Achtergrond & Interviews

Scheveningse Haven op dinsdag 8 juni centrum van culinaire combinaties met rosé wijnen

Lancering van ROSE AAN ZEE in Restaurant Cap Ouest

Op dinsdag 8 juni zal in Restaurant Cap Ouest, dat over de haven uitkijkt, voor een select aantal liefhebbers een speciaal ROSE-diner plaatsvinden. Een gevarieerd menu, dat past bij de grote variatie aan rosé’s dat in Nederland te krijgen is. Deze avond drinkt en proeft u acht verschillende rosé’s zodat u uw favoriete rosé voor deze zomer in combinatie met een mooi menu kunt kiezen.

In samenwerking met Perswijn stelde De Chef een menu van 4 gangen samen. De gerechten werden op de gekozen rosé wijnen aangepast en soms ook andersom. De gerechten zullen door één of door twee rosé’s begeleid worden, zodat vergelijkingen en keuzes mogelijk zijn.
De mooie ambiance, mooie gerechten en mooie rosé’s moeten – met de deskundige toelichting van André Sauerbier – deze avond uniek maken.

De actie voor de Perswijnlezers:
“Rose-Zee-Haven-Menu”
€ 39,50
“8 glazen Rose arrangement”
€ 17,-
Menu en Wijn voor € 45,- als u bij het boeken PERSWIJN noemt
Reservering is noodzakelijk op telefoonnummer 070-306.09.35.

Het menu luidt als volgt:
Huisgerookte forel met gember-kerrie-limoendressing
@@@@@
Scampi met geroerbakte asperges en zeekraal
@@@@@
Merluza met kappertjessaus, laagjestaart van spinazie en gekarameliseerde ui
@@@@@
Aardbeien taartje met mascarpone en balsamico

Ook in de week van 9-13 juni zullen in Cap Ouest en ondergelegen Restaurants
De Zoute Zoen en De Dagvisser speciale rosé arrangementen aangeboden worden. Nog een reden om naar de Scheveningse Haven te komen!

Restaurant Cap Ouest
Schokkerweg 37
2583 BH Scheveningen
Tel.070-3060935 Fax 070-3508454
e-mail info@capouest.nl
Website www.capouest.nl

De volgende importeurs/wijnhandelaren/wijnhuizen zijn aanwezig op Ontdek de Nieuwe Wereld:

Allied Domecq Benelux
California Wine Institute
Canada Food
Delcave
Divinité
Gall & Gall
E & J Gallo
Great Grapes
Groupe LFE "Wines Worldwide"
Hello Wine
La Gironde
Intercaves, Koopmans & Bruinier
Molenaar
Noordman Wijnimport
Oud Reuchlin Boelen
Pico
Poot
Provignoble
Red Gum
Residence
Sprietleak
Van der Linden Walraven Sax
Verbunt
Vinee
W&S
World Wine Services/Washington
Wijn Verlinden
Wijnhuis Belgerette
Partners in Wijn
Résidence Wijnen/Wijnkoperij de Gouden Ton
Porte-Reffe
Hosman Vin
Ad Bibendum
Orlando Wyndham/Pernod Ricard
Tamis
VEN/DGS
Vincent Wijnagentuur
Qualyvines

Het is zondagmorgen 11 uur. De eindexamens zijn net achter de rug. Het is even wennen wanneer ik eenzaam over het universiteitsterrein scharrel op weg naar de bibliotheek en mij niet begeef in een zwerm van bedrijvige werkbijen. Het statige gebouw, Peter Shields Library genaamd, ligt als een vlaggenschip centraal op het campusgebied. De architectuur van het gebouw is niet bepaald spannend, maar dat heeft in de ogen van een bibliofiel geen prioriteit. Wat telt zijn de boeken. Wanneer ik de poorten van dit boekenparadijs betreed en de electronisch gestuurde deuren achter mij hoor dichtzoemen, zie ik hoe de grijsharige conciërge achter zijn bureau van een kopje koffie en de rust geniet. Ik stel me hem voor als de Petrus van de boekenhemel. Bij het passeren knikt de man vriendelijk met zijn hoofd en gunt mij een glimlach. Even later sta ik onder aan de immens grote trap die naar de vier verdiepingen van het gebouw leidt. Waarom zou een hemel geen verdiepingen kunnen hebben, bedenk ik dan. In tegenstelling tot veel academici ben ik geen persoon die graag in bibliotheken vertoeft, maar voor de “wijnafdeling” maak ik graag een uitzondering. De collectie boeken, tijdschriften en wijnkaarten kent werkelijk zijn weerga niet. Het zijn vijftig traptreden naar de tweede verdieping, waarna ik in de oostelijke vleugel van het gebouw een aparte studeerruimte binnenloop, vernoemd naar de voorzitter van de wijnbouwfaculteit in vroeger jaren, Maynard A. Amerine. Bij elke binnenkomst slaat mijn wijnhart een slag over.

