Nieuws

Philippe Cuvelier, ook bekend van Clos Fourtet, heeft Château Poujeaux in de Médoc overgenomen van de Familie Theil.De laatste jaren had de familie Theil wat moeite met het op peil houden van de kwaliteit. Ruzies binnen de familie, echtscheidingen en andere ellende leidden de aandacht van de wijn af. De jaren vanaf 2000 waren al niet van het bekende niveau. Natuurlijk meldt het persbericht dat de familie Cuvelier gaat voor de hoogste kwaliteit. Vanzelfsprekend moeten we dat afwachten, maar aangetrokken hulp in de personen van Christophe Labenne,
Philippe Cuvelier, ook bekend van Clos Fourtet, heeft Château Poujeaux in de Médoc overgenomen van de Familie Theil.De laatste jaren had de familie Theil wat moeite met het op peil houden van de kwaliteit. Ruzies binnen de familie, echtscheidingen en andere ellende leidden de aandacht van de wijn af. De jaren vanaf 2000 waren al niet van het bekende niveau. Natuurlijk meldt het persbericht dat de familie Cuvelier gaat voor de hoogste kwaliteit. Vanzelfsprekend moeten we dat afwachten, maar aangetrokken hulp in de personen van Christophe Labenne, Nicolas Thienpont en Stéphane Derenoncourt doet in ieder geval vermoeden dat het geen loze boodschap is.
De wijngaarden, zo’n honderd hectare, bestaan voornamelijk uit Cabernet Sauvignon en Merlot. Daarnaast staat er nog 5% Cabernet Franc en 5% Petit Verdot. We komen zo snel mogelijk met de proefnotities.

Jeroen Smeenk (35) volgt per 1 februari Edwin Raben op als sommelier van restaurant Wolfslaar in Breda. Hij was lange tijd in dienst als sommelier van restaurant Le Ciel Bleu in het Amsterdamse Okura Hotel.
Jeroen Smeenk (35) volgt per 1 februari Edwin Raben op als sommelier van restaurant Wolfslaar in Breda. Raben, een van Nederlands beste sommeliers en gastheren, kondigde eind vorig jaar plotseling zijn vertrek aan. Dat zorgde toen voor de nodige verrassing. Hij is naar eigen zeggen toe aan een sabbatical en zal binnenkort zijn aandelen in Wolfslaar verkopen aan Ton Pinxten, met wie hij de zaak in 2000 begon. Jeroen Smeenk was lange tijd in dienst als sommelier van restaurant Le Ciel Bleu in het Amsterdamse Okura Hotel. Na zijn onvrijwillige vertrek uit Amsterdam vorig jaar werkte hij bij Auguste in Maarssen.

Wijnjournalist Christian Callec moest 22 januari afscheid nemen van zijn eerste wijnmentor, Jaap Donders. Hij overleed op 68-jarige leeftijd aan een ernstige ziekte. Jaap Donders was bijna vijftig jaar werkzaam bij de wijnhandel Robbers & van den Hoogen, waarvan ruim twintig jaar in de functie van algemeen directeur. Daarnaast bekleedde hij diverse bestuursfuncties, zowel in de wijnwereld als daarbuiten. Christian Callec doet verslag van de uitvaart.
Over de hele dag zullen er naar schatting zeker meer dan zevenhonderd mensen zijn geweest om afscheid te nemen van de eind vorige week overleden Jaap Donders. Bij de eucharistieviering in de St. Walburgisbasiliek te Arnhem waren zeker vijfhonderd mensen aanwezig. Ze kregen tussen de dankbaarheids- en afscheidswoorden door, een puike selectie te horen van lezingen, gezangen en gebeden waarin wijn, wijngaardenier, stokken, ranken en vruchten veelvuldig voorkwamen. Het werd een indrukwekkende roep om rust, vrede, hoop en dankbaarheid. Na de dienst werd Jaap Donders in familiekring naar zijn laatste verblijfplaats op aarde begeleid.

Tussen 16:00 en 18:00 uur was er gelegenheid om de familie te condoleren bij wijnhandel Robbers & v/d Hoogen aan de Velperweg. Ook hier was de belangstelling enorm. Meer dan driehonderd gasten kwamen de familie een hart onder de riem steken: vrienden, collegae uit de wijnwereld, zakenlieden, Rotaryleden, leden van plaatselijke politieke partijen, notabelen uit Arnhem (waaronder burgemeester Pauline Krikke), bekenden uit het Arnhemse bedrijfsleven en recreatiesector (waaronder Alex van Hooff van Burger’s Zoo), huidige en oude werknemers van Robbers & v/d Hoogen, en natuurlijk de twee ‘Arnhemse’ wijnschrijvers, Chris Alblas en ondergetekende.

