Nieuws

De affaires rond de Tour zijn nog maar net achter de rug, of Charlotte van Zummeren ontdekt een andere vorm van doping. Kennelijk wordt wijn al jaren, nee: eeuwen versterkt, verbeterd of aangepast. En de prestaties verhogen mág gewoon in de wijnwereld, of niet?
Er was geen ontkomen aan, de laatste weken.
De Tour de France was iedere dag op de buis. Waar de Tour is, is doping en ook dit jaar was dat geen uitzondering. De ronde uitrijden zónder doping is zowat onmogelijk, dus het verbaast me iedere keer weer dat er zo’n gedoe van wordt gemaakt. Doping hoort bij wielrennen, in ieder geval bij de Tour de France. Drie weken lang fietsen, onder de meest moeilijke omstandigheden, redt niemand zonder prestatieverhogende middelen, hoe je het ook wendt of keert. Het zou ook zonder kunnen, gewoon fietsen op koolhydraten, vocht en vitaminen, maar in dat geval duurt de Tour twee keer zo lang en dat kost te veel mankracht, manuren, televisietijd en andere investeringen. Het is een idiote spagaat. Enerzijds moet de Tour schoon zijn, anderzijds mag de ronde niet te lang duren.

Wat doet doping? Het pept op en helpt te herstellen. Wijn kun je ook oppeppen. Als de most te slap is, kun je suiker toevoegen waardoor het alcoholpercentage stijgt. Dat mag alleen niet in het grootste deel van Europa. Wijn moet het op eigen kracht doen, redeneert de wetgeving. In het koudere Noordelijke deel van Europa is het nog wel toegestaan, maar wordt het toevoegen van suiker aan de most niet gezien als naturel en echt. De wijn moet het hebben van de eigen sappen, terroir en fermentatie. Alle kunstmatige toevoegingen zijn in de oude wereld uit den boze. Het neemt dan wel meer tijd om een mooi glas te maken, maar het is niet anders.

In de nieuwe wereld is het daarentegen heel normaal om wijn een zetje te geven. Houtsnippers, industriële gisten, geconcentreerdheid opvoeren, zuurtje erbij, niets laten ze om wijn een extra dimensie te geven. Zonder er stiekem over te doen

In Veneto, een provincie in het noordoosten van Italië, bestaat er al veel langer een andere manier voor het oppeppen van wijn. De wijnmakers voegen jonge wijn toe aan de droesem van de Amarone, waardoor een tweede gisting plaatsvindt en de wijn meer alcohol, extractie, aroma en smaak krijgt. De druiven voor de Amarone worden laat geplukt en gedroogd. Daarna vindt een droge fermentatie plaats en dat geeft een geconcentreerde most. Vervolgens wordt daar een jonge wijn aan toegevoegd, die opnieuw gaat gisten. Het resultaat, na een tot twee jaar fustrijping, is een Ripasso Valpolicella Superiore. Een stevig glas wijn, die de rit van een lange, voedzame maaltijd moeiteloos uitzit en zich goed laat combineren met blauwe kaas.

Dit oppeppen van de wijn is volledig naturel en toegestaan. Echt een schone vorm van wijn ‘doping’.

Charlotte van Zummeren

Charlotte is vinoloog en afgestudeerd sommelier
aan de Academie voor Gastronomie van Peter Klosse.
Op dit moment volgt zij de Diploma Course.

< Stuur deze pagina door >

Restaurant Linnen heeft het lidmaatschap van de Jeunes Restaurateurs d’Europe (JRE) opgezegd. Vanaf 31 december hoort het restaurant in Oisterwijk niet meer bij een van de belangrijke restaurant-organisaties van ons land. Mede-eigenaar en ´gezicht´ van de bediening, Alwin Houwing, is duidelijk: “We kunnen ons niet meer goed vinden in de benadering van de Jeunes Restaurateurs. Kwalitatief zit het niet op het juiste niveau, het heeft voor ons gewoon geen toegevoegde waarde.”
Restaurant Linnen heeft het lidmaatschap van de Jeunes Restaurateurs d’Europe (JRE) opgezegd. Vanaf 31 december hoort het restaurant in Oisterwijk niet meer bij een van de belangrijke restaurant-organisaties van ons land. Mede-eigenaar en ´gezicht´ van de bediening, Alwin Houwing, is duidelijk: “We kunnen ons niet meer goed vinden in de benadering van de Jeunes Restaurateurs. Kwalitatief zit het niet op het juiste niveau, het heeft voor ons gewoon geen toegevoegde waarde.”

