Eten & Drinken

Voor onze proeverij voor het thema ‘Klassiek Europa’ bleven de bijzondere wijnen binnenstromen, eerlijk gezegd heel wat meer dan we hadden verwacht. Italië was goed vertegenwoordigd, onder andere met een bijzonder lekkere wijnen van het eiland Sardinië, zoals deze Carignano del Sulcis.

Voor onze proeverij voor het thema ‘Klassiek Europa’ bleven de bijzondere wijnen binnenstromen, eerlijk gezegd heel wat meer dan we hadden verwacht. Italië was goed vertegenwoordigd, onder andere met een bijzonder lekkere wijnen van het eiland Sardinië, zoals deze Carignano del Sulcis. Deze wijn wordt gemaakt van de carignan-druif (minimaal 85%), een druif die we vinden in talloze wijngebieden rond de Middellandse Zee, en die heerlijke soepele wijnen kan opleveren. De carignano in dit deel van Sardinië heeft een historische achtergrond, en de stokken staan hier zelfs aangeplant zonder onderstok, zoals in de tijd voor de uitbraak van de phylloxera. Kenners menen dat dit wijnen oplevert die meer uniek en uitgesproken van smaak zijn. Deze Is Solus wordt gemaakt van druiven van liefst 70 jaar oude stokken, met zeer lage opbrengsten, van niet meer dan zo’n 35 hectoliter per hectare.

Niet zo gek dat het een mooie wijn oplevert, met heerlijk chocola en kruiden, gepolijst in de smaak, met confiture en kersen, romig, een pepertje, spannend.

Silletti, categorie 3

Om de week serveert Gerard Reijmer een nieuw recept. Aangepast aan het aanbod en de smaak van het seizoen. En natuurlijk met een passend wijnadvies. Deze week: pasta putanesca.
Pasta putanesca is een gerecht uit de omgeving van Napels. 'Puta' betekent hoer en men zegt dat de hoertjes het aan hun klanten gaven om ze weer op krachten te helpen. Hoe het ook zij:  het is een makkelijk gerecht met een pittige smaak en veel 'umami': hartige elementen zoals olijven, kappertjes en ansjovis.

Een wijn moet dit geweld allemaal wel aankunnen. Daarom gaat de voorkeur uit naar een niet te zware wijn met pit en een fris zuur. Laat uw toppers in de wijnkast, want dat is echt zonde. De kans dat het met een complexe wijn mis gaat bij peper, tomaat en ansjovis is groot. En of het dan wit of rood is, is meer een kwestie van smaak. Het kan allebei. Een Vernaccia di San Gimignano zou prima kunnen, of om dichter in de buurt van Napels te blijven een Falanghina, bijvoorbeeld die van Fattoria La Rivolta (Douwe Walinga). Fris, aromatisch en krachtig genoeg voor de olijf, peper en ansjovis. Voor rood kiezen we een eenvoudige wijn met fris zuur; bijvoorbeeld die van Cantina Cipressi (Vinisol, Wijnhuis Meersen) een menging van Montepulciano en Sangiovese: fruitig, makkelijk maar wel met dat typische zuid-Italiaanse bittertje en zuurtje dat je bij dit gerecht nodig hebt.

400 g spaghetti

2 teentjes knoflook, fijngehakt

100 ml olijfolie

1 rode peper, fijngesneden

1 theel gedroogde oregano

100 g zwarte olijven, grofgehakt

50 g kappertjes, bij voorkeur uit het zout

400 g pomodori, ontdaan van hun vel, zaadjes eruit, in stukken

100 g ansjovisfilets uit het zout

 peper en zout

2 eetl platte peterselie, fijngehakt

1. Zet water op voor de spaghetti.

2. Bak de knoflook zachtjes in 2 eetl olijfolie.

3. Voeg de rode peper, oregano, olijven en kappertjes toe. Laat ongeveer 3 minuten bakken.

4. Voeg dan de tomaten toe. Laat ze 3 minuten meebakken.

5. Kook ondertussen de spaghetti tot hij net gaar is.

6. Voeg vlak voor het opdienen de rest van de olie toe aan de saus, samen met de ansjovisfilets. Even roeren tot de ansjovis uiteen begint te vallen.

7. Breng op smaak met peper en eventueel een beetje zout (pas op, want de kappertjes en ansjovis zijn ook al zout).

8. Voeg de spaghetti toe aan de saus in de pan en meng goed. Bestrooi met de peterselie.

Gerard Reijmer

Foodteam

Het bedrijf van de familie Jessiaume heeft –heel ongebruikelijk in de Bourgogne- een dynamische Engelse eigenaar, Sir David Murray. Dat is de beste entree tot de Engelse markt, waar ze erg gecharmeerd zijn van Franse wijngoederen die in eigendom zijn bij landgenoten.

