervois] al marmer, dat werd gebruikt bij de bouw van de Opéra in Parijs.”

Nogmaals Perswijn nr. 5. Lodewijk XIV overleed in 1715, terwijl de bouw van de Opéra pas in 1861 van start ging. Maar ja, regeren is vooruitzien!

How to spend it!

Naast de bekende Wijnalmanak met de beste wijnen onder € 5,- verschijnt er dit jaar voor het eerst tegelijkertijd een editie met de beste wijnen tussen €5,- en €10,- . Ook deze unieke editie is verkrijgbaar vanaf 24 september en bevat ruim 1100 van de beste wijnen in dit prijssegment […]. Deze Wijnalmanak voorziet in de trend om thuis wijnen te drinken met een wat hoger prijskaartje. En het is de ideale koopgids voor de groeiende groep wijndrinkers met belangstelling voor bijzondere wijnen.

Persbericht van uitgeverij het Spectrum inzake ‘bijzondere’ wijnen.

Sensory awareness en zo…

Admired professional

Bodegas Alavde begins in a few days a work of present to dutch importers.

Noting and acknowledging the particular demand for quality wine in the country, the Department of Foreign Trade of the winery decided to contact the players in the import

Founded in 2006 in Oliva de la Frontera (Badajoz, Spain) by professional record in successful projects. Those who opt to create a wine defined by his experience as “a real choice.” Bodegas Alavde born with only one purpose, creating quality wine, which in turn is different (for notable and identifiable features) within the segment “quality-price”.

The production is limited by quality parameters, the project considers the continuity and improvement of know-how of the winemakers, reflected in two identifiable red wines: “Qvinta Alavde” and “Alivs”. Work to allocate 60% of production to export.

As a result, we see an opportunity for sensory awareness and enjoyment for those whose understanding of the wine is close to the discovery of new ideas, which result in a development process based on the quality that makes working with veracity and respect.

We believe is necessary to work on a presentation for main import-distribution groups, media and diffuse of the wine culture in Holland , not only because of possible agreements to act, also to achieve a “satisfactory sensory memory” in the field of vocational wine.

If you consider the option of tasting the wines are at your disposal to send you samples.

A concise and brief introduction to the winery and the wine is www.bodegasalaude.com

Very grateful for your attention.

Best regards.

Ondanks enkele missertjes een fraai staaltje van interessantdoenerij door Bodegas Alaude.

Peas and pumpkins

The heat waves and humidity in June caused a growth spurt that diminished the set. So yields will be lower than expected – but ‘peas and pumpkins’ (or millerandange) are actually good for quality.

Marimar Torres in haar nieuwsbrief over het groeiseizoen in de Russian River Valley.

Met de Franse slag

Het nieuwe concept “Châteaux et Domaines de Castel” bestaat uit 18 verschillende wijnhuizen verspreidt (sic!) over heel Frankrijk. Zij onderscheiden zich, als producenten van een goede kwaliteit, die tegen een vriendelijke prijs, breed worden gedistribueerd.

Mededeling van Melman Communications namens Groupe LFE. Voortaan graag even op d’s, t’s en dt’s letten. En als het kan ook op komma’s.

Geen lunch of diner, maar een…

In samenwerking met de heer Eric Maillot, directeur van het champagnehuis Lallier uit Aÿ, organiseren we de eerste champagne.dinch!

Opwekkende mededeling van restaurant In de keuken van Floris. Intrigerend, en niet alleen vanwege de schrijfwijze.

Subtiel, al te subtiel…

Een ander voordeel van de veelzijdige Rosa is dat zij, door de botteling in een antiek zware Bourgognefles, uitstekend gebruikt kan worden als hersenpanvernieler bij vervelende “handtastelijke” individuen!

(Tja, wat moet je er mee als Albert [de Jong] dit soort teksten voor de nieuwsbrief aanlevert…. In dit geval laat ik – Regina – het voor de verandering een keer staan. Commentaar mag bij Albert gedeponeerd worden..)

Opmerkelijke passage in de nieuwsbrief juli 2009 van Imperial Wijnkoperij. Maar ja, ‘der’ Albert heeft nu eenmaal een naam hoog te houden.

Wijn in het restaurant

Je gaat uit drinken en je eet wat!

Wijnkaart van restaurant Waterproef in Scheveningen

Vroege Beaujolais Primeur in Dokkum

Geachte Media,

Wij hebben het genoegen u hierbij uit te nodigen voor het bijwonen van de overhandiging van de Beaujolais Primeur 2009 op het gemeentehuis te Dokkum. De wijn is de nieuwste in de collectie wijnen welke naar aanleiding van de Dag van de Toerist worden geproduceerd.

De collectie wijnen zal op deze dag worden uitgebreid met een nieuw label, welke (sic) vanaf zaterdag te verkrijgen zal zijn voor de consumenten. Het wijnlabel met daarop de Jan Kooistra-aquarellen van o.a. het stadhuis van Dokkum, het Blokhûs en Bonifatius is inmiddels een vertrouwde verschijning in de wijnschappen. Ieder jaar vereeuwigt Jan Kooistra een prachtig stukje Dokkum met zijn penceel (sic) ten behoeve van de Dag van de Toerist in Dokkum.

Kunstenaar Jan Kooistra zal eveneens bij de plechtigheid aanwezig zijn. De eerste fles zal worden aangeboden op: donderdagmiddag 16 juli 2009 a.s. om 14:30 uur aan Wethouder de Graaf van de Gemeente Dongeradeel. Wij hopen u te mogen begroeten in het Stadhuis van Dokkum,

Uitnodiging van de Dokkumer ‘groep promotie Dag van de Toerist’ voor een partijtje rond de vroegste Beaujolais Primeur aller tijden. Uitzonderlijk jaar, dat 2009!

Kennis van zaken…

Een toprestaurant als de (sic!) uwe levert haar (sic!) producten en diensten volgens de allerhoogste selectiecriteria.

Informatieblad van Verbunt Wijnkopers ‘Met kennis van [Uw] Zaken’. Meer verstand van de wijn dan van het restaurant?

Jong in 1984 en nog steeds jong in 2009

Markus Molitor was slechts 20 jaar oud toen hij in 1984 het gelijknamige wijngoed overnam. De jonge wijnboer staat bekend om het produceren van een zeer aparte stijl van Moezelriesling.

Nogmaals ‘Met Kennis van [Uw] Zaken’ van Verbunt Wijnkopers.

De smaak van foie gras

Deshalb habe ich vollstes Verständnis für alle, die so ein Rezept wie heute niemals essen würden – auch wenn sie dadurch niemals erfahren, wie es sich anfühlt, wenn Aphrodite und Ariadne gemeinsam mit dem Gaumen eine ménage à trois veranstalten.

Artikel ‘Leber und Leber lassen’ van Peter Wagner over omstreden maar o zo lekkere foie gras op http://www.spiegel.de

Coupe de cœur

Een coup de cœur wordt vertaald met de hartslag, maar in de tekst is het meer een ‘hartenkreet’, ‘een parel’, of ‘liefde op het eerste gezicht’.

Wijnkaart van de Amsterdamse Brasserie Keyzer met een tikje inconsequente spelling.

Mösel

“De vele steile hellingen langs de oevers van de Mösel, die zich kronkelend een weg baant naar de Rijn in Koblenz, zijn bezaaid met wijngaarden en bossen. Grote rieslingwijnen rijpen hier in hun opbouw en op de zeer goede wijngronden. Bedenk dan nog de passie van de wijnproducent Johannes Rebenhof erbij en je hebt Top wijnen!”

Van de website van Wijnspecialist Van Dort uit Houten, over de wijnen van Johannes Schmitz van Weingut Rebenhof uit Ürzig aan de Mosel of Moezel, maar geen Mösel in ieder geval!

Wijn verkopen, zo doe je dat

Marketing verkoopt de eerste fles, de oenoloog de tweede.

De Australische marketingprofessor Tony Stawton tijdens een symposium in het kader van Vinexpo.

Vinexpo (1) – Bedenkelijke spin

Vinexpo debriefing (lunettes roses de rigueur)

L numéro de visiteurs de Vinexpo […] est estimé par les organisateurs ‘entre 46 et 47.000 (je n’ai malheureusement pas les estimations de la police).

Mais Robert Beynat, le directeur général du salon Bordelais, ne s’inquiète pas:

“Ceux qui ne sont pas venues, ce sont les plus petits opérateurs, les restaurateurs, les sommeliers, les cavistes. En revanche, les gros opérateurs étaient presents.”

Côté exposants, seuls des petits opérateurs avaient fait defection, comme Torres, Marqués de Riscal, Codorníu et Constellation.

Et puis, puiqu’on est à chausser des lunettes roses, cette année, personne ne s’est encore plaint de problèmes d’air conditionné ou de vins blocqués sous douane…

De Franse journalist Hervé Lalau op zijn blog over Bordelais spindokterschap. Gallo en Taittinger waren trouwens ook thuis gebleven.

Vinexpo (2) – Bedenkelijke sanitaire voorzieningen

Et si vous voulez tout savoir, la propreté des toilettes du Hall 1 laissait vraiment à desirer. Pas à la hauteur d’un événement international.

Au fait vous savez pourquoi le mot ‘toilettes’ est toujours au pluriel en français? Parce qu’il vaut en voir plsieurs, en France, pour trouver une de proper.

Nogmaals een satirische Hervé Lalau, nu over Vinexpo

Vinexpo (3) – Bedenkelijk gastvrije Bordealais

Our host here, Eric de Rothschild, gave a light-hearted speech about how proprietors like to welcome Bordeaux lovers chez soi – which may be true if you are a journalist or sommelier, but rather less true if you’re a visiting tourist with a passion for Bordeaux wines. His references to the ‘humility’ of château owners, said tongue in cheek, provoked some laughter.

