Nieuws

De Vinexpo was nog maar één dag verleden tijd, maar Brett Jackson en Paul Dunn zaten er alweer fris bij, rechtstreeks vanuit Bordeaux naar Amsterdam, na vijf intensieve beursdagen. Zij vertegenwoordigen het Chileense huis Valdivieso. Brett is de wijnmaker, afkomstig uit Nieuw Zeeland en nu werkzaam in Chili. Engelsman Paul Dunn is Director UK & Europe. Het bedrijf bestaat 130 jaar en is ooit begonnen als producent van mousserende wijnen. Inmiddels maakt men ook negentien verschillende stille wijnen, variërend van Single Vineyard Wines – terroir wijnen – tot Reserve en Varietal Wines.
De Vinexpo was nog maar één dag verleden tijd, maar Brett Jackson en Paul Dunn zaten er alweer fris bij, rechtstreeks vanuit Bordeaux naar Amsterdam, na vijf intensieve beursdagen. Zij vertegenwoordigen het Chileense huis Valdivieso. Brett is de wijnmaker, afkomstig uit Nieuw Zeeland en nu werkzaam in Chili. Engelsman Paul Dunn is Director UK & Europe. Het bedrijf bestaat 130 jaar en is ooit begonnen als producent van mousserende wijnen. Inmiddels maakt men ook negentien verschillende stille wijnen, variërend van Single Vineyard Wines – terroir wijnen – tot Reserve en Varietal Wines.
Het is een uitgebreid aanbod, dat mooi gestileerd wordt gebracht, met goed presentatiemateriaal en in solide flessen gebotteld.

Men is open over de verschillende productiemethodes. In totaal zijn er in de wijnmakerij 8000 vaten van zowel Frans, als Amerikaans eiken te vinden, waarvan er jaarlijks 2000 vervangen worden. Ook gebruiken ze houten staven die tot en met de malolactische gisting in de roestvrij stalen tanks gehangen worden, met name voor de eenvoudiger wijnen van de Varietal Range, zoals bijvoorbeeld de Malbec.
De winery staat in Lontué, Curico Valley. De druiven komen uit meerdere plekken in Chili en worden in Lontué gevinifieerd.

Op deze proeverij, georganiseerd door Gall & Gall, werden negen wijnen geschonken waarvan vier uit de Reserve-lijn. De mooiste was voor mij de Eclat 2004 uit Maule Valley. Dit is een van de twee premiumwijnen van Valdivieso. Deze wijn bestaat voor het grootste deel uit mourvedre en carignan en een beetje syrah. De wijn heeft een jaar op voornamelijk Frans hout gelegen: stevig én sappig. De zuren van de carignan maken het een doordrinkbaar glas, echt een eetwijn. Helaas wordt deze wijn (voorlopig nog) niet verkocht in Nederland

Uit de Reserve-lijn proefde ik een Sauvignon Blanc 2006, een wijn met mineraliteit en diepgang.
Die mineraliteit kwam ook terug in de Barrel Selection Chardonnay 2006. Hier een botertje en wat karamel, maar wel een heel fijne chardonnay. De Malbec – van de staven hout – was wat hard. De Reserve Pinot Noir 2005 uit Casablanca en de Reserve Syrah uit 2004 zijn wijnen met fruit, hout, distinctie en zachtheid. De wijnen uit de Reserve-lijn zijn echte eetwijnen.

Gegeten werd er na de proeverij dan ook. Het voorgerecht was koude, spicy gemarineerde zalm en de Reserve Sauvignon Blanc paste daar perfect bij. Het gerecht was kruidig en de typische sauvignon-eigenschappen zoals de stuivende tonen van ondermeer gras en kruisbessen konden daar prima tegenop. Persoonlijk ben ik geen Sauvignon Blanc fan, maar dit was echt een perfecte combinatie. De Barrel Fermented Chardonnay viel weg bij deze kruidigheid. Het hoofdgerecht bestond uit roast beef en de Eclat 2004 begeleidde deze gang optimaal.