Het bedrijf van de familie Jessiaume heeft –heel ongebruikelijk in de Bourgogne- een dynamische Engelse eigenaar, Sir David Murray. Dat is de beste entree tot de Engelse markt, waar ze erg gecharmeerd zijn van Franse wijngoederen die in eigendom zijn bij landgenoten. Het Domaine, dat wordt gerund door de broers Marc en Pascal Jessiaume, bevindt zich in Santenay, waar het domein ook flink wat hectaren wijngaarden bezit. Maar in dit geval is de wijn afkomstig van een kleine halve hectare buiten de appellation Santenay. Hij ligt direct aan de andere kant van het dal, aan de overkant van het water van het Canal du Centre en het riviertje de Dheune. Een prima plek voor chardonnay, waar de druiven ook nog wat frisheid hebben: in 2009 niet onbelangrijk.

Het is een heerlijk glas wit, rijp en rokerig, met toast, vanille, boterig en breed, rond, met mooie zuren wat vet. Rijpte tien maanden op eiken, waarvan 20% nieuw.

Cave de Santenay, € 11,-

Dit wijngoed geldt de afgelopen jaren als een rijzende ster, en ook met deze ‘gewone’ 2010 maakt het deze status weer meer dan waar. 2010 is niet zo breed en rijk als 2009, maar fijner en zit goed in zijn zuren.

Dit wijngoed geldt de afgelopen jaren als een rijzende ster, en ook met deze ‘gewone’ 2010 maakt het deze status weer meer dan waar. 2010 is niet zo breed en rijk als 2009, maar fijner en zit goed in zijn zuren. Dit type wijn wordt gemaakt met vrij hoge opbrengsten, die zo tussen de 60 tot 70 hectoliter per hectare liggen, zodat het een aangenaam lichtvoetig glas wit wordt, met behoud van zijn fijne fruit en zijn typische riesling-karakter. Deze instap-Riesling, zoals we hem dan noemen, wordt gemaakt in een droge stijl, maar heeft wel degelijk ruim zoet, om hem niet te streng te laten overkomen. Hij bevat zo’n 7,7 gram duidelijk aanwezig zuur en daarnaast 8,5 gram suiker, en dat verklaart ook het aangename zoettoontje.

Hij is heerlijk rijp en sappig, met meloen, grapefruit, appel, kracht in de smaak, met een fijn spel tussen zoet en zuur.

Pasteuning, € 10,95

Voor sommigen is het hebben van een eigen wijndomein een levenslange droom, die vaak nooit in vervulling gaat. Zo niet voor Guillaume Gros, die zijn carrière als sommelier opgaf om in 2001 zijn eigen wijndomein op te richten.

Voor sommigen is het hebben van een eigen wijndomein een levenslange droom, die vaak nooit in vervulling gaat. Zo niet voor Guillaume Gros, die zijn carrière als sommelier opgaf om in 2001 zijn eigen wijndomein op te richten. Hij koos voor de Luberon, aan de zuidoostkant van het Rhônegebied. Niet alleen omdat de wijngaarden daar nog betaalbaar zijn, maar ook omdat hij zelf in de Luberon is geboren en omdat zijn overgrootvader tot 1959 nog wijnen maakte in hetzelfde dorp waar Gros zich nu heeft gevestigd. Hij leerde snel, geholpen door goede leermeesters als Alain Graillot (Crozes-Hermitage) en de familie Janasse (Châteauneuf-du-Pape).  Tot en met de oogst van 2008 was dit een Côtes de Luberon, maar de 2009 is geklasseerd als een Vin de Pays du Mediterranée. Hij is soepel van karakter door 60% carignan, aangevuld met 30% grenache, 5% syrah en 5% mourvèdre.

Ook hier is de jaargang 2009 voortreffelijk, en dat proef je: levendig, lekker op het fruit gemaakt, met zoethout, garrigue, goede zuren, een iets stevige finale.

Rhône Value Wines, € 7,50

Castillon ligt bij het stadje Castillon-la-Bataille, waar tijdens de Honderdjarige oorlog een Engelse krijgstmacht door Franse troepen werd verslagen. De heuvels van Castillon zijn een directe voortzetting van Saint-Emilion, direct aan de westkant. Het terroir is daarmee niet heel verschillend.

