René van Heusden raakte diep onder de indruk van al het schone volk in de WineSociety deze maand. Hippe Cuno schopt het tot nieuw gezicht van de Wijnalmanak, Annette Badenhorst stuurde de Master of Lunch naar de Kaap en Stéphanie en Dieuwke verschenen hooggehakt bij de lunch.
1 April…
Direct maar even met de deur in huis gevallen. We zijn erin getuind, in de 1 aprilgrap van WineLife met die zogenaamde hotlist van vijftig invloedrijkste Nederlanders op wijngebied. We dachten namelijk een paar dagen lang dat dit dilettantistische samenraapsel vol fouten, dubieuze klasseringen en raadselachtige ex-aequo’s serieus bedoeld was. Totdat we ontdekten dat we de apriluitgave in handen hadden. De grote denker Cruyff had weer eens gelijk: als je goed kijkt, dan zie je ‘t. Het is waarschijnlijk zo gegaan. De girlz van het vineuze meidenblad hadden al een paar biologische proseccootjes te veel op, toen een van hen voorstelde om dudes met strakke kontjes uit IJdorp en omstreken, alsmede wat eigen jeugdvriendjes uit de provincie tot wijniconen te verheffen. Van ‘onder invloed’ naar ‘invloedrijk’ is immers maar een klein stapje. Een paar ‘leken’ mochten de lachwekkendheid nog extra verhogen door types als Jan van Riebeeck toe te voegen. En wij er in onze naïviteit toch nog geloof aan hechten. Een beetje dom.
Bling voor Cuno!
Over coole dudes en hunks gesproken, ons aller hippe Cuno heeft het goed geschoten met zijn benoeming tot nieuw gezicht van de Wijnalmanak. Hij wist dat kennelijk al even voordat dit heuglijke nieuws door het Spectrum wereldkundig werd gemaakt, want we hoorden hem een week eerder op de jongerenzender BNN al hoog opgeven van zijn lunch in het Parijse etablissement L’Arpège, waar hij naar eigen zeggen 670 euro gespendeerd had aan een maaltijd. Bling! Daar kun je als jongere iets mee. Meer iets voor een zakenzender als BNR, dachten we zo. Maar dat terzijde. Terwijl we dit schreven, was onze trendgevoelige jongerenvriend wederom op BNN te beluisteren om La Tulipe van Snorremans aan te bevelen. Tja, dat is dan weer het andere uiterste.
We zien nu al vol spanning uit naar de ongetwijfeld heftige publicitaire concurrentiestrijd die dit najaar zal uitbreken om de gunst van Jan & Mien Publiek. Want met én Nicolaas én Harold ook vol commerciële ambities – ze proeven al dat treurige bocht echt niet louter voor de lol – zal het immers dringen geblazen worden in gidsenland. Misschien aardig om eens een weddenschapje over af te sluiten, want werelden met enkel winnaars bestaan niet. Cuno heeft wel een streepje voor op zijn rivalen. Met zijn team van assistent-proevers, onder wie zelfs de uiterst kundige maar immer bescheiden hoofdredacteur van Perswijn in de rol van meesterknecht, is hij wel de enige van de drie die zich kan meten met de fameuze Robert Parker! Zelf overwegen wij ons ook trouwens in de strijd om de gunst van wijndrinkend Nederland te werpen, maar dan wel met een even exclusieve als smaakvolle uitgave die De Beste Wijnen boven 100 euro zou kunnen gaan heten. Allez, laten we er 50 euro van maken. De crisis is immer nog niet ten einde.
In de wolken
We waren recentelijk weer eens in Zuid-Afrika. Op uitnodiging van het voorheen ‘kittige ding’, maar nu officieel tot wêreldwyf gepromoveerde Annette Badenhorst van WOSA. Ja, ja, daar heb je ‘r weer! Wen daar maar aan, want dit Boeremeissie heeft ons hart gestolen. Een vrouw buiten categorie. En dat supersensuele Afrikaans van haar. Grrr!