Valdivieso heeft heerlijke wijnen in prijzen variërend tussen de 6 en 18 Euro. Gall & Gall heeft er een goed Chileens huis met een aantal mooie wijnen mee. Begin februari 2008 bezoek ik Valdivieso en dan kom ik er zeker nog op terug.

Charlotte van Zummeren

< Stuur deze pagina door >

Het gebied Oltrepò Pavese in het Italiaanse Lombardije heeft de status van DOCG gekregen voor  mousserende wijn. Deze moet gemaakt worden volgens de traditionele methode – dat wil zeggen met tweede vergisting voor de belletjesvorming op fles – en afkomstig zijn van het druivenras pinot noir (pinot nero).
Het gebied Oltrepò Pavese in het Italiaanse Lombardije heeft de status van DOCG gekregen voor  mousserende wijn. Deze moet gemaakt worden volgens de traditionele methode – dat wil zeggen met tweede vergisting voor de belletjesvorming op fles – en afkomstig zijn van het druivenras pinot noir (pinot nero). De nieuwe status wordt al van kracht met ingang van de oogst 2007. Stille wijnen uit Oltrepò Pavese blijven gewoon DOC. Het gebied bevindt zich ‘aan de overkant’ van de rivier de Po bij Pavia. Eerder al kreeg binnen Lombardije Franciacorta een DOCG voor mousserende wijn.

< Stuur deze pagina door >

De affaires rond de Tour zijn nog maar net achter de rug, of Charlotte van Zummeren ontdekt een andere vorm van doping. Kennelijk wordt wijn al jaren, nee: eeuwen versterkt, verbeterd of aangepast. En de prestaties verhogen mág gewoon in de wijnwereld, of niet?
Er was geen ontkomen aan, de laatste weken.
De Tour de France was iedere dag op de buis. Waar de Tour is, is doping en ook dit jaar was dat geen uitzondering. De ronde uitrijden zónder doping is zowat onmogelijk, dus het verbaast me iedere keer weer dat er zo’n gedoe van wordt gemaakt. Doping hoort bij wielrennen, in ieder geval bij de Tour de France. Drie weken lang fietsen, onder de meest moeilijke omstandigheden, redt niemand zonder prestatieverhogende middelen, hoe je het ook wendt of keert. Het zou ook zonder kunnen, gewoon fietsen op koolhydraten, vocht en vitaminen, maar in dat geval duurt de Tour twee keer zo lang en dat kost te veel mankracht, manuren, televisietijd en andere investeringen. Het is een idiote spagaat. Enerzijds moet de Tour schoon zijn, anderzijds mag de ronde niet te lang duren.

Wat doet doping? Het pept op en helpt te herstellen. Wijn kun je ook oppeppen. Als de most te slap is, kun je suiker toevoegen waardoor het alcoholpercentage stijgt. Dat mag alleen niet in het grootste deel van Europa. Wijn moet het op eigen kracht doen, redeneert de wetgeving. In het koudere Noordelijke deel van Europa is het nog wel toegestaan, maar wordt het toevoegen van suiker aan de most niet gezien als naturel en echt. De wijn moet het hebben van de eigen sappen, terroir en fermentatie. Alle kunstmatige toevoegingen zijn in de oude wereld uit den boze. Het neemt dan wel meer tijd om een mooi glas te maken, maar het is niet anders.

