Nieuws

Een recent uitgevoerde enquête door de Franse consumentenbond UFC-Que Choisir onder 75 Franse wijnprofessionals heeft aangetoond dat de appellation d’origine contrôlée binnen de branche niet langer beschouwd wordt als garantie voor kwaliteit of terroir. Volgens de enquête zou een derde van alle AOC-wijnen deze status niet verdienen wegens gebrek aan kwaliteit en terroirkarakter.
Een recent uitgevoerde enquête door de Franse consumentenbond UFC-Que Choisir onder 75 Franse wijnprofessionals heeft aangetoond dat de appellation d’origine contrôlée binnen de branche niet langer beschouwd wordt als garantie voor kwaliteit of terroir. Volgens de enquête zou een derde van alle AOC-wijnen deze status niet verdienen wegens gebrek aan kwaliteit en terroirkarakter. Van de ondervraagden meende 40% dat de AOC geen minimumkwaliteit garandeert, 60 procent dat de AOC geen typiciteit van een terroir vertegenwoordigt. Als oorzaken worden o.a. te hoge opbrengsten, achterhaalde voorschriften en een te lakse toekenning van het agrément genoemd – 98 procent van alle aangeboden wijnen wordt goedgekeurd.

De studie toont ook aan dat het verlies aan geloofwaardigheid van de AOC samenvalt met de coëxistentie binnen bepaalde appellations van twee verschillende typen wijn, zowel naar kwaliteit als prijs. Enerzijds zijn er de wijnen die hun terroirkarakter hebben weten te behouden en die daarmee beantwoorden aan de oorspronkelijke uitgangspunten van de AOC, anderzijds minder typische wijnen die inspelen op een nieuwe vraag uit de markt, maar die niet binnen de AOC thuishoren. Het verdient aanbeveling deze twee typen wijn duidelijk van elkaar te scheiden en onder verschillende herkomstbenamingen uit te brengen.

Vooruitlopend op hervormingsplannen voor de AOC’s door het Institut National de l’Origine et de la Qualité (INAO), die tegen 2010 voor een herstel van geloofwaardigheid moeten zorgen, vraagt de UFC-Que Choisir de volgende maatregelen:

• een herziening van de voorschriften voor iedere appellation met daarbij de nadruk op terroir en niet op ‘bijkomstige’ zaken
• een stop door het INAO op de overvloed aan platvloerse AOC’s
• een sluitend controlesysteem dat er voor zorgt dat minderwaardige producten nooit een AOC krijgen.

(Bron: http://www.quechoisir.org/)

< Stuur deze pagina door >

René van Heusden pakt de handschoen op: hoewel hij Noële als slimme, rebelse vrouw adoreert, is hij het met haar oneens. René schrijft niet om zijn lezers te behagen, maar om ze te verheffen. En die ineens trendy prosecco heeft hij jaren geleden al geproefd – en terzijde geschoven.
Beste Noële,

Ik neem de mij door jou toegeworpen handschoen graag op. Ik voel me er door vereerd, want ik adoreer vrouwen met jouw intelligentie, kennis en rebelse pit. Daar kunnen al die bloggende nitwits met een teveel aan mening en een tekort aan verstand van zaken (0 reacties!) een lichtend voorbeeld aan nemen. Bovendien houd je van Rieslings, vins de Champagne en vinos de Jerez. Alleen daarom al zou je bij mij niet stuk kunnen. Veelzeggend genoeg zijn dit geen zogenaamd ‘trendy’ wijnen, want alledrie ‘te moeilijk’. Daarmee zijn we gelijk uitgekomen bij jouw reactie op mij column ‘Waarom ik niet trendy wil zijn’.

Hoewel ik je zeer hoog schat, moet ik je toch tegenspreken. Je roept me op in mijn columns een wat ‘trendyvriendelijker’ toon aan te slaan. Why?, om een van jouw favoriete uitdrukkingen te gebruiken. Omdat ik trendy wijnen goed moet vinden? Of omdat ‘men’ hier –  tijdelijk – even opgewonden van is omdat iedereen zegt dat dat moet? Neen, neen, driewerf neen!

