Eten & Drinken

Franse wijnstreken zijn niet compleet zonder coöperatie. Zeker de Beaujolais heeft hierin een lange traditie. De Cave de Bel-Air werd al opgericht in 1929, en opereert vanuit het dorpje Saint-Jean d’Ardières, in het hartje van de Beaujolais, vlak bij Belleville, aan de Sâone.

Franse wijnstreken zijn niet compleet zonder coöperatie. Zeker de Beaujolais heeft hierin een lange traditie. De Cave de Bel-Air werd al opgericht in 1929, en opereert vanuit het dorpje Saint-Jean d’Ardières, in het hartje van de Beaujolais, vlak bij Belleville, aan de Sâone. Er zijn boeren uit de wijde omgeving aangesloten bij deze belangrijke coöperatie, die wijnen maakt met veel verschillende, onder meer in alle verschillende crus, zoals bijvoorbeeld Brouilly, Chiroubles, Morgon, Régnié, Fleurie en Juliénas. De Beaujolais-Villages komt uit de wijngaarden rond deze grote Crus, en wordt gemaakt in een typische, fruitige stijl. Het voordeel van deze wijn is ook vooral zijn jeugd: 2007 is nu nog heerlijk fris, met een mooie expressie van het fruit van de gamay-druif. Bovendien is 2007 als jaar gewoon wat geslaagder dan 2006, een jaargang waarin de zuren aan de harde kant blijken te zijn. Heerlijk genieten dus van deze Villages, hij is ­fris en open, lekker zacht, met verleidelijk fruit, kersen, en een gemakke­lijke smaak.

Dirck III, € 4,99

In de laatste uigave van Perswijn (juli) schrijft Kees van Leeuwen over Zwitserse wijn. Hij benadrukt dat er steeds meer wijn van steeds hogere kwaliteit wordt gemaakt. Hij meldt echter ook dat de Zwitsers, liefhebbers als ze zijn, graag hun eigen wijnen drinken en dat er weinig geëxporteerd wordt.

In de laatste uigave van Perswijn (juli) schrijft Kees van Leeuwen over Zwitserse wijn. Hij benadrukt dat er steeds meer wijn van steeds hogere kwaliteit wordt gemaakt. Hij meldt echter ook dat de Zwitsers, liefhebbers als ze zijn, graag hun eigen wijnen drinken en dat er weinig geëxporteerd wordt.

Kort na het verschijnen van dit artikel viel er dan ook, vanzelfsprekend, een brief op de mat van een importeur die zich specifiek richt op wijn uit de Alpen. De importeur stuurde ook wat wijn mee van Provins, een coöperatie die is opgericht in 1930. Provins is goed voor zo’n tien procent van de totale jaarlijkse productie in Zwitserland. Er leveren zo’n 23.000 producenten druiven aan deze coöperatie. Daarbij valt wel op te merken dat minder dan twintig procent hiervan fulltime wijnboer is. Het landklimaat in de vallei wordt sterk beïnvloed door de Alpen. De winters zijn nogal koud en de zomer kan flink heet zijn. Gedurende het jaar valt er slechts zo’n 600 mm regen. Daarmee kunnen we gerust stellen dat hier een solide basis ligt om prima wijn te maken. Er is een enorme hoeveelheid druivenrassen waar hier wijn van wordt gemaakt, waarvan een deel lokale. Het zijn er niet minder dan 26 rode en 33 witte. Het grootste deel van de wijnproductie, negentig procent, bestaat uit chasselas, pinot noir, gamay en sylvaner. Daarnaast treffen we zowel lokale als internationale druivenrassen aan. Denk aan chardonnay, pinot gris, petite arvine, armigne, humagne (wit en rood) en syrah. Allemaal basismateriaal voor een lekker glas. Vooral de syrah is in opkomst in dit land, dat in feite de bovenloop vormt van het Franse Rhônedal -eveneens beroemd om zijn wijnen van de syrah.