Het is een afgezonderd lokaal waarin aan alles is gedacht. Naast een grote foto in zwart-wit van de bescheiden leermeester zelve zijn de wanden van de entree behangen met tal van internationale onderscheidingen en oorkondes die aan hem zijn opgedragen. De aanwezigheid van vergane glorie zal de studenten vast moeten inspireren tot harder werken. De drie studenten in het lokaal kijken in ieder geval ijverig uit de ramen. Naast de glazen prijzenkast hangt een levensgroot schilderij waarop een prent van een godenfeest zichtbaar is. Bachus schenkt er de wijn. Het herrinnert de studenten aan de eindexamenfeesten die volgen na weken van inspanning. De ruimte is verder modern ingericht en staat geheel in het teken van de wijnbouw. Zelfs de ramen zijn op het zuiden gericht, zodat het zonlicht de afdeling maximaal kan belichten. Interessanter zijn de antieke boeken waarvan een deel achter een glazen venster staat opgesteld. De geur van oude boeken werkt aanstekelijk. De door de jaren versleten, dikke boeken met harde, leren kaften zullen wel niet vaak gelezen worden, want ze zijn veelal Duits- of Franstalig. Toch kom ik hier niet speciaal voor de boeken in speciale uitgaven, maar voor de tijdschriften. Heerlijk ontspannen lezen en af toe stiekem turen naar alle ploeterende studenten om mij heen.

Meer dan 120 tijdschriften liggen hier netjes geordend, in hokjes opgestapeld en gaan over alles wat maar met wijn te maken heeft. Ik wist niet dat er zoveel over wijn te schrijven was. De tijdschriften komen werkelijk van over de hele wereld. De inhoud varieert van puur academisch tot simpele lectuur over een wijnland naar keuze. Vreemd genoeg kan ik het Nederlandse wijnblad Perswijn, voor velen van jullie bekend, niet terugvinden. Het Hollandse wijnmagazine zou eerlijk gezegd niet mogen ontbreken in deze verder zeer uitgebreide collectie. Met alle respect, maar het Nederlandstalige Perswijn doet niet onder voor een “vreemdtalig” magazine zoals het Bulgaarse maandblad ?&B. Ervan uitgaande dat slechts weinig Amerikanen zich de Nederlandse en/ of Bulgaarse taal eigen zijn, heb ik intussen een van mijn professoren al geconfronteerd met het feit dat de Nederlandstaligen (Zuid-Afrikanen meegerekend) het in aantal winnen van de Bulgaren op de wijnbouwfaculteit. De stand: 1 – 0. Al is de inhoud van de bladen verschillend, ze zijn gelijkwaardig in kwaliteit. Voor diegenen die (nog) niet op het Bulgaarse blad ?&B geabonneeerd zijn, zal ik het kort beschrijven. Het in strakke, jaren-tachtig stijl vormgegeven magazine bericht over de Bulgaarse folklore van haar “wijncultuur” en over regionale ontwikkelingen in de wijnbouw. Niet dat mijn Bulgaars zo goed is, maar dat maak ik op uit hun Engelstalige website. Geen reden tot onderscheid lijkt mij. Wanneer de Nederlandse lobby krachtig genoeg blijkt te zijn, moet de redactie van Perswijn niet vreemd opkijken wanneer er binnen afzienbare tijd een aanvraag van UC Davis voor een abonnement op de mat ligt.

Website Bulgaarse blad ?&B: http://www.bulgarianwines.org

Op 2, 3, en 4 april vond in de Jaarbeurs Utrecht het culinaire evenement OverHeerlijk! plaats. Op deze Nederlandse variant van de BBC Good Food Show kwamen ruim 10.000 mensen af. Voor deze mensen was er genoeg te zien en te beleven. In het WijnPers wijntheater waren gedurende de dag (wijn)proeverijen en ook de vele stands boden genoeg afleiding. Voor de meeste bezoekers was het hoogtepunt echter het kooktheater waar bekende topkoks geweldigde shows gaven en waar de super-schefs Jean-Christophe Novelli en Anthony Worall Thompson streden om de gunst van het publiek onder presentatie van Ramon Beuk. Bij de andere kookshows gaven onder andere Imko Binnerts, Lucas Rive, Paul Fagel, Frans Bon, Huub Biro en Alain Caron demonstraties, hierbij was spreekstalmeester Ton Fagel aanwezig om het publiek uitleg te geven over de gerechten en de gebruikte technieken.
De kritische bezoeker zal hopen dat er volgend jaar iets meer lekkers te snoepen is, de datum is al bekend: 18-20 maart.

www.overheerlijk.nl

Wijnplein actiepagina
Op zaterdag 12 en zondag 13 juni 2004 organiseert het wijntijdschrift Perswijn in Scheveningen voor de tweede maal een roséfestival. Op het strand kunnen ruim meer dan 100 verschillende rosé’s geproefd worden. Dit evenement van Perswijn – met een oplage van 15.000 het grootste Nederlandse wijntijdschrift – werd vorig jaar in twee dagen door meer dan 500 liefhebbers bezocht. Vakmensen uit de horeca, wijnhandel en pers proefden samen met een grote schare roséliefhebbers. Immers, het was een uniek evenement : waar in Europa zijn zoveel rosé’s te proeven en te drinken?

Klik hier om u aan te melden.