Ik schrijf niet primair om mijn lezers te behagen. Waarom? Omdat ik niet geloof in het dom houden van lezers als waren het randdebielen. En dus maar bevestigend met de waan van de dag mee te waaien. Wanneer je me toestaat een groot woord te gebruiken, ik wil ze verheffen. Door ze te als intelligente geesten te prikkelen en aan te zetten tot kritisch – d.w.z. onderscheid makend – nadenken. Vandaar dat ik me verzet tegen holle kreten en hypes.  Ik zet wijndrinkers liever bittere (beetgare!) spruitjes van de koude grond voor dan industriële zoete appelmoes.

Of ik daarom van de werkelijkheid af sta? Het zal je misschien verbazen, maar mijn anarcho-conservatisme is gebaseerd op feiten. Proeven vooral. Ik geloof namelijk in een berichtgeving waarbij je je eerst gedegen op de hoogte stelt van de feiten en je vervolgens een mening vormt. Laat me je een voorbeeld geven. Ik heb de streek van Prosecco al bezocht en daar uitvoerig geproefd, lang voordat al die nu zogenaamd zo enthousiaste types ooit nog maar van de naam gehoord hadden. Rosé, idem dito. En alcoholarme wijnen van pathologische poseurs/leugenaars dan? Je m’en foue! Wie liegt, kan het schudden. Om die fameuze zin uit het laatste hoofdstuk van De Avonden te citeren: “Moeder, dat is geen wijn.”

Ben ik daarom tegen verandering en vernieuwing? Nee, natuurlijk niet. Alleen moeten we ons wel realiseren dat verandering en vernieuwing niet per se verbetering betekenen! Zitten wij te wachten op chardonnay van de Loire of syrah uit de Pfalz? Of op al die tragische merlot rosés? Ik meen je antwoord op voorhand te kennen.

Vandaar ook mijn scepsis bij al die opgewonden kreten over ‘trendy’ wijnen die bij nadere beschouwing niets anders blijken te zijn dan dunne ballonnetjes met dusdanig veel gebakken lucht erin dat ze zelfs zonder hulp van buitenaf vroeg of laat spontaan ontploffen. Zie een tragisch slecht product als Rosé d’Anjou. Ach, dat is niet zo zeer een kwestie van exploderen, maar van imploderen.

Beste Noële, zeg eens eerlijk, wanneer jij mag kiezen, wat drink jij dan? ‘Trendy’ wijnen of Echte Wijnen. Ik denk dat ik het antwoord wel weet. En nog iets. Wil jij mensen aan de slappe Prosecco helpen of aan authentieke vinos de Jerez?  Ook hier meen ik te weten uit welke hoek de wind waait. Waarom verwacht je dan van mij dat ik onwaarachtige columns zou schrijven?

 René van Heusden

Lees de column van Noële Ruitenberg: Waarom ik soms trendy wens te zijn
Lees de column van René van Heusden: Waarom ik niet ‘trendy’ wens te zijn

< Stuur deze pagina door >

René van Heusden wil niet trendy zijn. Noële Ruitenberg soms juist wél. En waarom? “Toch niet alles wat trendy is, is verwarrend en niet-intellectueel? Kom nou.” En waarom zijn mensen eigenlijk zo anti-trendy? Levert dat niet nog naarder gedrag op dan het gedrag van zogenaamde trendy types?
Op 26 augustus schreef René van Heusden ‘Waarom ik niet trendy wens te zijn’. Nu zijn – en insiders weten dat – René en ik graag in elkaars gezelschap en meestal vermaken wij ons dan met het uitpluizen van vraagstukken. Dit gepuzzel van ons verplaats ik nu graag naar het Perswijnpodium, waar ik me afvraag of veel types (niet hijzelf, daarvoor is hij te bijdehand) die niet-trendy willen zijn, niet wat al te makkelijk anti worden. En vindt hij anti dan niet minstens zo naar, nee nog veel naarderer dan trendy?

