Achtergrond & Interviews

Hans Vos, eigenaar van Wijnhuis Oktober in Breda, straalt uit dat hij van het goede des levens weet te genieten. De door hem georganiseerde proeverij met wijnen van het Nieuw-Zeelandse Misty Cove ging daarom gepaard met à la minute in zijn zaak bereide gerechtjes.

Tekst: René van Heusden

Minstens zo’n aantrekkelijk gegeven was de aanwezigheid van Andrew Bailey, alias Mister Misty Cove. Die had zich naar eigen zeggen speciaal voor de gelegenheid netjes aangekleed vanwege de lancering van zijn Signature. Een primeur dus.

Andrew Bailey is een geval apart. Als zoon van een druiventeler had hij in Nieuw-Zeeland geruime tijd in de wijnindustrie gewerkt, toen hij in 2005 naar Nederland kwam. Het was de bedoeling dat zijn verblijf slechts van korte duur zou zijn en hoofdzakelijk om cricket spelen zou gaan. Het liep anders. Bailey bleef hangen, ging Nieuw-Zeelandse wijn importeren en trouwde met een Nederlandse vrouw.

Die bemoeienis met wijn bracht hem ertoe om in 2008 in zijn geboorteland een eigen project te beginnen. Een beetje als liefhebberij, maar zelfs dan makkelijker gezegd dan gedaan. Je vliegt immers niet zomaar even op en neer naar Nieuw-Zeeland. Bailey deed het niettemin zeven tot acht keer per jaar.

De prima resultaten van zijn onvermijdelijk uit de hand lopende liefhebberij deden hem in 2011 besluiten om serieus werk te gaan maken van zijn Misty Cove en de productie uit te breiden. Die is inmiddels gegroeid van 5000 tot 250.000 flessen, maar desondanks doet hij nog steeds bijna alles zelf. Dit jaar nog hoopt hij met zijn vrouw Marieke en dochtertje Ella Maria definitief naar Nieuw-Zeeland terug te keren en daar te gaan werken vanuit een nieuw onderkomen in Central Otago.

Een naam als Misty Cove is in Central Otago een beetje out of place, want hij verwijst naar de fjordenkust bij Marlborough, het sauvignonwalhalla aan de noordkant van het Zuider Eiland. Bailey’s belangrijkste wijn, onvermijdelijk Sauvignon Blanc, komt daar vandaan. Hij heeft er 15 hectare eigen wijngaard.

Voor zijn wijnen van buiten Marlborough kan hij een beroep doen op naaste familieleden. Zijn vader heeft 10 hectare in Canterbury (voor Pinot Gris), een oom 4 hectare in Central Otago (Pinot Noir). Daarnaast koopt hij fruit van derden.

Terug naar Marlborough. Voor de naam Misty Cove liet Bailey zich inspireren door de mist boven de Marlborough Sounds, ondergelopen valleien. Het weer in de wijngaarden van de subregio Rapaura in de omgeving van de Sounds wordt gekenmerkt door een afwisseling van zonnige dagen en koele nachten, een garantie voor een lange hangtijd en een langzame rijping.

Een andere belangrijke kwaliteitsfactor is hier de arme bodem met zijn ondiepe toplaag en goede drainage. Zijn pinot noir betrekt Bailey uit de Gibbston Valley in Central Otago uit percelen op een hoogte van 320 tot 420 meter boven zeeniveau en met bodems waarin schist en alluviaal materiaal de ondergrond vormen en stenige leem de toplaag. ’s Winters daalt het kwik er tot -6, ’s zomers stijgt het er tot 30 ºC. Voeg daar intense zonneschijn en een neerslag van 300-350mm aan toe je hebt regen.

Of Bailey er een speciale ‘filosofie’ op nahoudt. Naar zijn eigen zeggen niet, maar hij is geen man van grote woorden. Gewoon geen trucs uithalen en altijd streven naar elegantie, dat volstaat voor hem. Nog iets dat aandacht verdient: binnen de Nieuw-Zeelandse context hanteert hij ondanks zijn status van rijzende ster nog steeds realistische prijzen. Zou dat iets met zijn langdurige verblijf in Nederland te maken hebben?

Andrew Bailey liet in Breda de volgende bottelingen proeven:

Misty Cove Marlborough Sauvignon Blanc 2012 (€ 8,95)

Bailey’s basiswijn. Voorbeeldig geprijsde Sauvignon die in de verte wel een beetje doet denken aan droge Riesling van de Saar. Expressief, slank, strak, pittig en met maar 12% verrassend licht in alcohol. Geen nare grassigheid, wel citruszeste en tintelfrisse zuren. Oesters! Oesters!! Oesters!!!