In de nieuwe wereld is het daarentegen heel normaal om wijn een zetje te geven. Houtsnippers, industriële gisten, geconcentreerdheid opvoeren, zuurtje erbij, niets laten ze om wijn een extra dimensie te geven. Zonder er stiekem over te doen

In Veneto, een provincie in het noordoosten van Italië, bestaat er al veel langer een andere manier voor het oppeppen van wijn. De wijnmakers voegen jonge wijn toe aan de droesem van de Amarone, waardoor een tweede gisting plaatsvindt en de wijn meer alcohol, extractie, aroma en smaak krijgt. De druiven voor de Amarone worden laat geplukt en gedroogd. Daarna vindt een droge fermentatie plaats en dat geeft een geconcentreerde most. Vervolgens wordt daar een jonge wijn aan toegevoegd, die opnieuw gaat gisten. Het resultaat, na een tot twee jaar fustrijping, is een Ripasso Valpolicella Superiore. Een stevig glas wijn, die de rit van een lange, voedzame maaltijd moeiteloos uitzit en zich goed laat combineren met blauwe kaas.

Dit oppeppen van de wijn is volledig naturel en toegestaan. Echt een schone vorm van wijn ‘doping’.

Charlotte van Zummeren

Charlotte is vinoloog en afgestudeerd sommelier
aan de Academie voor Gastronomie van Peter Klosse.
Op dit moment volgt zij de Diploma Course.

< Stuur deze pagina door >

Restaurant Linnen heeft het lidmaatschap van de Jeunes Restaurateurs d’Europe (JRE) opgezegd. Vanaf 31 december hoort het restaurant in Oisterwijk niet meer bij een van de belangrijke restaurant-organisaties van ons land. Mede-eigenaar en ´gezicht´ van de bediening, Alwin Houwing, is duidelijk: “We kunnen ons niet meer goed vinden in de benadering van de Jeunes Restaurateurs. Kwalitatief zit het niet op het juiste niveau, het heeft voor ons gewoon geen toegevoegde waarde.”
Restaurant Linnen heeft het lidmaatschap van de Jeunes Restaurateurs d’Europe (JRE) opgezegd. Vanaf 31 december hoort het restaurant in Oisterwijk niet meer bij een van de belangrijke restaurant-organisaties van ons land. Mede-eigenaar en ´gezicht´ van de bediening, Alwin Houwing, is duidelijk: “We kunnen ons niet meer goed vinden in de benadering van de Jeunes Restaurateurs. Kwalitatief zit het niet op het juiste niveau, het heeft voor ons gewoon geen toegevoegde waarde.”

JRE koopt wijn in voor de restaurants die bij de organisatie zijn aangesloten. Houwing is niet tevreden. Hij meent dat de kwaliteit van de gezamenlijk ingekochte wijnen tekortschiet, maar Linnen is wel verplicht de afgesproken hoeveelheden te kopen.  “Eind van het jaar komt een vrachtwagen met flessen voorrijden omdat we ons quotum aan huiswijnen niet hebben gehaald. En afnemen zullen we. Maar die wijnen zijn gewoon niet lekker, we verkopen hier nu eenmaal veel meer champagne. Logisch dus om te besluiten dit gezelschap te verlaten.”

Tot nu toe is er nog geen ruchtbaarheid gegeven aan het opstappen van Linnen. “Jeunes Restaurateurs stuurt blijkbaar geen persberichten rond als leden opstappen, alleen als er nieuwe bijkomen,” zegt Alwin Houwing. “Misschien moeten we zelf eens een persbericht gaan rondsturen.” Geen probleem, Alwin, we helpen je graag een handje met de verspreiding van dit nieuws…

Prachtig restaurant trouwens, dat eind volgend jaar gaat verhuizen naar een mooie nieuwe locatie. Een gevoelig verlies voor de Jeunes Restaurateurs, dat is duidelijk.

GrootSpraak, de restaurantgids voor wijnliefhebbers, kende aan Linnen vier druiventrosjes toe. “Twee sommeliers in de zaak met liefde voor het vak en een uitstekende keuken maken van Linnen een echt adres voor de wijnliefhebber,” schreef GrootSpraak. Ook won Linnen onlangs de eerste prijs in de wedstrijd ‘Champagne op de kaart’, in de categorie Toprestaurants.