De sfeer was ontspannen, hier en daar een traan, maar vooral met rust en dankbaarheid terugblikken naar de goede oude tijden van Jaap’s leven: een grote wijnman, een grote Arnhemse en Gelderse ondernemer, een charismatische en charitatief ingestelde man, en ook een warme familieman. Lekkere wijnen en hapjes hielden de wachtenden in de lange rij op de been. Bijna bizar typerend voor deze sfeer was de naam van de catering: La Vie, het leven…

Stralend met een glaasje wijn, bekeek Jaap het geheel, op een prachtig doek, levendiger dan levend. Hij en zijn familie waren de gasten zichtbaar dankbaar voor hun komst en het leven dankbaar voor alle vriendschap en vreugde. Even verder op waren in een ontroerende diavoorstelling mooie en warme momenten te zien uit het leven van Jaap en zijn familie. Alles straalde hier rust en dank, voor een leven vol passie geleefd en intens beleefd (zoals in de tekst van Ben Wegdam verwoord).

Jaap Donders was mijn eerste wijnmentor, de eerste echte wijnman die ik ooit heb ontmoet, in 1983. Hij gaf mij de kans mij te bewijzen als dagelijks beheerder van het Nederlands Wijnmuseum, in de kelders van het bekende wijnkopershuis aan de Arnhemse Velperweg. Hij gaf mijn leven invulling. Hier, bij Robbers & v/d Hoogen begon mijn wijncarrière. Het duurde slechts een jaar, maar wat een intense, rijke en leerzame ervaring. De rest van mijn leven zal ik mijn herinneringen en dank aan Jaap en zijn familie blijven koesteren.

Afscheid nemen is het moeilijkste in je leven, las ik in het gebedsboekje ter gelegenheid van het afscheid van Jaap Donders… Je leert het nooit! Jaap was al geruime tijd ernstig ziek. Hij verliet deze wereld veel te vroeg, veel te jong. Hij werd 68. Hij laat zijn lieve vrouw Ria achter en zijn drie kinderen, Rob, Astrid en Marcel, die het bedrijf van hun vader met succes hebben overgenomen. Mijn gedachten gaan naar hen en de rest van de familie. Bij het afscheid nemen keek ik nog naar het doek met een stralende Jaap. Hij leek goedkeurend naar mij te kijken en te zeggen: “Het is goed geweest, het is genoeg zo…”

Het ga je goed ‘meneer Jaap’. Ik zal uw glimlach en glinsterende ogen missen.

Christian Callec

< Stuur deze pagina door >

De wijngoederen Emrich-Schönleber en Dr. Loosen zijn de winnaars van de recent gehouden competitie om de Deutscher Rieslingpreis. Deze prijs is twintig jaar geleden in het leven geroepen door het gezaghebbende Duitse gastronomische magazine Der Feinschmecker en wordt jaarlijks vergeven.
De wijngoederen Emrich-Schönleber en Dr. Loosen zijn de winnaars van de recent gehouden competitie om de Deutscher Rieslingpreis. Deze prijs is twintig aar geleden in het leven geroepen door het gezaghebbende Duitse gastronomische magazine Der Feinschmecker en wordt jaarlijks vergeven. Normaliter gebeurt dat alleen aan droge wijnen, maar voor de jubileumeditie zijn ook restzoete Rieslings in de categorie Kabinett beoordeeld. Alle wijnen waren van het oogstjaar 2006.

Bij de Kabinett deed de Moezel het geheel in lijn der verwachting goed. Dit is tenslotte hét Duitse wijngebied voor Kabinett bij uitstek. De uitstekende resultaten voor de Nahe in beide categorieën, maar met name bij de droge wijnen, bevestigen eens te meer de voortreffelijke prestatie van dit gebied in 2006. Hiervan werd in Perswijn 2007/6  al melding werd gemaakt in verband met de Erste Lagenproeverij. Onderstaand de top 10 voor droog en de top 5 voor Kabinett.

