Nieuws

Terwijl de producenten in de Bordeaux nog maar amper bekomen van de vele behandelingen tegen meeldauw en inmiddels al weer in de regen en kou zitten te wachten of de laatste cabernet misschien nog rijp wordt, heeft spindokter Alain Raynaud, président van de Cercle Rive Droite, ons al vast laten weten dat het wel goedkomt met Bordeaux en de jaargang 2007. Opmerkelijk, op 26 september!
Terwijl de producenten in de Bordeaux nog maar amper bekomen van de vele behandelingen tegen meeldauw en inmiddels al weer in de regen en kou zitten te wachten of de laatste cabernet misschien nog rijp wordt, heeft spindokter Alain Raynaud, président van de Cercle Rive Droite, ons al vast laten weten dat het wel goedkomt met Bordeaux en de jaargang 2007. Opmerkelijk, en dat op 26 september!

In de Bordeaux wordt altijd geklaagd dat de pers zijn oordeel over de nieuwe oogst al klaar heeft voordat de gistkuipen gevuld zijn, maar hier vertelt iemand uit de Bordeaux zélf ons dat het allemaal best meevalt, terwijl in de Médoc nog met angst en beven naar het weer wordt gekeken. Nou ja, Cercle Rive Droite is natuurlijk ook vooral merlot, en die al binnen, dus wat kan de Médoc ze daar schelen. Wordt daar eigenlijk ook wel wijn gemaakt? Op zijn minst prematuur dus, en ongetwijfeld ingegeven door de angst dat de jaargang 2007, met zijn koude weer en vele regen onmiddellijk afgeschreven zal worden. Geen angst, dokter, dat wordt deze jaargang toch wel. De statistieken vertellen ons dat een jaar als dit, met aantoonbaar problematisch weer, door belangrijke markten als de Amerikaanse altijd slecht ontvangen wordt, zeker als er goede jaren als 2004, 2005 en 2006 voor zitten. Maar de argumenten zijn interessant: een wetenschapper, David Pernet, heeft geconcludeerd dat 2007 cumulatief héél warm was, warmer dan alle voorgaande jaren. En door die warmte is al die regen die is gevallen, meteen weer verdampt, zodat de druiven eigenlijk ook helemaal niet te veel water hebben gehad.

Wellicht klopt het ook nog wel, maar zeker is dat het een heel moeilijk jaar was, vooral door enorme ziektedruk, met name meeldauw. En het weer zat écht niet mee. Maar de belangrijkste conclusie is vooral dat het nog veel te vroeg is voor een oordeel, en dat door angst ingegeven persberichten uit de Bordeaux geen positieve bijdrage leveren aan de beeldvorming.

Ronald de Groot

< Stuur deze pagina door >

Tijdens een bijeenkomst in Kasteel Groeneveld te Baarn zijn zondag 23 september de winnaars bekend gemaakt van de Nationale Wijnkeuring 2007. In totaal werden acht wijnen onderscheiden met een zilveren medaille, negen met een bronzen en 39 met het WIN-keurzegel. WIN staat voor Wijninstituut Nederland dat jaarlijks samen met het Wijngaardeniersgilde en het Productschap Wijn de keuring organiseert.
Tijdens een bijeenkomst in Kasteel Groeneveld te Baarn zijn zondag 23 september de winnaars bekend gemaakt van de Nationale Wijnkeuring 2007. In totaal werden acht wijnen onderscheiden met een zilveren medaille, negen met een bronzen en 39 met het WIN-keurzegel. WIN staat voor Wijninstituut Nederland dat jaarlijks samen met het Wijngaardeniersgilde en het Productschap Wijn de keuring organiseert.

Dit jaar is op 4 september bij het Productschap Wijn in Den Haag een record aantal Nederlandse wijnen beoordeeld door drie jury’s. Het waren er 135 tegen 82 vorig jaar, afkomstig van 43 wijngaardeniers tegen 30 in 2006. Koploper onder de provincies was Gelderland met 14 wijngaarden, gevold door Limburg met 7, en Noord-Brabant en Overijssel met elk 6. Zuid-Holland kwam op 4 inzendingen, Noord-Holland op 3.  Flevoland, Utrecht en Zeeland waren ieder met één wijngaard vertegenwoordigd. Ook bij de medailleverdeling is Gelderland de grote winnaar geworden en is daarmee uitgegroeid tot dé wijnprovincie van Nederland. TV Gelderland was dan ook aanwezig om opnamen te maken!