< Stuur deze pagina door >

Past Cécilia Ciganer-Albeniz bij haar echtgenoot Nicolas Sarkozy? En past barbera bij sangiovese? Columniste Charlotte van Zummeren verbaast zich over combinaties van mensen en druiven, die ogenschijnlijk niet bij elkaar passen.
Sommige stellen doen al van meet af aan de wenkbrauwen fronzen. Cécilia Ciganer-Albeniz werkt als model en trouwt in 1984 met een twintig jaar oudere tv-presentator. De burgemeester die het huwelijk voltrekt wordt staande achter de tafel tot over zijn oren verliefd op de bruid. Liefde op het eerste gezicht. Vier jaar later zwicht Cécilia voor de avances van deze Nicolas Sarkozy en verlaat haar man. Samen hebben ze nu 5 kinderen, ieder twee uit eerdere huwelijken en één zoon van hen beiden. In 2005 was er nog een openlijke huwelijksbreuk maar inmiddels lijkt het païs en vree en het echtpaar woont op het Elysée. De Fransen raken niet uitgesproken over dit merkwaardige stel.

Luigi Dezzani en Mario di Dievole zijn wijnmakers in Italië. Dezzani maakt diverse karakteristieke Piemonte wijnen en Dievole is een echte Toscaan. Samen wilden ze iets heel speciaals maken. Een product dat het beste van beide streken naar voren brengt en iets toevoegt aan het geheel van regionale eigenschappen. De som der delen is in dat geval, volgens beide gepassioneerde wijnmakers, meer dan een optelsom van verschillende druivenrassen. In Piemonte wordt de barbera opgevoed en in Toscane de sangiovese. Na de blend heet deze wijn de Plenum Secundus 1997.

De wijn is intens, diep, en geconcentreerd met een niet te hoog alcoholpercentage van 13 procent. Veel fruit en sappig. Plenum – wat voltallige vergadering betekent – heeft een merkwaardige afdronk. Na de fruittonen is de smaak hol, ondefinieerbaar en niet af. En ik blijf dan maar denken: waarom zou je nu twee druivenrassen uit twee verschillende terroirs gaan blenden, als ze ieder apart al zo karakteristiek en eigen zijn. Een goed huwelijk – maar daar mag iedereen zijn eigen mening over hebben – bestaat uit twee karakters die elkaar aanvullen en niet elkaar in de weg zitten. Op die manier is het geheel meer dan de som der delen.

Plenum Secundus 1997 geeft meer vragen dan antwoorden. De wijn heeft diepgang en kwaliteit, maar mist iets. 
Cécilia Sarkozy is teruggekeerd uit Libië met de arts en verpleegsters, die daar zes jaar hebben vastgezeten. Het echtpaar Sarkozy kan voorlopig niet meer stuk.

En de Plenum Secundus 1997? Misschien ook nog een tweede kans geven?

Plenum Secundus wordt verkocht door Henri Bloem

Charlotte van Zummeren

Charlotte is vinoloog en afgestudeerd sommelier
aan de Academie voor Gastronomie van Peter Klosse.
Op dit moment volgt zij de Diploma Course.

< Stuur deze pagina door >

Afgelopen week is de bekende Oostenrijkse wijnmaker Franz Hirtzberger senior overleden. Hij is 85 jaar geworden. Hirtzberger was een van de drijvende krachten achter het huidige succes van de Wachau, het gebied dat internationaal als het paradepaardje van Oostenrijk geldt. Behalve wijnboer is Hirtzberger ook burgemeester geweest van het plaatsje Spitz in diezelfde Wachau.
Afgelopen week is de bekende Oostenrijkse wijnmaker Franz Hirtzberger senior overleden. Hij is 85 jaar geworden. Hirtzberger was een van de drijvende krachten achter het huidige succes van de Wachau, het gebied dat internationaal als het paradepaardje van Oostenrijk geldt. Behalve wijnboer is Hirtzberger ook burgemeester geweest van het plaatsje Spitz in diezelfde Wachau.