De druif voor deze wijn, de heida (ook wel païen genoemd) komt van wijngaarden op 1100 meter hoogte, een garantie voor een mooie frisheid. Deze wijn heeft een licht zoetje, wat abrikoos, mango, tropisch fruit, met een aangename lengte, die wordt bekroodn met voldoende frisheid, wat hazelnoten, een mooie mineraligheid en een heel aangename lengte. Ideaal om in te zetten bij Oosterse gerechten uit verschillende landen of bijvoorbeeld bij pittige visgerechten. Heel smakelijk.

Wines from the Alps stuurde ook een fles rood in, Provins 2006, Cornalin, Grand Métral, Valais AOC. Ook in het geval van de cornalin gaat het om een lokale druif. Vroeger was dit druivenras bekend als rouge du pays. Hij heeft een lange historie: het is vermoedelijk een van de eerst aangeplante rassen in de Valais. Wederom een erg smakelijk glas, lekker elegant, met rood fruit -kersen en bosvruchten, rode bessen en pruimen- voldoende stevigheid en kracht maar toch aangenaam fris. Lekker om licht gekoeld te drinken op zomerse dagen. Kees van Leeuwen schreef het al, er komt niet veel uit Zwitserland, maar goed is het wel. Beide wijnen kosten € 14,45. Een leuke wijnvariatie.

www.winefromthealps.nl

Rosé aan Zee is altijd een buitenbeentje geweest in onze proeverijen. Voor dit heerlijke evenement verlaten we even de comfortabele proefzalen om ons te wagen op het strand. Consequentie is dat we de hele week naar de weersverwachting zitten te kijken, omdat de Nederlandse zomer nu eenmaal niet erg standvastig is. Maar het was wonderbaarlijk. ‘s Ochtends regende het nog, maar ‘s middags kwam de zon, en de sfeer was geweldig.

Rosé aan Zee is altijd een buitenbeentje geweest in onze proeverijen. Voor dit heerlijke evenement verlaten we even de comfortabele proefzalen om ons te wagen op het strand. Consequentie is dat we de hele week naar de weersverwachting zitten te kijken, omdat de Nederlandse zomer nu eenmaal niet erg standvastig is. Maar het was wonderbaarlijk. ‘s Ochtends regende het nog, maar ‘s middags kwam de zon, en de sfeer was geweldig.

Dit jaar was Rosé aan Zee iets kleiner van opzet dan voorgaande jaren. De grote hype van de rosé is voorbij. Maar de proevers die er waren bleken vooral erg geïnteresseerd in gewoon goede rosé. En die was ruimschoots voorhanden. Dat het publiek ging voor meer elegante wijnen, met een goede complexiteit, bleek ook uit de uitslag van de verkiezing van de lekkerste rosé van de proeverij door het aanwezige publiek. De uitslag spreekt voor zich.

1. Château d’Esclans 2006, Côtes de Provence

Wijnhandel Chaudigue B.B. www.chauxdigue.nl

2. Domaine d’Escausses, AOC Gaillac Rose, 2007

Braucol, Syrah, Duras, Sud-Ouest, Frankrijk

Car L’Eau, www.wijnuitgaillac.com

3. Château Margui 2007, Cinsault, Grenache, Coteaux Varois

Wijnhuis Slot Kleverkamp, http://www.slot-kleverkamp.nl

4. VOGA Italia , ROSA Rosé, 2007, Blend , Veneto, Italië

Wijnimport Jos Rijnaarts, www.josrijnaarts.nl

5. Weingut Knipser, rosé trocken, 2007, Cabernet Sauvignon en Cabernet Franc, Pfalz

Goessens Wijnen, www.goessenswijnen.com

Sacha Lichine, de eigenaar van Château d’Esclans in de Provence, kwam persoonlijk uitleggen dat zijn rosé is gemaakt als een witte Bourgogne, en dan ook veel later moet worden gedronken dan de doorsnee rosé. Waar overal de ’06 zijn fruit al kwijt is, daar is de wijn van d’Esclans juist nu op zijn best -2007 is hier gewoonweg nog te jong. Zo kun je ook van rosé iets heel bijzonders maken. Het publiek wist het, ook gezien de uitslag, zeer te waarderen. We nemen nog een glas rosé, en wel die heerlijke d’Esclans, om onszelf nog eens goed te verwennen na deze mooie proeverij.