De spectaculaire stijging in het aantal gekeurde wijnen is toe te schrijven aan de omstandigheid dat heel wat nieuwe producenten voor het eerst op de markt zijn gekomen. Op basis van een vergelijking tussen het aantal uitgereikte onderscheidingen in 2006 en 2007 is het moeilijk om conclusies te trekken over een eventuele vooruitgang in kwaliteit. In 2006 werd 5 keer zilver, 18 keer brons en 21 keer een WIN-keurzegel uitgereikt.

Opvallend bij de volgens het 100-puntensysteem van de OIV uitgevoerde keuring van dit jaar – waaraan ik als jurylid mocht deelnemen – was het onevenredig grote aantal wijnen op basis van blauwe druiven. Ze vormden bijna de helft van het totale aanbod, wat enigszins bevreemdend is in een cool cimate wijnland als Nederland. De kruising regent lijkt echter een onweerstaanbare aantrekkingskracht op menig wijngaardenier uit te oefenen. Het probleem met deze druif is alleen dat hij in 9 van de 10 gevallen resulteert in volstrekt onnatuurlijke – zo men wil: bijna karikaturaal gekunstelde – wijnen die geen schijn van kans maken in een internationale vergelijking. Bovendien zijn ze ook nog eens veel en veel te duur gelet op de bedenkelijke kwaliteit.

Bij de voor Nederland veel meer voor de hand liggende witte wijnen ziet het perspectief er beter uit. Wanneer de vinificatie met voldoende kennis van zaken wordt uitgevoerd, kan het resultaat alleszins bevredigend uitpakken. Laten we daarom hopen dat de realiteitszin het uiteindelijk gaat winnen. Nederlandse wijngaarden liggen nu eenmaal dichter bij Luxemburg dan de Douro. Ook zou het goed zijn wanneer Nederlandse producenten hun eigen wijnen eens zelfkritisch met wijnen uit het buitenland zouden vergelijken. Je vraagt je als kritisch buitenstaander namelijk soms eens af of dat überhaupt wel eens gebeurt. Nederlandse wijn mag zijn bestaansrecht niet enkel ontlenen aan een mengeling van lokaal chauvinisme en wereldvreemd idealisme, maar aan een kwaliteitsniveau dat een internationale test kan doorstaan.

Zondag 30 september wordt de inmiddels traditionele open dag van de Nederlandse wijngaarden gehouden als begin van de Nationale Wijnweek. Er zijn dan ruim 60 wijngaarden opengesteld voor bezoekers. (Zie: http://www.wijninfo.nl/)

Een overzicht van de behaalde medailles:

Zilver (82-88/100 punten)

Achterhoekse Wijnbouwers (Gelderland)
Solaris 2006

Betuws Wijndomein (Gelderland)
Johanniter 2006
Solaris 2006

Wijnhoeve De Colonjes (Gelderland)
Regent Barrique 2003

De Daalgaard (Noord-Brabant)
St. Agather 2006

Naescas (Zuid-Holland)
Cuvee 2006

Sint Martinus (Limburg)
Cuvee Speciaal 2006

Wageningseberg (Gelderland)
Bianca/Muscat 2006

Brons (76-81/100 punten)

Achterhoekse Wijnbouwers (Gelderland)
Johanniter 2006

Avitera (Gelderland)
Cuvee Speciaal Johanniter/Solaris 2006

De Oorsprong (Gelderland)
Johanniter 2006

Wageningeseberg (Gelderland)
Regent nr. 1 Barrique 2006
Regent nr. 2 Barrique 2006

Wijnhoeve De Colonjes (Gelderland)
Regent Barrique 2004

De Swanenplaats (Noord-Holland)
Zwikkie 2006

Hof van Twente (Overijssel)
Johanniter 2006
Nieuwlands Wit 2006

René van Heusden

< Stuur deze pagina door > 

Leonie Mooijekind (rechts op de foto) is de nieuwe Champagne Ambassadrice van de club van Champagne Ambassadeurs. Leonie is wijndocente voor WSET en mede-eigenaresse van restaurant Specktakel in Haarlem. Ze won donderdag 20 september de Nederlandse finale van het Europese Concours voor Champagne Ambassadeurs.
Leonie Mooijekind (rechts op de foto) is de nieuwe Champagne Ambassadrice van de club van Champagne Ambassadeurs. Leonie is wijndocente voor WSET en mede-eigenaresse van restaurant Specktakel in Haarlem. Ze won donderdag 20 september de Nederlandse finale van het Europese Concours voor Champagne Ambassadeurs.