Waarom wil Miep of Klaas liever anti zijn dan trendy? Ik hoor vaak zeggen dat dat mensen het gevoel geeft dat ze ‘authentiek’ zijn. Door anti te zijn voorkom je dat je meegezogen wordt in de modderstroom van de massa. Dat gevoel dat ken ik. Na acht jaar inwoner te zijn geweest van het behoudende Friese dorp Lemmer belandde ik twee jaar geleden in Laren. Laren kent vele gezichten. Een daarvan is dat van uiterlijk vertoon en van shopping paradise. Van pure shock én antireactie kocht ik twee jaar lang nog geen ondergoed voor mezelf. Nou ja bij wijze van spreken, en dan weer wel een setje van Marlies. Mijn gedrag doet ook denken aan een vriendin die ooit drie weken bij familie in Canada verbleef. Sterk vermagerd kwam zij terug. Waarom? Omdat die familieleden veel te veel aten. Tja.

Is dat dan wijsheid en beter dan je mee te laten sleuren door de massa? Als ik zo terugkijk naar mijn eigen gedrag, dan concludeer ik dat ik het mezelf onnodig moeilijk heb gemaakt en dat het een ware kunst is het leven een beetje lichter te nemen. Als je anti bent, dan ga je ook zo naar ‘niet-erig’ en  ‘tegen-erig’ praten. Ligt de waarheid dan in het midden? Nee, die ligt soms links en soms rechts. HAFMO van Mierlo zou begrijpen wat ik bedoel. En Désanne van Brederode. Die zei het een paar maanden geleden zo mooi in haar gesproken column in Buitenhof: ‘zonder pendulebeweging staan niet alleen klassieke klokken, maar ook moderne mensen stil’. Oewa, oewa, oewa. Met andere woorden: de waarheid proef je soms links en soms rechts.

Dát geluid wil ik vaker horen! Want toch niet alles wat trendy is, is verwarrend en niet-intellectueel? Kom nou. Ik hoor antitypes ook wel eens zeggen dat trends de werelds zo slecht maken en daardoor onze smaak vervlakt. Is dat zo? Wat dronken en aten tachtig procent van de mensen dertig jaar geleden dan? En zestig jaar geleden? De kwaliteit en variatie van eten en wijnen is er voor ‘het gewone volk’ nogal op voorruit gegaan. En natuurlijk bestaan er nog steeds nare struikrovers met slechte bedoelingen, maar in heel wat minder bosjes dan toen, en nog maar zelden met grote knuppels.

Een levenskunstenaar beproeft en besnuffelt dus de wijnen die über-trendy-types drinken en kijkt wat daarin een verbetering is. Zuivere wijnen, fruitige wijnen, in uitmonsteringen die mooi mogen zijn. Die aspecten smaken toch naar meer? Hij proeft ook wat het über-anti-volk nuttigt en wendt zich weer naar datgene wat goed is. Diepgang, lengte, levendigheid. Daarover wil ik lezen! Zelfs een beetje meer in jouw columns en teksten, beste René.

Noële Ruitenberg

Lees de column van René van Heusden: ‘Waarom ik niet ‘trendy’ wens te zijn.

< Stuur deze pagina door >

Afgelopen donderdag is Michael Jackson overleden. Niet de Amerikaanse kindervriend met rare neus en gat in de hand, maar de Britse bierschrijver met die naam. Jackson heeft zich vele jaren lang ingezet voor de erkenning van ambachtelijke bieren en lokale brouwerijen in een wereld die steeds meer gedomineerd dreigde te worden door de eenheidssmaak van karakterloze pilseners van multinationale concerns.
Afgelopen donderdag is Michael Jackson overleden. Niet de Amerikaanse kindervriend met rare neus en gat in de hand, maar de Britse bierschrijver met die naam. Jackson heeft zich vele jaren lang ingezet voor de erkenning van ambachtelijke bieren en lokale brouwerijen in een wereld die steeds meer gedomineerd dreigde te worden door de eenheidssmaak van karakterloze pilseners van multinationale concerns.

