Nieuws

Wie wil er nu op aangesproken worden ‘trendy’ bezig te zijn? Misschien een enkele door de puberteit verwarde en/of intellectueel minder begaafde jongere zonder enig zelfvertrouwen en oordeelsvermogen die het vet, lauw en cool vindt om te pas en te onpas met je, jij en jou en reclame-Engels aangesproken te worden. Of, meer in het algemeen, types die niet verder kijken dan hun neus lang is, maar geloven in het motto ‘hype, hype, hoera!’
Wie wil er nu op aangesproken worden ‘trendy’ bezig te zijn? Misschien een enkele door de puberteit verwarde en/of intellectueel minder begaafde jongere zonder enig zelfvertrouwen en oordeelsvermogen die het vet, lauw en cool vindt om te pas en te onpas met je, jij en jou en reclame-Engels aangesproken te worden. Of, meer in het algemeen, types die niet verder kijken dan hun neus lang is, maar geloven in het motto ‘hype, hype, hoera!’

Aan de term ‘trendy’ kleeft ontegenzeggelijk iets fouts. Iets heel erg fouts zelfs. Het woord staat voor vluchtig, vergankelijk, oppervlakkig en meeloperschap. En onvermijdelijk duikt in zo’n opwekkende context al snel een minstens even hol begrip op als ‘lifestyle’. Wil je meedoen, dien je er immers een trendy lifestyle op na te houden!

Het zou allemaal niet zo erg zijn, wanneer dit gedoe binnen de huidige maatschappij beperkt bleef tot boven omschreven groeperingen. De werkelijkheid leert ons echter anders. Ook in wijnland borrelen er uit bepaalde hoeken boodschappen op die de wijndrinker (m/v) trachten aan te zetten tot trendy gedrag. Zo valt in publicaties die een verhoging van de wijnconsumptie beogen te lezen dat we ons vooral naar trendy beachclubs dienen te begeven om daar al loungend en chillend trendy rosés – misschien zelfs wel die vreselijke ‘Live the magnificent life’ Rosé d’Anjou – of  übertrendy Prosecco naar binnen te gieten. Trefwoord: ongecompliceerd. ‘Lekker makkelijk’ dus. Zonder Smaak, want dat is immers een ‘elitair’ begrip. Moeilijk.  

Minstens zo erg als trendy is halftrendy. Een van mijn lijfbladen, het voor kaarthouders van Gall&Gall bestemde Taste! bezondigt zich daar helaas nogal eens aan. Eigenlijk is het een verkapt soort Plus Magazine, want de gemiddelde leeftijd van die kaarthouders ligt dichter bij de vijftig dan de achttien. En daar is helemaal niks mis mee, want welke bevolkingsgroep besteedt jaar in, jaar uit het meest aan wijn? Juist. Een prachtblad als Linda heeft fel realistische bikinispecials voor vrouwen van boven de veertig, afgestemd op de realiteit van de lezeressen. Bij Taste! denkt maar daar kennelijk anders over. Daar lijkt men bewust een loopje te willen nemen met de beleving van de meeste lezers Alleen bij de proeverijverslagen zie je foto’s met daarop wijndrinkers van middelbare leeftijd. Verder is het opgefokt en bijgevolg vermoeiend jong gedoe. Altijd zo overmatig ‘happy’. Oewa, oewa, oewa!

Helemaal in posttrendy Jamie Oliversfeer lijken die Jip & Janneketypes de godganse tijd niets anders te doen hebben dan te feesten met die onvermijdelijke blije vrienden die spontaan even langskomen. Trendy volkje, altijd met oogverblindend witte tanden lachend en elkaar constant opmerkelijk geil beloerend. Het is in die verhalen immers altijd lente, dus ja. In de laatste uitgave was trouwens een juffrouw in een intrigerend soort kekke dirndl te bewonderen. Trendy retro? Wanneer gaan we nu eens ‘normale’ mensen zien? Die niet altijd elkaar hoeven te bespringen, overmatig blij door het leven gaan en iedere dag o zo spontaan in een ruim bemeten tuin feest vieren met toevallig langskomende figuren die als ‘vrienden’ gekwalificeerd dienen te worden. Maar die gewoon voor vol(wassen) aangezien willen worden en gewoon een fatsoenlijk glas wijn wensen te drinken. Ter vertroosting, bijvoorbeeld omdat het weer eens regent of omdat de Belastingdienst het niet leuker wenst te maken . Echte mensen als u en ik. Op zekere leeftijd en midden in het echte leven.