Stephen Brook op decanter.com over het Vinexpopartijtje op Lafite.

Twee snelheden

Wijnwettelijk gezien rijdt Europa nog rond in een Deux Chevaux, de rest van de wereld in een bolide Formule 1.

Hubrecht Duijker over de in zijn ogen conservatieve Europese wetgeving met betrekking tot rosé.

Lekker actueel

Wijngids 2010 – Hugh Johnson

Verwacht: september 2009

Mededeling van Van Stockum Boekverkopers.

Zo weinig maar?

Een op de drie Nederlanders is onzeker over wijnkennis.

Persbericht By the Grape.

Leerzame informatie

My wine is mainly made from grapes.

Verspreking van de Portugese producent Campolargo tijdens Portugal on Top. Hoewel? Hij gebruikt ook graag hout.

Méfiez-vous de médailles!

Het gebeuren leek op een partijtje kwalitatief dorstlessen. Een manifestatie die tot doel had het de organisatoren te eren, de juryleden te flatteren en het nationaal gevoelen van de van de deelnemers op te krikken die nota bene betaald hebben om te schitteren.

De Franse journalist Michel Smith over het concours van Vinitaly in In Vino Veritas.

El Bulli-ballonnetje doorgeprikt

Door een klein beetje meer te weten dan zijn collega’s (in het land der blinden is eenoog koning) en commercieel gesterkt door zijn reputatie, kon hij [Ferran Adrià] allerlei poedertjes in potten doen en daar een hoge prijs op plakken. In het assortiment van Ferran zitten uitsluitend de poedertjes die de industrie al tientallen jaren gebruikt en waar we als serieuze gastronomen altijd op tegen waren. […]

Het is interessant om te filosoferen over het waarom van dit dure-potten-succes. Ik denk dat ik het antwoord wel weet: veel chefs zijn nitwits. Ze hebben geen warenkennis meer als vroeger, ze kijken niet meer om zich heen.

Hoofdredacteur Norbert Koreman van Saisonnier (zomer 2009) maakt korte metten met de dure potjes van Ferran Adrià en de chefs die die potjes voor veel te veel geld menen te moeten kopen. Het lijkt de wijnwereld wel met al die jonge sommeliers die zelf (nog) geen smaak hebben…

Wijn-spijscombinatie verklaard

Het gerecht moet telkens als acupunctuur de wijn een prikje geven.

Maître Niek Beute van Restaurant Vermeer.

Prosecco Rosé: De wijnsensatie van 2009?

De sprankelende Italiaanse Prosecco Rosé is de grote wijnsensatie van 2009. Gekoeld gedronken op het terras, tuin of balkon is deze wijn onweerstaanbaar. Prosecco druiven staan garant voor heerlijke frisse en verleidelijk fruitige wijnen. De druiven groeien in Noord-Italië (boven Venetië). Wij mogen u de schitterende Prosecco Rosé van MontAsolo aanbieden voor de stuntprijs van slechts € 4,95. Een mooie kans om uzelf en uw vrienden zeer aangenaam te verrassen.

Wijnvoordeel, zoals te doen gebruikelijk niet wars van overdrijving en halve waarheden. Echte Prosecco is alvast per definitie wit.

U vraagt, wij draaien…

Van: Ladislao Roa [mailto:pro@manquehue.net]

Verzonden: woensdag 20 mei 2009 17:18

Aan: xxx (bonafide Leidse wijnimporteur)

Onderwerp: wine

Santiago, Chile mayo 20 . 2009

Mr

PRESENT

We can manufacture, any wine that you want, you send us a botle (sic) sample, and

we make the wine exactly that your sample.

We can offer you, wines in bulk condition, with a exelent (sic) price, in containers with 24.000lts, economic generic wine from, US$ 0.50 liter, and varietal, merlot, carmenère (sic), shiraz, cabernet sauvignon, etc, from US$0.90 liter FOB Valparaiso

We have also, Salmon, trout; frozen, smoked, or with any kind of manufacture process, like packed, or any other display that you want.

Ladislao Roa

PROBUILDING LTDA

Tja…

Wijnkenner Ferry de Bakker geeft zijn geheimen prijs: zijn favoriete wijnen in de Collines du Haut Pays. “Gelukkig komen er steeds meer uitstekende domaines in de Provence,” schrijft hij, “en maken bestaande producenten voortdurend betere wijnen.”
Dit artikel gaat over enkele van mijn favoriete wijnen in de Collines du Haut Pays. Gelukkig komen er steeds meer uitstekende nieuwe domaines in de Provence en maken bestaande producenten voortdurend betere wijnen. Dat is hard nodig, want de concurrentie is tegenwoordig moordend, niet alleen in Frankrijk zelf, maar ook elders in Europa. En de wereld. De kwaliteit van de wijnen in de Provence gaat dus omhoog, maar de prijzen helaas ook. Het zou wat ver gaan om van elke hieronder genoemde wijn de prijs te noemen, maar reken op een bedrag dat tussen de € 10 en € 20 ligt, met een enkele uitschieter naar boven en – gelukkig – ook naar beneden.

Domaine Gavoty

De Collines du Haut Pays is het gebied tussen Brignoles, Draguignan en Vidauban, met het plaatsje Lorgues ongeveer in het midden. Een mooi startpunt voor een dag wijn proeven bij enkele producenten in de buurt om daarna bij truffelkoning Bruno de lunch of het diner te gebruiken. Meer dan 1000 kilo zwarte truffels uit de Provence wordt daar jaarlijks door Clément Bruno en zijn equipe verwerkt in copieuze gerechten die bij mij en vele anderen een gelukzalige glimlach veroorzaken. In de buurt ligt Cabasse. Daar ligt Domaine Gavoty, waar Roselyne en Pierre Gavoty de leiding hebben en rond de 150.000 flessen per jaar produceren. Hun trots zijn de rode, witte en rosé Cuvée Clarendon. Clarendon was de ‘nom de plume’ van Bernard Gavoty, muziekcriticus van Le Figaro, die in 1956 ook nog een biografie over Pablo Casals schreef. Hij was daarnaast eigenaar van het domaine, dat al 200 jaar in handen is van de familie. Interessant dus, die familie Gavoty.

Tel. 04 94 69 72 39.

Château Rasque

Wie kent niet de wijnen van Château Rasque in Taradeau, het domaine dat over de hoogst gelegen wijngaarden in de Provence beschikt? Alles hier straalt professionalisme uit en de wijnen zijn elegant en verfijnd, speciaal de witte Cuvée Spéciale Blanc de Blancs, waarvoor men de druif rolle gebruikt. De uiterst lichte en zachte rosé Cuvée Alexandra is heerlijk en de van syrah en cabernet-sauvignon gemaakte Pièce Noble is een fluwelen rode wijn. Bravo!

Tel 04 94 99 52 20.

Château de Selle

Dit is een van de drie ‘Domaine Ott’ châteaux, resultaat van het werk dat in 1896 aanving toen Marcel Ott wijn begon te maken in buurt van Cavalaire. In Bandol ligt Château Romassan en in de Bordure Maritime is Clos Mireille gevestigd. In 1912 kocht Monsieur Ott het gebied waar nu, nabij het plaatsje Taradeau, Château de Selle is gevestigd. De Coeur de Grain Rosé (bijna oranje gekleurd) van Domaine Ott is zeer beroemd en wordt al sinds 1930 geëxporteerd. Deze wijn is te vinden op de wijnkaarten van vele toonaan-gevende restaurants in de gehele wereld. Er worden, naast de rosé, twee rode wijnen geproduceerd en een witte, waarvoor sémillon wordt gebruikt. Voor de liefhebbers is er een prima en krachtige (52% alcohol) Vieux Marc Rosé. Jammer genoeg zijn de wijnen van Domaine Ott wel erg aan de prijzige kant.

Tel 04 94 47 57 57.

Château des Crostes

In tegenstelling tot die van Domaine Ott zijn de wijnen van Château des Crostes in Lorgues bijzonder redelijk geprijsd, onder de € 10 zelfs. Minstens even belangrijk is dat de kwaliteit echt hoog is en dat geldt met name voor de rode Cuvée Prestige, die door veel wijnkenners wordt beschouwd als een nog niet echt ontdekte topwijn. Het ‘château’ staat hier sinds de 17e eeuw op een 200 hectare groot terrein, waar echter pas sinds de laatste decennia serieus wijn wordt gemaakt. In de jaren ’90 werden de productiefaciliteiten vernieuwd en het geheel straalt topprofessionaliteit uit. Naast de rode wijn is er een vederlichte rosé en een witte wijn. Van alle drie wijnen bestaat er een lichtere (en nog voordeliger) Cuvée Traditionnelle, alsmede de al genoemde Cuvée Prestige.

Tel 04 94 73 98 40.

En verder…

Château du Rouët in Le Muy ontdekte ik pas recentelijk toen een wijnhandelaar in de buurt van Le Rouret mij attendeerde op de Cuvée Belle Poule (wat een aardige naam, nietwaar?). Deze rode wijn is adembenemend goed en kan best een jaar of wat bewaard worden. Men maakt ook ‘bubbels’ op Château de Rouët en in tegenstelling tot andere ‘Méthode Traditionnelle’ wijnen is de Brut Rosé verrassend genoeg wèl lekker. Volgens deze wijnhandelaar tenminste.

Tel 04 94 99 21 10.

Domaine Rabiega in Draguignan is sinds 1988 eigendom van het Zweedse bedrijf V&S Group (wat een originele naam!). Lars Torstenson is er de manager en wordt natuurlijk met argusogen gevolgd door de Fransen, maar in Zweden weten ze ook wat lekker is. De wijnen zijn derhalve prima en met name de Clos Dière Rouge mag er zijn.

