archivetempranillo

Cigales is tot op heden een vrij onbekende naam geweest binnen het aanbod aan Spaanse DO-wijnen. Slechts een paar honderd hectoliter er vandaan komt naar Nederland, dat daarmee wel direct de grootste importeur is van rosado uit Cigales. Behalve de traditionele rosado is het de afgelopen tijd ook steeds meer tinto gaan produceren, rode wijn dus. Vandaag de dag is de verhouding tussen rosé en rood daarom in evenwicht.

De Penedès stelt de wijndrinker nog wel eens voor een puzzel. In streek worden heel wisselende wijnen gemaakt. Soms volstrekt oninteressante, zoals platte Chardonnays zonder enige karakter. Maar ook heel briljante, uitdagende exemplaren, vaak van lokale druiven, maar net zo goed ook van geïmporteerde, Franse, hoewel dat minder vaak voorkomt. Een prima formule is het maken van blends, waarin de goede eigenschappen van de verschillende druiven een ideale 'mix' vormen.

In Navarra heeft Prado de Irache, de vlaggenschipwijn van Bodegas Irache, de status van DO Pago verworven. Het is daarmee de tweede wijn in Navarra die onder deze individuele herkomstbenaming op de markt mag komen, met als eerste jaargang 2006.

De afgelopen maanden waren we druk bezig met het Spaanse Wijnconcours. Een wedstrijd voor Spaanse wijnen, om te bepalen welke wijnen in diverse kleuren en prijzen als winnaar uit de bus kwamen. Met een deskundige jury proefden we zo’n achthonderd wijnen. Het leverde bijzondere winnaars op en vele mooie eervolle vermeldingen. Spanje op zijn best.

Ribera del Guadiana is een relatief jonge DO, hij bestaat pas sinds 1998. De overheid zou graag zien dat de bekendheid en kwaliteit van de wijn de weg omhoog definitief inslaat. Om hier een bijdrage aan te leveren wordt het aanplanten van internationale druivenrassen actief gestimuleerd.

Rosé is niet langer een trend meer, maar hoort er volgens mensen die het weten kunnen helemaal bij. Hoogste tijd dus voor producenten om met innovatieve concepten op roségebied te komen teneinde de spanning er in te houden. Recentelijk zijn twee opvallende rosés uit onverwachte hoek op de Nederlandse markt gekomen.

Jaren was het produceren van biologische wijnen totaal geen item, en nu moet plotseling alles bio zijn van de klok slaat. Nogal vreemd. Mag het ook gewoon goed en lekker zijn? Daar komt bij dat veel boeren die biologisch produceren, dat om allerlei redenen helemaal niet op het etiket vermelden. Bijvoorbeeld omdat ze de mogelijkheid open willen houden om in een moeilijk jaar toch gewoon te spuiten. Of –heel platvloers- omdat het te duur is.

Een paar jaar geleden werd bij ons in het kleine winkelcentrum een winkel gevestigd met biologische producten. Typisch een plek waar dat zou moeten kunnen, in het welvarende deel van Amsterdam Oost, waar stadse mensen zich veel zorgen maken over de natuur waar ze zelf nooit in komen. Het was in de tijd dat biologisch bijna automatisch werd geassocieerd met geitenwollen sokken, groenten met wat rotte plekjes en wijnen die niet lekker hoefden te zijn, maar alleen maar voorzien hoefden te zijn van het label ‘biologisch’.

Onze Franse Hollander Eddy Gravemaker proefde in Rioja de Trodos Quattro 2004, gemaakt door vier vrienden. Hij zag design, rook zoethout en proefde fruit en kruiden. Zijn oordeel: een dikke acht.

Columniste Charlotte van Zummeren herinnert zich uit haar studententijd mislukte versierpogingen van een vriendje. Een killing diner en desastreuze wijnen hadden niet de gewenste uitwerking. Terwijl verleiden met wijn toch zo geraffineerd eenvoudig kan zijn...