René van Heusden

Lees de reactie van Noële Ruitenberg: Waarom ik soms trendy wens te zijn

In Frankrijk is de oogst begonnen, twee weken vroeger dan verwacht. In de Provence wordt hard gewerkt, oogstploegen in Bandol hebben al ladingen druiven binnengebracht. “Het gaat nog maar om een paar domeinen,” zegt een officiële woordvoerder tegen wijntijdschrift Decanter. “Maar de oogst is inderdaad officieel van start.”
In Frankrijk is de oogst al begonnen, twee weken vroeger dan verwacht. In de Provence wordt hard gewerkt, oogstploegen in Bandol hebben al ladingen druiven binnengebracht. “Het gaat nog maar om een paar domeinen,” zegt een officiële woordvoerder tegen wijntijdschrift Decanter. “Maar de oogst is inderdaad officieel van start.”

Normaal gesproken begint de oogst in de Provence pas eind augustus. In Rivesaltes is het niet uitzonderlijk dat in de eerste weken van augustus al wordt geplukt. Kenners ter plaatse vergelijken deze oogst met die van 2005. In de streek worden nu vooral de witte druiven geoogst, onder andere de muscat à petit grains, chardonnay en sauvignon blanc. En hoewel grote delen van Frankrijk met zware regenbuien te kampen hebben gehad, is het in Rivesaltes droog gebleven. Iets te droog zelfs, met slechts 10 millimeter neerslag in juli.

In de Champagnestreek mogen de eerste dorpen starten met de oogst op 23 augustus, de laatste (Mailly) starten op 5 september. Ook dat is uitzonderlijk vroeg, zelfs in een tijd waarin de gemiddelde oogstdatum 18 dagen eerder is dan twintig jaar geleden. 
Het Nederlandse wijninformatiecentrum had de vroege oogst in Frankrijk al voorzien. Het centrum verklaart het vroege tijdstip door te wijzen naar de bijzonder gunstige condities in het voorjaar, waardoor de vegetatie en enorme voorsprong kreeg op het normale tijdsverloop. “In sommige gevallen is die voorsprong drie tot vier weken,” staat in de nieuwsbrief van augustus. De Champagne is daar een goed voorbeeld van. De bloei van de druiven viel hier begin mei, en dat was maar liefst een maand eerder dan normaal. Daardoor kon toen al een vroege oogst worden voorspeld.

Toch wordt het een kleine oogst, verwacht het wijninformatiecentrum: “Begin juli werd de opbrengst geraamd op 50,7 miljoen hectoliter, waarvan 23,3 miljoen hl wijn met herkomstbenaming (AOC, VDQS en vin de pays), 18,7 miljoen vin de table en 8,6 miljoen hl wijnen bestemd voor de productie van cognac et armagnac. Inmiddels is de raming naar beneden bijgesteld tot 49, 9 miljoen hl. Het zal daarmee de kleinste oogst worden sinds 2003.” De oorzaak hiervoor moet worden gezocht in het veel minder goede weer tijdens de bloei, waardoor de vruchtzetting in veel streken niet bijzonder goed is verlopen en minder druiven zijn gevormd.

