Nieuws

In Spanje is aan het wijngoed Señorío de Arínzano in Navarra de status van pago toegekend. Een pago is een bijzondere categorie D.O. (denominación de origen) die uitsluitend aan individuele wijngoederen kan worden verleend die zich onderscheiden met wijnen van hoge kwaliteit en een dienovereenkomstige reputatie en prijs.

In Spanje is aan het wijngoed Señorío de Arínzano in Navarra de status van pago toegekend. Een pago is een bijzondere categorie D.O. (denominación de origen) die uitsluitend aan individuele wijngoederen kan worden verleend die zich onderscheiden met wijnen van hoge kwaliteit en een dienovereenkomstige reputatie en prijs. Je zou in zekere zin dus een vergelijking kunnen maken met een cru classé in Bordeaux. Señorío de Arínzano is eigendom van Bodegas Julián Chivite, niet alleen een van de oudste bedrijven in Navarra, maar ook een van de grote kwaliteitspioniers binnen dat gebied. Het wijngoed Arínzano in zijn huidige vorm is nog jong. Chivite kocht in 1998 de voormalige ‘heerlijkheid’ met in totaal  300 hectare grond in de omgeving van Estella, ten westen van Pamplona. Na uitvoerig bodemonderzoek werden bijna 128 hectare daarvan volledig nieuw aangeplant als wijngaard. Een belangrijke kwaliteitsfactor is het relatief koele mesoklimaat, dat een lange hangtijd mogelijk maakt. De aanplant gebeurde volgens de modernste inzichten en bestaat uit tempranillo, merlot, cabernet sauvignon en chardonnay. De druiven werden tot nu toe gebruikt voor Chivite’s prestigeserie Colleción 125. Voor de vinificatie werd ook, in lijn met wat in Spanje een ware trend geworden is, een schitterend bedrijfsgebouw neergezet. Het is ontworpen door toparchitect Rafael Moneo en harmonieert prachtig met de historische gebouwen in de naaste omgeving. Een juweeltje om te zien en ingericht met de modernste technische snufjes. Señorío de Arínzano is de vijfde pago van Spanje en de eerste buiten Castilla-La Mancha. Die regio voerde het concept in 2000 eenzijdig in; in 2003 werd het ook opgenomen in de nationale Spaanse wijnwetgeving. De vier pagos in Castilla-La Mancha zijn: Dominio de Valdepusa, Finca Elez, Guijoso en Dehesa del Carrizal. Vanzelfsprekend is toekenning van de D.O. Pago gebonden aan strengen normen ten aanzien van terroir, opbrengst, wijngaardbeheer en vinificatie. Chivite gaat in 2009 drie jaargangen – 2000, 2001 en 2002 – als vino de pago op de markt brengen. Van ieder oogstjaar zijn ongeveer 20.000 flessen beschikbaar. De reeks Colleción 125 zal gewoon gecontinueerd worden. Bodegas Julián Chivite wordt in Nederland vertegenwoordigd door Jean Arnaud (Gastrovino).  René van Heusden

Het duurt nog even voor het zo ver is, maar het is al wel vast het noteren waard. Op zaterdag 8 en zondag 9 maart 2008 zal voor de derde keer het evenement Italia al Dente worden gehouden. Zoals de naam al doet vermoeden, staat Italia al Dente helemaal in het teken van la dolce vita. Bezoekers kunnen in de Bagagehal van Loods 6 in het Amsterdamse Oostelijk Havengebied kennismaken met authentieke Italiaanse lekkernijen en wijnen, non-foodproducten, muziek en cinema.
Het duurt nog even voor het zo ver is, maar het is al wel vast het noteren waard. Op zaterdag 8 en zondag 9 maart 2008 zal voor de derde keer het evenement Italia al Dente worden gehouden. Plaats van handeling is de Bagagehal van Loods 6 in het Amsterdamse Oostelijk Havengebied. Zoals de naam al doet vermoeden, staat Italia al Dente helemaal in het teken van la dolce vita. Bezoekers zullen kunnen kennismaken met authentieke Italiaanse lekkernijen en wijnen, non-foodproducten, muziek en cinema.