Datum : 12-13 juni 2004
Openingstijden : 16.00 uur – 21.00 uur
Entrée : € 32,50, inclusief strandmaaltijd
Wijnplein bezoekers betalen slechts € 25,00
Lokatie : Beachclub De Oase, Noorderstrand, Zwartepad.
Informatie lokatie : http://www.oase-scheveningen.nl

In Oase Beachclub kan – als het weer meewerkt – buiten geproefd en gegeten worden.
De proevers zullen constateren dat de kwaliteit van rosé is de afgelopen jaren fors is gestegen. Slechte rosé’s zijn nauwelijks meer te vinden. De Franse rosé’s op de proeverij zullen geduchte concurrentie uit Spanje, Italië en andere landen krijgen.
Wij verwachten dat ook in de komende jaren een verdere smaakontwikkeling van de liefhebbers plaats zal vinden in de richting van drogere rosé’s met een meer fruitig en kruidig karakter.

Lancering van ROSE AAN ZEE in Restaurant Cap Ouest

Op dinsdag 8 juni zal in Restaurant Cap Ouest, dat over de haven uitkijkt, voor een select aantal liefhebbers een speciaal ROSE-diner plaatsvinden.
Meer informatie…

Rosé is duidelijk geen hype gebleken, maar een zich voortzettende trend, waarbij bijna een verdubbeling van de consumptie in 2003 mogelijk was. In het juni nummer van Perswijn- dat eind juni verschijnt – wordt dan ook veel aandacht gegeven aan rosé en aan Rosé aan Zee. In dit nummer uitgebreide proefnotities van de rosé’s, een verslag van het festijn en recepten van gerechten met rosé. Er komt ook weer een roséwedstrijd op het strand waar het aanwezige publiek de BESTE ROSE VAN 2004 kan kiezen. Perswijn geeft zijn eigen favorieten prijs in het juni nummer, wat twee weken later verschijnt.

Ook EUROCAVE zal weer aanwezig zijn op alle rosé’s op de juiste temperatuur te serveren. Screwpull zal weer aanwezig zijn met zomerse kurkentrekkers.

Rosé is geen trend maar een blijvertje omdat een steeds grotere groep Nedelanders rosé lekker gaat vinden. Dit komt omdat er steeds meer betere rosé gemaakt wordt en er zeer veel verschillende rosé’s gemaakt worden. Voor iedere wijndrinker en voor ieder moment wat wils!

Import rosé in Nederland ;
65 % van de rosé in Nerderland komt uit Frankrijk, 15% uit Zuid Afrika,
7% uit Spanje, 5% uit Italië, 3% uit Portugal, 2% uit Chili en 2% uit Australië, waar rosé door de Australiërs niet gedronken wordt.

In 2004 zal een nog breder assortiment rosé’s in wijnhandel en horeca beschikbaar komen. In supermarkten zeker ook in de lage prijsklassen. Er wordt weer een mooie zomer verwacht, dat een positief effect op de popularitait kan en zal hebben.
Ook op wijnkaarten zal meer rosé voorkomen, ook de horeca heeft ontdekt dat rosé een ideale maaltijdbegeleider is.
Dit jaar zullen we ook meer andere verpakkingen zien. Halve flesjes zijn handig, ook op strand of op evenementen. Misschien zien we zelf een PET-fles (plastic) of een schoefdop. Geen kurkentrekkers meer op strand en picknick!
Rosé wordt ook steeds meer voor jong en oud. Dit jaar zal ook de oudere generatie rosé ontdekken.

Voor iedereen en elk moment een rosé. Bij ROSE AAN ZEE krijg je de kans om meer dan 100 rosés te proeven en vergelijken. ROSE AAN ZEE is de ideale plek om voor de gehele zomer, najaar en winter uw favoriete rosé uit te zoeken.

ROSE AAN ZEE in de praktijk
U begeeft zich naar strandpaviljoen de OASE, waar u – als u vroeg komt – uw auto op het ZWARTEPAD (het noordelijkste puntje van Scheveningen) kunt parkeren. BETER is om met tramlijnen 1-9 te komen. Het is dan 300 meter lopen, het Zwarte Pad op en de eerste mogelijkheid na 200 meter linksaf.
Zie ook : http://www.oase-scheveningen.nl

Perswijn verwelkomt sponsors en/of partners voor dit mooie evenement op alle terreinen. Dit om het non-profit-element van ROSE AAN ZEE voor de toekomst veilig te stellen.