Jackson was in de jaren zeventig de eerste journalist die een regelmatige bierrubriek in kranten kon publiceren. Ook was hij de eerste om, à la de World Atlas of Wine van Hugh Johnson, een standaardwerk over bieren in de wereld te schrijven. Het was de The World Guide to Beer, verschenen in 1977. Jackson kreeg eind jaren tachtig verdere bekendheid met zijn tv-proramma The Beer Hunter op Discovery Channel. Als rechtgeaard liefhebber van gerstenat maakte hij ook graag een uitstapje naar whisky (in feite niet veel anders dan gedistilleerd bier). Een en ander vond zijn neerslag in The World Guide to Whisky uit 1987.

Jackson bijzondere voorliefde ging uit naar de Belgische bieren, omdat die volgens hem het meeste karakter zouden hebben. Hij kwam daarom regelmatig in België en wijdde in 1991 zelfs een speciale uitgave aan de brouwcultuur daarvan, The Great Beers of Belgium. In 2006 is de geactualiseerde vijfde druk ervan uitgekomen. Deze bestseller met wereldwijd ruim 100.000 verkochte exemplaren heeft in hoge mate bijgedragen tot de internationale reputatie van het Belgische speciaalbier.

Anders dan in het geval van zijn naamgenoot kan de betekenis van bierschrijver Michael Jackson moeilijk overschat worden. Zijn combinatie van kennis en enthousiasme heeft op zowel brouwers als consumenten, inclusief ondergetekende, een stimulerende invloed gehad.
Zijn onaflatende kruistocht voor authenticiteit en ambachtelijkheid doet verlangen naar meer vergelijkbaar engagement in de wijnwereld – waar smaakvervlakking zich al evenzeer voordoet als in de bierwereld – voor ware traditie en terroir. Michael Jackson is 65 jaar geworden.

René van Heusden

< Stuur deze pagina door >

Prosecco is er in vele soorten en stijlen. Met een krachtige bubbel of een lichte mousse. Droog, of een beetje zoet. Maar altijd is het een aangename, ongecompliceerde belletjeswijn, die zich heerlijk laat drinken op het terras op een zomerdag, maar die ook past op een feestelijk moment. Zoals het evenement Bubbles on the Beach, zaterdag 8 september. Daar wordt de beste Prosecco 2007 bekend gemaakt, de selectie van tien genomineerde Prosecco’s is nu bekend.
Prosecco is er in vele soorten en stijlen. Met een krachtige bubbel of een lichte mousse. Droog, of een beetje zoet. Maar altijd is het een aangename, ongecompliceerde belletjeswijn, die zich heerlijk laat drinken op het terras op een zomerdag, maar die ook past op een feestelijk moment. Proost!

Op Bubbles on the Beach, het grote feest van de mousserende wijnen in het Zandvoortse beachclub Mango’s, zaterdag 8 september, is Prosecco een van de bubbelwijnen die in het zonnetje wordt gezet. Zo wordt bekend gemaakt wie de winnaars zijn van de prijs voor de beste Prosecco, in de categorieën Frizzante en Spumante. Dat is een belangrijk verschil bij Prosecco. Spumante heeft meer koolzuur, en dus een krachtiger mousse dan frizzante. Frizzante is volgens de Nederlandse regels dan ook geen mousserende wijn, en valt onder een lager belastingtarief. Daarom is frizzante in principe goedkoper dan spumante. In de winkel zijn de twee varianten gemakkelijk te onderscheiden. De spumantes hebben een traditionele Champagnekurk. De frizzantes hebben een kurk met een touwtje er omheen of zijn –heel modern- voorzien van een kroonkurk.

In de beide categorieën zijn vijf wijnen genomineerd voor de overwinning, dus de winnaar komt uit deze lijstjes. U kunt de complete lijstjes, inclusief recepten en proefnotities nalezen op http://www.wijntop5.nl/. Als u de bijzondere proeverij van Prosecco’s en andere mousserende wijnen in Mango’s wilt meemaken, kunt u zich aanmelden op http://www.bubblesonthebeach.nl/.

