Achtergrond & Interviews

Zeven Nederlandse wijndwergen werken sinds begin dit jaar samen. Het wachten is nog op sneeuwwitje om ze een beetje aandacht te geven, maar ook zonder haar doen ze het al ontzettend goed samen. De focus ligt nu nog op de horeca en retail  en dat is slechts een begin.

De naam is niet handig gekozen. Bij het horen van Sommelierwijnen denk je als eerst dat een groep sommeliers een bedrijf is gestart om wijn te verkopen. Het is echter andersom. Zeven kleinschalige specialistische importeurs hebben begin dit jaar hun krachten gebundeld om hun wijnen bij sommeliers bekend te maken. Slim. De meest gehoorde opmerking van een importeur wanneer deze wijn wil verkopen aan een restaurant: we hebben al te veel importeurs. Een andere: we zoeken een breder assortiment. Kortzichtig natuurlijk, maar realiteit en een veel besproken probleem bij de vereniging van kleine wijnimporteurs. Het gemopper moest stoppen en er moest actie ondernomen worden. Sommelierwijnen is het resultaat.De eerste van de wijndwergen die ik leerde kennen is nooit echt een dwerg geweest, maar eerder een grote vriendelijke reus. Olivier Schutte is gepassioneerd eigenaar van de Geluksdruif. Eerlijk gezegd ook een naam waar je je twijfels bij kunt hebben, maar als je zijn website ziet dan straalt het geluk je zeker tegemoet. Eenvoudig met een vrolijk logo, kleuren en tekeningetjes. Olivier is net als de anderen specialist, in zijn geval in de Jura en andere Franse gebieden die weinig aandacht krijgen. Met Tissot, Puffeney, Labet en Macle heeft hij een groot deel van de Jura top 10 in zijn assortiment. Ongetwijfeld was mijn eerste reactie toen we aan elkaar voorgesteld werden ook in de lijn van ‘ik heb al voldoende importeurs’. Dat was ook zo, je kunt maar zo veel wijnen op je kaart en in je arrangement hebben zitten en iets van de een gaat ten koste van een wijn van de ander. Ook sommeliers bedrijven politiek. Gelukkig heeft Oliviers selectie mij overtuigd om met zijn wijnen te gaan werken, tot enthousiasme van de gasten. Een van mijn favoriete wijnen op de Librije kaart was de Trousseau ‘Berangeres’ van de oude Jacques Puffeney die inmiddels zijn bedrijf heeft verkocht. Mocht je die wijn nog kunnen vinden… het is de laatste mogelijkheid.

Ik had het geluk dat Olivier mooie wijnen heeft en Olivier had het geluk dat bij De Librije niet moeilijk werd gedaan over vele verschillende importeurs. Bovendien is de grootte van de bestellingen zodanig dat het voor een importeur ook geen probleem is slechts één wijn te leveren, de kwantiteit compenseert de vervoerskosten. Zoveel lastiger is het voor kleine cafés en restaurants met allerlei verschillende importeurs te werken. Er is nauwelijks opslag, elke factuur inboeken kost geld en je wil niet een uitgebreide proeverij afsluiten om vervolgens zes flesjes van 1 wijn te bestellen. Dat is voor geen van beide partijen leuk. Dat merkte Olivier natuurlijk ook, net zoals zijn collega importeurs. Verenigd in de vereniging voor kleine wijnimporteurs kwam dit veel ter sprake, maar gebrek aan actie bracht zeven van hen ertoe samen te gaan werken. De vereniging is inmiddels grotendeels uit elkaar gevallen, maar op initiatief van Wilmy (wijnhoeve Matton) en Max (La Vie le Vin) die in het bestuur van de vereniging zaten ontstond een nieuwe, veel diepgaandere samenwerking in uitstraling en veel belangrijker nog: in levering en facturatie. Olivier heeft met zijn Geluksdruif mooie dingen uit de Jura, maar Huib en Max hebben met La Vie le Vin spannende wijnen uit de Provence. Dat bijt elkaar dus niet, net zo min als de Italiaanse wijnen van Alto Vino van Patrick en India’s bekendste producent Sula die door Asian Wines van Sapna wordt geïmporteerd. Door op deze manier het assortiment te verbreden heeft het de importeurs bovendien geen windeieren gelegd. Sinds het begin van de samenwerking is de omzet van iedereen gestegen, van een enkeling zelfs met 20%. Het concept is doodeenvoudig. Je hebt als restaurant of retailer je selectie en je wil meer de diepte in, origineler zijn dan de buurman. Je wil echter niet allemaal verschillende leveranciers over de vloer, verschillende pakbonnen en verschillende facturen. Dat hoeft dus ook niet. Je hebt zo veel of zo weinig contactpersonen als je zelf wil. Als je wil dat alleen David van Damaro met zijn Argentijnse wijnen langs komt, maar je wil ook Oostenrijkse wijn van Bernd’s Lekker Sapje, dan brengt David die gewoon bij je langs. Hij laat ze ook proeven, zelfs op zijn eigen initiatief als hij aanvoelt dat het een toevoeging voor jou en je assortiment is. Je bestelt gewoon bij David en hij factureert voor dezelfde prijs als Bernd zou doen. In dit geval werken Damaro en Lekker Sapje samen, maar het gaat net zo goed op voor alle zeven importeurs. Wil je van ieder van hen een paar flesjes of een doosje, dat kan. Je bestelt op een adres en binnen een week in de randstad en binnen twee weken daarbuiten heb je het geleverd.  Max (La Vie Le Vin) legt uit: “We zitten allemaal tussen Amsterdam en Rotterdam in, dus er wordt meermaals door de week gependeld. Dan stop ik weer even bij de ene en dan weer bij de ander om een en ander op te halen. We zijn nog maar kort bezig, op termijn zullen we er naartoe gaan dat wij ook voorraad aan gaan houden voor vaste klanten van anderen die wij makkelijker kunnen beleveren.” Het is een samenwerking op basis van heel veel vertrouwen. Er is nog geen rechtsvorm, er is geen voorzitter, puur een vriendschappelijke samenwerking. Max: “De samenwerking is nog jong, misschien gaan we ooit naar een coöperatieverband, maar vooralsnog is alles op basis van vertrouwen. Zonder vertrouwen geen samenwerking. De vereniging van kleine wijnhandelaren was op papier vastgelegd, maar werkte niet. Dit werkt wel.”

Kleinschalig is ook echt kleinschalig, slechts twee van de zeven kunnen van het importeurschap leven. Huib werkt nog in delicatessenwinkel Caulils, Max heeft een administratiekantoor. Olivier kan er wel van leven, maar kan zijn oude baan als geluidstechnicus in het Bimhuis niet helemaal vaarwel zeggen. Soms komt het kleinschalige wat amateuristisch over. De website van Sommelierwijnen is strak en overzichtelijk, maar niet helemaal duidelijk en mag wat uitgebreider uitgelegd. De websites van de individuele importeurs gaan van eigenzinnig, spraakmakend en vanzelfsprekend tot stoffig en slecht onderhouden. Ook is de samenwerking in Sommelierwijnen op de eigen websites nog niet altijd zichtbaar. Het zijn kreukels die op termijn ongetwijfeld uitgestreken worden. De eerste vormen van marketing getuigen er in ieder geval van dat ze weten wat de doelgroep belangrijk vindt: goed eten en drinken. 8 november vond het inmiddels vierde Sommelierwijnen diner plaats. Elke importeur nodigt een klant uit om aan te zitten bij een gezamenlijk diner waarbij een ieder twee wijnen kan presenteren. Na eerdere diners bij Katseveer, De Kromme Dissel en Fred werd de balans van een jaar samenwerking opgemaakt aan de majestueuze chef’s table van De Librije. Bij vijf geweldige, deels klassieke, gerechten van Jonnie Boer werden in overleg met Librije’s sommelier Sabas Joosten verschillende wijnen geselecteerd waarbij de importeurs uitpakten met de mooiste flessen van hun selectie. Eerst rustig de wijnen proeven en individueel op hun merites beoordelen, daarna ervaren wat het met de gerechten doet. Librije’s keuken hoeft geen uitleg, briljante uitgesproken gerechten, gebalanceerd, goed op smaak en cuisson met uitdagende combinaties die tegen de verwachting in altijd perfect blijken te kloppen. Geen makkie voor de wijnen dus, dat kon ik uit eerdere ervaring vertellen. Elke importeur wil natuurlijk dat zijn/haar wijn perfect bij een gerecht past en dus werd er geproefd en geproefd. Vijf wijnen per gerecht maarliefst, iets wat ik voor een volgend diner niet zou aanmoedigen. Liever een wijn die tevoren door de sommelier is doorgeproefd met een gerecht en een uur of twee van tevoren een uitgebreid gamma wijnen proeven, los van het diner. Dat doet de keuken meer eer aan. In dit geval kwamen er verrassende combinaties uit al werden die niet door iedereen even enthousiast bevonden.  Voor mij ging de Roter Veltliner (die echt een heel typische bloemigheid van Roter Veltliner had) ging voor mij helemaal goed met zowel ganzenlever als langoustine en deed de frisheid van de rode Etna deed het heel spannend met de rijke uitdagende zwezerik met pindasaus. Waar iedereen het wel over eens was was de succesvolle combinatie van eend en de rode Baux de Provence. Ik zal niet in te veel details treden over gerechten en wijnen, dat is hier op papier zo droog en doet geen recht aan de herinnering. Bij de geproefde wijnen hier beneden genoemd zijn de favorieten gemarkeerd met een proefnotitie erbij, waarbij de Baux de Provence opvallend betaalbaar bleek te zijn voor de kwaliteit van de wijn.De samenwerking van Sommelierwijnen is een aangenaam frisse wind in de competitieve, cynische wereld van de Nederlandse wijnhandelaren. Misschien iets minder professioneel, maar verdergaand dan 500% wijn wordt hier met een goed hart samengewerkt. Een lovenswaardig initiatief, niet alleen moreel, maar ook in praktische zin. Dat er nog velen mogen volgen.