Riesling trocken 2006 

1. Monzinger Halenberg Riesling Grosses Gewächs, Emrich-Schönleber, Nahe (De Gouden Ton)
   
2. Buntsandstein Riesling Spätlese trocken, Theo Minges, Pfalz (Hosman Frères)
3. Morstein Riesling trocken, Wittmann, Rheinhessen (RieslingPartners & Co.)
4. Kreuznacher Paradies Riesling Goldkapsel trocken, Korrell-Johannishof, Nahe
5. Bockenauer Felseneck Riesling Grosses Gewächs, Schäfer-Fröhlich, Nahe (Invivé)
6. Langenlonsheimer Rothenberg Spätlese trocken, Schweinhardt, Nahe (Pleasure of Taste, De Weinschenker)
7. Niederhäuser Hermannshöhle Riesling Grosses Gewächs, Dönnhoff, Nahe (De Gouden Ton)
8. Bermersheimer Hasenlauf Riesling Spätlese *** trocken, Peth-Wetz, Rheinhessen (Duitsewijnen.com)
9. Erdener Treppchen Riesling Spätlese trocken, Klaus Lotz, Mosel
10. Frank & Frei Riesling trocken, Baldauf, Franken

1. Erdener Treppchen Riesling Kabinett, Dr. Loosen, Mosel (De Gouen Ton)
2. Riesling Kabinett, Schäfer-Fröhlich, Nahe (Invivé)
3. Oberhäuser Leistenberg Riesling Kabinett, Dönnhoff, Nahe (De Gouden Ton)
4. Piesporter Goldtröpfchen Riesling Kabinett, Reuscher-Haart, Mosel
5. Bacharacher Hahn Riesling Kabinett, Toni Jost, Mittelrhein

Eddy Gravemaker, onze man in Frankrijk, liet zich adviseren door de Wine Advocate in eigen persoon. Robert Parker kende honderd punten toe aan de Château Montrose 1990. Eddy kocht een kist met twaalf flessen. De eerste fles ging vorige maand open. Lekker? “Genoegen bij de eerste slok werd genot bij slok twee en drie! En het mooiste: ik heb nog elf flessen over.”
Mijn interesse in wijn ontstond in de jaren zeventig, ongeveer tegelijk met de wijninteresse van ene Robert Parker aan de andere kant van de oceaan. Ik kocht zijn boeken en werd, vrijwel vanaf het eerste nummer, abonnee van de Wine Advocate. De Wine Advocate is zonder meer het meest gevreesde tijdschrift ter wereld. Geen enkel ander magazine heeft zoveel invloed als de Wine Advocate in de wijn business. Hoewel de laatste jaren links en rechts een paar kleine haarscheurtjes in de absolute macht van Robert Parker zijn gekomen, is hij nog steeds een van de meest invloedrijke en succesvolle wijnschrijvers ter wereld. Zijn honderd puntensysteem,zeker door wijnproducenten gevreesd, zal bij elke wijnliefhebber bekend zijn.

Ooit tipte hij mij Chateau La Lagune 1976 te kopen. Ik kocht twee kisten, die ik met enorm veel genoegen heb leeggedronken. Tot voor kort had ik nog nooit een rode wijn gedronken die Robert Parker met honderd punten had gezegend. Een zaterdagavond in december was het eindelijk zover. Er kwam een mooi stuk vlees op tafel en daarnaast een fles Chateau Montrose 1990, honderd punten van Robert Parker.

Ik was een beetje zenuwachtig. Stel je voor, ik vind het niks. Uiteindelijk vond Michael Broadbent, ook geen kleine jongen in de wijnwereld, dezelfde wijn in juni 1996 naar een boerenerf ruiken en gaf hij de Montrose 1990 de laagste punten van de 144 geproefde wijnen uit datzelfde jaar. Tot overmaat van ramp was mijn tafeldame op deze zaterdagavond geen echte Bordeaux liefhebber. Werd dit een topavond of een ramp?

De neus van de wijn was inderdaad een boerenerf, of zoals Robert Parker het beschrijft ‘zadelleer en gegrilde biefstuk’. De reuk van zadelleer op een boerenerf, dat reken ik goed. De eerste slok walste door mijn mond, een sensatie van geconcentreerde fruitsappen en zoete tannines. Wat een spectaculair oraal genoegen. De tweede en de derde slok waren nog beter. De wijn begon zich volledig te openen en van een oraal genoegen werd het een oraal hoogtepunt. Met wat glazige ogen zat ik, licht gegeneerd, naar mijn tafeldame te staren, die zo te zien dezelfde ervaring beleefde.

Nu mag mijnheer Nossiter vinden van Parker wat hij wil (zie ook Perswijn van december 2007, bladzijde 7), maar ik vaar vrijwel blind op Parker, zeker na deze ervaring. De wijn is nu perfect op dronk, maar volgens Robert Parker kan je ‘m ook nog minstens twintig jaar bewaren. Ik kocht ooit begin jaren negentig twaalf flessen Montrose 1990 voor 480,- gulden. Voor de hele kist, welteverstaan! Bij Glerum werd in november 2007 de zelfde wijn voor € 400,- per fles geveild. Ik heb er gelukkig nog elf van in mijn kelder. Ik zoek nu nog elf tafeldames om de komende elf jaar in december een fles Montrose 1990 met mij te drinken.