Ongeveer 35 kleine en middelgrote exposanten zullen tijdens Italia al Dente hun producten aanbieden. Naast een ruim aanbod van Italiaanse kwaliteitswijnen, olijfoliën, delicatessen, pasta, kazen, brood, koffie etc. is er ook ruimte voor aanverwante producten zoals kookboeken, keukengerei, kook-, wijn- en taalreizen naar Italië en diverse accommodaties in Italië. En wees gerust, het blijft allemaal binnen het bereik voor ‘normale mensen’. Anders dan bij En France komen er bij Italia al Dente geen private bankers, belastingadviseurs of makelaars in onroerend goed vanaf vier ton aan te pas!

Italia al Dente biedt verder een uitgebreid activiteitenprogramma met o.a. kookdemonstraties door diverse Italiaanse koks in het Teatro al Dente; kookworkshops bij de Delicious kookschool en diverse workshops onder leiding van experts. Zo kan men zich bijvoorbeeld inschrijven voor een exclusieve kaasproeverij, meedoen aan een espressoproeverij, olijfolie leren beoordelen of van culinair journalist en Italiëliefhebber Onno Kleyn alles leren over pasta. Hein Sas, helemaal idolaat van Italiaanse wijn, zal op zijn beurt, met een smakelijk hartig hapje erbij, een selectie laten proeven van de mooiste wijnen van de tien deelnemende wijnimporteurs. Hard discounters met Duitse namen zitten daar niet bij, wel specialisten van het kaliber Anfors, Eck en Maurick, Douwe Walinga  en Il Commendatore. Het neusje van de zalm dus.

Ook zal er een cultureel programma zijn met Italiaanse korte films, muziek en beeldende kunst.

Voor de kinderen bestaat de mogelijkheid om speciale pasta- en/of pizzaworkshops te volgen.

Het complete programma is te vinden op: http://www.italia-al-dente.com/

< Stuur deze pagina door >

René van Heusden, Master of Lunch, is optimistisch gestemd wat betreft wijn in restaurants. Enthousiaste sommeliers laten zich onderwijzen tijdens een vakbeurs, huiswijnen krijgen de ene prijs na de andere en chefs koken ‘naar de wijn toe’. Alleen die gepeperde prijzen op de wijnkaart, daar kan hij niet aan wennen.
Het wordt nog wat met wijn in Nederlandse restaurants! Op het moment van schrijven is de beurs Wine Professional in volle gang. Zoals de naam al aangeeft, is dit een evenement dat bedoeld is voor iedereen die beroepsmatig iets met wijn te maken heeft, met sterk de nadruk op de horeca. Hoewel ik nogal eens wat aan te merken heb op de schaamteloze belangenverstrengeling bij de organiserende instantie, zijnde de Wine & Food Association, verdient die club alle lof voor de manier waarop ze Wine Professional binnen een paar jaar tijd heeft doen uitgroeien is tot een must voor de doelgroep. Incontournable, zoals men in het Frans zou zeggen. Dat daar weer een hele regen aan prijzen aan te pas komt, nemen we voor deze ene keer dan maar voor lief. Alleen een huiswijncompetitie voor de Beneden- en Bovenwindse Eilanden binnen het Koninkrijk lijkt momenteel nog te ontbreken, maar verder valt er weinig meer te bedenken.

Wanneer al die jonge strebertjes die voor sommelier door wensen te gaan iets mee naar huis nemen van wat ze tijdens Wine Professional kunnen proeven bij de crème de la crème van de Nederlandse wijnhandel en van de talrijke theatervoorstellingen waarbij op verantwoorde wijze hapjes en drankjes geproefd kunnen worden, dan belooft die opgedane inspiratie voor ons eenvoudige restaurantbezoekers hopelijk veel moois. Want er is bij menig restaurant nog wel wat ruimte voor verbetering. Het blijft toch vreemd dat men nog zo vaak vasthoudt aan de opvatting dat een wijnkaart pas ‘serieus’ zou zijn, wanneer de ruggengraat daarvan bestaat uit grote (= peperdure) Bordeaux en Bourgogne. Alsof er helemaal niets veranderd is in wijn- en culiland. Of die wijnen wel zo geschikt zijn bij het gebodene uit de keuken, lijkt van ondergeschikt belang.