Mondvermaakjes

Scheermes met limoenblad

Krokante garnaal

Zwemvin van heilbot, citrus, zeewier

Krokant en dip van pijnboom1. Sula Brut Tropicale – Sula Vineyards, Nashik India – Asian Wines

45% pinot noir 45% syrah 5% chardonnay 5% chenin – duuzame en biodynamische methodes – 18m sur lieflight wit / rosé, bij gang 1 en 2

Gang 1: “Gagel” gerookte rivierkreeft – ganzenlever – zuur van blauwe bessen

Gang 2: Langoustine gegaard in kombucha – sap van snijboon

♡2. Grotte Di Sole Blanc 2015 Vin de France – Jean-Baptiste Arena – De Geluksdruif 

100% vermentino – Patrimonio, Corsica – biodynamisch – 10 maanden rvs sur lie

PN: ingetogen, duidelijk lie invloed, zuiver, rustig, gebalanceerd, rijp fruit, verse perzik, vriendelijk, volzacht, ook in de mond, meer body dan op de neus verwacht, zuiver en zilt, niet heel expressief, wel mooie balans en rust

3.  Enrico IV Etna Bianco Contrada Santo Spirito – Valenti – Alto Vino 

100% carricante – pre-phylloxera wijngaard 900m hoogte – rijping op tank sur lie, geen malo

♡4. Wagram Roter Veltliner Steinberg 2015 – Ecker – Lekker Sapje – 

100% roter veltliner – rvs en groot neutraal hout (acacia)

PN: Komt in eerste instantie tikje technisch over, daarna rokerig en bloemig, abrikoos en geconfijt citrus, kamille, sterke associatie met Rotgipfler (kruising van Roter Veltliner), vrij vol en rijk in de mond, maar frisse zuren (belangrijk ook voor combinatie gerecht), niet heel complex, gewoon goed. Favoriet wegens wijn/spijs en typiciteit. Wel aan de prijs

5. Wagram Grüner Veltliner Grosse Reserve 2013 – Ecker – Lekker Sapje 

100% grüner veltliner – rvs en groot neutraal hout (acacia)

♡♡6. Cotes de Provence Rosé Cuvée Prestige Caroline 2014 – Clos Cibonne – La Vie Le Vin  

100 % Tibouren – 12m op foeders

PN: Stijl waar je van moet houden, lijkt op ouderwetse witte Rioja. Veel hout, munt, rokerig, iets vanille, peperig, geconcentreerd en rijk, maar met mooie finesse. Machtig en gebalanceerd tegelijk en een eindeloze zilte lengte. Heel eigenzinnig, heel goed.

gang 3: kalfszwezerik – ananas – pindasaus

gang 4: kooieend – baharat – rode kool

♡ 7. Bairrada red reserve 2000 (uit magnum) – Caves Sao Joao – Wijnhoeve Matton 

50% baga, 50% touriga nacional – geen hout

PN Mooi gerijpt in de neus, sous bois, aards, met grafiet zelfs wat Pauillac achtig, opent zich met lucht en toont dan meer fruit als cassis en zelfs wat bloemigs. Ook ijzer en bloed van rijping, in de mond bovengemiddelde zuren, een redelijke vulling, ook aards, doet aan stijl van oude Luis Pato denken,wel spannend, maar niet heel diep of complex. Ouderwets op mooie manier, leuk en origineel. 

8.  Etna Rosso Puritani 2011 – Valenti – Alto Vino 

100% nerello mascalese – pre-phylloxerawijngaard – rijping op foeders

Beste bij zwezerik en goed bij de eend

9. Karas 2014 – Tierras de Armenia, Armarvir, Armenie –  Asian Wines

syrah, khindoghni, montepulciano,  petit verdot,  cabernet franc, tannat – Michel Rolland-wijn – uit de oudste wijnstreek ter wereld

♡10. Les Baux de Provence MMIX 2009 – Chateau Dalmeran – La Vie Le Vin 

syrah, grenache, cabernet – 24m barrique en foeders, 48m flesrijping

PN: Nog heel jeugdig ondanks leeftijd. Net op de markt. Hout, chocola, kruidig, zelfs vleugje plantaardig, maar ook fijne rode besjes en aalbessen. Machtig, al is er ook geprobeerd elegantie in te verwerken. Ietsje hoekig, maar goede lengte en precisie. Veel wijn en nog grote toekomst. Heel benieuwd hoe dit uit een koeler jaar is.

11. Salta Cafayate Laborum 2014 Tannat – El Porvenir – Damaro 

100% tannat – 1650m hoogte

gang 5: epoisses – uitgelekte aardappel – konijnenniertjes

Kleine aantekening dat ik dit gerecht al jaren ken en dat het nóg beter lijkt te zijn geworden dan het al was. Een zeer aangename hernieuwde kennismaking.♡♡

12. Chateau-Chalon 2008 – Stéphane Tissot – De Geluksdruif  

Vin jaune, 100% savagnin – 6 jaar oxidatieve opvoeding – biodynamisch

PN: Zo ontzettend fris nog, bloemig, notig, maar verrassend veel fruit in de neus en in de smaak, iets marsepein, limoen, balans met ballen, doet aan de strakke kalkerigheid van Chablis denken met een laagje vet om de ruggengraad. Zeer goede balans, concentratie en lengte. Heel eigen, geen allemansvriend, wel die van mij.

♡13. Madeira Colheita Verdelho 1995 – Borges – Wijnhoeve Matton 

20 jaar oxidatief opgevoed in vaten van 650l

PN: Eenvoudigweg aangenaam zoals alleen Madeira dat kan zijn. Redelijk complexe neus, maderisatie, walnoot, krentjes, chocola, bloemen, lavendel, karamel. Mooie frisheid, zilt, focus en lengte. Geen super complexiteit, wel goede vulling en lengte. Klopt.

gang 6, onverwacht toegift van De Librije: Onrijpe aardbei, venkel, pepers en kefir ijs

♡14.  Salta Cafayate Torrontes Late Harvest 2014 – El Porvenir – Damaro 

100% Torrontes – 1750m hoge wijngaard -late oogsts zonder botrytus – rijping op frans eiken

PN: Leuke eigen stijl zoet. Doet aan gewürtztraminer denken, aromatisch, fris, citrus, vol  en vullend, maar opwekkende zuren. Geweldige combinatie met Gin en JonnieHet diner van Sommelierwijnen was op uitnodiging

Tekst en foto’s: Job Seuren

Wie staken er in 2016 met kop en schouders bovenuit? René van Heusden over zijn favoriete wijnmensen.

Sommelier: Jan-Willem van der Hek

Als echte sommelier werkt hij nauwelijks, maar toch is Jan-Willem van der Hek mijn Sommelier van het Jaar. Zelden won iemand met zoveel overmacht het NK als hij in 2016. Hoe dat kan? Door een intense voorbereiding, als ging het om die van een professionele topsporter voor de Olympische Spelen. Als je meedoet, doe je dat om te winnen. En Jan-Willems ambitie om ver boven het maaiveld uit te steken en zichzelf op de proef te stellen gaat nog verder. Als tweede Nederlander wil hij, 25 jaar na Vera Wessel, de titel Master Sommelier halen. Hij is er bijna.

Wijnkaart: Bouwkunde (Heleen Boom)

Wat mogen we ons als wijnliefhebbers in Nederland gelukkig prijzen met het grote aantal wijnkaarten waaruit echt iets te kiezen valt nu we gewoon weer per fles gaan bestellen. De kaart van Roy Pelgrim bij Cordial in Oss ontlokt je vanwege de vele originele vondsten de ene oeh! en ah! na de andere. De onderscheiding Wijnkaart van het Jaar gaat echter naar de kaart van restaurant Bouwkunde in Deventer, samengesteld door Heleen Boom. Een kaart met alles erop wat je hartje maar kan begeren, met accenten ingegeven door persoonlijke voorkeur en bovenal een onwaarschijnlijk gastvriendelijke en daarom voorbeeldige prijsstelling. Haar levensgezel Pieter van de Pavoordt heeft als chef trouwens al jaren een Bib Gourmand. Hallo, Randstedelingen!

Producent: André Ostertag

Hoewel Paul Fürst in Franken met zijn rode en witte wijnen diepe indruk maakte en Raul Bobet hetzelfde deed in Catalonië, is Elzasser André Ostertag mijn Producent van het Jaar. Filosoof, kunstenaar, wereldburger én schepper van fantastische wijnen. Een belevenis om met hem te praten, te proeven en te eten. Daarnaast een oeuvreprijs voor Paul Draper, die decennialang wijnmaker was van het Californische Ridge Vineyards en al die tijd trouw bleef aan zijn eigen stijl, alle zogenaamd ‘invloedrijke’ critici ten spijt. Een bezoek aan Draper stond gelijk aan het volgen van een masterclass.

Importeur: Anfors (Hans Bijvoets)

Weer lastig kiezen. Om te beginnen een speciale vermelding voor Vinoblesse, dat de importeursonderscheiding al kreeg in 2006. Ook na dertig jaar zijn Tjitske Brouwer en Marc Collard nog trouw aan hun principes en durven ze van gebaande paden af te wijken. En wat is het telkens een plezier De Nieuwe Wijngids te lezen, even origineel als hun wijnen. Een verademing in een wereld waarin stuntende schreeuwlelijken het hoogste woord lijken te voeren. Mijn Importeur van het Jaar is echter Hans Bijvoets. Met zijn bedrijf Anfors breekt hij sinds 2002 een lans voor fraaie wijnen uit Italië en Spanje. Authentiek en om van te watertanden. Zie bijvoorbeeld de onalledaagse sherry’s van Bodegas Ximénez-Spínola en als non plus ultra die van Bodegas Tradición. Niet gek voor iemand die van huis uit Italiëspecialist is.

Vrouw: Klazien Vermeer

Vrouw van het Jaar is voor mij Klazien Vermeer, ooit begonnen als cursusleider bij de roemruchte, nationaal erkende Wijnacademie en tegenwoordig opleidingsmanager daarvan. Klazien verdient de titel Vrouw van het Jaar dubbel en dwars vanwege de hartverwarmende manier waarop ze haar cursisten weet te enthousiasmeren en om de manier waarop ze ‘haar’ Wijnacademie promoot bij evenementen. Hoe zegt ze het zelf? “Het gaat voor alles om beleving.”