Castillon ligt bij het stadje Castillon-la-Bataille, waar tijdens de Honderdjarige oorlog een Engelse krijgstmacht door Franse troepen werd verslagen. De heuvels van Castillon zijn een directe voortzetting van Saint-Emilion, direct aan de westkant. Het terroir is daarmee niet heel verschillend. Er zijn ook meerdere châteaux in Saint-Emilion die in het naburige Castillon hebben geïnvesteerd. De wijngaarden zijn hier veel goedkoper, en de mogelijkheid hier goede wijnen te maken zijn uitstekend. Dat bewijzen ook mindere goden als Château Hyot, dat met zijn wijngaarden direct tegen die van de grote buur Saint-Emilion aan ligt. Net als in Saint-Emilion heerst hier de merlot-druif, met een aandeel van 70%, naast wat cabernet franc en –sauvignon (10%). Merlot-specialist Michel Rolland adviseert hier, en hij geldt als een aanhanger van druiven en wijnen met een heerlijk rijp karakter.

We proeven dat terug, hij is aangenaam krachtig en kruidig, krentjes, met wat ceder en laurier, zacht en rond, met een klein beetje stevigheid van het klassieke jaar 2008.

Henri Bloem/Hart’s Wijnhandel, € 6,95

Om de week serveert Gerard Reijmer een nieuw recept. Aangepast aan het aanbod en de smaak van het seizoen. En natuurlijk met een passend wijnadvies. Deze week: courgettepannenkoekjes.
Het einde van de zomer is in zicht. De laatste courgettes uit eigen tuin: wat moet je daar nog mee? Al te veel courgettesoep gegeten of te vaak courgette op de barbecue geroosterd? Probeer dan deze pannenkoekjes naar een recept van mijn Turkse buurvrouw. De feta zit in tamelijk grove stukken door het beslag, waardoor deze bij het eten een rul, ietwat droog effect geeft, dat weer wordt opgeheven door de friszure yoghurt. De dille en munt in het beslag geven een lekker frisse toets aan het geheel. De pannenkoeken kun je direct warm serveren maar ze zijn ook lauwwarm nog heel smakelijk. Dus heel geschikt voor een buffet of een late nazomerpicknick.

Wat drinken we hierbij? Drie tips waarvan twee keer rosé. Als u voor rosé kiest, vraag dan liever niet de rosé van 2010. Niet omdat dat geen goed jaar zou zijn, maar gewoon omdat een kwaliteitsrosé best een paar jaar mag liggen. Daar wordt hij echt beter van. Pas nog een heerlijke mousserende (!) Spätburgunder Weissherbst gedronken van Peter Jakob Kuhn (de Wijntherapeut) uit het jaar 2007: héérlijk gewoon. Er bestaat natuurlijk ook een niet-mousserende versie van.

Ook de rosé van Domaine de La Rectorie 2009 (Wijnhandel Okhuysen) zal het goed doen bij dit gerecht. 

Als we geen rosé willen, dan zoeken we in de categorie stevige witte wijnen. Dit gerecht met zijn verse knoflook in de yoghurt en de bitters van de gebakken feta, kan wel wat stevigheid hebben. De weliswaar houtgelagerde, maar toch frisse chardonnay van het Zuid-Afrikaanse Newton Johnson (WineMatters) kan dat allemaal aan. Krachtig, maar hij blijft elegant.

Eet smakelijk, we hopen op een Indian summer!

500 g. courgette, schoongemaakt en fijngeraspt

1 theel. zout

4 lente-uitjes, fijngesneden

100 g. bloem

4 eieren

1 eetl. verse dille, gehakt

2 eetl. verse munt, gehakt

100 g. feta, verkruimeld

peper en zout

olijfolie om te bakken

100 ml. dikke Turkse yoghurt

1/2 teentje verse (!) knoflook, geraspt

muntblaadjes ter garnering

1. Meng de geraspte courgette in een kom met het zout. Schep in een vergiet en laat 30 minuten staan. Druk dan beetje bij beetje het water uit de groentepulp.

2. Meng de lente-uitjes, bloem, eieren, dille en munt erdoorheen. Roer tot een grof beslag ontstaat.

3. Roer de verkruimelde kaas erdoor en breng op smaak met peper en zout.

4. Laat minimaal 30 minuten in de koelkast rusten.

5. Verhit een koekenpan met dikke bodem en giet er een paar millimeter olijfolie in. Schep steeds 1/2 soeplepel beslag uit de kom. Bak op halfhoog vuur pannenkoekjes van ongeveer 15 cm in doorsnee en iets dikker dan een gewone pannenkoek. Ze hebben ongeveer 3 minuten aan elke kant nodig. Ga zo door tot het beslag op is.

