Eten & Drinken

De Zuid-Afrikaanse Wine and Spirit Board heeft een certificaat uitgegeven dat de Eerste Pluk 2003 van Drostdy Hof de eerste wijn van 2003 is die is gebotteld en op de markt is gebracht. Een feit dat door de importeur, Kaapkelder, niet zonder trots wordt vermeld. De ‘Eerste Pluk’ lijkt daarmee tegenwoordig wel op nieuwe haring, waarbij met een heuse race wordt uitgemaakt wie de winnaar is. We moeten ons realiseren hoe snel deze wijn is gemaakt. Als we er vanuit gaan dat de druiven moeilijk eerder dan begin februari kunnen zijn geoogst, dan is het een flinke prestatie om de wijn aan het begin van de lente in Nederlandse winkels te hebben liggen. De wijn wordt gemaakt van Zuid-Afrika´s belangrijkste witte druif, de Steen. Van oorsprong is dit de Chenin Blanc, de druif die in de Loire aan de basis staat van bijvoorbeeld de Vouvray en de Touraine. In Zuid-Afrika doet hij het goed, en er kunnen smakelijke wijnen van worden gemaakt. Een tijdje is hij onderschat en op grote schaal gerooid ten gunste van rode wijnen, maar het tij begint wat te kenteren.
Maar, dan de hamvraag. Is deze wijn ook lekker? Nou, het viel helemaal niet tegen, hoewel we het misschien meer een wijn voor een zomers terrasje vinden dan voor een vroege voorjaarsmaand. Maar, gelukkig wordt het deze week lekker terrasweer, dus past het eigenlijk wel. Het is een wijn met fruitige stijl, heel aangenaam exotisch, met peer, perzik en meloen in de geur, een lichtvoetige smaak met wat sappig fruit en een duidelijk zuurtje na. Dat geeft hem frisheid, maar het is zeker dat de wijn, ook gezien de manier waarop hij is gemaakt, nu direct moet worden gedronken. Het zou me niet verbazen als hij over een paar maanden al niet meer zoveel fruit heeft en het zuur gaat prikken. Nu lekker dus, en nu drinken.

Drostdy Hof Steen ´Eerste Pluk´ 2003, Western Cape
Importeur Kaapkelder, Teuge 055-5788789 (geen website)
Te koop bij de wijnhandel voor € 5,-

door Ronald de GrootWie tegen sommige wijnboeren ‘pinot noir’ roept, oogst vaak een meewarige blik. Wie wil er nu in godsnaam pinot noir planten. Iedereen weet toch dat het een onmogelijke druif is. Draai je om en hij mislukt. O.k. in de Bourgogne zijn ze er toe veroordeeld. Daar worden sinds mensenheugenis, sinds de monniken van het Clos de Vougeot en langer terug, prachtige rode wijnen gemaakt van de pinot noir. De pinot noir is een vlieg, zo zei men mij ooit bij Rustenberg, een van de meest vooraanstaande wijnhuizen van het Zuid-Afrikaanse Stellenbosch. Gewoon doodslaan, niks anders. Geen pinot noir dus in de wijngaarden van dit domein.

Maar andere producenten in de landen van de Nieuwe Wereld zijn er gek genoeg voor. De aantrekkingskracht blijft nu eenmaal groot en de populariteit onder de wijndrinkers groeit. Bovendien, het is aantrekkelijk om ook eens iets anders te planten dan die eeuwige merlot of cabernet-sauvignon. Blijft dat het toch vaak matige wijnen oplevert. Het klimaat in veel wijngebieden is te warm, en daardoor mist de pinot noir vaak frisheid. Uitzonderingen zien we in koele streken als in Nieuw-Zeeland en de Californische kust, waar pinot noir het bijvoorbeeld goed doet in Oregon en Washington.

Maar ook Argentinië biedt kansen. Veel pinot noir staat hier nog niet, maar de hoge Andeshellingen, met wijngaarden tot boven de 1000 meter, kunnen ook geschikt zijn voor pinot noir. We kwamen een leuk exemplaar tegen bij de HEMA, bovendien ook nog een biologisch gemaakte wijn. Het droge klimaat maakt het spuiten vaak overbodig. Handig dus.

