Nieuws

De beste rosé van 2006 komt uit de Wijngaard Hof van Twente. Alweer, want vorig jaar wist de Nederlandse wijngaard ook de prijs voor de favoriete rosé op het evenement Rosé aan Zee binnen te slepen. Rosé aan Zee beleefde zaterdag 9 en zondag 10 juni zijn eerste lustrum, de organisatoren kijken terug op een heerlijk ontspannen evenement met uitzonderlijke drukte.
Op zaterdag 9 en zondag 10 juni vierde Rosé aan Zee, de unieke roséproeverij aan het strand, zijn eerste lustrum met een bijzonder goed bezocht evenement. Organisator Uitgeverij De Wijnpers kan terugzien op een heerlijk ontspannen evenement, dat vooral zaterdag bijzonder druk was. Zo’n 150 rosé’s van meer dan 25 importeurs stonden op de proeftafels.

Ditmaal helaas geen zonovergoten terras van Beachclub ‘De Oase’ in Scheveningen, maar een overkapping die moest zorgen dat er ook bij een bui probleemloos kon worden doorgeproefd. Uiteindelijk viel er geen druppel, maar was het wel ongedwongen gezellig in de knusse strandtent.  Door bijna 600 gasten werd zeer geanimeerd en serieus geproefd.

Het succes van deze Rosé aan Zee is natuurlijk ook te danken aan de mooie wijnen die de deelnemende importeurs op de proeftafels hadden staan en zeker aan de samenwerking tussen de geoliede teams van Beachclub ‘De Oase’ en Perswijn. De maaltijden werden dit jaar zeer gewaardeerd door de sponsoring en recepten van Rosé d’Anjou.

Gedurende zaterdag en zondag konden de bezoekers weer hun favoriete Rosé te kiezen. Rond 20.00 uur werden de winnaars bekend gemaakt. Voor de einduitslag werden de punten van beide dagen bij elkaar opgeteld, met de volgende, zeer verrassende  uitslag:

1.                  De Beste Rose 2006: Wijngaard Hof van Twente 2006, De Sueterie.

2.                  Domaine Les Rouesses, Reuilly Rosé, 2006, Loire (Frankrijk) (Wijnshopper BV)

3.                  Castano Mmmm 2006, Monastrell, Yecla (Spanje)  (La Gironde Wijnimport)

Na het proeven was er ook nog veel te drinken en te genieten, de liefhebbers bleven na de strandmaaltijd nog lang hangen.

Bordeauxwijnen hebben het momenteel niet makkelijk op de Nederlandse markt. Afgelopen jaar viel er een daling in volume van 12% te noteren en een daling in waarde van 3%.  Hoewel er daarmee nog altijd 97.700 hectoliter overbleef, verdeeld over 74% rood en 26% wit, is het de hoogste tijd voor een tegenoffensief om het tij te doen keren. In samenwerking met Sopexa voert het CIVB daarom campagne rond het thema ‘betaalbaar’.
Bordeauxwijnen hebben het momenteel niet makkelijk op de Nederlandse markt. Afgelopen jaar viel er een daling in volume van 12% te noteren en een daling in waarde van 3%.  Hoewel er daarmee nog altijd 97.700 hectoliter overbleef, verdeeld over 74% rood en 26% wit, is het de hoogste tijd voor een tegenoffensief om het tij te doen keren. In samenwerking met Sopexa voert het CIVB daarom campagne rond het thema ‘betaalbaar’. De regio heeft namelijk het imago alleen maar peperdure wijnen te produceren, c.q. onvoldoende kwaliteit voor prijs te bieden. Beide opvattingen zijn slechts gedeeltelijk juist. Een bijkomend probleem is het ietwat ‘stoffige’ imago van Bordeaux.