Inlichtingen :
André Sauerbier
andre@wijnpers.nl

De dag begint zonnig en het droge, stoffige kiezelzand knettert zachtjes tussen de sporen van de banden van onze wagen wanneer we het kronkelige pad van Brown Estate, Chiles Valley, oprijden. Het wijnbedrijf ligt verscholen in een dal en in onze poging om de afslag niet te missen, belanden we bijna met onze auto in de wijngaarden. De eikenbomen aan beide kanten van het landweggetje zijn behangen met lange draden mos, “ladies hair” genaamd en het geheel doet wat spookachtig aan. Aan onze linkerkant zien we een wat ingezakt landhuis met daarachter de schitterende Zinfandel wijngaarden die op de zuidelijke helling van zich doen spreken. Ongeveer de helft van deze wijngaarden lijkt al gesnoeid te zijn. Tussen de op de grond gevallen wijntakken bloeien goudkleurige mosterdbloemen die in lange lanen tussen de wijnranken zijn opgesteld en oplichten door de eerste zonnestralen van de dag. Deze zijn daar niet alleen gepland voor hun mooie verschijning, maar zijn essentieel voor het behoud van een goede wijngaard. De aanplant van verschillende soorten onkruid, zoals mosterdbloemen en klavers, is onder andere belangrijk voor het tegengaan van erosie op de hellingen, het vasthouden van grondwater, het genereren van organisch materiaal en het aanmaken van extra stikstof in de grond. Op dit moment geniet ik vooral van de winterse schoonheid en oneindige rust. Op andere tijden is het kleine Napa Valley wijngebied, te vergelijken met dat van Bourgogne, drukbezocht door toeristen die wijnroutes afleggen, net als ik nu doe.

Het is nog vroeg en het wijngoed, “The Ranch” genaamd, ligt er verlaten bij. Na even over het erf gedwaald te hebben, komt er enkele minuten later een beer van een Afro-Amerikaanse man het oude huis uitgestommeld. Ik schat hem een jaar of dertig. Hij kijkt enigszins gedesoriënteerd in de rondte en strijkt met zijn linkerhand over zijn kale schedel. De rustige, breeduit lachende persoon stelt zich voor als Dave Brown, de wijnmaker van dit familiebedrijf dat hier sinds 1996 hun eigen Zinfandel, Cabernet Sauvignon en Chardonnay wijnen maakt. Echter, de wijngaarden stammen allemaal uit 1981 sinds wanneer de eerste oogsten werden verkocht aan nabij gelegen wijnbedrijven in Napa Valley. Dave is niet bepaald het standaard type wijnmaker dat je zou verwachten bij een bedrijf dat topkwaliteit wijnen produceert. Met zijn jeans op half zeven en zonneklep op zijn hoofd leidt hij ons waggelend in het zo kenmerkende relaxte Californische looptempo naar het proeflokaal. Hij bekent dat hij nog een beetje brak is van de voorgaande feestavond, maar opent toch feilloos een Brown Estate Cabernet Sauvignon 2001 die pas later dit jaar op de markt zal komen. In onze Riedelglazen schittert een purperrode vloeistof die mooi in het glas blijft hangen. De geur is erg zuiver met tonen van bosbessen, leer en tabak. In de mond neem ik onder andere indrukken van zwarte kers, vlierbes en chocolade waar. De afdronk is pittig, maar toch ook fris en erg lang. De volgende wijn is hun paradepaardje, de Zinfandel, die ze assembleren van meerdere wijngaarden die in hun bezit zijn. Dit glas is werkelijk om van te smullen. De iets zoete aanzet wordt gevolgd door intense smaakindrukken van pruimen en bramen die ondersteunt worden door behoorlijk wat zuur en een gezonde dosis tannines. Dave vertelt ons dat ze in de volgende jaren hoogstwaarschijnlijk zullen overstappen op “single vineyard” Zinfandels om daarmee het onderscheidende karakter van de verschillende wijngaarden tot uitdrukking te brengen.

We vervolgen onze weg naar de zolder van de wijnschuur om daar de nieuwste jaargangen als vatmonster te proeven. Onderweg nippen we nog even van de houtgelagerde Chardonnay 2002, die het familiebedrijf als extraatje in kleine oplages verkoopt aan hun lange lijst van trouwe liefhebbers. Het waren druivenstokken van dit ras waar we bijna met onze auto in beland waren. Zo blijken er op datzelfde punt minstens drie wagens per jaar uit de bocht te vliegen. Het groot aantal beschadigde wijnplanten lijkt Dave onberoerd te laten; het is de Chardonnay maar. De volgorde waarin de wijnen geserveerd worden verbaasd mij, maar het glas wit is bedoeld om onze mond te spoelen. Het hoofdgerecht wordt zodadelijk pas geserveerd. De jaargangen Cabernet Sauvignon en Zinfandel 2002 zijn nog erg gesloten, maar vertonen veel potentieel. Ze zullen als warme broodjes over de toonbank gaan, vertelt onze wijnmaker die absoluut geen problemen lijkt te hebben met de verkoop van zijn wijnen. De kwaliteit van zijn wijnen spreekt voor zich. Dave glundert bij het uitspreken van deze woorden.

Tot slot proeven we een Cabernet Sauvignon 2003 die in de buitenlucht nog in een gesloten stalen tank ligt opgeslagen. Dit is iets speciaals, of eerder een foutje in het productieproces. De schillen van de druiven zijn, langer dan te doen gebruikelijk, door de most in de tank overgepompt en hebben op die manier voor extra kleurextractie gezorgd. Ze waren de installatiepomp vergeten uit te zetten. Hij lijkt zich haast te verontschuldigen. We zouden het hem anders graag vergeven, want deze wijntraktatie doet ons de ogen uitkijken. Wat een kleur, ongelooflijk! Intens paars. Dit toetje laat blauwe strepen na op onze tanden. We zouden bij een eventuele alcoholcontrole op de weg echt ons best moeten doen om te bewijzen dat we geen wijn gedronken hebben, maar geproefd. We nemen vervolgens afscheid van deze markante persoonlijkheid en vervolgen onze weg naar Rutherford om bij “La Luna” een authentieke Mexicaanse burrito te halen. Het is alweer tijd voor de lunch.