Rosé is in Nederland in krap tien jaar helemaal ingeburgerd geraakt. Zo’n vijftien procent van de wijn die wordt verkocht is rosé, en in de zomermaanden is dat nog veel meer. Goede rosé is lekker vers en fris. Liefst dus van de jaargang 2007 en meestal uit een van de Europese landen, waar het klimaat fris genoeg is om een rosé met spanning en levendigheid te kunnen maken.
Heerlijk weer voor Rosé (aan zee)

Rosé is in Nederland in krap tien jaar helemaal ingeburgerd geraakt. Zo’n vijftien procent van de wijn die wordt verkocht is rosé, en in de zomermaanden is dat nog veel meer. Althans, als het weer zich er voor leent. Want nog steeds laten we onze keuze voor rosé sterk door het weer bepalen. Dan hebben we goed nieuws voor u: deze week is het echt rosé-weer. En organiseert Perswijn ook nog eens een leuke rosé-proeverij, Rosé aan Zee. Op zaterdag 28 mei, in Zandvoort. Komt dat even goed uit!

Goede rosé is lekker vers en fris. Liefst dus van de jaargang 2007 en meestal uit een van de Europese landen, waar het klimaat fris genoeg is om een rosé met spanning en levendigheid te kunnen maken. Het zuidoosten van Frankrijk, de Languedoc en de Provence, zijn perfecte gebieden voor goede rosé. En door de lage opbrengsten van 2007 zijn de wijnen hier krachtiger en voller dan in andere jaren. Een prima jaar dus voor lekkere rosé. Zoals die van het Domaine La Gravette.

Voor domeinen in de appellations van de Languedoc kan het toch aantrekkelijk zijn om naast de gewone appellationwijnen toch ook een vin de pays te maken. Château La Gravette in de Minervois is daar een mooi voorbeeld van. Deze rosé wordt op de markt gebracht als Domaine la Gravette en is daarmee het kleine broertje van de Minervois. Voor Vin de Pays mogen de opbrengsten hoger zijn en mogen ook andere druiven worden gebruikt. Dat geeft ruimte voor het maken van een rosé voor een attractieve prijs, en in dit geval ook nog van een prima kwaliteit, ongetwijfeld geholpen door de voor deze streken voortreffelijke jaargang 2007. We ruiken hier heerlijk bloe­men in de geur, met frambozen en aardbeien, de smaak is zacht en fris, mooi droog en lichtvoetig.

Domaine La Gravette Rosé 2007, Vin de Pays d’Oc

La Gironde, € 4,95

http://www.lagironde.nl/

Zin in rosé? Meldt u aan voor Rosé aan Zee.

Op de cover van de laatste Perswijn stond een glas van Château Brown, Pessac-Léognan. Dit in het kader van de primeurproeverijen in de Bordeaux, die in april plaatsvonden. Een beetje paradoxaal was dat we deze wijn zelf niet konden proeven, omdat hij niet is aangesloten bij de Union des Grands Crus, die alle proeverijen organiseert. We hadden dus nog wat in te halen. En, het moet gezegd, de 2007 van Château Brown, geproefd in rood en wit, zijn prachtige wijnen. Vooral wit spreekt tot de verbeelding.

Op de cover van de laatste Perswijn stond een glas van Château Brown, Pessac-Léognan. Dit in het kader van de primeurproeverijen in de Bordeaux, die in april plaatsvonden. Een beetje paradoxaal was dat we deze wijn zelf niet konden proeven, omdat hij niet is aangesloten bij de Union des Grands Crus, die alle proeverijen organiseert. We hadden dus nog wat in te halen. En, het moet gezegd, de 2007 van Château Brown, geproefd in rood en wit, zijn prachtige wijnen. Vooral wit spreekt tot de verbeelding.

Voor de duidelijkheid: deze wijnen zijn nog niet in de winkel te koop. In de Bordeaux bestaat sinds een jaar of dertig een systeem waarbij wijn kan worden gekocht die nog op vat ligt, in de voorverkoop, zoals dat heet. Met het idee dat deze wijnen later veel duurder zouden zijn, werden ze vaak goed verkocht. Maar in moeilijke jaren als 2007 loopt het allemaal niet zo hard met deze voorverkoop. De critici -waaronder wijzelf- hebben geoordeeld dat 2007 wat minder groots is, hoewel helemaal niet slecht.