Misty Cove Marlborough Signature Sauvignon Blanc 2012 (€ 17,95)

Gemaakt van fruit uit geselecteerde percelen in de zone van de Lower Wairau River. Meer ‘typisch’ Nieuw-Zeelands in stijl. Intense neus met aroma’s van verse groene kruiden, sappige smaak met veel pit en spanning, kruidig-minerale toets, ook nu weer de citroenzeste. Beheerste alcohol met 13%. Duidelijk wat rijper, breder en complexer dan de standaardversie. Uitgesproken gastronomische wijn in de beste zin des woords. Karafferen aanbevolen.

Misty Cove Marlborough Ella Maria Sauvignon Blanc Limited Edition 2012 (€ 21,95)

Een wijn die Bailey na aan het hart ligt, vernoemd naar zijn begin dit jaar geboren dochter. Met een productie van slechts 1840 flessen inderdaad een ‘limited edition’. Reden voor het kleine volume was de lage opbrengst van de oogst 2012 die beïnvloed werd door vorstschade. Daardoor kon nog niet de helft van de normale opbrengst geplukt worden, maar wat geplukt werd was wel goed rijp. Aanvulling van 6% sémillon.

Vergisting op 3 jaar oude vaten van Frans eiken, 8 maanden op het gistbezinksel met bâtonnage. Krachtig gestructureerde wijn. In de neus vanillearoma’s van hout dat nog niet helemaal is opgenomen en wit fruit. Brede smaak, 13,5% alcohol, fijne lie-toon, de gebruikelijke zuren en een mineraal bittertje na. Erg jong nog. Zou aardig moeten kunnen rijpen. Nu absoluut karafferen en stevig beluchten.

Misty Cove Central Otago Pinot Noir 2011 (€ 21,95)

Stevig rood met 14,8% alcohol en 13 maanden opvoeding op gebruikt hout. Intense kleur. Intense geur ook, expressief en puur, eerder zwart dan rood fruit, super verleidelijk dankzij de discrete dosering van het hout. Volle, rijke smaak, weer volop fruit met daarnaast kruiden als tijm en rozemarijn. Aangename pit van tannines. Ondanks de alcohol harmonieus en zelfs elegant. Veel wijn voor een nette prijs. Kwamen we dat in Central Otago maar vaker tegen!

De genoemde prijzen zijn die van Wijnhuis Oktober in Breda. Wijnen van Misty Cove worden ook gevoerd door Jean Arnaud en Vindict.

Tekst en fotografie: René van Heusden

Het portjaar 1991 bracht een kleine, maar kwalitatief goede oogst, en ook 1992 was een uitzonderlijk jaar. Nu de beide jaargangen, twintig jaar na de oogst, langzaam tot volwassenheid zijn gekomen, is het tijd voor een proeverij.

Tekst: Frank Jacobs

Na een droge winter volgde van januari tot april 1991 een regenachtige periode. Van mei tot en met augustus was het heet en droog, wat resulteerde in kleine druiven met dikke schillen. De regen medio september deed de druiven veel goed.

Ze werden mooi rijp geoogst en er konden hoge suikerwaarden worden gemeten. De wijnen hadden mede daardoor veel kleur, een goede rijkdom, kracht, structuur en harmonie en een ruggengraat van vooral stevige, maar tegelijkertijd goed rijpe tannines, in de stijl van 1983.

Het was een idee van Ibert van der Waal MV om eens een proeverij te houden van een serie Tempranillo’s met daarbij wat fatsoenlijks te eten. Van der Waal, werkzaam bij Wijnimport J. Bart, wijdde zijn scriptie voor het behalen van de titel Magister Vini aan Tempranillo, vandaar.

Tekst en fotografie: René van Heusden

Zijn locatiekeuze viel op Villa de Duinen in Noordwijk. Een prima keuze, naar bleek. Idem zijn keuze voor de derde gast in de persoon van Alicia Martinez Rolland van Vinos de España.

Waar in Frankrijk zoek je opwindende wijnbars? In Parijs natuurlijk. En misschien ook in Lyon. Maar verder, in de provincie? Dan wordt het tamelijk lastig. Er zijn echter uitzonderingen. In Béziers bijvoorbeeld.

Tekst en fotografie: René van Heusden

We kennen Béziers als een van de wijncentra, zo niet hét wijncentrum, van de Languedoc. Ooit genoot het de twijfelachtige reputatie hoofdstad van de pinard te zijn en in 1907 vormde de stad het turbulente toneel van een groot oproer van wanhopige wijnboeren dat Frankrijk op zijn grondvesten deed schudden.

Op 15 april jl. werden in Chambéry Les Trophées des Vins de Savoie bepaald en uitgereikt. Tijdens dit jaarlijkse evenement was vooral de toekomstige nieuwe AOC/AOP Crémant de Savoie, die in 2014 haar debuut moet maken, onderwerp van gesprek.

Tekst: Lars Daniëls MV

De avond ervoor had ik al een voorproefje gekregen van het type wijnen dat die nieuwe, eigen beschermde herkomstbenaming moet gaan krijgen. Daarbij werd het duidelijk dat mousserende wijnen uit de Savoie, gemaakt volgens de méthode traditionnelle en van met name lokale druivenrassen als jacquère en altesse, een mooie en originele aanvulling zijn voor het spectrum van mousserende wijnen.

