Nieuws

De mooiste rode wijnen van het zuiden van Frankrijk komen uit Bandol. Dat kun je in diverse wijnboeken lezen. “Bandol, dat is de Pauillac van de Provence”, aldus Hugh Johnson. Jean-Marc Bara, een van Frankrijks betere wijnjournalisten, is een fan van Bandol: “Bandol met zijn aroma en smaak van rode vruchten, truffels en specerijen geeft mij, meer dan welke andere rode wijn uit het Franse Zuiden, een gelukzalig gevoel”.

De mooiste rode wijnen van het zuiden van Frankrijk komen uit Bandol. Dat kun je in diverse wijnboeken lezen. “Bandol, dat is de Pauillac van de Provence”,aldus Hugh Johnson. Jean-Marc Bara, een van Frankrijks betere wijnjournalisten, is een fan van Bandol: “Bandol met zijn aroma en smaak van rode vruchten, truffels en specerijen geeft mij, meer dan welke andere rode wijn uit het Franse Zuiden, een gelukzalig gevoel”.

Favoriet van Lodewijk XV

Er zit wel een kern van waarheid in die uitspraken over Bandol. De rode wijnen hebben een heel bijzondere smaak door de overheersende mourvèdredruif en ze kunnen heerlijk zijn. Dat vond Koning Lodewijk XV in ieder geval ook. Hij en zijn familie dronken, zo wil de overleving, uitsluitend Bandol. De witte wijnen en de rosés zijn ook niet te versmaden. De streek krijgt per jaar zo’n 3000 uren zon en dat helpt natuurlijk als je lekkere wijn wilt maken.

Het plaatsje Bandol zelf is aardig, maar ligt totaal buiten het wijngebied. Het centrum daarvan is het minstens even aardige La Cadière d’Azur, waar je bovendien heel goed kunt eten.

Gooi de vaten maar in zee

Er wordt in de buurt van het charmante vissers- en nu vooral badplaatsje Bandol al sinds geruime tijd wijn gemaakt. De Grieken startten ermee en de Romeinen zetten later de traditie voort. Die begonnen in 125 voor Christus de wijnen te exporteren. Dit gebeurde door de volle vaten in zee te gooien (inderdaad!) waarna die werden opgepikt door schepen die een paar honderd meter verderop lagen te wachten. In 1754 werd het haventje van Bandol gebouwd. Dat vergemakkelijkte de export, die in die tijd voornamelijk op de Franse Antillen gericht was. Zo ontdekte men overigens dat Bandol best oud kan worden. De kwaliteit van de wijnen bleek na de lange reis zelfs te verbeteren.

Les plus beaux vins de ma vie

Het zinnetje van de jonge Bertrand Chumiatcher in het gastenboek van Chateau Vannières is veelzeggend: “J’ai 9 ans et aujourd’hui j’ai goûté les plus beaux vins de ma vie.” Daarmee is de toon gezet bij een van de beste producenten van Bandolwijnen, Eric en Colette Boisseaux en hun jonge keldermeester Jean-Philippe Fournay. Dit pas 26 jaar oude talent volgde zijn opleiding in Beaune en begon zijn loopbaan met het maken van rode bourgogne in Volnay. Ook liep hij nog een maand stage bij Bodega Pisano in Uruguay. In 2002 kwam de enthousiaste en sympathieke Jean-Philippe naar Vannières. Boisseaux en Fournay verwerken 90% mourvèdredruiven in de rode wijn van het domaine. Er is op dit moment 33 hectare beplant en men voegt daar binnenkort nog twee hectare aan toe. Op Vannières wordt ook een redelijk goede rosé geproduceerd, alsmede een kleine hoeveelheid witte van 95% clairette en 5% rolle. Dit is een zeer verfijnde witte wijn, die helaas nauwelijks te vinden is