JRE koopt wijn in voor de restaurants die bij de organisatie zijn aangesloten. Houwing is niet tevreden. Hij meent dat de kwaliteit van de gezamenlijk ingekochte wijnen tekortschiet, maar Linnen is wel verplicht de afgesproken hoeveelheden te kopen.  “Eind van het jaar komt een vrachtwagen met flessen voorrijden omdat we ons quotum aan huiswijnen niet hebben gehaald. En afnemen zullen we. Maar die wijnen zijn gewoon niet lekker, we verkopen hier nu eenmaal veel meer champagne. Logisch dus om te besluiten dit gezelschap te verlaten.”

Tot nu toe is er nog geen ruchtbaarheid gegeven aan het opstappen van Linnen. “Jeunes Restaurateurs stuurt blijkbaar geen persberichten rond als leden opstappen, alleen als er nieuwe bijkomen,” zegt Alwin Houwing. “Misschien moeten we zelf eens een persbericht gaan rondsturen.” Geen probleem, Alwin, we helpen je graag een handje met de verspreiding van dit nieuws…

Prachtig restaurant trouwens, dat eind volgend jaar gaat verhuizen naar een mooie nieuwe locatie. Een gevoelig verlies voor de Jeunes Restaurateurs, dat is duidelijk.

GrootSpraak, de restaurantgids voor wijnliefhebbers, kende aan Linnen vier druiventrosjes toe. “Twee sommeliers in de zaak met liefde voor het vak en een uitstekende keuken maken van Linnen een echt adres voor de wijnliefhebber,” schreef GrootSpraak. Ook won Linnen onlangs de eerste prijs in de wedstrijd ‘Champagne op de kaart’, in de categorie Toprestaurants.

< Stuur deze pagina door >

Past Cécilia Ciganer-Albeniz bij haar echtgenoot Nicolas Sarkozy? En past barbera bij sangiovese? Columniste Charlotte van Zummeren verbaast zich over combinaties van mensen en druiven, die ogenschijnlijk niet bij elkaar passen.
Sommige stellen doen al van meet af aan de wenkbrauwen fronzen. Cécilia Ciganer-Albeniz werkt als model en trouwt in 1984 met een twintig jaar oudere tv-presentator. De burgemeester die het huwelijk voltrekt wordt staande achter de tafel tot over zijn oren verliefd op de bruid. Liefde op het eerste gezicht. Vier jaar later zwicht Cécilia voor de avances van deze Nicolas Sarkozy en verlaat haar man. Samen hebben ze nu 5 kinderen, ieder twee uit eerdere huwelijken en één zoon van hen beiden. In 2005 was er nog een openlijke huwelijksbreuk maar inmiddels lijkt het païs en vree en het echtpaar woont op het Elysée. De Fransen raken niet uitgesproken over dit merkwaardige stel.

Luigi Dezzani en Mario di Dievole zijn wijnmakers in Italië. Dezzani maakt diverse karakteristieke Piemonte wijnen en Dievole is een echte Toscaan. Samen wilden ze iets heel speciaals maken. Een product dat het beste van beide streken naar voren brengt en iets toevoegt aan het geheel van regionale eigenschappen. De som der delen is in dat geval, volgens beide gepassioneerde wijnmakers, meer dan een optelsom van verschillende druivenrassen. In Piemonte wordt de barbera opgevoed en in Toscane de sangiovese. Na de blend heet deze wijn de Plenum Secundus 1997.