Maar in een mondiale markt in crisis en speculanten die niets in deze jaargang zien, doet dat er allemaal weinig toe. De wijnen zijn moeilijk te verkopen. Zuur voor châteaux als Brown, die minder bekend zijn, en tegelijk veel werk maken van een goede kwaliteit. Zowel rood als wit 2007 zijn voortreffelijk. Rood is opmerkelijk rijp en zacht, de tannines van de cabernet zijn soepel en sluiten de wijn mooi af. Wit is helemaal een plaatje. De sauvignon blanc geeft hem een prachtig rijp en stuivend karakter, met ananas en kruisbessen. De semillon (35%) geeft hem body en diepgang. Het laat zien dat witte Pessac-Léognan in 2007 heel geslaagd is. Op dit moment liggen de jaargangen 2004 in de winkel. En dat zijn in feite ‘betere’ jaargangen. Officieel wel, in elk geval. U kunt er nog van profiteren.

Importeur: Intercaves, plm. € 25,- (te koop bij de wijnhandel)

Vrouwen uit alle landen, de verenigde naties van de wijn. Een fraaie proeverij op een fraaie lokatie. L’Europe en Excelsior. Gastvrouw: Vinites. Met als stuwende kracht natuurlijk Cathy Moerdijk. Van noord tot zuid en ook nog van dichtbij, ze waren er allemaal. Vooraan beginnend Sybille Kuntz, een inmiddels al klassiek wijnmaker, die ooit de toen nog Mosel Saar Ruwer – sinds vorig najaar Mosel –

Vrouwen uit alle landen, de verenigde naties van de wijn. Een fraaie proeverij op een fraaie lokatie. L’Europe en Excelsior. Gastvrouw: Vinites. Met als stuwende kracht natuurlijk Cathy Moerdijk. Van noord tot zuid en ook nog van dichtbij, ze waren er allemaal.

Vooraan beginnend Sybille Kuntz, een inmiddels al klassiek wijnmaker, die ooit de toen nog Mosel Saar Ruwer – sinds vorig najaar Mosel – schokte door waar veel restsuiker nog de norm was beendroge, mineralige wijnen te maken. Nu op de proeftafel een drietal Rieslings in oplopende kwaliteit. En om de algemene verwarring van de nieuwe Duitse wijnwetten te ontlopen slechts met de meest simpele eigen benamingen. Wij genoten van de single-vineyard Dreistern, al is de vraag of 2004 met al te rijpe tonen voor haar stijl karakteristiek is. Maar wat een prachtige wijn om gastronomisch in te zetten. Zeker in de ‘moleculaire’ keuken waar veel nuances vereist zijn.

Twee, drie, prachtvrouwen uit Zuid Afrika. Oudkomer Warwick Estate. Wij dronken haar Pinotage-Europa blend, Three Cape Ladies. Daarna door naar de door haar in sisterhood gekoesterde nieuwkomer van Stellekaya van wie wij de Orion proefden, een bijna klassieke Bordeaux-blend, zonder het meer commerciële zoet van de met pinotage en/of syrah gekruide van de collega’s.

Amerika, de wat houtige chardonnays van Coppola –hoe vrouwelijk is een bedrijf waar de ‘director’s cut’de mooiste wijn is? Chili, Carmen beste wijnen voor het sub-middensegment in de horeca, vrouwelijk in de naam alleen al. Portugal, Alentejo, waar zoals wij weten het boerse ook al verfijnd wordt. Dona Maria d.o. reserva: tabak, leer, chocola, koffie, pruneaux. Spanje, Priorat, waar op een wijngoed met een mannennaam ‘Odysseus’ een Garnatxa blanca wordt gemaakt: tropisch fruit, drop, anijs, rokerigheid, en ook heel bijzonder een gastronomisch interessante droog gevinifieerde Pedro Ximenez. (Simenez, in het Catalaans, niet GChimenez, de klasse zit in de details, heren.) peper, pimentón, kruidig dus, en ook nog wat zuren. Voor een wat boerse Spaanse salade met rauwe bacalao?