Prosecco Spumante

Rivalta, Brut Convivio, Prosecco di Valdobbiadene
Heisterkamp, € 12,50

Cantine Beate Bartolomeo, Extra Dry, Prosecco
Amateurs du Bon Vin, € 9,‑

Merotto, Brut Bareta, Prosecco di Valdobbiadene
Avintage, € 9,75

O71, Extra Dry, Prosecco
Rouge Rosé Blanc, € 9,95

Loredan Gasparini, , Prosecco Montello e Colli Ascolani, Brut
Les Genereux, € 10,60

Klik voor meer informatie over de wijnen.

Prosecco Frizzante

Casabianca, Prosecco Montello e Colli Asolani
Les Généreux, € 6,95

Mio­netto ‘Legatura’, Prosecco del Veneto
Vinites, 4

Collagù, Prosecco di Valdobbiadene
Poot, 4

Collalto, Prosecco Conegliano e Valdobbiadene
Douwe Walinga,

Colle del Principe, Prosecco Colli Trevigiani
Gall & Gall, € 6,99

Klik voor meer informatie over de wijnen.

< Stuur deze pagina door >

In het Gelderse Groesbeek worden eind september de allereerste Nederlandse wijnfeesten gevierd. Met een galafeest, proeverijen, workshops en muziekoptredens staat het wijndorp drie dagen lang in het teken van Nederlandse wijn.
In het Gelderse Groesbeek worden eind september de allereerste Nederlandse wijnfeesten gevierd. Met een galafeest, proeverijen, workshops en muziekoptredens staat het wijndorp drie dagen lang in het teken van Nederlandse wijn.

Het wijnfeest is het begin van de Nationale Wijnweek, waarin veel Nederlandse wijngaarden in heel Nederland open huis houden. De burgemeester van Groesbeek opent de feestelijkheden vrijdag 28 september tijdens een chique diner-dansant. Zaterdag 28 september worden in het wijndorp workshops en proeverijen gehouden. Liefhebbers kunnen wijnroutes volgen en op de terrassen en pleinen van Groesbeek worden muziekoptredens gegeven, onder andere door Jan Keizer (ex-BZN). Zondag 30 september geven Groesbeekse wijngaardeniers rondleidingen door hun wijngaarden.

Voor het wijngala met diner-dansant en de muziekoptredens moeten kaarten worden gekocht, meer informatie staat op http://www.wijngala.nl/. De andere evenementen zijn gratis toegankelijk.

Meer wijnevenementen staan in de agenda van Perswijn.

< Stuur deze pagina door >

Wie wil er nu op aangesproken worden ‘trendy’ bezig te zijn? Misschien een enkele door de puberteit verwarde en/of intellectueel minder begaafde jongere zonder enig zelfvertrouwen en oordeelsvermogen die het vet, lauw en cool vindt om te pas en te onpas met je, jij en jou en reclame-Engels aangesproken te worden. Of, meer in het algemeen, types die niet verder kijken dan hun neus lang is, maar geloven in het motto ‘hype, hype, hoera!’
Wie wil er nu op aangesproken worden ‘trendy’ bezig te zijn? Misschien een enkele door de puberteit verwarde en/of intellectueel minder begaafde jongere zonder enig zelfvertrouwen en oordeelsvermogen die het vet, lauw en cool vindt om te pas en te onpas met je, jij en jou en reclame-Engels aangesproken te worden. Of, meer in het algemeen, types die niet verder kijken dan hun neus lang is, maar geloven in het motto ‘hype, hype, hoera!’

Aan de term ‘trendy’ kleeft ontegenzeggelijk iets fouts. Iets heel erg fouts zelfs. Het woord staat voor vluchtig, vergankelijk, oppervlakkig en meeloperschap. En onvermijdelijk duikt in zo’n opwekkende context al snel een minstens even hol begrip op als ‘lifestyle’. Wil je meedoen, dien je er immers een trendy lifestyle op na te houden!