De Pinot Noir 2002, Vida Organica, van de Familia Zuccardi, is een soepele en smakelijke Pinot, hij heeft niet de zuren en de finesse van een Bourgondisch exemplaar, maar wel lekker zoet fruit, wat kersen, rokerigheid, een volle en soepele smaak, in een vrij zoete stijl, zoals we in de Nieuwe Wereld wel vaker zien. Een lekker glas, prima bij een licht belegen stukje kaas, of bij wat lamsvlees.

Pinot Noir 2002, Vida Organica, van de Familia Zuccardi
HEMA, € 4,50

Op de een of andere manier is het niet altijd gemakkelijk een leuke Spaanse wijn te kopen voor een redelijke prijs. Spanje produceert wel een flinke plas wijn, maar de de verschillen in karakter tussen de wijnen onderling zijn niet altijd zo groot. Wie goed kijkt, ziet dan ook veel overeenkomsten tussen het druivengebruik in veel Spaanse wijnstreken. Spanje heeft zich in veel opzichten razendsnel aangepast aan de Europese Unie, maar bij de wijnbouw lijkt het wel extra snel te zijn gegaan. Niet zelden zijn de akkers hier inmiddels dan ook beplant met Franse druiven als Merlot, Chardonnay of Cabernet-sauvignon, en zelfs druiven als Gewurztraminer of Riesling zijn geen zeldzaamheid meer. En niet in één streek, maar in vele, én belangrijke, zoals in de Penedès, rond Barcelona, of in Navarra, aan de voet van de Pyreneeën. Alomtegenwoordig is ook een van de weinige Spaanse succesdruiven, de Tempranillo. Een tikje teveel zelfs naar mijn zin, ondanks het feit dat hij zich hier en daar bedient van een schuilnaam, zodat je hem misschien niet herkent, zoals Tinta País (Ribera del Duero) of Tinta de Toro (Toro). Helpt weinig, want we ontmaskeren hem gelijk.
Komt bij dat bepaalde streken in Spanje die goede wijnen maken, bijvoorbeeld op basis van de tempranillo, meteen heel stevige prijzen rekenen voor hun wijnen. Dat gold de afgelopen jaren voor Rioja, en meer nog voor het nabijgelegen Ribera del Duero. Eén streek wat verder naar het westen is nog enigszins aan de prijsverhogingen ontsnapt: Toro. Ook hier wordt tempranillo gebruikt, onder de naam tinto de toro. De streek ligt rond en ten zuiden van het gelijknamige stadje, dat fraai gelegen is aan de rivier de Duero. De druiven groeien hier in een warm klimaat, aan de noordkant van de Spaanse hoogvlakte, zodat de wijnen warm en gul zijn. Heel aantrekkelijk. Zoals de wijn die we vonden voor deze rubriek, de Toro Bajoz Roble 2000, een op eikenhouten vaten gerijpt exemplaar, dat heerlijk zacht en kruidig is, met kersenfruit en vanille in de geur, een warme en rijpe smaak, zonder veel harde kanten, hoewel er nog wat tannines in de afdronk te proeven zijn. Maakt hem lekker bij een goed stuk vlees, zoals wat gegrild lamsvlees. Lekker. Proberen. En toch nog een zachte prijs ook.

Bajoz, Roble 2000, Toro
Gall & Gall, aanbiedingsprijs voor wijnkaarthouders, geldig tot 11 maart: € 5,99 Normale prijs: € 7,49

Voor onze wijn van deze week keren we nog even terug naar Zuid-Italië, de hak van de laars. Een mooie streek, landelijk, zonnig, en nog niet al te toeristisch. Een van de beste wijnhuizen hier is Candido, in het dorpje Sandonaci, in de provincie Brindisi. De wijngaarden van Candido bevinden zich in een gebied dat recht heeft op de officiële herkomstbenaming (DOC) Salice Salentino. Allesandro Candido, alweer de derde generatie van de familie die verantwoordelijk is voor het bedrijf, wordt gezien als één van de wijnmakers die het voortouw hebben genomen in de nieuwe ontwikkelingen van het wijnmaken in Apulië. Zijn Salice Salentino wordt tot de beste wijnen van Apulië gerekend. Allesandro Candido bezit met zijn familiebedrijf inmiddels 300 hectaren eigen wijngaarden. Uit deze wijngaarden zijn de inheemse druiven afkomstig die aan de basis staan van de Salice Salentino, negroamaro en malvasia nera. Vanwege een rijping op grote eikenhouten vaten van twee jaar en tien maanden op fles mag deze wijn het predikaat ‘Riserva’ voeren. Door het warme klimaat heeft deze wijn veel gestoofd fruit in de geur en smaak, met een aangename stevigheid. Dat maakt deze wijn tot een perfecte begeleider van geroosterd vlees.
Hij heeft een heerlijke warme en zuidelijke geur, met een vleugje kruidigheid en kersen. Hij is licht gerijpt in de smaak, warm en zwoel, met een aangename frisheid door wat zuren, wel elegant, wat bitter­tonen na, smake­lijk en karaktervol. Een mooi glas wijn.