Tel 04 94 68 44 22.

Tot slot enkele woorden over Les Vignerons de Taradeau. Dit is een coöperatie en daar heb ik over het algemeen weinig vertrouwen in. Hier zou dat echter geheel ten onrechte zijn. Taradeau binnenrijdend kom je er langs, en mijn advies is: stoppen! Er zijn eenvoudige wijnen, maar ook de ‘middenklasser’ Oppidum en een ‘haut de gamme’ Prestige. De rode Prestige (een melange van syrah, carignan en mourvèdre) is zo goed dat het haast niet te geloven is. De prijzen? Zelfs Nederlanders kunnen hier enthousiast de portemonnee opentrekken.

Tel 04 94 73 02 03.

Sommelier Marijn Smit is met de legendarische Bourgogne-expert Karel de Graaf op weg naar Bourgogne. Onderweg stopt het tweetal in de Ahr om wat wijn te proeven. Met een hapje eten erbij, dat spreekt voor zich. Een verslag van bediening in narrenpakjes, charmante kasteelvrouwen en strakke rieslings.

We vertrokken zondagmorgen richting Beaune. Een week lang proeven bij goede producenten, en een bezoek aan de Hospices-veiling staan op het programma. We maakten een kleine omweg op de heenweg, via de Ahr. Voor mij was het de derde keer in korte tijd, ditmaal stond het dorp Dernau in het teken van de Martinsfeste. Een hoop folklore, braderieën en wijn drinken op straat. We bestelden bij Hofgarten een flesje Meyer-Näkel “S” 2006, niet optimaal geserveerd, al ontwikkeld en te warm. Mogelijk verkeerd bewaard? Daarna bij het dessert een Muller-Catoir Rieslaner Auslese 2006. Veel tropisch fruit (vooral ananas) maar weinig complexiteit. De bediening liep rond in narrenpakjes en was uiterst vriendelijk. We hadden geluk wat een proeverij bij Meyer-Näkel betreft: het meest bekende huis uit de Ahr opende haar deuren voor de top-horeca. Hoogtepunt was een 12-literfles “Dernauer Pfarrwingert” 2003, die geldt als de mooiste Grand cru uit de Ahr. Veel tannines nog, maar een grote complexiteit, en veel charme. Ongetwijfeld tien jaar te vroeg geopend! De Blauschiefer was de topper in het meer modeste prijssegment.

We overnachtten in Hotel Hohenzollern, gelegen op een adelaarsnest boven het Ahrdal. Dit prima hotel herbergt een van de beste restaurants van de streek, en we deden ons hier tegoed aan:

• Ravioli van Bloedworst in een zuurkool-roomsaus, erbij een fles Dr. Loosen Ürziger Würzgarten 2007. Frisse zuren, perzik, rijpe abrikozen, kruidigheid.
• Noordzeetong met kreeft, spinazie, beurre blanc. Op raden van de chef een fles Philippi Pfalz pinot blanc 1999 met 24 maanden (!) houtrijping. Niet te zuipen zo zwaar. Hoe verzin je het om een druif als de pinot blanc zo op te voeden? Totaal geen balans, en dus de fles niet leeg gedronken.
• Fazantenborst in rozemarijnboter gebakken, met zuurkoolpuree. Erbij een schitterende fles Dernauer Pfarrwingert 1* van Meyer-Näkel, de 2004 was in topvorm.

Tussen vulkaan en rivier

De Ahr is een minuscuul wijngebied van slechts 500 hectare, gelegen tussen vulkaanbergen en het meanderende riviertje de Ahr. Het merendeel van de kwaliteitswijngaarden is gelegen op zeer steile hellingen. Qua versnippering doet het gebied niets onder voor de Bourgogne: veel kleine boeren en maar een paar topproducenten, zoals Meyer-Näkel, Jean Stodden, J.J. Adeneuer, Deutzerhof. Ze kennen hier naast de spätburgunder, ofwel pinot noir, ook een nog vroeger rijpende druivensoort, de frühburgunder. Nooit groots, maar soms wel boordevol heerlijk vers fruit. De druiven zijn wat kleiner en hebben een typisch cassis-aroma.

Proeven bij de beste boeren

Maandagochtend stond Marc Adeneuer voor ons klaar in zijn klassieke proeflokaal. Marc liet ons drie flights van zijn beste wijnen proeven:

• een serie van frisse, fruitige, zeer correcte pinots: Ahrweiler spätburgunder, JJ Adeneuer, JJ Nr. 2. Allen mooie zuren, fris, goede balans met opwekkende boventoon.
• een serie van wijngaard vinificaties. Zeer grote verschillen en wát een complexiteit! Walporzheimer Gärkammer, Neuenahrer Sonnenberg, JJ Nr. 1.
• een serie van VDP-Grosses Gewächs wijngaarden. Ahrweiler Rosenthal 1*, Neuenahrer Sonnenberg 1*, Walporzheimer Gärkammer 1*. Veel meer tannines, diepgang en lengte hier, van Bourgogne niveau.

We reden door naar Weingut Jean Stodden. De zoon, Alexander, ontving ons. De wijnen hier hebben veel diepgang en bewaarpotentieel. Cuvée JS 2006, Recher Herrenberg 2006, Neuenahrer Sonnenberg GG 2006 zijn allen heerlijk, de exclusieve en veelgevraagde Lange Goldkapsel, een zeldzaamheid. Verwacht hier echter geen koopjes, de € 79 die ze vragen voor hun pronkstuk Alte Reben zal bij menig Hollander frustratie opleveren. Maar wie begrip kan tonen voor de 18 hectoliter per hectare, geoogst van ‘würzelechte Reben’ (ongeënte druivenstokken), wordt beloond met een pinot van wereldklasse.

Elegantie uit de Saar

Een panoramische route door de Eifel leidde naar Weingut Van Volxem aan de Saar. Andrea, de aantrekkelijke vrouw van Roman Niewodniczanski, ontving ons in hun wijnkasteel. We moesten ons inspannen om niet te bezwijken onder haar charme, maar gelukkig was daar de collectie van strakke rieslings om ons bij de les te houden:

• enkele basis rieslings uit de Saar. Lekker fris, maar niet erg complex. Laat geoogst, maar volledig droge vinificatie.
• enkele (uitverkochte!) terroirwijnen. Wiltinger Braunfles, Alte Reben, Scharzhofberger 1*, Volz, en Gottesfuß waren indrukwekkend. Mineraliteit, verfijning en terroir-herkenning zijn hier de kenwoorden.

Andrea was het uiteraard geheel met ons eens dat de wijnen hier veel te goedkoop aangeboden worden.

Na deze prachtige Duitsland-trip reden we door naar de Bourgogne. Wordt vervolgd!

Marijn Smit

Eerst de A8, dan de afslag St. Maximin, dat aardige dorpje waar je even doorheen moet rijden, en een paar kilometer verder ligt Château Saint Estève. Het eerste dat opvalt bij aankomst in het kleine en eenvoudige kantoortje, tevens proefruimte en boutique, is de sfeer die ‘niet lullen maar poetsen’ uitstraalt.


Eerst de A8, dan de afslag St. Maximin, dat aardige dorpje waar je even doorheen moet rijden, en een paar kilometer verder ligt Château Saint Estève. Het eerste dat opvalt bij aankomst in het kleine en eenvoudige kantoortje, tevens proefruimte en boutique, is de sfeer die ‘niet lullen maar poetsen’ uitstraalt. Die sfeer wordt alleen nog maar versterkt als je kennis maakt met de charmante, opgewekte ‘no nonsens’ Julie Ortet (op de foto), partner van Michel met wie zij sinds 2006 het domein runt en dochter van eigenaar Jacques. Als even later haar Nederlandse collega Marja Soomers binnenkomt, voel je hetzelfde. Hier wordt heel, heel hard gewerkt om op traditionele wijze een goed product te maken. Tijd voor iets anders is er eigenlijk niet.

Jacques en Bernadette

Ons verhaal van Château Saint Estève start begin van de jaren 90, toen Fransman Jacques Ortet en onze landgenote Bernadette Koster elkaar in Nederland leerden kennen. Ze hielden al van wijn en vrij snel na hun eerste ontmoeting ook van elkaar. Jacques was en is nog steeds werkzaam bij Shell en Bernadette is een succesvolle zakenvrouw in Nederland. In 1998 besloot het echtpaar hun gezamenlijke droom te verwezenlijken, de aanschaf van een wijndomein in de Provence. In de jaren daarvoor had Jacques zich goed voorbereid op de realiteit van het wijnboer zijn door de nodige cursussen te volgen en relevante diploma’s te halen. Tussen de bedrijven door liepen hij en Bernadette ook nog stage om hun opgedane theoretische kennis aan de praktijk te toetsen.

Baron Gassier

Het kasteel, de wijnkelder en een deel van de wijngaard van Château Saint Estève liggen in St. Estève bij Brue-Auriac, een gehucht dat al meer dan 1000 jaar bestaat en van oudsher een wijnmakend dorp is. Jacques en Bernadette kochten er 46 hectare wijngaardgrond en het keldergebouw van Baron Gassier. Zijn familie was er 150 jaar eigenaar van geweest. Het kasteel zelf en een aantal daaromheen gebouwde huisjes zijn eind jaren 80 na het overlijden van de baron verkocht aan diverse mensen uit de regio. De prachtige, in de beste zin van het woord ouderwetse wijnkelder is zo’n 100 jaar geleden gebouwd en wordt nu dus door de familie Ortet gebruikt. In het 10 meter hoge gebouw met muren van anderhalve meter dik staan acht enorme, antieke eikenhouten vaten. Deze worden echter niet meer gebruikt, omdat ze moeilijk zijn schoon te houden. Ook de betonnen cuves staan er tegenwoordig werkloos bij. Er is namelijk enorm geïnvesteerd, zowel in apparatuur, vaten als wijngaarden. Er is op dit moment ruim 21 hectare beplant, goed voor een productie van zo’n 100.000 flessen. De wijnstokken zijn gemiddeld 20 jaar oud, de oudste 30 jaar. De gemiddelde opbrengt per hectare bedraagt 37 hectoliter, een stuk minder dan de 55 die door de appellation contrôlée Coteaux Varois en Provence zijn toegestaan.