Man: Karel de Graaf

Mijn Man van het Jaar is Karel de Graaf. Medeoprichter van het prachtblad Perswijn, Bourgogne-man, sherryliefhebber, hedonist en als oud-docent een bij vlagen irritante betweter (die meestal wel gelijk heeft). Hij vierde zijn 25-jarig jubileum als agent in Bourgognewijnen, zijn zeventigste verjaardag en het ontvangen van de Franse onderscheiding mérite agricole in de rang van officier met een waarlijk Bourgondische partij. Groots en meeslepend. Met het klimmen der jaren is hij ook nog eens milder en minder confronterend geworden dan voorheen. Op dronk, gerijpt zelfs, maar nog lang niet om!

​Tekst en foto’s: René van Heusden

De bijeenkomsten van de Commanderie de Bordeaux aux Pays-Bas staan altijd garant voor een paar zaken: enige vorm van plechtigheid, mooie Bordeaux en veel gelijkgestemde liefhebbers in de proefzaal. Een mix die altijd voor veel proefplezier en aangename persoonlijke interactie zorgt.

Het thema: Margaux

Plaats van handeling was sociëteit ‘de Maas’, een prachtige, in Jugendstil gebouwde, roei- en zeilverening op een steenworp afstand van restaurant het Wereldmuseum. Een locatie passend bij de wijnen die te proeven waren. Gastheer ‘Grand-Maître’ Hub. Harmeling liep dan ook met gepaste trots tussen de aanwezige commandeurs en hun gasten om iedereen kort persoonlijk te verwelkomen. Vooraf waren de commandeurs al met het gebruikelijke enthousiasme uitgenodigd hetgeen resulteerde in een druk bezochte en geanimeerde proeverij. Een compliment waard. Het is, natuurlijk, prettig uitnodigen als je kijkt naar de selectie wijnen die te proeven waren voor de aanwezigen. Het bestuur van de ‘Commanderie de Bordeaux aux Pays-Bas’ had er voor gekozen een aantal châteaux uit de appellation Margaux uit te nodigen. Achter de tafels stonden in de meeste gevallen leden van de commanderie. Daarnaast waren er twee ‘wijnboeren’ aanwezig. Marc Verpaalen voor Neerlands trots Giscours en du Tertre en Jérôme Héranval voor Durfort-Vivens. De overige aanwezige huizen waren: Monbrison, la Gurgue, Ferrière, Vivens (par Durfort-Vivens), Cantenac Brown en Prieuré-Lichine.

Grote diversiteit

Alle châteaux lieten de jaargangen 2012 en 2014 proeven. Op papier een interessante vergelijking, omdat 2012 een slecht jaar leek te worden. Daar waren veel wijnmakers en vooral journalisten het over eens. We kunnen concluderen dat het inderdaad geen topjaar is, maar het is te kort door de bocht om alle wijnen integraal af te schrijven. Dat bleek al snel bij het proeven. Het andere jaar, 2014, ging juist de boeken in als een mooi jaar. ‘Klassiek’ wordt het dan genoemd. Niet een van de grootste jaren, maar er zijn heel veel aantrekkelijke wijnen gemaakt. In 2012 gooide heel veel regen roet in het eten, halverwege de zomer was het erg heet en daarna werd het in oktober weer snel slechter. De opbrengsten waren over het algemeen erg laag. 2014, aan de andere kant, was juist uitzonderlijk koel in juli en augustus. Maar een droge en warme september en oktober zorgden er in veel wijngaarden toch nog voor dat de druiven over het algemeen goed rijp werden. Generaliserend kun je zeggen dat 2012 wat lichter is. Slanker, soms zelfs een tikje aan de dunne kant, met veel rood fruit. Liefhebbers van wat rijkere en stevigere wijnen kozen al snel voor 2014. Die wijnen waren over het algemeen wat rijper en rijker.

Bewaren of drinken?

Met het oog op de redelijke prijzen rijst de vraag: zijn er wijnen bij die de kelder in kunnen? (Voor mijzelf des te meer omdat mijn kinderen in die twee jaren zijn geboren, maar dat terzijde.) Het antwoord kan heel kort ‘niet echt’ zijn. Aan de andere kant bieden deze wijnen juist op het moment heel veel drinkplezier. De prijzen zijn, voor Bordeaux, nog aan de redelijke kant dus er lijkt alle reden te zijn om toch wat Margaux aan te schaffen voor gelegenheden die vragen om klassieke klasse. Het zijn door hun drinkbaarheid ook wijnen die heel goed tot hun recht komen in restaurants.

De wijnen

Cantenac-Brown 2014

Breed en stevig, pruimen, verleidelijk, lengte, donker, kaneel, pruimen, rijkdom, warm.

16+

Durfort Vivens 2014

Braam, pruimen, zwarte bes, donker, krachtig, koffie, souplesse en kracht, geen toonbeeld van elegantie, maar heel smakelijk.

15.5

Durfort Vivens 2012

Rode kers, bessen, sap, frisheid, zuren, braam, ietsje slanker, aangenaam.

15-

Du Tertre 2014

Bosfruit, pruimen, stevig, donker, kracht, lengte, sap, heerlijk rond en verleidelijk, lengte, heel lekker.

16.5

Du Tertre 2012

Rood fruit, aardbei en kers, wat lichter, maar ook mooie rijpheid, frisheid, zwoele finale.

15+

Ferrière 2014

Bosfruit, bramen en bosbes, steviger en voller, wat koffie, pruim, duidelijke tannine, structuur en een goede lengte.

15

Ferrière 2012

Open, redelijk krachtig, rood fruit, kersen, aardige lengte, lichtvoetig, wat onevenwichtig.

14.5

Giscours 2014

Braam, pruimen, vijgen, donker, zwarte bes, tannine, structuur, kracht, lengte, heerlijk.

17-

Giscours 2012

Zwarte bes, pruimen, zuren, frisheid, heerlijk sap, balans, stevig maar niet te zwaar.

15.5

Monbrison 2014Veel bosfruit in de geur, ook in de smaak bramen, zwarte bessen en wat pruimen. Vrij rijk en zwoel, wat breder en krachtiger met een aangename lengte.

15-

Monbrison 2012

Rode bes en aardbei, in de aanzet wat slank, stevige zuren, wel aangename liengte, opwekken, maar niet heel  overtuigend.

14+

La Gurgue 2014

Bramen en zwarte bes, rijpe kersen, rode bes, mooi rijp en wat steviger, vrij gul, aangename lengte.

14.5

La Gurgue 2012

Framboos en rode bes, kersen, aardbei, ook wat lichter en slanker, weet niet helemaal te overtuigen.

14

Prieuré-Lichine 2014

Kers, rode bes, rijp, rood fruit, taninne, krachtige stijl, mooi donker, verleidelijk, warm en zacht, maar ook een heerlijke frisheid.

16

Prieuré-Lichine 2012

Rode kers, aalbes, aardbei, ietsje slanker, zuiver, elegantie, frisheid, elegant, heel aantrekkelijk.

15.5

Vivens (Par Durfort Vivens) 2014

Kersen, bramen, lekker donker en stevig, boers en smakelijk.

14.5

Vivens (Par Durfort Vivens) 2012

Aardbei, kers, rode bes, framboos, iets scherpte na, stevige zuren, opwekkend fris.

14

Tekst en foto’s: Sjoerd de Groot

De wijnen van Ribera del Duero waren in de jaren negentig heel succesvol, zowel in Spanje als in het buitenland. Hun stijl viel erg in de smaak: krachtig en gemaakt met veel (nieuw) hout. Nu er bij veel moderne wijnen meer nadruk ligt op elegantie en het accent daarmee ook verschuift naar terroir, liggen de kaarten voor Ribera del Duero even heel anders. Hier de profielen en wijnen van de bezochte bodega’s. Deze proefnotities horen bij het artikel: Ribera del Duero: drukt op reset (Perswijn #8).

Monteabellón: betaalbare klasse

In onze proeverijen scoren de wijnen van Monteabellón vaak goed in prijs/kwaliteit. Leuk dus om dit bedrijf een keer te bezoeken. Het familiebedrijf, dat 80 hectare wijngaarden bezit, begon in 2000 met de eigen productie. Voor die tijd werden de druiven verkocht. Het is een ambitieus bedrijf, dat wil groeien tot 150 ha door elk jaar 10 ha bij te planten.  De beste wijnen komen (ook) hier van de hoogste wijngaarden, op 850 meter. De laagste liggen op 650 meter. Wijnmaker Isaac Fernandez benadrukt het speciale karakter van de wijnen. “Er zit hier veel kalk in de grond, wat zorgt voor diepe kleuren en veel tannine.” Naast tinto fino wordt ook wat merlot en cabernet gebruikt.

Finca la Blanquera 2012 16.5 pnt

fijn hout en fruit, pruimen en kersen, verleidelijk, mooie zuren en tannine; veel kalk en een hoogte van 850 meter

Finca Matambres 2012 16 pnt

intens, chocola, pruimen en vanille, stoer en sappig, mooie tannine, spartelt lekker tegen

14 meses en barrica 2013 15 pnt

moeilijk jaar, lichter, aardig hout en fruit, elegant en sappig, chocola en zachte tannine

5 meses en barrica 2015 15 pnt

stevig hout, kersen en vanille, stoer, geen onrijpe tannine, smakelijk; tempranillo met iets merlot en cabernet-sauvignon

Avaniel 2015 14.5 pnt

fruitig en sappig, vroeger geoogst, pruimen en chocola, sap, goede zuren en tannine

Importeur: Bloem’s Vinotheken

Kirios de Adrada

Behalve dat hier op een zeer ontspannen manier biodynamisch wordt gewerkt , maakt Jesús ook nog een bijzondere lunch voor ons, waarbij zijn vrouw een hele vracht heerlijke lamskoteletten staat te grillen; we vallen dus als een blok voor deze producent. Ooit maakt hij veel meer flessen, maar bracht dit terug vanwege financiële problemen en verkoopt hij de rest van zijn druiven. Bijzondere, intense wijnen.