Voor de tweede keer is daarom een boekje gemaakt met daarin, naar eigen zeggen, een ‘hitparade’ van ‘de lekkerste betaalbare Bordeaux-wijnen die verkrijgbaar zijn op de Nederlanse markt’. Deze campagne rond Bordeaux Abordables loopt overigens ook in Frankrijk zelf  en diverse andere belangrijke exportlanden. De selectie wordt telkens gemaakt door een nationale jury. Op 11 juni werd de Nederlandse selectie voor 2007 voorgesteld tijdens een presentatie in Theater ’t Spant in Bussum. Er is gewerkt met drie prijscategorieën: tussen 4,00 en 6,99 euro, tussen 7,00 en 9,99 euro, en tussen 10,00 en 15,00 euro.  

Hoewel de jury helaas nogal veel te veel matige en/of karikaturale wijnen door de mazen van het net heeft laten glippen – gebrek aan referentie en ervaring bij sommige proevers? – haalden van de in totaal 328 ingezonden wijnen slechts 62 een plaatsje op de proeverij n Bussum en een vermelding in het boekje. Tachtig importeurs hadden wijnen ingezonden Dat geeft ernstig te denken, zowel over het niveau van de generieke wijnen als Bordeaux en Bordeaux Supérieur – want daar gaat hier hoofdzakelijk over – als over de wijze waarop nog te veel Nederlandse importeurs hun selectie plegen ui te voeren.  Interessant gegeven is dat bijna de helft van de verkozen wijnen in de prijscategorie boven 10 euro te vinden is. De complete lijst van 62 wijnen is te vinden op twee websites: http://www.francewijnen.nl/ en http://www.bordeaux.com/

Het goede nieuw is dat het in de periferie van Bordeaux niet enkel treurigheid en crisis is. In tegendeel zelfs. Er worden daar ook akelig goede wijnen gemaakt, zoals je die nergens anders ter wereld zult tegenkomen. Klassiek, lekker en herkenbaar tegelijk. Het is geen toeval dat de kwaliteit van dit soort wijnen nauw samenhangt met de mentaliteit en het enthousiasme van de producent(e). Er is dus volop hoop voor Bordeaux. Om Jules Deelders ode aan de jazz te parafraseren: Bordeaux was. Bordeaux is. Bordeaux blijft!

Onderstaand elf écht lekkere Bordeaux:

Wit:

Château Tour de Mirambeau Réserve 2006
Bordeaux
Kwast, € 8,50

Château Coucheroy 2005
Pessac-Léognan blanc
Gastrovino, € 10,45  

Rood:

Château de Parenchère 2004
Bordeaux Supérieur
Henri Bloem, € 7,95

Château La Fleur de By 2004
Médoc
Sligro, € 9,34

Clos Sainte-Anne 2003
Premières Côtes de Bordeaux
Chabrol, € 9,75

Dourthe No. 1 2004
Bordeaux
Oud Reuchlin & Boelen, € 9,95

Château Feret-Lambert 2004
Bordeaux Supérieur
Herman, Chabrol, €  12,00

Château Franc Pipeau 2004
Saint Emilion Grand Cru
Colaris, € 12,50

Joly Rivage 2004
Bordeaux Supérieur
Schouten, € 12,95

Château Saint-Ahon 2003
Haut-Médoc
Maison de Saumur et de Loire, € 12,95

Château Robin 2003
Côtes de Castillon
Jean Berger, €  14,25

Voor contactgegevens van de importeurs zij verwezen naar de genoemde sites.