In een restaurant (= eetgelegenheid) dient toch primair de wijn bij het eten te passen, niet andersom. Ook al kunnen al die Beroemde Chefs bij hun demo’s nog zo mooi ‘naar de wijn toe’ koken. Een paar van zulke ‘klassieke’ wijnen mogen natuurlijk best, maar wat is de zin van hele bladzijden ermee? Professionaliteit – denk nog even aan de naam van de beurs – blijkt eerder uit ‘onderscheidend’ en zowel letterlijk als figuurlijk grensverleggend bezig zijn. Uit kaarten met een eigen identiteit, wat iets heel anders is dan schofterig duur. Voorbeelden daarvan zijn er gelukkig te over, en het is dan ook beslist niet louter kommer en kwel. Dit laat onverlet dat gemakzucht geen geldig excuus is voor voorspelbaarheid.

En dan nog die andere steen des aanstoots, die maar niet echt wil verdwijnen: calculatie van wijnprijzen. Ons aller Hubrecht Dujker heeft een poosje geleden een meldpunt geopend voor gevallen die de spuigaten uitlopen. Een enkeling typeert dat als ‘activisme’, maar gelijk heeft hij. Er zijn immers grenzen aan het onbetamelijke, en dat mag best eens publiek gemaakt worden. Waarom een fles champagne in het ene restaurant exact tweemaal zo veel moet kosten als in een ander restaurant (dat door iedereen die er verstand van meent te hebben bovendien als significant beter beoordeel wordt), het valt niet goed uit te leggen.

De schuld voor die exorbitante wijnprijzen ligt echter niet alleen bij scrupuleloze uitbaters van horecagelegenheden. Ook bezoekers van zulke gelegenheden treft enige blaam, zolang zij dit soort zaken maar gedwee over hun kant laten gaan. Met andere woorden: zeg er eens wat van! Net als wanneer een wijn kurk heeft. Of het eten niet ‘lekker’ is, maar bremzout. Immers, wie zwijgt, stemt toe. Echte professionals zullen de boodschap begrijpen.

René van Heusden
Master of Lunch 

< Stuur deze pagina door > 

Er zijn al talloze discussies gevoerd over de wijnen van Château Pavie, het paradepaardje van de ambitieuze Gerard Perse. Critici als Robert Parker en Jancis Robinson zijn elkaar zelfs al eens in de haren gevlogen over de positieve dan wel negatieve aspecten van deze wijn. Volgens Jancis een soort droge port, volgens de wijnadvocaat een heerlijk glas.
Er zijn al talloze discussies gevoerd over de wijnen van Château Pavie, het paradepaardje van de ambitieuze Gerard Perse. Critici als Robert Parker en Jancis Robinson zijn elkaar zelfs al eens in de haren gevlogen over de positieve dan wel negatieve aspecten van deze wijn. Volgens Jancis een soort droge port, volgens onze wijnadvocaat een heerlijk glas. Slecht nieuws voor Jancis: in een grote blinde proeverij van de Grand Jury Européen eindigde de Pavie 2001 op de eerste plaats in een veld van absolute top Cabernet/merlots uit de Bordeaux  en Californië in combinatie met enkele ‘Super-Toscanen’, allemaal uit 2001. En dat is niet voor het eerst.

Natuurlijk wil deze overwinning niet zonder meer zeggen dat Pavie nu direct de meest drinkbare of smakelijke rode wijn is uit Bordeaux en omstreken. Wijn blijft gelukkig een kwestie van smaak. Maar het kwalificeren van deze wijnen als ‘slecht’, of ‘ondrinkbaar’, of als een ‘soort port’ is niet op zijn plaats voor een wijn die in zulke proeverijen steeds zulke hoge ogen gooit, zoals eerder ook de Pavie 1998 –een fantastische wijn- of de 2000. Wie ziet welke wijnen er na komen, kan de overwinning van Pavie in het juiste perspectief zien. De topper Merus uit Napa kwam op de tweede plaats, gevolgd door de Lafite-Rothschild 2001, Pauillac uiteraard. Volgden Pape-Clément, de altijd verrassende Reignac en de Shafer Hillside Select, weer een gekende grootheid uit Napa Valley. Dat geeft ook gelijk weer aan dat het een vergelijking is tussen onvergelijkbare ‘grootheden’. Maar het is ook weer geen toeval dat bepaalde wijnen altijd bovenaan eindigen….

