Wine Society

De Master of Lunch was dartel als een koe in de voorjaarswei, want afgelopen maand was zijn balboekje goed gevuld. Van de Waddinxveense polder tot de Zeeuwse eilanden, René van Heusden komt overal en ziet alles.

Ha, eindelijk was het weer september! En was er in wijnland eindelijk weer van alles te doen. Het geeft, om een uitdrukking van Carmiggelt te gebruiken, de ‘vaste jongens’ in het circuit hetzelfde gevoel als koeien hebben die in het prille voorjaar weer uit de stal de wei in mogen. Een stemming van dartele uitgelatenheid. Wat een suf gedoe en afgekloven gedoe dan van eetblaadjes en een zojuist om zijn vermeend vernieuwende karakter bekroonde site om met ‘herfstgerechten’ en ‘herfstwijnen’ te komen. Dat mensen zich daar nog voor lenen. Dit echter terzijde. Laten we liever wat belangwekkende gebeurtenissen uit de eerste weken van het nieuwe wijnjaar doornemen.

Dag 1
Onze eigen opening van het seizoen was bij Pallas Wines in de industrieterreinpolder bij Waddinxveen waar Joep Speet en de zeer charmante Clara van Otterloo een fijne proeverij hadden georganiseerd van hun handel. Met frivole hapjes erbij. Daar hielden we dus een gunstige indruk aan over.
Fourcroy hield om onnavolgbare reden op dezelfde dag een partijtje aan de zuidkant van Amsterdam. Daar hadden we ook best naar toe gewild, maar eerder al had Oostenrijk zich gemeld voor het tweede bezoek van de dag. Leve de onderlinge communicatie en afstemming van data! Kan dat nu echt niet anders???
Oostenrijk dus, in het Beatrixtheater in Utrecht. Met een belachelijk welkomstbordje bij de ingang in interessantdoenerig Engels. Wat is er mis met een begroeting in het Nederlands? Als het zo nodig buitenlands moest zijn, waarom dan niet in het Duits? Die taal wordt in Oostenrijk namelijk op vrij ruime schaal gesproken. Meer dan Engels in ieder geval.

Veel schoon volk daar in Utrecht! We signaleerden o.a. een stralende Bernadette Gerth (Qualyvines), de lichtelijk existentialistisch ogende Yvo Couprie (Résidence) en Edwin Werkhoven (Werkhoven). De meest opvallende verschijning was toch wel Ruben van Dam (Hosman Vins), die tegenwoordig met het nodige woeste gezichtshaar door het leven meent te moeten gaan. Tja, umme. Maar desgevraagd wist hij ons te melden dat zijn wederhelft daar zeer opgewonden van raakt. Waarvan akte. Ook de heren Hans Soeterbroek en de recentelijk in het huwelijk hertreden Mick Kooistra (Horizon Wines) leken in patente doen. Zo zien wij dat graag. Janna Rijpma – wie anders? – bood ons een fijne nekmassage. Ook dat zien we graag. Verder konden we de immer aimabele Theo Jägers begroeten, hoofdredacteur van het cultblad DrankenDetail. Theo is wat je noemt al decennia ‘op dronk’, maar gaat nog steeds niet om. Eerder in tegendeel! Hij mocht zich verheugen in het spontane gezelschap van opgewonden vrouwvolk. Wondere wereld…

In de hoofdstad
Hét societygebeuren van september was Riesling & Co 2010 in de ArenA. Want daar was zowat iedereen die echt iets voorstelt in Nederwijnland. Onder de aanwezigen onder andere chevalier in spe Wim Berger (op 15 oktober krijgt ook hij de Mérite Agricole) en zelfs HD! Teveel om hier allemaal te noemen. Het leerzame beeldmateriaal zal echter heel veel vergoeden.
Complimenten trouwens voor Alain & Gisela Jacobs van het organiserende Informatiebureau voor Duitse Wijn. Mede dankzij hun tomeloze inzet groeide Duitse wijn in Nederland in 2009 tegen alle internationale crisistrends in als kool. Hopelijk weten hun bazen in Mainz dat te waarderen. Met wat extra budget bijvoorbeeld, waarmee dan weer eens een decente lunch verzorgd kan worden bij de volgende Riesling & Co. Want oei, van simpele besmeerde boterhammen met een plakje hartigheid worden wij niet opgewonden. Met enige weemoed denken we nog wel eens terug aan de eerste twee edities die in Elburg op de Veluwe gehouden werden. Elburg mag misschien minder ‘werelds’ klinken dan Emsterdem, maar daar kon je je als bezoeker wel tegoed doen aan oesters en foie à volonté. Temps perdu! (ML rode kaart).
Gelukkig wel smakelijk geluncht in restaurant Sophia te trendy Amsterdam Zuid met Sandro Boscaini van Masi, een heel mooi bedrijf in de Veneto, en met als gastgevers Birthe van Megeren namens distributeur Gall & Gall en Hans Vianen van importeur L’ Exception Lenselink.  Twee absolute sterkhouders voor hun werkgevers, een retetentiebonus meer dan waard. Smakelijke wijnen, dito happen en geen parkeerbon. (ML 16/20)

Onder chefs
In Sluis hielden de Zeeuwse oesterboeren hun jaarlijkse feestje. Dat feestje gaat om strategische redenen altijd gepaard met de intronisatie van belangwekkende personen. Behalve een Vlaamse minister waren dat ook twee chefs van naam: Sergio Herman – de man van de onwaarschijnlijk fraaie zes variaties op Zeeuwse oester! (ML 20/20) – en Roger van Damme, geboren in Sluis en tegenwoordig chef van het inde ogen van ML zeer aanbevelenswaardige lunchrestaurant (!) Het Gebaar in Antwerpen. We hadden gedacht en gehoopt dat gelet op het sterk Vlaamse karakter van de bijeenkomst de champagne rijkelijk zou vloeien, maar die vlieger ging niet op. Men hield het echter op cava – razend populair bij onze zuiderburen -, maar gelukkig wel een fatsoenlijke, Anna de Codorníu. Stil wit: een Kaapse Chenin Viognier van Bellingham. Mwa. Hier uiteraard wel oesters à volonté. En heel veel hotemetoten.
Dames, let even op de sexy Siciliaanse baardgroei van Sergio. (Daar kan ruigridder Ruben van Dam nog wat van leren!) Collega wijnschrijfster Noële Ruitenberg verzekerde ons bovendien ooit eens dat hij ook over een bijzonder ‘lekker kontje’ beschikt. Het is maar een weet.

Jonnie & Thérèse Boer konden hierna publicitair moeilijk achterblijven. Zij lieten zich zien in het Overijsselse Bentelo bij de opening van Neerlands Wijngaard. Dat is de nieuwe wijnmakerij van Ilse &Roelof Visscher, de sympathieke eigenaars van Wijngaard Hof van Twente. Wat de familie Boer met de familie Visscher heeft? Wel, de Kussen van Thérèse worden in Bentelo gemaakt. Thérèse mocht dan ook de feestballonnen loslaten. En Jonnie? Wel, die stond er bij en keer er naar. Met instemming. Want ja, kijken naar Thérèse blijft een fascinerende bezigheid, telkens weer.
Nu we het toch over grote chefs hebben, we dineerden onlangs zeer fraai bij Vermeer, waar Chris Naylor  nog maar weer eens de sterren van de hemel kookte en de schenkers Niek Beute en Simon Veldman voor werkelijk perfect schenkwerk zorgden. Wat een timing hebben die mannen! Zo zien wij dat heel graag, (ML 18/20)

En verder
Nog wat faits divers. Op 4 oktober waren we bij Klassiek Europa in Noordwijk aan Zee. Een nette en verheffende manifestatie, want bezocht door talrijke Perswijnlezeressen. Sterke presentatie van Vinos de España vanwege de royale hoeveelheden fijne tapas op hun tafels. Overigens waanden we ons bij vlagen wel even bij een partijtje van de Wine and Food Association – het leerzame & gevoelige filmpje op de site daarvan over de Grand Jury van het Proefschrift Wijnconcours met roerende testimonials gezien??? – , want wat werd er een lading prijzen uitgedeeld. Tot die voor Cabernet Sauvignon en Chardonnay aan toe als zogenaamde representanten van het ‘klassieke’ Europa. Get real!
Daags erna werd de beroemde Ulicotense stukjesschrijver en zelfbenoemde volksopvoeder John Quichot 75 jaar. Hoera! Hij was op die dag bij een partijtje van Jan van Lissum ( ja hoor, weer met sjaal) in NH Barbizon te Amsterdam, waarbij de jarige kennelijk de opdracht had gegeven wijnen zoveel mogelijk op hun verteerbaarheid te testen. Dat was natuurlijk niet aan dovemansoren gezegd. We zagen het feestvarken er in ieder geval rozig bij zitten met een volle bel rood in zijn knuistje. Het zal vast niet de eerste of de laatste van de dag geweest zijn.

Zelf waren wij op de bewuste dag voor een exclusief Bourgognepartijtje met cru’s van Bouchard Père et Fils in het belendende Vermeer. Daar mochten we aanzitten met Kaapse pracht Sara Channell die ons liet weten Oud Reuchlin & Boelen te gaan verruilen voor Poot Agenturen. Weer terug naar De Lier dus. Ook ORB-baas Albert van Weteringen is na nog geen jaar uit Zoetermeer vertrokken, maar dan op een manier die we discreet zullen omschrijven als ‘met stille trom’. Vast in ‘goed overleg’, want zo gaat dat in die kringen. Maar naar het ons toeschijnt toch niet geheel op vrijwillige basis…

Nog een complimentje voor Nicolaas Klei, ook al beging die de fout om op By the Grape ‘herfstwijnen’ aan te bevelen. Wellicht uit mercantiele overweging, maar toch. Dat compliment krijgt hij omdat hij als enige van de populaire gidsenschrijvers beseft dat een uitgave die betrekking heeft op het jaar 2011 niet drie of zelfs vier maanden tevoren al in de handel hoeft te liggen. Niet dat al die ‘geselecteerde’ wijnen wezenlijk verschillen van jaar tot jaar – het is ten slotte grotendeels industrieel werk -, maar dat is weer een ander verhaal. Op het Zuidelijk Halfrond is het nu trouwens echt lente. Bovendien zijn ze daar zo verstandig om sowieso niet aan ‘herfstwijnen’ te doen.

René van Heusden ML

Foto, van boven naar beneden en van links naar rechts: Joep Speet en Clara van Otterloo,  Bernadette Gerth, Yvo Couprie, Edwin Werkhoven, Hans Soeterbroek en Ruben van Dam, Janna Rijpma en Johan Veenstra, Theo Jägers, Giséla Jacobs, Linda en Wim Berger (nog zonder lintje), Birthe van Meegeren en Hans Vianen, Sergio Herman en Roger van Damme, Thérèse Boer, team Vermeer, Albert van Weteringen en Sara Channell.

Tjitske Brouwer MV kreeg woensdag 22 september de Ordre du Mérite Agricole opgespeld. Een feestelijke gebeurtenis, die vraagt om een extra editie van de Wine Society.

De zon scheen op woensdagmiddag 22 september toch ook nog een beetje voor de Franse ambassadeur Jean-François Blarel. Die had net op het radionieuws kunnen horen dat de jongste cijfers van het CBS er wat betreft de wijninvoer uit Frankrijk voor de zoveelste keer in successie niet goed uitzagen. HD liet in aansluiting op die cijfers horen dat fruitgedreven Chilenen nu eenmaal lekkerder gevonden worden dan schrale bordeauxtjes. Au, zoiets moet pijn doen.

Maar Blarel had in de Oranjerie van Paleis Soestdijk een mooie missie te vervullen: het overhandigen van de versierselen horend bij de Ordre du Mérite Agricole aan Tjitske Brouwer MV. Zoiets zouden we allemaal wel willen doen, te meer omdat ze eerste vrouw in Nederland sinds mensenheugenis die dit ereteken kreeg opgespeld. De onderscheiding was overigens al in januari vorig jaar toegekend, maar de beslommeringen van het moderne leven hadden ervoor gezorgd dat het bijbehorende partijtje even op zich liet wachten. Maar soms geldt echt dat wat in het vat zit niet verzuurt.

We mogen zelfs spreken van een hoogst elegante bijeenkomst, met aanwezigheid mensen die er echt toe doen in Nederwijnland. Om te beginnen onze eigenste Hoofdredacteur en diens immer charmante wederhelft Fieke, beide frivool zomers uitgedost en enthousiast het glas hanterend, Ook signaleerden we de twee andere MV’s die Nederland telt, Ron Andes en Lars Daniëls, alsmede de man die altijd alles nog beter weet, Bourgogneadept Karel de Graaf. Ook de CVNW was sterk aanwezig, met zowel de oude als huidige secretaris, respectievelijk mr. Ruud Wallast Groenewoud en mr. Hans Burghoorn. Die tweede is bovendien ook nog eens secretaris van het Productschap Wijn. Kijk, dat zijn heren van wie je nog eens spannende dingen hoort. De heren bleken het onderling overigens nogal oneens over wat een acceptabele inname is. Waar de ene het op vier glazen per dag houdt, gaat de ander liever voor vier glazen per uur. Dit echter terzijde. Verder kwamen we, zoals verwacht, ook Francien Hoogvliet van de Franse ambassade tegen, want die gaat daar nu eenmaal over wijn. Van Sopexa konden we daarentegen niemand ontwaren.

Schoon volk in overvloed dus, daar op Soestdijk. Het feestvarken en stralende middelpunt van de feestvreugde was stijlvol gekleed, man Marc en zoon Didier daarentegen wellicht een tikkeltje te casual. Maar ach, zeggen we dan, de inhoud is belangrijker dan het uiterlijk.

De ambassadeur hield een fijne toespraak in zijn beste Nederlands, waarin de wandel en handel van Tjitske (en Marc) uiteraard volop geprezen werden. De paar inhoudelijke missertjes zullen we hem maar vergeven – de tekst was wellicht al anderhalf jaar oud.

Ook van waarnemend burgemeester Bartele Vries van Baarn kreeg de kersverse chevalière mooie woorden te horen en een smaakvol boekwerk over Paleis Soestdijk overhandigd. Naderhand konden wij vaststellen dat de burgervader niet afkerig is van een glas. Zo zien wij dat graag. Overbodig te zeggen dat de gedecoreerde in haar in vlekkeloos Frans gehouden rede uitvoerig stilstond bij de zegeningen van biologische wijnbouw.