foto: Thibault Despagne van Château Tour de Mirambeau

René van Heusden

Investeringsmaatschappij HAL Investments B.V. heeft op 12 juni een meerderheid in de aandelen van Delta Wines verworven. Ook het management wordt een belangrijke aandeelhouder. Delta Wines is de overkoepelende holding van drie bedrijven die in 2006 een gezamenlijke omzet van 75 miljoen euro realiseerden.
Investeringsmaatschappij HAL Investments B.V. heeft op 12 juni een meerderheid in de aandelen van Delta Wines verworven. Ook het management wordt een belangrijke
aandeelhouder. Delta Wines is de overkoepelende holding van drie bedrijven die in 2006 een gezamenlijke omzet van 75 miljoen euro realiseerden
• DGS Wijnkopers B.V., marktleider op het gebied van prijs/kwaliteit met wijnen voor zowel grote supermarkten als de vakhandel, slijters en (horeca)groothandel
• Coenecoop Wine Traders B.V., ‘eigenzinnige wijnhandelaren’ die volume combineren
met een moderne en professionele aanpak van de verkoop van biologische en Fair Trade wijnen
• Pallas Wines B.V., ‘eigenwijs’ en vastbesloten tot de kwalitatieve top in Nederland te gaan behoren.
Teun Los en Pim Nolen, oprichters en hoofdaandeelhouders, zullen de leiding overdragen aan Joris Snelten (algemeen directeur) en Ralph Zopfi (directeur operationele zaken). Ze blijven tot 1 januari 2008 als adviseur aan de onderneming verbonden.

Ook buiten Bordeaux weten wijnproducenten snel de rechtbank te vinden, wanneer hun iets niet zint. Zie de Languedoc. Daar hebben producenten bij de Franse justitie en verzoek ingediend om de kersverse Vin de Pays de Vignobles de la France te verbieden. Het verzoek is direct gekomen na de publicatie van het officiële decreet voor deze nieuwe categorie vin de pays.
Ook buiten Bordeaux weten wijnproducenten snel de rechtbank te vinden, wanneer hun iets niet zint. Zie de Languedoc. Daar hebben producenten bij de Franse justitie en verzoek ingediend om de kersverse Vin de Pays de Vignobles de la France te verbieden.

Het verzoek is direct gekomen na de publicatie van het officiële decreet voor deze nieuwe categorie vin de pays. De in Béziers gevestigde organisatie Vignerons Indépendents de l’Hérault is niet te spreken over deze generieke herkomstbenaming, omdat die niet verbonden is met een specifiek gebied of terroir, maar naar believen kan worden samengesteld uit wijnen van bijna overal in Frankrijk.
Behalve een ideële tegenwerping hebben de klagers ook een economisch bezwaar in de vorm van bedreigd eigenbelang. Nu nog wordt 80% van alle Franse vins de pays in de Languedoc geproduceerd, met voorop de Vin de Pays d’Oc. Een vergelijkbaar initiatief in Spanje, Vino de la Tierra de España, is ook al op verzet uit diverse regio’s gestoten. Minder moeite heeft men in de Languedoc dan weer met de kersvers gelanceerde Vins de Pays de l’Atlantique uit Bordeau en omstreken.

Het is even een poosje rustig geweest in makelaarskringen te Bordeaux, maar nu is het weer zover. Opnieuw staat daar een bekend château openlijk te koop. Ditmaal betreft het Château La Pointe in Pomerol, dat eigenlijk al een half jaar officieus op de markt was. Voor wie geïnteresseerd mocht zijn in een wijnbelegging die naam waardig, huidig eigenaar Stéphane d’Arfeuille heeft momenteel een vraagprijs in gedachte van 32 miljoen euro.
Het is even een poosje rustig geweest in makelaarskringen te Bordeaux, maar nu is het weer zover. Opnieuw staat daar een bekend château openlijk te koop. Ditmaal betreft het Château La Pointe in Pomerol, dat eigenlijk al een half jaar officieus op de markt was.

Voor wie geïnteresseerd mocht zijn in een  wijnbelegging die naam waardig, huidig eigenaar Stéphane d’Arfeuille heeft momenteel een vraagprijs in gedachte van 32 miljoen euro. Aanvankelijk was dat 40 miljoen, maar gelet op het uitblijven van een serieus bod bleek dat wat te hoog gegrepen. Volgens onbevestigde geruchten – we hebben het tenslotte over Bordeaux! – zouden al wel diverse gegadigden belangstelling getoond hebben.  