Meteen wordt mij duidelijk dat Californische wijn meer is dan Robert Mondavi Winery, Beaulieu Vineyards en Beringer Vineyards. Het zijn de vele, kleinschalige familiebedrijven zoals Brown Estate die Napa Valley voor fijnproevers interessant maken en het ontdekken waard zijn. Alleen zult u echter wel bereid moeten zijn om voor een “great vine” behoorlijk wat geld op tafel te leggen. Goedkoop zijn ze niet.

*Ik wil hierbij Michelle Toratani, wine educator bij Robert Mondavi Winery, speciaal bedanken voor het mogelijk maken van deze bijzondere proeverij.

Voor meer informatie over Brown Estate, bezoek: http://www.brownestate.com

Op donderdag 4 maart presenteerde het Wijninformatiecentrum weer de cijfers over de wijnconsumptie van het voorafgaande jaar. AC Nielsen gaf een overzicht van de ontwikkelingen in de supermarkt, Trendbox lichtte bij monde van Goos Eilander de algemene ontwikkelingen in de wijnconsumptie toe. De trends in beide onderzoeken kwamen aardig met elkaar overeen.
Ook in 2003 is weer meer wijn gedronken dan het jaar er voor, tot 19,6 liter per hoofd van de bevolking. Maar voor het eerst in jaren was er sprake van een daling van de gemiddelde prijs per fles wijn die in de supermarkt werd verkocht. Deze kwam in 2003 uit op € 2,74, tegen 2,80 het jaar daarvoor. De terugval in de prijzen deed zich vooral voor in de tweede helft van 2003. Niet zo vreemd, als we bedenken dat de supermarkten hun grote prijzenslag hebben ingezet, waarbij de wijnprijzen niet ongemoeid zijn gebleven. Er kan in dit opzicht zelfs worden gesproken van een correctie van eerdere stijgingen, waarbij de grootgrutters sluipenderwijs hun marges hebben verhoogd. Onthullend was hoe dat onlangs werd genoemd in een artikel dat verscheen over de handelwijze van Albert Heijn in NRC Handelsblad (21 februari): aan het tijdens de kerstinkopen verhogen van de inkomsten werd intern gerefereerd als ‘aan de margekraan draaien’. Vorig jaar mocht ook aan de margekraan worden gedraaid, maar dan de andere kant op.
De marktaandelen van de verschillende wijnlanden zijn licht verschoven, waarbij de trends hetzelfde zijn als in de voorgaande jaren. Frankrijk verloor een procentje (terug van 48,9 tot 47,9% van de markt), Zuid-Afrika won er weer twee bij: van 13,6 naar 15,6%. De andere wijnlanden van de Nieuwe Wereld boekten minder spectaculaire stijgingen. Door de algehele stijging van de verkochte volumes werd wel door alle landen een lichte stijging van het volume geboekt. De grootste stijging bij de verkopen in de supermarkt werd gezien bij Australië (+28%), Zuid-Afrika (+23%) en de V.S. (11%), gevolgd door Argentinië en Chili. Frankrijk en Spanje boekten een lichte plus. Enige land met een grote terugval was Bulgarije (-43%), dat inmiddels vrijwel van de markt is gevaagd.
Duurste wijnen in de supermarkt komen uit de V.S. (gemiddeld € 4,19 per fles), Australië (€ 3,75 per fles) en Chili (€ 3,73 per fles). Goedkoopst is volgens de statistieken Duitse wijn, met niet meer dan € 1,42 per fles. Een cijfer dat het ongenoegen opwekte van Alain Jacobs van het Bureau voor Duitse wijnen,die er op wees dat in deze statistieken ook wijnen worden meegerekend als ‘Alte Weintradition’, een wijn die helemaal niet in Duitsland wordt gemaakt, maar daar wel op fles wordt gebracht en dan naar Nederland geëxporteerd.
Opvallend is de verdere opmars van rosé, met name ten koste van rode wijn. Op het hoogtepunt van de rosé consumptie, rond week 36 (half augustus) was maar liefst éénvijfde van alle verkochte flessen een fles rosé. In dezelfde periode vertoonde de verkoop van rode wijnen een forse dip, zodat mag wordeng geconcludeerd dat rood voor rosé werd ingeruild. Rosé wordt met name gedronken door de leeftijdsgroep tussen de 16 en 34 jaar. Daarmee is rosé belangrijk, omdat het vooral jonge mensen ‘leert’ wijn te drinken. De totale consumptie van rosé steeg met 70%, zodat rosé nu 7% van de verkoop haalt.
Ook de verkoop van Champagne en mousserende wijnen pluste flink, met maar liefst 10%. Helaas nog wel voornamelijk aan het einde van het jaar, en het wordt tijd dat daar verandering in komt.
De trend dat wijn vooral door vrouwen wordt gekocht, blijft nog altijd duidelijk zichtbaar. Wel kopen vrouwen vooral goedkopere wijnen, en worden duurdere wijnen, met name boven de € 10 vooral door mannen aangeschaft. Opmerkelijk genoeg wordt 36% van de wijnen boven de € 10 gekocht door jongeren tot 34 jaar. Dat geeft ons weer hoop….