Julie’s passie

Terug naar Julie. Als dochter van een topman van Shell kende zij het nomadenbestaan dat vele medewerkers van dit bedrijf kenmerkt. Geboren in Schotland en opgegroeid in landen als Gabon, Qatar en Nederland, ontwikkelde Julie zich tot een internationaal georiënteerde jongedame. In 1998 ging ze in Nice studeren, maar ze kwam er al snel achter dat ze de gekozen studie niet interessant vond én zich in Nice niet thuis voelde. In 2000 vroeg ze zich af waarom ze niet op het wijndomein van haar vader en stiefmoeder zou gaan werken? De toen 22 jaar oude Julie raakte snel gepassioneerd door het wonder ‘wijn’ en leerde in de jaren daarna het vak van haar vader. Omdat ze overdag haar handen vol had aan wijngaarden en wijnkelder, volgde ze de opleiding voor het diploma Viticulture et Oenologie schriftelijk. Nu, acht jaar na haar eerste stappen als wijnboerin, weet ze precies wat ze wil en hoe ze de kwaliteit van haar wijnen steeds verder kan verbeteren. Vader Jacques blijft echter op afstand een belangrijk adviseur.

Merlot en sauvignon blanc

Op Château Saint Estève kom je als druivenrassen de usual suspects tegen, waarvan je in deze streek prachtige wijnen kunt maken. Interessanter is echter de aanplant van de merlot druif op 2 hectare grond. Dit is een druif die door de appellation niet wordt toegestaan. De wijn mag daarom slechts als Vin de Pays du Var op de markt gebracht mag worden. Hetzelfde is het geval met de sauvignon blanc die op 1 hectare groeit. Hiervan maken Julie en haar partners twee bijzonder mooie wijnen. Mijn advies is om meer te planten, want deze wijnen zijn te snel uitverkocht. Van de blijkbaar uiterst populaire Domaine Sauvignon Blanc 2007 is zelfs geen druppel meer te krijgen, ook niet om te proeven! Tot overmaat van ramp hebben wilde zwijnen deze zomer het perceel waarop de sauvignon blanc groeit vernield. Er komt dus er geen 2008 op de markt.

Een mooie collectie wijnen

Château Saint Estève produceert twee roséwijnen, de Charmeur en de Prestige. Beide rosés zijn heel geslaagd, waarbij de Prestige iets geraffineerder en droger overkomt. Hoewel Julie rosés en een heel mooie witte wijn maakt, ligt de nadruk toch op rode wijnen. Gelukkig waren 2006 en 2007 kwalitatief uitstekende jaren. Dat is goed te merken als je de rode wijnen proeft. Er is ook hier een Charmeur, gemaakt zonder rijping op eikenhout en een heel lekkere wijn. De 2007 is nog jong en kan eigenlijk het beste even bewaard worden. Dat geldt minder voor de Merlot (echt uitstekend) en de Syrah (iets minder misschien maar toch ook goed). De Prestige wordt alleen in topjaren gemaakt. Er zijn nog wat flessen beschikbaar van het jaar 2001. Dit is een zachte, fluwelen wijn. Mooi, maar al wel over zijn hoogtepunt heen. Snel drinken dus. De 2003 is goed op dronk en de 2006 wordt op dit moment gebotteld. De wijnen van Château Saint Estève kosten ruwweg tussen de € 5 en € 7,50 en hebben derhalve een uitstekende prijs/kwaliteitverhouding.

Filosofie

Eigenaren Jacques en Bernadette hebben een prachtige filosofie: “De natuur is geen erfenis van onze ouders, maar een lening van onze kinderen.” Dat vertaalt zich in de voorzichtige en verantwoorde manier waarop Julie en haar collega’s omgaan met de wijngaarden. De bemesting is biologisch en in de kelder wordt het gebruik van niet-natuurlijke middelen vermeden. Opmerkelijk en hartverwarmend zijn de zogenaamde sponsorprojecten waarmee de familie Ortet in 2003 is begonnen. Sinds dat jaar wordt een speciale tank, die 10% van de totale productie bevat, tegen kostprijs beschikbaar gesteld voor goede doelen. Dit jaar is er een project om de Stichting Roparun te ondersteunen in haar streven ‘leven toe te voegen aan de dagen, waar geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven’ voor terminale kankerpatiënten. Chapeau bas!

Wijnstokkenadoptieplan

Wat een woord, wijnstokkenadoptieplan… Maar het idee van Saint Estève is goed. Het plan behelst de adoptie van 50 wijnstokken. Tegen een bedrag van € 359 ontvang je als bewijs van inschrijving als wijnboer een certificaat, alsmede 60 flessen Château Saint Estève Charmeur 2007. Indien gewenst met je eigen naam op het eitket. Dat komt dus neer op iets minder dan € 6 per fles. en dat lijkt op het eerste gezicht een redelijk aanbod. Als de wijn tenminste goed is! Daarover straks meer. Er is ook een adoptieplan van 75 wijnstokken. Dit kost € 325 en men ontvangt dan 36 flessen Château Saint Estève Reserve 2006, de topwijn van het domaine, voor nog geen € 9 per fles. De kosten van transport en verzekering zijn bij de prijs inbegrepen. Ook inbegrepen is een uitnodiging voor de jaarlijkse wijnproeverij in Nederland en het jaarlijkse oogstfeest in november. Dat oogstfeest is een culinaire wijn-spijsavond die dit jaar in restaurant De Echoput wordt gehouden. Een certificaathouder kan tevens alle andere wijnen van Château Saint Estève bestellen en thuis in Nederland laten bezorgen. Dit plan is exclusief voor Nederland ontwikkeld, al kunnen ook Nederlanders die in Frankrijk wonen eraan deelnemen.

Château Saint Estève, 83119 Brue-Auriac, Tel 04 94 72 14 70.

E-mail info@chateausaintesteve.com

Website www.chateausaintesteve.com

Ferry de Bakker

Sommelier Marijn Smit bracht de verkiezingsnacht door bij Amerikaanse vrienden. Met een interessante collectie wijn wachtten ze op de uitslag.
De spanning was vannacht te snijden bij mijn Amerikaanse vrienden thuis. Alsof hun leven ervan af hing, zaten ze met bibberende knieën te wachten op de uitslagen van de presidentsverkiezingen. Mijn wijnvriend Sean, die mij liefkozend Klaus Kinski noemt, en ik hem Werner Herzog, had mij gevraagd op zijn “election-party” de rol van sommelier te spelen. Voor een bont gezelschap van wijnliefhebbers, kunstenaars en politicofielen had hij een keurige selectie wijnen en een Italiaans buffet van Casa del Gusto klaar gezet.

Bij binnenkomst kreeg ik een tot de rand vol geschonken glas gewürztraminer aangereikt. En dan niet zo’n lief Elzas glaasje, maar een Bordeaux Grand Cru formaat. Ik wist dus meteen dat ik als sommelier niet overbodig was, en schonk op voorzichtige wijze mijn glas over vier andere leeg. Het zal altijd een raadsel voor me blijven, hoe hij het verzon om met deze overrijpe Zind-Humbrecht Herrenweg Turckheim 2000 te beginnen. De afdeling exotisch fruit op de Pasar Malam was er niks bij! Aan de rode wangetjes van onze gasten te zien, smaakte het echter hartverwarmend. De vergelijking met Southern Comfort was toepasselijk toen de uitslagen uit Louisiana binnenkwamen.

Tijd dus om in te grijpen voor het helemaal mis ging. Iedereen even laten gorgelen met Spa Blauw, en toen de Dobogo furmint 2005 van Isabella Zwack uit Tokaji ingeschonken. Niet helemaal eerlijk na de aromatische kracht van de vorige wijn, maar de smaak kwam langzaam terug in de mond. Een gastronomische wijn, die we bij Vyne ook per glas serveren. Altijd lachen om deze wijn blind te serveren, je hoort de gekste dingen, tot blend van riesling en chardonnay aan toe!

Daarna schonk ik twee witte Bourgognes. Eerst de Saint Aubin 1er Cru “En Remilly” 2006 van Domaine Langoureau, een frisse stijl, nog wat jeugdig, maar met de onmiskenbare finesse van dit top-terroir. Een steenworp van Le Montrachet verwijderd, dus met de bodem zit het daar wel goed. De proeverij begon de juiste richting aan te nemen. Die vervolgden we met de Meursault “les Narvaux” 2004 van Karel de Graaf, die daar samen met Vincent Girardin een halve hectare wijngaard heeft en er mineralige en zeer strakke Meursaults maakt. Niks vette wijn hier, dit is elegantie, net als de maker zelf…

Toen kwamen de Bordeaux op tafel. Sean had een hele partij 2005 uit Londen laten overkomen, en wilde deze met ons delen. Uiteraard gaat de voorraad zijn klimaatkelder in, maar interessant om de wijnen al jong te proeven. Ik zal ze even opsommen:

• Clos les Lunelles (Cotes de Castillon). De absolute ster uit deze

  vrij obsure, maar steeds beter wordende appellation. Gérard Perse maakt deze wijn echt voor liefhebbers van volle, rijpe, vlezige wijnen. Dit zet veel hooggeklasseerde St. Emilions te kijken. Intense kleur, gigantische lengte, de hand van Michel Rolland is wel te proeven. Niet altijd mijn smaak, maar deze wijn is verfijnd genoeg om niet te vermoeien.