Zie voor de volledige uitslag: http://www.grandjuryeuropeen.com/

< Stuur deze pagina door >

Oogstjaar 2007 was in de Bourgogne een bijzonder jaar. In april lagen de wijnboeren drie weken voor op schema, maar van mei tot en met augustus werd het weer ongekend slecht. Bourgogne-kenner Karel de Graaf sprak producenten die zich niet konden heugen zulke slechte omstandigheden te hebben meegemaakt. Lees deel drie in zijn serie over de wijnveiling van Hospices de Beaune.
Over de klimatologische omstandigheden in de Bourgogne in 2007 kan ik kort zijn. Door het fantastische weer in april lag men zo’n drie weken voor op het tijdschema van een normaal seizoen. Over het weer in de maanden mei tot en met augustus valt weinig goeds te melden. Ik sprak producenten die zich niet konden heugen zulke slechte omstandigheden te hebben meegemaakt. Uit de officiële statistieken blijkt dat je daarvoor dertig jaar terug moet gaan.

Oïdium, de schimmelziekte die zich tijdens het voorjaar presenteert bij koel weer en vocht, liet zich nauwelijks zien. Meeldauw, zijn meer gevreesde familielid, kreeg wel voet aan de grond, maar de omstandigheden waaronder hij gedijt, een vochtige en drukkende hitte, deden zich weinig voor. Wat vele producenten in de loop van augustus al voorspelden, werd bewaarheid. De rot bij de pinot noir begon zich langzaam maar zeker te ontwikkelen en dat deed vele producenten besluiten eind augustus te gaan oogsten. Ondanks de slechte zomer toch nog twee weken eerder dan normaal! Een mooi voorbeeld dat naast zon ook luminositeit een bijdrage aan de fotosynthese levert. De schilrijpheid van de pinot noir viel niet tegen en dat was bij wijnen van de Hospices goed te proeven.

Augustus is te vroeg
De chardonnay is van nature minder rotgevoelig dan de pinot noir. De producenten die eind augustus zijn begonnen hebben de rijpheid gemist, die de producenten die begin september aan de slag gingen wel hadden. Achteraf is men het erover eens dat eind augustus te vroeg was om met oogsten te beginnen. De producenten die hebben gewacht, haalden beter materiaal binnen. De wijnen hebben veel appelzuur, verklaarbaar door het koele weer in juli en augustus.

Enkele wijnboeren die voor de Hospices werken vertelden me dat er enorme selecties (tries) hadden plaatsgevonden waardoor er voor sommige cuvées rendementen van maar 15 – 20 hl/ha overbleven. Alleen rotvrije trossen met dikke schillen en met een goede rijpheid werden verwerkt.
Met zulke lage rendementen moet iedereen goede wijn kunnen maken, zou je kunnen gaan denken. Niets is minder waar.

Karel de Graaf was mede-oprichter en hoofdredacteur van Perswijn en is Bourgogne-specialist. Hij komt al 28 jaar zeer regelmatig in de Bourgogne en werkt als agent voor tientallen Bourgogneproducenten. Daarbij is hij de enige Nederlandse wijngaardbezitter in Meursault. Hebt u vragen of wilt u meer informatie? Mail dan naar: karel@graafbourgognes.nl

Deel 1: wijnveiling Beaune succesvol
Deel 2: Christie’s hervormt de veiling

< Stuur deze pagina door >

De wijnveiling van Hospices de Beaune werd dit jaar voor de derde keer georganiseerd door veilinghuis Christies. Aan het begin van de eeuw zakten de veilingprijzen. De directie wendde zich tot Christie’s om de veiling te reorganiseren. Dat werpt zijn vruchten af: de opbrengst steeg dit jaar meer dan 25 procent, vertelt Bourgogne-expert Karel de Graaf in deel twee van zijn serie over de beroemde wijnveiling.
De wijnveiling van Hospices de Beaune werd dit jaar voor de derde keer georganiseerd door veilinghuis Christies. Aan het begin van de eeuw zakten de veilingprijzen. De directie wendde zich tot Christie’s om de veiling te reorganiseren. Dat werpt zijn vruchten af: de opbrengst steeg dit jaar meer dan 25 procent.