Het zou allemaal niet zo erg zijn, wanneer dit gedoe binnen de huidige maatschappij beperkt bleef tot boven omschreven groeperingen. De werkelijkheid leert ons echter anders. Ook in wijnland borrelen er uit bepaalde hoeken boodschappen op die de wijndrinker (m/v) trachten aan te zetten tot trendy gedrag. Zo valt in publicaties die een verhoging van de wijnconsumptie beogen te lezen dat we ons vooral naar trendy beachclubs dienen te begeven om daar al loungend en chillend trendy rosés – misschien zelfs wel die vreselijke ‘Live the magnificent life’ Rosé d’Anjou – of  übertrendy Prosecco naar binnen te gieten. Trefwoord: ongecompliceerd. ‘Lekker makkelijk’ dus. Zonder Smaak, want dat is immers een ‘elitair’ begrip. Moeilijk.

Minstens zo erg als trendy is halftrendy. Een van mijn lijfbladen, het voor kaarthouders van Gall&Gall bestemde Taste! bezondigt zich daar helaas nogal eens aan. Eigenlijk is het een verkapt soort Plus Magazine, want de gemiddelde leeftijd van die kaarthouders ligt dichter bij de vijftig dan de achttien. En daar is helemaal niks mis mee, want welke bevolkingsgroep besteedt jaar in, jaar uit het meest aan wijn? Juist. Een prachtblad als Linda heeft fel realistische bikinispecials voor vrouwen van boven de veertig, afgestemd op de realiteit van de lezeressen. Bij Taste! denkt maar daar kennelijk anders over. Daar lijkt men bewust een loopje te willen nemen met de beleving van de meeste lezers Alleen bij de proeverijverslagen zie je foto’s met daarop wijndrinkers van middelbare leeftijd. Verder is het opgefokt en bijgevolg vermoeiend jong gedoe. Altijd zo overmatig ‘happy’. Oewa, oewa, oewa!

Helemaal in posttrendy Jamie Oliversfeer lijken die Jip & Janneketypes de godganse tijd niets anders te doen hebben dan te feesten met die onvermijdelijke blije vrienden die spontaan even langskomen. Trendy volkje, altijd met oogverblindend witte tanden lachend en elkaar constant opmerkelijk geil beloerend. Het is in die verhalen immers altijd lente, dus ja. In de laatste uitgave was trouwens een juffrouw in een intrigerend soort kekke dirndl te bewonderen. Trendy retro? Wanneer gaan we nu eens ‘normale’ mensen zien? Die niet altijd elkaar hoeven te bespringen, overmatig blij door het leven gaan en iedere dag o zo spontaan in een ruim bemeten tuin feest vieren met toevallig langskomende figuren die als ‘vrienden’ gekwalificeerd dienen te worden. Maar die gewoon voor vol(wassen) aangezien willen worden en gewoon een fatsoenlijk glas wijn wensen te drinken. Ter vertroosting, bijvoorbeeld omdat het weer eens regent of omdat de Belastingdienst het niet leuker wenst te maken . Echte mensen als u en ik. Op zekere leeftijd en midden in het echte leven.

René van Heusden

Lees de reactie van Noële Ruitenberg: Waarom ik soms trendy wens te zijn

In Frankrijk is de oogst begonnen, twee weken vroeger dan verwacht. In de Provence wordt hard gewerkt, oogstploegen in Bandol hebben al ladingen druiven binnengebracht. “Het gaat nog maar om een paar domeinen,” zegt een officiële woordvoerder tegen wijntijdschrift Decanter. “Maar de oogst is inderdaad officieel van start.”
In Frankrijk is de oogst al begonnen, twee weken vroeger dan verwacht. In de Provence wordt hard gewerkt, oogstploegen in Bandol hebben al ladingen druiven binnengebracht. “Het gaat nog maar om een paar domeinen,” zegt een officiële woordvoerder tegen wijntijdschrift Decanter. “Maar de oogst is inderdaad officieel van start.”

Normaal gesproken begint de oogst in de Provence pas eind augustus. In Rivesaltes is het niet uitzonderlijk dat in de eerste weken van augustus al wordt geplukt. Kenners ter plaatse vergelijken deze oogst met die van 2005. In de streek worden nu vooral de witte druiven geoogst, onder andere de muscat à petit grains, chardonnay en sauvignon blanc. En hoewel grote delen van Frankrijk met zware regenbuien te kampen hebben gehad, is het in Rivesaltes droog gebleven. Iets te droog zelfs, met slechts 10 millimeter neerslag in juli.