Eddy Gravemaker

< Stuur deze pagina door >

Tja. We vonden het zelf ook wel een beetje moeilijk, maar het was afgelopen najaar al weer de derde keer dat de Brut van het champagnehuis Philipponnat de prijs won voor de ‘Beste Brut Champagne’, in het kader van het evenement Champagne aan Zee. Reden voor importeur Vinites om een trofee Philipponnat in het leven te roepen.
Tja. We vonden het zelf ook wel een beetje moeilijk, maar het was afgelopen najaar al weer de derde keer dat de Brut van het champagnehuis Philipponnat de prijs won voor de ‘Beste Brut Champagne’, in het kader van het evenement Champagne aan Zee. Maar toen de zakjes er van af gingen na de blinde proeverij, was dit de keiharde realiteit. De prijs ging eerder in 2004 en 2006 naar de brut. Reden voor importeur Vinites om een trofee Philipponnat in het leven te roepen voor bedrijven in horeca en vakhandel die zich inzetten voor dit mooie kleine champagnemerk.

Het winnen van een proeverij als deze is al een prestatie op zich. In een finaleproeverij concurrenten verslaan als Roederer, Gosset, Charles Heidsieck, of Bollinger, om er een paar te noemen, is al geen sinecure. Om dat drie keer voor elkaar te krijgen, is een heksentoer. Maar goed, over naar de trofee en de winnaars van deze trofée voor 2008.

In de categorie vakhandel ging de trofee naar wijnhuis de Vijver uit Breda. Dit bedrijf is zeer actief met deze lekkere champagne, en schroomt niet ook de hele etalage in het teken van Philipponnat te zetten. Zo ziet Vinites dat graag. Meer champagne, en meer Philipponnat! Er wordt al genoeg narigheid verkocht.

Bij de overige twee bokalen was het een Haarlemse thuiswedstrijd. De prijs voor de horecagelegenheid die het meeste heeft gedaan met Philipponnat ging naar restaurant Stempels, het trendy restaurant in hartje Haarlem, in de oude drukkkerij van Joh. Enschedé. Hier wordt Philipponnat op een bijzondere manier gepresenteerd als huis-champagne, zodat de gast het bijna als vanzelfsprekend ziet een glas van deze lekkere champagne te nemen als aperitief.

Dan was er nog de categorie ‘Excellence’, voor alle soorten activiteiten, ook evenementen, waarop Philipponnat op een bijzondere manier in het zonnetje werd gezet. Deze prijs ging naar de Philharmonie in Haarlem, een theater waar de bezoekers met een speciale bar worden gewezen op de mogelijkheid een lekker glaasje Philipponnat te nemen. Zo hoort dat. Je bent uit of niet.

Felicitaties voor de winnaars, ook al omdat ze zich inspannen voor het promoten van onze favoriete wijn: champagne dus.

< Stuur deze pagina door >

Zaterdag 15 maart – daags voor het begin van Prowein – wordt in Düsseldorf een bijzondere proeverij gehouden met wijnen van 71 biologisch-dynamisch werkende producenten uit diverse Europese landen. Ze zijn alle lid van de in 2001 door Nicolas Joly opgerichte vereniging La Renaissance des Appellations.
Zaterdag 15 maart – daags voor het begin van Prowein – wordt in Düsseldorf een bijzondere proeverij gehouden met wijnen van 71 biologisch-dynamisch werkende producenten uit diverse Europese landen. Ze zijn alle lid van de in 2001 door Nicolas Joly opgerichte vereniging La Renaissance des Appellations. Hoewel de Franse inbreng heel groot is, telt de vereniging inmiddels 153 leden in 13 verschillende landen. Ze werken alle volgens een door Joly en zijn medebestuursleden Anne-Claude Leflaive en Olivier Humbrecht opgesteld kwaliteitscharter.

Het zijn niet de eerste de beste bedrijven, want veel van de aangesloten wijngoederen behoren tot de top van hun gebied. Een kleine greep uit de lijst van exposanten die in Düsseldorf hun wijnen zullen presenteren, spreekt hopelijk boekdelen: Deiss, Ostertag, Zind-Humbrecht, Leflaive, Leroy, Ch. Gombaude-Guillot, Coulée de Serrant, Christmann, Wittmann, Nikolaihof, Telmo Rodiguez, Alvaro Palacios enz. enz. Het evenement is voor vakbezoekers gratis toegankelijk.

