Je kunt je zaterdag op allerlei manieren invullen. In de rij staan bij Albert Heijn, je kinderen naar het voetbal of de hockey brengen, je kunt er zelfs voor kiezen om werk te verrichten in de horeca.
Tekst en fotografie: Job Seuren
Een andere, in velerlei opzichten aangenamer mogelijkheid en eentje waar weinigen zich bewust van zijn, is een dagtripje naar het noorden van Frankrijk. Lille om precies te zijn, of Rijsel zo je wil.
Clara Concejo heet ze en ze maakt wijn in Ribera del Duero. Op een behoorlijk eigenzinnige manier. En, belangrijker nog, met een opmerkelijk resultaat.
Tekst en fotografie: René van Heusden
Hoewel Clara naar eigen zeggen niet van vliegen houdt, was ze recentelijk even in Amsterdam om haar wijnen voor te stellen. Nou ja, wijnen? Ze maakt er eigenlijk maar een. Mario heet die, genoemd naar haar vader.
Er zijn van die restaurateurs die veel te bescheiden zijn voor hun eigen bestwil. Een schoolvoorbeeld daarvan is Frank Deuning, eigenaar en gastheer-sommelier van restaurant The Raffles in Den Haag.
Tekst en fotografie: René van Heusden
Een bezoek aan dit intieme restaurant is een must voor eenieder die bij wijn-spijscombinatie de platgetreden Europese paden durft te verlaten. De keuken van The Raffles is immers die van West-Java, een van die Aziatische keukens die je niet direct associeert met wijn.
Deuning, wiens eigen familiewortels in Java liggen en die ooit zijn loopbaan in de Nederlandse horeca begonnen is als sommelier, bewijst echter dat geslaagde combinaties met Indonesische gerechten weldegelijk mogelijk zijn.
Ronald de Groot bevindt zich op dit moment in het zonnige Chili, om het land en de wijnen te herontdekken. Hoe gaat het met de wijnboeren? En wat zijn wijnen om in de gaten te houden?
Tekst en fotografie: Ronald de Groot
Reizen door Chili in deze tijd van het jaar is een heerlijke ervaring. Even helemaal weg uit het Hollandse wintertje (met twee voorjaarsdagen als onderbreking), en dan rondrijden in de Chileense zomer.
Nou ja, eigenlijk net het begin van de herfst. Daardoor is het niet meer zo heet en zijn de Chilenen zelf terug van vakantie, wat een hoop drukte scheelt, en hoogseizoen-prijzen. En dan een mix van vakantie en wijn, beter bestaat niet…
Wijn uit Listrac, is dat anno 2013 een sexy onderwerp? Wie drinkt zo’n ‘klassieke’ wijn in de verkeerde zin van het woord eigenlijk nog? Pas op, ook in Listrac is de tijd niet stil blijven staan. Stugheid heeft er plaatsgemaakt voor soepelheid. Wat gebleven is, is betaalbaarheid.
Tekst: Lars Daniëls MV en René van Heusden
We kunnen niet genoeg benadrukken dat voor een normale wijndrinker de charme van Bordeaux tegenwoordig niet meer bij onbereikbaar geworden crus classés ligt, maar bij degelijke crus bourgeois. Bij karakteristieke wijnen die per kist minder kosten dan een enkele fles van vermeende sterren.
Fourcas Dupré in Listrac is zo’n château dat dit overtuigend aantoont. Perswijn proefde in Parijs in het bijzijn van de eigenaars wijnen uit vijf decennia en was aangenaam verrast.
Tijdens zijn wijnreis door Georgië, waarvan een verslag in vier delen verscheen op deze website, heeft Willem Gout vele tientallen wijnen geproefd. Daaruit heeft hij zijn persoonlijke Top 20 samengesteld.
Tekst en fotgrafie: Willem Gout
Niet op basis van vergelijkend proeven want daarvoor verschillen de wijnen te veel. De ‘Europese’ wijnen kenmerken zich door hun unieke combinatie van inheemse druivensoorten en moderne vinificatie. Willems favorieten uit deze categorie koppelen druifeigen aroma’s aan zuiverheid, frisheid en fruit.
Bij de keuze van kvevriwijnen heeft Willem zich vooral laten leiden door complexiteit, terroir en avontuur. Want deze wijnen trakteerden hem op spannende kleuren, (zoet) geurend fruit, fraaie tannines en krachtig fruit in de smaak. Het lange sap-schilcontact in de kvevri geeft de witte wijnen vaak een aroma van zuidvruchten en de rode kleur van kersenconfituur. Als je deze wijnen proeft besef je dat het niet altijd een straf is om wat langer ‘bij moeder’ te verblijven…
Klik hier voor het verslag van Willems reis.
Perswijn was recentelijk op werkbezoek in Cahors, het gebied in Zuidwest Frankrijk dat zich tegenwoordig nadrukkelijk wenst te produceren als bakermat en producent van Malbec.