Magnifieke Bandol

De eerste wijnstokken van wat nu Château Vannières is, werden in 1532 geplant door Seigneur de Castellet, die in dat jaar ook met de bouw van een kasteel begon. In de 18e eeuw werd er verder gebouwd en nu staat er een prachtig gerestaureerd complex, dat sinds 1957 eigendom is van de familie Boisseaux, net als de keldermeester afkomstig uit de Bourgogne. De rode wijnen van Vannières kunnen werkelijk magnifiek zijn. Zoals alle Bandolwijnen zijn ze in hun jeugd heerlijk fris, maar sluiten zich daarna voor een paar jaar. Ze zijn dan wat hard en kunnen beter even worden weggelegd. De 2003 is nu heerlijk, maar 2004 en de zeer geslaagde 2005 moet je even vergeten. Alle oudere wijnen zijn op dronk, kunnen gemakkelijk tussen de 15 en 20 jaar bewaard én worden steeds beter. De nog steeds verkrijgbare 1986 is daar een goed voorbeeld van. Een recente jaargang koop je ter plaatse voor zo’n € 25. (NL: Sligro)

Château de Pibarnon

Naast Vannières wordt ook Château de Pibarnon geregeld genoemd als absolute topper in Bandol, en terecht. Pibarnon is wat zachter, zijdeachtiger als het ware, dan de meeste andere Bandols. In tegenstelling tot de meeste andere domaines is Pibarnon een relatieve nieuwkomer. Het is te vinden op 300 m hoogte op de Colline du Télégraphe en daarmee het hoogst gelegen wijngoed van Bandol. Het uitzicht is er adembenemend. Lange tijd werd hier op zeer bescheiden schaal wijn gemaakt. Dat veranderde nadat de Franse zakenman Comte Henri de Saint-Victor in 1977 op vakantie in Bandol een fles Pibarnon proefde. Hij verkocht onmiddellijk zijn bedrijf in Noord-Frankrijk om Château de Pibarnon te kopen. Niet gehinderd door enige kennis begon hij wijn te maken en rondom het kasteel wijnstokken te planten.

Nog een jong talent

Château de Pibarnon produceert nu, bijna 30 jaar later, zo’n 180.000 flessen voornamelijk rode wijn. De leiding is in handen van zoon Eric de Saint-Victor. Wijnmaker is de uiterst charmante en capabele Marie Laroze. Net als bij Vannières wordt ook hier voor 90% gebruik gemaakt van mourvèdre en 10% grenache. De 2004 is buitengewoon goed geslaagd, maar is op dit moment vrij gesloten en vraagt nog behoorlijk wat geduld. 2005 en 2006 zijn eveneens uitstekend, al zijn ze iets minder dan de werkelijk superieure 2004. De 2005 kan nu al gedronken worden, maar kan nog zeker zes tot acht jaar mee. Rode Pibarnons kosten rond de € 36. De tweede wijn, Restanques de Pibarnon, bevat 70% mourvèdre en 30% grenache. Een prima wijn, die echter in de afgelopen drie jaar aanmerkelijk duurder is geworden en nu € 15 kost. Er is ook een prachtige rosé en een fluwelen witte wijn waarvan helaas maar 4.000 flessen per jaar gemaakt worden. (NL: Okhuysen)

Ook niet te versmaden…

Het beroemde Domaine Tempier is al sinds 1834 in handen van de familie Peyraud . Er worden hier vijf verschillende Bandols gemaakt. Om te beginnen is er de Cuvée Classique, die vrij licht is. Veertig jaar oude wijnstokken en een veel hoer percentage mourvèdre maakt de Cuvée Spéciale tot een krachtiger wijn. Nog interessanter zijn de drie ‘single vineyards‘ La Tourtine, La Migoa en de altijd vrijwel onmiddellijk uitverkochte Cabassou. Ook de rosé is buitengewoon goed. (NL: Vier Heemskinderen, Sauter)

Ik ben verder altijd gecharmeerd geweest van Domaine La Bastide Blanche. Er zijn hier drie rode cuvées voorhanden, de bijna geheel uit mourvèdre bestaande Estagnol en Fontanéou, alsmede de reguliere Bandol. In sommige jaren is er ook een Cuvée Longue Garde die uit bijna 30% grenache bestaat. Er worden twee rosés en een heel aardige witte Bandol geproduceerd, maar de rode wijnen zijn het interessantst. Vermeldenswaardig is bovendien dat het domaine ondanks prijzende woorden en 90+ waarderingen van Robert Parker zijn prijzen niet noemenswaardig heeft verhoogd. Bravo!