In de Diploma Course van dit jaar werd er nog lacherig over gesproken, de eerste light-wijnen. Inmiddels is de realiteit een feit. De Volkskrant zette er een proefpanel aan, waarbij Qool van Ilja Gort opvallend genoeg als eerste eindigde. Er is een toekomst voor light-wijnen, meent het panel. Is dat zo?
In de Diploma Course van dit jaar werd er nog lacherig over gesproken, de eerste light-wijnen. Inmiddels is de realiteit een feit. Na een relletje in de vakpers over de Qool wijn van Ilja Gort, besteedt de landelijke pers nu ook aandacht aan dit onderwerp. De Volkskrant zette er een proefpanel aan, waarbij Qool opvallend genoeg als eerste eindigde. De wijn werd als eerste geproefd  en viel tegen. Maar wat daarna werd geproefd bleek minder goed, vandaar deze eerste plaats. Toch is er een toekomst voor light-wijnen, meent het panel.
Is dat zo?

Tegenwoordig is er van alles in light versies te krijgen, zelfs jonge jenever. Kennelijk komt de consument niet op het idee in plaats van een light versie iets minder van het origineel te nemen. Dan maar een Jonge light.
Ook wijn bevat steeds meer alcohol, in sommige gevallen meer dan 15 procent. Niet iedereen vindt dat even prettig, de wijn wordt daardoor zwaarder en calorierijker.
Alcohol is wél van wezenlijk belang voor de smaak van wijn. In het vocht gebeuren allerlei chemische verbintenissen tussen smaken en alcohol die elkaar versterken. Haal je de alcohol eruit dan haal je ook de smaak eruit.
De behoefte aan lichtere wijnen is reëel. Je kunt je wel afvragen of dit moet gebeuren door de alcohol, na de productie van de wijn, uit het product te halen.
Afgezien dat door het weghalen van de alcohol de smaak verandert, waarom zou je een  product wat al door de eeuwen heen meer dan tien procent alcohol heeft gehad, gaan forceren tot een slap aftreksel van het origineel?

Terwijl er echt wel iets in de handel is wat niet te zwaar is, smakelijk en met diepgang. En het is wijn met zijn natuurlijke alcoholpercentage.
De chasselasdruif is een druif die voorkomt onder verschillende namen, in Duitsland heet deze druif gutedel en in Wallis (Zwitserland) fendant. De wijnen die van deze druif komen zijn zacht, met niet veel zuren, en licht. Ze kunnen vlak zijn, door de hoge opbrengsten, maar niet als ze van de juiste grond komen. Langs de oevers van de Rhône, in het gebied Vaud (Zwitserland), bestaat de bodem uit oergesteente. Dat geeft wat extra’s aan de wijn, enige mineraliteit. Een slok blijft langer hangen, zogezegd. Het glas heeft een beetje een bite, een lichte sprankeling. Er worden mooie wijnen gemaakt, in dit deel van Zwitserland. Zoals de Chant des Resses uit Yvorne. Een heerlijk, fris, makkelijk drinkbaar glas, met de complexiteit die een goede wijn nodig heeft.
Deze wijn heeft 12 procent alcohol.

Jammer is alleen dat die Zwitsers alles zelf opdrinken (52 liter gemiddeld p.p. per jaar in tegenstelling tot onze 22 liter) en slechts een paar procent exporteren. Hier in Nederland is het een beetje zoeken. De Vrienden van de Goede Wijn verkopen eens in de twee jaar een redelijke Fendant van een coöperatie uit Wallis en de meeste wijnvakhandels hebben ook wel iets in hun aanbod. Het is zeker de moeite waard.

Licht dus, geen light.

Charlotte van Zummeren

Charlotte is vinoloog en afgestudeerd sommelier
aan de Academie voor Gastronomie van Peter Klosse.
Op dit moment volgt zij de Diploma Course.