De eventuele koper krijgt met La Pointe een wijngoed met 21,5 hectare wijngaard en een park van 3,5 hectare. Het is daarmee een van de grotere bezittingen binnen de appellation Pomerol. Een probleempje is alleen dat het terroir met zijn zandige bodem niet optimaal is om grote wijnen te produceren. Kwalitatief gezien behoren de 120 duizend flessen die hier jaarlijks geproduceerd worden daarom eerder tot de middenmoot.

Voor de Bourgogne is de jaargang 2005 een absolute droom: de wijnen hebben rijpheid, kracht en frisheid tegelijk. De streek is al verwend met veel goede jaren, maar 2005 spant de kroon. In het prachtig verbouwde Restaurant De Echoput presenteerde Bouchard Père et Fils de jaargang 2005 samen met zijn importeur Oud, Reuchlin & Boelen.
Voor de Bourgogne is de jaargang 2005 een absolute droom: de wijnen hebben rijpheid, kracht en frisheid tegelijk. De streek is al verwend met veel goede jaren, maar 2005 spant de kroon. In het prachtig verbouwde Restaurant De Echoput presenteerde Bouchard Père et Fils de jaargang 2005 samen met zijn importeur Oud, Reuchlin & Boelen.

Bouchard Père et Fils is een klassiek Bourgognehuis, werd in 1995 overgenomen door Champagne Henriot. Het huis bestond al 275 jaar, maar eind jaren tachtig, begin jaren negentig ontstonden familieproblemen: die dijde te veel uit, zodat er te veel aandeelhouders waren. Henriot was niet alleen vanwege een goede partner vanwege de financiën, maar ook omdat hij een frisse wind liet waaien door Bouchard. Na de overname ging Henriot om tafel zitten met een aantal toonaangevende journalisten, om de hele voorraad van Bouchard door te proeven. De vraag was welke van deze wijnen op voorraad zouden moeten worden gehouden en welke niet. De conclusies waren vrij hard: veel wijnen voldeden niet. Het ging om veel geld, maar Henriot besloot om door te zetten en de wijnen te verkopen. Ze werden niet als Bouchard Père et Fils op de markt gebracht, dus het kostte veel geld.

In de afgelopen twaalf jaar is het huis uitgebouwd tot een van de toonaangevende huizen in de Bourgogne, niet alleen handelshuis, maar ook eigenaar van maar liefst 130 hectare. De wijnen kregen veel meer finesse en subtiliteit, en worden gerekend tot de top van de streek. De proeverij toonde dat in al zijn facetten. Grote indruk bij wit maakten de Meursault-Perrières en een nog zeer gesloten Corton-Charlemagne, opmerkelijk subtiel voor deze appellation. Bij rood eveneens veel fraais, met een indrukwekkende (en zeer beperkt verkrijgbare) Beaune Grèves, Vigne de l’Enfant Jesus –prachtig pinot-fruit en geweldige tannines- en een zeer intense en diepe Volnay les Caillerets Ancienne Cuvée Carnot. Superwijnen in een superjaargang.

Veel media gebruikten de persinformatie die Ilja Gort verspreidde rond de introductie van zijn nieuwe wijn Qool. Hubrecht Duijker besloot een aantal feiten in het persbericht te verifiëren en stuitte op onwaarheden. Niet tot genoegen van wijnmaker Gort, die dreigt met juridische stappen als Duijker doorgaat met het ‘beschadigen’ van Ilja. Duijker: “Het doel van mijn commentaar is echter niet om te beschadigen, maar om te herstellen.”
Veel media gebruikten de persinformatie die Ilja Gort verspreidde rond de introductie van zijn nieuwe wijn Qool. Hubrecht Duijker besloot een aantal feiten in het persbericht te verifiëren en stuitte op onwaarheden. Niet tot genoegen van wijnmaker Gort, die dreigt met juridische stappen als Duijker doorgaat met het ‘beschadigen’ van Ilja. Duijker: “Het doel van mijn commentaar is echter niet om te beschadigen, maar om te herstellen. Details van juistheid en compleetheid in de berichtgeving met name, rond een voor het overige toch heel aantrekkelijk idee.”