Todo 2010 17 pnt

kruiden en zoete pruimen, balsamico, krentjes, stoer, vork en mes voor nodig, goede tannine

Noche 2012 16 pnt

zoethout, rijp, balsamico, bittere chocola, krentjes en pruimen, stevig en intens

Noche 2014 15.5 pnt

balsamico en chocola, vanille, vijgen en krentjes, heel warm en zwoel, iets stroeve finale, rozijntjes

Ecologico 2001 16 pnt

aangenaam gerijpt, pruimen en kersen, rijp en krachtig, intens, getypeerd, goede tannine

2004 15.5 pnt

kruiden en wat groenigheid, gesloten, warm en stoer, pruimen en krentjes, iets ruw

2005 15.5 pnt

ingetogen geur, intens en krachtig, mooi weelderig, rijp en sappig, met goede tannine

Martín Berdugo

Modern familiebedrijf, letterlijk uit de as verrezen nadat het in 2013 door de bliksem werd getroffen en volledig afbrandde. Wijngaarden op treliss staan aangeplant in een vlakke wijngaard rond de bodega. De wijnen zouden wat meer fruit en elegantie mogen hebben.

Reserva 2010 14.5 pnt

krentjes en vanille, pruimen en kruidnagel, geen rijpe tannine, hout voert de boventoon, stroef

mb 2010 14.5 pnt

hout en toast, krentjes en kruiden, veel houttannine, pruimen, zwoel, gerijpt

Vino Dolce 2011 14.5 pnt

zoet en intens, warm, zoethout, rozijnen en chocola, krentjes, druivig, tikje plat; wijn van in de bodega bevroren druiven

Rosado 2014 14.5 pnt

kruiden, pruimen en kersen, frambozen, gerijpt, lekker krachtig, droog en smaakvol

Crianza 2013 14 pnt

kruiden, hout en vanille, krentjes en kersen, warm en stevig, ruim vanille, wat houttannine

Joven 2015 13.5 pnt

heel licht en fruitig, kersen en viooltjes, wat mc, lichte stevigheid, zuren, licht snoepjes

Barrica, 2015 13.5 pnt

veel hout, zoettoon, droog, kruiden en vanille, commercieel en gelikt, niet zo rijp in tannine

Nexus

Moderne bodega, die er uit ziet als een kruising tussen een autoshowroom en een crematorium. Hier is veel ambitie, en er wordt hier gewerkt aan een luxe hotel. Opgezet in 1999, net als bijna alle bedrijven die we zien, dus tijdens de boom. Daarnaast ook een bedrijf in Toro, Frontaura. Stoere wijnen, met veel karakter.

Nexus+ 2009 15.5 pnt

ruim hout, vanille en toast, leer en koffie, vrij krachtig, fijn hout en fruit, kersen en wat houttannine

Nexus+ 2006 16 pnt

elegantie, frisheid, kersen, goede zuren en tannine, mooi gerijpt, heeft blijkbaar tijd nodig

Crianza 2010 15 pnt

kruiden en koffie, karamel, leer en tabak, vanille, rokerig, kersen en een pepertje

One/kosher 2013 14 pnt

kersen en vanille, fruit en sap, de slankheid van deze jaargang, met duidelijke zuren

Dominio de Pingus

Grootse wijnen hier, met de Psi als mooiste prijs/kwaliteit.

Pingus 2014 19 pnt

weelderig en intens, koffie, leer en tabak, peper en kruidnagal, een wat frisser jaar, dus strenger en stoerder, heel goede tannine

Flor de Pingus 2014 17 pnt

kruidig en peperig, vanille, weelderig en sappig, prachtige tannine, bijzonder, fijne stevigheid

Psi 2014 16.5 pnt

peperig en sappig, kruidig en smaakvol, heerlijk soepele tannine, verleiding, frisheid, sap

Importeur : Pieksman

Protos

Dit is een voormalige coöperatie, die zichzelf heeft omgezet in een bedrijf met de producenten als aandeelhouders. Met een productie van zo’n 6 miljoen flessen is het de grootste producent van de streek. Het heeft 1400 hectare wijngaarden onder beheer, waarvan de helft in handen van de aandeelhouders. In 2008 werd een nieuwe winery neergezet, met een winkel en bezoekerscentrum, in Peñafiel. Een voorbeeld voor de streek.

Protos, El Grajo Viejo 2014 16 pnt

intens en zwoel, peperkoek en vanille, rijp en intens, bijna overrijp, om te plezieren, zachte tannine

Gran Reserva 2010 15.5 pnt

stokken van 80 jaar oud; karamel, koffie en toast, mooi gerijpt, kersen en krentjes, krachtig

Reserva 2011 15.5 pnt

exotisch hout, karamel, toast en koffie, pruimen en kruiden, goede zuren, duidelijke tannine

Crianza 2012 14.5 pnt

kruidig, vanille, warm en stoer, pruimen en krentjes, sterke houtinvloed, stevige tannine

Roble 2014 14.5 pnt

specerijen, kruidnagel en koffie, krentjes en kersen, smaakvol, lekker fruit, wat houttannine

Importeur: Albert Heijn (Roble en Crianza)

Bodegas Trus

Ook Trus startte in 1999, op het hoogtepunt van de Ribera del Duero-hype. Eigenaren Juan Manuel Rodriguez en Javier Palacios kwamen uit de productie van onder andere chorizo, maar hadden toch meer met wijn. De worstjes werden een kleine tien jaar geleden de deur uit gedaan, en wijn werd de focus. Voordeel van dit soort nieuwe projecten is dat je direct een wijngaard van 65 hectare om je eigen bodega kunt neerzetten. Nadeel is dat je veel jonge aanplant hebt, nu tussen de 10 en 26 jaar oud. Maar met lage opbrengsten en goed werk worden hier goede wijnen gemaakt.

Reserva 2010 16 pnt

getoast, hout, koffie, leer, tabak en vanille, mooi fruit, fijne tannine, elegantie, verleiding

Crianza 2012 15 pnt

ruim hout en toast, kruiden en koffie, karamel en rijpe pruimen, rokerig, smaakvol, hint ruw

Roble 2014 14.5 pnt

fruit en hout, kersen en vanille, peperig en sappig, lichtvoetig en soepel, ongecompliceerd

Importeur:  La Persistance

Andere geproefde wijnen

Pago de los Capellanes, Parcela El Nogal 2011 17 pnt

warm en intens, kersen en krentjes, stoer, mooie tannine, machtig en groots

Bodegas Hermanos Pérez Pascuas, Reserva Viña Pedrosa 2012 16.5 pnt

koffie, leer, tabak, vanille, pruimen en krentjes, stoer, veel zuren en tannine, diepgang

Bodegas Felix Callejo, Gran Callejo 2009 16.5 pnt

verleidelijk hout, flatterend, pure verleiding, dik en sappig, intens en krachtig, rijpe tannine

Dominio de Atauta 2012 16.5 pnt

intens en kruidig, stoer en stevig, kersen en krentjes, mooie tannine, zacht en smaakvol

Bodegas Comenge, Reserva Familia Comenge 2011 16.5 pnt

krachtig en intens, mooi getoast hout, kersen, vijgen en pruimen, chocola en vijgen, mooie tannine

Abadia la Arroyada 2011 16 pnt

vluchtig, kersen en pruimen, krentjes, stevig, iets overrijp, machtig, toch wel goede tannine

Valduero, Crianza 2012 16 pnt

fijn hout, vanille, kersen en pruimen, zacht enverleidelijk, mooie tannine, gepolijst, lekker

Bod. y Vinedos Bauda, Tinto Roa 2009 15.5 pnt

hout en koffie, leer en tabak, machtig, klassieke houtwijn met veel kracht, maar goede tannine

Bodegas El Inicio, Admiración 2012 15.5 pnt

leunt tegen het overrijpe aan, balsamico en vanille, intens en sappig, wel goede tannine

Alidis, Crianza 2012 15.5 pnt

vanille, krentjes en kersen, machtig en krachtig, hout en tannine, voor wie houdt van stoer

Bodegas Pascual, Buró Vendimia Seleccionada 2012 15.5 pnt

intens en warm, gedroogde pruimen en kersen, zwoel, peperkoek, kaneel, vanille, verleiding

Emilio Moro 2014 15.5 pnt

vanille, rozijnen en krentjes, koffie, leer en tabak, krachtig, sappig en smaakvol, tikje gebrand

Bodegas Cepa 21, Cepa 21 2014 15.5 pnt

smakelijk en rijp, moderne en dikke stijl, verleidelijk, goede tannine, hout aanwezig, maar in balans

Mibal, Crianza 2012 15 pnt

zoete pruimen, kersen en chocola, vanille en krentjes, warm en stevige tannine, goede balans

Bodegas Izquierdo, Antonio Izquierdo, Vendimia Seleccionada 2012 15 pnt

warm en kruidig, koffie en leer, ietsje gerijpt, zwoel en verleidelijk, lichte stevigheid in de tannine

Montelaguna, Crianza 2012 15 pnt

aangenaam fruit en hout, kersen en vanille, fijn en elegant, zachte tannine

Dominio de l’Aguila, Picaro de l’Aguila Rosado 2014 15 pnt

vatgegiste rosé; kruidig en krachtig, vanille, hout is niet te gek, pruimen en kersen, droog en krachtig, goede zuren, smaakvol

Coop Virgén de Asuncion, El Corazón de la Tierra 2012 15 pnt

hout en vanille, geen rijpingsindicatie, chocola, krentjes en kruiden, stevige (hout)tannine

Bodegas Yllera, Pepe Yllera Roble 2014 14.5 pnt

duidelijk hout, kruiden en vanille, kersen en krentjes, houttannine na

(Noordman)

Dominio de Bornos, Roble 2014 14.5 pnt

kersen en bloemen, elegant en sappig, lekker fruitig, lichtvoetig, om jong te drinken

(Okhuysen)

Real Sitio de Ventosilla, Adaro Crianza 2012 14.5 pnt

zwoel, ruim hout, koffie, leer, tabak, smakelijk, maar iets weinig diepte om het hout te dragen

Dominio Romano, RDR 2011 14.5 pnt

kruidig en stevig, vreemde groentoon, zwoel, stevige zuren, duidelijke tannine

Bod. y Vinedos Tabula, Damana 2012 14.5 pnt

kruiden en vanille, moderne stijl, gelikt, iets fors hout, toast, rokerig, goede, iets ruwe tannine

Viña Tuelda, Crianza 2013 14.5 pnt

kruiden en pruimen, kersen en krentjes, vanille, krachtig en stoer, warm en gebrand, stevig hout

Valsotillo, Finca Buenavista 2013 14.5 pnt

stijl roble, lekker hout en fruit, sappig en ongecompliceerd, aangenaam voor het moeilijke jaar

Chafandín 2014 14 pnt

duidelijke toasting, hout en vanille, kersen en bramen, maar ook vooral veel houttannine

Conde de San Cristobal 2013 14 pnt

kruiden en pruimen, kersen en tabak, leer en koffie, soepel, geen grote diepgang, zuren na

Gallego Zapatero, Yotuel Roble 2014 14 pnt

vanille, tabak, leer en koffie, pruimen en krentjes, tannine, wat minder fruit

Marqués de Velilla, Roble 2014 14 pnt

hout overheerst hier wat, met vanille, kruiden en karamel, koffie, tabak, leer, wat ruwe tannine

Ribón, Roble 2014 14 pnt

stinkerig, reductie, of vreemd hout, gebrand, warm, toffee en karamel, tabak, warm, zwoel, kruidig

Tamaral, Roble 2015 14 pnt

4 maanden eiken en stevig eiken ook, gebrand, vanille, houtbitters, kersen, jong drinken met niet te hoge temperatuur

Wil jij het volledige artikel lezen, maar ben je nog geen lid van Perswijn? Vraag dan hier een proefnummer of abonnement aan!