Uit Frankrijk, een rosé die als gastronomisch werd gepresenteerd, Chateau de Lastours Languedoc Roussillon. Voor ons niet echt zo gastro. Geen La Bernarde, Pibarnon, of een van de Sainte Roselines, om maar in Zuid-Frankrijk te blijven.

Dat was maar een impressie. In dit bestek kunnen wij ze jammer genoeg niet allemaal aandacht geven, juist daarom is het wel zo eerlijk -of is dat een mannending?- onze topper te benoemen.

Wat was de mooiste ervaring? De buitengemeen vriendelijke mevrouw achter de tafel bij Le Vigne di Zamò, uit Friuli. En niet omdat ze zo aardig was en zich behalve in het Italiaans ook in Engels en uitstekend Duits kon uitdrukken, maar vanwege de bijzondere, authentieke wijnen. Ze had weliswaar ook voorbeelden van met commerciële internationale cépages gemaakte wijnen op tafel zoals een in rijpe stijl gemaakte sauvignon. Maar het werd pas Italië bij een prachtige Pinot Grigio, die door 20% een langere inweking met schillen te geven –ooit klassiek voor de regio- een zachtrose kleur had, in de neus een fraaie bloemenhoningexpressie. Wordt in Friuli 40 % rood verbouwd en 60 % wit. Zij maken 60 % rood. Wij proefden uit het assortiment een Refosco doc van de gewone lijn en een Schiopettino – alleen in een hoge lijn gemaakt: frambozen, bramen, tikje kers met pit en wat pruim. Dan krijg je ook wat voor je geld.

Om het half uur werd door Astrid Joosten -tv-vrouw met verstand van wijn- een van de maaksters geïnterviewd. Maar niet nadat eerst een wijn werd ingeschonken en Excelsior-chef Menanteau voor een klassiek en in de meeste gevallen ook passend hapje had gezorgd. Er was ook aandacht voor een drietal sakes, rijstwijn is ook wijn. De combinatie met kaas vonden wij in eerste instantie niet overtuigend. En wij waren een gemengd team. De dames die het bij de lunch hadden geproefd waren enthousiaster, misschien uit solidariteit met –wat een klasse kaasdame- Betty van L’Amuse, zo denk ik…

Vrouwelijke wijnmakers, vrouwelijke wijn? Neen hoor, verschillend, maar als alle goede wijnmakers gestuurd door liefde en aandacht. En dat vind je gelukkig ook bij het andere geslacht.

www.vinites.com

Ton Entius

De heren van Sideways hebben heel wat op hun geweten. Tussen allemaal psychische problemen getuigen van je liefde voor pinot noir, dat werkt blijkbaar. Pinot noir is ´hot´. En dat is ook in Oostenrijk niet onopgemerkt gebleven. Klein problem: het Oostenrijkse terroir kan wel eens te ´hot´ zijn voor pinot noir.
De heren van Sideways hebben heel wat op hun geweten. Tussen allemaal psychische problemen getuigen van je liefde voor pinot noir, dat werkt blijkbaar. Pinot noir is ´hot´. En dat is ook in Oostenrijk niet onopgemerkt gebleven. Klein problem: het Oostenrijkse terroir kan wel eens te ´hot´ zijn voor pinot noir.

Voor ons in elk geval tijd om op de wijnbeurs Vievinum in de Hofburg in Wenen op zoek te gaan naar het geheim achter de Oostenrijkse pinot noir. Het areaal is groeiende, en is met 750 hectare inmiddels groter dan dat van de typisch Oostenrijkse St. Laurent. De meeste pinot noir staat aangeplant in Burgenland. Daar is het wel zoeken naar de koelere plekken. Die vinden we aan de westkant van de Neusiedlersee, maar ook aan de noordoostkant van de heuvels die aan de noordkant van het meer lopen.