Importeur: Vinites, Haarlem, € 5,95; verkoopadressen: <http://www.vinites.com>
Te koop bij de betere wijnhandel, bijvoorbeeld Pasteuning, Amsterdam, <http://www.pasteuning.nl>

Campo de Borja is een klein wijngebied in de provincie Aragón, in noord Spanje, ten westen van de stad Zaragoza in het dal van de Ebro. Campo de Borja staat bekend om zijn krachtige wijnen, met een stevige dosis alcohol. Ten dele wordt de wijn nog verkocht om andere wijnen aan te sterken, maar steeds meer wordt in de streek zelf op fles gebracht. Het grootste deel van de productie is rood, maar liefst 20% is rosé. Wit is hier marginaal. Belangrijkste druif is de garnacha, de druif die we ook vinden in Zuid-Frankrijk, bijvoorbeeld in Châteauneuf-du-Pape. Garnacha is ook de druif voor deze wijn, van de plaatselijke coöperatie. Dit bedrijf bewijst dat een coöperatie succesvol kan zijn en mooie wijnen kan maken. 800 leden bewerken in totaal 1000 hectare wijngaarden, dus het gaat vooral om kleine boeren, met bezittingen van meestal kleiner dan een hectare. De Tres Picos wordt gemaakt op basis van garnacha van stokken die 35 tot 40 jaar oud zijn, van een wijngaard op een hoogte van 600 tot 700 meter, met een opbrengst van niet meer dan 35 hectoliter per hectare. Zeer weinig dus. Het verklaart het intense en mondvullende karakter van deze fraaie wijn. De geur is mooi, explosief, met zuidelijke kruiden, peperig, breed, zwoel, sappig, met een stevige smaak, maar ook elegan­tie, kersen en vanille, lengte, heel karaktervol en aan­genaam, iets stevig in de finale. Een fraaie wijn.

Borsao, Garnacha 2000, Tres Picos, Campo de Borja
€ 8,95
Ron Cohen Wijnen, Sittard, telefoon 045-5729701

<http://www.roncohenwijnen.com> (deze website wordt niet erg up-to-date gehouden, helaas)

Jarenlang zijn de wijnen uit de hak van Italië niet serieus genomen. Kwestie van eigen schuld, dikke bult. Massaproductie en slechte wijnen deden de regio’s hier, zoals Puglia, de hak van de laars, bepaald geen goed. En dan werden er ook goede wijnen gemaakt, maar volgens de geruchtenmachine werden deze met graagte opgekocht door noordelijke wijnhandelaren om er iets heel anders mee te doen dan waarvoor hij bedoeld was. De bloedarmoede in sommige noordelijke wijnen, dat soort zaken… Nooit te achterhalen wat waar is, maar toch.
Maar het tij is gekeerd. Men heeft zich hier steeds meer gericht op kwaliteit en het maken van eigenzinnige wijnen, op basis van de eigen druiven van de streek. De twee belangrijkste zijn de blauwe druiven negroamaro en primitivo. Tot grote ergernis van de Californische wijnbouwers verkondigen wijnboeren in Zuid-Italië sinds enige jaren dat de primitivo dezelfde is als de o zo populaire Zinfandel-druif uit Californië. Deze bewering is gebaseerd op genetisch onderzoek, dat grote verwantschappen liet zien tussen Zinfandel en Primitivo. Sommige boeren uit Zuid-Italië gaan inmiddels zelfs zover om in plaats van ‘Primitivo’ nu gewoon ‘Zinfandel’ op het etiket te zetten. Een slimme truc natuurlijk om ‘gebruik’ te maken van het succes dat hun Amerikaanse concurrenten met deze druif hebben. Maar het werkt, daar gaat het om.
En, de boeren uit Puglia hebben bij het maken van goede wijnen zelfs hulp gekregen van een Californische wijnmaker, Mark Shannon. Hij werd niet alleen verliefd op Italië, maar ook op een Italiaanse -een goede reden om te blijven hangen. Hoewel de Primitivo A.Mano de bekendste en meest aansprekende wijn van wijnmaker Mark Shannon in Puglia is, is ook zijn Negroamaro van het merk Promessa zeer de moeite waard. De kracht van Shannon is zijn kunst om moderne technieken van wijnmaken te combineren met fruit van kwaliteit. Voor hem combineert de negroamaro-druif het fruitige, peperige karakter van de zinfandel met de zijde-achtige zachtheid van de pinot noir. Zover willen we niet gaan, maar lekker is deze wijn wel, heerlijk zacht en zwoel, met een bittertje, lekker rijp fruit, aangenaam sap en een mooi afrondend zoetje. Zeer aanbevolen, vooral in deze nog behoorlijk koude winterse februariweek.