Tekst en foto’s: Ronald de Groot

In het laatste deel van de serie Archetypen in de wijn in de gedrukte versie van Perswijn kwam de druif sauvignon blanc aan bod. Als archetype heb ik gekozen voor de witte Sancerres uit de beroemdste lieu-dit van de appellation Sancerre: La Côte des Monts Damnés. De wijngaarden op die prachtige zuidhelling op kalkmergels van het Kimmeridgien geven de waarschijnlijk krachtigste witte wijnen van Sancerre. En de beste daarvan gaan heel lang mee, veel langer dan we van Sauvignon blanc gewend zijn.

Ik heb de volgende vijf emblematische wijnen van Les Monts Damnés mogen beoordelen en met elkaar kunnen vergelijken. Een heel boeiende exercitie, want alle wijnen zijn van (heel) hoog niveau en de stijlverschillen zijn (soms) opmerkelijk. Ik kan u deze wijnen hoe dan ook zeer aanbevelen; dit is klasse Sancerre die laat zien waarop de roem van de appellation gebaseerd is.

Bailly-Reverdy, Sancerre Les Monts Damnés 2014

ingetogen fruitig, grapefruit, wat vuursteen, hint kruidigheid  | nog gesloten van geur maar je merkt de kracht, aards, mineralig, zeer lang | heel gave wijn met enorme structuur en lengte voor sauvignon. 17/20 punten

importeur/verkoper: Résidence Wijnen/De Gouden Ton Groep, € 29,99

Paul Prieur et Fils, Sancerre Monts Damnés 2013

het jaartje extra t.o.v. Bailly-Reverdy 2014 is duidelijk in de iets ontwikkelde geur | nog compact, vuursteen, wat toast, rode grapefruit, rijpe kruisbessen maar niet stuivend, ingehouden power | intens en krachtig, mooie structuur weer, niet sterkste jaar waarschijnlijk maar heel goed en heel typisch Monts Damnés. 16,5/20 punten

importeur: Kwast Wijnkopers, ca. € 26,50

Gérard Boulay, Sancerre Monts Damnés 2014

minder fris dan Bailly-Reverdy, heeft zeker iets klassieks en traditioneels in de geur, warme stenen, rijpe kruisbessen en wat grapefruit, ook zeste, compact als Monts Damnés is | ook smaak is traditioneel, wellicht minder ‘schoon’ dan andere producenten, maar lekker authentiek, met veel inhoud, kracht en iets warmte, met ingebonden zuren en goede lengte. 16/20 punten

importeur: Wijn van Joop, € 22,35

Henri Bourgeois, Sancerre Le MD de Bourgeois 2014

behoorlijk expressief, duidelijk meer tropisch fruit dan andere Monts Damnés, heel schoon, met ook vuursteen, grapefruit, hint passievrucht en mango | ook smaak heel schoon, mooie structuur, fris, ‘moderner’ dan andere, maar ook hier de compacte kracht van Monts Damnés, onderliggende warmte. 16/20 punten

importeur: Vinites, ca. € 27,00

Pascal Cotat, Sancerre Les Monts Damnés 2014

aanvankelijk heel gesloten vergeleken bij Bourgeois, daarachter rijpe, pure sauvignon en aardsheid, met hint amandelen | ook smaak heel anders dan van de anderen, met (veel) rijper fruit, dat gaat richting overrijpheid en passerillage (indroging aan stok), beetje honing, bijenwas en noten, ook gekonfijte grapefruit | eigenzinnige, grote wijn met prachtige zuren, natuurlijke kracht en enorme diepgang. 17,5/20 punten

importeur: Janselijn Wijnen, € 33,50

Tekst en foto’s: Lars Daniëls

Marije Bockholts wil Master of Wine worden. Begin september is ze tot de opleiding toegelaten die als de zwaarste ter wereld geldt. Haar eerste kennismaking met wat haar de komende jaren te wachten staat, zit erop. Op de site van Perswijn zal Marije de komende tijd verslag uitbrengen van wat haar zo al overkomt tijdens haar studie. In deze eerste aflevering maken de lezers kennis met haar en vertelt zij over haar eerste bezoek aan Londen.

Essay schrijven

De eerste introductie in Londen zit erop en ik weet ondertussen beter wat mij te wachten staat. Dat is vooral studeren. Nee, heel veel studeren. Daarnaast mag ik natuurlijk de huiswerkopdrachten niet vergeten. Terug uit Londen mag ik gelijk aan de bak, want de deadline van het eerste huiswerk is al meteen de volgende dag. Ik heb de keuze uit verschillende vragen en over één van deze vragen moet ik een essay schrijven. De bedoeling is een essay van ongeveer duizend woorden. De feiten onderbouw je met goede voorbeelden. Tijdens het examen krijg je voor zo’n opdracht een uur tijd. Het advies is om deze tijd ook bij het huiswerk aan te houden. Misschien dat ik daar de eerste keer toch maar van afzie. Wat extra tijd om research te doen lijkt me zinvol om een zo goed mogelijk resultaat in te kunnen leveren.

Ja, en dan heb je de keuze gemaakt voor het onderwerp… maar hoe verder? Het begon bij mij met staren naar een wit papier. Waar moet ik beginnen? Wat is relevant? Welke interessante voorbeelden heb ik al die ik kan gebruiken? Help! Misschien toch maar wat research doen. De vraag die ik gekozen heb, gaat over wie er geld verdient in de wijnwereld. Het eerste wat mij te binnenschiet, is een opmerking die tijdens een van mijn eerste wijncursussen werd gemaakt: “De manier om een klein fortuin te verdienen in de wijn is om met een groot fortuin te beginnen”. Maar dat is vast niet het antwoord waarnaar ze op zoek zijn bij deze vraag.

Na een paar keer opnieuw beginnen, lukt het me uiteindelijk om een essay op papier te krijgen. Vooral de voorbeelden vind ik lastig. Ik wil een voorbeeld geven van een wijngaard die een combinatie zoekt met toerisme. Maar omzetcijfers hiervan heb ik helaas niet. Verder vind ik ook de markt van de Franse eiken vaten een interessant voorbeeld. Hierover vind ik vooral cijfers van de totale industrie. De voorbeelden die ik heb, zijn dus misschien niet gedetailleerd genoeg. Ik vind het een poging waard om het wel met deze voorbeelden in te leveren en te kijken wat de reactie zal zijn. Na mijn research schrijf ik het essay binnen een uur. Niet helemaal tevreden besluit ik het toch maar in te leveren.  Ik ben benieuwd naar de feedback over de gekozen voorbeelden. Het is geduld oefenen, want ik mag vier weken wachten voordat ik de terugkoppeling op mijn essay krijg.Zo’n vier weken later zit ik in de trein naar Rotterdam voor een mooie lunch en zie ik op mijn telefoon een mail binnenkomen met als onderwerp: ‘assignment result’. Ik moet heel even moed verzamelen voor ik de mail open. Gelukkig heb ik een magnum Hirtzberger Honivogl bij me om mijn verdriet te verdrinken mocht de kritiek genadeloos zijn. De aanzet van de feedback begint wel geruststellend: het is pas de eerste opdracht en er is nog niet veel uitleg gegeven over hoe de essays geschreven moeten worden. Ik moet dus niet te zwaar tillen aan het resultaat. Verder lezend komen de kritiekpunten. Een van die punten had ik wel verwacht: mijn voorbeelden waren nog niet gedetailleerd en concreet genoeg. Daarnaast mocht het allemaal wel iets uitgebreider. Daarmee werd mijn uiteindelijke resultaat een D, nog niet genoeg om het examen te halen. Werk aan de winkel dus, vooral om betere en gedetailleerdere voorbeelden te verzamelen. Hoewel ik met dit eerste essay dus onvoldoende gescoord heb, ben ik niet helemaal ontevreden. Ik weet nu beter hoe ik met de voorbeelden moet omgaan. Maar dat mag nog even wachten. Ik ga eerst genieten van die Honivogl, heel veel mooie andere wijnen, een heerlijke lunch, en niet onbelangrijk, van goed gezelschap. Want dat is waar het bij wijn uiteindelijk toch om gaat. Ook bij mij.

(Wordt vervolgd.)

Marije Bockholts

“Wijn maken is gezond verstand gebruiken”Pascal Jolivet is een grote speler in Sancerre en heeft ook de nodige wijngaarden in het gebied van Pouilly-Fumé en in Touraine. Enigszins in tegenstelling tot mijn verwachtingen, zijn zijn wijnen heel puur en niet getruct. “Wijn maken is je gezond verstand gebruiken”, is zijn motto.