De wijn is intens, diep, en geconcentreerd met een niet te hoog alcoholpercentage van 13 procent. Veel fruit en sappig. Plenum – wat voltallige vergadering betekent – heeft een merkwaardige afdronk. Na de fruittonen is de smaak hol, ondefinieerbaar en niet af. En ik blijf dan maar denken: waarom zou je nu twee druivenrassen uit twee verschillende terroirs gaan blenden, als ze ieder apart al zo karakteristiek en eigen zijn. Een goed huwelijk – maar daar mag iedereen zijn eigen mening over hebben – bestaat uit twee karakters die elkaar aanvullen en niet elkaar in de weg zitten. Op die manier is het geheel meer dan de som der delen.

Plenum Secundus 1997 geeft meer vragen dan antwoorden. De wijn heeft diepgang en kwaliteit, maar mist iets. 
Cécilia Sarkozy is teruggekeerd uit Libië met de arts en verpleegsters, die daar zes jaar hebben vastgezeten. Het echtpaar Sarkozy kan voorlopig niet meer stuk.

En de Plenum Secundus 1997? Misschien ook nog een tweede kans geven?

Plenum Secundus wordt verkocht door Henri Bloem

Charlotte van Zummeren

Charlotte is vinoloog en afgestudeerd sommelier
aan de Academie voor Gastronomie van Peter Klosse.
Op dit moment volgt zij de Diploma Course.

< Stuur deze pagina door >

Afgelopen week is de bekende Oostenrijkse wijnmaker Franz Hirtzberger senior overleden. Hij is 85 jaar geworden. Hirtzberger was een van de drijvende krachten achter het huidige succes van de Wachau, het gebied dat internationaal als het paradepaardje van Oostenrijk geldt. Behalve wijnboer is Hirtzberger ook burgemeester geweest van het plaatsje Spitz in diezelfde Wachau.
Afgelopen week is de bekende Oostenrijkse wijnmaker Franz Hirtzberger senior overleden. Hij is 85 jaar geworden. Hirtzberger was een van de drijvende krachten achter het huidige succes van de Wachau, het gebied dat internationaal als het paradepaardje van Oostenrijk geldt. Behalve wijnboer is Hirtzberger ook burgemeester geweest van het plaatsje Spitz in diezelfde Wachau.

Begin jaren zeventig verzette hij zich in die hoedanigheid fel tegen megalomane plannen om een stuwdam met energiecentrale te bouwen in de Donau. Dat zou de vernietiging betekend hebben van een uniek cultuurlandschap, een van de mooiste en indrukwekkendste in heel Europa. Ook maakte Hirtzberger zich sterk voor de erkenning van de Wachau als zelfstandig wijngebied. In beide opzichten boekte hij resultaat. De dam kwam er niet en dankzij de activiteiten va de vereniging VINEA Wachau steeg de kwaliteit van de wijnen tot ongekende hoogte. De streek beleefde zodoende een ware renaissance.

Intussen is de Wachau door de UNESCO erkend als cultureel werelderfgoed. Het wijngoed van Hirtzberger werd al enige tijd geleid door zijn Franz junior. Het behoort tot de absolute top van de Wachau.

< Stuur deze pagina door >

De Academie voor Gastronomie, gerund door Peter Klosse, start in het najaar met een gastronomische wijncursus. In de cursus staat de smaak van wijn centraal. De tien lessen zijn gebaseerd op het boek ‘Aan de slag met wijn’, geschreven door Peter Klosse zelf.
De Academie voor Gastronomie voegt een gastronomische wijncursus aan haar programma toe. Thema van deze cursus is om wijnen te leren begrijpen vanuit een gastronomisch perspectief. In de bestaande wijncursussen ligt de nadruk vooral op de herkomst van de wijn. In de nieuwe cursus staat de smaak van de wijn centraal. Dat maakt het gemakkelijker om wijnen te begrijpen. De invloed van de techniek op de smaak van wijn is tegenwoordig vaak groter dan die van het gebied waar de wijn vandaan komt.