De drie finalisten, Leonie Mooijekind, Ton Wortelboer en Fred Hagens, gaven een presentatie over de levensloop van champagne. Het verhaal van Leonie maakte diepe indruk op de jury, net als haar kennis en proefvaardigheden. In oktober verdedigt Leonie Nederland bij de Europese Finale van de wedstrijd. Dan komen de winnaars uit de acht verschillende landen een week bij elkaar voor de finale.

De vakjury bestond uit Gert Crum, wijnschrijver en champagnespecialist, Ellen Dekkers, cursusleidster van de Wijn Academie en journaliste, Stephanie van Rantwijk van het Champagne Informatie Centrum (links op de foto) en Noële Ruitenberg, Champagne Ambassadrice 2005, schrijfster en docente. Violaine Privé, oenologe van het CIVC in Epernay reist door Europa en is in ieder deelnemend land aanwezig als jurylid. Extra jurylid was René van Heusden, tijdens de Europese Finale in Epernay neemt hij als afvaardiging van Nederland, zitting in de jury.

In het fraaie fort Voordorp hield importeur Fourcroy-Lenselink, gespecialiseerd in wijnen voor de horeca, een uitgebreide assortimentsproeverij. Een heerlijke gelegenheid om een paar snoepjes te proeven en even wat leuke krenten uit de pap te halen. Zoals de champagnes van Champagne Deutz, buurman van Bollinger in Aÿ, maar volkomen verschillend.
In het fraaie fort Voordorp hield importeur Fourcroy-Lenselink, gespecialiseerd in wijnen voor de horeca, een uitgebreide assortimentsproeverij. Een heerlijke gelegenheid om een paar snoepjes te proeven en even wat leuke krenten uit de pap te halen.

Het genieten begint bij ons nogal eens met een goed glas champagne, dus trof het bijzonder goed dat Champagne Deutz het tafelnummer één toegewezen had gekregen. Deutz, buurman van Bollinger in het stadje Aÿ, maakt een heel andere stijl champagnes dan zijn fameuze buur. Waar Bollinger heel vineuze en krachtige champagnes maakt, daar heeft Deutz zijn specialiteit gemaakt van de meer lichtvoetige, elegantere mousseux. Voorbeelden daarvan zijn de Blanc de Blancs, waarvan een heerlijke 2002 op tafel stond, en de prestigecuvée Amour de Deutz 1999, eveneens een wijn op basis van 100 procent uit de Côte des Blancs. Geen machtsvertoon dus, maar finesse en fijne zuren. De gewone Brut is een toegankelijk glas champagne, op basis van een derde chardonnay, een derde pinot noir en een derde petit meunier. Een nieuwigheid is de speciale klassieke fles voor deze wijn, een fraai model, waarmee de wijnen van dit huis meer cachet krijgen. In de loop van de tijd zal de gehele serie –ook de rosé- op deze fles komen.

We hadden vernomen dat de overkomst van de wijnen van Penfolds naar Fourcroy aanstaande zou zijn, maar deze primeur konden we niet officieel bevestigd krijgen. Even geduld dus nog, hoewel we die scoop graag zouden hebben…
Wel stonden er wijnen op tafel van andere onderdelen van Beringer Blass, onder meer van Lindemans en het Chianti-huis Gabbiano. Een goed Chianti-huis overigens, dat in 2000 is overgenomen door Beringer, maar gewoon is doorgegaan met het maken van klassieke Chianti’s. Zoals de fruitige en sappige Gabbiano Chianti 2006, op basis van 100 procent sangiovese: elegant, fris, met lekker kersenfruit. De speciale cuvée Alleanza staat in het teken van samenwerking tussen moeder Beringer en dochter Gabbiano. Een wijn die is gemaakt door een samenspel tussen de wijnmaker van Gabbiano, Giancarlo Roman en de wijnmaker van Beringer, Ed Sbragia, op basis van zo ongeveer de helft Toscaanse druiven (sangiovese) met de helft Frans (merlot en cabernet). In alle opzichten een alliantie dus, Alleanza, maar in stijl, door zijn elegantie en frisheid, is toch een heel Toscaanse wijn. Verkwikt stapten we naar buiten, de herfstwind in, om de vallende kastanjes ontwijkend weer in de auto te stappen.