< Stuur deze pagina door >

Op donderdag 2 augustus is Hans Jorissen overleden. Al enkele jaren leed hij aan een ernstige ziekte. Als biochemicus was Jorissen aanvankelijk werkzaam als universitair docent neurofysiologie in zijn woonplaats Leiden, met wijn als hobby. Later ontwikkelde hij zich steeds meer als wijnconsulent, -agent en -auteur.
Op donderdag 2 augustus is Hans Jorissen overleden. Al enkele jaren leed hij aan een ernstige ziekte. Als biochemicus was Jorissen aanvankelijk werkzaam als universitair docent neurofysiologie in zijn woonplaats Leiden, met wijn als hobby. Later ontwikkelde hij zich steeds meer als wijnconsulent, -agent en -auteur. Hij handelde hoofdzakelijk in zeldzame wijnen van oude jaargangen en was ook lange tijd de Nederlandse vertegenwoordiger van Riedel glaswerk. Verder verzorgde hij enkele jaren de les Duitsland aan de Wijnacademie.  Zijn grootste verdiensten voor de wijnwereld liggen ongetwijfeld bij zijn inspanningen voor Duitse wijn. Gelukkig heeft hij nog meemaken dat het met die wijn weer de goede kant op is gegaan.

Hans Jorissen was in de omgang misschien niet de warmste persoon, zijn kennis was boven alle twijfel verheven. Niet alleen organiseerde hij in de jaren tachtig en negentig legendarische proeverijen voor het toenmalige Informatiebureau voor Duitse Wijn, ook maakte hij zich als geen ander sterk voor terroir. Bijna als een roepende in de woestijn. In een tijdperk waarin bijna alleen maar in termen van volume en Oechslegraden gedacht werd, was hij met zij visie op het belang van terroir voor de kwaliteit van een wijn zijn tijd ver vooruit. Een ander resulteerde medio jaren tachtig in een gedetailleerd voorstel tot wijngaardclassificatie, een van de eerste classificaties die voor Duitsland zijn opgesteld. In 1986 verscheen deze classificatie in de samen met Robert Leenaers door hem gepubliceerde Atlas van Rijn- en Moezelwijnen. In kringen van de Duitse wijnbouw – en met name bij de meest kwaliteitsbewuste producenten – leverde dit initiatief hem terecht groot prestige op. Men sprak daarom met het nodige ontzag over ‘Doktor Jorissen’. Later zijn veel van zijn ideeën overgenomen in het door VDP ontworpen piramideconcept voor wijngaardclassificatie.   

Hans Jorissen is zestig jaar geworden.

René van Heusden

< Stuur deze pagina door >

Het grootste wijnmerk van Australië, Hardy’s, wordt vanaf 1 oktober in Nederland vertegenwoordigd door Baarsma Wine Group Holding. Vorige maand werd bekend dat Hardy’s afscheid nam van LFE. Baarsma gaat naast Hardy’s nog een groot aantal andere Constellation-merken voeren, zoals Banrock Station, Echo Falls, Da Luca, Robert Mondavi en Nobilo.
Het grootste wijnmerk van Australië, Hardy’s, wordt vanaf 1 oktober in Nederland vertegenwoordigd door Baarsma Wine Group Holding. Vorige maand werd bekend dat Hardy’s afscheid nam van LFE. Baarsma gaat naast Hardy’s nog een groot aantal andere Constellation-merken voeren, zoals Banrock Station, Echo Falls, Da Luca, Robert Mondavi en Nobilo.

Baarsma wordt verantwoordelijk voor de distributie, marketing en sales van de Constellation-merken. De toevoeging betekent een aanzienlijke uitbreiding van het distributiecontract van Baarsma Wine Group Holding. De groeistrategie van Baarsma is er voor de komende jaren op gericht om de marktpositie in noordwest Europa verder te versterken. “Juist de samenwerking tussen grote marktgeoriënteerde partijen als Constellation en Baarsma zal in de toekomst het verschil gaan maken in de nog steeds sterk versnipperde wijnmarkt,” zegt Paul Koks, Senior Vice President Constellation Mainland Europe.