En nog meer uitstekende Bandol

Heel mooie Bandols worden geproduceerd op Château La Rouvière (NL: Huub Oostendorp) en Moulin des Costes, twee domeinen die sinds de jaren 60 in handen zijn van de zeer capabele broers Bunan. Verrassend goed vind ik ook Domaine de la Tour du Bon (NL: Jan van Breda) en Château Sainte-Anne (NL: Pieksman), dat ik vorig jaar ontdekte. Tot slot Château Pradeaux, dat al sinds 1752 in dezelfde handen is. Cyrille Portalis zwaait hier de scepter. Hij gebruikt evenals vele anderen in Bandol foudres, enorm grote houten vaten, en niet de bekende barriques die elders gebruikt worden, want “les tisanes de bois, ce n’est pas de Bandol.”

Nieuwsgierig geworden? Ga dan eerst eens naar de collectieve website van de 51 Bandolproducenten, http://www.vinsdebandol.com/, of naar de individuele sites van de hierboven genoemde bedrijven:

• http://www.chateauvannieres.com/
• http://www.pibarnon.com/
• http://www.domainetempier.com/
• http://www.example.com/Link20
• http://www.tourdubon.com/

Ferry de Bakker

Lars Daniëls is verliefd op de wijnen uit Nieuw-Zeeland. Op Wine Professional proefde hij topcuvées van Pegasus Bay uit Waipara.

De Wine Professional was een uitgelezen gelegenheid om de assortimenten van wijnimporteurs actief op de Nederlandse markt eens door te proeven. Voor mijn grote Nieuwe-Wereld-liefde Nieuw-Zeeland kom ik dan snel terecht bij het Belgische Ad Bibendum, van Johan en Björn Monard. Waarom? Omdat dit bedrijf in minder dan tien jaar tijd een indrukwekkende selectie van topproducenten uit Nieuw-Zeeland bij elkaar heeft weten te brengen. En dan niet alleen de basiswijnen, maar ook de uiterst lastig te bemachtigen topcuvées van cult wineries als Neudorf (Nelson), Ata Rangi (Martinborough), Felton Road (Central Otago) en niet te vergeten Pegasus Bay (Waipara). Van die laatste producent had Ad Bibendum een serie open staan om te proeven.

Pegasus Bay

Pegasus Bay is gevestigd op het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland, net ten zuiden van het plaatsje Waipara (North Canterbury), dat ook naam geeft aan het wijngebied. Om nog wat duidelijker te zijn, Waipara ligt zo’n 50 km ten noorden van Christchurch, de belangrijkste stad van het Zuidereiland (iedere wijn-, sport- en natuurliefhebber moet daar minstens eens naar toe!). De wijngaarden van Pegasus Bayzijn uiterst geschikt voor kwaliteitswijn van druivenrassen die graag in wat koelere klimaten staan, zoals pinot noir, riesling en ook chardonnay. Niet alleen is het klimaat erg geschikt, ook de relatief arme bodem met kiezels en keien, die zorgen voor een goede drainage, zorgt ervoor dat de druiven zich thuis voelen. Die keien zijn daar achtergelaten door zich terugtrekkende gletsjers uit de Nieuw-Zeelandse Alpen, die de wijngaarden een magnifieke achtergrond bezorgen. Die bergen worden ook wel Main Divide genoemd, en dat is weer de naam van het tweede, ‘instap’ label van Pegasus Bay.

Paradepaardje Pinot Noir

Pinot noir is het paradepaardje bij Pegasus Bay. Los van de steeds beter wordende wijn die men onder het Main Divide-label maakt, worden er twee geweldige Pinot Noirs gemaakt.

Van de gewone Pinot Noir waren op de beurs twee jaargangen te proeven, 2005 en 2002. Deze wijnsteekt goed in elkaar, hij heeft meer heeft te bieden dan alleen rijp pinotfruit. De 2002 liet dat zien: de wijn is aangenaam ontwikkeld, met aroma’s van kersenlikeur, kruidkoek en typische sous-boistonen, die doen denken aan mooie Bourgognes.