Daar bevinden zich ook de wijngaarden van het wijngoed Juris, dat twee pinot noirs maakt in een frisse, stevige, licht kruidige stijl. Waarmee het een van de domeinen is, die laat zien dat met een goede verzorging in de wijngaard wel wat van Oostenrijkse pinot noirs kan worden verwacht. De beste (en duurdere) van de twee is de Pinot Noir Reserve 2005, een mooi sappig glas, met aangenaam vanille, aardbeien, goede zuren en een prima frisheid; gemaakt van druiven van oude stokken. Van de jonge stokken wordt een heerlijke open en frisse wijn gemaakt, waarin het aardbeienfruit voorop staat, met lekkere zuren en een opwekkend bitter. Drinken op 16 graden, en heerlijk genieten!

http://www.qvignes.nl

Als je in Frankrijk een bezoek brengt aan een wijngebied, vraag je je wel eens af waar ze daar mee bezig zijn. Doet me wel eens denken aan bepaalde verhalen van Asterix: ‘Rare jongens, die Galliërs.’ Dit is bij uitstek toepasbaar op het systeem van de appellation contrôlée. Onnavolgbaar.

Als je in Frankrijk een bezoek brengt aan een wijngebied, vraag je je wel eens af waar ze daar mee bezig zijn. Doet me wel eens denken aan bepaalde verhalen van Asterix: ‘Rare jongens, die Galliërs.’ Dit is bij uitstek toepasbaar op het systeem van de appellation contrôlée. Onnavolgbaar.

We waren in dit geval er op uitgetrokken om een reportage te maken over Limoux, maar we zaten ook even in het wijngebied daar direct tegen aan: Côtes de Malepère, bij het Domaine Gayda. Malepère is sinds 2007 in het trotse bezit van een eigen appellation controlée. Maar wat maken ze bij Gayda? Vin de Pays! Geen haar op hun hoofd die er over piekert hier appellationwijnen te maken. ‘Men heeft hier gekozen voor 50% merlot, en die hebben we helemaal niet. Bovendien halen we onze druiven uit verschillende streken, zoals de Minervois en de Roussillon. Die mengen we dan met elkaar tot wijnen die wij graag willen maken. In het Franse systeem van appellationwijnen kan dat niet, zodat we een Vin de Pays maken. Veel gemakkelijker. ‘Het geeft ons volledige vrijheid om te gebruiken wat we willen. Er komen ook druiven uit Minervois la Livinière, een gebied dat tien jaar geleden heel goed was, maar inmiddels fors in kwaliteit is gedaald -en daar hebben we dan geen last van. Dit maakt Gayda in feite een producent van Nieuwe Wereld-wijnen in het zuiden van Frankrijk. En wát voor wijnen: mooi in balans, sap en fruit, met goede tannines en veel karakter. Proef bijvoorbeeld de L’Archet, Cuvée Occitane 2005, een wijn met een mooi zuidelijk karakter, veel peperigheid en wat kersen, rond en zwoel in de smaak, met pruimen en heel zachte tannines.

Importeur: Pasteuning, € 9,95

http://www.pasteuning.nl

In hun zoektocht naar koele terroirs zijn de Chilenen steeds verder richting zuiden getrokken. Met als risico dat najaarsregens de oogst verstoren, omdat deze verder naar het zuiden eerder inzetten. In dat opzicht is het niet zo gek dat Errazuriz gewoon heeft besloten zijn merlot te blijven maken op de winery in Curico Valley, waar dit risico verwaarloosbaar klein is

Errazuriz Estate Merlot 2006, Curico Valley

In hun zoektocht naar koele terroirs zijn de Chilenen steeds verder richting zuiden getrokken. Met als risico dat najaarsregens de oogst verstoren, omdat deze verder naar het zuiden eerder inzetten. In dat opzicht is het niet zo gek dat Errazuriz gewoon heeft besloten zijn merlot te blijven maken op de winery in Curico Valley, waar dit risico verwaarloosbaar klein is. Met als risico dat de Merlot wat te zwaar zou worden. Maar de ligging direct tegen de Andes geeft toch genoeg koelte om deze wijn voldoende frisheid mee te geven.