6. Meng de yoghurt met de knoflookrasp. Die moet echt absoluut vers zijn, anders verpest het de smaak. Heeft u geen mooi verse knoflook, neem dan bieslook of knoflookstengels. Breng de yoghurt op smaak met peper en zout.

7. Serveer de pannenkoekjes met een lepel yoghurt en garneer met een muntblaadje.

Gerard Reijmer

Foodteam

Een paar jaar geleden brachten we al eens een bezoek aan de jonge Felix Meyer van het Domaine Meyer in Katzenthal. Vader François kwam nog even zijn neus om de hoek steken, en zag dat het goed was. Felix maakt wijnen met een grote precisie, perfect in hun fruit.

Een paar jaar geleden brachten we al eens een bezoek aan de jonge Felix Meyer van het Domaine Meyer in Katzenthal. Vader François kwam nog even zijn neus om de hoek steken, en zag dat het goed was. Felix maakt wijnen met een grote precisie, perfect in hun fruit. En dat kunnen veel Elzasboeren helaas niet zeggen. Hij maakt ook van gewone druiven als pinot blanc heerlijke wijnen. De wijngaarden bevinden zich in het hart van de Elzas, direct bij de stad Colmar. De wijnen rijpen op grote houten vaten, foeders, die de wijnen geen houtsmaak geven, maar ze wel mooi afronden. Dit is de eenvoudige, betaalbare versie van de pinot blanc, gebotteld in een literfles.

Hij profiteert van de frisheid van de nieuwe jaargang, is heerlijk lichtvoetig, sappig, met bloemen en wit fruit, peer en appel, zachte zuren na; een heerlijke liter!

Wijnhandel Léon Colaris, € 8,25 (liter)

Sommige wijnen verschijnen in meer gedaanten, omdat elke importeur graag zijn ‘exclusiviteit’ wil behouden. Domaine Haut-Marin is dan ook niets meer dan een alias voor de wijnen van het Domaine Ménard. Zelfs de naam van de cuvée, Cuvée Marine, is exact dezelfde.

Sommige wijnen verschijnen in meer gedaanten, omdat elke importeur graag zijn ‘exclusiviteit’ wil behouden. Domaine Haut-Marin is dan ook niets meer dan een alias voor de wijnen van het Domaine Ménard. Zelfs de naam van de cuvée, Cuvée Marine, is exact dezelfde. Dit domein is een mooi voorbeeld van de ontwikkeling in de Gascogne. Het leverde voorheen al zijn druiven aan de coöperaties, zoals die van Plaimont. Maar het was aantrekkelijk om de druiven van 100 hectare eigen wijngaarden te verwerken tot eigen domeinwijnen. Met succes. Dit is een blend van de populairste lokale druiven: ugni blanc, colombard, gros manseng en sauvignon blanc. Helemaal goed.

Je ruikt bloemen, peer en meloen, de smaak is sappig en fris, zacht, rins, met mooie zuren.

Huub Oostendorp Wijnkoperij, € 4,95

Het klinkt misschien een beetje onbeleefd, maar in de Elzas zijn ze niet erg creatief in het verzinnen van spannende en vooral niet van moderne etiketten. Als je sommige labels ziet, dan zou je geen stuiver geven voor de betreffende wijn. Het is een vreemd fenomeen, maar toch werkt het wel zo.

Het klinkt misschien een beetje onbeleefd, maar in de Elzas zijn ze niet erg creatief in het verzinnen van spannende en vooral niet van moderne etiketten. Als je sommige labels ziet, dan zou je geen stuiver geven voor de betreffende wijn. Het is een vreemd fenomeen, maar toch werkt het wel zo. De inhoud is belangrijk, maar de verpakking ook. De wijnen van Achille Thirion zijn daar een sprekend voorbeeld van. Het etiket is extreem fantasieloos, maar de wijnen zijn verrassend lekker. Tja, daar heb je het al, dat vind je dan ook meteen verrassend. Het domein maakt mooie rijpe, goed getypeerde wijnen, die rijp van karakter zijn, maar niet zo extreem zoet. Een belangrijke eigenschap voor Elzas-wijnen, wat ons betreft.

Deze Pinot blanc heeft die typische kruidige stijl, smaakt ongecompliceerd, mollig en rijp, met gele pruimen en goede zuren.

Amateurs du Bon Vin, € 7,-