Prima Donna

En dan is er de topwijn Prima Donna, in status al jaren een van Nieuw-Zeelands meest illustere Pinot Noirs, samen met die van Dry River, Neudorf en Felton Road. Het is een wijn die zijn naam alle eer aan doet, ook die uit het warme 2004. Hij zit boordevol rijp zoet bosfruit en de houtrijping -de helft van de wijn onderging 18 maanden rijping in nieuwe Franse barriques- geeft een aangename, rokerige kruidigheid. Er zijn gezonde zuren, die voorkomen dat het zoet en het forse alcoholpercentage van 14 procent, de balans in de wijn verstoren. Wie niet overtuigd is van de kwaliteit en potentie van pinot noir in Nieuw-Zeeland, moet dit echt eens drinken! Karakteriseringen als Nieuwe Wereld zijn hier totaal onzinnig, omdat daarmee de kans op verkeerde vooroordelen -fruit driven, cellar made.- groot is. Vergaande vergelijkingen met de Bourgogne trouwens ook. Prima Donna is terroirwijn pur sang, dus uniek, mét rijpingspotentieel en gemaakt met een kennis, passie en precisie in de wijngaard én kelder.

Hoewel ik het over twee Pinot Noirs had, moet ik voor de volledigheid zeggen dat Pegasus Bay op verzoek van Ad Bibendum een speciale cuvée heeft gemaakt ter gelegenheid van het 10-jarig bestaan van de importeur. De wijn heet The Donaldson Family Pinot Noir 2006 en is een en al elegantie in het glas.

Pegasus Bay

importeur Ad Bibendum

www.adbibendum.be

Lars Daniëls MV

Havelaar Wijnimport uit Den Haag en Pallas Wines uit Waddinxveen werken vanaf 1 januari samen. Dat betekent een bredere portefeuille voor Pallas en meer tijd voor verkoop voor Havelaar.

Op 1 januari zijn Havelaar Wijnimport uit Den Haag en Pallas Wines uit Waddinxveen een samenwerkingsverband aangegaan. Pallas neemt de import over van elf wijnhuizen van Havelaar, zoals Puy Servain uit Bergerac, Pique Roque uit de Provence en Miquel Jané uit Penedès. Johan Havelaar, eigenaar van Havelaar Wijnimport, besteedt de logistiek van zijn bedrijf uit aan Pallas (gelieerd aan DGS), zodat hij zijn handen vrij heeft voor de verkoop.

(Op de foto: Johan Havelaar)

Het Nederlandse duo Jarno Eggen en Cindy Borger, respectievelijk werkzaam als chef en sommelier bij restaurant De Lindenhof in Giethoorn, heeft op 15 januari in Jerez de derde Copa Jerez gewonnen.

Het Nederlandse duo Jarno Eggen en Cindy Borger, respectievelijk werkzaam als chef en sommelier bij restaurant De Lindenhof in Giethoorn, heeft op 15 januari in Jerez de derde Copa Jerez gewonnen. Deze internationale wedstrijd heeft als doel de ongekende mogelijkheden van sherry in de gastronomie aan te tonen. Eggen en Borger lieten eerder in de nationale finale duo’s van De Librije en Hof van Sonoy achter zich. (Waarmee de Kop van Overijssel opmerkelijk sterk vertegenwoordigd was!)

In Spanje moest het duo Eggen/Borger het opnemen tegen Denemarken, dat als tweede eindigde, Duitsland, België, Spanje, de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk. De finale stond onder supervisie van El Bulli’s tweede man Julio Soler. Behalve de hoofdprijs voor het beste sherrymenu kreeg het Giethoornse team ook de prijs voor het beste inzetten van een halfdroge wijn en werd Jarno Eggen uitgeroepen tot beste chef van het concours.

Kamptal in Niederösterreich gaat als vijfde Oostenrijkse gebied wijnen uitbrengen onder het kwaliteitslabel Districtus Austriae Controllatus, kortweg DAC. Een DAC staat voor wijnen die typisch zijn voor een bepaald gebied en die in een duidelijk omschreven stijl gemaakt worden. De primeur hiervoor in het Kamptal is weggelegd voor wijnen van het oogstjaar 2008.

Kamptal in Niederösterreich gaat als vijfde Oostenrijkse gebied wijnen uitbrengen onder het kwaliteitslabel Districtus Austriae Controllatus, kortweg DAC. Een DAC staat voor wijnen die typisch zijn voor een bepaald gebied en die in een duidelijk omschreven stijl gemaakt worden. De primeur hiervoor in het Kamptal is weggelegd voor wijnen van het oogstjaar 2008.

De DAC-status geldt uitsluitend voor Riesling en Grüner Veltliner, de voor het Kamptal kenmerkende wijnen. Wijnen van andere druivenrassen moeten het voortaan met de generieke herkomstbenaming Niederösterreich stellen.