< Stuur deze pagina door >

Eddy Gravemaker van het Franse Le Temple sur Lot legt een verwende Amerikaan alles uit over over wijn uit de Bordeaux. Na een beschamend bezoek aan Smith Haut Lafitte en een jaloersmakende winkelronde in St Émilion stelt zijn gast de lastigse vraag: “Waarom smaakt wijn naar frambozen, bramen, teer, tabak, maar niet naar druiven?”
Ik was onlangs drie dagen op stap met een puissant rijke Amerikaan van joodse afkomst. Even voor alle duidelijkheid: ik heb niets tegen Amerikanen, noch tegen mensen van joodse afkomst en stinkend rijk vind ik al helemaal geen probleem. Waarom zou ik ook?

David, laten we hem zo maar noemen, was naar Bordeaux gevlogen om in drie dagen tien wijnkastelen te bezoeken en zijn zojuist gebouwde wijnkelder van vijftig vierkante meter te vullen. Ik was ingehuurd als reisleider en gids, om David alles over Bordeaux-wijnen te leren. David had mij eerlijk opgebiecht dat hij geen enkele kennis had van wijn. Hij had zelfs nog nooit wijn gedronken, op een fles Yquem uit 2000 na, die hij al twee jaar in de koelkast had liggen. Volgens zijn eigen zeggen ‘not bad’. Na die fles Yquem en een etentje bij een zakenrelatie, in het bezit van een royale wijnkelder, wilde David ook een wijnkelder en een reis naar Bordeaux.

Bij de proeverij en het bezoek aan Smith Haut Lafitte legde de ingehuurde sommelier geduldig uit wat volgens hem Bordeaux zo speciaal maakt, het terroir, het klimaat, et cetera. Toen de sommelier teer rook in een glas rode Bordeaux vroeg David of de wijnranken naast een zojuist geteerde weg hadden gestaan en toen de sommelier bosvruchten proefde vroeg David of er bosvruchtensap bij de wijn was gemengd. Met kromme tenen vertaalde ik zijn vragen. De sommelier in kwestie was niet geamuseerd en antwoordde slechts met een gezicht vol ongeloof en een diepe veelbetekenende zucht.

Na drie kastelen had David het wel gezien en na een diner in een restaurant met Michelin-ster had hij buikpijn gekregen. Tot overmaat van ramp bleken de wijnen uit Bordeaux niet zoet. Kortom: Frankrijk en Bordeaux vielen David eigenlijk bar tegen. Toch moest zijn nieuwe wijnkelder nog vol, hij had die kelder per slot van rekening niet voor niets laten bouwen. Dus kocht David de laatste dag in St Émilion binnen twintig minuten voor € 20.000,- wijn. Hij zal er zijn nieuwe wijnkelder niet volledig mee kunnen vullen, maar het is een begin en zijn zakenrelaties zullen waarschijnlijk onder de indruk zijn.

Wat stil zat David naast me in de auto, toen ik hem de derde dag aan het einde van de middag naar zijn vijfsterren Hotel Château terug bracht. Plotseling doorbrak hij de stilte. “Zeg Eddy, nu moet je me toch eens vertellen: waarom smaakt wijn eigenlijk naar bessen, rood fruit, kersen, vijgen, confiture, vanille, frambozen, bosvruchten, aardbeien, bananen, perziken, ananas, cassis, chocola of zelfs laurier, maar niet naar druiven?” Ik moest het antwoord even schuldig blijven. Als ik nu proefnotities lees in de Perswijn, Decanter, Wine Spectator, of om het even welk wijntijdschrift, moet ik toch steeds weer even aan David denken. Maar een antwoord op zijn vraag heb ik eigenlijk nog steeds niet.