Promessa, Negroamaro 2001, Puglia, Gall & Gall € 5,29

Viñas del Vero Chardonnay, frisse Pyreneeënwijn uit Somontano Helaas worden Spaanse wijnen door de meeste wijndrinkers alleen maar geassocieerd met de bekende wijnstreken –de Rioja voorop. En dan hebben we het nog over de relatief populaire rode wijnen. Droge witte wijnen uit Spanje hebben al helemaal weinig reputatie. Bijzonder spijtig, want juist buiten de platgetreden paden worden vaak interessante wijnen gemaakt -zelfs witte. Bovendien liggen de prijzen in kleinere streken nogal eens op een wat vriendelijker niveau. Zeker in vergelijking met de Rioja, dat de afgelopen jaren flinke prijsstijgingen voor de wijnen liet zien –die overigens weer wat gematigd zijn door grote druivenoverschotten daar.

Somontano, smakelijke en levendige wijnen
Een leuke kleine wijnstreek met goede alternatieven is het aan de voet van de Pyreneeën gelegen Somontano. We bevinden ons hier in Alto Aragon, deel van het oude koninkrijk Aragon, zo ongeveer halverwege tussen Atlantische Oceaan en Middellandse Zee. Met zijn wat hogere ligging van de wijngaarden is dit gebied geschikter voor het maken van witte wijnen dan veel andere Spaanse streken. Door de koelere nachten kunnen de witte druiven hun fruitige karakter beter behouden. Ook rood en rosé zijn hier frisser van karakter dan meer naar het zuiden. Warme Spaanse streken kunnen dat effect niet bereiken en maken dan ook vaak witte wijnen zonder spanning, te flauw van karakter.

En dan is er vaak nog een ander probleem: de Spaanse druiven zijn niet interessant genoeg. Een druif als viura bijvoorbeeld, gebruikt voor onder andere witte Rioja, is berucht om zijn weinig karaktervolle producten. In Somontano gebeurt daarom hetzelfde als in veel kleinere Spaanse wijngebieden: er worden druiven aangeplant die zijn overgenomen uit Frankrijk. De eigen Spaanse druiven delven het onderspit. Veel Cabernet en Merlot dus voor rood en natuurlijk Chardonnay voor wit. Zelfs Riesling en Gewurztraminer blijken het hier heel aardig te doen.
We vinden hier een paar goede producenten, waarvan Viñas del Vero een van de meest betrouwbare en dynamische is. De populaire Chardonnay is er bij dit wijnbedrijf in twee varianten, één met rijping op eikenhouten vanten en één zonder hout. Hoewel, ook aan de Chardonnay zonder houtrijping is een klein scheutje houtgerijpte wijn toegevoegd om hem iets complexer en rijker te maken. Het is een mooie Chardonnay, met veel wit fruit en sap, citrus, peer en appel, wat vet en rijkdom, maar goed fris en uitgebalanceerd. Precies wat je verwacht van een witte Somontano.

Van harte aanbevolen.
Ronald de Groot

Viñas del Vero Chardonnay 2001, Somontano, Mitra, € 6,25

Meer wijntips??? Neem een abonnement op Perswijn