Producenten hebben de mogelijkheid hun wijn op twee niveaus aan te bieden, als standaard DAC of als DAC Reserve. Voor DAC Reserve gelden wat strengere regels dan voor de normale DAC; het alcoholgehalte moet bijvoorbeeld minimaal 13% bedragen.

Andere gebieden in Oostenrijk die al met een DAC werkten zijn Weinviertel, Mittelburgenland, Kremstal (pal naast Kamptal) en Traisental.

Wat, al weer Saint-Emilion? Ja, helaas, al weer. Sorry, het valt écht niet meer uit te leggen waarom de slapstick rond het klassement van Saint-Emilion zich ontwikkelt zoals die zich ontwikkelt.
Wat, al weer Saint-Emilion? Ja, helaas, al weer. Sorry, het valt écht niet meer uit te leggen waarom de slapstick rond het klassement van Saint-Emilion zich ontwikkelt zoals die zich ontwikkelt. Amper een week geleden stemde het Franse parlement in met een amendement dat tegemoet kwam aan de promovendi van 2006, die door een gerechtelijke beslissing in 2008 hun nieuwe status in rook zagen opgaan toen het oude klassement van 1996 als enig geldende werd aangewezen. Dat betekende in feite dat middelmaat beloond werd, kwaliteitsinspanningen afgestraft. Egalité van de verkeerde soort. Zoiets kon dus echt niet.

Maar goed, eind december leek dan toch nog gerechtigheid te gescheiden aan het adres van de promovendi. Leek, want de Franse overheid heeft nu in zijn wijsheid besloten hier niet in mee te gaan. De motivatie van het besluit: het amendement zou niet in overeenstemming zijn met de financiële wetgeving waar het onderdeel van uitmaakt. Dus weer terug naar af. Er is een treffend Frans woord voor dit gedoe: ridicule!

René van Heusden

Recente berichten over Bordeaux:

• Gerechtigheid in Saint-Émilion
• Hoop voor promovendi Saint-Émilion
• Bordeaux was, Bordeaux is, Bordeaux blijft!

Maandag 22 december is oud-restaurateur Jaap Klosse overleden. Met zijn overlijden heeft de Nederlandse horeca een van zijn meest markante vertegenwoordigers verloren. Zonder overdrijven kan immers gesteld worden dat Klosse een beslissende invloed heeft gehad op de ontwikkeling en appreciatie van de haute cuisine in Nederland.
Maandag 22 december is oud-restaurateur Jaap Klosse overleden. Met zijn overlijden heeft de Nederlandse horeca een van zijn meest markante vertegenwoordigers verloren. Zonder overdrijven kan immers gesteld worden dat Klosse een beslissende invloed heeft gehad op de ontwikkeling en appreciatie van de haute cuisine in Nederland.

Klosse was tussen 1955 en 1986 het gezicht van Restaurant De Echoput in Hoog Soeren bij Apeldoorn. Op en top gastheer, een aimabel mens en tegelijkertijd een uitstekend zakenman. Hij transformeerde het bedrijf van eenvoudig theehuis tot toprestaurant. Dat er uitstekend gekookt werd, mag blijken uit het feit dat De Echoput van Michelin al in 1967 een eerste ster toebedeeld kreeg. Opmerkelijk in een land dat toen in gastronomisch opzicht nauwelijks iets voorstelde. Jaap Klosse was de drijvende kracht achter de oprichting van de Alliance Gastronomique Néerlandaise, eveneens in 1967. Tussen 1976 en 1988 was hij er voorzitter van en nadien erevoorzitter.

Ook internationaal was Jaap Klosse een man van aanzien. Hij was bijvoorbeeld dik bevriend met de gebroeders Troisgros. Op gezette tijden kwamen die naar Hoog Soeren om daar te jagen. Zoon Peter op zijn beurt kon stage lopen in het befaamde restaurant in Roanne.

Nadat hij de zaak aan Peter had overgedaan ging Jaap Klosse niet op zijn lauweren rusten, maar wijdde hij zich onder meer aan het vertalen van het standaardwerk Ma Cuisine van Escoffier en het schrijven van columns. Ook liet hij zich niet onbetuigd bij het smaakonderzoek van Peter.

