Achtergrond & Interviews

Wijn uit Listrac, is dat anno 2013 een sexy onderwerp? Wie drinkt zo’n ‘klassieke’ wijn in de verkeerde zin van het woord eigenlijk nog? Pas op, ook in Listrac is de tijd niet stil blijven staan. Stugheid heeft er plaatsgemaakt voor soepelheid. Wat gebleven is, is betaalbaarheid.

Tekst: Lars Daniëls MV en René van Heusden

We kunnen niet genoeg benadrukken dat voor een normale wijndrinker de charme van Bordeaux tegenwoordig niet meer bij onbereikbaar geworden crus classés ligt, maar bij degelijke crus bourgeois. Bij karakteristieke wijnen die per kist minder kosten dan een enkele fles van vermeende sterren.

Fourcas Dupré in Listrac is zo’n château dat dit overtuigend aantoont. Perswijn proefde in Parijs in het bijzijn van de eigenaars wijnen uit vijf decennia en was aangenaam verrast.

Tijdens zijn wijnreis door Georgië, waarvan een verslag in vier delen verscheen op deze website, heeft Willem Gout vele tientallen wijnen geproefd. Daaruit heeft hij zijn persoonlijke Top 20 samengesteld.

Tekst en fotgrafie: Willem Gout

Niet op basis van vergelijkend proeven want daarvoor verschillen de wijnen te veel. De ‘Europese’ wijnen kenmerken zich door hun unieke combinatie van inheemse druivensoorten en moderne vinificatie. Willems favorieten uit deze categorie koppelen druifeigen aroma’s aan zuiverheid, frisheid en fruit.

Bij de keuze van kvevriwijnen heeft Willem zich vooral laten leiden door complexiteit, terroir en avontuur. Want deze wijnen trakteerden hem op spannende kleuren, (zoet) geurend fruit, fraaie tannines en krachtig fruit in de smaak. Het lange sap-schilcontact in de kvevri geeft de witte wijnen vaak een aroma van zuidvruchten en de rode kleur van kersenconfituur. Als je deze wijnen proeft besef je dat het niet altijd een straf is om wat langer ‘bij moeder’ te verblijven…

Klik hier voor het verslag van Willems reis.

Perswijn was recentelijk op werkbezoek in Cahors, het gebied in Zuidwest Frankrijk dat zich tegenwoordig nadrukkelijk wenst te produceren als bakermat en producent van Malbec.

Tekst en fotografie: René van Heusden

Als ‘French Malbec’ en ‘Original Malbec’ wel te verstaan, om zich vooral toch maar te onderscheiden van Argentijnse Malbec. Vanuit marketingtechnisch gezichtspunt een goed initiatief, al heb je bij dit soort acties natuurlijk niet genoeg aan alleen maar cosmetische ingrepen.

Ook aan de wijnen zelf is het nodige gesleuteld. Ze zijn, in navolging van hun Argentijnse tegenhangers, een stuk toegankelijker en ronder geworden. Zie voor details hierover het artikel in Perswijn 2013/1.

Van hun uiterst populaire Private Bin Marlborough Sauvignon blanc tot expressieve Single Vineyard-wijnen, Nieuw-Zeelands grootste familiebedrijf is succesvol op vele niveaus. En dat is niet vanzelfsprekend; dat lukt niet veel grote(re) bedrijven in de wijnwereld.

Tekst: Lars Daniëls MV

In Nederland echter kennen we vooral hun basisassortiment, omdat dat zo goed verkrijgbaar en betrouwbaar is. Daardoor krijgen hun meer terroirgedreven wijnen niet de aandacht die ze verdienen. Want ook op het gebied van wijnen die hun specifieke herkomst uitdrukken, zijn ze al tijden doelgericht bezig.

Het lijkt typisch Nederlands: zodra een producent met zijn wijnen in de supermarkten, retailketens of groothandels staat, laten de speciaalzaken en de betere horeca ze liggen. Nu is dat voor een en dezelfde wijn best begrijpelijk om redenen van concurrentie, marge en exclusiviteit. Maar ook de betere, duurdere wijnen van dat soort producenten lijkt dientengevolge weinig kans meer te maken bij de verkopers van hogere wijnen in ons land.

En dat is jammer, want zeker in wat wij nog steeds wat onbenullig de nieuwe wijnlanden noemen, zitten bedrijven die zowel in de basis als in het hogere segment geweldige wijnen maken. Villa Maria is hét voorbeeld daarvan uit Nieuw-Zeeland.

Na een aantal bezoeken aan wijnboeren, vervolgt Willem Gout zijn verkenning van de Georgische wijnbouw met bezoeken aan bedrijven in Kakheti. Never a dull moment!

Tekst en fotografie: Willem Gout

De volgende dagen reden we door Kakheti met Gela, een lokale chauffeur die de streek goed kent en ons op enkele spontane bezoekjes trakteerde. Zo introduceerde hij ons bij een kleine bakkerij waar de platte Georgische broden op traditionele wijze worden gebakken.

In ronde open steenovens, boven de gloeiende as van druivenstokken, drukten twee vrouwen tientallen hompen deeg tegen de bloedhete wand om de broden enkele minuten later met een lange haak op te halen. We kregen er een mee.