Verdieping in Sancerre

Ik heb een zwak voor sauvignon blanc en daarom ben ik blij me de laatste tijd te hebben kunnen verdiepen in Sancerre. Want dat is de waarschijnlijk beroemdste herkomstbenaming voor wijnen van die druif. Die verdieping culmineerde in een stuk over Les Monts Damnés als een archetype Sauvignon, voor de binnenkort verschijnende editie van Perswijn (nummer 8 van 2016). Maar ze begon met een ontmoeting met Pascal Jolivet, die een tijdje terug met zijn Nederlandse importeur, Jacobus Boelen, in Hotel de l’Europe in Amsterdam hun 25-jarige samenwerking vierde.

De wetenschap van sauvignon blanc

Eerst even over sauvignon blanc. Deze wereldwijd inmiddels zeer populaire druif (8e variëteit ter wereld qua aanplant) stamt hoogstwaarschijnlijk uit Midden-Frankrijk, gezien het feit dat een van zijn ouders savagnin (traminer) is en een van zijn broers chenin blanc heet. Belangrijker dan dat is dat sauvignon blanc de wetenschappelijk waarschijnlijk best onderzochte druif ter wereld is, met name wat betreft zijn typerende aroma’s. Naast de tonen van groene paprika, waarvoor twee pyrazines verantwoordelijk zijn, gaat het daarbij vooral om vluchtige zwavelhoudende verbindingen, die thiolen heten. Eentje kan wijnen van sauvignon blanc een geur van vuursteen geven (benzeenmethaanthiol), drie andere zijn verantwoordelijk voor geuren variërend van buxus en zweet (4MMP) tot grapefruit (3MH), passievrucht en mango (3MHA). De voorloperstoffen van die thiolen zijn van nature in meer of mindere mate aanwezig in de druiven van sauvignon blanc, maar hun ‘bevrijding’ (en daarmee de synthese van de geurige thiolen) kan wel degelijk gestimuleerd worden door de œnologie. Koele inweking voor de vergisting en die laten plaatsvinden in een reductief milieu, met behulp van speciaal voorgeselecteerde gisten met enzymen die specifiek zorgen dat extra veel voorloperstoffen van thiolen vrijkomen, zijn inmiddels gemeengoed bij het maken van in zijn jeugd al zeer expressieve Sauvignon blanc. Die wordt dan ook zeer jong gedronken en –het moet gezegd worden– kan vaak ook niet goed ouderen; het is alsof dat soort wijnen hun kruit al in hun jeugd verschieten.

Niet getruct

Mensen die Sauvignons willen maken met een niet geforceerd aroma en meer Ausdauer zijn er natuurlijk ook nog genoeg. En Pascal Jolivet is er daar een van, al vanaf het begin van zijn bedrijf in 1990. “Ik heb nooit speciaal voorgeselecteerde gisten en enzymen gebruikt”, vertelde hij in Amsterdam. Iets dat ik eerlijk gezegd niet had verwacht, gezien de omvang en bijkomende commerciële belangen van zo’n grote producent (met 42 hectare in Sancerre en 8 hectare in Pouilly-Fumé), die ook behoorlijke volumes ‘eenvoudige’ Touraine Sauvignon maakt (van nog eens 60 hectare in Touraine). Maar Jolivet, een intelligente man met internationale visie, kon het heel simpel uitleggen: “Wijn maken is gewoon je gezond verstand gebruiken. Ik wil spontaan vergisten, dus ik klaar de most nauwelijks voor (dan bevat deze meer voeding voor de gisten, red.). Vergistingen kunnen wel 4 maanden duren, maar daardoor zijn de zuren heel goed ingebonden. Ook al komt deze zelden voor, een eventuele malo blokkeren we niet. We laten de wijn zijn eigen natuurlijke balans vinden”.

Puurheid, sap en balans

En de wijnen maken zijn woorden waar. Om een paar karakteristieke eigenschappen te noemen: ze vallen op door puurheid, sap en balans. Het zijn Sauvignons die je wilt drinken, van zijn Touraine genaamd Attitude tot zijn hogere cuvées uit Sancerre en Pouilly-Fumé (voor het hele assortiment kijk op www.jacobusboelen.nl of op www.pascaljolivet.com). Ik heb er een aantal uitgelicht (de sterren geven mijn persoonlijke waardering aan), te beginnen met zijn basis-Sancerre uit 2015 ****. Dit betreft een blend van wijnen van de drie hoofdterroirs van Sancerre, te weten caillottes (bodems met veel kleine kalkstenen op kalksteen), terres blanches (kleirijke kalkmergels uit Kimmeridgien) en silex (bodems met veel vuurstenen). De wijn is al erg fraai en combineert een zekere kracht (van kalkmergels) met elegantie (van kalksteen) en precisie (van silex, zegt men). Sancerre Les Caillottes 2015 ****+ zal zeker meer verfijning gaan tonen dan de basis-Sancerre, maar zat nog op slot. Dat liet alleen maar zien dat goede, natuurlijke Sauvignon tijd nodig heeft, iets dat veel consumenten wijnen van sauvignon blanc niet geven. De meest indrukwekkende wijn van de proeverij voor het diner was er dan ook geen uit 2015, maar een uit 2013: Pouilly-Fumé Indigène ****(*), een wijn die bij Pascal Jolivet tot zijn Grandes Cuvées telt. En dat is volkomen terecht, want dit is serieus goede Pouilly-Fumé, met in de geur al wat rijpere aroma’s van honing en ananas, naast wat vuursteen, en een haast contrasterend strakke, loepzuivere smaak met grote lengte.

Uit dubbele magnum

Bij het zeer goede diner uit de keuken van restaurant Bord’Eau (als gewoonlijk overigens, en knap voor ca. 50 personen tegelijk) had Pascal Jolivet nog wat meer bijzondere wijnen bedacht. Zo kwamen zijn Sancerre Chêne Marchand 2014 ****+ en Sancerre Sauvage 2013 ***** op tafel, beide uit dubbele magnums. Chêne Marchand is een van de beroemdste en beste wijngaarden van Sancerre, gelegen op een zeer kalkrijke zuidhelling bij Bué. 2014 toonde zich ragfijn en elegant. De Sancerre Sauvage 2013 komt ook van een kalkrijke zuidhelling (Champtin) en kwam mede door zijn jaartje extra enorm intens over, maar heeft tegelijk alle verfijning die de kalksteen-terroirs zo fraai kunnen geven.

Grote terroirwijnen

Mijn verdieping in de wijnen van Sancerre heeft een aantal dingen nog eens duidelijk gemaakt. Goede Sauvignons blancs moet je de tijd geven; ze zijn na twee jaar pas echt interessant aan het worden en ze ontwikkelen wel degelijk extra complexiteit met de jaren. En: Sancerre maakt grote terroirwijnen. Zoals Pascal Jolivet zelf aan tafel ook aangaf, wijnen als Chêne Marchand en ‘Sauvage’, van de caillottes, zijn van structuur heel anders dan Les Monts Damnés bijvoorbeeld, met zijn kleirijke kalkmergels. De caillottes geven inderdaad slankere wijnen, ze zijn fijner geschakeerd dan die van de terres blanches. Maar die zijn dan ook beduidend krachtiger en compacter, en ook die bereiken een punt van grote elegantie, maar dat duurt gemiddeld langer. Lang leve de natuurlijke diversiteit, die zo consequent in wijn wordt vertaald door producenten als Pascal Jolivet. De wijnen van Pascal Jolivet worden geïmporteerd door Jacobus Boelen, onderdeel van Oud Reuchlin & Boelen.

Lars Daniëls MV

De tijd is rijp om de kwaliteit van Belgische en Nederlandse wijn te situeren op internationale schaal. Wil de wijnbouw in de Lage Landen standhouden en floreren, dan moet zij over de grenzen heen kijken. En zich niet nestelen in navelstaarderij en plaatselijke folklore. Zo gezegd, zo gedaan. Juli 2016 verzamelden 12 wijnproevers ten huize wijndomein Bon Baron, regio Dinant in België, om Pinot Noirs te vergelijken. Een bont gezelschap van wijnbouwers, sommeliers en wijnschrijvers.
De Pinot Noirs van de aanwezige wijnbouwers kwamen ter tafel: Domein de Wijngaardsberg en Wijnhoeve Thorn uit Nederlands Limburg, Wijndomein Aldeneyk uit Belgisch Limburg, Spioenkop uit Zuid-Afrika (Koen Roose, Belgische wijnbouwer) en Château Bon Baron. Dit met verschillende jaargangen. De wijn uit de Lage Landen en Zuid-Afrika werd vergezeld door referentie-Pinot Noirs uit Duitsland, Frankrijk en Nieuw-Zeeland. Van dezelfde of iets duurdere prijsklasse. In totaal 27 Pinot Noirs beoordeeld in 2 flights. Ertussen een ontspannen barbecue met lekkere terroirworsten.

De proeverij startte met het lichtere type Pinot Noir. De wijnen van De Wijngaardsberg (2010, 2011, 2012, 2013) en Thorn (2013, 2014) werden vergeleken met de cuvée JS van Stodden (2013, Ahr), Galeyrand Villages Vieilles Vignes (2012, Bourgogne), Zusslin Bollenberg Harmonie (2009, Elzas), Spioenkop (2014, Elgin, Zuid-Afrika) en Pegasusbay (2012, North Canterbury, Nieuw Zeeland). De lichtste, meest delicate, zelfs kwetsbare Pinot Noir van de Lage Landen was Thorn: ragfijn geconstrueerd, zuiver, delicaat en met ontroerende precisie. 2013 en 2014 lagen in dezelfde kwaliteitslijn. We noteerden: fijn tanninereliëf, knappe fraîcheur, licht maar wel geconcentreerd, kers, koffie, wat houtskool, lichte kruidigheid, opgespannen als de snaren van een viool, goede lengte en mooie balans. Ik schreef: de finesse van Riesling in rood. De Pinot Noirs van De Wijngaardsberg hadden een uitgesproken karakter, met in hun jeugd mooi rood fruit, verse aardbei en framboos, botersnoepjes, rook, grafiet, een vleugje karamel en een snedig snufje gras of sperzieboon. Ze waren fluwelig in de mond, met wat fruitzoet en verder slank, elegant, zacht en puur. Na wat jaren rijping kregen we gedroogde vruchten, pruimedant, cassisblad, vleesbouillon en wild. De Nederlandse wijnen overklasten de Bourgogne, toonden zich evenwaardig aan de Nieuwe Wereldwijnen en mochten zich een trots klein broertje noemen van de Stodden en een opmerkelijk volle Zusslin uit de Elzasstreek. Ooit vergeleken we De Wijngaardsberg Pinot Noir 2013 met de befaamde Vigne du Mayne Cuvée Auguste 2013 van Julien Guillot (Macon, Bourgogne). De stijl én kwaliteit van de twee wijnen is opvallend gelijk, de Nederlandse wijn een stuk goedkoper.