Wij dus naar de Kaap. En wie zagen we bij aankomst in Kaapstad as eerste in de aankomsthal? Bert de Boer van L’Exception! Even de miserie van ADO ontvlucht. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat hij niet op ons stond te wachten, maar we hadden niettemin een prettige en voor ons tegelijkertijd leerzame conversatie over technische details van het zwembad bij zijn optrekje in Zuid-Afrika. Ondanks zijn rare voetbalsympathieën is Bert namelijk wel een succesvol zakenman. Met kennelijk meer verstand van wijn verkopen.Eerder hadden we aan boord van de KLM even alle wijnen uit business class doorgenomen die geheel en al toevallig allemaal uit de stal van Bert en zijn compagnon Otto Lenselink, alias Mister Zuid-Afrika, bleken te komen. Een moment van vertroosting, want vliegen is tegenwoordig niet leuk meer. Nederig als wij zijn, doen wij dat gewoonlijk in economy. Ach ja, ze serveren je daar een ondefinieerbare hap uit de magnetron die door moet gaan voor een ‘Delicious Meal’, ook nog eens ‘specially selected for you’. Tjonge jonge, alleen een kalmeringstabletje ontbrak er nog aan! Maar duidelijk niet bedacht door Margot Janse, onze nationale trots die in Franschhoek de sterren van de hemel kookt. We kregen er een industrieel bijproduct uit Chili als ‘wijn’ erbij. Kennelijk even gekoeld in het bagageruim bij -40 graden. Maar vooruit, er zat wel alcohol in. Om de heilzame werking daarvan enigszins te kunnen ondergaan vroegen we netjes om een extra flesje. Meneer, dat mag ik eigenlijk niet doen, wist de purser ons te antwoorden. O nee, en van wie dan wel niet? We kregen uiteindelijk dus wel ons tweede flesje. En later werd alles goedgemaakt met dat spul uit de bezigheidsklasse. En Zuid-Afrika? Heel bijzonder: een paar gezamenlijke afspraken met Derrick Neleman van By the Grape en zijn twee (!) helpers die daar aan het filmen waren. Sympathieke kerels, daar niet van, maar op z’n zachtst gezegd geen toonbeelden van strakke organisatie. Soit. Als we dagelijks buiten kunnen ontbijten, lunchen en dineren, verdragen we veel. Een paradijsje, die Kaap. Voor ons soort mensen althans.
Brazil on the beach
Nog zo’n ervaring met deprimerende en opwekkende elementen was ons bezoek aan Scheveningen, alwaar een proeverij van Braziliaanse wijnen gehouden werd. Ideetje van Ivens Signorini die voor de ambassade dit soort leuke dingen doet. Locatie: het Braziliaanse restaurant Rodizio. Eerst even een beetje lente opgesnoven op de boulevard. Al waar opvallend veel lelijke en dom uitziende types zich onledig hielden in een allesoverheersende walm van frituurvet. In menig opzicht wel heel ver verwijderd van Copacabana en Ipanima…. Eenmaal binnen was het gelukkig en stuk plezieriger. Want hé, die Braziliaanse wijnen zijn echt leuk. Niks Nieuwe Wereld alcoholbommen, maar eerder Italiaans in stijl. En niet zelden gepresenteerd door zeer aantrekkelijke dames. Laat dat maar aan Brazilië over. Heel wat anders dan die ordinaire types buiten. Ook waren er natuurlijk diverse belangwekkende Nederlandse gasten, van wie zeker Ger Zwitser dienen te noemen, de machtige wijnman uit Zaandam. Hij verklaarde jaloers te zijn op zijn collega Hans Bootsma van de buying desk. Ja, ja, zo heet de afdeling inkoop daar tegenwoordig. Hans was namelijk ook naar Zuid-Afrika afgereisd. We kunnen de lezer verzekeren dat diens naam al rond gonsde toen wij er waren. Grote klanten bepalen immers hoe de wijn moet smaken die zij afnemen, niet de producent. Sterk punt nog voor Brazilië: bij Rodizio tappen ze een lekker pilsje. Zo zien wij dat graag.