Het laat zich raden dat er allesbehalve kinderachtig geschonken werd. Bij binnenkomst direct al champagne van een door ons als zeer gunstig beoordeelde producent en ook aansluitend louter pareltjes. Biowijnen op hun best en Frankrijk op zijn best. De geserveerde hartigheden waren eveneens van een verblijdend hoog niveau. Zagen we dat maar vaker. Ach, voor wie Vinoblesse een beetje kent, is dat natuurlijk geen verrassing. Dat zijn immers mensen met Smaak. En zo werd het dus toch een mooie dag voor Frankrijk. Met vins fins van een complexiteit die Chili nooit zal bereiken! Kortom, dit was een partijtje met klasse en allure. Een extra proficiat waardig!

Binnenkort hopen we verslag te doen van een vergelijkbare ceremonie te Roermond. De aldaar gevestigde sympathieke wijnhandelaar Wim Berger meldde ons onlangs namelijk dat het de President van de Republiek behaagd had om hem een Mérite Agicole te verlenen. Ook alvast proficiat!

René van Heusden ML

Op de foto’s, van boven naar beneden en van links naar rechts:  Didier, Tjitske en Marc, burgemeester Bartele Vries, ambassadeur Jean-François Blarel, burgemeester, Tjitske en ambassadeur, Francien Hoogvliet, Ronald de Groot, Ron Andes, een aangename verfrissing, onderonsje in de paleistuin, Tjitske met lintje en Ruud Wallast Groenewoud en Hans Burghoorn.

René van Heusden is in the mood. De Master of Lunch voelt verliefde gevoelens opborrelen, zelfs wat sensueels kriebelen en iets feestelijks uitbarsten. Niet bij hemzelf, welnee, maar in de Wine Society!

Ook de Fransen hebben kennelijk de moed opgegeven nog enig tegenwicht te kunnen bieden aan het alom oprukkende (nep) Engels en proberen wijndrink(st)ers nu daarom te lokken met een campagne waarin moed vervangen is door ‘mood’. Met voor ieder type ‘mood’ een vermeend bijpassend type Franse wijn. Waarom dat niet gewoon ‘stemming’ kon zijn, is ons een raadsel. Evenzeer is het ons een raadsel waarom een om vertroostende alcohol schreeuwende stemming als ‘neerslachtig’ schittert door afwezigheid. Als er trouwens één wijnland zelf al een jaar of wat depri is, dan is het wel la douce France. Dit echter terzijde.
‘Nadenkend’ ontbreekt bijna vanzelfsprekend ook. Want ja, die ‘moods’ zijn natuurlijk helemaal afgestemd op het jonge volkje van intellectueel niet overmatig begaafde types die alleen maar blij en/of hitsig zijn en waarvan in zogeheten marketingkringen altijd alle heil verwacht wordt. Vandaar dat deze campagne genomineerd is voor een heuse Wijn Marketing Award, want een ‘onderscheiding’ is anno 2010 veel te min. Bij de eveneens genomineerde Alzas Smaak Experience komt er ook al nauwelijks meer een woord Frans aan te pas. Maar goed, daar is ten minste nog wel redelijk fatsoenlijk eten mee gemoeid – tijdens Kunsthal Kookt zelfs oesters! -, dus dat stemt ons automatisch heel wat milder.
Moods dus, stemmingen, emoties. Nederwijnland staat er bol van, ook op volwassen niveau.

Grandes émotions
Wat is de mooiste mood van allemaal? Die van liefde en verliefdheid natuurlijk. L’amour désigne un sentiment d’affection et d’attachement envers un être, qui pousse ceux qui le ressentent à rechercher une proximité. Mooi toch ? Wij mogen de medemens graag in amoureus opzicht bevredigd zien of haar levenspad zien bewandelen, want daar straalt ontegenzeggelijk iets fijns van af. En, beste vrienden van de marketing, het mooie van de liefde is dat die niet leeftijdsgroepgebonden is. Dat al die proseccogeile & grijnslachende beachclubtypes uit de bladen die elkaar onverwijld wensen te bespringen, à la, maar hoe veel mooier is niet de Liefde op wat gerijptere leeftijd? Wanneer procreatie niet meer zo nodig hoeft. We kunnen hier twee hartverwarmende voorbeelden geven. En tegelijk de vraag stellen: wat te drinken bij tortelduifjes, oftewel tourterelles des bois?

Amour romantique
Recentelijk lunchten wij met de kersvers hertrouwde mr. Ruud Wallast Groenewoud, decennialang secretaris der CVNW/KVNW en in die hoedanigheid tevens de machtigste en meest raadselachtige man van Nederwijnland. De Sfinx met de Pijp en het vileine lachje. Maar zie: achter die façade schuilt tegenwoordig een gelukkig en frivool man. Een jonge god zelfs, gehuld in verrassend kekke kledij. De formele, driedelige jurist van vroeger zou, als hij het wilde, nu helemaal de blits kunnen maken in n’importe welke Bloemendaalse of Scheveningse beach club. Het komt allemaal door zijn nieuwe wederhelft Tosca Stordiau, die volgens WG scheef genoeg kon denken om met de, naar zijn eigen zeggen, meest begeerde weduwnaar van Heemstede het leven te willen delen. Dat leven voelt nu aan als ‘een grote huwelijksreis’, aldus de gelukkige. Mooi gesproken door een man die onmiskenbaar in een romantische mood verkeert. “Je droomt van lavendelvelden en platanen in een Zuid-Frans dorpje. Je belt je geliefde om na het werk op een terras aan het strand af te spreken. Je koopt een flesje rosé om straks samen nog extra van de zonsondergang te genieten.” Paradoxaal genoeg wordt bij deze Provençaalse idylle een ontnuchterende Rosé d’Anjou gesuggereerd.

Daar moet je bij iemand met de statuur van WG niet mee aankomen. Dat hij toch zijn liefdesnestje even verliet voor het nuttigen van een middagmaaltijd in ons gezelschap, had veel te maken met onze weldoordachte locatiekeuze, zijnde het terras van De Bokkedoorns. Weliswaar niet aan het strand, maar in de duinen. En met champagne. Want waar anders smaakt de champagne – dé liefdesdrank par excellence! – beter dan daar? En, dames, waar anders krijg je zulke charmerende mannen als én Peter Bruins én John Beeren aan tafel? De eerste gevraagd, de tweede ongevraagd, maar dat mag de pret niet drukken. In tegendeel. En wat smaakte de kreeft weer botermals. Hm, heerlijke zaak. (ML 18/20)

Amour sensuel
Over topsommeliers gesproken, ook Noël Vanwittenbergh (Le Ciel Bleu) is met zijn neus in de amoureuze boter gevallen. Wij ontmoetten de ‘beminnelijke sommelier en wijnkenner’ – aldus een omschrijving op de site Smulweb – en zijn nieuwe vlam Marije Bockholts onlangs in Wiesbaden. Ze schijnen elkaar hebben leren kennen bij een wijncursus. Eindelijk een overtuigend argument waarom een wijncursus toch wel eens enig nut in het leven zou kunnen hebben. Kenners van het wijnmilieu wisten ons overigens heimelijk te melden dat Marije meer verstand heeft van wijn dan Noël, maar daar laten wij ons liever niet over uit. Hij heeft als vrouwenkenner in ieder geval bewezen zijn mannetje te staan. Uitstekende keuze, meneer V.!, zouden wij daarom willen zeggen. Een bijzonder koppel, dat staat buiten kijf. Duidelijk in een sensuele mood: “De zwoele zomeravond en de opzwepende klanken van Latijnse muziek brengen je helemaal in the mood. Je fantaseert over masserende handen op je huid en alleszeggende kusjes in je nek. Je hoopt op een hele (sic) lange avond.” Vreemd. Zou hier niet eerder nacht bedoeld zijn? Meestal blijft het niet bij kusjes in de nek… We spraken de twee overigens tijden een partijtje op een herfstachtige avond met veel regen en zonder Franse wijnen. Maar er werden gelukkig wel mooie Frankenwijnen geschonken. Met pit, karakter en levendigheid. Heel toepasselijk!

Fête
Nu wat anders, maar al evenzeer verblijdend. Een partijtje. Wat in het vat zit, verzuurt niet. Zolang het ten minste augurken zijn en geen wijn. Op woensdag 22 september aanstaande komt de Franse ambassadeur Jean-François Blarel in hoogsteigen persoon naar Baarn om aldaar aan Tjitske Brouwer MV de versierselen te overhandigen, behorende bij de Ordre du Mérite Agricole. Indrukwekkende naam, zolang je ‘m maar niet gaat vertalen. Je krijgt zo’n huldeblijk als je Franse wijn verkoopt. Tjitske had deze fijne onderscheiding overigens als op 30 januari 2009 toegekend gekregen. Maar hoe gaat dat in het moderne leven: druk, druk, druk. Soit, beter laat dan nooit. En goed voor een feestelijke mood: “De feeststemming zit er bij jou goed in. Je ontvangt straks misschien vrienden voor een avondje eten en dansen of je neemt ze mee naar een hippe club. Ook een verjaardag of trouwerij zijn goed voor een echte party mood.” Vriendschap is een illusie, het eten zal een mondvermaakje worden, dat dansen moesten we maar snel vergeten en voor een hippe club moet je niet in Baarn zijn. Het zal eerder een stijlvol samenzijn te worden, want de plechtigheid zal plaatsvinden in de Oranjerie van Paleis Soestdijk. We lazen in de pre-uitnodiging – zo gaat dat tegenwoordig – dat de ceremonie ‘uiteraard’ afgesloten wordt met een receptie. Zo zien wij dat graag. Ongetwijfeld met welhaast onvermijdelijke Franse vins bio, maar kom aan, zolang ze van Vinoblesse komen, lusten zelfs wij daar wel pap van.

Rêverie
Op een midzomerse zaterdagmorgen werden we zomaar opgebeld door Paul Op ten Berg, voormalig topsommelier (al weer een!), tegenwoordig huisfotograaf van het roemruchte Nederlands Gilde van Sommeliers. En melomaan. Zo af en toe komen we elkaar wel eens tegen in een concertzaal. Of we onmiddellijk naar Radio 4 wilden luisteren. Hoe dat zo? Omdat Janna Rijpma presenteerde!!! Bekend van tv was ze al, o.a. door haar gedenkwaardige optreden in een Touruitzending met Mart Smeets en Jaap de Hoop Scheffer. Janna, eerder dit jaar door het kwaliteitsblad WineLife betiteld als ‘glamourpoes’, presenteerde ‘Een goede morgen met’, het programma waarin (min of meer) Bekende Nederlanders hun favoriete muziek laten horen. Dat mochten we dus niet missen! Ook al zou je niet van echte muziek houden, dan is het toch een genoegen om naar Janna te luisteren. Bij iedere man, met wat voor voorkeur dan ook, roept ze immers warme gevoelens op. Sinds ze ooit eens uit eigen beweging een glas Graham’s 1963 met ons deelde, kan ze helemaal niet meer stuk. Het voor de zekerheid ingenomen kalmeringstabletje hadden we achterwege kunnen laten, want ondanks het matineuze tijdstip waanden we ons bij een klassieke versie van Candlelight, zonder de gehoopte Ritt der Walküren, liefst onder directie van Toscanini, of aria’s als Samson, recherchant ma présence… Amour! Viens aider ma faiblesse! en Mon coeur s’ouvre à ta voix uit Samson et Dalila door Maria Callas Maar hé, presenteren kán ze als de beste.

Amitié
“Leuk hoor, Wine Society, maar het is alleen voor een klein clubje insiders te volgen.” Deze opmerking krijgen wij soms te horen van… zulke insiders. Inderdaad, wij mikken niet op het gemene volk, maar slechts op de elite. Populistisch heldendom laten wij graag over aan diegenen die zich geroepen voelen om rotzooi aan vermeende idioten te slijten. Maar dat betekent niet dat wij geen voeling met de volkse, wijndrinkende medemens zouden hebben. In tegendeel! Wij hebben enige tijd geleden zelfs speciaal een Gall & Gall kaart aangeschaft om zo verzekerd te zijn van regelmatige toezending van Proef&! Want kijk, dat is toevallig wel de wijngerelateerde publicatie met de hoogste oplage van heel Nederland. Al staan er helaas erg veel kleuterdrankjes in en is het bij vlagen bedenkelijk simpel. En zo onwaarachtig opgewekt. Feest in de straat… De wereld van Frans Bauer en Jan Smit. Ook al weer afgestemd op een niet overmatig intellectueel begaafde doelgroep? Vreemd voor een bedrijf dat toch bepaald geen onaardige wijnen voert. Ach, was de legendarische Taste! er nog maar. Met aangrijpende voorbeelden hoe je werkelijk gelukkig kon leven, en zo. Gelukkig zijn er in Proef& ook wel pagina’s die zich in onze ongeveinsde belangstelling mogen verheugen. Onze favoriete rubriek is die waarin bezoekers van een Gall & Gall vestiging een cadeau voor hun onvermijdelijke vrienden kopen, ‘kado’s (sic) met een verhaal. Fascinerend, die mevrouw met dezelfde achternaam als onze Hoofdredacteur (!) die maar liefst 3,99 euro besteedt aan een obscure rosé voor ‘een goede vriendin’ die eindelijk haar droomhuis gekregen heeft. Lekker gul. Zoals een van onze geleerde vriendinnen hierover scherpzinnig opmerkte: met zulke vrienden heb je geen vijanden nodig. Intrigerend vonden we ook die meneer met die Spaanse verloofde. ‘die ook nog eens in Spanje woont’. Tja, niet om het een of ander, maar dat wil nogal eens het geval zijn met Spaansen. Niettemin was ook deze meneer natuurlijk in een verliefde mood. Geen toeval, want eigenlijk lijken alle afgebeelde types in Proef& dat wel een beetje uit te stralen. Alleen die gemaakte lachjes deugen van geen kant.