Constellation Brands Inc. is de grootste wijnproducent ter wereld. Het bedrijf heeft een sterke marktpositie in de Verenigde Staten, Canada, het Verenigd Koninkrijk, Australië en Nieuw-Zeeland. Constellation Brands heeft meer dan 250 merken in portefeuille, is actief in ongeveer 150 landen en exploiteert circa zestig wijnbedrijven, distilleerderijen en distributiebedrijven. Behalve wijn houdt Constellation zich ook bezig met bier en sterke drank, met merken als Corona Extra en Black Velvet Canadian Whisky.

Baarsma Wine Group Holding is marktleider in de Benelux met onder andere de business units Wine Excel, Oud Reuchlin en Boelen, Baarsma Wine Group Nederland, Hasselt Millesime en Lovian. Deze wijnbedrijven werken zelfstandig en hebben een sterke marktpositie in de verschillende segmenten van de wijnmarkt. Baarsma kent een jaaromzet van ruim 200 miljoen euro, gerealiseerd door bijna 300 werknemers.

< Stuur deze pagina door >

De Vinexpo was nog maar één dag verleden tijd, maar Brett Jackson en Paul Dunn zaten er alweer fris bij, rechtstreeks vanuit Bordeaux naar Amsterdam, na vijf intensieve beursdagen. Zij vertegenwoordigen het Chileense huis Valdivieso. Brett is de wijnmaker, afkomstig uit Nieuw Zeeland en nu werkzaam in Chili. Engelsman Paul Dunn is Director UK & Europe. Het bedrijf bestaat 130 jaar en is ooit begonnen als producent van mousserende wijnen. Inmiddels maakt men ook negentien verschillende stille wijnen, variërend van Single Vineyard Wines – terroir wijnen – tot Reserve en Varietal Wines.
De Vinexpo was nog maar één dag verleden tijd, maar Brett Jackson en Paul Dunn zaten er alweer fris bij, rechtstreeks vanuit Bordeaux naar Amsterdam, na vijf intensieve beursdagen. Zij vertegenwoordigen het Chileense huis Valdivieso. Brett is de wijnmaker, afkomstig uit Nieuw Zeeland en nu werkzaam in Chili. Engelsman Paul Dunn is Director UK & Europe. Het bedrijf bestaat 130 jaar en is ooit begonnen als producent van mousserende wijnen. Inmiddels maakt men ook negentien verschillende stille wijnen, variërend van Single Vineyard Wines – terroir wijnen – tot Reserve en Varietal Wines.
Het is een uitgebreid aanbod, dat mooi gestileerd wordt gebracht, met goed presentatiemateriaal en in solide flessen gebotteld.

Men is open over de verschillende productiemethodes. In totaal zijn er in de wijnmakerij 8000 vaten van zowel Frans, als Amerikaans eiken te vinden, waarvan er jaarlijks 2000 vervangen worden. Ook gebruiken ze houten staven die tot en met de malolactische gisting in de roestvrij stalen tanks gehangen worden, met name voor de eenvoudiger wijnen van de Varietal Range, zoals bijvoorbeeld de Malbec.
De winery staat in Lontué, Curico Valley. De druiven komen uit meerdere plekken in Chili en worden in Lontué gevinifieerd.

Op deze proeverij, georganiseerd door Gall & Gall, werden negen wijnen geschonken waarvan vier uit de Reserve-lijn. De mooiste was voor mij de Eclat 2004 uit Maule Valley. Dit is een van de twee premiumwijnen van Valdivieso. Deze wijn bestaat voor het grootste deel uit mourvedre en carignan en een beetje syrah. De wijn heeft een jaar op voornamelijk Frans hout gelegen: stevig én sappig. De zuren van de carignan maken het een doordrinkbaar glas, echt een eetwijn. Helaas wordt deze wijn (voorlopig nog) niet verkocht in Nederland

Uit de Reserve-lijn proefde ik een Sauvignon Blanc 2006, een wijn met mineraliteit en diepgang.
Die mineraliteit kwam ook terug in de Barrel Selection Chardonnay 2006. Hier een botertje en wat karamel, maar wel een heel fijne chardonnay. De Malbec – van de staven hout – was wat hard. De Reserve Pinot Noir 2005 uit Casablanca en de Reserve Syrah uit 2004 zijn wijnen met fruit, hout, distinctie en zachtheid. De wijnen uit de Reserve-lijn zijn echte eetwijnen.