Het veilinghuis presenteerde een prachtige catalogus met informatie, biedinstructies, beschrijvingen van de diverse cuvées en proefnotities van Christie’s internationale consultant en Bourgogne-expert en Master of Wine Anthony Hanson. Ook was de veiling dit jaar voor het eerst live op internet te volgen, bieders konden via de website meebieden op wijnen.

Enkele weken voor de veiling hield Christie’s in haar Amsterdamse filiaal een proeverij van een serie witte en rode wijnen van oudere jaargangen. De proeverij diende ter van een nieuwe opzet: het kopen van enkele dozen wijn door particulieren. Wie wil niet wat flessen in zijn kelder hebben met zijn eigen naam of die van zijn bedrijf erop?

Het roer om
Tijdens deze proeverij vertelde Anthony Hanson over zijn inspanning om directie van Hospices ervan te overtuigen het roer om te gooien. Als voorbeeld noemde hij het gebruik van nieuwe eikenhouten vaten. In de tijd dat de Hospices ook oudere vaten gebruikte, waren er voortdurend problemen met acidité volatile, vluchtig zuur. Als een vat enige tijd geen wijn bevat, dient het goed gezwaveld te worden om de azijnzuurbacteriën in het vat geen kans te geven zich te ontwikkelen. Om dit probleem te ondervangen, besloot de Hospices om over te gaan op 100 procent nieuwe vaten. Het nadee; daarvan is dat de witte wijnen en een groot deel van de rode wijnen last hebben van dominant nieuw eikenhout, zoals enkele wijnen op de Amsterdamse proeverij. Anthony overtuigde de directie en met ingang van de oogst 2006 worden vaten van één jaar oud gebruikt.

Karel de Graaf was mede-oprichter en hoofdredacteur van Perswijn en is Bourgogne-specialist. Hij komt al 28 jaar zeer regelmatig in de Bourgogne en werkt als agent voor tientallen Bourgogneproducenten. Daarbij is hij de enige Nederlandse wijngaardbezitter in Meursault. Hebt u vragen of wilt u meer informatie? Mail dan naar: karel@graafbourgognes.nl

Deel 1: wijnveiling Beaune succesvol

< Stuur deze pagina door >

In Brussel is men er uit wat betreft de toekomst op middellange termijn van de Europese wijnbouw. Min of meer althans. Het hervormingsplan voor de Europese wijnbouw moet worden ontdaan van scherpe kantjes om het door alle ministers van landbouw van de lidstaten aangenomen te krijgen. Na drie dagen onderhandelen kwam voorzitter Portugal met een compromis waar alle grote Europese wijnlanden zich in konden vinden.
In Brussel is men er uit wat betreft de toekomst op middellange termijn van de Europese wijnbouw. Min of meer althans. Zoals te verwachten was, moest het eerder dit jaar voorgestelde hervormingsplan voor de Europese wijnbouw danig van scherpe kantjes ontdaan worden om het door alle ministers van landbouw van de lidstaten aangenomen te krijgen. Na  drie dagen onderhandelen kwam voorzitter Portugal met een compromis waar alle grote Europese wijnlanden zich in konden vinden. Een en ander betekent dat Europese wijnsector de komende jaren gesaneerd en geliberaliseerd zal worden.

Toch blijft Europa’s wijnbouw voorlopig nog mijlen ver verwijderd van de vrije marktwerking, zoals die in de wijnlanden buiten Europa min of meer gangbaar is. Maar dat het niet langer door kan gaan met subsidiëring van wijnen waar geen behoefte aan bestaat, dat is wel duidelijk. Er wordt in Europa structureel te veel matige wijn geproduceerd door te veel kleine boeren. In een vrije markt zou dat vanzelf gecorrigeerd worden, maar met subsidies voor distillatie is dit systeem jarenlang in stand gehouden. Vanwege de gevoelsmatige en vermeend cultuurhistorische betekenis van wijnbouw in grote wijnlanden als Frankrijk, Spanje en Italië. Dalende consumptie in die landen zelf en toenemend succes van niet-Europese wijnen hebben geleid tot een poging om de koers radicaal te wijzigen. Het motto van de nieuwe Europese wijnpolitiek: minder maar beter.