• Feytit-Clinet (Pomerol), zeer diepe geur van zwart fruit, rijp, maar met de nodige tannines en hout. Indrukwekkend.
• Grand-Corbin-Despagne (St. Emilion), wat stugger, stoer, rokerig, heel donker. Geen verleider, maar iets om nog weg te leggen.
• Smith-Haut-Lafitte (Pessac-Léognan). Een machtige wijn, nu al, terwijl hij vráágt om te mogen ouderen. Naast espresso, rook, cederhout en laurier veel complexe tonen van zwarte bessen, bramen en kruiden. Ook de fles is mooi, met fleur-de-lys ingeblazen.
• La Gaffelière (St. Emilion). Nóg zo’n monument. Voor wie het nog niet wist: 2005 was een jaar met perfecte rijpheid en zoete tannines, ondersteund door fraaie zuren. Een bewaarjaar, maar jong óók al zo heerlijk! Veel kruiden, aardse tonen, rook en donker fruit.
• Lascombes (Margaux). Even wennen, de cabernet geeft de wijn een minder gul karakter, maar is zeer goed geconstrueerd. Forse tannines, die zijdezacht geïntegreerd zijn in deze intellectuele wijn. Iedere slok biedt weer nieuwe nuances, eerst proef je rokerig hout en espresso, maar gaandeweg krijgt de wijn de geur van een viooltjes en bramen.

De eerste uitslagen waren nog niet indrukwekkend, maar toen Obama duidelijk aan de winnende hand bleek te zijn, ging de Pape Clément 2003 open. Ik mag mezelf dan graag Bourgogne-man noemen, maar deze gulle Pessac-Léognan deed me bijna van mijn geloof vallen. Intens geurend naar een smeulende barbecue, vol aardse tonen, potloodslijpsel en kruiden. Niet zoveel fruit, maar een krachtige body, lekkere stoere tannines en afdronk om van te duizelen.

We waren toen wel toe aan iets anders, en de Marcoux alsmede de Vieille Julienne, beide Châteauneuf-du-Pape 2000 waren de gelukkige keuze. Portachtige wijnen met veel alcohol, rijpheid, vijgen, zoete kersen en een snuf kruidigheid. Nog geen spoortje vermoeidheid in deze bewaarwijnen. De stemming was al goed, maar werd steeds uitbundiger. Mijn taak zat er nu ook wel op, en nu was het tijd om zelf ook even te genieten van een mooi glas. Sean had namelijk nog een dessert in huis: zoete Canelloni , waarbij enkele halve flesjes gewürztraminer en pinot gris Sélection de Grains Nobles van Zind-Humbrecht geschonken werden. Intens rijp fruit, mierzoet, maar met verfrissende zuren. Bijna niet voor te stellen dat dit door mensen is gemaakt, en geen nectar van de goden! Een perfecte partner voor de euforie waarin Amerika verkeerde. Het was inmiddels diep in de nacht en Obama had de presidentstitel binnengesleept. Een gedenkwaardige avond!”

Marijn Smit

sommelier bij wijnbar Vyne

Voor wijnliefhebbers die het moeten doen zonder de weelde van een goedgevulde wijnkelder, zoals Marijn Smit, zijn wijnveilingen een uitkomst. “De voorpret is groot: de zorgvuldig uitgevoerde catalogi doen denken aan de tijd dat je uit de folders van speelgoedzaken je verlanglijstje voor Sinterklaas mocht samenstellen.”

Voor wijnliefhebbers die het moeten doen zonder de weelde van een goedgevulde wijnkelder, helaas ben ik er daar één van, zijn wijnveilingen een uitkomst om op een interessante manier al dan niet betaalbare en op dronk zijnde wijn aan te schaffen. De voorpret is groot: de zorgvuldig uitgevoerde catalogi doen denken aan de tijd dat je uit de folders van speelgoedzaken je verlanglijstje voor Sinterklaas mocht samenstellen. Hebberigheid maakt zich gegarandeerd van je meester, als je topjaren Giscours (zoals mijn geboortejaar 1975) naast collecties rijpe Clos des Lambrays ziet staan. En dat alles voor bedragen die hooguit een kortstondige rilling over je rug veroorzaken. Na urenlang pluizen en puzzelen en Robert Parker, Clive Coates en oude jaargangen Perswijn raadplegen om referentiekader, blijven er dan enkele favorieten over. Het aftellen kan beginnen!

Binnenkort zijn er weer twee niet te missen veilingen in Amsterdam, te weten die van Christie’s op 2 november, en die van Glerum op de 23^e. De aristocratische correctheid van het Londense huis met de droge en kundige Peter Mansell versus de toegankelijkere sfeer in de synagoge, waar de immer goedlachse Talitha Teves je telkens weer weet te verleiden tot het doen van een hoger bod. Beide veilingen zijn zeer professioneel en kennen een hoofdzakelijk klassiek aanbod van loten, waarin met name de wijnen uit Bordeaux en Bourgogne geveild worden. Een addertje onder het gras is er zeker, want je bent al snel geneigd het veilinggeld (17,85%) niet mee te rekenen als de bedragen genoemd worden. Toch kan je er goede zaken doen, zolang je een goede voorbereiding hebt gedaan. Stel voor jezelf een limiet vast, en klamp je niet teveel aan één lot vast.

Een ander risico is natuurlijk de staat van de wijn. Hoe ouder, hoe groter de kans dat de wijn bedorven is. Hoe weet je zeker dat de wijn onder perfecte condities is bewaard? Soms wordt dit speciaal vermeld, en ook de hoogte van de flesvulling is een indicatie. Een wijn met niveau 4 cm onder de hals is slechts bij uitzondering nog drinkbaar. Al met al is dit aspect ook wel een deel van de sport, iedere keer dat je een fles opent, is het een verrassing, en ik heb de gelukkige ervaring dat het meestal reuze meevalt. Een teleurstelling is nooit te vermijden, maar dat geldt zelfs voor de best bewaarde fles wijn. Laten we dat beschouwen als in te calculeren verliezen.

Om de klanten een beetje in de stemming te krijgen, en een klein deel van de aangeboden wijn te kunnen beoordelen, is er steevast een proeverij, voorafgaand aan de veiling. Ik ben hier zelden van onder de indruk, omdat oudere flessen zich niet in één slok prijs geven, en het vaak een drukte van jewelste is. Niet alle veilingbezoekers hebben kennelijk dezelfde mate van “beroepsernst”. Toch is het sfeerverhogend, en de spuugemmertjes blijven opvallend schoon. Wat ik erg aardig vond, was de gecombineerde kunstbezichtiging en “Hospices” proeverij afgelopen donderdag bij Christie’s. Naast een kunstcollectie waar een gemiddeld museum jaloers op zou zijn, werd hier een serie wijnen gepresenteerd van de Hospices de Beaune veiling, die ik graag bespreek.

Sinds 2005 wordt de wereldberoemde veiling van de Hospices de Beaune geleid door Christie’s. Een daverend succes, want zelfs in een matig jaar als 2007 was de veilingopbrengst maar liefst 26% hoger dan in 2006. Niet in de laatste plaats door de strakke organisatie en de enorme belangstelling. Sommige vaten (à 228 liter) brengen meer dan € 50.000,= op, krankzinnig! De dagen voorafgaand aan deze liefdadigheidsveiling (de opbrengsten gaan daadwerkelijk naar het ziekenhuis) wordt er flink geproefd in de kelders van de Hospices, die tegenwoordig niet meer onder het prachtige Hôtel-Dieu liggen, maar aan de rand van het provinciestadje Beaune. In een gigantische gewelfde kelder slingeren duizenden wijnprofessionals zich een weg tussen de opgestapelde vaten (nog gistende) wijn, die hier ter degustatie wordt aangeboden. Het moge duidelijk zijn dat dit in de eerste plaats folklore is, want het is vrij lastig om zinnige uitspraken te doen over de toekomst van een wijn-in-wording. Toch mag dit niet onderschat worden, en de verschillen tussen een relatief eenvoudige Pernand-Vergelesses en een sjieke Clos de la Roche zijn al goed merkbaar, de concentratie, het aanwezige fruit en de mineraliteit geven al een indruk van de aanwezige potentie. Ik kan niet wachten tot 14 november, als ik samen met expert Karel de Graaf deze geurige gewelven ga opzoeken!