De vollere Pinot Noirs, Belgisch van oorsprong, traden op in het tweede deel van de proeverij. Bleven ook zij overeind bij het kwaliteitsgeweld uit het buitenland? Aldeneyk Pinot Noir (2013, 2014), en Chateau Bon Baron Pinot Noir stonden naast Shelters top-Pinot Noir (2013, Baden), Spioenkop (2013, 2015) en Jean Fournier Les Croix Violettes (2010, Marsannay, Bourgogne). Aldeneyk Pinot Noir 2013 zat vol sappig en mooi gedefinieerd fruit van kersen en frambozen. De neus was open en intens met zoete kruiden zoals kaneel maar ook grafiet. De mond was vlezig en rond, met brede lagen zoet fruit en een behoorlijke tanninestructuur. 2014 was iets complexer, met evenveel body en structuur en mooie zuren. Charmante wijnen. Voor mij hadden de beide cuvées een gelijkaardig niveau als de Spioenkop-wijnen maar niet de diepgang en het complete van de indrukwekkende Shelter Pinot Noir. Het Waalse Château Bon Baron maakt volle en gestructureerde Pinot Noir, echte bewaarwijn. De klasse kwam inderdaad na enige flesrijping naar boven: 2011 koppelde volume en concentratie aan finesse en fraîcheur. Aroma’s die we erin terugvonden, zijn groene kruiden, tijm, oregano, donkere kers en sinaasappel. De 2007 was grote wijn: die kon mee met alle top-Pinot Noirs op de tafel. 2006 en 2008 waren minder mooi gerijpt maar droegen wel de complexiteit waar Bourgogne-liefhebbers van houden. De topwijn van Bon Baron, Trésor 2013, vergeleken we met de krachtige Croix Violettes 2010 van Laurent Fournier (Côte de Nuits-Villages). Trésor toonde dezelfde combinatie van kracht en precisie, misschien iets meer elegantie. Zoals de Croix was hij nog hoekig (piepjong) maar ook gelaagd, sappig, kruidig, vriendelijk en complex. Conclusie van de proeverij: de kwaliteit van de Pinot Noir van enkele betere wijndomeinen van de  Lage Landen is absoluut te vergelijken met die van gereputeerde wijnbouwers uit Frankrijk, Duitsland, Nieuw-Zeeland en Zuid-Afrika, van dezelfde tot zelfs iets hogere prijsklasse. De aanwezige Lage Landen-Pinot Noirs hebben (nog?) niet het betere GG/Grand Cru-niveau maar in bepaalde jaargangen halen sommige ook 90 en 90+ scores, Parkeriaans uitgedrukt. Niet gehinderd door faam of traditie maken sommige Nederlandse en Belgische wijnbouwers prachtige, zuivere, finesse-volle Pinot Noirs, sommige licht en fragiele, andere vol en gestructureerd. Ik nodig de lezer uit om ook andere Lage Landen-wijnen op dezelfde manier te benaderen: kritisch en onbevooroordeeld, volgens internationale standaarden. De nood aan wine events waar Lage Landen-wijnen worden beoordeeld in mondiale context, is groot.

Stefaan Soenen

Als chenin een druif voor gevorderden is, dan is Savennières als ultieme droge belichaming daarvan een wijn voor ver gevorderden. Om niet te zeggen een intellectuele wijn. Eric Asimov, de wijnschrijver van The New York Times, typeerde Savennières ooit toepasselijk als The Thinking Person’s White Wine. Niet voor iedereen weggelegd, maar in potentie een fraaie terroirwijn voor wie een beetje excentriciteit wel weet te waarderen. Mits zorgvuldig gemaakt.

Savennières geniet een flinke historische reputatie, maar heeft tegelijk de naam moeilijk toegankelijk te zijn. Eigenzinnig, niet direct het glas uitstuivend, maar wel gekarakteriseerd door forse zuren en nadrukkelijke mineraliteit. Très Chenin. Dat die wijnen tot voor kort een overdaad aan sulfiet meekregen droeg misschien wel bij aan hun lange houdbaarheid, maar kwam hun expressiviteit toegankelijkheid ook niet echt ten goede. Het is echter hoog tijd om dat beeld te nuanceren.

Hartje Anjou

Savennières ligt een kilometer of 15 ten zuidwesten van Angers op de noordelijke oever van de Loire, middenin Anjou. Bijna recht ertegenover, op de zuidelijke oever, liggen appellations als Coteaux du Layon, Quarts de Chaume en Bonnezeaux die bekend zijn om hun edelzoete wijnen. De appellation strekt zich uit over drie gemeenten: Savennières in het midden, Bouchemaine in het noorden en La Possonnière in het zuiden.

Savennières was, is en zal altijd een kleine appellation blijven, omdat het om een duidelijk afgebakend terroir gaat. De oppervlakte ervan bedraagt op papier ongeveer 300 hectare, waarvan tegenwoordig de helft daadwerkelijk beplant is met wijnstokken. Om precies te zijn gaat het om 156 hectare, verdeeld over 35 producenten. Vanuit landschappelijk oogpunt is het een van de mooiste appellations van de Loire met hellingen die van een plateau aflopen tot aan de Loire en doorsneden door valleien, zogeheten coulées. De ondiepe, warme bodems bestaan er uit zand op het plateau, schist (groen, grijs en purper), zandsteen, en granietachtig rhyoliet van vulkanische oorsprong. Het belangrijkste van die bodemtypes in Savennières is schist, in het Frans schiste. Schist lijkt veel op leisteen maar is niet exact hetzelfde. De Franse term voor leisteen is trouwens ardoise. De ligging bij de Loire heeft twee gevolgen: instroom van oceaanlucht uit het westen en lichtweerspiegeling door het wateroppervlak van de rivier.

Van zoet naar droog

In 1952, midden in een crisisperiode toen de aanplant teruggelopen was tot nog maar amper 70 hectare, kreeg het een appellation contrôlée. Aanvankelijk gold die alleen voor zoete wijnen, want evenals de overburen bracht Savennières immers dit type wijnen voort in plaats van de huidige droge. Een beetje vreemd dus dat ‘prins van de gastronomie’ Curnonsky in de 19e eeuw van de ‘Montrachet van de Loire’ sprak. Als het nu ‘Yquem van de Loire’ geweest was… Hoe zoet wijn uit Savennières kon zijn, werd aangetoond in het legendarische oogstjaar 1921, toen er een met niet minder dan 173 g/l restsuiker geproduceerd werd.

Pas na de Tweede Wereldoorlog is Savennières op gaan schuiven richting droog. Net als Condrieu in de Noord-Rhône, ook zo’n appellation die evenals Savennières nog niet zo heel lang geleden op sterven na dood leek. Erkenning voor droge wijnen volgde pas begin jaren ‘80. Voor Savennières sec is een maximale hoeveelheid van 8 g/l restsuiker toegestaan, vooropgesteld dat de hoeveelheid zuren 6 g/l of meer bedraagt. Voor Frankrijk buiten de Elzas is dat uitzonderlijk veel, bijna evenveel als de 9 g/l voor Duitse droge wijnen. Sprekende waarvan, hoe zou Riesling het eigenlijk doen als hij aan de Loire aangeplant mocht worden?

Twee subappellations

In 2012 kreeg Savennières er twee subappellations bij: Savennières Roche aux Moines en Savennières Coulée de Serrant, allebei binnen de gemeente Savennières. Roche aux Moines telt 33 hectare en ligt op een helling die afloopt naar het zuiden – en daarmee naar de Loire. Coulée de Serrant is met 7 hectare een stuk kleiner. Ook deze cru ligt op het zuiden, verdeeld over twee hellingen in een valleitje tussen Epiré en Roche aux Moines. De wijngaard is het monopolie van Clos de la Coulée de Serrant, eigendom van de familie Joly. Recentelijk heeft enfant terrible Nicolas Joly – de man die letterlijk met iedereen overhoop lijkt te willen liggen – echter besloten om af te zien van zijn eigen appellation.

Minder sulfiet, meer precisie

Chenin voor Savennières laat zich op drie momenten plukken, afhankelijk van de gewenste zuurgraad in de wijn: vroeg, normaal en overrijp. Hoe later de pluk, des te lager de zuren en des te minder de noodzaak voor bacteriologische zurenafbouw, oftewel malo. Bij een vroege pluk is dat juist wel vaak het geval. De producenten van Savennières hebben als collectief een grote stap voorwaarts gezet door hun druiven na de oogst veel minder te zwavelen dan voorheen en ook veel minder sulfiet aan hun wijnen toe te voegen. Een kwestie van niet volgens een achterhaalde 19eeuwse receptuur volgens het principe ‘better safe than sorry’ te werken, maar volgens een 21e   die gebaseerd is ‘less is more’ door nauwkeuriger te werken in wijngaard en kelder.

Ze staan daarin niet alleen, want iets vergelijkbaars is de afgelopen decennia gebeurd met nog de nodige andere Franse witte wijnen – die uit Bordeaux bijvoorbeeld. Het is de zuiverheid en precisie merkbaar ten goede gekomen. In het streven om een echte ‘terroirwijn’ te maken zijn bio en biodynamie zijn in opmars, evenals het gebruik van natuurlijke gist. Ook krijgen bepaalde wijnen tegenwoordig een jaar houtopvoeding. Savennières is daardoor niet langer saai, maar juist intrigerender dan ooit. Enkele producenten die de moeite waard zijn, zijn o.a. Domaine Pierre Bise, Domaine du Closel, Domaine des Baumard, Domaine Pierre Bise, Domaine des Deux Vallées, Domaine aux Moines, Château d’Epiré, Clos de la Coulée de Serrant en Eric Morgat.