In de Champagnestreek mogen de eerste dorpen starten met de oogst op 23 augustus, de laatste (Mailly) starten op 5 september. Ook dat is uitzonderlijk vroeg, zelfs in een tijd waarin de gemiddelde oogstdatum 18 dagen eerder is dan twintig jaar geleden. 
Het Nederlandse wijninformatiecentrum had de vroege oogst in Frankrijk al voorzien. Het centrum verklaart het vroege tijdstip door te wijzen naar de bijzonder gunstige condities in het voorjaar, waardoor de vegetatie en enorme voorsprong kreeg op het normale tijdsverloop. “In sommige gevallen is die voorsprong drie tot vier weken,” staat in de nieuwsbrief van augustus. De Champagne is daar een goed voorbeeld van. De bloei van de druiven viel hier begin mei, en dat was maar liefst een maand eerder dan normaal. Daardoor kon toen al een vroege oogst worden voorspeld.

Toch wordt het een kleine oogst, verwacht het wijninformatiecentrum: “Begin juli werd de opbrengst geraamd op 50,7 miljoen hectoliter, waarvan 23,3 miljoen hl wijn met herkomstbenaming (AOC, VDQS en vin de pays), 18,7 miljoen vin de table en 8,6 miljoen hl wijnen bestemd voor de productie van cognac et armagnac. Inmiddels is de raming naar beneden bijgesteld tot 49, 9 miljoen hl. Het zal daarmee de kleinste oogst worden sinds 2003.” De oorzaak hiervoor moet worden gezocht in het veel minder goede weer tijdens de bloei, waardoor de vruchtzetting in veel streken niet bijzonder goed is verlopen en minder druiven zijn gevormd.

In de Diploma Course van dit jaar werd er nog lacherig over gesproken, de eerste light-wijnen. Inmiddels is de realiteit een feit. De Volkskrant zette er een proefpanel aan, waarbij Qool van Ilja Gort opvallend genoeg als eerste eindigde. Er is een toekomst voor light-wijnen, meent het panel. Is dat zo?
In de Diploma Course van dit jaar werd er nog lacherig over gesproken, de eerste light-wijnen. Inmiddels is de realiteit een feit. Na een relletje in de vakpers over de Qool wijn van Ilja Gort, besteedt de landelijke pers nu ook aandacht aan dit onderwerp. De Volkskrant zette er een proefpanel aan, waarbij Qool opvallend genoeg als eerste eindigde. De wijn werd als eerste geproefd  en viel tegen. Maar wat daarna werd geproefd bleek minder goed, vandaar deze eerste plaats. Toch is er een toekomst voor light-wijnen, meent het panel.
Is dat zo?

Tegenwoordig is er van alles in light versies te krijgen, zelfs jonge jenever. Kennelijk komt de consument niet op het idee in plaats van een light versie iets minder van het origineel te nemen. Dan maar een Jonge light.
Ook wijn bevat steeds meer alcohol, in sommige gevallen meer dan 15 procent. Niet iedereen vindt dat even prettig, de wijn wordt daardoor zwaarder en calorierijker.
Alcohol is wél van wezenlijk belang voor de smaak van wijn. In het vocht gebeuren allerlei chemische verbintenissen tussen smaken en alcohol die elkaar versterken. Haal je de alcohol eruit dan haal je ook de smaak eruit.
De behoefte aan lichtere wijnen is reëel. Je kunt je wel afvragen of dit moet gebeuren door de alcohol, na de productie van de wijn, uit het product te halen.
Afgezien dat door het weghalen van de alcohol de smaak verandert, waarom zou je een  product wat al door de eeuwen heen meer dan tien procent alcohol heeft gehad, gaan forceren tot een slap aftreksel van het origineel?