Terug naar Amsterdam, donderdagavond. De tafels stonden opgesteld zoals in de bovengenoemde kelder: dat betekent beginnen met rood, van goed naar beter, en dán pas wit. De meeste mensen die ik ken vinden dit vreemd, maar proef-technisch is het zo gek nog niet. Peter Mansell en zijn team hadden goed uitgepakt met een collectie om van te watertanden:

• 1. Savigny-lès-Beaune 1er Cru, Cuvée Arthur Girard 2005. Medium body met een veelbelovende lichtzoete kersengeur. Niet groots, wel plezierig.
• 2. Beaune 1er Cru, Cuvée Dames Hospitalières 2005. Zoals te verwachten voor dit jaar nog gesloten, bramen en een kruidige afdronk, ondersteund door ferme, rijpe tannines.
• 3. Pommard Premier Cru, Cuvée Dames de la Charité 2003. Heerlijk, dat gulle warme jaar. In Pommard tenminste, witte wijnen mijd ik liever uit 2003. Een atypische, bijna Rhône-achtige gloed, weinig fruit, maar veel zachte kruiden en geïntegreerd hout. De typische Pommard neus, dat aardse, miste ik wel een beetje.
• 4. Corton Grand Cru, Cuvée Charlotte Dumay 2004. Viel wat tegen, goede structuur, medium plus body, maar een wat merkwaardige animale geur, droge tannines en weinig fruit.
• 5. Idem, de 1999. Dat was al andere koek, veel ontwikkeling, deze wijn begint volwassen te worden. Vrij stug nog, veel tannines, maar een grote lengte. Rode Corton zal mijn favoriet nooit worden.
• 6. Clos de la Roche Grand Cru. Cuvée Georges Kritter 2002. Een wijn om geknield te drinken, een omweg door de stromende regen waard! Wát een genot! Typische Morey-St.-Dénis met kracht en elegantie, een complexe geur van verleidelijke rode kersen en zonnige kruiden, subtiel houtgebruik en een eindeloze lengte.
• 7. Mazis-Chambertin Grand Cru, Cuvée Madeleine Collignon 2004. Na de Morey iets tegenvallend, maar zeker heel fraai. Iets vegetale neus van niet helemaal rijpe bramen. Harde tannines maar geen dikke body. Vrij hoge zuren en lengte. Nog maar even terug de kelder in met deze wijn!
• 8. Meursault-Genevrières 1er Cru, Cuvée Philippe LeBon 2006. Oh, wat is deze Meursault uit 2006 toch een juweel. Als een Bond-girl windt ze je om haar vinger met weelderig citrusfruit en subtiele minerale tonen, maar met de precisie van een scherpschutster treft ze je met haar perfecte zuren. Hier kan geen mens vanaf blijven, waarom laten ouderen?
• 9. Meursault-Charmes 1er Cru, Cuvée de Bahèzre de Lanlay 2006. We weten wel dat de climat “Charmes” zijn etymologie vindt in een soort beukhaag, maar niettemin is deze wijn ook een verleider. Weliswaar een minder verfijnde dan de vorige. Meer body en vollere smaak, ik had een uitgesproken voorkeur voor de “femme fatale” Genevrières.
• 10. Idem, 2004. Typische ontwikkeling, richting boenwas en rijpe appels. Deze geur ken ik van 15 jaar oude Meursaults, maar hier verbaast het me. De 2004’s uit koelere delen, zoals Les Narvaux en Tillets, die ik geregeld proef, overtuigen me meer dan deze wat logge Charmes.
• 11. Bâtard-Montrachet Grand Cru, Cuvée Dames de Flandres 2005. Tsja, een kanjer. Zit nog wat verlegen in een hoekje, maar hier straalt de potentie vanaf. Vele dimensies in smaak, en een medium zuurgraad maken dit tot de absolute kroonprins van de proeverij. Ik meld me graag als vrijwilliger om deze over 15 jaar nog eens te proeven!

Al met al dus een zeer geslaagde collectie van diverse oogstjaren en climats. Een zeer goed initiatief van Christie’s en een mooie gelegenheid om de vele gezichten van de Bourgogne te kunnen zien. Voor velen zal de Bourgogne een slangenkuil blijven, waar ze, in hun overtuiging gesterkt door wijncritici als Robert Parker, liever niet aan beginnen. Zonde, want met enige kennis van producenten en wijngaarden valt hier zóveel te genieten! Ambassadeurs van deze ongeëvenaard elegante wijnen, en daartoe reken ik mezelf uiteraard, zijn daarom erg te spreken over dergelijke Bourgogne proeverijen. Misschien een tip voor volgend jaar: nodig een gerenommeerd Bourgogne kenner uit voor toelichting, dan zouden de wijnen nóg beter naar voren komen. Nu moest men het doen met mijn enthousiaste verhalen…

www.christies.nl

www.glerum.nl

www.marijnsmit.nl

Stéphanie van Rantwijk is getrouwd en dertig-plus, dus het is tijd voor een sherry-moment. Ze reist onverwijld naar Zuid-Spanje.

‘Wáár ben je geweest?’, roept mijn hardloopbuddy aan de andere kant van de lijn. ‘Wat dacht je, ik ben nu boven de dertig dus ik moet aan de sherry?’

‘Ja,’ doe ik er een schepje bovenop, ‘getrouwde, thuiswerkende vrouw van 30+, dus tijd voor een sherrymomentje.’

Sherry heb ik moeten leren drinken. De eerste keer dat ik serieus sherry proefde op een beurs vond ik er eigenlijk niet veel aan. Ook ik moest aan omaatjes denken bij sherry en de zoetere PX in combinatie met chocolade sprak me misschien nog wel het meest aan. Nu, bijna vier jaar later, ben ik een echte finofan!

Om sherry te gaan waarderen, moest ik eerst alles wat ik wist van sherry deleten. Na een druk op de resetknop ben ik in het vliegtuig gestapt naar Jerez de la Frontera. Het woord Jerez alleen al klinkt lekker. Ik kwam aan in Zuid-Spanje en het was er lekker warm. Iedereen komt er pas laat op gang. De lunch begint om een uur of twee met een aperitiefje: een frisse fino met amandeltjes. Na een paar uur hard werken, wandelen door de wijngaarden, een bezoek aan een bodega en verplicht winkelen omdat mijn koffer zoek geraakt was op het vliegveld, starten we weer gezellig met appetizers, lekkere knabbels met zout en pit en… wijn! De strakdroge sherry combineert erg goed met olijven, gezouten amandelen, manchego en de tapas uit de streek. En laat ik daar nou dol op zijn!

Verliefd ben ik geworden op de hele streek, de taal en de wijn. De mensen zijn er arm, maar ik merkte er niets van. Ze genieten volop van de kleinste dingen. Loom hangen op een bankje onder een palmboom, slenteren over de mercado en uren de tijd nemen om je vis en vlees te kopen.

Natuurlijk helpt dat mooie weer. Dat maakt dat hele families uitrukken en buiten flaneren. Maar die hapjes smaken ook heerlijk als je gedwongen wordt om binnen te cocoonen omdat het buiten pijpenstelen regent en de bladeren om je oren vliegen. Lekker met een fleecedekentje loungen met tempura en een heerlijke Oloroso om op te warmen.

Het bloemenschortje hangt al klaar en voor de zekerheid heb ik mijn hardloopschoenen er maar onder gezet. Ik zal ze nodig hebben na al die lekkere hapjes.

Stéphanie Dumoulin – van Rantwijk

Was will das Weib? Sigmund Freud is er zijn leven lang niet uitgekomen wat vrouwen willen. En hoe ze in elkaar zitten. Misschien stelde hij zich wel een onmogelijk te beantwoorden vraag. Immers, “een damesmood is voor mannen vaak niet te begrijpen”, zo lazen we op vrouwonline.nl. Wie ben ik dan om een oordeel te geven over een uitgave die gepresenteerd wordt als ‘wijnboek voor vrouwen’? Ik ben namelijk een man, zij het wel van de vrouwvriendelijke soort. En de schrijfster van het boekje benaderde zelf de redactie van Perswijn met het verzoek om aandacht aan haar opus te schenken. Ze heeft er dus zelf om gevraagd. We hebben het over Hoge hakken aan de wijn van Minta Nicolaï.

Was will das Weib? Sigmund Freud is er zijn leven lang niet uitgekomen wat vrouwen willen. En hoe ze in elkaar zitten. Misschien stelde hij zich wel een onmogelijk te beantwoorden vraag. Immers, “een damesmood is voor mannen vaak niet te begrijpen”, zo lazen we op vrouwonline.nl. Wie ben ik dan om een oordeel te geven over een uitgave die gepresenteerd wordt als ‘wijnboek voor vrouwen’? Ik ben namelijk een man, zij het wel van de vrouwvriendelijke soort. En de schrijfster van het boekje benaderde zelf de redactie van Perswijn met het verzoek om aandacht aan haar opus te schenken. Ze heeft er dus zelf om gevraagd. We hebben het over Hoge hakken aan de wijn van Minta Nicolaï.

Volgens het nogal opgewonden persbericht van uitgever mo’media ‘een inhoudelijk gedegen wijnboek met een eigentijdse uitstraling’. Dat belooft dus wat! Of doet misschien al het ergste vermoeden. Wijn voor vrouwen, die ondoorgrondelijke wezens met gebruiksaanwijzing. Vrouwen zouden zich bij hun wijnaankoop door andere criteria laten leiden dan die vermaledijde mannen die zo lang het wijnwereldje domineerden. Vooral de vraag: wat voor wijn drinken we bij het eten? zou daarbij belangrijk zijn. En met wie? Lifestyle, en zo.

Minta Nicolaï, een ‘ambitieuze vinologe’ die volgens de uitgever ook een aanvullende cursus ‘matchen’ bij Peter Klosse volgde (!), heeft dat thema uitgewerkt aan de hand van diverse consumptiemomenten en ‘moods’. Zo heet dat tegenwoordig als er vrouwen in het spel zijn. Wijn als emotie dus. Het moet gezegd worden ze dat op een leuke manier heeft proberen te doen door er een heel persoonlijk verhaal van te maken. Ook is zij zelf talloze malen te zien op de foto’s in het boek. In fel realistische drinksituaties in de tuin, op het terras, voor de tv, in bed, tijdens de picknick etc. Het lijkt me een leuke meid om eens een keer een fles mee te legen.