Het zijn roerige tijden op de Campus. De verschillende studentenverenigingen halen alles uit de kast om nieuwe zieltjes te winnen, dagelijks strijden Democraten en Republikeinen op het schoolplein om het hoogste woord en alle stilteruimtes zitten vol met studiebollen die zwaar zuchten boven leerboeken, want de eerste examens worden alweer afgenomen. Zelfs het weer lijkt van slag te zijn. Het zou wel eens kunnen gaan regenen vandaag. Andy, de prof, had ons nog zo gewaarschuwd: “We will go to the field, rain or shine, for the lab portion of the class.” Het is tijd voor mijn derde les in de wijngaarden van UC Davis. Voor de laatste keer controleer ik mijn jaszakken op de aanwezigheid van mijn benodigde schoolspullen. Skibril, “check”. Regenjas, “check”. Knipschaar, “check”.

Na een uur de theorie achter het snoeien van wijnranken verder uitgediept te hebben, worden we met een wit bestelbusje van het klaslokaal naar het slagveld gebracht. Vanaf de weg kun je de gesnoeide takken al op de grond zien liggen. Die rommel is nog van vorige week. Het wijngaardarsenaal van de universiteit telt ongeveer zeven hectaren aan verschillende druivenrassen, zoals Cabernet Sauvignon, Chardonnay en Sauvignon Blanc. De leeftijd van de wijnstokken varieert van één tot twaalf jaar oud. Veel van de volwassen wijnstokken vertonen kenmerken van uitdroging en rot, omdat ze zijn aangetast door “eutypa (dieback)”. Deze schimmelinfectie vormt een van de grootste bedreigingen voor de Californische wijngaarden en de rest van de wereld. De schimmel komt met de wind de wijngaarden in en nestelt zich, veelal tijdens de eerste winterse regenbuien, op de wonden van de gesnoeide wijnranken en werkt zich een weg door de plant totdat de dood erop volgt. Tot op dit moment is het niet mogelijk om deze ziekte te genezen, maar wel enigszins te voorkomen. Een van de belangrijkste manieren is een juiste tijdsbepaling van snoeien. De wijnboer die besluit om laat in de winter te snoeien (begin maart), heeft de minste kans op infecties, omdat het aantal sporen in de wijngaard minder is. Op die manier blijven veel wijnranken een infectie bespaard. Ook bestaat er in deze periode een verkleinde kans op bevriezing van de knoppen op de overgebleven takken van de wijnplant. De gemiddelde dag- en nachttemperatuur stijgt naarmate het seizoen vordert. De tijdsfactor voor wijngaardonderhoud is dus zeer bepalend.

Voordat de leerlingen zich mogen uitleven op het plantenmateriaal, geeft professor Andy nog gauw de laatste aanwijzingen. De manier waarop hij de planten te lijf gaat, is zeker niet als zachtaardig en elegant te omschrijven. Na eerst de aanvalstechniek aan ons te hebben uitgelegd, wordt de wijnplant vervolgens eens goed op zijn nummer gezet. De afgesnoeide takken vliegen door de lucht en Andy knipt als een bezeten kapper die helemaal opgaat in de lange haren van zijn cliënt. Toch maar goed dat ik mijn skibril zo-even heb opgezet, zodat ik ernstige beschadigingen aan mijn ogen voorkom. Tot onze geruststelling deelt Andy ons mee dat er pas één iemand in zijn klas gewond is geraakt gedurende zijn 24 jaar als leraar, namelijk hijzelf. Eerlijk gezegd verbaasde mij dat niets. Met gepaste trots beschrijft hij hoe zijn vrouw, een verpleegster, het puntje van de pink van zijn linkerhand er eigenhandig weer had aangeplakt, nadat hij zich eens lelijk had verknipt. De klas is duidelijk onder de indruk en met veel eerbied en respect voor onze leermeester luisteren we naar de wijze woorden die volgen. We worden erop geattendeerd dat we een wijnplant in zijn geheel moeten beoordelen. Hierbij laat ik de wijze van geleiding even buiten beschouwing, welke natuurlijk ook bepalend is voor de manier van snoeien. Desalniettemin heeft het snoeien van de wijntakken drie doeleinden: de toekomstige, vegetatieve capaciteit van de wijnplant bepalen, de groei van de plant te leiden en de wijnplant op die manier in balans laten komen. Balans schijnt het kernbegrip te zijn. Het gaat hierbij om het aantal en de lengte van de wijnstokken, het aantal knoppen per wijnstok en dit alles gerelateerd aan de gezondheid en sterkte van de plant. Een wijnplant die niet in balans is, zal ook nooit de druiven kunnen leveren om grote wijnen van te maken. Ook Andy is ervan overtuigd dat het werk van de wijnmaker in de wijngaard begint en niet in de wijnkelder.