Eddy Gravemaker
Le Temple sur Lot, Frankrijk

< Stuur deze pagina door >

De eerste editie van Bubbles on the Beach bracht ruim zestig verschillende mousserende wijnen en driehonderd wijnliefhebbers bij elkaar op het Zandvoortse strand. Een bruisend strandfeest was het resultaat, waarbij de beste mousserende wijn en de beste prosecco werden bekroond. Ook is Nederland sinds afgelopen zaterdag een wereldkampioen ‘ploppen’ rijker: in recordtempo werden flessen mousserende wijn geopend.

De eerste editie van Bubbles on the Beach bracht ruim zestig verschillende mousserende wijnen en driehonderd wijnliefhebbers bij elkaar op het Zandvoortse strand. Een bruisend strandfeest was het resultaat, waarbij de beste mousserende wijn en de beste prosecco werd bekroond. Uit het strandfeest blijkt dat Nederland langzaam het calvinisme ontstijgt. Een fles bubbels bewaren we niet meer tot oudejaarsavond, die mag ook zomaar worden opengetrokken. Het relatief jonge publiek van Bubbles on the Beach kon de grote diversiteit aan mousserende wijnen goed waarderen: van droog tot licht zoet, van fruitig naar pittig, voor ieder bubbeltje is een liefhebber te vinden. Bezoekers van het feest proefden en vergeleken en kozen zo de beste mousserende wijn van 2007. De winnaar komt uit de Franse Zuid-Ardèche, een onbekend gebied voor mousserende wijn. De tweede plaats werd opgeeist door Languedoc Roussillon. De derde plaats wordt gedeeld door een wijn uit de Nieuwe Wereld en een Duitse mousserende rosé. 1. Brut de Bournet, Mélodie, (100 procent viognier) – Zuid-Ardèche, Frankrijk 2. Bulle de Blanquette Fuchsia, Sieur d’Arques – Limoux, Frankrijk 3. Jacob’s Creek Sparkling Rosé, Orlando wines, Barossa Valley – Australië 3. Deinhard Rosé – Duitsland Beste prosecco Het Perswijn proefpanel koos de beste prosecco’s. De grote hoeveelheid ingezonden wijnen werd in twee categorieën beoordeeld: frizzante met lichte bubbels, en spumante met krachtige belletjes. Over het algemeen viel het panel voor wat drogere wijnen. Prosecco spumante: 1. Loredan Gasparini, , Prosecco Montello e Colli Ascolani, Brut (Les Généreux) 2. Merotto, Brut Bareto, Prosecco di Valdobbiadene (Avintage) Prosecco frizzante: 1. Mio­netto ‘Legatura’, Prosecco del Veneto (Vinites) 2. Casabianca, Prosecco Montello e Colli Asolani (Les Généreux) De complete uitslag treft u op de site http://www.wijntop5.nl/ (bubbels). Plopkampioen Het eerste Nationaal Kampioenschap ‘ploppen’ werd ook gehouden in strandtent Mango’s. Deelnemers moesten zo snel mogelijk flessen mousserende wijn openen. Het record werd uiteindelijk op 9,7 seconden gesteld. Véronique Winnubst uit Den Haag is hiermee ook wereldrecordhouder. Ze kreeg in iets minder dan een halve minuut, drie flessen mousserende wijn open. “Dit kampioenschap is echt iets voor vrouwen,” reageerde Véronique (rechts op de foto). “Die vinden het vaak een beetje eng om een fles mousserende wijn open te maken.” Screwpull had hiervoor zijn speciaal ontworpen kurkentrekker ‘Pop-bulle’ uitgeleend, zodat het ploppen veilig verliep. Na het proeven en de barbecue bleken nog twintig proefparen fit genoeg voor een salsaworkshop en ook het bubbelbad werd getest.