Jaap Klosse, levensgenieter als hij was, had ook iets met wijn. Ik herinner me nog een proeverij in de jaren 90 van het ooit roemruchte Jan Sebastian Panel met wijnen van Château Figeac, in aanwezigheid van Thierry Manoncourt. Klosse was erbij en werd er helemaal lyrisch van. Zichtbaar genietend. En terecht, want het was inderdaad een buitengewoon mooie proeverij. Tegelijkertijd bleef hij ook een nuchtere Nederlander. Waar Escoffier voorstelt om voor de aardbeien in rode Bordeaux een fles Lafite te gebruiken, suggereert vertaler Klosse de lezer toch maar een iets eenvoudiger alternatief te kiezen…

Jaap Klosse is 77 jaar geworden.

René van Heusden

Zoals verwacht (zie het artikel van 20 december), hebben de Franse Senaat en Assemblée aan acht châteaux in Saint-Emilion alsnog de status van Grand Cru Classé of Premier Grand Cru Classé toegekend. Het betreft de gepromoveerde bedrijven in het door de rechtbank afgewezen klassement van 2006. Dit besluit betekent dat Pavie-Macquin en Troplong-Mondot zich weer Premier Grand Cru Classé mogen noemen en dat Bellefond-Belcier, Destieux, Fleur-Cardinale, Grand Corbin, Grand Corbin-Despagne en Monbousquet toch Grand Cru Classé worden.
Zoals verwacht (zie het artikel van 20 december), hebben de Franse Senaat en Assemblée aan acht châteaux in Saint-Emilion alsnog de status van Grand Cru Classé of Premier Grand Cru Classé toegekend. Het betreft de gepromoveerde bedrijven in het door de rechtbank afgewezen klassement van 2006.

Dit besluit betekent dat Pavie-Macquin en Troplong-Mondot zich weer Premier Grand Cru Classé mogen noemen en dat Bellefond-Belcier, Destieux, Fleur-Cardinale, Grand Corbin, Grand Corbin-Despagne en Monbousquet toch Grand Cru Classé worden.

Recente berichten over Bordeaux:

• Hoop voor promovendi Saint Émilion
• Bordeaux was, Bordeaux is, Bordeaux blijft!

De tragikomedie rond het klassement van Saint-Emilion heeft een zoveelste verrassende wending genomen. Twee leden van de Franse Senaat hebben met succes een amendement ingediend bij de begrotingsbehandeling 2008 waarin wordt voorgesteld om aan acht bedrijven alsnog toe te staan hun wijn als Grand Cru Classé of als Premier Cru Classé op de markt te brengen. Hiermee zou een bijzonder scheve situatie rechtgezet worden. Gedeeltelijk althans.

De tragikomedie rond het klassement van Saint-Emilion heeft een zoveelste verrassende wending genomen. Twee leden van de Franse Senaat hebben met succes een amendement ingediend bij de begrotingsbehandeling 2008 waarin wordt voorgesteld om aan acht bedrijven alsnog toe te staan hun wijn als Grand Cru Classé of als Premier Cru Classé op de markt te brengen. Hiermee zou een bijzonder scheve situatie rechtgezet worden. Gedeeltelijk althans.

Wat was er ook al weer aan de hand? Het in 2006 gepresenteerde nieuwe klassement voorzag zowel in degradatie als promotie van een aantal producenten. Logisch na een periode van tien jaar. Vanuit de rangen van de gedegradeerde châteaux werd echter juridisch bezwaar tegen de genomen beslissingen aangetekend. De beoordelingsprocedure zou te wensen overgelaten hebben. Het gerecht in Bordeaux oordeelde op 1 juli 2008 uiteindelijk dat de klagers gelijk hadden en verklaarde het klassement ongeldig.

Bij gebrek aan een geactualiseerd klassement werd, na een periode van totale verwarring en onzekerheid, het oude klassement uit 1996 weer in ere hersteld. Door deze reparatiemaatregel bleven de klagers gespaard voor degradatie, maar bleven tegelijkertijd de gepromoveerden met lege handen staan. Een door de betrokkenen als schrijnende onrechtvaardigheid ervaren situatie, omdat hun aantoonbare kwaliteitsinspanningen niet beloond werden en de middelmatigheid van diverse degradatiekanperswijnen wel.