Joie de vivre
We eindigen in majeur. Met spannende dames en een heer die aardig kookt. Jancis Robinson MW – die binnenkort grootmoeder wordt – wist onlangs op haar site te melden dat ze ‘gegrild’ was door onze eigen Dr. Anda Schippers, sterreporter en met afstand beste columnist van By the Grape. (Het interview zal te lezen zijn in de volgende BTG glossy die onder hoofdredactie van Thérèse Boer staat – dat kan er kennelijk ook nog wel bij.) Nee, nee, nu niet zeggen dat er niet zo veel voor nodig is om de prima donna van BTG te zijn. Het is een kwestie van een superieur, ragfijn intellect in combinatie met een even briljante als fluwelen stijl. En, zeldzaam in wijnland, de bescheidenheid zelve. Daar kunnen al die blagen van Angels nog wat van leren… Met zo’n hoogstaand iemand gaan we dus graag lang & liquide lunchen in nette zaken. Zoals ons favoriete Veluwse etablissement De Leest van het duo Jacob Jan Boerma (mood: ambitieux) en Kim Veldman (mood: mystérieux). Ook de immer ravissante Annette Badenhorst van WOSA (mood: humoureux) bleek wel te porren voor een vreugdevol verpozen, dus het laat zich raden dat de ML een ‘Experience’ had om niet licht te vergeten. (ML 19,5/20)

Mood: effervescent & euphorique!!!

P.S. Onze tip voor een subliem Frans liefdesnestje: de Auberge du Paradis in Saint-Amour! Je bemint, slaapt, ontbijt en dineert daar werkelijk voortreffelijk. (ML 18/20)

René van Heusden ML 

Op de foto, van boven naar beneden en van links naar rechts:  mr. Ruud Wallast Groenewoud, Peter Bruins, John Beeren, Tjitske Brouwer, Noël Vanwittenbergh, Marije Bockholts, Janna Rijpma, dr Anda Schippers, Jacob Jan Boerma en Annette Badenhorst.

Wine Society geeft deze aflevering antwoord op een aantal prangende vragen, zoals: maakt Bavaria ook Champagne,  welk media-advies krijgt Marita de Beer, hoe hoog zijn de prijzen op de wijnkaart, hoe kies je de beste wijngids en wat is de situatie in de relatie tussen Anneke Tot en de enige echte Master of Lunch?

Wegens allerhande toestanden, zoals betrekkelijke rust aan het wijnfront en onze eigen remigratie naar en herinburgering in Nederwijnland (inclusief het toestemming verlenen aan nieuwe buren om Oranjeparafernalia aan ons huis te bevestigen), hebben we een aflevering van deze veelgelezen rubriek overgeslagen. De gevoelige documentaire op de site van By the Grape (en ook die van Perswijn) waarin wij zelf op fijnzinnige wijze als Wijnheld geportretteerd worden, zal echter veel goedgemaakt hebben. Het zal de ontwikkelde lezeres (m/v) zijn opgevallen dat de bewuste documentaire in de week van het filmfestival in Cannes online ging. Dit echter terzijde. Maar we kunnen het natuurlijk moeilijk over ons eigen succes hebben. Ook ego’s van wijnschrijvers hebben hun grenzen. En het Echte Leven bood en biedt weer volop reden tot verbazing en vermaak.

Doet ML het met Tot?

De lezeres (m/v) stelle het zich even voor! Tijdens ons bezoek aan een fijn door Perswijn georganiseerd evenement in de grote havenstad R., waar wij ons samen met de welbekende drs. Anneke Tot aandachtig verdiepten in het gebodene, werd ons door een van aanwezigen in alle ernst de vraag gesteld of voornoemde pr-diva onze wederhelft is. Wij moesten degene die de vraag stelde teleurstellen. Of is de term ‘geruststellen’ wellicht beter op zijn plaats? Want nee, dat is niet het geval. Toegegeven, een hoogst intrigerend concept is het natuurlijk wel. We hadden de avond tevoren overigens samen met la Diva uiterst genoeglijk gedineerd in de exclusieve Kralingse dining club Roberta’s Hoeve (ML♥) , waar gewoonlijk Heymann-Löwenstein of August Kesseler & ander fraai Duits uit magnum geserveerd wordt. Select, want uitsluitend op invitatie, dus men make zich liever niet te veel illusies daar ook ooit eens binnen te geraken.

Comtes de Champagne in de polder

Het was de afgelopen weken wat stilletjes aan het importeursfront. Een uitzondering daarop vormde de driedaagse presentatie van Oud Reuchlin & Boelen in de landelijke omgeving van het Fort Wierickeschans bij Bodegraven. We waren er op de dag die in het teken stond van Bavaria. Ja, inderdaad, dat is bier. Net als Heineken, dat een aanzienlijk belang binnen de Zoetermeerse club heeft, maar deze vrijage met een andere brouwer toch wel tolereert. Dit echter terzijde. Anders dan de vorige keer in Zeist was het dit keer allemaal wat bescheidener van opzet. Nieuwszender BNR was bijvoorbeeld niet van de partij. Even wat rustiger aan? Maar daar stonden leerzame ontmoetingen tegenover. We spraken ondermeer met de nieuwe leider Albert van Weteringen. En, wat een verrassing, met de prachtig gerijpte oudgediende Ellen Bax die voor de gelegenheid Hugel vertegenwoordigde. De immer charmante Sara Channell, een van onze favoriete vrouwen in Nederwijnland, was zo attent ons persoonlijk bij de zeer Hollandse broodjeslunch (sic!) een hoogst stijlvolle verfrissing aan te bieden in de vorm van de bijzonder aangenaam smakende Taittinger Comtes de Champagne 1999. Met alle respect voor de brouwers van Bavaria, zo zien wij dat toch liever.

Bert & Otto in Jerez

Hoewel wij ons gelukkig prijzen het edele metier van geliefd & invloedrijk wijnschrijver te mogen beoefenen, dromen wij er soms wel eens van om een succesvol wijnhandelaar te zijn. Dat zit zo. In Jerez dineerden we onlangs in het kader van de Fería met de allerhoogste baas van González Byass in het plaatselijke restaurant El Bosque. Daar bleek, diplomatiek gezegd, de moderne Spaanse keuken nog niet zijn doorgedrongen en 19^e eeuwse , maar de rijkelijk geserveerde wijnen waren meer dan in orde, dus dat maakte veel goed (ML 12/20). En zie, wie kwamen wij bij die gelegenheid ook weer eens tegen? Jawel, het succesvolle wijnhandelaarduo Otto Lenselink en Bert de Boer. Ze waren samen met hun dames op ‘zakenreis’, van de Algarve naar Marbella. Naar het schijnt heeft Otto in Marbella een optrekje. Aangezien Jerez zo’n beetje halverwege ligt, vast ook wel een decente golfbaan heeft en de stad tijdens de Fería tot in de kleine uurtjes feest viert, kon die tussenstop er wel af. Zeg u zelf, de glamour van de wijnschrijverij verbleekt bij die van de wijnhandel. O ja, met dat zwembad van Bert in Constantia, waarover we eerder mochten berichten, is alles weer goed gekomen.

Media-advies voor Marita?

En dan nu iets geheel anders. Met in zekere zin een element van Monty Python (sorry, jeugdige lezers, ML is van een zekere generatie.) Uit de politiek kennen we het fenomeen media-adviseur, iemand die je bijbrengt hoe je op eloquente wijze niets zegt. We vernamen uit doorgaans betrouwbare bron een intrigerend nieuwtje over Carsten Klint, jarenlang de stille kracht achter de successen van de fameuze Wine and Food Association en Gault Millau en in die hoedanigheid een soort Jack de Vries voor leidsman Jan G. T. van Lissum. (Maar dan zonder die merkwaardige interpretatie van normen en waarden.) Carsten is tegenwoordig niet alleen werkzaam bij de SVH, maar zich ook als media-adviseur. In horeca- en wijnland! En dat bijvoorbeeld zou doen voor iemand als Marita de Beer. Hier breekt ons de klomp, want wat moet je Marita nou in vredesnaam adviseren? Dat ze wat langzamer spreekt en niet drie talen tegelijk gebruikt maar één?? Of dat ze minder eerlijk is? Nee, dan kan hij beter zijn diensten als spindokter aanbieden. In horecaland ligt daar immers volop werk voor.

Bekering in Vijlen

Nederlandse wijn houdt ons al een poosje bezig. Sceptisch maar nieuwsgierig als we zijn, waren we onlangs op bezoek in het Zuid-Limburgse Vijlen bij Stan Beurskens, een nog jonge vent die ons telkens charmeert met zijn werkelijk charmante Limburgse tongval, maar meer nog door zijn tomeloze enthousiasme voor de Nederlandse wijnbouw. En die zelf het goede voorbeeld geeft. Kortom, iemand die op overtuigende wijze de daad bij het woord voegt. We moeten daarom iets bekennen. Tot voor kort waren wij uiterst sceptisch ten aanzien van Nederlandse wijnen op basis van kruisingen. Dat je zonder gif te spuiten wijn wil maken, is loffelijk, maar die wijn moet wel smaken. Veel Nederlandse wijnen doen dat (nog) niet. Vandaar onze bedenkingen. Weg met bedenkelijke meuk als Regent, ook al zit die in nog zo’n gelikte designfles en hangt er een ambitieus prijskaartje aan. Maar wij zijn wel een beetje bekeerd. Dankzij Stan. Hij liet ons namelijk een paar rode wijnen uit zijn eigen wijngaard Sint Martinus proeven, gemaakt van de jongste generatie kruisingen zonder storende bijverschijnselen. En wow!, ze smaakten naar echte Wijn. Het kan dus wel. Nu staan de stokken in Vijlen wel op een echte wijngaardbodem met vuursteen en mergel en niet op veengrond of achter een varkensschuur. Trots op Nederlandse wijn? Ja, mits. Beste wijngaardeniers, terroir doet er toe. Echt.

Fees met die Bees

We lunchten met André van Rensburg, nog zo’n kei in zijn vak. André is de markante wijnmaker van het Zuid-Afrikaanse landgoed Vergelegen. We deden dat op het terras van Hofstede Meerzigt te Zoetermeer, een etablissement dat ons steeds beter bevalt (ML 16/20 ♥). Met in de glazen uiteraard alle wijnen van Vergelegen die momenteel op de Nederlandse markt zijn. Wat een feest was dat! Feest met het Beest, want André vertoont in zijn optreden soms trekjes van de door ons bewonderde Jean-Marie Guffens. Maar dat is slechts een pose; in feite is het een aartsgoeie vent. Met zowel ambities als frustraties waar hij geen geheim van maakt – hij wil de beste van Zuid-Afrika zijn en evenveel erkenning krijgen voor zijn rode wijnen als voor zijn witte – en met bovenal een groot gevoel voor humor. Dat zijn gerespecteerde collega Beyers Truter ooit liet optekenen dat hij nie klaar kom nie zonder zijn bijbel, werd de running gag. Die Engelse term is eigenlijk een beetje misplaatst, want het gesprek ging voornamelijk in het Afrikaans en Nederlands. André is weliswaar een internationale ster die perfect Engels spreekt, maar die baie de Afrikaanse cultuur is toegedaan. En die het iets doet om met Nederlanders een gemeenschappelijk te delen. Dat geldt voor wel meer Afrikaners. En dat doet ons ook wat. Vandaar even een vraag: wat spreekt u eigenlijk wanneer u met Afrikaanstaligen omgaat? Toch geen nep Engels, zoals dat ondermeer in de Nederlandse ‘tophoreca’ gangbaar is?

Presentatie in stijl

Nog meer Zuid-Afrika! Hans Lippens van Three Wines Benelux (blijft toch een rare naam) introduceerde op hoogst fijnzinnige wijze zijn nieuwe producent Journey’s End, een nog jong maar al heel goed presterend bedrijf in Helderberg (Stellenbosch) en naaste buur van Vergelegen. Een akkefietje met Waterford en de vrijage van voornoemd bedrijf met de Bloemgroep zal daar mede debet aan geweest zijn, maar dat terzijde. Lippens had gekozen voor een lunch bij Chalet Royal om de gastronomische inzetbaarheid van de wijnen te demonstreren. Want zo hoort dat tegenwoordig. Een kolfje naar de hand van Gerrit Greveling, misschien wel de meest wijndeskundige chef van Nederland. Namens Journey’s End waren Rollo Gabb (tja, over rare namen gesproken), de zeer Engelse bedrijfsleider en zoon van de eigenaar, en de zeer Afrikaanse wijnmaker Leon Esterhuizen overgekomen om wat opwekkende woorden te spreken zonder de uitermate bevredigende maaltijd daarmee al te zeer te storen. Score derhalve ML 17/20. Tophoreca in gunstige zin. Zo zien wij dat graag.

Voorbeeldig geprijsde wijnkaart

Het is niet altijd feest. Somtijds raken wij gedeprimeerd door de in de rechterkolom van wijnkaarten verstrekte informatie. Lees: van prijzen die in geen enkele verhouding meer staan tot de inkoopprijs van de bewuste wijn. Ook al werd het hem door menigeen niet in dank afgenomen, het enige tijd geleden door HD geuite j’accuse was volledig terecht. Want laten we wel zijn, de essentie van een restaurant is toch de keuken en niet de kelder. Een restaurant is immers primair een eetgelegenheid met wijn als aanvulling. En als een gereed product dat als zodanig geen toegevoegde waarde meekrijgt behalve dat het op de juiste wijze geserveerd wordt. Hoe verdedig je met die wetenschap in het achterhoofd op aannemelijke wijze een vermenigvuldigingsfactor 4 (of hoger)? Maak dan liever de gerechten eens wat duurder. Of zijn diezelfde restaurateurs die excessieve wijnprijzen zonder blikken of blozen durven goed te praten daar ineens te schijterig voor? Zeker patroonscuisiniers zou het toch hun beroepseer te na moeten komen dat door derden gemaakte wijn voor hun omzet ongeveer net zo belangrijk is als hun zelf bereide gerechten.

Gelukkig zijn er ook zaken waar én fatsoenlijk gekookt wordt én de wijnprijzen uitgesproken gastvriendelijk gehouden worden. Wij kregen recentelijk van sommelier Robert Pham de nieuwe wijnkaart toegestuurd van restaurant At Sea aan de Scheveningse haven – onder de hand een waar eldorado voor wijnliefhebbers. Bravo! Al zouden de porties op het bord daar misschien wel wat groter mogen zijn.

Populisme

Weg met de onrechtvaardige bubbeltaks, zo meent Vader des Vaderlands. HD, die ooit in een interview in Alliance beweerde niets te hebben met de moderne technologie en zijn schrijfmachine eeuwig trouw zou blijven, riep op zijn site op om een petitie te tekenen die Haagse politici de daver op het lijf moet jagen. Zijn initiatief werd overgenomen door het hippe volkje van By the Grape om de komjoenetie echt te bereiken. Veertigduizend adhesiebetuigingen en de woekeraccijns wordt afgeschaft. In een ideale wereld althans. De realiteit van 2010 lijkt ons echter te dwingen tot een wat genuanceerdere kijk, c.q. de verwachtingen bij te stellen. Kon de zaak maar direct voorgelegd worden aan het volk in de vorm van een bindend referendum. Maar helaas, ook dat is dromerij.