Nadat alle vlijtige studenten zelf aan het knippen zijn geslagen, beginnen de wolken samen te trekken boven de wijngaarden. Het zal niet lang meer duren voordat de hel boven ons losbreekt. Op verzoek van de leerlingen wordt de les dan ook voortijdig beëindigd. We worden vervolgens snel terug naar het beginpunt gebracht, ons leslokaal. Tijdens de rit word ik gewezen op een riviertje dat langs de weg stroomt en “Putah Creek” wordt genoemd. In tegenstelling tot wat ik in alle onschuldigheid verwachtte, was de naam van dit beekje geen eerbetoon aan een befaamde nabijgelegen wijngaard, maar een verwijzing naar de vroegere tippelzone van Davis. Even later zie ik mijn geregistreerde fiets weer eenzaam geparkeerd staan tegen een olijfboom. Na het uistappen haasten alle studenten zich naar hun eigen terreinwagen (!). Als enige persoon haal ik mijn regenjack tevoorschijn om mijzelf klaar te maken voor de lange weg naar huis. Zodra ik op mijn tweewieler stap, valt plotsklaps de regen met bakken uit de hemel. Achter mij hoor ik nog net een Amerikaanse medestudent roepen: “You crazy Dutch people and your bikes”. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht en ik begin met fietsen.

Het miezert in Davis, terwijl ik trots naast mijn nieuw verkregen geel-groene tweewieler sta te wachten op de bevoegde ambtenaar die hem komt inspecteren. Het zijn drukke dagen voor de mensen van de administratie van University of California Davis (UCD). In het begin van het kwartaal loopt het storm met studenten die zich moeten aanmelden voor het een of ander. Het is niet bepaald de eerste keer dat ik een half uur op mijn beurt moet wachten, maar nu is het buiten in de regen. Hoe gek het ook mag klinken in de oren van de fietsgrage Nederlander, ik ben hier voor mijn fietsbewijs. Ja, u leest het goed. Elke nieuwe eigenaar van een fiets die ermee over de campus wil rijden, dient deze te laten registreren in verband met eventuele diefstal. De vriendelijke inspecteur is intussen tevredengesteld met het uiterlijk van mijn stalen ros en voorziet het bovenstuk van het frame van een felrode sticker. Lichtelijk teleurgesteld na het verkrijgen van slechts een genummerde sticker, vraag ik of ik ook nog een rijvaardigheidsproef moet doen. De man kijkt mij vervolgens verbijsterd aan: “No sir, that’s it”.
 
Na dit akkefietje begeef ik mij op mijn geregistreerde mountainbike naar mijn eerste wijnles. Tussentijds kijk ik nog een aantal keren op de kaart van Davis die mij de weg moet wijzen naar de wijnbouwfaculteit. Dat is ver buiten het dorp, maar bevindt zich nog steeds op het campusterrein. Het zijn lange rechte wegen, aan beide kanten beschut door mooie grote olijfbomen, die leiden naar iets dat lijkt op een wirwar van schuren en stallen. Op het bordje bij de ingang van het door hekwerk afgezette terrein lees ik: “Viticulture & Enology Fieldhouse”. Na mijn fiets tegen een stevige olijboom geparkeerd te hebben, loop ik het leslokaal binnen. Ik zoek een plaats vooraan in de klas. Nieuwsgierig kijk ik om mij heen. Voor mij zie ik een groot groenen krijtbord en aan beide zijden van het lokaal zijn de muren behangen met enkele geografische kaarten op posterformaat die bekende wijnstreken van de wereld in reliëf weergeven. Mijn 24 klasgenoten zijn van verschillende leeftijd, sommige van hen schat ik zelfs rond de 40 jaar. Deze afspiegeling van studenten oenologie doet mij even herinneren aan mijn vinologenklas van het jaar 2003(B). Ik raak binnen korte tijd in gesprek met mijn lange, hoogblonde buurman, die praat met een licht Duits accent. Ik ben zo brutaal om hem te vragen naar zijn afkomst, hij blijkt van Duitse origine te zijn. Hij vertelt dat de groep studenten uit een heel divers gezelschap bestaat. Er studeren Duitsers, Engelsen, Fransen, Canadezen en vanaf nu dus ook een Nederlander. Ons gesprek wordt verstoord door een mannelijk persoon die stuntelig het lokaal binnenstormt en meteen losbarst in een waterval van woorden. “My name is Mr. Walker, but you may call me Andy”. De les is begonnen, dit moet de professor zijn.
 
