Het kan verkeren. Beklaagden we ons in een vorige aflevering nog over de magere tijden op lunchgebied, met de komst van mei bleken de vette tijden weer te zijn aangebroken. Met evenementen waarbij boodschappen even smaakvol als effectief gecommuniceerd werden door het product in kwestie te omlijsten met een uitgelezen maaltijd.
Het kan verkeren. Beklaagden we ons in een vorige aflevering nog over de magere tijden op lunchgebied, met de komst van mei bleken de vette tijden weer te zijn aangebroken. Met evenementen waarbij boodschappen even smaakvol als effectief gecommuniceerd werden door het product in kwestie te omlijsten met een uitgelezen maaltijd.
Bij John op het terras
Om er in te komen een fijne vrijdagmiddagmaaltijd op kosten van een van onze favoriete pr-dames op het terras bij Halvemaan, een oase in het verder zo deprimerende Buitenveldert. Om nog maar te zwijgen van die trieste Zuidas met al die interessantdoenerige poenscheppers een eindje verderop. Dit echter terzijde, want het werd een mooie middag. John Halvemaan, een ouwe rot in het vak, liet zien dat die in het voorjaar onvermijdelijk lijkende asperges best lekker te maken zijn. Bijvoorbeeld door ze te combineren met zacht gerookte paling. Fijne vondst, want die flauwe dingen krijgen dan ineens een beetje smaak. Ook andere zaken bleken meer dan aangenaam. ML ♥(♥). En nee, natuurlijk dronken we daar geen ´aspergewijn´ bij. Wat een flauwekul. Waarom hebben die in negen van de tien gevallen net zo weinig smaak als de witte stengels waarbij ze geschonken worden?
Supertrio bij Fred
Om uitsluitend rood te schenken bij een hele maaltijd, met een zuiderse variant uit Puglia als aperitief, gaat ons wat ver. Dit was echter het geval bij de overigens voortreffelijke lunch bij restaurant Fred in Rotterdam. Die zaak bevalt ons iedere keer beter. ML ♥♥. Poot Agenturen liet er aan gewaardeerde relaties uit de detailhandel een aantal wijnen van het Italiaanse Vignamaggio, het castello op Leonardo da Vinci´s schilderij van La Gioconda, alias Mona Lisa. De proeverij gebeurde in wijn-spijsvorm, met wijnen van het moederbedrijf in Toscane en van de recentelijk in Puglia gestarte vestiging. Een concept naar ons hart, want zo bespaar je een hoop tijd en kom je direct aan de essentie toe. Onze favoriet was overigens de pure Cabernet Franc, tevens de duurste van het stel. Tja. Voelden we ons bij Halvemaan al de koning te rijk met het opwindende gezelschap van één verpletterende schoonheid, bij Fred werden we omringd door een compleet supertrio!!! Het bestond uit Judith Poot, Marga van den Heuvel én Sara Channell. We waren daar zo beduusd van dat we onze jas lieten hangen en vergaten ons cadeautje mee te nemen. Kun je nagaan.
Met Lidewij op de kamer van Xavier…
Een paar dagen later was Haarlem onze bestemming. We interviewden daar wijnmaakster en schrijfster Lidewij van Wilgen, grande dame en diva van Mas des Dames. Het interview en de bespreking van haar boek Het Domein zijn te lezen in Perswijn nummer 4, zoals te doen gebruikelijk weer een uitgave om van te smullen. Wat een heerlijke vrouw! Intelligent, geestig, zonder kapsones. En eentje die puike wijnen maakt Daar zouden we dus nog wel eens een vorkje mee willen prikken. We konden voor het interview uiteraard gebruikmaken van het kantoor van Xavier Kat, directeur van Okhuysen. Fijne zaak, al hebben wij wel enige moeite met Xaviers ´twitterij´ om een rosé voor de NRC Wijnclub te kiezen. De ´tijdgeest´? Help! We zien dat vader Louis Kat niet zo snel doen. Dit echter terzijde. Nog even terug naar de charmes van Lidewij en de uitwerking daarvan op beroemde wijnschrijvers. Tijdens de proeverij bij Okhuysen, waarvoor ze speciaal naar Haarlem was overgekomen, signaleerden wij onder de bezoekers aan haar tafel niemand minder dan HD zelve, in zichtbaar jolige stemming. En terecht.