En er is meer. Het initiatief van HD is voortreffelijk, voor zo ver het om champagne gaat. De heffing op treurigheid als prosecco mag wat ons betreft juist verdubbeld worden om het klootjesvolk van slechte gewoontes af te helpen. Een kolfje naar de hand van een betuttelende overheid, niet waar? Jammer ook dat dit initiatief een beetje amateuristisch is aangepakt. Want wat zou het mooi geweest zijn wanneer het iets eerder gelanceerd zou zijn en tot campagnethema dan wel onderwerp van verkiezingsdebatten had kunnen worden. Misschien zou een van de partijen er wel een heus breekpunt van gemaakt hebben. Nou ja, voor wat dat vandaag de dag in Den Haag waard is. We zijn trouwens benieuwd wat men van dit denkt ten kantore van de KVNW, de club die al decennialang beweert zich op nette & discrete wijze in te zetten voor lastenverlichting. Dit echter terzijde. Aan HD zouden we willen adviseren om naar het voorbeeld van de Franse Parti d’en Boire een eigen politieke volksbeweging te beginnen! Bij voorkeur een one issue en getuigenis partij ineen. Partij voor de Bubbels (PvdB) bijvoorbeeld. In het huidige tijdsgewricht valt daarmee minstens tien zetels te halen.

Ondertussen in gidsland

Hoe zou het ondertussen in Gidsland zijn? Van importeurs begrepen we dat het verzoeken om proefflessen regende. Van Nicolaas, Harold en Cuno. Want ja, de strijd gaat er natuurlijk weer om wie de meeste geproefd heeft. Bij de meiskes van de uitgeverijen die over de persberichten gaan, schijnt dat erg te scoren. Hoe meer, hoe indrukwekkender de prestatie. Kwaliteit is bijzaak gelet op de omstandigheid dat selectiecriterium nummer 1 onverminderd prijs is. Maar waarom zou een mens zijn dagen verdoen met het doorworstelen van agge nebbisj uit het grootwinkelbedrijf? En het gemene volk wijnen aanbevelen waar je zelf met een grote boog omheen zou fietsen? Omfietswijnen van de verkeerde soort dus. Zonde van de tijd. Wie het publicitaire en commerciële pleit gaat winnen? Wij zouden het nog niet weten. Durft u, ontwikkelde lezeres (m/v), er al een gokje op te wagen?

En, zomaar even een wild ideetje: zou er tijdens de Nationale Wijnweek niet zoiets te organiseren zijn als een ‘Premierdebat’ tussen de drie Gidsen, inclusief een publieke blindproeverij? Met live uitzending via By the Grape. Carsten Klint kan wellicht tevoren wat media-advies en nuttige spintips verstrekken.

René van Heusden ML

Op de foto, van boven naar beneden en van links naar rechts: drs. Anneke Tot, Sara Channell en Albert van Weteringen, Otto Lenselink en Bert de Boer, Ellen Bax, Stan Beurskens, André van Rensburg, Hubrecht Duijker en señoritas in Andalusia.

René van Heusden raakte diep onder de indruk van al het schone volk in de WineSociety deze maand. Hippe Cuno schopt het tot nieuw gezicht van de Wijnalmanak, Annette Badenhorst stuurde de Master of Lunch naar de Kaap en Stéphanie en Dieuwke verschenen hooggehakt bij de lunch.


1 April…

Direct maar even met de deur in huis gevallen. We zijn erin getuind, in de 1 aprilgrap van WineLife met die zogenaamde hotlist van vijftig invloedrijkste Nederlanders op wijngebied. We dachten namelijk een paar dagen lang dat dit dilettantistische samenraapsel vol fouten, dubieuze klasseringen en raadselachtige ex-aequo’s serieus bedoeld was. Totdat we ontdekten dat we de apriluitgave in handen hadden. De grote denker Cruyff had weer eens gelijk: als je goed kijkt, dan zie je ‘t. Het is waarschijnlijk zo gegaan. De girlz van het vineuze meidenblad hadden al een paar biologische proseccootjes te veel op, toen een van hen voorstelde om dudes met strakke kontjes uit IJdorp en omstreken, alsmede wat eigen jeugdvriendjes uit de provincie tot wijniconen te verheffen. Van ‘onder invloed’ naar ‘invloedrijk’ is immers maar een klein stapje. Een paar ‘leken’ mochten de lachwekkendheid nog extra verhogen door types als Jan van Riebeeck toe te voegen. En wij er in onze naïviteit toch nog geloof aan hechten. Een beetje dom.

Bling voor Cuno!

Over coole dudes en hunks gesproken, ons aller hippe Cuno heeft het goed geschoten met zijn benoeming tot nieuw gezicht van de Wijnalmanak. Hij wist dat kennelijk al even voordat dit heuglijke nieuws door het Spectrum wereldkundig werd gemaakt, want we hoorden hem een week eerder op de jongerenzender BNN al hoog opgeven van zijn lunch in het Parijse etablissement L’Arpège, waar hij naar eigen zeggen 670 euro gespendeerd had aan een maaltijd. Bling! Daar kun je als jongere iets mee. Meer iets voor een zakenzender als BNR, dachten we zo. Maar dat terzijde. Terwijl we dit schreven, was onze trendgevoelige jongerenvriend wederom op BNN te beluisteren om La Tulipe van Snorremans aan te bevelen. Tja, dat is dan weer het andere uiterste.

We zien nu al vol spanning uit naar de ongetwijfeld heftige publicitaire concurrentiestrijd die dit najaar zal uitbreken om de gunst van Jan & Mien Publiek. Want met én Nicolaas én Harold ook vol commerciële ambities – ze proeven al dat treurige bocht echt niet louter voor de lol – zal het immers dringen geblazen worden in gidsenland. Misschien aardig om eens een weddenschapje over af te sluiten, want werelden met enkel winnaars bestaan niet. Cuno heeft wel een streepje voor op zijn rivalen. Met zijn team van assistent-proevers, onder wie zelfs de uiterst kundige maar immer bescheiden hoofdredacteur van Perswijn in de rol van meesterknecht, is hij wel de enige van de drie die zich kan meten met de fameuze Robert Parker! Zelf overwegen wij ons ook trouwens in de strijd om de gunst van wijndrinkend Nederland te werpen, maar dan wel met een even exclusieve als smaakvolle uitgave die De Beste Wijnen boven 100 euro zou kunnen gaan heten. Allez, laten we er 50 euro van maken. De crisis is immer nog niet ten einde.

In de wolken

We waren recentelijk weer eens in Zuid-Afrika. Op uitnodiging van het voorheen ‘kittige ding’, maar nu officieel tot wêreldwyf gepromoveerde Annette Badenhorst van WOSA. Ja, ja, daar heb je ‘r weer! Wen daar maar aan, want dit Boeremeissie heeft ons hart gestolen. Een vrouw buiten categorie. En dat supersensuele Afrikaans van haar. Grrr!

Wij dus naar de Kaap. En wie zagen we bij aankomst in Kaapstad as eerste in de aankomsthal? Bert de Boer van L’Exception! Even de miserie van ADO ontvlucht. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat hij niet op ons stond te wachten, maar we hadden niettemin een prettige en voor ons tegelijkertijd leerzame conversatie over technische details van het zwembad bij zijn optrekje in Zuid-Afrika. Ondanks zijn rare voetbalsympathieën is Bert namelijk wel een succesvol zakenman. Met kennelijk meer verstand van wijn verkopen.Eerder hadden we aan boord van de KLM even alle wijnen uit business class doorgenomen die geheel en al toevallig allemaal uit de stal van Bert en zijn compagnon Otto Lenselink, alias Mister Zuid-Afrika, bleken te komen. Een moment van vertroosting, want vliegen is tegenwoordig niet leuk meer. Nederig als wij zijn, doen wij dat gewoonlijk in economy. Ach ja, ze serveren je daar een ondefinieerbare hap uit de magnetron die door moet gaan voor een ‘Delicious Meal’, ook nog eens ‘specially selected for you’. Tjonge jonge, alleen een kalmeringstabletje ontbrak er nog aan! Maar duidelijk niet bedacht door Margot Janse, onze nationale trots die in Franschhoek de sterren van de hemel kookt. We kregen er een industrieel bijproduct uit Chili als ‘wijn’ erbij. Kennelijk even gekoeld in het bagageruim bij -40 graden. Maar vooruit, er zat wel alcohol in. Om de heilzame werking daarvan enigszins te kunnen ondergaan vroegen we netjes om een extra flesje. Meneer, dat mag ik eigenlijk niet doen, wist de purser ons te antwoorden. O nee, en van wie dan wel niet? We kregen uiteindelijk dus wel ons tweede flesje. En later werd alles goedgemaakt met dat spul uit de bezigheidsklasse. En Zuid-Afrika? Heel bijzonder: een paar gezamenlijke afspraken met Derrick Neleman van By the Grape en zijn twee (!) helpers die daar aan het filmen waren. Sympathieke kerels, daar niet van, maar op z’n zachtst gezegd geen toonbeelden van strakke organisatie. Soit. Als we dagelijks buiten kunnen ontbijten, lunchen en dineren, verdragen we veel. Een paradijsje, die Kaap. Voor ons soort mensen althans.

Brazil on the beach

Nog zo’n ervaring met deprimerende en opwekkende elementen was ons bezoek aan Scheveningen, alwaar een proeverij van Braziliaanse wijnen gehouden werd. Ideetje van Ivens Signorini die voor de ambassade dit soort leuke dingen doet. Locatie: het Braziliaanse restaurant Rodizio. Eerst even een beetje lente opgesnoven op de boulevard. Al waar opvallend veel lelijke en dom uitziende types zich onledig hielden in een allesoverheersende walm van frituurvet. In menig opzicht wel heel ver verwijderd van Copacabana en Ipanima…. Eenmaal binnen was het gelukkig en stuk plezieriger. Want hé, die Braziliaanse wijnen zijn echt leuk. Niks Nieuwe Wereld alcoholbommen, maar eerder Italiaans in stijl. En niet zelden gepresenteerd door zeer aantrekkelijke dames. Laat dat maar aan Brazilië over. Heel wat anders dan die ordinaire types buiten. Ook waren er natuurlijk diverse belangwekkende Nederlandse gasten, van wie zeker Ger Zwitser dienen te noemen, de machtige wijnman uit Zaandam. Hij verklaarde jaloers te zijn op zijn collega Hans Bootsma van de buying desk. Ja, ja, zo heet de afdeling inkoop daar tegenwoordig. Hans was namelijk ook naar Zuid-Afrika afgereisd. We kunnen de lezer verzekeren dat diens naam al rond gonsde toen wij er waren. Grote klanten bepalen immers hoe de wijn moet smaken die zij afnemen, niet de producent. Sterk punt nog voor Brazilië: bij Rodizio tappen ze een lekker pilsje. Zo zien wij dat graag.

Hemelse genoegens

Eindelijk weer eens een superbe lunch op kosten van een derde partij genoten!. Dat zat zo. Wijnkooperij (ja, met dubbel o) de Lange wilde graag even op tastbare en indringende wijze communiceren dat men sinds 1 maart met Champagne Henriot werkt. Zulks ter vervanging van Champagne Ruinart, dat door een interne verschuiving van strategie bij LVMH voortaan door Moët Nederland gevoerd wordt. Maar goed, een partijtje in het teken van Henriot dus. Net huis. En Dolf ten Houte de Lange en Paul Fankhuizen van voornoemde Wijnkooperij de Lange zijn mannen die je om een boodschap kunt sturen. Als locatie voor hun presentatie hadden ze restaurant De Bokkedoorns – voor intimi: De Bok – gekozen. Excellente keuze! Want wat is en blijft dat toch een fantastische zaak. Keer op keer, altijd weer. Als je dan in bepaalde publicaties leest dat de keuken zich onvoldoende zou ontwikkelen, dan kunnen wij daar alleen maar bedrukt van raken. Het supertrio John Beeren, Lucas Rive en Peter Bruins was wederom in topvorm. Maar er is altijd nog een overtreffende trap. Zoals de aanwezigheid van twee onwaarschijnlijk mooie vrouwspersonen in de gedaante van Stephanie Dumoulin van het Champagne Bureau en Ambassadeur de Champagne Dr. Dieuwke Engelsma. Beide hooggehakt en strak gesneden. Va va, wat een ravissante verschijningen! We verzekeren u, we hadden op dat moment nog geen druppel champagne op. Blijde boodschap uiteraard al wel op voorhand gecommuniceerd. Die champagnes smaakten derhalve wonderwel en de maaltijd was mag-ni-fiek! Echt waar. (ML 19,5/20)

Daarna een paar uur in de file om in het gezelschap van de geleerdste, geestigste én stilistisch begaafdste wijnvrouw van Nederland, tevens van fijn griffermeerde huize én schoenfetisjiste, de Matthäus te aanhoren. (Wie zou dát nou weer zijn???) Met champagne van De Sousa na om een voorschotje te nemen op de aanstaande opwekking van de Heer. Kijk, dat zijn nou die louterende dagen waar we intens blij van worden en nog een poosje blij van blijven.

Zen op z’n Zeeuws

Wat heet blij blijven? Op eigen kosten, maar daarom niet minder euforisch stemmend, was ons lunchbezoek aan De Kromme Watergang in het Zeeuws Vlaamse Slijkplaat, de zaak van Edwin en Blanche Vinke in de polder bij de Westerschelde. Voorspelbaar hoog Belgengehalte, wat altijd een bemoedigend teken is. Ja, maar het is zo ‘ver’, zeggen IJdorpers dan. Geneuzel. Hiervoor geldt: vaut le voyage! Slimme mensen begrijpen dat. We kwamen dan ook de in dit soort etablissementen welhaast onvermijdelijke Cees Vos tegen, voorzitter der Nederlandse Sommeliers en derhalve een man met smaak. Eerst even een eetlust bevorderende wandeling gemaakt langs het water. Zilte zeelucht opsnuiven en jezelf betrappen op de voorspelbare Pavlovreactie: onweerstaanbare trek in oesters. Aha! En dan kan de verwennerij beginnen. Champagne aan de Japanse karpervijver, in het zonnetje en in het meest betoverende damesgezelschap dat we ons als heer kunnen dromen. Super oesters natuurlijk. En wat kookt die Vinke machtig mooi! Puur en eerlijk, zouden ze in Zaandam waarschijnlijk zeggen. Geen schuimpjes, torentjes of wat voor technotrucjes. Wel onwaarschijnlijk subtiele bereidingen. Een door ons bewonderde collega van Vinke vertelde ons eens dat eten je tegelijk iets moet doen en rust moet geven. Welnu, dat is daar in Zeeland het geval. (ML 19/20).René van Heusden ML

Op de foto, van boven naar beneden en van links naar rechts: Cuno van ‘t Hoff, hoofdredacteur Ronald de Groot, Annette Badenhorst, Bert de Boer, Derrick Neleman, John Beeren, Ivens Signorini met Braziliaanse wijndames, Stéphanie Dumoulin en Dieuwke Engelsma.