Minder rooien
In de allereerste versie van het hervormingsplan werd voorgesteld om in heel Europa 400.000 hectare tweederangs wijngaarden te rooien. Ook al ging het om vrijwillig rooien, het bleek te ambitieus en buiten het protest uit de grote landen gerekend. Al snel werd het te rooien areaal gehalveerd. Uiteindelijk is het nog verder naar beneden bijgesteld naar 175.000 hectare.
Subsidies voor verwerking mostconcentraat en distillatie van onverkoopbare wijnen, evenals zo veel andere landbouwsubsidies een financiële molensteen rond de nek van de Unie, zullen bij wijze van overgangsmaatregel nog iets langer verstrekt blijven worden dan oorspronkelijk voorgesteld, maar in augustus 2012 zal het daarmee helemaal afgelopen zijn.

Versoepeling plantrechten
Eveneens uitgesteld is een versoepeling van de plantrechten. Europa wilde daarmee eigenlijk al in 2013 beginnen, maar het zal pas 2018 worden. Producenten die het goed doen, krijgen dan ruimte voor uitbreiding. Kleine, minder dynamiek tonende telers vrezen dat zij daar het slachtoffer van gaan worden. Enige schaalvergroting binnen de Europese wijnbouw kan beslist geen kwaad, zeker niet wanneer men de concurrentie met effectief werkende producenten in de Nieuwe Wereld aan wil. Ongeveer 71% van alle Europese producenten bewerken minder dan 5 hectare grond. Ter vergelijking: de gemiddelde omvang van een wijngaard in Australië is 50 hectare!

Chaptalisatie blijft toegestaan
Een heikel punt in het oorspronkelijke plan was het voorgestelde verbod op chaptalisatie. Gebruik van mostconcentraat om wijnen aan wat meer alcohol te helpen, zou echter wel toegestaan blijven. Het idee is waarschijnlijk uit de koker van een Italiaanse Eurocraat gekomen, omdat in mediterrane landen als Italië veelvuldig van dit middel gebruik gemaakt wordt. Dit voorstel getuigde alleen van weinig politieke realiteitszin, omdat duizenden producenten in Duitsland, Luxemburg en niet te vergeten grote delen van Frankrijk van suikerbieten afhankelijk zijn. En om wat dichter bij huis te blijven, ook in Nederland is wijnbouw ondenkbaar zonder het hulpmiddel chaptalisatie, alle fraaie kruisingen ten spijt.

Marketing
De Europese wijnbouwpolitiek heeft als kerndoelstelling verbetering van kwaliteit. Om die kwaliteit te communiceren naar potentiële consumenten, mag de wijnsector rekenen op ondersteuning uit Brussel voor marketinginspanningen. Een belangrijke doorbraak bij die communicatie is een versoepeling van wat er wel en niet op etiketten mag staan. Concreet betekent dit dat namen van druivenrassen veel makkelijker op die etiketten vermeld kunnen worden. Onder het mom van ‘terroir’ is dat nu nog in heel wat gevallen verboden. Zie de appellations contrôlées in Frankrijk. Dat dit niet echt helpt bij de herkenning van zulke wijnen, moge duidelijk zijn. Aan die fijne terroirs verandert echter niets, wanneer er een druivenras bij vermeld wordt. Kortom, de markt en consumentgericht denken hebben hun intrede gedaan. Dat is helemaal zo gek nog niet.

René van Heusden

< Stuur deze pagina door >

De 148^ste liefdadigheidsveiling van de wijnen van Hospices de Beaune werd druk bezocht, maar niet door de Nederlandse wijnhandel. De prijzen van de witte en de rode wijnen stegen meer dan verwacht. Karel de Graaf, Bourgogne-kenner bij uitstek, woonde de wereldberoemde Vente des Vins bij en doet verslag.
De 148^ste liefdadigheidsveiling van de wijnen van Hospices de Beaune werd druk bezocht, maar niet door de Nederlandse wijnhandel. Karel de Graaf, Bourgogne-kenner bij uitstek, woonde La Vente des Vins bij en doet verslag.