De nieuwe opzet van de cursus van de Academie voor Gastronomie helpt om de wijnwereld van vandaag beter te begrijpen. De cursus bestaat uit tien lessen, gebaseerd op ‘Aan de slag met wijn’, het standaardwerk over wijn dat door Peter Klosse zelf is geschreven. De cursus wordt gegeven door Nel Minkjan. De eerste les is op 3 september.

Naast de gastronomische wijncursus verzorgt de Academie voor Gastronomie ook de vijfdaagse cursus wijn-spijs en de jaaropleiding Gastronoom/Sommelier. Daarnaast is de Academie ook verantwoordelijk voor het lesprogramma Aankomend Gastronoom dat op vier ROC’s in Nederland gegeven wordt.

Meer informatie: http://www.academiegastronomie.nl/

< Stuur deze pagina door >

Eind juni werd met veel bombarie eetgelegenheid Las Palmas te Rotterdam geopend. Het was een mediagebeuren van jewelste. Een reality show in onvervalste RTL-stijl, met als centrale held natuurlijk voormalig chef Herman den Blijker. Ooit, in een al weer beangstigend ver verleden, inderdaad een topkok. Tegenwoordig vooral zakenman, drijvende kracht achter de Engel Groep en dankzij zijn markante verschijning en/op de TV een BN’er.
Eind juni werd met veel bombarie eetgelegenheid Las Palmas te Rotterdam geopend. Het was een mediagebeuren van jewelste. Een reality show in onvervalste RTL-stijl, met als centrale held natuurlijk voormalig chef Herman den Blijker. Ooit, in een al weer beangstigend ver verleden, inderdaad een topkok. Tegenwoordig vooral zakenman, drijvende kracht achter de Engel Groep en dankzij zijn markante verschijning en/op de TV een BN’er. Moet allemaal kunnen, zolang de hype het niet wint van de werkelijkheid. Hoewel ik misschien gewaarschuwd had moeten zijn door het overdreven mediaspektakel, waren de verwachtingen behoorlijk hoog gespannen toen ik mij naar de onvolprezen havenstad begaf om in dit ‘trendy’ etablissement een maaltijd te gebruiken.

Ik was er op 19 juli voor de lunch. Op zo’n zeldzame zonnige dag waarop het, al wandelend over de Erasmusbrug, duidelijk wordt waarom Rotterdam de enige echte Stad van Nederland is. Maar is het daarmee ook een culinaire wereldstad? Dat zou nog moeten blijken.

De voortekenen waren veelbelovend, want ik had een afspraak met de meest fascinerende vrouw uit de hele Rijnmond en verre omstreken. Zakelijk, zoals dat zo mooi heet. Ook zij houdt van plateaus de fruits de mer, dus de keuze voor het meest ‘trendy’ visrestaurant van Nederland is snel verklaard. Omdat we allebei ook heel veel van champagne houden, zouden we het plateau laten vergezellen van een fles champagne. 

Las Palmas is ondergebracht in een voormalige werkplaats van de Holland-Amerika Lijn. Bij de postmoderne inrichting is dat nog goed herkenbaar. Het is gedaan in de stijl van vergelijkbare ‘trendy’ New Yorkse etablissementen in pakhuizen of industriële gebouwen. De langwerpige ruimte wordt gedomineerd door de al even langwerpige open keuken. Je ziet dus de actie. Daar is over nagedacht. Bij binnenkomst zat Den Blijker pontificaal zichzelf te zijn bij de ingang. Zien en gezien worden lijkt momenteel een belangrijke drijfveer om Las Palmas te bezoeken.

Een vriendelijke jongedame moest ons melden dat er geen menukaart voorhanden was wegens ‘gerezen problemen’. En of we dus het door haar te reciteren lunchmenu wensten te bestellen. Dat wensten we niet. Na enige uitleg begreep ze waarvoor we gekomen waren, een heus plateau van het type waarmee een wereldstad als Parijs laat zien waar het bij gastronomie nu eigenlijk om draait.