We zouden het dan eens kunnen hebben over de definitie van ‘inhoudelijk gedegen’ wijnboeken. Want dat is Hoge hakken aan de wijn allerminst. Ik weet niet hoe haar uitgever de intellectuele capaciteiten van wijndrinkende (jonge) vrouwen inschat, maar het boek stemde me in dat op zicht niet vrolijk. In tegendeel, het lijkt wel bestemd voor middelmatig begaafde bakvisjes die zich moeilijk kunnen concentreren op het lezen van langere teksten en het verwerken van informatie met enige diepgang. Geschreven in een Jip-en-Jannekeachtig Nederlands, doorspekt met allerlei onnodig Engels. Favourites, wonderful white wines, what’s your style…. Is dat soms bedoeld om maar zo trendy mogelijk over te komen? En hoe ver kun je gaan bij het versimpelen van een complex onderwerp als wijn? Halve kennis is zo mogelijk nog gevaarlijker dan geen kennis. Want misleidend. Of ontbrak het de schrijfster zelf aan voldoende referentie en expertise? Haar uitleg hoe wijn gemaakt wordt en hoe je er mee om moet zorgt regelmatig voor tenenkrommende situaties.

Ter illustratie wat voorbeelden van dubieuze beweringen en omissies. Waarom bij de geschiedenis van de wijn wel clichématig Romeinen noemen, maar de hele 20^e eeuw overslaan? Sinds wanneer ademen wijnen? Waarom in een beginnerboekje praten over decanteren? En vergeten karafferen ook aan te bevelen bij re-duc-tie-ve (moeilijk woord) witte wijnen? Gaan witte wijnen pas op hout na vergisting op staal? Wel eens gehoord van de term barrel fermented? Zijn houtsnippers alleen in Australië populair. Zijn er alleen maar wijnroutes in Frankrijk? Wel eens in Duitsland geweest? Met nota bene heel veel ‘Wellness’ voor dames! Drinken we complexe rode wijnen graag op 18 à 20 graden? Bordeaux = Médoc? Wel eens gehoord van Franse gebieden als Loire of Bourgogne? Is Duitsland alleen maar Mosel? En wat moeten we ons voorstellen bij een druif met de naam ‘tasca’ die alleen op Sicilië zou voorkomen? We kennen daar alleen een producent Tasca d’Almerita. Wijn uit Margaux zou ‘licht’ zijn? Een schroefdop zou geen zuurstof kunnen doorlaten? Is Santiago een Chileens wijngebied? Waarom wel prosecco noemen, spumante niet? Waarom lezeressen lastigvallen met een bijna inhoudsloos geworden begrip als VDQS maar vergeten uit te leggen waar IGT voor staat? En zo kunnen we nog wel even doorgaan.

Gelukkig bevat het boekje ook de nodige recepten voor bepaalde drinkmomenten, tot aan het antikaterontbijt aan toe! Dan kun je als lezer(es) af en toe even op adem komen. Bij die gerechten en momenten recepten adviseert ze haar favoriete wijnen aan de hand van een aantal hoofdstijlen. Dat is allemaal best leuk en aardig, zij het niet echt origineel. Het zou me trouwens niet verbazen wanneer er bij het bedenken van het boekconcept bladenmaaksters mee in het spel geweest zijn. Onbedoeld hilarisch wordt het wel wanneer je leest aan wat voor wijnen je moet denken in het kader van de ‘zakenlunch’. Daar gaat ‘ie: Arrogant Frog van Gall&Gall, Farnese Primitivo van Albert Heijn en Fitou van de HEMA, die en passant wordt aangeduid als Coteaux du Languedoc. Daar kun je als jonge carrièrevrouw nog eens mee aankomen bij een sommelier. En indruk mee maken op je zakenrelaties. Toch staat het er echt zo…

Een ongeluk komt zelden alleen. Zie de vele slordigheden als gevolg van een lakse eindredactie. Correcte spelling van namen, al dan niet met accenten, had kennelijk geen prioriteit, getuige missers als millesimé, Drankenkloof (i.p.v. Drakenkloof!), Gewutztraminer, chardonay, marriage, cuvée close, traditionel, Chateauneuf… Help! Help!! Help!!!

Wijndrinkende vrouwen verdienen beter dan een uitgave als Hoge hakken aan de wijn. Ze moeten om te beginnen eens serieus genomen worden door hun seksegenoten. Minta is bij deze uitgenodigd voor een lunch met echte wijnen.

Minta Nicolaï:

Hoge hakken aan de wijn

mo’media, 2008

144 pagina’s, geïllustreerd

ISBN 978-90-5767-326-9

Prijs: € 14,95

René van Heusden

Vanuit de lucht, vlak voor de landing op het vliegveld van  Nice, kun je ze goed zien liggen: de Iles de Lérins, twee eilanden in de baai van Cannes. Op het kleinste eiland, Saint Honorat, ligt het klooster van Lérins, waar 26 monniken wonen, werken en wijn maken.
Stel dat u op vakantie gaat naar de Rivièra. Als uw vliegtuig het vliegveld van Nice zoals te doen gebruikelijk vanuit het westen aanvliegt, ziet u ze al liggen, de Iles de Lérins, twee eilandjes in het blauw en turkoois van de baai van Cannes. Het grootste is Sainte Marguerite, een aardige bestemming voor een middagje wandelen. Interessanter echter is het veel kleinere Saint Honorat. Het heeft is een fort dat tussen 1050 en het einde van de 14^e eeuw is gebouwd om het eiland tegen de Saracenen te verdedigen. Ook zijn er enkele kerkjes en kapelletjes te vinden en twee in opdracht van Napoléon Bonaparte gebouwde ovens om kanonskogels te maken. De grootste attractie is het prachtige klooster van Lérins, waar 26 monniken wonen, werken en wijn maken.

Beproeving

De monniken verblijven er al sinds 405, toen Saint Honorat en zijn volgelingen er neerstreken. Wijn wordt op het eiland sinds de middeleeuwen gemaakt volgens het benedictijner motto ‘ora et labora‘, oftewel ‘bid en werk’. Toen broeder Marie Pacques hier bijna 25 jaar geleden arriveerde, was die wijn echter van slechte kwaliteit. Zo erg zelfs, vertelde hij me tijdens een recent bezoek, dat de flessen tijdens het avondeten ongeopend bleven staan. De monniken van Saint Honorat spreken tijdens de maaltijd niet, maar u kunt zich misschien de blikken voorstellen als er weer zo’n fles Château Migraine op tafel kwam.

Nieuw begin

Zo’n 20 jaar geleden kwam daar verandering in. Hoe, daar zwijgt broeder Marie Pacques over. Ik weet dus niet hoe het precies in zijn werk is gegaan, maar ik stel mij zo voor dat een van de monniken al zwijgend met zijn vuist op tafel sloeg en wijzend naar de flessen die daar stonden duidelijk wist te maken dat het zo niet langer kon. Het gevolg was dat er werd geïnvesteerd uit de donaties die de abdij ontvangt en zonder welke er geen bestaansmogelijkheid zou zijn. Daarnaast moest er natuurlijk hard gewerkt worden – monnikenwerk, inderdaad – aan het herplanten van vrijwel alle oude wijngaarden en de creatie van enkele nieuwe. Een aantal kwalitatief hoogwaardige oude wijnstokken op een 0,3 hectare stukje grond kon gelukkig nog behouden blijven. Deze wijnstokken dragen druiven die voor wijnen van een bijzondere finesse zorgen.

Een wonder

En nu, twee decennia later lijkt het erop alsof er op dit kleine eiland een godswonder is geschied. Wie weet? Of is het te danken aan broeder Bernard die hier al weer 23 jaar is en de verantwoording heeft voor de 7,6 hectare wijngaarden. Recentelijk nog een hectare extra geschikt gemaakt voor wijnbouw. Voor de witte wijnen is er 1,6 hectare met chardonnay en 1,8 met clairette. Het merendeel van de blauwe druiven bestaat uit syrah, die voor heerlijk warmbloedige, volle wijnen zorgt waarin je als het ware de zon kan proeven. Verrassend genoeg is broeder Bernard een paar jaar geleden ook begonnen met het planten van pinot noir. De eerste oogst daarvan, die overigens niet op de markt gebracht is, resulteerde in een heerlijk frisse en fruitige wijn. Zegt broeder Marie Pacques. Ik zal hem wel moeten geloven, want de wijn zelf drinken is bijna onmogelijk. Jacques Chibois, de tweesterren chef die eigenaar is van La Bastide Saint-Antoine in het parfumplaatsje Grasse, koopt de gehele voorraad Pinot Noir op om de wijn vervolgens voor een schrikbarend bedrag op de kaart te zetten…

Vinificatie

De vinificatie wordt geleid door broeder Marie – een andere dan Marie Pacques – die met zijn 16 jaren op Saint Honorat een relatief nieuw gezicht op het eiland is. Hij heeft de noodzakelijke opleiding gevolgd aan het Lycée Agricole in Hyères, wordt geassisteerd door oenoloog Emmanuel Baugnet en krijgt advies van twee Franse zwaargewichten, Eric Verdier en Jean Lenoir. De oogst vindt over het algemeen plaats vanaf begin september en duurt zo’n vijf weken. Alle monniken moeten aan de bak en daarnaast zorgen vrijwilligers van het vasteland ervoor dat alle druiven correct én op tijd worden geplukt. Alle wijnen krijgen tijd om te rijpen in nieuwe eiken vaten, de witte tussen de zes en tien maanden en de rode tenminste een jaar en vaak nog enkele maanden langer.