In het persbericht over de nieuwe wijnen staat dat Ilja Gort een methode heeft ‘herontdekt’. Hubrecht Duijker sprak met de wijnmakers, vader François Pugibet en diens zoon Vincent. Het apparaat wordt al jaren gebruikt op hun Domaine La Colombette. Van een vergeten techniek, die door Ilja als eerste weer wordt toegepast, lijkt dus geen sprake.

‘Om de druiven zo lekker mogelijk te kweken bedrijft Ilja Gort biologische wijnbouw’ staat in het persbericht. Maar de druiven komen van La Colombette, en niet uit de wijngaarden van Ilja Gort. En zo vindt Hubrecht Duijker nog wat onwaarheden in de persinformatie. Zijn verklaring: Ilja Gort pronkt met andermans veren.

Een persbericht opleuken met wat halve waarheden en verzonnen verhaaltjes. Is dat nou zo erg? Volgens Hubrecht Duijker wel, want: “Als wijnpublicisten zijn we voor onze artikelen deels afhankelijk van de informatie die wijnproducenten en wijnhandelaren ons over hun producten verstrekken. Die informatie moet per definitie correct en compleet zijn, anders kunnen onze artikelen dat niet worden. En worden niet alleen wij op het verkeerde been gezet, maar onze lezers ook,” schrijft hij. “Het is een kwestie van vertrouwen. Als dat vertrouwen beschaamd wordt, door welke producent of handelaar ook, dan heb ik daar grote moeite mee, en ben ik eigenlijk best verontwaardigd.”

Ilja reageerde deze keer wél, hij liet Hubrecht Duijker in een e-mail weten: “Het is duidelijk dat je erop uit bent om mij te beschadigen. (…) Vanaf nu zal ik verdere correspondentie doorsturen aan mijn advocaat Oscar Hammerstein.”

Lees het volledige verhaal op de website van Hubrecht Duijker (klik op ‘Actueel Maandbericht’ en scroll naar beneden).

Eddy Gravemaker gaat borrelen met een groep studenten. Wordt dat slempen uit literflessen Lambrusco? Neehoor, de heren van wijndispuut Pino(t) uit Groningen kiezen drie fantastische flessen uit Eddy’s wijnkelder en overtuigen met hun wijnkennis. En dat allemaal met het altruïstische doel het niveau van de eigen wijnkennis te verhogen én dat van de andere leden van studentenverenigingen. Daar draagt Eddy graag een Tour Blanche of Lascombes aan bij.
Studenten zuipen veel bier of slechte wijn. Tenminste dat is zo’n beetje het algemeen vooroordeel. Nu ben ik zelf nooit echt student geweest, ik was niet zo’n studiewonder, maar ik heb wel heel vaak studentenflats bezocht. Dit laatste vooral uit interesse voor de studentes en zeker niet voor de zoete Lambrusco uit 2-liter flessen met schroefdop, die er geschonken werd. (Kent u ze nog? Die grote flessen bedoel ik.)

Maar tijden veranderen. Acht studenten uit Groningen richtten in oktober 2006 het wijndispuut Pino(t) op, met als voornaamste doel het niveau van de wijnkennis te verhogen onder de eigen leden en de leden van studentenverenigingen. Dat is nog eens andere koek uit Groningen.