De twee senatoren die het amendement indienden, voeren aan dat de producenten aan wie promotie in het vooruitzicht gesteld was, al de nodige kosten hadden gemaakt om op de etiketten van hun oogst 2006 (die in 2008 op de markt is gekomen) melding te maken van hun nieuwe status voordat de rechtbank in Bordeaux alles annuleerde. Ook argumenteren ze dat klanten die een meerprijs betaalden voor een vermeende (Premier) Grand Cru Classé eigenlijk recht zouden hebben op gedeeltelijke terugbetaling van hun geld.

Interessant genoeg was een vergelijkbaar voorstel, dat deel uitmaakt van een groter pakket steunmaatregelen voor de geplaagde Franse wijnbouwsector, ook al ingediend door leden van de Kamer van Volksvertegenwoordigers (de Assemblée Nationale). Daar was het om louter formele redenen echter niet voor behandeling in aanmerking gekomen.

Wordt vervolgd, zo veel is zeker!

René van Heusden

(bron: http://www.sudouest.com)

Wat maakt Kerstmis nu echt leuk? Niet het overspannen lifestyle- & orgiegedoe op dag 1. Ook niet het deprimerende bezoek aan de meubelboulevard op dag 2. Nee, voor de ware geest van Kerstmis moet je naar de Bordeauxproeverij van Wijnhandel De Gouden Leeuw in Voorschoten. Het is misschien wel dé proeverij van het jaar. Want zeg nu zelf, wat kan er op tegen de vrijwel complete fine fleur van Bordeaux? Inderdaad, helemaal niets. Afgelopen zondag 14 december was het weer zo ver.

Wat maakt Kerstmis nu echt leuk? Niet het overspannen lifestyle- & orgiegedoe op dag 1. Ook niet het deprimerende bezoek aan de meubelboulevard op dag 2. Nee, voor de ware geest van Kerstmis moet je naar de Bordeauxproeverij van Wijnhandel De Gouden Leeuw in Voorschoten. Het is misschien wel dé proeverij van het jaar. Want zeg nu zelf, wat kan er op tegen de vrijwel complete fine fleur van Bordeaux? Inderdaad, helemaal niets. Afgelopen zondag 14 december was het weer zo ver.

Traditie

Het idee voor de Kerstproeverij van De Gouden Leeuw ontsproot in 1990 aan het brein van Ton Kempers. Hij had sinds 1973 de leiding over de wijnhandel. Van begin af aan was Bordeaux daar de hoofdrolspeler. Ton Kempers herinnert nog graag aan zijn eerste ‘substantiële’ aankoop in Bordeaux: in 1977 schafte hij 100 kisten Mouton 75 aan. Per fles moest die toen maar liefst 32 gulden kosten. Jammer alleen dat de wijn nooit helemaal rijp geworden is, zo geeft hij nu eerlijk toe. Maar Bordeaux was, is en blijft zijn grote liefde. Vooral in de jaren 80 nam de verkoop van grands crus een hoge vlucht.

Op vraag van klanten organiseerde Kempers in 1990 zijn eerste Kerstproeverij met ongeveer 80 serieuze wijnen uit Bordeaux. Naar eigen zeggen stond hij de nacht tevoren stijf van de zenuwen of het allemaal wel goed zou komen. Die eerste Kerstproeverij bleek echter een schot in de roos en een traditie was geboren. Door de jaren heen zijn er steeds meer wijnen op tafel gekomen, met steeds meer mensen voor en achter de schermen (dit jaar ongeveer 30!) en vanaf een gegeven moment ook een of meer premiers crus. Waarop dan – voorspelbaar – een ware stormloop losbreekt. Het hoort er allemaal bij. Ook al ligt de ware kracht van Bordeaux natuurlijk heel ergens anders.

Mannenwereldje

Is Bordeaux een wijn voor mannen? Afgaande op de samenstelling naar sekse van de 350 bezoekers van het evenement in Voorschoten zou je bijna geneigd zijn om die vraag bevestigend te beantwoorden. Er waren vooral mannen van gevorderde leeftijd, werkzaam in goed betalende financiële, juridische of medische functies, vaak met een wat geaffecteerde tongval. In het verleden moesten zulke steunpilaren van de samenleving nog wel eens gecorrigeerd worden, wanneer ze zichzelf al te gretig nog eens bijschonken. “Je herkende ze aan hun manchetten”, aldus een van de schenkers. Ton Kempers op zijn beurt herinnert zich ook hoe hij een keer moest ingrijpen toen een al te goedbedoelende vader zijn zoontje van tien alles meende te moeten laten meeproeven.