Dat wereldspectrum wordt nogal gedomineerd door chardonnay, met pinot noir in de belangrijkste bijrol. Dat dat zo is, heeft meerdere redenen. Naast het feit dat chardonnay en pinot noir zich, zeker in koelere wijnbouwgebieden, uitstekend lenen voor Méthode Traditionnelle, is daar natuurlijk ook het succes van champagne; dat ieder ander wijngebied ook wel zou willen. Omdat je je kunt afvragen of je je als wijngebied kunt onderscheiden met mousserende wijnen van chardonnay, heeft Savoie, met zijn eigen originele druiven als jacquère, altesse, maar ook molette en gringet zeker een aardige basis voor succes.

Het was weer zo ver. In verband met Pasen een week later dan gebruikelijk, maar ook dit jaar trok het circus rond de ‘Primeurs’ weer een hoop volk.

Tekst en fotografie: Ronald & Sjoerd de Groot

Minder Aziatische bezoekers, volgens veel boeren. Wellicht hebben zij zich af laten schrikken door de verhalen over de mindere kwaliteit van de jaargang op de proeftafel, 2012. Deze bleek achteraf echter best mee te vallen. Nu de prijzen nog…

Een Amerikaanse collega had er niet veel vertrouwen in. “Ik koop niets dit jaar. Het is niet goed genoeg. En bovendien, ik wacht liever even. Ik koop nu wijnen uit 2004 en 2005 voor prijzen die lager liggen dan de primeurprijzen van toen.” En dat is natuurlijk helemaal waar. Er zijn zelfs bekende châteaux die er over nadenken niet meer mee te doen aan het primeurcircus. Château Latour heeft de daad al bij het woord gevoegd, zij verkopen dit jaar hun wijn niet meer ‘en primeur‘.

Over een lunch ter ere van een gezamenlijke promotie van kersenregio’s Kromme Rijn en Leithaberg. Met mooie wijnen en een glimp van Poetin.

Tekst: Lars Daniëls MV.

Je moet wat doen in deze tijd om je producten te promoten. En dat levert onverwachte en leuke samenwerkingen op, zoals die tussen twee Europese regio’s die zich beide laten voorstaan op hun kersen(teelt). De samenwerking is trouwens een zogenaamd LEADER-project, bekostigd vanuit het Europees Landbouwfonds voor plattelandsontwikkeling, maar dat terzijde.

Zowel het Oostenrijkse gebied van Leithaberg, op de noordwestoever van de Neusiedlersee, als onze eigen regio van de Kromme Rijn brengen heerlijke zoete kersen voort. Feit is dat ze in Leithaberg meer hebben dan alleen kersen, te weten heel goede wijn, met name die van blaufränkisch. En vandaar dat er ook mensen uit de wijnbranche aanwezig waren op een door de Oostenrijkse ambassade georganiseerde lunch in restaurant Serre van het Amsterdamse Okura Hotel.

Omdat Perswijn dit jaar 25 jaar is geworden, duikt dit getal het hele jaar her en der op, zowel in het tijdschrift als hier op de website. De rubriek ’25 x wijn’ bestaat steeds uit een lijstje van 25 tips. In Perswijn nummer 2: 25 wijnrestaurants.

Tekst: Sjoerd de Groot

Maar: het zijn arbitraire lijstjes, onvolledig en onvolmaakt. Ze staan dus open voor discussie! Deel daarom úw tips met de redactie van Perswijn. Mail uw losse of complete lijsten naar wijnpers@wijnpers.nl, en een selectie van de ingestuurde reacties zullen wij in de loop van dit jaar delen op deze site.

In Perswijn nummer 2 de 25 beste wijnrestaurants volgens Perswijn en Grootspraak. De restaurants staan op volgorde van postcode, kijk voor meer informatie in Grootspraak 2013 of op www.grootspraak.nl.

Een zeer select gezelschap kon zondag 10 maart op Kasteel Engelenburg genieten van 34 Cape Winemakers Guild-wijnen.

Tekst en fotografie: Udo Göebel

Voorwaarde voor deelname aan deze exclusieve proeverij was het inbrengen van twee Cape Winemakers Guild wijnen. De proeverij werd georganiseerd door Udo Göebel (WineMatters) en Arjen Pleij (Kasteel Engelenburg).

Je kunt je zaterdag op allerlei manieren invullen. In de rij staan bij Albert Heijn, je kinderen naar het voetbal of de hockey brengen, je kunt er zelfs voor kiezen om werk te verrichten in de horeca.

Tekst en fotografie: Job Seuren

Een andere, in velerlei opzichten aangenamer mogelijkheid en eentje waar weinigen zich bewust van zijn, is een dagtripje naar het noorden van Frankrijk. Lille om precies te zijn, of Rijsel zo je wil.