Begin jaren zeventig verzette hij zich in die hoedanigheid fel tegen megalomane plannen om een stuwdam met energiecentrale te bouwen in de Donau. Dat zou de vernietiging betekend hebben van een uniek cultuurlandschap, een van de mooiste en indrukwekkendste in heel Europa. Ook maakte Hirtzberger zich sterk voor de erkenning van de Wachau als zelfstandig wijngebied. In beide opzichten boekte hij resultaat. De dam kwam er niet en dankzij de activiteiten va de vereniging VINEA Wachau steeg de kwaliteit van de wijnen tot ongekende hoogte. De streek beleefde zodoende een ware renaissance.

Intussen is de Wachau door de UNESCO erkend als cultureel werelderfgoed. Het wijngoed van Hirtzberger werd al enige tijd geleid door zijn Franz junior. Het behoort tot de absolute top van de Wachau.

< Stuur deze pagina door >

De Academie voor Gastronomie, gerund door Peter Klosse, start in het najaar met een gastronomische wijncursus. In de cursus staat de smaak van wijn centraal. De tien lessen zijn gebaseerd op het boek ‘Aan de slag met wijn’, geschreven door Peter Klosse zelf.
De Academie voor Gastronomie voegt een gastronomische wijncursus aan haar programma toe. Thema van deze cursus is om wijnen te leren begrijpen vanuit een gastronomisch perspectief. In de bestaande wijncursussen ligt de nadruk vooral op de herkomst van de wijn. In de nieuwe cursus staat de smaak van de wijn centraal. Dat maakt het gemakkelijker om wijnen te begrijpen. De invloed van de techniek op de smaak van wijn is tegenwoordig vaak groter dan die van het gebied waar de wijn vandaan komt.

De nieuwe opzet van de cursus van de Academie voor Gastronomie helpt om de wijnwereld van vandaag beter te begrijpen. De cursus bestaat uit tien lessen, gebaseerd op ‘Aan de slag met wijn’, het standaardwerk over wijn dat door Peter Klosse zelf is geschreven. De cursus wordt gegeven door Nel Minkjan. De eerste les is op 3 september.

Naast de gastronomische wijncursus verzorgt de Academie voor Gastronomie ook de vijfdaagse cursus wijn-spijs en de jaaropleiding Gastronoom/Sommelier. Daarnaast is de Academie ook verantwoordelijk voor het lesprogramma Aankomend Gastronoom dat op vier ROC’s in Nederland gegeven wordt.

Meer informatie: http://www.academiegastronomie.nl/

< Stuur deze pagina door >

Sinds 1910 zijn wij gevestigd op een mooie locatie in de winkelstraat van Soestdijk. Centraal gelegen in Midden-Nederland. Onze formule is niet alledaags: In een multifunctioneel pand voeren wij een Wijnhandel & Slijterij, ‘ Lekkernijen Delicatessen & Catering’  en ons ‘Proeflokaal Onderons’. Deze drie zaken zijn nauw verbonden met elkaar. Met regelmaat geven wij proeverijen, wine & dines en diverse workshops. Er zijn diverse uitdagingen binnen ons bedrijf. Zowel gericht op de particulier, het bedrijfsleven als de horeca.

Wij importeren samen met 30 wijnhandelaren in Nederland onder de noemer ‘Les Genereux’ alle wijnen rechtstreeks vanaf de wijnboer. Dit heeft een interessant wijnaanbod tot gevolg. Naast ons uitgebreide wijnassortiment uit de hele wereld bieden wij tevens een Gedistilleerd assortiment aan. De nadruk ligt daarbij vooral op (Malt) Whisky.

Ter versterking van ons team in de Wijnhandel & Slijterij zijn wij op zoek naar:

Een enthousiaste medewerker

die samen met ons diverse uitdagingen wil aangaan.

(fulltime functie)

De werkzaamheden voor deze functie bestaan uit:

–          klanten adviseren in de winkel

–          meedenken met ons concept

–          nieuwe ideeën uitvoeren

–          nieuwe klanten acquireren

–          assisteren bij of wellicht het leiden van proeverijen

Heb je zin in een nieuwe uitdaging en ben jij:

–          enthousiast

–          commercieel

–          collegiaal

–          communicatief

En heb je kennis van zaken en een passie voor het vak?