Liefdewerk

Het resultaat van al dat werk mag er zijn. Er worden bijna 37500 flessen wijn geproduceerd, niet veel gezien de aanplant, maar mede door de lage opbrengst zijn de wijnen van buitengewone kwaliteit. De professionele Franse wijnbladen besteden graag aandacht aan dit wonder op kleine schaal. De oogst raakt dan ook redelijk snel uitverkocht. De helft wordt verkocht in de boetiek op het eiland en direct aan belangstellenden en zo’n 40% gaat naar wijnhandelaren, restaurants en hotels. Een paar duizend flessen worden geëxporteerd. Het is voor de monniken van levensbelang dat hun wijnen verkocht worden, want er zijn hoge kosten verbonden aan de productie ervan. De bescheiden winsten worden gebruikt om projecten elders van de grond te krijgen, zoals de bouw van een klooster in Nha-Trang in het zuiden van Vietnam.

De vrienden van Saint Honorat

Gelukkig bestaat er een Club des Amis du Vignoble de Saint Honorat, waarvan je voor een luttel bedrag lid kan worden. Een mailtje aan mariepacques@abbayedelerins.com volstaat. Zo steun je een heel goed doel en kun je als tegenprestatie wijnen en primeur kopen tegen een gereduceerde prijs en aanwezig zijn op de wijnbijeenkomsten die enkele keren per jaar door de monniken worden georganiseerd. Deze omvatten een rondleiding in het klooster, bezoek aan de wijngaarden en de kelder, een ‘moment van reflectie’, een wijnproeverij én een maaltijd met Marie Pacques en zijn medebroeders. Werkelijk een onvergetelijke belevenis!

Spiritueel

De wijnen zijn niet goedkoop, maar de ‘spirituele’ prijzen van € 20 tot € 51 reflecteren wel de kwaliteit van het monnikenwerk. Ook worden diverse likeuren geproduceerd en een magnifieke Marc de Provence (€ 20). Broeder Marie Pacques is daarnaast bijzonder trots op zijn laatste product, Lérincello, een verfrissende likeur van citroenen uit Menton (€ 42) die zeer de moeite waard is als digestief. De Eau-de-Vie de Provence is met € 21 een koopje.

Behalve op het eiland zelf zijn de wijnen ook te vinden in enkele van de beroemdste restaurants in de regio, zoals La Colombe d’Or, Martinez, Josy Jo, Le Mas Candille en het al genoemde La Bastide de Saint-Antoine.

Ferry de Bakker

Ferry de Bakker (oogstjaar 1948) proeft, drinkt en verzamelt al bijna 45 jaar vol passie wijnen. Nu woont hij in het Zuid-Franse Cannes en schrijft hij regelmatig over wijn en gedistilleerd. Zijn eerste artikel voor Perswijn gaat over Château Simone, waar Ferry de voetstappen van Mitterand en Churchill volgt.

Het minste wat je van Château Simone kunt zeggen is dat het door de jaren heen tal van beroemde gasten op bezoek heeft gehad. Winston Churchill kwam er graag om de wijnen te proeven en in de 16e eeuwse kelders oudere jaargangen te ontdekken. De toenmalige president Mitterand stond erop om er een diner te nuttigen. Een andere Franse president, de inmiddels al lang vergeten Vincent Auriol, bezocht Château Simone om er tijdens een ontvangst van de wijnen te genieten. Het gastenboek doorbladerend krijg je het gevoel dat grootheden uit de muziekwereld zo mogelijk nog belangrijker gasten zijn voor de familie Rougier, eigenaars van Château Simone. Herbert von Karajan, Karl Münchinger en de Amerikaanse sopraan Teresa Stich-Randall, het zijn slechts enkele illustere namen die je daar vindt. De reden is wellicht dat zowel vader René als zoon Jean-François zelf gepassioneerde amateurmusici zijn.

Demoiselle de Simon

Het waren karmelieten, les moines Grands Carmes d’Aix, die in loop van de 16e eeuw een aantal wijngaarden aanlegden. Daarnaast begonnen zij met de bouw van een Provençaalse bastide en met het uithakken van de rotsen om kelders aan te leggen. Twee eeuwen later wonen de karmelieten er plotseling samen met een familie genaamd De Pascalis. Een deel van de wijngaarden draagt tegenwoordig nog die naam. En dan komen we opeens een zekere Demoiselle de Simon in de geschiedenisboeken tegen. Naar het zich laat raden hebben we aan haar de naam van dit wijndomein te danken.

Uithuilen en opnieuw beginnen

In de 19e eeuw verschijnt de familie Rougier op het toneel en wordt eigenaar van Château Simone. In 1860 worden de wijngaarden helaas getroffen door de gevreesde phylloxera, die de wijnranken van Château Simone totaal verwoestte. Deze druifluis, door toeval naar Europa gebracht via Amerikaanse wijnranken, vernietigde in de tweede helft van de 19e eeuw vrijwel alle wijngaarden in de oude wereld. De Rougiers konden weer opnieuw beginnen en plantten wijnranken die beter bestand bleken tegen de phylloxera. Zij renoveerden het kasteel met hulp van de architect Cantini en bouwden in 1880 ook nog een prachtige kleine kapel. Het kasteel met de bijhorende gebouwen zijn altijd uitmuntend onderhouden en omgeven door een fraaie tuin. In 1918 moderniseerde de grootvader van René Rougier het domein en kocht verticale, hydraulische persen. Ze worden nog steeds gebruikt.

Appellation Palette Contrôlée

Château Simone ligt vlak bij de dorpjes Palette en Meyreuil, zo’n 9 kilometer van Aix-en-Provence verwijderd. Simone is niet het enige wijndomein aldaar, maar wel verreweg het grootste. De productie omvat het leeuwendeel van wat er in de kleinste appellation contrôlée van Zuid-Frankrijk geproduceerd wordt. Het was, zoals voorspelbaar, de familie Rougier, die zich sterk maakte voor de officiële status van een appellation contrôlée. Naar typisch Frans gebruik vroegen ze die in 1947 voor Château Simone zelf aan. Dat feest ging voor hen helaas niet door, maar het Franse Institut National des Appellations d’Origine (IANO) kende op 28 april 1948 wel de appellation toe aan het kleine wijngebied Palette.

Traditionele methoden

René Rougier, die in 1952 oud genoeg was om in de wijngaarden van zijn Château Simone te gaan werken, heeft in al die jaren nimmer een wijnrank uit de grond getrokken. Hij kent de waarde van vieilles vignes en is er in die jaren in geslaagd de gemiddelde leeftijd ervan op zo’n 50 jaar te houden. Een aantal ervan is zelfs meer dan 100 jaar oud. Zijn zoon Jean-François heeft inmiddels de leiding van het wijndomein overgenomen en is daarmee de achtste generatie Rougier geworden die dat doet.

De Rougiers hechten zeer aan de traditionele wijze van het wijnmaken, inclusief een lange fermentatie in cementen en roestvrijstalen vaten. Daarna rijpen de rode en ook de witte wijnen eerst een jaar in foudres, grote houten fusten die ook in Bandol worden gebruikt. Tot slot ligt de wijn nog ruim een jaar in gebruikte barriques, vaten van 225 liter, die Rougier bij de topchâteaux in de Médoc op de kop tikt. Op deze wijze krijgen de wijnen ‘les qualités de leur noble origine‘, zoals René Rougier uitlegt.

Wijngaarden op noordelijke hellingen

De appellation Palette beslaat slechts 23 hectare, waarvan er 17 toebehoren toe aan Château Simone. De wijngaarden liggen in een gebied met pijnboomwouden en, zeer ongebruikelijk, op noordelijke hellingen. Zon is er hier al genoeg. Vanuit de tuin van het kasteel zie je zo’n 15 hectare liggen. Verderop zijn er nog 2 hectare grond die in 1982 zijn beplant. De kans dat men in Palette bossen zal kappen om meer wijngaarden te creëren is gelukkig zeer gering, zodat de schoonheid van de streek voorlopig verzekerd zal blijven. In de wijngaarden kom je vooral grenache en mourvèdre tegen, die de basis voor de rode en de rosé wijn zijn. Verder zijn er de usual suspects zoals syrah, cinsault en carignan, maar ook onbekende variëteiten als castet en manosquin. De druiven voor de witte wijn zijn vooral clairette en, in mindere mate, grenache blanc.

Zeldzaam

Vrijwel alle kenners enthousiast zijn over de wijnen van de familie Rougier. Handelsmerk is hun ongewoon lange levensduur. De rode kenmerkt zich door zijn complexiteit, terwijl de onalledaagse witte werkelijk fabuleus is en wel 30 jaar oud kan worden! Zelfs de kruidige en stevige rosé kan best een jaar of 10 mee.

Het prachtig ouderwetse etiket is ontworpen door twee ooms van de familie. Zij hebben de voor het domein zo belangrijke Mont Sainte-Victoire erop getekend, hoewel de werkelijke ligging anders is. Maar ach, dat moet kunnen. Op een collerette, een traditioneel bandje dat de hals van de fles siert staan het jaartal en de woorden Grand Cru de Provence. Aan deze zeldzame wijnen hangt natuurlijk een behoorlijk, zij het niet overdreven, prijskaartje. Ze zijn in Nederland verkrijgbaar bij de winkels van De Gouden Ton voor € 34,50.

Het kasteel, de kelders, de tuinen, de wijnen en vooral ook de bijzondere sfeer maken een bezoek aan het wijngoed zelf ook zeer de moeite waard.

www.chateau-simone.fr

www.degoudenton.nl

Ferry de Bakker (oogstjaar 1948) proeft, drinkt en verzamelt al bijna 45 jaar vol passie wijnen. Hij werkte en woonde in verschillende landen in Europa, Azië en het Midden-Oosten en besloot zich in 1999 in het zuiden van Frankrijk te vestigen. Hij schrijft, als hobby, zowel in het Nederlands als Engels over wijn en gedistilleerd. Verder is hij mede-eigenaar en directielid van het kleine cognachuis La Gabare, dat voornamelijk zeldzame jaartalcognacs op de markt brengt.