De wijnkaart had ik op voorhand al even kunnen inzien. Merkwaardig geval. Men heeft het aantal leveranciers beperkt, met L’Exception/Cordier als dominante huisdealer en Fourcroy-Lenselink als junior partner. De wijnen op de kaart zijn allemaal voorzien van imponerende teksten, maar een veel nuttiger detail als oogstjaren is over het hoofd gezien. Dus moet je de vriendelijke jongedame daar naar vragen, die het natuurlijk niet weet en dat dan moet opzoeken en zo kostbare tijd verdoet.

We hebben tegen ons oorspronkelijke voornemen in geen champagne besteld, want 75 euro voor een fles gewone Brut van Nicolas Feuillatte is te zot voor woorden. Zelfs in sterrenzaken durft men dat niet. Bovendien houd je je hart vast hoe dat moet met het ontkurken van champagnes, want hoewel breed glimlachend laat het bedienend personeel nu niet echt een professionele indruk achter.

De Sauvignon 2006 van Buitenverwachting smaakte uitstekend. Ook het langverwachte plateau verdient een compliment. Eindelijk eens een plateau in Nederland waarop alle ingrediënten vers waren. En dus zonder die treurig stemmende ontdooide garnalen…

Dan mag het ook wat kosten. Goede sauzen erbij. Jammer alleen dat de oesters in Rotterdam op rantsoen zijn en dat er zonder aantoonbare reden nogal scheutig met knoflook gewerkt was. Waarom? Zien we een Franse écailler zoiets doen? Een van de grote charmes van een plateau is de uitgebreide hoeveelheid martelwerktuigjes die je er bij krijgt. Voor het kraken van de krab bijvoorbeeld. In Rotterdam doen ze dat liever met hun vingers.

Tja, en toen moest er nog even afgerekend worden. Voor creditcards moet je meelopen naar de receptie en daar een ingewikkeld ritueel meespelen. Normaliter hoef je alleen maar even te tekenen nadat de bediening gezorgd heeft voor het technische onderdeel va de betaling. Ik verwijs daarom nog maar eens naar Parijs. Daar werkt men met draagbare terminals. Misschien dat de trendy dames en heren van Las Palmas eens de Thalys naar het Gare du Nord nemen en even kijken hoe men dat in een klassieke brasserie als Terminus Nord afhandelt. Kunnen ze gelijk zien hoe hun plateau nog beter kan.

Op een rijtje: Las Palmas heeft op dit moment géén functionerende website (voor reserveringen), géén menukaart, een wijnkaart met heel veel tekst en veel te dure champagne, maar geen enkel oogstjaar, een ongecoördineerde bediening en een wel heel merkwaardige verwerking van kredietkaarten. Knulligheid troef. Dat kan dus niet. Voortaan graag minder woorden en hype, maar meer daden graag. Eerst grondig voorbereiden, dan pas openen. En een advies voor nu: geef gasten die het toch aandurven om te komen een tegoedbon mee.

Visrestaurant La Palmas
Wilhelminakade 330, Rotterdam
Tel. 010-2345122
http://www.visrestaurantlaspalmas.nl/

 René van Heusden

< Stuur deze pagina door >

Eddy Gravemaker bezocht wijnbeurs Vinexpo en proefde verrassend lekkere Spaanse wijn en teleurstellende Bordeaux. Zijn wijnkeldertips, observaties, beoordelingen en zijn analyse van het verschil tussen de eerste en de laatste beursdag deelt hij met Perswijn.
Tussen de eerste en laatste dag van de wijnbeurs Vinexpo bestaat een (wijn)wereld van verschil. De eerste dag: nette, opgeruimde stands, de flessen keurig op een rij met de etiketten naar voren, net als bij Nadal, klaar om te proeven. De heren strak in het pak, de hostesses kort gerokt en van boven superstrak, of akelig laag uitgesneden. Akelig omdat het wel degelijk afleidt bij het proeven. De laatste dag: rommelige stands, halflege en lege flessen, vieze glazen, overal wijnvlekken, de heren in hemdsmouwen met hier en daar een wijnvlek, of zelfs een zweetplek en de hostesses nog steeds kort gerokt en strak of laag van boven, maar wel wallen onder de ogen.