Gegeten werd er na de proeverij dan ook. Het voorgerecht was koude, spicy gemarineerde zalm en de Reserve Sauvignon Blanc paste daar perfect bij. Het gerecht was kruidig en de typische sauvignon-eigenschappen zoals de stuivende tonen van ondermeer gras en kruisbessen konden daar prima tegenop. Persoonlijk ben ik geen Sauvignon Blanc fan, maar dit was echt een perfecte combinatie. De Barrel Fermented Chardonnay viel weg bij deze kruidigheid. Het hoofdgerecht bestond uit roast beef en de Eclat 2004 begeleidde deze gang optimaal.

Valdivieso heeft heerlijke wijnen in prijzen variërend tussen de 6 en 18 Euro. Gall & Gall heeft er een goed Chileens huis met een aantal mooie wijnen mee. Begin februari 2008 bezoek ik Valdivieso en dan kom ik er zeker nog op terug.

Charlotte van Zummeren

< Stuur deze pagina door >

Het gebied Oltrepò Pavese in het Italiaanse Lombardije heeft de status van DOCG gekregen voor  mousserende wijn. Deze moet gemaakt worden volgens de traditionele methode – dat wil zeggen met tweede vergisting voor de belletjesvorming op fles – en afkomstig zijn van het druivenras pinot noir (pinot nero).
Het gebied Oltrepò Pavese in het Italiaanse Lombardije heeft de status van DOCG gekregen voor  mousserende wijn. Deze moet gemaakt worden volgens de traditionele methode – dat wil zeggen met tweede vergisting voor de belletjesvorming op fles – en afkomstig zijn van het druivenras pinot noir (pinot nero). De nieuwe status wordt al van kracht met ingang van de oogst 2007. Stille wijnen uit Oltrepò Pavese blijven gewoon DOC. Het gebied bevindt zich ‘aan de overkant’ van de rivier de Po bij Pavia. Eerder al kreeg binnen Lombardije Franciacorta een DOCG voor mousserende wijn.

< Stuur deze pagina door >

De affaires rond de Tour zijn nog maar net achter de rug, of Charlotte van Zummeren ontdekt een andere vorm van doping. Kennelijk wordt wijn al jaren, nee: eeuwen versterkt, verbeterd of aangepast. En de prestaties verhogen mág gewoon in de wijnwereld, of niet?
Er was geen ontkomen aan, de laatste weken.
De Tour de France was iedere dag op de buis. Waar de Tour is, is doping en ook dit jaar was dat geen uitzondering. De ronde uitrijden zónder doping is zowat onmogelijk, dus het verbaast me iedere keer weer dat er zo’n gedoe van wordt gemaakt. Doping hoort bij wielrennen, in ieder geval bij de Tour de France. Drie weken lang fietsen, onder de meest moeilijke omstandigheden, redt niemand zonder prestatieverhogende middelen, hoe je het ook wendt of keert. Het zou ook zonder kunnen, gewoon fietsen op koolhydraten, vocht en vitaminen, maar in dat geval duurt de Tour twee keer zo lang en dat kost te veel mankracht, manuren, televisietijd en andere investeringen. Het is een idiote spagaat. Enerzijds moet de Tour schoon zijn, anderzijds mag de ronde niet te lang duren.