Zondag 18 november werd de 148^e jaarlijkse liefdadigheidsveiling van de wijnen van de Hospices de Beaune gehouden. Het tijdens dit weekend van La Vente des Vins bijzonder druk in Beaune. Bourgogne staat internationaal volop in de belangstelling -de oogst 2005 was in recordtijd uitverkocht – en de aandacht voor Franse wijnen zit weer in de lift zit. Toch kwam ik, afgezien van wat particulieren, geen serieuze Nederlandse wijnhandelaren tegen. Een veeg teken.

De verwachtingen was dat de prijzen met zo’n 15 procent zouden stijgen. Uiteindelijk werd over alle 607 geveilde vaten een gemiddelde prijsstijging genoteerd van 27,1 procent. Bij een kleiner dan gemiddeld volume aan wijn was zelfs sprake van een recordomzet.

Wit en rood omhoog
De witte wijnen (138 vaten) daalden 6,55 procent in prijs, na in 2006 met maar liefst 63,61 procent te zijn gestegen. De grote verrassing was de prijsstijging van de rode wijnen (469 vaten): deze was 37,86 procent, na de 1,08 procent stijging van 2006. ‘Le parfait reflet du marché’, kopte de lokale krant Le Bien Public op 19 november. Of dat zo is, valt te betwijfelen. De veilingprijzen van de Hospices zijn al lang geen goede indicatie meer voor de richting waarin het prijsniveau van Bourgognes zich begeeft.

Anno 2007 zitten de verkopen van Bourgognewijnen goed in de lift, hoewel de verkopen in de Franse supermarkten stagneren. Niet alleen draagt het wijntoerisme zijn steentje bij, maar ook de verkopen in de Franse restaurants staan in de plus. Op de exportmarkten doen landen als Engeland (30 procent), de Verenigde Staten (30 procent), Zwitserland (40 procent) en Japan (5 procent) het bijzonder goed. Meer dan 100 miljoen flessen zijn geëxporteerd, een cijfer gelijk aan dat van eind 1990, toen de export van Bourgognes op zijn hoogtepunt was. “Pinot noir is geen modeverschijnsel, maar een realiteit, de erkenning van een kwaliteitsras,” betoogde Louis-Fabrice Latour, le président du Syndicat des Négociants en Vins de Bourgogne.

Karel de Graaf was mede-oprichter en hoofdredacteur van Perswijn en is Bourgogne-specialist. Hij komt al 28 jaar zeer regelmatig in de Bourgogne en werkt als agent voor tientallen Bourgogneproducenten. Daarbij is hij de enige Nederlandse wijngaardbezitter in Meursault. Hebt u vragen of wilt u meer informatie? Mail dan naar: karel@graafbourgognes.nl

< Stuur deze pagina door >

Mag je een boekje recenseren van mensen die je persoonlijk goed kent en die je ook nog eens na aan het hart liggen? Ik meen van wel, zolang de lezer maar weet hoe de vork in de steel zit. Vandaar dat ik zonder aarzeling toch een  naar mijn mening heel leuke uitgave onder de aandacht wil brengen.
Mag je een boekje recenseren van mensen die je persoonlijk goed kent en die je ook nog eens na aan het hart liggen? Ik meen van wel, zolang de lezer maar weet hoe de vork in de steel zit. Vandaar dat ik zonder aarzeling toch een naar mijn mening heel leuke uitgave onder de aandacht wil brengen.  

Het boekje in kwestie is Help! Welke wijn wil ik bij het eten? van het duo Ruit& Rijst. Noële Ruitenberg en Magda van der Rijst bewerkten hun in 2006 verschenen Welke wijn bij het eten? tot een soort ‘light’ versie. Het thema ervan is het combineren van wijnen en gerechten. Een hoogst actueel thema, want na enkele tientallen eeuwen van onverschilligheid lijkt Nederland nu van niets anders bezeten dan verantwoorde wijn-spijscombinaties.  

Over het hoe en waarom daarvan kun je tegenwoordig uiteraard cursussen volgen en dikke boeken lezen, maar soms wil je gewoon even snel iets kunnen opslaan. Zeker als moderne tweeverdiener die druk, druk, druk is maar wel weet dat wijn er tegenwoordig bij hoort. Dus gewoon: wat waarbij? Eet je dit of dat gerecht, dan schenk je bij voorkeur deze of gene wijn. De theorie is, op een klein hoofdstukje en een enkel kadertje na, in de nieuwe hulpversie helemaal weggelaten. Waar het allemaal om draait zijn concrete combinatiemogelijkheden en, niet onbelangrijk, aansporingen tot experimenteren met alternatieven. Zonder poespas over kook- of vinificatietechnieken. Wie daar meer van wil weten, moet de ‘serieuze’ versie uit 2006 aanschaffen. In Help! zit zelfs een speciale kortingbon om de drempel te verlagen! 

