Wijn van de week

Alain Jaume is niet de enige, maar wel een van de meest dynamische producenten die zijn domein in Châteauneuf-du-Pape heeft uitgebouwd tot een toonaangevende producent van zuidelijke Rhônewijnen.
Alain en Odile Jaume begonnen in 1979 op hun Domaine Grand Veneur met nog geen 10 hectare wijngaarden in Châteauneuf. Nu beslaat het totale bezit 68 hectare in meerdere appellations. Daarnaast werd een handelshuis opgezet, waarvoor druiven worden aangekocht in meerdere appellations. Deze Rasteau is daar een voorbeeld van, en hij laat zien dat op een hoog niveau wordt gewerkt. Het moderne handelshuis kan zich geen matige wijnen permitteren. 2009 heeft natuurlijk de naam als grote jaargang, maar deze 2010 presenteerde zich zeer verrassend. Het jaar is misschien iets lichter, maar wel heel getypeerd, met veel fruit en wat mooiere zuren dan het krachtige 2009.

De wijn is elegant, met kersen en bramen, zacht en sappig, mooie zuren, fijn, lengte.

Wijnhandel Léon Colaris, € 10,90

Tamis Wijnen / Vino Via, categorie 5

Net als Firriato is Cusumano een van de ‘grote namen’ van Sicilië. Cusumano is op de kaart gezet door de broers Alberto en Diego die het wijnbedrijf in 2001 overnamen van hun vader.
Hun filosofie is gericht op het maximaal benadrukken van het belang van de kennis van het terroir van Sicilië. Met behulp van consulent en wijnmaker Mario Ronco hebben ze een domein opgebouwd van 400 hectare wijngaarden, verspreid over zeven verschillende plekken op Sicilië, zodat ze beschikken over druiven van alle denkbare terroirs. Ze bouwden een prachtige nieuwe kelder in Partinico, ten westen van Palermo. Deze Nero d’Avola wordt echter gemaakt aan de zuidoostkant van het eiland, waar deze druif een mooie diepgang krijgt. Net als bij de vorige wijn wordt een fruitige stijl gemaakt, die veel waar biedt voor zijn geld. Hout komt er niet aan te pas, maar diepgang en kracht zijn voldoende aanwezig.

Een heerlijk glas rood, warm en aromatisch, bloemig, bramen, vol en gul, met mooi sap en fijne zuren, krachtig.

Vojacek Wijnen, € 8,95

Net als de nero d’avola voor rood is de grillo voor wit een van de druiven die het eigen karakter van Sicilië perfect onderstreept. Bij wit is overigens niet te zeggen dat een bepaalde druif de bekendste is.
Grillo heeft wel enige bekendheid, maar dat kan ook worden gezegd van insolia. Beide druiven vormen, samen met de catarratto, de basis voor de klassieke Marsala wijnen. En alledrie worden ze nu gebruikt voor het maken van droge witte wijnen. De grillo voor deze wijn van Firriato, een bedrijf dat in nog geen dertig jaar is uitgegroeid tot een vaste waarde, komt ook van het westen van Sicilië. Grillo is perfect geschikt voor dit klimaat, en kan zelfs onder de warme omstandigheden hier zijn zuren perfect vasthouden. En dat maakt het verschil, want dat geeft deze wijn spanning. Hij wordt opgevoed zonder hout, maar wel zo’n drie maanden op de fijne lie.

Een heerlijk glas wit, zacht, met perzik en peer, meloen, sappig, wat venkel, asperges, spanning en fijne zuren.

Douwe Walinga, € 8,90

Het westelijke puntje van Sicilië kent een lange traditie van wijnbouw en was ooit vermaard vanwege zijn Marsala.
Marsala bestaat nog steeds, maar deze wijn heeft –deels onterecht- de reputatie van een soort keukenwijn gekregen en is moeilijk aan de man te krijgen. Het alternatief voor de producenten is gewone rode en witte wijn maken, in het laatste geval deels van druiven die eerst voor de marsala werden gebruikt. Caruso en Minini maakt nog steeds Marsala, maar nero d’avola, Sicilië’s bekendste blauwe druif, staat ook al heel lang in de wijngaarden aangeplant. Deze wijn is afkomstig van het eigen landgoed, Terre di Giumara. Hij wordt fruitig gemaakt, met een gisting op niet te hoge temperatuur. Bij de rijping wordt 30% op vaten van 500 liter gelegd, die vrijwel geen merkbaar houtaroma aan de wijn geven.

Het fruit heerst dus, en dat is heel lekker: de wijn is gul en rijk, niet overdadig, sappig, vlezig, met pruimen, stoer, pittig en levendig.

Van Eyck Wijnkelders, € 7,95

Bij ons bezoek aan Anna Maria Abbona, begin december, verzuchtte ze dat het niet gemakkelijk is om de wijnen uit Dogliani aan de man te brengen. Hier worden prachtige Dolcetto’s gemaakt, maar wijnen van deze druif worden maar moeilijk op waarde geschat.
Vroeger waren ze vrij simpel, fruitig en lichtvoetig, om vooral jong -en iets gekoeld- te drinken. Maar er is veel vooruitgang gemaakt in de kwaliteit. Zeker de wijnen uit Dogliani, waar dolcetto op de mooiste wijngaarden staat, hebben werkelijk ook structuur en diepgang. Serieuze wijnen dus. Het is daarom des te spijtiger dat ze het zo lastig hebben. Bij ons bezoek moesten we constateren dat de producenten die naast wijngaarden in Dogliani ook bezittingen hebben in Barolo het hoofd gemakkelijker boven water houden. Anne Maria vertrouwde ons dan ook toe dat ze ook een stukje Barolo heeft gekocht.