Wat doet doping? Het pept op en helpt te herstellen. Wijn kun je ook oppeppen. Als de most te slap is, kun je suiker toevoegen waardoor het alcoholpercentage stijgt. Dat mag alleen niet in het grootste deel van Europa. Wijn moet het op eigen kracht doen, redeneert de wetgeving. In het koudere Noordelijke deel van Europa is het nog wel toegestaan, maar wordt het toevoegen van suiker aan de most niet gezien als naturel en echt. De wijn moet het hebben van de eigen sappen, terroir en fermentatie. Alle kunstmatige toevoegingen zijn in de oude wereld uit den boze. Het neemt dan wel meer tijd om een mooi glas te maken, maar het is niet anders.

In de nieuwe wereld is het daarentegen heel normaal om wijn een zetje te geven. Houtsnippers, industriële gisten, geconcentreerdheid opvoeren, zuurtje erbij, niets laten ze om wijn een extra dimensie te geven. Zonder er stiekem over te doen

In Veneto, een provincie in het noordoosten van Italië, bestaat er al veel langer een andere manier voor het oppeppen van wijn. De wijnmakers voegen jonge wijn toe aan de droesem van de Amarone, waardoor een tweede gisting plaatsvindt en de wijn meer alcohol, extractie, aroma en smaak krijgt. De druiven voor de Amarone worden laat geplukt en gedroogd. Daarna vindt een droge fermentatie plaats en dat geeft een geconcentreerde most. Vervolgens wordt daar een jonge wijn aan toegevoegd, die opnieuw gaat gisten. Het resultaat, na een tot twee jaar fustrijping, is een Ripasso Valpolicella Superiore. Een stevig glas wijn, die de rit van een lange, voedzame maaltijd moeiteloos uitzit en zich goed laat combineren met blauwe kaas.

Dit oppeppen van de wijn is volledig naturel en toegestaan. Echt een schone vorm van wijn ‘doping’.

Charlotte van Zummeren

Charlotte is vinoloog en afgestudeerd sommelier
aan de Academie voor Gastronomie van Peter Klosse.
Op dit moment volgt zij de Diploma Course.

< Stuur deze pagina door >

Restaurant Linnen heeft het lidmaatschap van de Jeunes Restaurateurs d’Europe (JRE) opgezegd. Vanaf 31 december hoort het restaurant in Oisterwijk niet meer bij een van de belangrijke restaurant-organisaties van ons land. Mede-eigenaar en ´gezicht´ van de bediening, Alwin Houwing, is duidelijk: “We kunnen ons niet meer goed vinden in de benadering van de Jeunes Restaurateurs. Kwalitatief zit het niet op het juiste niveau, het heeft voor ons gewoon geen toegevoegde waarde.”
Restaurant Linnen heeft het lidmaatschap van de Jeunes Restaurateurs d’Europe (JRE) opgezegd. Vanaf 31 december hoort het restaurant in Oisterwijk niet meer bij een van de belangrijke restaurant-organisaties van ons land. Mede-eigenaar en ´gezicht´ van de bediening, Alwin Houwing, is duidelijk: “We kunnen ons niet meer goed vinden in de benadering van de Jeunes Restaurateurs. Kwalitatief zit het niet op het juiste niveau, het heeft voor ons gewoon geen toegevoegde waarde.”

JRE koopt wijn in voor de restaurants die bij de organisatie zijn aangesloten. Houwing is niet tevreden. Hij meent dat de kwaliteit van de gezamenlijk ingekochte wijnen tekortschiet, maar Linnen is wel verplicht de afgesproken hoeveelheden te kopen.  “Eind van het jaar komt een vrachtwagen met flessen voorrijden omdat we ons quotum aan huiswijnen niet hebben gehaald. En afnemen zullen we. Maar die wijnen zijn gewoon niet lekker, we verkopen hier nu eenmaal veel meer champagne. Logisch dus om te besluiten dit gezelschap te verlaten.”