Na vijf jaar nadenken heeft het Europees Gerechtshof bepaald dat wijnproducenten in de Zwitserse gemeente Champagne in het kanton Vaud de naam van hun dorp niet op de etiketten van hun lokale witte wijnen mogen zetten. Met deze uitspraak lijkt een einde te zijn gekomen aan een jarenlang aanslepend meningsverschil tussen de Franse gigant Champagne en de Zwitserse dwerg met dezelfde naam.
Na vijf jaar nadenken heeft het Europees Gerechtshof bepaald dat wijnproducenten in de Zwitserse gemeente Champagne in het kanton Vaud de naam van hun dorp niet op de etiketten van hun lokale witte wijnen mogen zetten. Noch om naar waarheid de exacte herkomst van die wijnen mee aan te geven, noch in de vermelding van hun eigen adres. Met deze uitspraak lijkt een einde te zijn gekomen aan een jarenlang aanslepend meningsverschil tussen de Franse gigant Champagne en de Zwitserse dwerg met dezelfde naam.

De Franse Champenois, altijd erg gespitst op de bescherming van hun naam, meenden dat de Zwitsers met hun benaming afbreuk deden aan de bilaterale overeenkomst tussen hun land en de EU inzake het gebruik van appellations. In 2002 hadden de producenten uit Vaud de zaak aanhangig gemaakt bij het Europese hof onder verwijzing naar hun lokale historie. Ze meenden op grond daarvan aanspraak te kunnen maken op en uitzonderingspositie. Het Zwitserse Champagne produceert immers al wijn sinds de 9^e eeuw. In Epernay en omgeving kan men ze dat niet nazeggen. In de grote wereld dienen Calimero’s echter hun plaats te kennen. Herinneren we ons nog die onverkwikkelijke zaak van Gallo tegen Chanti Classico vanwege de gallo nero? Waarin groten klein kunnen zijn.

< Stuur deze pagina door >

Een recent uitgevoerde enquête door de Franse consumentenbond UFC-Que Choisir onder 75 Franse wijnprofessionals heeft aangetoond dat de appellation d’origine contrôlée binnen de branche niet langer beschouwd wordt als garantie voor kwaliteit of terroir. Volgens de enquête zou een derde van alle AOC-wijnen deze status niet verdienen wegens gebrek aan kwaliteit en terroirkarakter.
Een recent uitgevoerde enquête door de Franse consumentenbond UFC-Que Choisir onder 75 Franse wijnprofessionals heeft aangetoond dat de appellation d’origine contrôlée binnen de branche niet langer beschouwd wordt als garantie voor kwaliteit of terroir. Volgens de enquête zou een derde van alle AOC-wijnen deze status niet verdienen wegens gebrek aan kwaliteit en terroirkarakter. Van de ondervraagden meende 40% dat de AOC geen minimumkwaliteit garandeert, 60 procent dat de AOC geen typiciteit van een terroir vertegenwoordigt. Als oorzaken worden o.a. te hoge opbrengsten, achterhaalde voorschriften en een te lakse toekenning van het agrément genoemd – 98 procent van alle aangeboden wijnen wordt goedgekeurd.

De studie toont ook aan dat het verlies aan geloofwaardigheid van de AOC samenvalt met de coëxistentie binnen bepaalde appellations van twee verschillende typen wijn, zowel naar kwaliteit als prijs. Enerzijds zijn er de wijnen die hun terroirkarakter hebben weten te behouden en die daarmee beantwoorden aan de oorspronkelijke uitgangspunten van de AOC, anderzijds minder typische wijnen die inspelen op een nieuwe vraag uit de markt, maar die niet binnen de AOC thuishoren. Het verdient aanbeveling deze twee typen wijn duidelijk van elkaar te scheiden en onder verschillende herkomstbenamingen uit te brengen.

Vooruitlopend op hervormingsplannen voor de AOC’s door het Institut National de l’Origine et de la Qualité (INAO), die tegen 2010 voor een herstel van geloofwaardigheid moeten zorgen, vraagt de UFC-Que Choisir de volgende maatregelen:

• een herziening van de voorschriften voor iedere appellation met daarbij de nadruk op terroir en niet op ‘bijkomstige’ zaken
• een stop door het INAO op de overvloed aan platvloerse AOC’s
• een sluitend controlesysteem dat er voor zorgt dat minderwaardige producten nooit een AOC krijgen.