Voor informatie en aanmelding: http://www.fischers-wein.com/

< Stuur deze pagina door >

Tegenwoordig kun je als nietsvermoedend bezoeker van een Nederlandse horecagelegenheid met een redelijk gerust hart een glaasje of flesje huiswijn bestellen. De doorsnee kwaliteit daarvan is de afgelopen jaren namelijk sterk verbeterd. Ere wie ere toekomt, dat is in belangrijke mate te danken geweest aan het fenomeen Huiswijncompetitie. Diezelfde competitie dreigt zichzelf nu echter volstrekt belachelijk te maken.
Tegenwoordig kun je als nietsvermoedend bezoeker van een Nederlandse horecagelegenheid met een redelijk gerust hart een glaasje of flesje huiswijn bestellen. De doorsnee kwaliteit daarvan is de afgelopen jaren namelijk sterk verbeterd. Ere wie ere toekomt, dat is in belangrijke mate te danken geweest aan het fenomeen Huiswijncompetitie. Diezelfde competitie dreigt zichzelf nu echter volstrekt belachelijk te maken.

Toen in 2001 onder auspiciën van The Wine & Food Association, uitgever van Proefschrift, de Nationale Huiswijncompetitie van start ging, was dat een buitengewoon loffelijk initiatief. Het was immers een ieder binnen en buiten de horeca wel duidelijk dat er iets schortte aan de kwaliteit van wat als ‘huiswijn’ geschonken werd. Niet alleen in cafés – met een notoir dubieuze reputatie voor de aldaar geserveerde foezel – maar evenzogoed ook in keurige restaurants. Als de inkoop maar zo goedkoop mogelijk was; de smaak deed er niet toe. De smaak doet er natuurlijk weldegelijk toe. Immers, huiswijn dient geen ondergeschoven kindje te zijn, maar een visitekaartje. Kortom, een lekkere en veelzijdige wijn voor een democratische prijs, hetzij per glas, hetzij per fles. Om zo te drinken en/of als begeleider van de maaltijd.

Mijn aanvankelijke enthousiasme is echter omgeslagen in scepsis. Waarom? Helaas heeft ook hier – evenals bij de talrijke andere competities die door The Wine & Food Association georganiseerd worden – de inflatie dusdanig toegeslagen dat een ronduit lachwekkende situatie is ontstaan. De ‘competitie’ is ontaard in een prijzenfestival met alleen maar winnaars. Dit jaar in niet minder dan twaalf (12) categorieën! Voor wie het nog niet wist, rood en wit zijn bekroond in de volgende categorieën: café, brasserie/restaurant, ‘elite’ restaurant (= vermelding in GaultMillau?) aperitief & gastronomisch, wijnbar aperitief & prestige. En wij altijd maar denken dat je het bij huiswijnen juist simpel moest houden.

Eerder al waren er diverse regionale voorronden met ook weer oneindig veel winnaars. Zo’n situatie doet afbreuk aan de geloofwaardigheid van het in essentie zo sympathieke concept. Want wat zijn winnaardiploma’s nog waard, wanneer ze per dozijn worden uitgedeeld? O, laat er geen misverstand over bestaan, de winnaars van 2008 zijn stuk voor stuk bonafide importeurs met goede wijnen. Dat is dus het punt niet. Te vrezen valt alleen dat het er volgend jaar nog weer meer zullen zijn. Vreemd genoeg ontbraken tot nu toe nog rosé en mousserend! En niet te vergeten horecagelegenheden als ‘trendy’ beach clubs en ‘naughty’ night clubs.

Voor deze stortvloed aan prijzen is zowel een psychologische als een economische verklaring mogelijk. Of een combinatie van beide. De eerste verklaring is de behoefte – ons allen eigen – om aardig gevonden te worden. Alleen maak je geen echte vrienden door louter cadeautjes uit te delen. Je trekt dan vooral opportunisten aan. Of naïevelingen. De tweede verklaring is de behoefte – al evenzeer ons allen eigen – om al dan niet onder het mom van wereldverbetering zoveel mogelijk centjes uit andermans zakken te kloppen. Ordinair winstbejag dus. Met het organiseren van concoursen, waarbij opportunistische inzenders betalen voor hun deelname, verdien je immers makkelijker je geld dan met hard werken. Achteraf nog een verplicht vrijwillig advertentietje regelen bij de vele winnaars, en klaar is Kees. Voor wat hoort wat, niet waar? De derde verklaring behoeft hopelijk geen nadere toelichting. Menselijk, al te menselijk…    