Begin mei organiseerde het wijndispuut hun eerste wijntrip naar Cahors en Bergerac. Job Seuren, de ongekroonde leider van het dispuut, trad met mij in contact voor de juiste adressen en stelde en passant ook voor om bij mij in Frankrijk wat wijnen te ontkurken. Ik liet de zes heren van het wijndispuut (twee bleven thuis) een vrije keuze uit mijn kelder. Dat leverde een Cos d’Estournel 1990, een Baron Chirel 1994 en een La Tour Blanche 1990 op. De heren hebben smaak, zoveel was meteen duidelijk. Bovendien verraste hun parate wijnkennis mij enorm.
De Cos d’Estournel had een mooie kruidige neus, maar toch nog veel harde tannines,  nog 5 tot 10 jaar geduld zal hier naar mijn smaak veel verbetering in kunnen brengen. De Baron de Chirel had veel rijp fruit en mooie rijpe tannines, perfect op dronk. Bordeaux kreeg nog een tweede kans middels twee halve flessen Lascombes 1975. De eerste viel zwaar tegen, uitgedroogd fruit en duidelijk over de top. De tweede daarentegen was zeer fraai met mooie zoete tannines en veel fruit. Ongelooflijk, wat een verschil tussen deze twee flessen. Maar de absolute winnaar van de avond was de
La Tour Blanche 1990: een sensationele Sauternes barstensvol zoet fruit en honing. De heren gingen tevreden naar huis en ik heb genoten van dit jonge leergierige gezelschap. Wel jammer dat het dispuut alleen uit heren bestaat, die studentes drinken zeker nog steeds Lambrusco.

U kunt het wijndispuut inhuren voor proeverijen, voor meer informatie: job_seuren@hotmail.com

Eddy Gravemaker

Le Temple sur Lot, Frankrijk

Parkeer je auto op een invalidenparkeerplaats, daar is ruimte genoeg. Toiletbezoek? De rolstoelwc’s zijn ruim en schoon. Dat zijn adviezen van wijnschrijver Ilja Gort, die bij wijnliefhebber E. van Bruinessen in het verkeerde keelgat schoten. Hij schreef boze brieven naar de uitgever van Gort en naar de grappende wijnmaker zelf. De reactie? Helemaal niets…
Wijnmaker Gort adviseert Nederlanders niet alleen op de calorieën te letten en vooral zijn nieuwe wijn te kopen, hij heeft nog meer wijze levenslessen in de aanbieding. Zoals de aanbevelingen die meneer E. van Bruinessen in het Wijnsurvivalboek aantrof. Een citaat: “Eenmaal bij de toiletten aangekomen kunnen we kiezen tussen ‘Dames en Heren’ Maar… er is nog een mogelijkheid: het invalidentoilet! Dat wordt namelijk nooit gebruikt. Het is er altijd schoon. D’r wordt niet over de rand gepist. Er is altijd wc-papier. En in de laatste plaats die praktische handsteunen waarmee je jezelf voor omvallen kunt behoeden en na gedane arbeid weer overeind kunt hijsen. Maar daar moet je niet voor in de rij hoeven te staan. En het moet er niet vies ruiken. Kies daarom waar mogelijk voor het invalidentoilet. Simuleer bij het verlaten van de ruimte voor alle zekerheid een moeilijk been.” Braakneigingen kreeg meneer Van Bruinessen ervan. En die gingen niet over toen zijn vrouw om hem te troosten, een stukje uit het boekje ‘Leven als Gort in Frankrijk’ voorlas: bij het eerste pompstation na Parijs zegt Gort zijn Chevy op een invalidenparkeerplaats ‘neer te pletteren’.

Meneer Van Bruinessen is woedend. En dat heeft een reden. “Een jaar of veertien geleden ben ik door een ongeval verlamd geraakt en sinds die tijd verplaats ik me hoofdzakelijk rijdend,” schrijft hij. “Het mag toch niet zo zijn dat meneer Gort zomaar een grote groep mensen kan beledigen?”

Van Bruinessen grijpt naar de pen en schrijft een boze brief naar Uitgeverij Tirion. Geen reactie. Ook een tweede brief, een half jaar later, en zelfs een derde brief, leveren geen reactie op. Dan maar een brief aan de besnorde grappenmaker zelf. Want Van Bruinessen vindt de boeken van Gort best leuk, schrijft hij. “Maar ik vraag me werkelijk af wat het voor toegevoegde waarde heeft er een hele pagina aan te wijden om mensen te overtuigen om overal waar mogelijk het invalidentoilet te gebruiken.” Zijn vraag: verwijder de gewraakte passages uit het boek. De reactie vanaf Chateau de la Garde: oorverdovende stilte.