In het glas en aan tafel

Hoe smaakt Savennières nu precies? Ter plaatse heeft men geprobeerd dat in min of meer algemeen geldende termen te omschrijven met naar goed Frans gebruik veel aromatische associaties.

Voor de standaardversie betekent dat: een diep strogele kleur; geur van hooi, lindebloesem, varen, jasmijn plus peer en witte perzik. Later mag je ook gaan denken aan bijenwas en gedroogd fruit. In Frankrijk ontwaart men dan ook, afhankelijk van de mate van rijpheid bij de pluk, een zekere mate van zalvendheid en complexiteit, diepte en, krachtige mineraliteit. Vooral na 10 tot 15 jaar worden de wijnen ronder en gaan ze smaken naar honing, acacia en kweepeerjam. Als het echt goede zijn tenminste.

Voor de cru’s is de beschrijving wat korter: aanvankelijk floraal en mineraal in de geur met later peer, kweepeer, abrikoos en witte perzik. Bij ontwikkeling komen er gedroogd fruit, bijenwas en een rokerige toets. De smaak wordt getypeerd als rond en fluwelig met grote lengte in de afdronk.

Savennières is geen wijn om zomaar te drinken, maar expliciet bedoeld voor aan tafel. Wat gaan we daar dan vervolgens bij eten? Van dat soort vragen lust men in Frankrijk wel pap. Om te beginnen voor de standaardversie: riviervis als snoekbaars in botersaus, gerookte paling, gebakken sint jakobsschelpen, gegrilde zalm, blanquette de veau, kazen al Livarot, Maroilles, Selles-sur-Cher en Salers. Bij cru’s denkt men aan zowel Franse als Aziatische zaken zoals: saffraancurry, Thaise gerechten met basilicum, kalfszwezerik met artisjok en varkenskotelet met appel. Moelleux mag bij met blauwaderkaas en eend met aigre-doux van gele perzik.

Los van al die lekkere details, hoewel Savennières vandaag de dag een stuk jonger toegankelijk is dan in het verleden, is en blijft het wijn met een bovengemiddeld ontwikkelingspotentieel. Een jaar of tien bewaren mag dus geen probleem zijn.

René van Heusden

Lees ook: Chenin: Loiredruif voor gevorderden (deel 1)

Welke zichzelf serieus nemende wijndrinker (m/v) durft anno 2016 nog gezien te worden met een merkwijn van het type generieke AC Bordeaux in het glas? Bordeaux is toch helemaal uit de tijd? En merkwijnen zijn er toch voor onzekere mensen die niets van de ‘juiste’ namen afweten? Bij het huis Dourthe denken ze daar wat genuanceerder over. Ook al is het op papier maar simpele een Bordeaux, hun prestigewijn Essence de Dourthe laat menige cru classé achter zich!

Patrick Jestin, algemeen directeur van Dourthe, was recentelijk in Nederland om bij restaurant Noble in ’s-Hertogenbosch de jaargang 2010 van Essence te laten proeven, samen met nog wat andere (château)wijnen uit zijn portfolio die door importeur Verlinden Drink & Discover gevoerd worden. En laat het nog maar eens gezegd zijn aan het adres van alle sceptici: Bordeaux 2010 proeven (en drinken) is bepaald geen straf.

Big business

Jestin werkt zelf al weer 30 jaar bij Dourthe na eerst in de parfumbranche actief te zijn geweest. In die tijd heeft hij heel wat veranderingen meegemaakt en is hij betrokken geweest bij de ontplooiing van allerhande nieuwe initiatieven. Hij kwam binnen bij het in 1840 opgerichte bedrijf in een periode waarin dat al weer een tijdje geen familiebezit meer was, maar als CVBG-Dourthe op de belangstelling mocht rekenen van branchevreemde multinationals als Douwe Egberts en Bols-Wessanen. Dat werd dus geen doorslaand succes. In 1998 kregen hij en twee andere directieleden de kans op een managementovername onder gunstige voorwaarden. Volgens Jestin hadden de banken toen genoeg vertrouwen in Dourthe om met een royaal krediet over de brug te komen. De laatste stap in eigendomswisselingen volgde in 2007, toen het deel uit ging maken van de in de Champagne gevestigde Groupe Thiénot sinds die een meerderheid van de aandelen had weten te verwerven.

Eigen châteaux

Hoewel Dourthe van huis uit een handelshuis (négociant) was, is het in 1979 begonnen met het aankopen van eigen châteaux, om te beginnen cru classé Belgrave (Haut-Médoc). In 1990 kwamen daar de châteaux La Garde (Pessac-Léognan) en Pey La Tour (Bordeaux Supérieur) bij. In 1995 werd Le Boscq (Saint-Estèphe) gekocht, terwijl vanaf 2005 Grand Barrail Lamarzelle Figeac (Saint-Emilion Grand Cru) gepacht wordt. De meest recente aanwinst is Reysson (Haut-Médoc), dat al sinds 2001 door Dourthe beheerd werd. Al deze châteaux zijn samen met de drie die Thiénot al in eigendom had – Rahoul (Graves), de Ricaud (Cadillac – Côtes de Bordeaux) en Haut Gros Caillou (Saint-Emilion) – ondergebracht in Vignobles Dourthe.

Merkwijnen

Als handelshuis voert Dourthe vanzelfsprekend diverse merkwijnen, van instapniveau als Grands Terroirs (bij Albert Heijn) tot meer ambitieus zoals Beau Mayne en Dourthe No. 1, de tweede in zowel rode als witte uitvoering. In ’s-Hertogenbosch was de in 1988 – en daarmee al vijf jaar eerder dan de rode – gelanceerde witte Dourthe No. 1 van 2015 de eerste wijn in het glas. Het is een Bordeaux blanc sec op basis van sauvignon blanc. Idealiter drink je hem ’s zomers op een terras in Arcachon met een dozijn van de lokale oesters erbij, maar op een grijze herfstdag in Nederland bij gougères van Edwin Kats smaakt hij ook prima als aperitief voor de lunch. Levendig, expressief en spatzuiver. Rechttoe, rechtaan en met een hoge doordrinkfactor.

Ultieme assemblage

Maar goed, het was allemaal begonnen om die rode Essence. Je zou die kunnen typeren als een garagewijn. Want wat is het concept? Belgrave, La Garde, Le Boscq en Grand Barrail Lamarzelle Figeac krijgen alle vier onbeperkte financiële ruimte om van hun beste percelen – momenteel in totaal 11 hectare – wijn van optimale kwaliteit te maken. In de wetenschap dat oenoloog Michel Rolland adviseert, wekt het geen verbazing dat perfecte rijpheid hierbij een vanzelfsprekendheid is. Alleen de allerbeste vaten worden uiteindelijk bij Dourthe in Parempuyre geassembleerd en krijgen vervolgens nog een jaar extra houtopvoeding. Cabernet sauvignon is in de regel goed voor de helft van de samenstelling, terwijl bij de aanvullende rassen het vrij hoge percentage petit verdot opvalt. Jestin en zijn bedrijf beschouwen Essence als het ultieme voorbeeld van een assemblage. En is assembleren niet een handelsmerk van Bordeaux?

Select

Van het oogstjaar 2010 zijn welgeteld 6000 flessen gebotteld. Aangezien Essence alleen in goede jaren uitkomt, zijn 2011, 2012 en 2013 overgeslagen. Het eerste jaar dat na 2010 op de markt zal komen, is daarom 2014. Een dure grap omdat uiteindelijk maar een deel van die bijzondere wijnen gebruikt wordt? Jestin vindt van niet, omdat de afzonderlijke châteaux profiteren van de opgedane ervaringen bij de toepassing van innovatieve technieken. Hij verwacht ook dat de productie in komende jaren wel wat groter zal worden. De prijs van Essence mag er overigens zijn met 89 euro exclusief BTW inkoop voor horeca en detailhandel in het geval van 2010 en 79 euro in dat van 2008. Maar daar heb je dan ook wel wat voor. Gelet op zijn kwaliteit en zijn multiregionale samenstelling is het natuurlijk een prachtwijn om etikettendrinker in blindproeverijen mee op het verkeerde been te zetten. Succes verzekerd.

Proef op de som

Jestin liet van Essence de Dourthe behalve 2010 ook 2008 en 2005 proeven, twee monumentale jaargangen dus met een wat lichter millésime ertussen. Zie Essence 2008 tussen 2005 en 2010 als de lichtvoetige 4e symfonie van Ludwig van Beethoven tussen diens dramatische 3e en 5e. Jestin kon zich in ieder geval prima in deze vergelijking vinden.

Van jong naar gerijpt:

• 2010: Wijn uit een geweldig jaar met de allure van een grand cru. Concentratie, kracht, weelderigheid en nog nauwelijks enige ontwikkeling. Compact fruit, intens, aanwezige maar rijpe tannine, mooi versmolten hout, prachtige lengte. Kortom, een mondvol wijn. Nu al aangenaam, maar met groots ontwikkelingspotentieel.

• 2008: Goed jaar, maar geen top. Dat proef je. In alle opzichten duidelijk wat lichter van structuur en met ook al de nodige ontwikkeling en het welbekende sigarenkistje in de maak. Gemiddelde body en intensiteit. Nu drinken. Hoe zeiden de oude Engelse schrijvers het ooit? Excellent luncheon claret.

• 2005: Dit is wel weer een groot millésime, maar inmiddels wel dik 10 jaar oud. Dat merk je aan het gerijpte karakter met tertiaire trekjes. Open, mooi aromatisch met voorspelbaar zwart fruit en ceder, evenals leer en tabak, in de smaak weer dat gerijpte zwarte fruit, chocolade en een machtige tanninestructuur. Daarom nu toch maar drinken?Van drie van de vier châteaux die een bijdrage leveren aan Essence kon ook 2010 beoordeeld worden. Daarvan bleek Le Boscq al heel toegankelijk en op dronk, Belgrave een echte charmeur met nog volop reserve en La Garde de meest klassieke met een indrukwekkende concentratie, pit en lengte. De witte 2013 van La Garde, gemaakt van sémillon, sauvignon blanc en sauvignon gris was allesbehalve een straf. Moraal van het verhaal? Bordeaux is zo gek nog niet. Importeur: Verlinden Drink & Discover, www.verlindendrinkanddiscover.nl

René van Heusden