Het kan in elk geval geen toeval zijn dat Chili zo sterk is vertegenwoordigd bij de finalewijnen in de wedstrijd voor de beste Merlot uit de Nieuwe Wereld tot € 10. De wijnen uit dit land, zeker de rode wijnen, hebben als regel een onverslaanbare verhouding tussen prijs en prestatie. En de merlot is zeer gevoelig voor te veel warmte, maar blijkbaar biedt of de nabije oceaan, of de hellingen van de Andes genoeg koelte om de merlot in balans te houden. Maar het heeft ongetwijfeld ook te maken met de geroemde wijnmaakkwaliteiten van de eigenaar van Errazuriz, Eduardo Chadwick. Of in elk geval met zijn expertise om goede wijnmakers aan te nemen, om dit soort wijnen te maken. Het is een heerlijk glas rood, met veel room, kersen en pruimen, verleidelijk in de mond, met veel laurier, krentjes, en nog wat tannines na.

Gastrovino, € 8,95

www.gastrovino.nl

Deze en andere finalewijnen, en nog veel meer wijnen zijn te proeven op ons evenement Ontdek de Nieuwe Wereld in Amsterdam. Interesse? Meld u zich dan hier aan.

Donderdag 15 mei is een spannende dag voor Rémy Gresser. Hij staat dan op de nominatie president te worden van het CIVA, het Comité Interprofessionel des Vins d’Alsace. Maar zijn aanstelling is niet onomstreden. Hij heeft duidelijke ideeën over de toekomst van de streek, die niet bij iedereen in goede aarde vallen.

Spanning & sensatie in de Elzas

Donderdag 15 mei is een spannende dag voor Rémy Gresser. Hij staat dan op de nominatie president te worden van het CIVA, het Comité Interprofessionel des Vins d’Alsace. Maar zijn aanstelling is niet onomstreden. Hij heeft duidelijke ideeën over de toekomst van de streek, die niet bij iedereen in goede aarde vallen. Een van de krachtigste tegenstanders van zijn benoeming is Jean-Michel Deiss, de onlangs verkozen voorzitter van de club van Grand Cru wijnboeren. En wie werd door Deiss bij deze verkiezing verpletterend verslagen? Jawel, dezelfde Remy Gresser…

Ironisch genoeg willen de twee kemphanen allebei hetzelfde: de kwaliteit van de wijnen van de Elzas verbeteren, de Grands Crus voorop. Maar waar Gresser een droge stijl voorstaat, die zou moeten gelden voor alle Grands Crus, daar staat Deiss juist een krachtige en eigenlijk gewoon (licht)zoete stijl voor, als uiting van lage rendementen en rijpe druiven. Beiden vinden dat 20 tot 30% van de Elzas-wijnen de appellation onwaardig is. Gresser wil graag iedereen binnenboord houden in de appellation, en wil iedereen –met min of meer zachte hand- dwingen de regels te respecteren, met name op het punt van de rendementen. Deiss wil degenen die geen goede wijnen maken, vooral in het vlakke deel van de streek, laten degraderen tot een soort veredelde Vin de Pays. Wie heeft gelijk? We weten het niet. Maar of Gresser wordt gekozen, is geen uitgemaakte zaak.

Ondertussen waren wij gewoon aan het proeven in de Elzas, waar tussen de soms hoge rendementen toch ook ware pareltjes worden gemaakt. Door het domein Meyer-Fonné bijvoorbeeld, in Katzenthal. Heel bijzonder. Zuiver en precies, met bijzonder mooi fruit en een geweldige terroir-expressie, tegenwoordig hét sleutelwoord bij goede Elzas.

Zijn speciaal voor Nederland vroeg gebottelde Pinot Blanc is een heerlijk glas wit, dat barst van het witte fruit, met een lichte kruidigheid, heerlijk voorjaarsbloemen en wat appel in de geur, verse peer in de smaak, een klein beetje vet, mooie zuren en wat bitter, vol en rond. Heerlijk. En dan praten we nog niet over zijn terroirwijnen, zoals de geweldige Pinot gris Dorfburg (hier afgebeeld), een wijn met een bijzondere rijkdom, veel intensiteit, exotisch fruit, abrikozen en perzik, en altijd ook een heerlijke frisheid na, perfect in balans met de hint van zoet.

Importeur: Colaris