Perswijn nam contact op met Uitgeverij Tirion met het verzoek om een reactie. Tot nu toe heeft de uitgeverij nog niet inhoudelijk gereageerd.

Reactie via e-mail:
“Ik ben erg blij met het stukje op de site over Ilja Gort. Toevallig heb ik met Eric van Bruinessen in dezelfde periode in het revalidatiecentrum ‘de Hoogstraat’ gelegen. Ik zit ook in een rolstoel i.v.m. een dwarslaesie. Ik kan mij alleen maar bij Eric zijn kwaadheid en verontwaardiging aansluiten en ben heel benieuwd of de ‘heer’ Gort het op kan brengen om zijn excuses aan te bieden.”
Rolstoelende wijninkoper Chris Schrijver, ‘De Beukelaer’ Wijnimport, Soest

Ook reageren? Stuur een e-mail.

Het is niet altijd gemakkelijk kiezen naar welke proeverij je moet gaan. Met enige spijt moest ik het proeven van de Graham’s 1963 en 1945 overlaten aan René van Heusden. Maar er was compensatie: op de proeverij van Horizon Wines liet Dirk van der Niepoort zijn eigen wijnen proeven naast de wijnen die hem inspireerden. Wat een wijnen, en wat een inspiratie!
Het is niet altijd gemakkelijk kiezen naar welke proeverij je moet gaan. Met enige spijt moest ik het proeven van de Graham’s 1963 en 1945 overlaten aan René van Heusden. Maar er was compensatie: op de proeverij van Horizon Wines liet Dirk van der Niepoort zijn eigen wijnen proeven naast de wijnen die hem inspireerden. Wat een wijnen, en wat een inspiratie!

Mick Kooistra, voorheen werkzaam bij Vinites, bouwde de afgelopen jaren rustig voort aan een eigen portfolio onder de naam Horizon Wines. Maandag 21 mei presenteerden ‘zijn’ belangrijkste producenten hun wijnen. Er stonden veel bijzondere flessen op tafel, onder andere van Alonso del Yerro (Ribera del Duero), Wither Hills (Nieuw-Zeeland), Michel Torino (Argentinië), Tomàs Cusiné (Catalunya), en nog veel meer. Eigenzinnige producenten die staan voor hun wijnen, net als het boegbeeld, Port- en Douro-producent Dirk van der Niepoort. Deze presenteerde zijn eigen wijnen naast de wijnen die hem inspireerden tot die wijnen. Zijn elegante Vertente 2004 bijvoorbeeld toonde zijn finesse naast de smakelijke Poujeaux 2004, Moulis. Redoma 2001 toonde een klassiek en stevig karakter en was zelfs frisser dan de overigens fraaie Barolo van Sandrone, ook uit 2001. Batuta was er in 2005 –magistraal- en 2004 –ook niet onaangenaam, met daarnaast de Hermitage 2004 van J.L. Chave, pure finesse en lengte –werkelijk bijzondere inspiratie. Twee jaargangen van de intense en tegelijk frisse en tanninerijke Charme –weer met een iets mooiere 2005- stonden naast een ongenaakbare La Tâche 2002 van het Domaine de la Romanée-Conti, een prachtige rode Bourgogne, maar nog veel te jong. De voor de Dourostreek opvallend frisse en mineralige witte Redoma Reserva 2005 mocht zich spiegelen aan een al even mineralige, vette Chassagne-Montrachet Morgeot van Morey (2004). Wat een wit geweld! Tja, en dan de Riesling, ook zo’n eigenzinnig stokpaardje van Dirk van der Niepoort. Het houdt niet op.
Wie wil genieten van een ‘gewone’ Niepoort (als die al bestaan) is er natuurlijk nog de ‘Gestolen Fiets’, een originele rode Douro, heerlijk soepel en fruitig, met kersen en een vleugje chocola, een lichte kruidigheid, echt Douro, maar niet te streng. Toch ook weer iets bijzonders….