Reageer dan op deze vacature en stuur je motivatiebrief en CV, bij voorkeur per e-mail, naar:

Wijnhandel & Slijterij Ben van der Linden

T.a.v. Angelique van der Linden

Burgemeester Grothestraat 6

3761 CM SOEST

angelique@benvanderlinden.nl

Eind juni werd met veel bombarie eetgelegenheid Las Palmas te Rotterdam geopend. Het was een mediagebeuren van jewelste. Een reality show in onvervalste RTL-stijl, met als centrale held natuurlijk voormalig chef Herman den Blijker. Ooit, in een al weer beangstigend ver verleden, inderdaad een topkok. Tegenwoordig vooral zakenman, drijvende kracht achter de Engel Groep en dankzij zijn markante verschijning en/op de TV een BN’er.
Eind juni werd met veel bombarie eetgelegenheid Las Palmas te Rotterdam geopend. Het was een mediagebeuren van jewelste. Een reality show in onvervalste RTL-stijl, met als centrale held natuurlijk voormalig chef Herman den Blijker. Ooit, in een al weer beangstigend ver verleden, inderdaad een topkok. Tegenwoordig vooral zakenman, drijvende kracht achter de Engel Groep en dankzij zijn markante verschijning en/op de TV een BN’er. Moet allemaal kunnen, zolang de hype het niet wint van de werkelijkheid. Hoewel ik misschien gewaarschuwd had moeten zijn door het overdreven mediaspektakel, waren de verwachtingen behoorlijk hoog gespannen toen ik mij naar de onvolprezen havenstad begaf om in dit ‘trendy’ etablissement een maaltijd te gebruiken.

Ik was er op 19 juli voor de lunch. Op zo’n zeldzame zonnige dag waarop het, al wandelend over de Erasmusbrug, duidelijk wordt waarom Rotterdam de enige echte Stad van Nederland is. Maar is het daarmee ook een culinaire wereldstad? Dat zou nog moeten blijken.

De voortekenen waren veelbelovend, want ik had een afspraak met de meest fascinerende vrouw uit de hele Rijnmond en verre omstreken. Zakelijk, zoals dat zo mooi heet. Ook zij houdt van plateaus de fruits de mer, dus de keuze voor het meest ‘trendy’ visrestaurant van Nederland is snel verklaard. Omdat we allebei ook heel veel van champagne houden, zouden we het plateau laten vergezellen van een fles champagne.

Las Palmas is ondergebracht in een voormalige werkplaats van de Holland-Amerika Lijn. Bij de postmoderne inrichting is dat nog goed herkenbaar. Het is gedaan in de stijl van vergelijkbare ‘trendy’ New Yorkse etablissementen in pakhuizen of industriële gebouwen. De langwerpige ruimte wordt gedomineerd door de al even langwerpige open keuken. Je ziet dus de actie. Daar is over nagedacht. Bij binnenkomst zat Den Blijker pontificaal zichzelf te zijn bij de ingang. Zien en gezien worden lijkt momenteel een belangrijke drijfveer om Las Palmas te bezoeken.

Een vriendelijke jongedame moest ons melden dat er geen menukaart voorhanden was wegens ‘gerezen problemen’. En of we dus het door haar te reciteren lunchmenu wensten te bestellen. Dat wensten we niet. Na enige uitleg begreep ze waarvoor we gekomen waren, een heus plateau van het type waarmee een wereldstad als Parijs laat zien waar het bij gastronomie nu eigenlijk om draait.