De ervaren & objectieve Master of Lunch genoot de afgelopen maand met volle teugen. Van de attenties die hij aan het einde van vorig jaar ontving, van de ontwikkelingen op internet en bovenal van de Greatest Wine Show on Earth.

Wat een hartverwarmende opmaat voor 2010! Van diverse gewaardeerde vaderlandse importeurs ontvingen we van namelijk ontroerende schriftelijke mededelingen waarin ons uit de doeken gedaan werd dat 2009 wegens mondiale crisisverschijnselen een jaar met enige uitdagingen geweest was, maar dat dankzij de fabelachtige inzet van eenieder en een geniaal beleid van de leiding in het bijzonder het allemaal toch wonderwel verlopen was. Gelukkig was men zo attent geweest enige tastbare bewijzen van de succesvolle inkoop mee te sturen. Onze oprechte dank voor al dat fijns. Zulke vloeibare attenties helpen immers de winterdip, de kerstverschrikkingen en het lunchloze tijdperk op acceptabele wijze te overwinnen. En sterken het vertrouwen in de wijnhandelende medemens.

Genoten hebben we natuurlijk ook van dat werkelijk ontroerende filmpje op Wijnplein. Waarin de wereldberoemde Flying Wine Writer met zijn Chileense assistente Paula Pereira – jawel, ze mocht aan het eind heel even in beeld komen! – in het Argentijnse Mendoza een toast uitbrengt op het nieuwe jaar. Zijn sterreporter Charlotte van Zummeren heeft het niettemin bij hem voor gezien gehouden en is, zeer origineel, een eigen site begonnen. We kregen daar een officieel & ronkend persbericht over, dus snel even gezien hoe of wat winebusiness.nl dan wel aan de doelgroep, zijnde de ‘internationale wijnhandel in Nederland’ te bieden heeft. In-ter-na-tio-na-le wijn-han-del. Tja, hoe zullen we het netjes zeggen? We zijn in principe best voor vrijheid van meningsuiting – zelfs Twitter doortwits moet kunnen voor wie zo nodig net als die enge minister de exhibitionist wil uithangen -, maar toch zouden we al die zelfbenoemde uitvind(st)ers van het wiel willen aanraden eerst even grondig na te denken alvorens tot daadjes over te gaan. Over gebabbel op sites gesproken, op By the Grape zie je tegenwoordig door de Angels (sic…) het bos niet meer. Hellup!!!

En dan nu het waarlijk grootse en meeslepende werk, de daverende opening van het seizoen! Uiteraard met wat we zo onder de hand toch zonder aarzeling wel The Greatest Wine Show On Earth zouden willen noemen, Wine Professional! Met in kleine lettertjes Emsterdem Gastronomy. Niet dat er zo veel Engelstaligen komen, maar ja, de befaamde vaart der volkeren, niet waar? Iedere weg, de achtste editie al weer, want het concept – een wijnbeurs voor de horeca tegelijk met de Horecava – is een schot in de roos gebleken. Het spijt ons voor de verdwaalde gewone man/vrouw die dit leest – hypothetisch, al weet je maar nooit -, maar dit is een exclusieve hoogmis voor zorgvuldig geselecteerde bezoekers en niet voor gepeupel dat met zuur verdiende centjes wijn zelf af moet rekenen. Nee, dit is Horeca! Volgens de organiserende Wine and Food Association uitsluitend voor ‘personen met beslissingsbevoegdheid uit de topgastronomie, de wijnhandel en aanverwante bedrijfstakken’. Zo, m’as-tu vu??? Zelf hadden we uiteraard, speciaal voor de gelegenheid, een sjaal aangelegd naar het voorbeeld van de trendsettende leider van GaultMillau!

Het thema dit jaar was een tikje modieus: duurzaamheid. Het zal best wel. Verreweg de meeste wijnen waren allesbehalve bio, laat staan biodynamisch. En dat is niet zo heel erg. Vaste waarden zijn en blijven nep Latijn, pijnlijk Engels en Theater! Het viel ons, als ervaren & objectief Master of Lunch, overigens wel op dat de écht grote chefs er ditmaal voor pasten om hun kunstjes te komen vertonen in het daartoe bestemde GaultMillau Theater. De complete top 5 schitterde in ieder geval door afwezigheid. Maar niet al te zeer getreurd, de afwezigheid van Sergio, Jonnie (en Thérèse), Jacob Jan (en Kim), Hans en Jannis werd gecompenseerd door een heuse Miss Wine Professional 2010! Jammer alleen dat er geen missverkiezing was. Doch niet getreurd, want al bij de ingang liepen wij een zongebruinde Anneke Tot tegen het lijf die onderweg bleek van Oman naar de Elzas, herstel: Alsace. Tja.

Binnen wemelde het uiteraard van de Belangrijke Spelers, te veel om allemaal te noemen, dus zie vooral de bijgevoegde afbeeldingen. Wel dienen wij de heren Jaap Kwast en Erik Sauter wel even met naam en toenaam te noemen. De eerste vanwege de fijne champagne op zijn stand, de tweede vanwege de dito mayonaise (ook al zat er een zoetje in). Erik is, zoals bekend, weer mede-eigenaar van de zaak die zijn familienaam draagt en tot voor kort bij de Kwastgroep hoorde. Maar Kwast zag naar zijn eigen zeggen in dat hij niet én handelaar én winkelier tegelijk kon spelen. Vandaar. JJC is in onze optiek overigens wel een veel betere standwerker dan in Amsterdam lichtelijk gegeneerd overkomende Sauter. Hij vertrouwde ons toe dat één dag voor hem wel genoeg was. Zit iets in.

Tja, wat kunnen we verder nog te berde brengen? Dat het gebeuren misschien wel een restrictiever toelatingsbeleid voor bezoekers hanteert, maar dat zulks niet geldt voor exposanten? We signaleerden in ieder geval stands van enkele zeer grote bedrijven te Maartensdijk en Waddinxveen die, met alle respect, hun omzet eerder halen uit het supermarktsegment dan uit de ‘tophoreca’. En die dus makkelijk de volle prijs voor een stand kunnen neertellen.

Wie er niet was, was Poot Agenturen. Dat komt omdat Poot al weer een tijdje zijn eigen partij organiseert. Geheel en al in lijn met de nuchterheid van de familie Poot gebeurde dat in De Gouden Leeuw in Voorschoten. Een klassieke Van de Valklocatie met een service waar menig groot ***** hotel een puntje aan kan zuigen. Het is maar een weet. Godfather Frank Poot senior – buiten de grenzen bekend als Frenk Poet – wilde ons persoonlijk even spreken naar aanleiding van een commentaar in de veelgelezen rubriek Andermans Woorden op deze site. We hadden het gewaagd de afdeling De Lier te beschuldigen van ‘interessantdoenerig’ gebruik van het Engels. Dat was niet zo prettig overgekomen. Want zo voelen de Poots zich niet. Klopt, normaliter zijn ze de al gesignaleerde nuchterheid zelve. Maar van dat nodeloze Engels houden wij niet, zeker niet als er ook nog een fout in staat. Zo, dan is dat misverstand ook weer opgelost. Dochter Judith liet zich overigens onze knuffel welgevallen. Zo zien wij dat graag!

Een ander leerzaam bezoek legden we af te Nieuwkuijk, al waar Floris Verlinden ons op een ‘zichtlocatie’ ontving om oner het genot van een glas Bollinger eens even bij te praten over de ontwikkelingen bij Wijn Verlinden. Een jaar geleden stevende dat af op een faillissement waar de wijnwereld danig van opkeek. Het bedrijf had dat overigens zelf aangevraagd om de schadelijke gevolgen van de financiële crisis waarin het geraakt was zo veel mogelijk te beperken. Zodoende bestaat het bedrijf nog steeds en lijkt de doorstart aardig te zijn gelukt. Het behaagde zelfs de Majesteit om wederom het predicaat Hofleverancier te verlenen. Hoewel wij persoonlijk allesbehalve monarchistische en orangistische sympathieën koesteren, waarderen wij deze geste. Eindelijk eens een actie van het koninklijk huis die wel van goede smaak getuigt.

Als champagneliefhebber moesten we natuurlijk een keer op audiëntie bij de regerende Ambassadeur de Champagne. Of liever: Ambassadrice, want voor de vierde keer in vijf jaar is het ene vrouw die deze titel wist te behalen. En wat voor een! Dieuwke Engelsma heet ze. We hadden al eens een plaatje van haar gezien in het kwaliteitsblad AllerHande, maar er gaat niets boven een ontmoeting in het echt. Super slim, super enthousiast, helemaal wijngek en nog niet bedorven door cynisme. Heerlijk er ook nog zulke mensen rondlopen in wijnland. We werden er in ieder geval echt blij van. Binnenkort alle details daarover in Perswijn.

Tot slot nog even aandacht voor de promotie van Josée van Rooij, met afstand de bijdehandste medewerkster (m/v) van het Hoofdproductschap Akkerbouwproducten (HPA). Na vele jaren de communicatie voor het Wijninformatiecentrum te hebben verzorgd, is ze, naar wij uit betrouwbare bron in Den Haag vernamen, door een zeer hoog geplaatst iemand binnen dat HPA gevraagd om een senior beleidsfunctie op het gebied van agitatie en propaganda binnen die club te gaan vervullen. Niet meer wijn alleen dus, maar nu ook de spijs erbij. Proficiat!

René van Heusden ML

Foto’s van boven naar beneden, van links naar rechts: Anneke Tot, Erik Sauter (Sauter Wijnen), Tjitske Brouwer (Vinoblesse), Josée van Rooij, Paul Molleman (California Wine Institute) en Marco Tiggelman (ex-Australian Wine Bureau), Mick Kooistra (Horizon Wines), Alain & Gisela Jacobs (Informatiebureau voor Duitse Wijn), Allard Botenga (collectioneur) en Jaap Kwast (JJC Kwast Wijnkopers).

We kunnen het niet vaak genoeg herhalen: mensen maken het verschil! Zeker in Nederwijnland waar verpakking er vaak meer toe lijkt te doen dan inhoud. Wat telt, is hoe je overkomt. Minder of je werkelijk te melden hebt, maar dat terzijde. Bij wijn is het verhaal is immers belangrijker dan de feiten.

We kunnen het niet vaak genoeg herhalen: mensen maken het verschil! Zeker in Nederwijnland waar verpakking er vaak meer toe lijkt te doen dan inhoud. Wat telt, is hoe je overkomt. Minder of je werkelijk te melden hebt, maar dat terzijde. Bij wijn is het verhaal is immers belangrijker dan de feiten.

JR géén vader

Nostra culpa, nostra culpa, nostra maxima culpa! Wij dienen even iets recht te zetten. In tegenstelling tot wat wij eerder dit jaar in deze veel gelezen en invloedrijke rubriek suggereerden, is JR, alias de Flying Winewriter, in 2009 géén vader geworden van een Chileense love baby. Onze doorgaans betrouwbare bron van destijds bleek, naar hij ons recentelijk toevertrouwde, zelf door een mogelijk kwaadwillende (?) derde partij foutief te zijn geïnformeerd. Ach, het was ook al te mooi om waar te kunnen zijn. En wellicht ook te onwaarschijnlijk.

Rudolf Th. volgens HD

Het was ons wat met die golf van egopersberichten die ons gedurende 2009 overspoelden! Half november mochten we er een ontvangen van Rudolf Th. Bijleveld, die enige weken eerder na ‘goed onderling overleg’ opstapte bij de WeetvanWijnSpecialist te Zoetermeer. Wellicht tot zijn niet geringe eigen verbazing werd hij door HD niettemin uitgeroepen tot diens Wijnkoper van het Jaar. Ook wij waren nogal verbaasd, en wel door het artikel van HD in het Financieele Dagblad waarin van een en ander kond gedaan werd. Met geen woord werd namelijk gerept over de toch nogal abrupte wending die de carrière van de laureaat tevoren genomen heeft. Alsof de tekst al weken op voorhand geschreven was en de schrijver niet op de hoogte was van het gebeurde. Raadselachtige zaak.

Comeback kid

Een bijzonder manneke en dat is ‘ie, Nederlands naar eigen zeggen beroemdste en meest gelauwerde ‘wijnmaker’ in Bordeaux. En daarmee in de ganse wereld. Die met die opvallende gezichtsbegroeiing dus, die als geen ander de ‘media’ weet te bespelen. Volgens de immer objectieve beoordelaar J. Bindels heeft de Beroemde Wijnmaker zich met zijn jongste opus Slurp! wederom overtroffen en het ‘establishment’ een uitwerpsel laten ruiken, dus haast u naar de boekhandel om dit ongetwijfeld gevoelige meesterwerk te bemachtigen. De Beroemde Wijnmaker wist trouwens ook als Angel (sic!) binnen te dringen bij de website By the Grape. Dat zal wel voor niets gebeurd zijn, maar gratis is vragen om moeilijkheden. En zeker om gebrek aan niveau. Vraag derhalve aan de webmeester van deze fijne site: wel eens van het paard van Troje gehoord? Zo niet, dan snel even googlen. En passende maatregelen nemen a.u.b.

Matt zakt door het ijs

Herinneren we ons Matt Skinner nog, die Australische hippie nerd in dat matrozentruitje die gepusht werd als het getapte wijnvriendje van Jamie Oliver? De man die zo leuk en fel realistisch voor ‘jongeren’ schreef – doe eens lekker bling, trek een Yquemmetje open! Matt bleek bij bepaalde wijnen die op het moment van schrijven van zijn jaarlijkse gidsje nog niet uitgekomen waren de proefnotities gewoon bij elkaar te fantaseren. Een slecht voorbeeld door iemand die als rolmodel wil dienen. Volgende kandidaat!

Cuno for girlzzz!