De hoofdmoot van Help! wordt gevormd door het eerste hoofdstuk, waar per gang of soort gerecht telkens in alfabetische volgorde wijnen bij een concreet gerecht gesuggereerd worden. In de regel krijgt de lezer(es) –  de opmaak in zuurstokroze komt een tikje ‘girly’ over – daarbij diverse opties aangeboden, ook in diverse kleuren. Genoemd worden wijnen die niet al te moeilijk verkrijgbaar zijn, vooropgesteld dat je ook eens wat verder kijkt dan alleen de buurtsupermarkt. Ze zijn gekozen met een wereldwijde insteek. Betaalbaar, maar gelukkig ook wel eens wat duurder. Dus van Côtes du Rhône tot Côte-Rôtie.

Vervolgens komen nog ‘zeven grote wijnmomenten’ aan bod, zoals het ‘wijn-speel-etentje’ en het ‘romantisch samenzijn’! De schrijfsters zijn duidelijk op de hoogte van moderne marketingtermen als ‘consumptiemomenten’, ‘emotie’ en niet te vergeten ‘lifestyle’. Heel beknopt komen ook de vuistregels van combineren en serveren aan bod. Help! Welke wijn wil ik bij het eten? wordt afgesloten met een handig register dat zowel een typering van alle genoemde wijnen bevat als een, eveneens alfabetische, opsomming van alle gerechten. 

Kortom, een heel handig en vlot boekje, waarin heel veel ervaring en kennis is samengebracht zonder dat dat ook maar een moment intimiderend of pretentieus overkomt. In tegendeel, het is allemaal heel speels en to the point gehouden. Ideaal om cadeau te doen of te krijgen, te meer omdat de prijs al even laagdrempelig is.

Ruit&Rijst
Help! Welke wijn bij het eten?
Uitgeverij het Spectrum, Utrecht, 2007
Pocket, 160 blz.
ISBN  978 90 274 6562 7
Prijs: € 9,95

René van Heusden

< Stuur deze pagina door >

Oostenrijk heeft er een nieuwe DAC (Districtus Austriae Controllatus) bij. De kersverse herkomstbenaming geldt met ingang van het oogstjaar 2007 voor wijnen op basis van grüner veltliner en riesling uit het gebied Kremstal. Kremstal is daarmee Oostenrijks vierde DAC na Weinviertel (2003), Mittelburgenland (2006) en Traisental (2007).
Oostenrijk heeft er een nieuwe DAC (Districtus Austriae Controllatus) bij. De kersverse herkomstbenaming geldt met ingang van het oogstjaar 2007 voor wijnen op basis van grüner veltliner en riesling uit het gebied Kremstal. Kremstal is daarmee Oostenrijks vierde DAC na Weinviertel (2003), Mittelburgenland (2006) en Traisental (2007).

Het Kremstal ligt, zoals de naam aangeeft, in de directe omgeving van de stad Krems, op de noordelijke oever van de Donau. Het grenst aan de Wachau en aan het Kamptal. Van oudsher ligt de nadruk hier op de productie van witte wijnen, met een hoofdrol voor grüner veltliner en riesling. Het lag daarom voor de hand dat de typiciteit van het gebied gekoppeld zou worden aan deze twee rassen.

De DAC Kremstal biedt ruimte biedt aan twee categorieën, standaard en Reserve. In het beide gevallen moeten de wijnen volledig droog van smaak zijn. Bij de standaardversie mogen er geen sporen van botrytis of hout voorkomen en is het alcoholpercentage beperkt tot 13. Voor krachtige wijnen met meer dan 13% is de aanduiding Reserve weggelegd. Hier zijn botrytis en hout wel toegestaan. Wijnen uit het Kremstal die niet voldoen aan de DAC-criteria gaan voortaan de regionale herkomstbenaming Niederösterreich dragen.

< Stuur deze pagina door >