De wijnkaart had ik op voorhand al even kunnen inzien. Merkwaardig geval. Men heeft het aantal leveranciers beperkt, met L’Exception/Cordier als dominante huisdealer en Fourcroy-Lenselink als junior partner. De wijnen op de kaart zijn allemaal voorzien van imponerende teksten, maar een veel nuttiger detail als oogstjaren is over het hoofd gezien. Dus moet je de vriendelijke jongedame daar naar vragen, die het natuurlijk niet weet en dat dan moet opzoeken en zo kostbare tijd verdoet.

We hebben tegen ons oorspronkelijke voornemen in geen champagne besteld, want 75 euro voor een fles gewone Brut van Nicolas Feuillatte is te zot voor woorden. Zelfs in sterrenzaken durft men dat niet. Bovendien houd je je hart vast hoe dat moet met het ontkurken van champagnes, want hoewel breed glimlachend laat het bedienend personeel nu niet echt een professionele indruk achter.

De Sauvignon 2006 van Buitenverwachting smaakte uitstekend. Ook het langverwachte plateau verdient een compliment. Eindelijk eens een plateau in Nederland waarop alle ingrediënten vers waren. En dus zonder die treurig stemmende ontdooide garnalen…

Dan mag het ook wat kosten. Goede sauzen erbij. Jammer alleen dat de oesters in Rotterdam op rantsoen zijn en dat er zonder aantoonbare reden nogal scheutig met knoflook gewerkt was. Waarom? Zien we een Franse écailler zoiets doen? Een van de grote charmes van een plateau is de uitgebreide hoeveelheid martelwerktuigjes die je er bij krijgt. Voor het kraken van de krab bijvoorbeeld. In Rotterdam doen ze dat liever met hun vingers.

Tja, en toen moest er nog even afgerekend worden. Voor creditcards moet je meelopen naar de receptie en daar een ingewikkeld ritueel meespelen. Normaliter hoef je alleen maar even te tekenen nadat de bediening gezorgd heeft voor het technische onderdeel va de betaling. Ik verwijs daarom nog maar eens naar Parijs. Daar werkt men met draagbare terminals. Misschien dat de trendy dames en heren van Las Palmas eens de Thalys naar het Gare du Nord nemen en even kijken hoe men dat in een klassieke brasserie als Terminus Nord afhandelt. Kunnen ze gelijk zien hoe hun plateau nog beter kan.

Op een rijtje: Las Palmas heeft op dit moment géén functionerende website (voor reserveringen), géén menukaart, een wijnkaart met heel veel tekst en veel te dure champagne, maar geen enkel oogstjaar, een ongecoördineerde bediening en een wel heel merkwaardige verwerking van kredietkaarten. Knulligheid troef. Dat kan dus niet. Voortaan graag minder woorden en hype, maar meer daden graag. Eerst grondig voorbereiden, dan pas openen. En een advies voor nu: geef gasten die het toch aandurven om te komen een tegoedbon mee.

Visrestaurant La Palmas
Wilhelminakade 330, Rotterdam
Tel. 010-2345122
http://www.visrestaurantlaspalmas.nl/

 René van Heusden

< Stuur deze pagina door >

Eddy Gravemaker bezocht wijnbeurs Vinexpo en proefde verrassend lekkere Spaanse wijn en teleurstellende Bordeaux. Zijn wijnkeldertips, observaties, beoordelingen en zijn analyse van het verschil tussen de eerste en de laatste beursdag deelt hij met Perswijn.
Tussen de eerste en laatste dag van de wijnbeurs Vinexpo bestaat een (wijn)wereld van verschil. De eerste dag: nette, opgeruimde stands, de flessen keurig op een rij met de etiketten naar voren, net als bij Nadal, klaar om te proeven. De heren strak in het pak, de hostesses kort gerokt en van boven superstrak, of akelig laag uitgesneden. Akelig omdat het wel degelijk afleidt bij het proeven. De laatste dag: rommelige stands, halflege en lege flessen, vieze glazen, overal wijnvlekken, de heren in hemdsmouwen met hier en daar een wijnvlek, of zelfs een zweetplek en de hostesses nog steeds kort gerokt en strak of laag van boven, maar wel wallen onder de ogen.