Mannen dus, erg veel mannen. Het aantal vrouwen lag zodoende ver onder het gewenste percentage. Is dat nu wijnland anno 2008? Ligt het aan het ‘intimiderende’ karakter van Bordeaux? Nee toch? Goddank waren Judith Poot en Sara Channell aanwezig namens Poot Agenturen, hofleverancier van Van der Valk. Die maakten alles weer dubbel en dwars goed! Dit echter geheel en al terzijde.

Ook opmerkelijk: het enthousiasme van diverse vrijwillige schenkers (m/v) met merkbaar plezier in wat ze deden. Nog twee positieve details: het glaswerk was prima verzorgd en gelukkig was er ook voor neutrale maar filmende kaas gezorgd. Met al dat tanninegeweld van jonge Bordeaux kan dat geen kwaad.

Eerst proeven, dan kopen

Verdeeld over diverse proeftafels stonden in totaal een slordige 160 wijnen. De nadruk lag daarbij op de oogstjaren 2006 en 2005, met verder ook kleinere selecties van jaren als 2004, 2003, 2001 en ouder. Ik had besloten te beginnen met 2005 om de lat direct maar hoog te leggen. Dat kán bij 2005, want het is echt een heel mooi jaar. De wijnen hebben een krachtige structuur met de nodige tannine, maar ook met een pak rijp fruit om voor vlees op de botten te zorgen. Kortom, dit is simpelweg Bordeaux op zijn allerbest. Rijk, toch klassiek en met een serieus ontwikkelingspotentieel.

Van 2006 kan dat helaas niet gezegd worden. Het kan zijn dat de wijnen zich op dit moment niet zo gunstig presenteren, maar iets te vaak betrapte ik me op het noteren van termen als ‘dun’, ‘geen fruit’ en ‘droge tannine’. Hoewel Wijnhandel De Gouden Leeuw over het algemeen vriendelijke prijzen hanteert, stemt de prijsstelling van de meeste wijnen uit 2005 en vooral uit 2006 verre van vrolijk. Dat ligt niet aan Voorschoten, maar aan Bordeaux. In het eerste geval zijn die prijzen nog wel enigszins te verdedigen op basis van de kwaliteit, in het een stuk minder. Veel wijnen uit 2006 zijn gewoon substantieel te duur voor wat ze te bieden (lijken te) hebben. Al zijn er gelukkig wel een paar aangename uitzonderingen.

Toppers 2005

De ster was hier Pape Clément (Pessac-Léognan), op de voet gevolg door Vieux Certan (Pomerol) en Pichon Baron (Pauillac). Alle drie ruim boven de 100 euro per fles, maar je krijgt dan ook wat moois. Evenmin te versmaden: Giscours (Margaux) Sociando-Mallet, La Tour Carnet (beide Haut-Médoc), Chasse-Spleen (Moulis) en La Pointe (Pomerol). Voor maar 9,50 per fles een koopje: Liversan (Haut-Médoc).

Tegenvallers waren er ook: Pichon Comtesse bijvoorbeeld (is het een fase of structureel?) en, heel voorspelbaar, Croizet-Bages. Een wijn als Brane-Cantenac is niet slecht, maar zit met 85 euro per fles wel veel en veel te hoog in de boom.

Toppers 2006

De ster van Pape Clément straalt hier wederom. Maar de prijs is met 127,95 dienovereenkomstig hoog. Voor de helft van het geld of veel minder zijn er zeer geslaagde wijnen te vinden als Pontet-Canet (Pauillac), Léoville Barton (Saint-Julien), Prieuré Lichine, Giscours, Rauzan-Ségla (alle Margaux), nogmaals La Tour Carnet en Chasse-Spleen en Phélan Ségur (Saint-Estèphe. Op de rechteroever o.a. La Gaffelière, Canon en Troplong-Mondot (Saint-Emilion), Clos l’Eglise, Certan de May en Clinet (Pomerol). Alleen zijn het bepaald geen koopjes…

René van Heusden

Foto: Ton Kempers is het brein achter de kerstproeverij van De Gouden Leeuw.

http://www.wijnhandeldegoudenleeuw.nl