Tot nu toe is er nog geen ruchtbaarheid gegeven aan het opstappen van Linnen. “Jeunes Restaurateurs stuurt blijkbaar geen persberichten rond als leden opstappen, alleen als er nieuwe bijkomen,” zegt Alwin Houwing. “Misschien moeten we zelf eens een persbericht gaan rondsturen.” Geen probleem, Alwin, we helpen je graag een handje met de verspreiding van dit nieuws…

Prachtig restaurant trouwens, dat eind volgend jaar gaat verhuizen naar een mooie nieuwe locatie. Een gevoelig verlies voor de Jeunes Restaurateurs, dat is duidelijk.

GrootSpraak, de restaurantgids voor wijnliefhebbers, kende aan Linnen vier druiventrosjes toe. “Twee sommeliers in de zaak met liefde voor het vak en een uitstekende keuken maken van Linnen een echt adres voor de wijnliefhebber,” schreef GrootSpraak. Ook won Linnen onlangs de eerste prijs in de wedstrijd ‘Champagne op de kaart’, in de categorie Toprestaurants.

< Stuur deze pagina door >

Past Cécilia Ciganer-Albeniz bij haar echtgenoot Nicolas Sarkozy? En past barbera bij sangiovese? Columniste Charlotte van Zummeren verbaast zich over combinaties van mensen en druiven, die ogenschijnlijk niet bij elkaar passen.
Sommige stellen doen al van meet af aan de wenkbrauwen fronzen. Cécilia Ciganer-Albeniz werkt als model en trouwt in 1984 met een twintig jaar oudere tv-presentator. De burgemeester die het huwelijk voltrekt wordt staande achter de tafel tot over zijn oren verliefd op de bruid. Liefde op het eerste gezicht. Vier jaar later zwicht Cécilia voor de avances van deze Nicolas Sarkozy en verlaat haar man. Samen hebben ze nu 5 kinderen, ieder twee uit eerdere huwelijken en één zoon van hen beiden. In 2005 was er nog een openlijke huwelijksbreuk maar inmiddels lijkt het païs en vree en het echtpaar woont op het Elysée. De Fransen raken niet uitgesproken over dit merkwaardige stel.

Luigi Dezzani en Mario di Dievole zijn wijnmakers in Italië. Dezzani maakt diverse karakteristieke Piemonte wijnen en Dievole is een echte Toscaan. Samen wilden ze iets heel speciaals maken. Een product dat het beste van beide streken naar voren brengt en iets toevoegt aan het geheel van regionale eigenschappen. De som der delen is in dat geval, volgens beide gepassioneerde wijnmakers, meer dan een optelsom van verschillende druivenrassen. In Piemonte wordt de barbera opgevoed en in Toscane de sangiovese. Na de blend heet deze wijn de Plenum Secundus 1997.

De wijn is intens, diep, en geconcentreerd met een niet te hoog alcoholpercentage van 13 procent. Veel fruit en sappig. Plenum – wat voltallige vergadering betekent – heeft een merkwaardige afdronk. Na de fruittonen is de smaak hol, ondefinieerbaar en niet af. En ik blijf dan maar denken: waarom zou je nu twee druivenrassen uit twee verschillende terroirs gaan blenden, als ze ieder apart al zo karakteristiek en eigen zijn. Een goed huwelijk – maar daar mag iedereen zijn eigen mening over hebben – bestaat uit twee karakters die elkaar aanvullen en niet elkaar in de weg zitten. Op die manier is het geheel meer dan de som der delen.

Plenum Secundus 1997 geeft meer vragen dan antwoorden. De wijn heeft diepgang en kwaliteit, maar mist iets. 
Cécilia Sarkozy is teruggekeerd uit Libië met de arts en verpleegsters, die daar zes jaar hebben vastgezeten. Het echtpaar Sarkozy kan voorlopig niet meer stuk.

En de Plenum Secundus 1997? Misschien ook nog een tweede kans geven?

Plenum Secundus wordt verkocht door Henri Bloem

Charlotte van Zummeren

Charlotte is vinoloog en afgestudeerd sommelier
aan de Academie voor Gastronomie van Peter Klosse.
Op dit moment volgt zij de Diploma Course.

< Stuur deze pagina door >