Tekst en fotografie: René van Heusden
Als ‘French Malbec’ en ‘Original Malbec’ wel te verstaan, om zich vooral toch maar te onderscheiden van Argentijnse Malbec. Vanuit marketingtechnisch gezichtspunt een goed initiatief, al heb je bij dit soort acties natuurlijk niet genoeg aan alleen maar cosmetische ingrepen.
Ook aan de wijnen zelf is het nodige gesleuteld. Ze zijn, in navolging van hun Argentijnse tegenhangers, een stuk toegankelijker en ronder geworden. Zie voor details hierover het artikel in Perswijn 2013/1.
Van hun uiterst populaire Private Bin Marlborough Sauvignon blanc tot expressieve Single Vineyard-wijnen, Nieuw-Zeelands grootste familiebedrijf is succesvol op vele niveaus. En dat is niet vanzelfsprekend; dat lukt niet veel grote(re) bedrijven in de wijnwereld.
Tekst: Lars Daniëls MV
In Nederland echter kennen we vooral hun basisassortiment, omdat dat zo goed verkrijgbaar en betrouwbaar is. Daardoor krijgen hun meer terroirgedreven wijnen niet de aandacht die ze verdienen. Want ook op het gebied van wijnen die hun specifieke herkomst uitdrukken, zijn ze al tijden doelgericht bezig.
Het lijkt typisch Nederlands: zodra een producent met zijn wijnen in de supermarkten, retailketens of groothandels staat, laten de speciaalzaken en de betere horeca ze liggen. Nu is dat voor een en dezelfde wijn best begrijpelijk om redenen van concurrentie, marge en exclusiviteit. Maar ook de betere, duurdere wijnen van dat soort producenten lijkt dientengevolge weinig kans meer te maken bij de verkopers van hogere wijnen in ons land.
En dat is jammer, want zeker in wat wij nog steeds wat onbenullig de nieuwe wijnlanden noemen, zitten bedrijven die zowel in de basis als in het hogere segment geweldige wijnen maken. Villa Maria is hét voorbeeld daarvan uit Nieuw-Zeeland.
Na een aantal bezoeken aan wijnboeren, vervolgt Willem Gout zijn verkenning van de Georgische wijnbouw met bezoeken aan bedrijven in Kakheti. Never a dull moment!
Tekst en fotografie: Willem Gout
De volgende dagen reden we door Kakheti met Gela, een lokale chauffeur die de streek goed kent en ons op enkele spontane bezoekjes trakteerde. Zo introduceerde hij ons bij een kleine bakkerij waar de platte Georgische broden op traditionele wijze worden gebakken.
In ronde open steenovens, boven de gloeiende as van druivenstokken, drukten twee vrouwen tientallen hompen deeg tegen de bloedhete wand om de broden enkele minuten later met een lange haak op te halen. We kregen er een mee.
Plukkend van het warme, knapperige en heerlijk smakende brood zetten we koers naar het dorpje Tsinandali. Daar bezochten we de tuinen en het paleis van Prins Alexander Chavchavadze dat over een oude en indrukwekkende wijnkelder beschikt.
November 2012 vond op de grens van Noord-Duitsland en Polen in Neubrandenburg en Szczecin de VitiNord-conferentie plaats, een bijeenkomst waar letterlijk en figuurlijk de grenzen van de wijnbouw besproken worden. Œnoloog Gerhard Horstink was erbij.
Tekst: Gerhard Horstink
Wijnbouwers en wetenschappers uit Noord-Amerika, Scandinavië, de Baltische staten, Polen, maar ook Mongolië troffen elkaar hier om ideeën, praktijken en probleemgebieden te bespreken die gepaard gaan met koud-klimaatwijnbouw.
De VitiNord 2012 is de derde conferentie na eerdere edities in Quebec (2009) en Letland (2006). De ‘International Conference on Northern Viticulture’ is ontstaan uit een groeiende belangstelling voor wijnbouw op hoge breedtegraden. Traditionele wijnbouw vindt plaats tussen de 30e en 50e breedtegraad, waar over het algemeen de zomers voldoende warmte geven en de winters relatief mild zijn. Klassieke druivenrassen van de Vitis vinifera-soort gedijen doorgaans goed onder deze omstandigheden.
Belangstelling voor nieuwe variëteiten en een zoektocht naar nieuwe mogelijkheden en toepassingen hebben de wijnbouw naar koelere streken gebracht, die tot voor kort onmogelijk werden gehouden voor wijnbouw. De ontwikkeling van nieuwe druivenrassen, kruisingen tussen verschillende Vitis soorten (interspecifieke kruisingen) of binnen één Vitis soort (intraspecifiek), heeft binnen dit kader als belangrijkste doel en een grotere winterhardheid te bereiken.
Daarnaast spelen resistentie tegen plantenziekten en rijp kunnen worden binnen een kort seizoen een belangrijke rol.