Een vraag. Hoe wordt door wie volgens welke criteria geproefd? We lezen eigenlijk nooit wie zitting hebben in die ‘deskundige professionele jury’. Realiteitszin lijkt al vast niet de sterkst ontwikkelde eigenschap van de juryleden. Zie het merkwaardige onderscheid tussen aperitiefhuiswijn en ‘gastronomische’ huiswijn. Straks krijgen we ook nog een digestiefhuiswijn. Maar wat is nu juist hét kenmerk van een huiswijn die naam waardig? Inderdaad, flexibele inzetbaarheid van begin tot eind. Verder is het ook heel merkwaardig welke volstrekt onrealistische prijscriteria ineens gehanteerd worden voor een wijn van een aantoonbaar ‘bevriende’ importeur van de organiserende instantie. Drie tientjes per fles is toch wel zo’n beetje de maximale prijs in een etablissement binnen de categorie ‘eliterestaurant’. Wie zo denkt, is niet meer van deze tijd. Of op zijn minst een provinciaal die iets gemist heeft.

Want zie: in de categorie ‘wijnbar prestige rood’ – ja, zo staat het er echt! – wordt een wijn onderscheiden waarvoor bezoekers van de trendy Amsterdamse schenkgelegenheid Vyne de somma van € 10,50 per glas en van € 54 per fles mogen neertellen. En dat noemen we dan nog een ‘huiswijn’??? Dezelfde wijn – Three Cape Ladies 2004 van het Zuid-Afrikaanse Warwick Estate, geïmporteerd door Vinites – werd kort geleden nog tot Rode Wijn van het Jaar aangewezen tijdens het Proefschrift Wijnconcours 2007. Een mooie hoofdprijs was dus al binnen, dus waarom er nu nog eens met de haren bijgesleept? En over prijzen gesproken, diezelfde Three Cape Ladies is voor particulieren via de website van Vyne te bestellen voor € 19,95 per fles. Wat zal die wijn helemaal aan inkoop doen? Ongeveer de prijs die in de wijnbar per glas gerekend wordt. Ze weten daar bij Vyne dus aardig van calculeren met hun ‘huiswijn’. Maar dat is weer een heel ander verhaal.

René van Heusden

< Stuur deze pagina door > 

Dertig jaar heeft het bedrijf zich niet gemanifesteerd met proeverijen, maar sinds 2006 heeft Poot Agenturen de smaak te pakken van uitgebreide assortimentspresentaties met alles erop en eraan. Nog steeds in de nuchtere no nonsensstijl die Poot eigen is, maar allerminst kinderachtig. Poot zorgt voor een veelheid aan wijnen. Dan kun je daar in Voorschoten dus met genoegen een paar uurtjes zoet brengen.
Dertig jaar heeft het bedrijf zich niet gemanifesteerd met proeverijen, maar sinds 2006 heeft Poot Agenturen de smaak te pakken van uitgebreide assortimentspresentaties met alles erop en eraan. Nog steeds in de nuchtere no nonsensstijl die Poot eigen is, maar allerminst kinderachtig. Vaste locatie is Motel de Gouden Leeuw in Voorschoten, nog zo’n schoolvoorbeeld van een no nonsens bedrijf, dat telkens garant staat voor een puike logistieke organisatie met prima glaswerk en regelmatige verversing van de spuugbakken (was dat overal maar zo!). Poot zelf zorgt voor een veelheid aan wijnen. Dan kun je daar in Voorschoten dus met genoegen een paar uurtjes zoet brengen.

Gelet op de ook nu weer grote opkomst van relaties uit horeca en detailhandel – Poot levert niet aan particulieren – voldoen deze evenementen in een duidelijke behoefte. Met zo’n vijfenveertig tafels, veelal bemand door eigenaars en wijnmakers zelf, viel er dan ook heel wat te proeven. Hoewel Frankrijk binnen het assortiment nog altijd onbetwist nummer 1 is, biedt Poot een wereldwijd geschakeerd assortiment. Mooie zaken waren ondermeer te vinden bij Trapiche (Argentinië), Saint Clair (Nieuw-Zeeland) en Cumulus (Australië). Van de Italiaanse sterkhouders zijn o.a. Braïda (Piemonte) en Vignamaggio (Chianti) te noemen. Duitsland was sterk vertegenwoordigd met August Kesseler (Rheingau), Oostenrijk met Pfaffl (Weinviertel). Van de Franse producenten zijn o.a. Paul Mas (Languedoc) en Clos Saint-Jean (Zuid-Rhône) te noemen. Het is maar een bescheiden greep, want alles proeven was simpelweg ondoenlijk.