Nee, geef ons dan maar liever Matts (vroegere) Nederlandse kompaan en navolger Cuno. Die heeft sinds vorig jaar ook zijn eigen gidsje. Getooid met zijn eigen naam en heel veel foto’s van zichzelf. We telden er ditmaal twaalf. Al tweemaal bekroond bij de Gourmand Cookbook Awards als ‘beste wijngids van Nederland’, zo wist de uitgeverij ons te melden. Zo, zo, door wie dan wel? In ieder geval door mensen die geen Nederlands lezen. Of verstand van wijn hebben. Want wat zien we telkens bij de proefnotities staan: ‘proeven en ruiken’. Les 1 van de beginnerscursus wijn: eerst ruiken, dan proeven!

Van al dat popi gejij en gejou worden we al evenmin blij. Maar goed, wij behoren ook niet tot de doelgroep. Het gidsje lijkt primair gericht op jongedames die net de meidenbladen en de prosecco ontgroeid zijn, maar nog wel helemaal vol zijn van stoere hunks en dudes. Met bijbehorende macho looks natuurlijk. We zien Cuno dan ook een paar keer afgebeeld als een soort commando, gemillimeterd en met macho zonnebril. Heftig, hoor. En de damesfantasie prikkelend.

Nicolaas krijgt eigen glossy

Eindelijk is het zo ver: Nederwijnland krijgt in 20101 een heuse personality glossy! Nou ja, we moeten die wel eerst even zien voordat we het echt geloven. Maar goed, volgens de plannen van uitgever Derrick Neleman was het de hoogste tijd voor een glossy die opgehangen wordt aan een populaire wijnpersoonlijkheid. Het wordt Nicolaas, met in de sterrenrol Derricks grote promotor Nicolaas Klei, wereldberoemd te Amsterdam Oud Zuid. Geen bakvissenidool als ruige doch gevoelige Cuno, maar wel een cultfiguur. Meer een beetje in de lijn van Heer Bommel, maar dan wat alternatiever. Al was het maar vanwege die fiets…

We hadden natuurlijk al eens gefantaseerd over personality magazines in Nederwijnland. Kanperswijnen genoeg. Wat te denken bijvoorbeeld van een Ronald, gewijd aan de avontuurlijke belevenissen van onze eigenste, alom geliefde en gerespecteerde Hoofdredacteur? De Engelse versie zou eventueel Cave Man kunnen heten. Maar ja, hoewel sommige dames hem graag vergelijken met Gérard Depardieu, is hij daar te bescheiden voor. Dat wordt zo onder de hand een zeldzame eigenschap in wijnland.

En de Jannemannen?

Aangezien de naam ‘Jan’ naar het schijnt al vergeven is aan een liedjeszanger uit Volendam, zou de al genoemde Winewriter JR met zijn immer leerzame observaties inzake zwembaden op het zuidelijk halfrond wellicht de kolommen van de Flying Dutchman kunnen vullen. De belangrijkste Jan, JvL, die zo graag invloed in horecaland wil hebben en daarmee centjes binnenhalen – honni soit qui mal y pense! -, heeft in feite al een eigen personality magazine in de vorm van De Proefkrant. Erg leerzaam was de recente uitgave van voornoemde publicatie waarin elf (11) keer zijn foto te bewonderen viel. Waarvan, als we goed geteld hebben, negen keer met sjaal. Een beetje in navolging van de louter als schouderbedekking dienende trui van Nico McGough en, heel lang geleden al weer, de befaamde choker van HD, de Moeder aller Accessoires? We zouden daarom de naam Sjaalman willen voorstellen. Hopelijk voelen Multatuliliefhebbers zich hierdoor niet gekwetst.

Een geheim van Ellen

Tot nu toe hadden we alleen maar manspersonen-met-geldingsdrang in de aanbieding, maar pas op, het werkelijk lekkere hapje – een Vrouw dus – hebben we wel voor het bijna laatst bewaard. Het betreft een van Nederlands markantste wijnvrouwen in de persoon van Ellen Dekkers. Een hele generatie vinologen kent haar inmiddels als cursusleidster van de Wijnacademie. En als een echte schat in die functie, want betrokken bij het wel en wee van alle kanperswijnen. Uit persoonlijke ervaring kunnen we daar aan toevoegen dat wanneer je door Ellen als docent geïntroduceerd wordt, je ineens een zeldzaam goed gevoel over jezelf krijgt. (Geen duurbetaalde therapeut zou haar dat ooit kunnen nadoen!) Wij vernamen echter al weer enige tijd geleden uit zeer betrouwbare bron dat Ellen de Wijnacademie gaat verlaten. Nu hadden wij de indruk gekregen dat voornoemde Wijnacademie, jarenlang nog meer gesloten dan het Kremlin, aan glasnost en perestrojka tegelijk was gaan doen – TOT PR werd zelfs ingehuurd om externe communicatie te gaan bedrijven! -, maar inzake het nakende vertrek van Ellen heers(t)en een oorverdovende stilte en ouderwetse geheimzinnigdoenerij. Tja, in de Sovjet Unie dacht men Tsjernobyl destijds ook geheim te kunnen houden.

Nóg een geheim van Ellen

We kregen eind december een cryptisch persbericht van Vinos de España waarin gewag gemaakt werd van een ‘enthousiaste winnares’ van de persprijs die pas in januari door die club wordt uitgereikt. Een naam werd echter niet genoemd. De prijs gaat zogenaamd naar een van de mensen die daarvoor eerst hun lovende stukjes over Spaanse wijnen moeten hebben ingestuurd. Ach ja. Of het in werkelijkheid zo gaat? Wij hebben daar zo onze twijfels over. En waarom die halfslachtige interessantdoenerij? Hoewel Vinos het nog niet met zo veel woorden zei, durven wij nu al onthullen dat de prijs aan, daar heb je er weer, Ellen Dekkers is toegekend.

ML niet aan de yoga

Vrouwmensen als Ellen vormen het zout der aarde. En de peper. Al helemaal in de 21^e eeuw. Vandaar dat wij er trots op zijn als niet-bedreigende man te mogen resideren over een harem lunchgezellinnen waarvan de een nog briljanter, slimmer, geestiger en geleerder is dan de ander. Wat blijkt? Bijna al die Powerfrauen doen aan yoga of aanverwante rek- en strekoefeningen. Schijn je rustig van te worden. En lenig. We hebben even overwogen ons zelf in een strak pakje te hijsen om van een en ander deelgenoot te mogen worden. Het zal echter niet zo zijn, al was het maar om redenen van esthetische aard. Laten we volstaan met het credo van Sir Winston Churchill. Want wat antwoordde deze aartshedonist en groot genieter van én drank én eten én tabakwaren op de vraag hoe hij ondanks zijn levenswijze op zeer hoge leeftijd nog in uitstekende conditie verkeerde? Geen sport! Een man naar ons hart. Wij houden het in 2010 op lange liquide lunches. Daar word je namelijk ook rustig van!

René van Heusden ML

P.S. In het kader van de opbloeiende persoonlijkheidscultus in Nederwijnland hebben wij, trendgevoelig als altijd, besloten het beeldmateriaal aan de tijdgeest aan te passen! Vanwege de uitstraling, en zo.

Mijn goedheid, wat gebeurde er in de afgelopen weken weer veel in Nederwijnland! We hadden daarom echt een extra weekje débourbage in november nodig gehad om al dat opwindends even rustig op een rijtje te krijgen. Maar het is gelukt. Goed voor een extra gevulde aflevering van Wine Society. Want ja mensen, crisis of niet, we leven wel in super opwindende tijden!

Eviva España! Mijn goedheid, wat gebeurde er in de afgelopen welken weer veel in Nederwijnland! We hadden daarom echt een extra weekje débourbage in november nodig gehad om al dat opwindends even rustig op een rijtje te krijgen. Maar het is gelukt. Goed voor een extra gevulde aflevering van Wine Society. Want ja mensen, crisis of niet, we leven wel in super opwindende tijden!

Minnetje

Laten we niettemin in mineur beginnen. Geen uitnodiging gekregen voor een lunch met Bollinger champagne in een gunstig bekendstaand etablissement te Zwolle! Quelle impertinence! Rode kaart voor de importeur derhalve! Te meer omdat de familie Boer zich laat voorstaan op het ambassadeurschap van Krug. Dit echter terzijde.

Krap kontkeren

De Nieuw-Zeelandse ambassadeur stelde haar optrekje in Wassenaar beschikbaar voor een proeverij van wijnen uit haar land. Aardig gebaar, maar in de praktijk niet erg praktisch. Wanneer er nu sprake was geweest van een nette lunch voor een select publiek, is zo’n residentie een fijne locatie. Voor een evenement waarbij iedereen mag langskomen zou echter een wat ruimer bemeten locatie welkom zijn. Je kon er nu je achterwerk niet keren. Even aangekaart bij Ghislaine Melman die het partijtje georganiseerd had. Tja, umme, er is geen budget en de ruimte gratis. Ach zo. Gelukkig was de kaas wel goed. Locatie: ML 11/20. Kaas: ML 15/20.

Mega Tasting

Op uitnodiging van Annette Badenhorst, de nieuwe vertegenwoordigster van WOSA in Nederland en een lekker kittig ding, bezochten we de Mega Tasting van Zuid-Afrikaanse wijnen in Londen. Dat proeft anders dan aan de Kaap zelf, waar je door het vakantiegevoel al snel geneigd bent om alles lekker te vinden. Het verschil in catering aan de Kaap en in Londen bleek ronduit verpletterend. Lunchzakken met crisps en enkel frisdrank of water als drankopties in een ruimte die op een noodopvang voor slachtoffers van een natuurramp leek, stemden ons niet vrolijk. Dikke onvoldoende dus: ML 7/20. Engelsen lijken nog steeds de overtuiging te hebben dat eten gelijk moet staan aan ultieme vreugdeloosheid. Het WOSA-diner in het vermeend trendy Timber was nog erger. Best wel knap eigenlijk. ML 5/20…

Erg leerzaam was de presentatie van de brand South Africa. We kregen we een paradijselijk beeld voorgeschoteld, zoals je dat in folders van Jehova’s Getuigen ook wel ziet. Hoe mooi en fijn het land wel niet is. Met schitterende landschappen vol kleurige bloemen, witte stranden, blauwe oceanen en blije mensen. Waarom Zuid-Afrika de favoriet van de Fairtraders is, werd er niet bij gezegd. Tja, in geen enkel wijnland wonen zo veel zielige gekleurde mensen als in Zuid-Afrika. Ideaal dus voor de liefdadigheidsindustrie. Zie de Granny-wijn, bedoeld om misdeelde opa’s en oma’s te helpen. HD, als grootvader zelf ervaringsdeskundige, zorgde volgens de persmededeling voor een verantwoorde samenstelling, herstel: compositie, van de wijn. Hopelijk heeft hij meer verstand van assembleren dan van investeren…

Nog even terug naar Londen. Verheugend daar was de aanwezigheid van Udo Göebel (WineMatters) en diens even charmante als bijdehante wederhelft Sabina Posthumus. Göebel dwong ons met aanstekelijk enthousiasme enkele fijne wijnen van zijn leveranciers te proeven. Hij verstaat zijn vak, zodat alles toch nog reg kwam.Weg in onderling overleg

Toch wel verrassend was de cryptisch mededeling waarin kond gedaan werd van het onmiddellijke vertrek van Rudolf Th. Bijleveld als opperhoofd van Oud Reuchlin & Boelen. ‘In goed onderling overleg,’ heette het. Tja, en gij gelooft dat? We begrepen dat er wel sprake was van een ‘ontslagvergoeding’. De bijstand kan dus nog wel even wachten. Opwekkender nieuws bereikte ons dan weer dan weer uit Maastricht: Dirk Booij, ex Sauter en ex Thiessen – al waar hij ooit ‘in goed onderling overleg’ en zelfs ‘met terugwerkende kracht’ (!) wegging – is partner geworden van de gebroeders Vojacek.

Nieuw Centraal Comité KVNW

De KVNW kreeg in oktober een nieuw bestuur! Daar mag men niet licht over denken, want dit een organisatie van grote importantie. Nieuwe voorzitter werd Jean Marc van de Kant, zoon van Joop die deze prestigieuze functie ook al eens bekleedde. Xavier Kat, ook een ‘zoon van’, is vicevoorzitter Zeer belangwekkend is de samenstelling van het bestuur. Dat telt zowat even veel leden en plaatsvervangende leden als de hele vereniging. Het zijn er maar liefst 24! Alsof je bij een prijsuitreiking van de Wine and Food Association of GaultMillau bent aangeland. En ja, onder die 24 bestuurders telden we nu maar liefst vijf (5!) vrouwen, onder wie Regina Meij die ooit als eerste vrouw bestuurslid van de KVNW werd. Nog even en we hebben een vrouw als voorzitter. Of: hoe de KVNW midden in de moderne samenleving staat!Nieuwe voorzitter Alliance

Ook bij de Alliance zit er een wisseling van de wacht aan te komen. John Beeren, vermaard party animal, zal het voorzitterschap van de prestigieuze restaurantclub overdragen aan Gerrit Greveling, patron van Chalet Royal in ‘s-Hertogenbosch. Greveling liet ons weten dat hij zichzelf niet kandidaat gesteld had, maar dat hij bij acclamatie toch tot nieuwe voorzitter was uitgeroepen. Hij zal voor wetenschappelijke kwesties terzijde gestaan worden door de Apeldoornse smaakexpert Dr. Peter Klosse. We zijn benieuwd wat voor beleid de nieuwe Alliancetop gaat voeren als het gaat om sponsoring door grote champagneproducenten. Eerlijk gezegd hebben we wel zo onze vermoedens. Kwestie van mercantiel denken.

Quel honneur

Oktober was ook de maand van de Franse landbouwlintjes, ook wel bekend als Mérite Agricole. De wijnhandelaren Ron Sanders en Eric de Bruijn werden benoemd tot chevalier, terwijl schrijver en presentator Gert Crum bevorderd werd tot officier. Het zal je maar gebeuren. Het MW-persbericht van Cees van Casteren, dat wij in de vorige Wine Society uitvoerig geduid hebben en waarvan de auteur naar het schijnt ver gevorderde plannen heeft om naar Zuid-Afrika te verhuizen, heeft kennelijk school gemaakt, want alle geridderden meenden de wereld met zelf opgestelde persberichten te moeten verblijden. In dat van de kersverse officier lazen we onder meer de oproep om toch vooral diens meesterwerk Wijnagenda 2010 aan te schaffen. We kunnen op basis van eigen inzage melden dat er zeer stemmige plaatjes in staan.Eviva España!