Mick en Dirk in de rosse buurt!
Een paar dag later was het de beurt aan Mick Kooistra van Horizon Wines. Die had zijn goede vriend en leverancier Dirk van der Niepoort op bezoek. Dat betekent steevast spektakel. Zo ook ditmaal. Dirk zou een serie van zijn Redoma laten proeven plus nog een hele lading andere wijnen. Waarvan een deel tijdens de lunch. Locatie voor deze bijeenkomst was het recentelijk geopende restaurant ANNA in de Warmoesstraat. Inderdaad, een vrij ´aparte´ locatie. Zowel buiten als binnen. In welk deel van Sodom aan het IJ zich de voornoemde Warmoesstraat bevindt, behoeft hopelijk geen nadere toelichting. Gedurfd dus om daar een nette zaak te beginnen. Binnen moet je goed oppassen voor een paar verraderlijke afstappen die nog gevaarlijker zijn dan die bij Ivy in 010. Het scheelde maar een haar of we hadden ons onvrijwillig richting Oudezijds gelanceerd. Alsof er al niet genoeg gevallen wijnscribenten rondlopen… Gelukkig onderscheidde collega Harold Hamersma zich als redder in de nood. Waarvoor dank.
ANNA is pas sinds kort open, maar chef Andrès Delpeut (voorheen o.a. De Roggebot) lijkt er, gelet op de kwaliteit van het gebodene, zijn draai al gevonden te hebben. ML ♥♥+. Kortom, een aanwinst voor Amsterdam. De prijzen zijn bovendien alleszins redelijk. Aanbevolen dus. En tja, Dirk had uit Portugal nog wat ouwe portmeuk meegenomen. Zoals Garrafeira 1977 en Colheita 1912… Wow!
Moët on the rocks?
De Grote Hamersma liet overigens de fijne lunch bij ANNA lopen om naar de presentatie van, schrik niet, Ice Impérial te gaan. Al zouden wij wél uitgenodigd geweest zijn – maar bij Moët zien ze ons al komen! – we zouden er niet naar toe zijn gegaan. Want waar hebben we het over? Lees en huiver: een champagne die door Moët & Chandon ´speciaal ontwikkeld´ zou zijn om met ijsblokjes te kunnen drinken… Het spul is in andere landen trouwens al sinds 2010 op de markt, maar dat doet er hier niet toe. Nee, de vraag is hoe diep je als marktleider wilt en kunt zakken? En wij maar denken dat we met dat hoerige rode flesje van Piper-Heidsieck met rietje – hooguit geschikt voor zekere etablissementen in de nabije omgeving van ANNA – al het dieptepunt bereikt hadden.
Splinter en balk
Onze gewaardeerde collega Gert Crum fulmineerde in De Proefkrant tegen het ijdel gebruik dat supermarkten zouden maken van de naam Bourgogne. Ze zouden volgens hem geen twijfelachtige wijnen uit die streek mogen aanbieden. Wij delen zijn kwaliteitsanalyse volledig, maar niet zijn remedie. Die lijkt ons namelijk een tikje wereldvreemd. Handel is nu eenmaal handel en daarbij draait alles om prijzen. Crum moet bovendien toch ook weten dat die vermaledijde derderangs wijnen a) op substantiële schaal in zijn geliefde Bourgogne gemaakt worden, b) daar de zegen van het agrément voor de appellation krijgen, en c) dus vrij verhandeld mogen worden. Hij zou zijn preek daarom beter aan het adres van de Bourguignons richten in plaats van aan de grutters. Wellicht had hij, wanneer hij zich door dit soort twijfelachtige praktijken als Bourgogneliefhebber zo gekwetst voelt, dan ook in zijn hoedanigheid van Champagnevriend consequenties moeten trekken door te bedanken voor de Oosterscheldekreeftenjury die aan het handje van sponsor Moët & Chandon moet lopen. Moët dat bij die Zeeuwse kreeft mooie sier wil maken met een Vintage 2002, maar ondertussen met dat treurige Ice-gedoe al wel de naam Champagne te schande heeft gemaakt.