De Vinexpo is zo groot, dat je van tevoren een lijstje moet maken welke stands je beslist wilt bezoeken.Anders verdwaal je tussen honderden stands en duizenden flessen. Bovendien loop je het risico dat je gehemelte is verschrompeld als je bij je favoriete stand aankomt. Ik ben geen handelaar, dus gelukkig voor mij geen beleefdheidsbezoekjes aan klanten of leveranciers. De mooiste stand vond ik die van Vina Tondonia, golvende muren van verlicht plexiglas met daarop foto’s van de wijngaarden en honderden flessen van onderaf verlicht, werkelijk magnifiek.

De lekkerste wijnen proefde ik bij Torres:

• Fransola: een sublieme fruitige wijn, vijgen en perzik, sauvignon blanc (90 procent sauvignon blanc, 10 procent parellada).
• Mas Borras: een aromatische fruitige wijn, kersen en blauwe bosbes, pinot noir.
• Mas La Plana: nagel aan de doodskist van alle grote Bordeaux. Deze purperrode cabernet suvignon liet in 1970 alle grote Franse wijnen, inclusief Châtau Latour, achter zich en werd winnaar van de ‘Paris Wine Olympiad’ . Sindsdien wordt deze wijn beschouwd als een van de beste cabernet sauvignons ter wereld. Ik proefde de 2002, een krachtige soepele wijn met ronde tannines, nu al op dronk maar zal de komende vijf jaar zeker verbeteren. Ik heb thuis meteen mijn voorraad van deze superwijnen weer wat aangevuld.
  Tip: kijk eens op de site van http://www.belvini.de/, een heel uitgebreide keus van wijnen uit de hele wereld (ook alle Torres-wijnen), scherp geprijsd en gratis in Nederland geleverd.

 

Verder heb ik ook nog genoten op de stands van:

• Mas de Daumas Gassac: zowel hun rode als witte wijnen zijn prachtig maar wel duur, zeker voor een Languedoc.
• Penfolds: een heel ruim gamma, van zeer redelijk geprijsd tot absurd duur. Ik was vooral gecharmeerd van hun shiraz wijnen, de Bin 28, de Bin 128, Bin 389, Koonunga Hill en Magill estate. Een beetje flauw dat ik hun Grange niet mocht proeven, terwijl ik ook nog in het gezelschap was van hun Belgische importeur, maar ook hij kreeg de kurk van de Grange niet los. Was alle wijn niet gemaakt om te proeven of te drinken?
• Martinez Bujanda Conde de Valdemar: de beste kwaliteit-prijs verhouding uit de Rioja. Ik ben zeer gecharmeerd van hun Conde de Valdemar reeks, zowel de crianza, reserva als gran reserva kan ik van harte aanbevelen. Ana Martinez Bujanda Mora (de dochter) vertelde mij en passant de laatste roddel over deze mega-bodega in de Rioja: haar broers hebben ruzie en daarom wordt het bedrijf waarschijnlijk in tweeën gesplitst. Ana heeft me plechtig beloofd bij een bezoek aan haar bodega later dit jaar er het fijne van te vertellen.
• Chapoutier: dit superwijnhuis uit de Rhône is bekend om zijn sublieme syrah en -zeker niet minder sublieme- viognier en marsanne. Deze wijnen zijn wel zeer prijzig geworden de laatste tien jaar, misschien heeft Chapoutier mede daarom wijngaarden gekocht in de Ardeche, Roussillon, Portugal en Australië. Ik proefde enkele van deze wijnen en vond ze goed tot zeer goed, met als absolute favoriet de rode wijn uit Portugal van Domaine Jose Bentos Dos Santos van Chapoutier, 75 procent syrah en 25 procent touriga nacional. Deze laatste wijn gaat waarschijnlijk rond de € 20,- kosten en is dat dubbel en dwars waard.