Plukkend van het warme, knapperige en heerlijk smakende brood zetten we koers naar het dorpje Tsinandali. Daar bezochten we de tuinen en het paleis van Prins Alexander Chavchavadze dat over een oude en indrukwekkende wijnkelder beschikt.

November 2012 vond op de grens van Noord-Duitsland en Polen in Neubrandenburg en Szczecin de VitiNord-conferentie plaats, een bijeenkomst waar letterlijk en figuurlijk de grenzen van de wijnbouw besproken worden. Œnoloog Gerhard Horstink was erbij.

Tekst: Gerhard Horstink

Wijnbouwers en wetenschappers uit Noord-Amerika, Scandinavië, de Baltische staten, Polen, maar ook Mongolië troffen elkaar hier om ideeën, praktijken en probleemgebieden te bespreken die gepaard gaan met koud-klimaatwijnbouw.

De VitiNord 2012 is de derde conferentie na eerdere edities in Quebec (2009) en Letland (2006). De ‘International Conference on Northern Viticulture’ is ontstaan uit een groeiende belangstelling voor wijnbouw op hoge breedtegraden. Traditionele wijnbouw vindt plaats tussen de 30e en 50e breedtegraad, waar over het algemeen de zomers voldoende warmte geven en de winters relatief mild zijn. Klassieke druivenrassen van de Vitis vinifera-soort gedijen doorgaans goed onder deze omstandigheden.

Belangstelling voor nieuwe variëteiten en een zoektocht naar nieuwe mogelijkheden en toepassingen hebben de wijnbouw naar koelere streken gebracht, die tot voor kort onmogelijk werden gehouden voor wijnbouw. De ontwikkeling van nieuwe druivenrassen, kruisingen tussen verschillende Vitis soorten (interspecifieke kruisingen) of binnen één Vitis soort (intraspecifiek), heeft binnen dit kader als belangrijkste doel en een grotere winterhardheid te bereiken.

Daarnaast spelen resistentie tegen plantenziekten en rijp kunnen worden binnen een kort seizoen een belangrijke rol.

Na een verkenning van Tbilisi en uitleg over de typisch Georgische kveri gaat Willem Gout in deel 2 van zijn reisverhaal over wijnbouw in Georgië de boer op om producenten van heel uiteenlopende pluimage te bezoeken.

Tekst en fotografie: Willem Gout

De eerste stop is in Kartli, maar het hoofddoel is Kakheti, verreweg het belangrijkste wijngebied van het land.

In 2011 nam Perswijnlezer en vinoloog Willem Gout deel aan een culturele groepsreis rond de Zwarte Zee (Turkije, Georgië, Oekraïne, Roemenië en Bulgarije), om in 2012 naar Georgië terug te keren. In deze mini-serie doet hij verslag van zijn reis.

Tekst en fotografie: Willem Gout

In de Georgische hoofdstad Tbilisi kocht hij in 2011 een fles rode kvevriwijn voor thuis. Het bleek een aankoop met gevolgen en hij keerde in 2012 terug naar het land dat de bakermat van de wijnbouw is. Om er razend enthousiast te worden van een wijncultuur die net als het land zelf uniek te noemen is. Deel 1 van zijn bevindingen.

Ik weet het, het is clichématig om zo vlak voor oud & nieuw te komen met een stukje over champagne. En helemaal als er ook nog lijstjes bij komen kijken: heel erg ‘des eindejaars’. Maar gemeenplaatsen zijn er om in ere te worden gehouden; ze geven de mens de nodige houvast.Tekst: Lars Daniëls MV
Voorspelbaarheid is een ondergewaardeerde, zij het geen klassieke, deugd. Dus toch, dit stuk gaat over champagne en de favorieten van de redactieleden van Perswijn.

Want ‘ze van Perswijn’ zijn grote liefhebbers van de beroemdste bubbel ter wereld: le vin mousseux de la région vinicole Champagne, kortweg champagne. Of het nu gaat om strakke Blanc de Blancs, volle champagne van pinot noir uit Bouzy, een met veel pinot meunier uit het westelijk deel van het Marnedal, of een klassieke blend, alles gaat er gretig in! Ook die uit de nog steeds wat onderschatte Aube.

En dan natuurlijk niet bij de oliebollen, maar bij voorkeur bij kraakverse oesters en/of blini’s met kaviaar. Ahum. Zeker de prominente, meer gerijpte redactieleden van Perswijn zijn meer dan alleen liefhebbers; het zijn grote kenners wat mij betreft. En de aangewezen mensen dus om nog even snel een paar aanbevelingen te doen voor oudejaarsavond en nieuwjaarsdag. Of voor wanneer dan ook, want champagne kan altijd.

Hij is politicoloog en hij werkte voorheen bij Delta Lloyd als business manager. Maar, hij dacht in die business niet gelukkig oud te worden, en wijn fascineerde.
Dus startte hij in 2010 een wijnimportbedrijf, ambitieus genaamd Haasdijk Wine Group, dat later als handelsnaam De Champagnist kreeg, en werd hij Vinoloog aan de Wijnacademie. Ik heb het over Mark Haasdijk. En ook al verkoopt hij tegenwoordig wijnen uit vele delen van Frankrijk, champagne is zijn specialisme, zoals de naam aangeeft.