Bij de editie 2008 ging speciale aandacht uit naar het thema Sauternes. In samenwerking met Bill Blatch van het Bordeauxse handelshuis Vintex organiseerde het team van Poot enkele bijzondere proeverijen waarbij vijf vertegenwoordig(st)ers van even zo vele premiers crus met de nodige flair hun wijnen en de appellations Barsac en Sauternes voorstelden. Het ging daarbij om de châteaux Climens, Clos Haut Peyraguey, Coutet, Guiraud en Suduiraut, die elk met vijf jaargangen naar Voorschoten gekomen waren.  

Een ware eye opener was de proeverij met begeleidende gerechtjes, bereid door de keukenbrigade van restaurant Upstairs. Zonder de voorspelbare foie gras, blauwe kaas of zoetigheid, maar wel met zaken als gerookte vis en zelfs nieuwe haring! Een even origineel als leerzaam initiatief. Sauternes blijkt een gastronomisch veel breder inzetbare wijn te zijn dan menigeen denkt. Complimenten derhalve voor de Sauternais als hun Nederlandse gastgevers. Bravo!

Meer informatie: http://www.poot.nl/

In Perswijn 2008/2 zal in een speciaal artikel uitgebreid aandacht worden besteed aan de wijnen uit Sauternes en hun gastronomische mogelijkheden.

René van Heusden

< Stuur deze pagina door >

Oogstjaar 2007 in Bourgogne had kleine oogsten door hoge tries, rottingsproblemen en bizarre klimatologische omstandigheden. Wat betekent dat voor de wijn? Karel de Graaf proefde het tijdens de wijnveiling van Hospice de Beaune. In het vierde en laatste artikel in zijn serie over de wereldberoemde wijnveiling doet hij verslag.
Oogstjaar 2007 in Bourgogne had kleine oogsten door hoge tries, rottingsproblemen en bizarre klimatologische omstandigheden. Wat betekent dat voor de wijn? Karel de Graaf proefde het tijdens de wijnveiling van Hospice de Beaune.

Vrijdagochtend 16 november begon de traditionele proeverij voor professionals in de cuverie van de Hospices. Ik was aangenaam verrast door de kwaliteit van de rode cuvées. De witte wijnen zijn meestal wel in orde, het probleem ligt vaak bij de rode wijnen. In het verleden was ik vaker teleurgesteld dan opgetogen. Ook in topjaren.

Het was duidelijk dat Roland Masse, de bekwame regisseur van de Hospices, dit jaar -mede gedwongen door de klimatologische omstandigheden – de zaken rigoureus had aangepakt en het ‘vinificatie-roer’ had omgegooid. Het blijft lastig om kort na de oogst een kwaliteitsoordeel uit te spreken. Je wordt geconfronteerd met troebele wijnen, wijnen met koolzuur, appelzuur, restsuikers, enzovoort. De lezer moet mijn commentaren dan ook opvatten als een persoonlijke impressie. Door zeer strenge selecties en een aangepaste vinificatie zijn er zeer fraaie, elegante en fruitrijke rode wijnen gemaakt met zachte, ronde tannines. De pinot noir in optima forma.

Twaalf witte cuvées

Vergeleken met de oogst 2006 zijn de alcoholpercentages in 2007 lager. De wijnen zijn eerder toegankelijk. Wellicht is de oogst 2006 consistenter en homogener. Bij de witte wijnen waren er paar cuvées die duidelijk wat te vroeg waren geoogst. De wijnen die zich het best presenteerden waren de Meursault Porusots 1er cru ‘Cuvée Jean Humblot’, een vrij volle, frisse en intense wijn, die nog wat restsuiker had maar mede door zijn fraaie balans zijn klasse niet verloochende. De Meursault Genevrières 1^er cru ‘Cuvée Baudot’ is kwalitatief altijd een van de meest constante cuvées. Dat is wellicht mede te danken aan de inspanningen van de zeer serieuze Daniel Ponelle uit Puligny-Montrachet, die al jaren het werk in de wijngaarden voor zijn rekening neemt. Deze complexe, finesserijke wijn met een fraaie mineraliteit en lengte imponeerde vele proevers. Van de Grands Crus was de Corton-Charlemagne Grand Cru ‘Cuvée François de Salins’ de beste van de drie witte wijnen van de Cortonheuvel. Een zeer open, elegante wijn met complexe aroma’s, veel lengte en een werkelijk superbe balans. De Bâtard-Montrachet Grand Cru ‘Cuvée Dames des Flandres’ –van een perceel in het Chassagne-deel van de Bâtard-Montrachet wijngaard- was zoals altijd krachtig en rijk en had een enorme intensiteit en lengte. Een bekvol, maar misschien wel te krachtig voor de niet zo ervaren proever van witte Bourgognes. Slechts vier vaten die weggingen voor ongeveer € 50.000 per vat van 228 liter. U leest het goed.