Met Olive en Anthony bij Niek
Nog een keer naar Amsterdam. Nu naar Vermeer, hoe kan het anders? Importeur Oud Reuchlin & Boelen had daar in samenwerking met va va Annette Badenhorst van WOSA een instructieve lunch georganiseerd in aanwezigheid en met de wijnen van Anthony en Olive Hamilton Russell. Het geheel onder de perfecte regie van maître Niek Beute. Jammer dat de lunch gemeten naar het aantal gangen wat achterbleef bij die in ANNA, maar over de kwaliteit van het gebodene niets dan lof. ML ♥♥. Select gezelschap met o.a voormalig NGS-voorzitter Cees Vos, die tegenwoordig een opmerkelijk ruige Siciliaanse look vertoont, prijzenkeizer Jan van Lissum met modieuze sjaal tegen eventuele verkoudheid en Sharon van Minden van wijnleefstijlblad WineLife. Namens ORB was onder meer Corinne Hofland van de partij, die momenteel het examentraject voor Master of Wine volgt. Zet ´m op, Corinne; het wordt stilletjes aan hoog tijd voor een tweede Nederlandse MW.
We noteerden dat de wijnen van Hamilton Russell (Chardonnay en Pinot Noir à la Bourgogne) en ook die met label Southern Right (Sauvignon en Pinotage) erg lekker en ´gastronomisch´ zijn en concentreerden ons verder vooral op de conversatie met Olive. Anders dan haar naam doet vermoeden, bleek ze uit Ermelo in Transvaal te komen en in het Afrikaans nog veel aantrekkelijker te klinken dan in het Engels. Ze liet ons weten aan een fijn kookboek te werken en dat ze daarom wilde fotograferen wat ze voorgezet kreeg. Voor deze ene keer hadden we daar nu eens geen moeite mee.
Tot gaat Belgen een wijnlesje leren
Nog een wetenswaardigheid die weliswaar niet direct lunchgebonden is, maar wel van importantie. Kreeg Nederwijnland de afgelopen tijd te maken met een groeiende Belgische aanwezigheid, er is nu ook een opmerkelijke tegenzet gedaan. Wine Society kondigde dit enkele maanden geleden al aan en kan nu ook naam en toenaam noemen. PR-diva Anneke Tot gaat zich voortaan ook in het koninkrijk der Belgen roeren en heeft daartoe een joint venture met een groot Brussels kantoor gesloten. La Tot verzekerde ons dat zij haar doorgaans nogal directe taalgebruik aan zal passen aan de Belgische zeden en gewoonten. Men houdt er daar namelijk niet zo van met ongemakkelijke waarheden geconfronteerd te worden. We wachten nu vol spanning de uitnodiging af voor de officiële lancering in een gunstig bekendstaand horeca-etablissement. Want neem van ons aan dat ze ook in dat apenland België nog steeds heel aardig van koken en schenken weten.
Nieuwe ML!
Over koken en schenken op hoog niveau gesproken, c.q. de juiste appreciatie daarvan, tijdens een magnifieke middagmaaltijd van het type LLLL – met acht gangen van cuisinier Erik van Loo en een veelvoud aan trefzeker gekozen wijnen van schenker Jaco van Hensbergen op het terras van restaurant Parkheuvel te Rotterdam (ML ♥♥♥) heeft wijndocent, taxateur en bovenal ervaren hedonist Frank Jacobs met speels gemak de meesterproef afgelegd die recht geeft op het dragen van de prestigieuze titel Master of Lunch. De beoordelingscommissie kende hem de titel toe met het predicaat summa cum laude. Proficiat!
René van Heusden ML
Op de foto’s, van boven naar beneden: Judith Poot, Marga van den Heuvel en Sara Channell, Lidewij van Wilgen, Xavier en Louis Kat, Mick Kooistra & Dirk van der Niepoort, Harold Hamersma, Andrès Delpeut, Gert Crum, Annette Badenhorst & Sharon van Minden, Anthony en Olive Hamilton Russell, Anneke Tot, Frank Jacobs.