Terwijl er echt wel iets in de handel is wat niet te zwaar is, smakelijk en met diepgang. En het is wijn met zijn natuurlijke alcoholpercentage.
De chasselasdruif is een druif die voorkomt onder verschillende namen, in Duitsland heet deze druif gutedel en in Wallis (Zwitserland) fendant. De wijnen die van deze druif komen zijn zacht, met niet veel zuren, en licht. Ze kunnen vlak zijn, door de hoge opbrengsten, maar niet als ze van de juiste grond komen. Langs de oevers van de Rhône, in het gebied Vaud (Zwitserland), bestaat de bodem uit oergesteente. Dat geeft wat extra’s aan de wijn, enige mineraliteit. Een slok blijft langer hangen, zogezegd. Het glas heeft een beetje een bite, een lichte sprankeling. Er worden mooie wijnen gemaakt, in dit deel van Zwitserland. Zoals de Chant des Resses uit Yvorne. Een heerlijk, fris, makkelijk drinkbaar glas, met de complexiteit die een goede wijn nodig heeft.
Deze wijn heeft 12 procent alcohol.

Jammer is alleen dat die Zwitsers alles zelf opdrinken (52 liter gemiddeld p.p. per jaar in tegenstelling tot onze 22 liter) en slechts een paar procent exporteren. Hier in Nederland is het een beetje zoeken. De Vrienden van de Goede Wijn verkopen eens in de twee jaar een redelijke Fendant van een coöperatie uit Wallis en de meeste wijnvakhandels hebben ook wel iets in hun aanbod. Het is zeker de moeite waard.

Licht dus, geen light.

Charlotte van Zummeren

Charlotte is vinoloog en afgestudeerd sommelier
aan de Academie voor Gastronomie van Peter Klosse.
Op dit moment volgt zij de Diploma Course.

< Stuur deze pagina door >

Op donderdag 2 augustus is Hans Jorissen overleden. Al enkele jaren leed hij aan een ernstige ziekte. Als biochemicus was Jorissen aanvankelijk werkzaam als universitair docent neurofysiologie in zijn woonplaats Leiden, met wijn als hobby. Later ontwikkelde hij zich steeds meer als wijnconsulent, -agent en -auteur.
Op donderdag 2 augustus is Hans Jorissen overleden. Al enkele jaren leed hij aan een ernstige ziekte. Als biochemicus was Jorissen aanvankelijk werkzaam als universitair docent neurofysiologie in zijn woonplaats Leiden, met wijn als hobby. Later ontwikkelde hij zich steeds meer als wijnconsulent, -agent en -auteur. Hij handelde hoofdzakelijk in zeldzame wijnen van oude jaargangen en was ook lange tijd de Nederlandse vertegenwoordiger van Riedel glaswerk. Verder verzorgde hij enkele jaren de les Duitsland aan de Wijnacademie.  Zijn grootste verdiensten voor de wijnwereld liggen ongetwijfeld bij zijn inspanningen voor Duitse wijn. Gelukkig heeft hij nog meemaken dat het met die wijn weer de goede kant op is gegaan.

Hans Jorissen was in de omgang misschien niet de warmste persoon, zijn kennis was boven alle twijfel verheven. Niet alleen organiseerde hij in de jaren tachtig en negentig legendarische proeverijen voor het toenmalige Informatiebureau voor Duitse Wijn, ook maakte hij zich als geen ander sterk voor terroir. Bijna als een roepende in de woestijn. In een tijdperk waarin bijna alleen maar in termen van volume en Oechslegraden gedacht werd, was hij met zij visie op het belang van terroir voor de kwaliteit van een wijn zijn tijd ver vooruit. Een ander resulteerde medio jaren tachtig in een gedetailleerd voorstel tot wijngaardclassificatie, een van de eerste classificaties die voor Duitsland zijn opgesteld. In 1986 verscheen deze classificatie in de samen met Robert Leenaers door hem gepubliceerde Atlas van Rijn- en Moezelwijnen. In kringen van de Duitse wijnbouw – en met name bij de meest kwaliteitsbewuste producenten – leverde dit initiatief hem terecht groot prestige op. Men sprak daarom met het nodige ontzag over ‘Doktor Jorissen’. Later zijn veel van zijn ideeën overgenomen in het door VDP ontworpen piramideconcept voor wijngaardclassificatie.

Hans Jorissen is zestig jaar geworden.

René van Heusden

< Stuur deze pagina door >