En of we nog plezierig geluncht hebben? Nou en of! Vooral in Spanje, waar wij in het hoogst aantrekkelijke gezelschap van Alicia Martinez Rolland Catalonië bezochten. We hadden haar tevoren gevraagd om zo weinig mogelijk bedrijfsbezoeken te plannen en zo veel mogelijk verantwoorde maaltijden. Wel, we zijn op onze wenken bediend. Bij onze goede vriend Miguel Torres bijvoorbeeld. Die corrigeerde ter plaatse zijn staf door de Mas La Plana te laten vervangen door de Gran Coronas Black Label 1981. Zo vaak krijgt hij de Master of Lunch immers niet op bezoek. Fijne geste, een man naar ons hart. ML 18/20

O ja, bij een Spaans partijtje in Den Haag ontmoetten we Marianne Nuberg, die tot eind vorig jaar Vinos de España deed. Ze zou wel weer ‘wat willen doen’. Het is maar een weet.

Spijswijn

Ter afsluiting nog een impressie van een exclusief partijtje dat door Jaap Kwast georganiseerd in het reeds genoemde Chalet Royal. Ook Jaaps zoon en beoogde opvolger Martijn – recentelijk in de Proefkrant nog gekoppeld aan Kyra van Lissum, ‘dochter van’ – gaf acte de présence. Toeval of niet, vader Jan was ingehuurd voor de ‘animatie’. Aha! Het partijtje behelsde om te beginnen een proeverij van exclusieve Ermitage (inderdaad, zonder H) van Michel Chapoutier. Aangenaam spul wel. Eveneens zeer aangenaam was de aansluitende lunch, die uiteraard het tegenwoordig obligate ‘wijn-spijskarakter’ diende te dragen. Niet dat chef Greveling de geschonken wijnen tevoren had kunnen proeven, maar gelukkig kookt hij gewoon erg lekker. En zoals iedereen wel weet, gaan heel veel combinaties probleemloos. Niet veel neuzelen en flauwekul bedrijven. Gewoon zorgen voor puike gerechten, dito flessen en goed tafelgezelschap. En die waren er. ML 17/20

Boodschap – Chapoutier is erg goed & gastronomisch uitermate verantwoord – derhalve effectief gecommuniceerd. Bel nu met Nieuw Vennep! Zulke partijtjes zouden importeurs daarom best wel eens wat vaker mogen organiseren. Het is maar een suggestie.

René van Heusden ML

Op de foto, van boven naar beneden, van links naar rechts: Ghislaine Melman, HD, Annette Badenhorst, Udo Göebel en Carla Kretzel van Lammershoek, Rudolf Th. Bijleveld, Regina Meij, Gerrit Greveling, Gert Crum, Ron Sanders, Alicia Martinez Rolland, Miguel Torres, André Sauerbier, Marianne Nuberg en ML himself, Martijn Kwast, Jaap Kwast en Michel Chapoutier.

De Wine Society beeft en schudt, want Master of Lunch René van Heusden deelt punten uit. Evenementen worden beoordeeld op zijn ML-schaal van 20. Opvallende scores genoeg deze maand, dus hou kalmeringstabletten bij de hand.

Een nieuwe herfst, een nieuw geluid! Het zijn waarlijk weer opwindende tijden in professioneel Nederwijnland! Alles en iedereen is er de voorbije weken met volle kracht tegenaan gegaan om blijde bodschappen te communiceren. Geweldig! We zetten daarom de belangrijkste gebeurtenissen van de maand september even op een rijtje. En daarbij blijft het niet. Nieuw in deze editie is namelijk de introductie van evenementratings op de ML-schaal van 20! We kunnen alvast verklappen dat er enkele opvallende scores bij zitten. Kalmeringstabletten bij de hand???

Is hij het al wel, of is hij het (nog) niet?

Onze gewaardeerde collega Cees van Casteren verblijdde het wereldje begin september met een heus ‘persbericht’, door hem zelf geschreven en met hem zelf als onderwerp! Boeiende lectuur derhalve, deze uitvoerige Sebstdarstellung vol leerzame details die ons tot glimlachen dwongen. De strekking ervan: hij mag zich bijna MW noemen. Dat mocht ook wel na al die jaren, maar dat terzijde. Hij zit er nu echt dicht bij wegens geslaagd voor alle examens, en zoiets is beslist een felicitatie waard. Hij moet alleen nog wel een dissertatie schrijven. En die inleveren vóór de daarvoor gestelde deadline verstreken is. Wat voor Cees, een aardige vent maar ook een fervent aanhanger van de chaostheorie, altijd weer een opgave van jewelste is. We houden ons hart vast. Niettemin ontvangen we volgend jaar graag dat allerlaatste, verlossende persbericht. Wanneer hij zich écht MW mag noemen. Zet ‘m op, Cees! Yes, you can!

Coole look!

Even iets luchtigs, letterlijk en figuurlijk. Edwin Raben, sommelier en entertainer pur sang, heeft zich na de vakantie gepresenteerd met een opvallende nieuwe look. Hij heeft significant minder schedelbedekking dan voorheen. Discrete navraag bij enkele moderne trendgevoelige vrouwen leerde ons dat hij daarmee gevoelig aan sex appeal heeft gewonnen. Waarvan akte. Is hij aan een nieuwe fase in zijn leven begonnen? Het lijkt er sterk op. Raben is trouwens niet langer meer sommelier bij De Echoput, maar doet daar alleen nog educatieve dingen. Cursussen en zo. We zijn benieuwd of hij binnenkort nog meer verrassingen in petto heeft.

Wagner in Wolfslaar

Met de komst van de maand september is het lunchseizoen weer in alle hevigheid losgebarsten. Liquide presentaties en communicatieve maaltijden worden derhalve weer aan de lopende band georganiseerd. Zo zien wij dat graag. We waren om te beginnen twee keer kort achter elkaar te gast in Wolfslaar – waar Raben ooit werkzaam was en dat dit jaar zijn 10-jarig jubileum viert – voor educatieve lunches. Tweemaal hebben we er verrassend goed gegeten en gedronken. Beter dan ooit zelfs. Chapeau derhalve voor chef Maarten Camps, sommelier Jeroen Smeenk en hun opperhoofd Ton Pinxten.

De eerste lunch was een initiatief van Jacob Molendijk, de man-met-een-missie van RieslingPartners & Co., ter ere van zijn leverancier Daniel Wagner die zijn Weingut Wagner-Stempel tot grote hoogste heeft weten op te stuwen. Der Jacob wist zich tegen zijn gewoonte in heel gedeisd op de achtergrond te houden, de Rieslings van Wagner waren super en de wijn-spijscombinaties uit de kunst. Kortom, Spitze!

(Beoordeling: ML 17,5/20)

Vega Sicilia voor gevorderden

Een paar dagen later was het de beurt aan niemand minder dan Henk Maas van Le Vin en direct! Zoals gevoeglijk bekend heeft die alleen maar voeling met Echte Wijnen voor gevorderde wijndrinkers. Zo zien wij dat graag. Maas wenste ons op de hem eigen verfijnde wijze een boodschap te communiceren over nieuwe jaargangen uit de stal van Vega Sicilia. Dat die lekker zijn, en zo. Zulks in zeer tastbare wijn-spijsvorm en in het animerende gezelschap van wijnmaker Xavier Ausás en de allerminst puriteinse exportmanager Purificacion (Puri) Manchebo Lobete (wat een naam!). Met het team van Wolfslaar wederom in bloedvorm. En een glas decente champagne na op het zonovergoten terras. Het moge duidelijk zijn dat ook deze exercitie geen straf was. Want ja, die wijnen zijn inderdaad akelig lekker. Maar dat mag ook wel gelet op hun prijs. Ook iets voor gevorderden. Saillant detail: Henk rijdt tegenwoordig in een opmerkelijk kleine, zij het wel uiterst opzichtig met blauwe druiven (naar zijn eigen zeggen uit de wijngaard La Tâche!) beschilderde voiture over ‘s Heeren wegen…

(ML 19/20)

Luxe voor gewone drinkers

Eenvoudigen van geest, voor wie de wijnen van Henk Maas en Vega Sicilia wellicht wat te hoog gegrepen zijn, zouden we voor een vertroostend alternatief graag verwezen hebben naar de speciaal voor ‘gewone drinkers’ gelanceerde ‘nationale’ website. Maar helaas, alle ronkende intentieverklaringen en zelfverheerlijking ten spijt (zie de vorige aflevering van Wine Society), blijkt de dolende moraalridder die voornoemde site vult er merkwaardige mores op na te houden. We signaleerden de tragische held namelijk bij een door Verbunt op Prinsjesdag georganiseerd luxe partijtje met champagnes van Pol Roger in de gunstig bekenstaande Rotterdamse eetgelegenheid Parkheuvel. Met als gast Hubert de Billy namens voornoemd champagnehuis. Reken maar dat John Quichot het zich allemaal duchtig liet smaken! Want gratis! Vandaar dat de opperfreeloader van de natie een zelfs voor zijn doen zeldzaam slijmerig stukje afscheidde waarin de ‘gewone wijndrinker’ voorgehouden wordt hoe fijn de Cuvée Sir Winston Churchill 1996 wel smaakt. Dit echter terzijde. Het was een hoogstaande bijeenkomst. Met prachtige wijnen uit Epernay en chef Erik van Loo in beste doen. Complimenten ook aan sommelier Alexander Renner voor diens uiterst attente en bijgevolg professionele schenkgedrag. Hij houdt niet van lege glazen. Wij ook niet. (En John Quichot al evenmin, mits gratis door importeurs ter beschikking gesteld) Een welgemeende aanmoediging ook aan het adres van aartsepicurist Peter van Houtert van Verbunt, die wederom manmoedig een dieet volgt om wat gewicht kwijt te raken. Volhouden, Peter! Als het je lukt, gaan we lekker lunchen. Tip: lees het meesterwerk Soignez-vous par le vin van Dr. Maury. Die schrijft voor een afvaldieet namelijk champagne en rode bordeaux voor.

(ML 18,5/20)

Ook DGS weerde zich de afgelopen weken duchtig. Eerst met een grote assortimentsproeverij in Waddinxveen, later met een wat intiemer gebeuren rond de Australische botrytiswijn Noble One in, ja wel, nogmaals Parkheuvel. Bezoekers in Waddinxveen kregen voor onderweg een heuse goody bag mee met ondermeer twee kurkentrekkers (zeer nuttig!) en een pamfletje voor een nieuw wijnblad dat het ook al gemunt heeft op die beklagenswaardige ‘gewone wijndrinker’. Daar zaten we dus niet echt op te wachten. Het was niettemin een fijn en leerzaam evenement.

Producent Darren de Bortoli mocht in Rotterdam onder het toeziend oog van CEO Joris Snelten (die we de afgelopen weken wel heel erg veel zijn tegengekomen) zijn liquide snoepjes met de naam Noble One laten proeven. Aangenaam spul, maar wij zouden er zelf geen serie premiers crus Sauternes 2001, inclusief een onwaarschijnlijk fraaie Yquem, tegenaan gezet hebben. Hoe ‘studieus’ bedoeld ook. Omwille van deze kostbare grap was kennelijk nogal bezuinigd op het aperitief en de wijnen aan tafel. Onbalans dus. Jammer, want je dient bij dit soort partijtjes juist een stijgende lijn aan te houden. We moeten nu daarom vrij streng zijn in onze beoordeling, maar bieden tegelijk ruimte voor glorieuze herkansing..

(ML 15/20)

At Sea

En dan de warme middagmaaltijd in het recentelijk geopende At Sea van Halil Asar (ex Parkheuvel) aan de jachthaven van Scheveningen. Leuke zaak waar met heel redelijke marges op de wijn gewerkt wordt. (Zolang het tenminste maar geen Krug is…). Ga er beslist maar eens heen. Aan de bar vind je er zelfs je favoriete wijntijdschrift te lezen. Alleen al om deze blijk van goede smaak van harte aanbevolen. Gastheer en gastvrouw waren John en Tanja Schell van het Maastrichtse New World Wineries. We mogen het misschien niet hardop zeggen, maar de geschriften van John, ooit een bedachtzaam formulerend man vanwege zijn arbeidsverleden als rechter, vertonen steeds meer gelijkenis met de extatische teksten die een voormalig malafide wijnhandelaar te Heerlen wist te produceren. We zijn benieuwd of hij daarvoor geestverruimende middelen tot zich neemt of zich simpelweg door zijn charmante Tanja laat inspireren. Maar ter zake. Aanleiding voor dit lunchgebeuren waren een assortimentsproeverij en een bezoek van Martin en Anne Shaw van het Australische Shaw & Smith. Dit bedrijf onderscheidt zich ondermeer met fraaie Sauvignon Blanc en lekkere Chardonnay (!), terwijl ook de Pinot Noir in prettige zin opviel. We signaleerden zodoende de fine fleur van de Nederlandse wijndetaillisten, verenigd in de club van Ambassadors voor Australische wijn, alsmede een van onze favoriete sommelières in de persoon van Anjo de Bont (De Moerbei, Warmond). Kortom, een alleszins inspirerende bijeenkomst met niveau.

(ML 16,5/20)

Marketing? Marketing!

Voor het eerst van ons leven zijn wij naar een symposium over wijn en marketing geweest, georganiseerd door het onvolprezen Productschap Wijn in het World Forum (wel ja!) te ‘s Gravenhage. Een mens moet ten slotte voeling houden met de trends in de maatschappij en zo. Welnu, het was een bijna perfect georganiseerde, fijne dag. Vol wetenswaardigheden. En verbazingwekkends. Bijvoorbeeld dat de Marketing Awards uitgedeeld werden aan een dubieus product als de Rosafino en aan de voor moderne vrouwen nogal denigrerende emo-moodcampagne van Altergo – waarin courante stemmingen als depri, chagrijnig, ziek-zwak-en-misselijk vreemd genoeg niet voorkomen en waarin trieste Franse brol gepusht wordt. Nu ja, dat zal de tijdgeest wel zijn. Doelgroepgericht denken. We onthielden van het symposium vooral dat je je ook antitrendmatig kunt profileren… geruststellen. En, opwindend gegeven, dat Josée van Rooy er weer eens va va bijliep. Boodschap gecommuniceerd!