Maar laten we in de tussentijd toch vooral genieten van deze uitzonderlijk mooie Dolcetto, intens en krachtig, met mooie zuren en sap, kersen en bramen, tannines zelfs, diepte en structuur. Geweldig.

Walinga, € 13,80

Italië heeft ooit bedacht dat de gewone DOC geen voldoende garantie biedt aan de wijndrinker, en heeft daarom de DOCG in het leven geroepen, garantita, gegarandeerd dus, echt. U snapt het.
Nou ja, wat het ook is, het is in elk geval een soort buitencategorie superappellation, alleen weggelegd voor het hoogste en het beste. Hoewel daar ook nog wel wat op af te dingen valt. Maar goed, in het zuiden zijn ze niet zo heel dik gezaaid, en de Abruzzen hebben er zegge en schrijven één: Montepulciano d’Abruzzo Colline Teramane. Ook al voor het bestaan van de DOCG werden de montepulciano-druiven uit de heuvels van Teramane beschouwd als de beste en kreeg dit de status van een aparte subzone. De DOCG voor dit kleine gebied kwam in 2003, omdat de wijnen er door hun bijzondere karakter duidelijk uitspringen. Dit is een mooi en betaalbaar exemplaar, deels gerijpt op acaciahout.

Het fruit springt er uit, met kersen en pruimen, de smaak is stevig, levendig, met duidelijke tannines, goede zuren en frisheid.

Verkerk Wijnimport, € 9,70

Het is niet helemaal toeval dat er meer wijnen van een grote producent afkomstig zijn, verschillend gemaakt en met een ander etiket. Behalve de geprezen Aldiano maakt de grote Cantine Tollo ook deze witte Madregale.
En het recept is ook enigszins hetzelfde, gebruik makend van een mix van lokale trebbiano met wat internationale chardonnay om de smaak af te ronden. Een perfecte formule. Dat gebeurt in dit geval niet onder de vlag van Trebbiano d’Abruzzo, maar met de IGT Terre di Chieti op het etiket, de lokale ‘landwijn’ van de Abruzzen, waarvoor ruimere regels gelden.

Het is knap om daar dan zo’n aangename witte wijn van te maken, heel ongecompliceerd uiteraard, geurig, met bloemen, wit fruit, peer en een vleugje hars, lichtvoetig in de mond, met zachte zuren en een bittertje na.

Les Généreux, € 4,80

Een van de verrassingen bij onze proeverij van Zuid-Italiaanse wijnen was de kwaliteit van de witte exemplaren. Van Campania – de kant van Napels – wisten we dat wel, maar ook aan de Adriatische kant, in Puglia (Apulië), vonden we voortreffelijke exemplaren.
Ze zijn daar zo slim geweest om druiven aan te planten waarmee Campania veel succes heeft; deze falanghina is daar een sprekend voorbeeld van. Villa Schinosa is een van de bedrijven die recentelijk, bij de vernieuwing van de wijngaarden, ruim 3 hectare falanghina heeft aangeplant. Het terroir hier aan de kust, ten noordwesten van Bari, blijkt prima geschikt voor deze karaktervolle druif. Modern wijn maken, met gisting op lage temperatuur, doet de rest.

Een heerlijk vol en droog glas wit, aangenaam bloemig, met gele pruimen en meloen, sap, kruisbessen en wat fijne zuren.

Ombrerosse, € 8,95

Behalve een aantal familiebedrijven kent Rioja ook veel bodega’s die druiven aankopen, plus een aantal grote coöperaties. Die leveren hun wijnen overigens deels ook weer aan de grote huizen.
Patrocinio werd in 1986 opgericht als een coöperatie van 170 boeren, die hun wijnen gezamenlijk wilden maken, in plaats van hun druiven aan de grote huizen van de streek te verkopen. Met een totaal aantal hectaren van 825 en een capaciteit van 8 miljoen liter mag dit een succesvolle operatie worden genoemd. De coöperatie heeft ook de techniek in huis om een goede witte wijn te kunnen maken. Met de witte Riojadruif viura is dat niet heel gemakkelijk, omdat die van zichzelf niet zoveel aroma heeft. Technieken om bij de vinificatie meer aromatische kracht te geven, zijn dus belangrijk. Hier is dat goed gelukt.

De wijn is zacht en open, met peer, wat appel en een vleugje citrus; lekker droog in de smaak, levendig, met goede zuren.

Gastrovino, € 7,45

De Rioja is zich sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw blijven vernieuwen. Onderdeel van de vernieuwing was de oprichting van nieuwe bodegas in de vorm van coöperaties, of in de vorm van familiebedrijven zoals Bretón, dat in 1983 het licht zag.
In Rioja betekent dat ook meteen lekker groot denken. Het bedrijf heeft 100 hectare eigen wijngaarden, goed voor een derde van de productie. De rest komt van andere boeren, een in Rioja gangbare praktijk. Dat heeft te maken met de nog altijd sterk versnipperde structuur van de streek, waarbij veel families kleine wijngaarden hebben, die in de vrije tijd worden bewerkt en in het weekend geoogst. Dit is wel een ’klassieke’ wijn met een ’klassieke’ benaming: crianza. Gemaakt op basis van 85% tempranillo en met 14 maanden rijping op Amerikaans eiken.

Toch is het fruit nog heerlijk. Kersen, pruimen, lengte, een tikje zwoel, goed gemaakt en prima zuren, met natuurlijk dat vleugje vanille.

Henri Bloem/Hart’s Wijnhandel, € 6,95