De Vinexpo is zo groot, dat je van tevoren een lijstje moet maken welke stands je beslist wilt bezoeken.Anders verdwaal je tussen honderden stands en duizenden flessen. Bovendien loop je het risico dat je gehemelte is verschrompeld als je bij je favoriete stand aankomt. Ik ben geen handelaar, dus gelukkig voor mij geen beleefdheidsbezoekjes aan klanten of leveranciers. De mooiste stand vond ik die van Vina Tondonia, golvende muren van verlicht plexiglas met daarop foto’s van de wijngaarden en honderden flessen van onderaf verlicht, werkelijk magnifiek.

De lekkerste wijnen proefde ik bij Torres:

• Fransola: een sublieme fruitige wijn, vijgen en perzik, sauvignon blanc (90 procent sauvignon blanc, 10 procent parellada).
• Mas Borras: een aromatische fruitige wijn, kersen en blauwe bosbes, pinot noir.
• Mas La Plana: nagel aan de doodskist van alle grote Bordeaux. Deze purperrode cabernet suvignon liet in 1970 alle grote Franse wijnen, inclusief Châtau Latour, achter zich en werd winnaar van de ‘Paris Wine Olympiad’ . Sindsdien wordt deze wijn beschouwd als een van de beste cabernet sauvignons ter wereld. Ik proefde de 2002, een krachtige soepele wijn met ronde tannines, nu al op dronk maar zal de komende vijf jaar zeker verbeteren. Ik heb thuis meteen mijn voorraad van deze superwijnen weer wat aangevuld.
  Tip: kijk eens op de site van http://www.belvini.de/, een heel uitgebreide keus van wijnen uit de hele wereld (ook alle Torres-wijnen), scherp geprijsd en gratis in Nederland geleverd.

Verder heb ik ook nog genoten op de stands van:

• Mas de Daumas Gassac: zowel hun rode als witte wijnen zijn prachtig maar wel duur, zeker voor een Languedoc.
• Penfolds: een heel ruim gamma, van zeer redelijk geprijsd tot absurd duur. Ik was vooral gecharmeerd van hun shiraz wijnen, de Bin 28, de Bin 128, Bin 389, Koonunga Hill en Magill estate. Een beetje flauw dat ik hun Grange niet mocht proeven, terwijl ik ook nog in het gezelschap was van hun Belgische importeur, maar ook hij kreeg de kurk van de Grange niet los. Was alle wijn niet gemaakt om te proeven of te drinken?
• Martinez Bujanda Conde de Valdemar: de beste kwaliteit-prijs verhouding uit de Rioja. Ik ben zeer gecharmeerd van hun Conde de Valdemar reeks, zowel de crianza, reserva als gran reserva kan ik van harte aanbevelen. Ana Martinez Bujanda Mora (de dochter) vertelde mij en passant de laatste roddel over deze mega-bodega in de Rioja: haar broers hebben ruzie en daarom wordt het bedrijf waarschijnlijk in tweeën gesplitst. Ana heeft me plechtig beloofd bij een bezoek aan haar bodega later dit jaar er het fijne van te vertellen.
• Chapoutier: dit superwijnhuis uit de Rhône is bekend om zijn sublieme syrah en -zeker niet minder sublieme- viognier en marsanne. Deze wijnen zijn wel zeer prijzig geworden de laatste tien jaar, misschien heeft Chapoutier mede daarom wijngaarden gekocht in de Ardeche, Roussillon, Portugal en Australië. Ik proefde enkele van deze wijnen en vond ze goed tot zeer goed, met als absolute favoriet de rode wijn uit Portugal van Domaine Jose Bentos Dos Santos van Chapoutier, 75 procent syrah en 25 procent touriga nacional. Deze laatste wijn gaat waarschijnlijk rond de € 20,- kosten en is dat dubbel en dwars waard.

Eddy Gravemaker

< Stuur deze pagina door >