(Bron: http://www.quechoisir.org/)

< Stuur deze pagina door >

René van Heusden pakt de handschoen op: hoewel hij Noële als slimme, rebelse vrouw adoreert, is hij het met haar oneens. René schrijft niet om zijn lezers te behagen, maar om ze te verheffen. En die ineens trendy prosecco heeft hij jaren geleden al geproefd – en terzijde geschoven.
Beste Noële,

Ik neem de mij door jou toegeworpen handschoen graag op. Ik voel me er door vereerd, want ik adoreer vrouwen met jouw intelligentie, kennis en rebelse pit. Daar kunnen al die bloggende nitwits met een teveel aan mening en een tekort aan verstand van zaken (0 reacties!) een lichtend voorbeeld aan nemen. Bovendien houd je van Rieslings, vins de Champagne en vinos de Jerez. Alleen daarom al zou je bij mij niet stuk kunnen. Veelzeggend genoeg zijn dit geen zogenaamd ‘trendy’ wijnen, want alledrie ‘te moeilijk’. Daarmee zijn we gelijk uitgekomen bij jouw reactie op mij column ‘Waarom ik niet trendy wil zijn’.

Hoewel ik je zeer hoog schat, moet ik je toch tegenspreken. Je roept me op in mijn columns een wat ‘trendyvriendelijker’ toon aan te slaan. Why?, om een van jouw favoriete uitdrukkingen te gebruiken. Omdat ik trendy wijnen goed moet vinden? Of omdat ‘men’ hier –  tijdelijk – even opgewonden van is omdat iedereen zegt dat dat moet? Neen, neen, driewerf neen!

Ik schrijf niet primair om mijn lezers te behagen. Waarom? Omdat ik niet geloof in het dom houden van lezers als waren het randdebielen. En dus maar bevestigend met de waan van de dag mee te waaien. Wanneer je me toestaat een groot woord te gebruiken, ik wil ze verheffen. Door ze te als intelligente geesten te prikkelen en aan te zetten tot kritisch – d.w.z. onderscheid makend – nadenken. Vandaar dat ik me verzet tegen holle kreten en hypes.  Ik zet wijndrinkers liever bittere (beetgare!) spruitjes van de koude grond voor dan industriële zoete appelmoes.

Of ik daarom van de werkelijkheid af sta? Het zal je misschien verbazen, maar mijn anarcho-conservatisme is gebaseerd op feiten. Proeven vooral. Ik geloof namelijk in een berichtgeving waarbij je je eerst gedegen op de hoogte stelt van de feiten en je vervolgens een mening vormt. Laat me je een voorbeeld geven. Ik heb de streek van Prosecco al bezocht en daar uitvoerig geproefd, lang voordat al die nu zogenaamd zo enthousiaste types ooit nog maar van de naam gehoord hadden. Rosé, idem dito. En alcoholarme wijnen van pathologische poseurs/leugenaars dan? Je m’en foue! Wie liegt, kan het schudden. Om die fameuze zin uit het laatste hoofdstuk van De Avonden te citeren: “Moeder, dat is geen wijn.”

Ben ik daarom tegen verandering en vernieuwing? Nee, natuurlijk niet. Alleen moeten we ons wel realiseren dat verandering en vernieuwing niet per se verbetering betekenen! Zitten wij te wachten op chardonnay van de Loire of syrah uit de Pfalz? Of op al die tragische merlot rosés? Ik meen je antwoord op voorhand te kennen.

Vandaar ook mijn scepsis bij al die opgewonden kreten over ‘trendy’ wijnen die bij nadere beschouwing niets anders blijken te zijn dan dunne ballonnetjes met dusdanig veel gebakken lucht erin dat ze zelfs zonder hulp van buitenaf vroeg of laat spontaan ontploffen. Zie een tragisch slecht product als Rosé d’Anjou. Ach, dat is niet zo zeer een kwestie van exploderen, maar van imploderen.

Beste Noële, zeg eens eerlijk, wanneer jij mag kiezen, wat drink jij dan? ‘Trendy’ wijnen of Echte Wijnen. Ik denk dat ik het antwoord wel weet. En nog iets. Wil jij mensen aan de slappe Prosecco helpen of aan authentieke vinos de Jerez?  Ook hier meen ik te weten uit welke hoek de wind waait. Waarom verwacht je dan van mij dat ik onwaarachtige columns zou schrijven?