Dertig rode cuvées

Zoals gezegd was ik zeer verrast door het fruitrijke en toegankelijke karakter van de wijnen en de getypeerdheid door hun terroir. Regisseur Masse verdient een groot compliment voor zijn manier van vinificatie. Ook de ‘afwezigheid’ van harde, agressieve zuren en de aanwezigheid van zachte, ronde tannines was opvallend. Ik blijf het maar herhalen: de consument wil wijnen met veel extractie en teveel extractie onderdrukt het terroir. Kan het simpeler? Voor liefhebbers van druiven als tannat, cabernet sauvignon en syrah, is 2007 het ideale jaar om eens met pinot noir kennis te maken.
De Pommard-cuvées waren opvallend goed van kwaliteit, evenals die uit Volnay, die overigens meestal goed scoren. Die uit Beaune en Savigny-lès-Beaune vielen me ook zeer mee. Wat me opviel was dat ook de als kwalitatief minder beschouwde cuvées als Auxey-Duresses Les Duresses 1^er cru ‘Cuvée Boillot’ (elegant en ronde tannines) en Monthélie Les Dutresses 1^er Cru ’Cuvée Lebelin’ (ferme attack, veel rondeur) goed voor de dag kwamen. Een greep. Er was dit jaar een nieuwe rode cuvée: Corton Clos du Roi Grand Cru ‘Cuvée Baronne du Baÿ. Een soepele, elegante wijn die voor een Grand Cru wat diepte miste. De ‘Pommard ‘Cuvée Suzanne Chaudron’ toonde een opvallende rijpheid, veel elegantie voor een Pommard en zachte, aangename tannines. 
De Volnay 1^er cru ‘Cuvée Blondeau’, gemaakt van druiven van eersteklas wijngaarden in Volnay (o.a. Taillepieds en Champans) was zeer compleet. Zeer rijp, bijna pruimachtig, intens fruit, elegantie en zachte tannines.
Ook zeer compleet was zijn broer de Volnay-Santenots 1^er  cru ‘Cuvée Jéhan de Massol. Gewoonlijk is een Santenots –gelegen aan de noordkant van Meursault (!)- niet zo’n elegante wijn, maar deze was zeer intens en elegant en had ook opvallende zachte tannines.
De Mazis-Chambertin Grand Cru ‘Cuvée Madeleine Collignon’ had een prachtige vulling door zijn grote rijpheid, veel rijkdom en lengte en zachte, bijna romige tannines. Een kanjer van een wijn die ook wat moet kosten:  € 30.000 per vat, wat neerkomt op € 100 per fles, exclusief kosten van het vat, opvoeding en botteling.

De Hospices de Beaune en veilinghuis Christie’s kunnen op een zeer geslaagde veiling terugzien. Door hun beider inspanningen zijn er veilingprijzen gerealiseerd die vooraf niet waren voorzien. En dat in een niet zo makkelijk jaar als 2007. Diep respect voor beiden is op zijn plaats.
De jaargang 2007 heeft elegante, terroir-getypeerde wijnen voortgebracht. De liefhebbers van stevige, door extractie getypeerde Bourgognes werden zwaar teleurgesteld. Gelukkig maar. Er is geen druivenras dat zulke elegante en finesserijke wijnen voortbrengt als de pinot noir. Dat moet de ‘moderne lichting’ wijnmakers in de Bourgogne zich goed realiseren. En als de consument in ons discountland met zijn dominante Nieuwe-Wereld-smaak dat ook doet en dan ook nog zijn portemonnee wil trekken voor kwaliteit, kunnen we met optimisme de klimaatsverandering in de Bourgogne tegemoet zien.

Karel de Graaf was mede-oprichter en hoofdredacteur van Perswijn en is Bourgogne-specialist. Hij komt al 28 jaar zeer regelmatig in de Bourgogne en werkt als agent voor tientallen Bourgogneproducenten. Daarbij is hij de enige Nederlandse wijngaardbezitter in Meursault. Hebt u vragen of wilt u meer informatie? Mail dan naar: karel@graafbourgognes.nl

Deel 1: wijnveiling Beaune succesvol
Deel 2: Christie’s hervormt de veiling
Deel 3: Bourgogne 2007: zeldzame omstandigheden

< Stuur deze pagina door >