Hemelse genoegens
Eindelijk weer eens een superbe lunch op kosten van een derde partij genoten!. Dat zat zo. Wijnkooperij (ja, met dubbel o) de Lange wilde graag even op tastbare en indringende wijze communiceren dat men sinds 1 maart met Champagne Henriot werkt. Zulks ter vervanging van Champagne Ruinart, dat door een interne verschuiving van strategie bij LVMH voortaan door Moët Nederland gevoerd wordt. Maar goed, een partijtje in het teken van Henriot dus. Net huis. En Dolf ten Houte de Lange en Paul Fankhuizen van voornoemde Wijnkooperij de Lange zijn mannen die je om een boodschap kunt sturen. Als locatie voor hun presentatie hadden ze restaurant De Bokkedoorns – voor intimi: De Bok – gekozen. Excellente keuze! Want wat is en blijft dat toch een fantastische zaak. Keer op keer, altijd weer. Als je dan in bepaalde publicaties leest dat de keuken zich onvoldoende zou ontwikkelen, dan kunnen wij daar alleen maar bedrukt van raken. Het supertrio John Beeren, Lucas Rive en Peter Bruins was wederom in topvorm. Maar er is altijd nog een overtreffende trap. Zoals de aanwezigheid van twee onwaarschijnlijk mooie vrouwspersonen in de gedaante van Stephanie Dumoulin van het Champagne Bureau en Ambassadeur de Champagne Dr. Dieuwke Engelsma. Beide hooggehakt en strak gesneden. Va va, wat een ravissante verschijningen! We verzekeren u, we hadden op dat moment nog geen druppel champagne op. Blijde boodschap uiteraard al wel op voorhand gecommuniceerd. Die champagnes smaakten derhalve wonderwel en de maaltijd was mag-ni-fiek! Echt waar. (ML 19,5/20)
Daarna een paar uur in de file om in het gezelschap van de geleerdste, geestigste én stilistisch begaafdste wijnvrouw van Nederland, tevens van fijn griffermeerde huize én schoenfetisjiste, de Matthäus te aanhoren. (Wie zou dát nou weer zijn???) Met champagne van De Sousa na om een voorschotje te nemen op de aanstaande opwekking van de Heer. Kijk, dat zijn nou die louterende dagen waar we intens blij van worden en nog een poosje blij van blijven.
Zen op z’n Zeeuws
Wat heet blij blijven? Op eigen kosten, maar daarom niet minder euforisch stemmend, was ons lunchbezoek aan De Kromme Watergang in het Zeeuws Vlaamse Slijkplaat, de zaak van Edwin en Blanche Vinke in de polder bij de Westerschelde. Voorspelbaar hoog Belgengehalte, wat altijd een bemoedigend teken is. Ja, maar het is zo ‘ver’, zeggen IJdorpers dan. Geneuzel. Hiervoor geldt: vaut le voyage! Slimme mensen begrijpen dat. We kwamen dan ook de in dit soort etablissementen welhaast onvermijdelijke Cees Vos tegen, voorzitter der Nederlandse Sommeliers en derhalve een man met smaak. Eerst even een eetlust bevorderende wandeling gemaakt langs het water. Zilte zeelucht opsnuiven en jezelf betrappen op de voorspelbare Pavlovreactie: onweerstaanbare trek in oesters. Aha! En dan kan de verwennerij beginnen. Champagne aan de Japanse karpervijver, in het zonnetje en in het meest betoverende damesgezelschap dat we ons als heer kunnen dromen. Super oesters natuurlijk. En wat kookt die Vinke machtig mooi! Puur en eerlijk, zouden ze in Zaandam waarschijnlijk zeggen. Geen schuimpjes, torentjes of wat voor technotrucjes. Wel onwaarschijnlijk subtiele bereidingen. Een door ons bewonderde collega van Vinke vertelde ons eens dat eten je tegelijk iets moet doen en rust moet geven. Welnu, dat is daar in Zeeland het geval. (ML 19/20).René van Heusden ML
Op de foto, van boven naar beneden en van links naar rechts: Cuno van ‘t Hoff, hoofdredacteur Ronald de Groot, Annette Badenhorst, Bert de Boer, Derrick Neleman, John Beeren, Ivens Signorini met Braziliaanse wijndames, Stéphanie Dumoulin en Dieuwke Engelsma.