De man met snor van middelbare leeftijd begint ijverig met het uitdelen van de lesstof voor vandaag. Het wijnvak dat ik de komende 10 weken zal gaan volgen, heeft de titel “Viticulture practises 2”. Aangezien dit natuurlijk een vrij brede benaming is voor een wijnvak, wordt gedurende dit blok de nadruk gelegd op de verschillende wijzen van wijnstokgeleiding in combinatie met het onderhouden en snoeien van wijnranken. Elke les duurt vier uur en bestaat uit een theoretisch en een laboratorisch gedeelte in de verhouding 1 staat tot 3. De professor deelt ons mee dat de opzet van het vak en de bepaling van het eindcijfer bestaat uit drie delen. Het eerste gedeelte omvat een bezoek aan een beurs voor wijnbouwmateriaal in Sacramento. Het is de bedoeling dat de studenten gezamenlijk een database samenstellen waarin alle informatie omtrent materialen die worden gebruikt in de wijngaard is samengebracht. Het tweede gedeelte bestaat uit een praktijkexamen waarin ieders snoeitechniek wordt beoordeeld. Dit vindt vanzelfsprekend plaats in de wijngaarden van UCD. Voor het laatste gedeelte worden studenten tweemaal tussentijds getest op hun theoretische kennis. Na deze korte inleiding van het vak worden we voorgesteld aan onze klassenassistent, Kristin Lowe. Zij is een voormalig student van UCD, maar nu als assistent in opleiding aan UCD verbonden en doet tegelijkertijd onderzoek om haar Ph.D. te halen. De informele manier van lesgeven, de professor kent bijvoorbeeld de naam van vrijwel iedere student, en de openheid van mijn medestudenten geven mij al meteen een prettig gevoel. Na deze eerste wijnles ter introductie van het blok fiets ik terug naar huis. Al dromend over alles wat nog komen gaat, moet ik plotseling vol in de remmen. Ik beland bijna in een grote bos takken. De inwoners van Davis hebben de gewoonte om al hun tuinafval midden op het fietspad te gooien, waarna het uiteindelijk wordt opgehaald door de locale schoonmaakdienst. Het wordt mij dan ook in één keer duidelijk waarom een practische toets bij het fietsbewijs geen kwaad zou kunnen.

 
Voor meer informatie omtrent de beurs “Unified Meeting” in Sacramento:
 http://www.unifiedsymposium.org/

 
Verwijzing naar meest belangrijke lesstof:
Coombe, B.G. and P.R. Dry. (1992). Viticulture Volume 2 Practices. Winetitles.
Adelaide, Australia. Pp. 384. ISBN: 1-875-13001-2.
Winkler, A.J., J. Cook, W. Kliewer, L. Lider. (1974). General Viticulture. University of
California Press. Berkeley and Los Angeles, California. Pp. 710.
ISBN 0-520-02591-1

Op maandag 16 februari is in de Haagse Hotelschool de eerste editie gelanceerd van de restaurantgids GaultMillau Benelux 2004. Daarmee is de befaamde GaultMillau gids voor het eerst ook in Nederland verschenen. De gids werd gemaakt in een eendrachtige samenwerking tussen Nederland en België. Het Nederlandse deel van de gids is tot stand gebracht door een Nederlandse equipe, die meer dan een jaar keihard heeft gewerkt om dit resultaat neer te zetten, uiteraard niet zonder de niet aflatende de steun van, en in voortdurend overleg met onze zuiderburen, om tot een coherent geheel te komen, volledig in de geest van de GaultMillaufamilie. Wel heeft elk deel zijn eigen karakter en zijn eigen taalgebruik, waarmee ook recht wordt gedaan aan de verschillende culturen van Nederland en België.
In totaal zijn er bijna vierhonderd Nederlandse en zo’n 900 Belgische en Luxemburgse restaurants in deze gids opgenomen. Bijzonder, omdat geen enkele eetgids zoveel informatie geeft over de restaurants, zodat de gast een meer dan weloverwogen keuze kan maken.
De Gault Millau geeft zoveel mogelijk informatie over de geselecteerde restaurants, met teksten in het Frans en Nederlands. Dus uitgebreide beschrijvingen, waarin aandacht voor wat op het bord komt en voor de kwaliteit van de wijnkaart. Bij de restaurants met de beste wijnkaart is dat met een eigen icoontje aangegeven. Apart vermeld wordt de beschikbaarheid van open wijnen en halve flessen. De restaurants die tot onze lievelingsadressen kunnen worden gerekend zijn voorzien van een hartje. De beoordelingen van de restaurants zijn voorzien van punten, met een syteem dat loopt van 1 tot maximaal twintig punten. In Nederland hebben twee restaurants 19 punten gekregen: Parkheuvel in Rotterdam en Oud Sluis in Sluis. Drie restaurants kwamen in aanmerking voor 18 punten: Beluga in Maastricht, De Bokkedoorns in Overveen en De Librije in Zwolle. 17 punten werden toegekend aan Vermeer in Amsterdam, Da Vinci in Maasbracht, Inter Scaldes in Kruiningen en De Lindenhof in Giethoorn. Een restaurant werd slachtoffer van het door ons gehanteerde geautomatiseerde opmaaksysteem vanuit een database: ’t Ganzenest in Rijswijk. Het werd wel uitgelezen bij de opmaak maar het staat niet in de gids, terwijl bij Rijswijk, op het kaartje, wel de score vermeld staat die wij ’t Ganzenest hadden toegekend: 16 punten. De beschrijving is in de fase na het exporteren en tijdens de opmaak weggeraakt. Wij bieden chef Harry Visbeen hiervoor onze welgemeende excuses aan en maken het volgend jaar goed.
Wij zijn er van overtuigd dat de GaultMillau Benelux in een behoefte voorziet.

Meer informatie: www.gaultmillau.nl of www.gaultmillaubenelux.com
e-mail: info@gaultmillau.nl;

Telefoon: 020-6922108