 René van Heusden

Lees de column van Noële Ruitenberg: Waarom ik soms trendy wens te zijn
Lees de column van René van Heusden: Waarom ik niet ‘trendy’ wens te zijn

< Stuur deze pagina door >

René van Heusden wil niet trendy zijn. Noële Ruitenberg soms juist wél. En waarom? “Toch niet alles wat trendy is, is verwarrend en niet-intellectueel? Kom nou.” En waarom zijn mensen eigenlijk zo anti-trendy? Levert dat niet nog naarder gedrag op dan het gedrag van zogenaamde trendy types?
Op 26 augustus schreef René van Heusden ‘Waarom ik niet trendy wens te zijn’. Nu zijn – en insiders weten dat – René en ik graag in elkaars gezelschap en meestal vermaken wij ons dan met het uitpluizen van vraagstukken. Dit gepuzzel van ons verplaats ik nu graag naar het Perswijnpodium, waar ik me afvraag of veel types (niet hijzelf, daarvoor is hij te bijdehand) die niet-trendy willen zijn, niet wat al te makkelijk anti worden. En vindt hij anti dan niet minstens zo naar, nee nog veel naarderer dan trendy?

Waarom wil Miep of Klaas liever anti zijn dan trendy? Ik hoor vaak zeggen dat dat mensen het gevoel geeft dat ze ‘authentiek’ zijn. Door anti te zijn voorkom je dat je meegezogen wordt in de modderstroom van de massa. Dat gevoel dat ken ik. Na acht jaar inwoner te zijn geweest van het behoudende Friese dorp Lemmer belandde ik twee jaar geleden in Laren. Laren kent vele gezichten. Een daarvan is dat van uiterlijk vertoon en van shopping paradise. Van pure shock én antireactie kocht ik twee jaar lang nog geen ondergoed voor mezelf. Nou ja bij wijze van spreken, en dan weer wel een setje van Marlies. Mijn gedrag doet ook denken aan een vriendin die ooit drie weken bij familie in Canada verbleef. Sterk vermagerd kwam zij terug. Waarom? Omdat die familieleden veel te veel aten. Tja.

Is dat dan wijsheid en beter dan je mee te laten sleuren door de massa? Als ik zo terugkijk naar mijn eigen gedrag, dan concludeer ik dat ik het mezelf onnodig moeilijk heb gemaakt en dat het een ware kunst is het leven een beetje lichter te nemen. Als je anti bent, dan ga je ook zo naar ‘niet-erig’ en  ‘tegen-erig’ praten. Ligt de waarheid dan in het midden? Nee, die ligt soms links en soms rechts. HAFMO van Mierlo zou begrijpen wat ik bedoel. En Désanne van Brederode. Die zei het een paar maanden geleden zo mooi in haar gesproken column in Buitenhof: ‘zonder pendulebeweging staan niet alleen klassieke klokken, maar ook moderne mensen stil’. Oewa, oewa, oewa. Met andere woorden: de waarheid proef je soms links en soms rechts.

Dát geluid wil ik vaker horen! Want toch niet alles wat trendy is, is verwarrend en niet-intellectueel? Kom nou. Ik hoor antitypes ook wel eens zeggen dat trends de werelds zo slecht maken en daardoor onze smaak vervlakt. Is dat zo? Wat dronken en aten tachtig procent van de mensen dertig jaar geleden dan? En zestig jaar geleden? De kwaliteit en variatie van eten en wijnen is er voor ‘het gewone volk’ nogal op voorruit gegaan. En natuurlijk bestaan er nog steeds nare struikrovers met slechte bedoelingen, maar in heel wat minder bosjes dan toen, en nog maar zelden met grote knuppels.

Een levenskunstenaar beproeft en besnuffelt dus de wijnen die über-trendy-types drinken en kijkt wat daarin een verbetering is. Zuivere wijnen, fruitige wijnen, in uitmonsteringen die mooi mogen zijn. Die aspecten smaken toch naar meer? Hij proeft ook wat het über-anti-volk nuttigt en wendt zich weer naar datgene wat goed is. Diepgang, lengte, levendigheid. Daarover wil ik lezen! Zelfs een beetje meer in jouw columns en teksten, beste René.

Noële Ruitenberg

Lees de column van René van Heusden: ‘Waarom ik niet ‘trendy’ wens te zijn.

< Stuur deze pagina door >