De enige smet op deze verder zo opwekkende studiedag was het niveau van de verstrekte wijn. Dat was namelijk abominabel. Kwaliteit: non-existent. We zouden daarom bijna vermoeden dat de selectie gepleegd was door een vreugdeloze antigenotclub als de Stichting Alcoholpreventie (STAP). Maar aan de andere kant, sprak wijnmaker Jean-Marie Guffens niet ooit de beroemde woorden: marketing is het verkopen van rotzooi aan idioten?

(Symposium ML 18/20, Wijn ML 1/20)

Jammer, maar niet helaas

Direct aansluitend was er een diner in Calla’s. Met Rhônewijnen. Een ideetje van Inter Rhône. Dat leek veelbelovend. Gastvrouw was de supercharmante en, zoals het een ware Française betaamt, in zeer stijlvol roze tenue geklede Michèle Laîné namens Sopexa, gastheer Arnaud Pignol namens de Rhône. Gelet op een eerdere lunchervaring in voornoemd etablissement én onze ervaringen met overheerlijke Rhônewijnen waren onze verwachtingen hooggespannen. Maar helaas, die verwachtingen werden maar zeer ten dele waargemaakt. Laten we het netjes formuleren: de wijn-spijscombinaties waren in de meeste gevallen niet overmatig enthousiasmerend. Had men daar nu echt niet even wat beter over kunnen nadenken? Een gemiste kans. Het leed werd echter aanmerkelijk verzacht door de aanwezigheid van enkele zeer aantrekkelijke dames va het type moderne vrouw dat zich wel aangetrokken voelt tot business, maar niet to persoonlijke consumptie van Franse brol als JP Chenet. Wij signaleerden ondermeer de bijdehante Clara van Otterloo van DGS – half Waddinxveen was er zo’n beetje -, de altijd wat mysterieuze Birthe van Meegeren van Gall & Gall – dat meende met de Wine and Food Association in zee te moeten gaan voor ‘speciale selecties’ en zodoende kennelijk extra dik in de prijzen viel bij het 21^e Proefschrift Wijnconcours, een prima evenement, maar met veel te veel prijzen – en onze favoriete Sara Channell van Oud Reuchlin & Boelen. Ha, zo zien wij dat nog eens graag!

(Gezelschap ML 18/20, Wijn-spijs ML 11/20)

Chevalier

Mag er over MW-schap en marketing awards wel eens twijfel bestaan, waar helemaal géén twijfel over mogelijk is, is het talent van de markante Leidse wijnhandelaar Ron Sanders. In zijn favoriete wijnland Frankrijk hebben ze dat goed begrepen. Om die reden zal Ron op 21 oktober uit handen van de Franse ambassadeur de Ordre du Mérite Agricole krijgen. Dat is niet niks, dus reken maar dat deze heuglijke gebeurtenis allesbehalve onopgemerkt aan de Leidse tophoreca voorbij zal gaan! Er zou wel eens heel veel Bourgogne van de betere soort kunnen gaan vloeien, want in dat soort zaken pleegt onze ridder niet kinderachtig te zijn. Wat ons betreft alvast proficiat!

(Op voorhand: ML 20/20)

René van Heusden ML

Op de foto, van boven naar beneden en van links naar rechts: Cees van Casteren, Edwin Raben, Team Wolfslaar, Hubert de Billy, Erik van Loo, Henk Maas en Spaanse gasten, Joris Snelten, Anjo de Bont, Jean-Marie Guffens, Michèle Laîné en Arnaud Pignol, Birthe van Meegeren en Sara Channell

Laten we het vooral simpel houden in de Wine Society, bepleit René van Heusden. Gelukkig zijn er meer mensen die dat nastreven: een nieuwe website bijvoorbeeld, en nog eentje die tracht het gapende infogat (sic!) tussen wijnschrijver en wijnconsument te dichten. Hoe simpel? Gewoon weer terug in het familiebedrijf bijvoorbeeld, of gewoon wijn proeven aan de boer’ntafel in Bentelo. En voor de meest simpele lieden is er dan de Magister Vini-opleiding, opdat zij zich verheffen.

Niets is zo vergankelijk als het succes van wijnsites. Ze komen en gaan. Zie de teloorgang van Wijnplein, ooit een pionier en spraakmakend in de gunstige betekenis van het woord. En dan had je Lekker Wijntje, die site met die vreselijke naam. Bestaat niet meer, want opgekocht door Derrick Neleman, die na de verkoop van zijn belang in Lovian aan Baarsma een man in bonus is geworden.

Maar dan wel één die niet op een paar centen meer of minder hoeft te kijken en die aan de weg durft te timmeren. Eerst met zijn documentaire Kissed by the Grape en sinds kort ook met zijn eigen website By the Grape die in de plaats gekomen is van het reeds genoemde Lekker Wijntje.

Volgens een hip concept met allemaal kek en kuuks ogende ‘recensenten’ die aan de lopende band ‘reviews’ schrijven. Ach ja, dat zijn gewoon lieve kolommetjes en/of promoverhaaltjes, maar een kniesoor die daar om maalt. Voor beginnende wijndrinkers die niet ‘geïntimideerd’ wensen te worden door echte wijnkennis zijn er zelfs tekenfilmpjes waarin wijn aan 21^e eeuwse arbeiders verklaard wordt. Op humoristisch bedoelde wijze, naar wij begrepen hebben.

Wijn voor de gewone man (m/v)

Een blauwe maandag scheidde ook de voormalige hofnar en gepatenteerde piskijker van Lekker Wijntje op deze vrolijke site met zijn hoge Taste!-gehalte zijn vreugdeloze stukjes af. Het was zelfs beginnende wijndrinkers van begin af aan duidelijk dat dit anachronisme niet lang zou duren. Die veronderstelling bleek maar al te juist te zijn.

Onderstaand, bij wijze van hoge uitzondering, een extra aflevering van Andermans Woorden, en wel met het ‘persbericht’ dat een week of wat geleden de wereld rondging om de komst te melden van de ‘nationale’ wijnsite die alle andere sites overbodig zou moeten maken. Stoelriemen vast en extra werkzame kalmeringstabletten binnen handbereik a.u.b.

” Nieuwe nationale (sic!) website wil infogat (sic!!) dichten

Op ‘instapniveau’ is de voorlichting aan wijnconsumenten onvoldoende of te pover. Dat hebben onderzoekbureaus al vaker vastgesteld. De bestaande info is te sterk verbrokkeld. Vaak te hoog gegrepen. En over allerlei doelgroepen gespreid.

Dat vinden de initiatiefnemers van een nieuwe nationale wijnwebsite voor consumenten: www.WIJNWIJS.eu. Zij willen daarmee het informatiegat in de bestaande media dichten. Wijnconsumenten ergeren zich bovendien aan informatie die van commercie is doortrokken. Ze keren zich af van wijnwebsites en wijnbladen die promotie en reclame verpakken in schijnbaar ‘objectieve’ reportages of berichten, hebben de initiatiefnemers vastgesteld.

Wie maken WIJNWIJS? Uitsluitend wijnjournalisten en wijnschrijvers die hebben bewezen wars te zijn van commercie als ‘pakpapier’ voor als ‘onafhankelijk’ verkochte berichtgeving. WIJNWIJS kent ook geen sponsors of geldschieters uit reclame- of promotie- circuits.

Wijnwijs bericht over wijnkwaliteit. Over wat er achter etiketten schuil gaat. Over informatie-onzin en misleiding. Over wat er aan wijn wel en niet deugt en waarom. Over nieuwigheden op proeverijen, wijnpresentaties en wijnevenementen. Over knoeierijen en miskopen. Over het gedoe van ‘kenners’ en handelaren die niet van daglicht houden. Kortom, over alles wat de beginnende wijn consument interesseert.

WIJNWIJS is een pro-actieve (sic!) wijnwebsite onder hoofdredacteurschap van John Bindels, bekend als kritisch wijncolumnist (sic!!!). Webmaster is de culinair journalist (?) Cornelis Heystek. WIJNWIJS […] streeft naar ongekleurde informatie in simpele taal. “

Einde citaat. Tja, op dit soort zieke complottheorieën, egotherapeutisch steken van veren in het moreel superieur geachte eigen achterwerk door een paar zure heren op leeftijd en onleesbare tekstgedrochten zaten al die beginnende wijnconsumenten natuurlijk echt al jarenlang te wachten. Tip: gooi er ook nog een fijn nationaal personality magazine met de naam John achteraan en het succes wordt verpletterend! Eerlijk gezegd beginnen wij heimelijk een beetje terug te verlangen naar de door leden van zijn Business Club zwaar gesponsorde avonturen in exotische oorden van ons aller koene Flying Winewriter. Je hebt immers treurig fout en glimlach opwekkend fout. Soit. Nu het echte leven.

Symbolische gerechtigheid

Waar wij dan weer wel een warm gevoel bij krijgen, zijn zaken als de terugkeer van (de naam) André Kerstens bij de familie met die naam. Ooit was dit een vooraanstaande wijnhandel, maar na de overname in 1990 door multinational Pernod Ricard is het bedrijf helemaal uitgekleed. Zoals dat helaas zo vaak gegaan is met gerenommeerde wijnhandels die opgeslokt zijn door grote drankenconglomeraten. Schaalvergroting zou heilzaam zijn? Vergeet dat soort onzin alsjeblieft snel. Voor wijn geldt echt small is beautiful. Nu is de naam André Kerstens dus in handen gekomen van mr. Olaf Kerstens, die samen met zijn vader mr. André  (Dré binnen het wereldje) in 1999 Partners in Wijn had opgezet. Beide zijn directe afstammelingen van stichter André. We vroegen ons eerder al in alle gemoede af wat er nog over was van André Kerstens behalve een lege huls, maar het gaat hier om het principe. En een beetje wijnwijs principe, die naam waardig, kan wijnland best wel gebruiken.

Partir, c’est un peu mourir

Enige dagen voor zij ons vroeg waar je in de Côte de Beaune een decente warme maaltijd op sterrenniveau kunt genieten, ontvingen wij van drs. Anneke Tot – daar heb je haar weer! – en haar rechterhand José Cretier  de mededeling dat Wines of South Africa niet meer verder wenst samen te werken met haar bureau Tot PR. Verrassend was die mededeling niet echt, want het budget was al enige tijd on hold, maar toch. Niet zo mooi, want als volstrekt pervers vertegenwoordiger van dat door morele scherpslijpers zo verfoeide wereldje denken wij met veel genoegen terug aan diverse verrukkelijke studieuze gratis uitstapjes naar de Kaap. Waar het altijd mooi weer is, de braai legendarisch en de swartmens vriendelijk. Een enkele zelfbenoemde ‘kritische wijnjournalist’ – die al zijn uitstapjes vanzelfsprekend geheel en al uit eigen zak betaalt en nooit met chantage dreigt als hij niet uitgenodigd wordt – zal in zijn even groezelige als jaloerse vuistje lachen. Maar daar wordt de gewone man niet wijnwijzer van. Want je moet toch echt wel ergens geweest zijn om er over te kunnen oordelen. Dit echter terzijde. We wachten de verdere ontwikkelingen met belangstelling af, want we zouden zo onder de hand best wel weer eens een keer richting Kaapstad willen vliegen. En wat drs. Tot betreft, die trekt gewoon haar wijnwijze plan.

Uit in eigen land

Bij de strandpartijtjes in Bloemendaal voor jeugdig personen georganiseerd door een nette organisatie als Perswijn gaat het weliswaar nooit zo wild toe als bij dansfeesten zoals die in Hoek van Holland, maar zelfs als niet-trendgevoelige oudere provinciaal nemen wij altijd met belangstelling kennis van wat het hippe volkje nu weer als favoriete drankjes bij deze beach events aanwijst. Voeling met de jeugd en de beginnende wijndrinker (m/v) houden is dat!

Bij Rosé aan Zee bleek de favoriet voor de derde keer een Nederlandse rosé te zijn, en wel die van Wijnmakerij Hof van Twente. Het toeval wilde dat wij dit voorjaar tijdens een geanimeerd lunchpartijtje in *** De Librije te Zwolle ter gelegenheid van de lancering van de Nederlandse wijnlijn Kus van Thérèse kennis gemaakt hadden met het sympathieke echtpaar Ilse en Roelof Visscher, uitbaters van voornoemde Hof van Twente. Of we eens een keer wilden langskomen. Zo gezegd, zo gedaan. En wel in het even charmante als bijdehante gezelschap van dr. Anda Schippers, de geniale eindredacteur van Perswijn, maar ook een rijzende ster op By the Grape. Met andere woorden, Jancis kan het voortaan wel schudden.

Dit keer werd het een lunch aan de keuk’ntafel in Bentelo. Tosti, sneetje brood met iets hartigs en ondertussen proeven. Heerlijk. Voor ons, tot op het bot verwend als we zijn, een hoogtepunt in het jaar. Omdat de Visschers net zo deugen als hun wijnen. Echt en ongekunsteld. Daar worden we blij van. Meer zeggen we er nu niet over. Binnenkort meer hierover in Perswijn, het nationale wijnwijze wijntijdschrift.

Master kandidaat-magister

Waarin een klein land kl…, nee, opvallend kan zijn. Nederland telt momenteel drie personen die de titel Magister Vini mogen dragen. Dat is niet niks. Vandaar dat er een Vereniging Magister Vini is opgericht, met als leden hoofdzakelijk niet-MV’s, maar dan wel van het type dat op overtuigende wijze heeft aangetoond echt verstand wijn van te hebben. Zoals de internationaal gezaghebbende hoofdredacteur van Perswijn bijvoorbeeld, de man die op eigen kosten zelfs de wildste wildernissen doordringt op zoek naar fijne wijnen voor de beginnende wijndrinker! En schrijver dezes, uiteraard, die dan weer de decadent-elitaire strekking is toegedaan. In ieder geval geen nepjournalisten, relnichten of andersoortige nitwits dus. Toch namen we met enige verbazing kennis van de ledenlijst. Want wie zagen we daarop genoemd als ‘kandidaat-lid’? Frank Smulders, Nederlandse enige echte MW! Moet die soms nog bewijzen voldoende verstand van wijn te hebben? Hé Frank, weet je wat jij misschien eens zou moeten doen? Een wijncursus volgen! Daar word je namelijk wijnwijs van, zeggen ze.

René van Heusden ML

Op de foto, van boven naar beneden en van links naar rechts: Derrick Neleman, John Bindels, Olaf en André Kerstens, Anneke Tot, José Cretier, Ilse en Roelof Visscher, Anda Schippers, Ronald en Fieke Lamoraal Wichers, Frank Smulders