Van de tegenvallers scoorde ook deze Vinexpo de wijnen uit Bordeaux weer erg hoog. Ik heb er ongeveer twintig geproefd. Allemaal slecht tot rampzalig, waren mijn collega’s en ik met elkaar eens. Ik praat hier uiteraard niet over de top-châteaux, want die zijn óf op de Vinexpo niet vertegenwoordigd, óf proeven is niet aan de orde. Ik kon nog wel via een ‘achterdeurtje’ een Tetre Roteboeuf 2001 proeven. Wat een opluchting, ze kunnen het dus echt in Bordeaux, een top wijn uit St. Emilion, gewoon nu drinken en niks wachten tot 2016. Je moet natuurlijk wel bereid zijn € 180,- bij de slijter achter te laten, voor deze in de jaren tachtig door Jancis Robinson hoogst persoonlijk ontdekte ‘garage wijn’.

Eddy Gravemaker

< Stuur deze pagina door >

Columniste Charlotte van Zummeren herinnert zich uit haar studententijd mislukte versierpogingen van een vriendje. Een killing diner en desastreuze wijnen hadden niet de gewenste uitwerking. Terwijl verleiden met wijn toch zo geraffineerd eenvoudig kan zijn…
Jaren geleden, ik studeerde nog, werd ik uitgenodigd om bij een kennis te komen eten. Al snel maakte mijn gastheer in woord en gebaar duidelijk hoe de avond wat hem betreft zou eindigen: in zijn kleine slaapkamertje. Maar eerst moest er natuurlijk gegeten en gedronken worden, want daarvoor was ik tenslotte uitgenodigd.

Het menu, waar hij de hele dag mee in touw moet zijn geweest, begon met gevulde tomaten uit de oven gevolgd door gegratineerde uiensoep. Het hoofdgerecht was pasta uit de oven met vlees en kaas, vergezeld door een salade met aardappelen, spek en ei. Het was zwaar, heel erg zwaar. Nog vóór de Irish Coffee, verrassend samengesteld uit Vieux, Klop Klop en Nescafé, lag ik voor pampus. Niet in staat tot wat dan ook en zeker niet tot beantwoording van de amoureuze toenadering van mijn gastheer. Het diner was killing en laten we het maar niet over de geschonken wijn hebben. Ik ben uiteindelijk naar huis gestrompeld en van de snode plannen van de gastheer is niet veel terechtgekomen.

Terwijl er zoveel verleidelijke wijnen op de markt zijn om een aanstaande geliefde in de juiste stemming te brengen. Natuurlijk beginnen we met een Prosecco als aperitief, bijvoorbeeld van Loredan Gasparini. Een milde, zachte mousse, lichte peersmaak en een acceptabel alcohol percentage van 11 procent, zodat je de wijn kunt blijven doordrinken en de avond met een rozige blik tegemoet gaat zien.

Daarna, bij een voorgerecht, komt een Rioja Muga perfect uit. Deze rosé bestaat uit grenache, tempranillo en viura en heeft korte tijd gelagerd op oud hout. Dat maakt deze fruitige wijn zacht en vriendelijk en als je deze wijn drinkt, word je dat vanzelf ook.
Bij het hoofdgerecht een cabernet franc uit de Loire, een St. Nicolas de Bourgueil. St. Nicolas is een klein gebied van 750 hectare in de Loire met een omzet van 40.000 hectoliters. Door het milde klimaat worden de druiven laat geoogst en is de wijn geconcentreerd. Cabernet franc brengt fruit én diepgang mee, maar is niet zo zwaar als een cabernet sauvignon. De wijn kan het best licht gekoeld gedronken worden en heeft iets aards en boersigs. Frederic Mabileau noemt deze wijn een product van zijn liefde voor het vak en dat is te merken. Verliefd zul je worden, op deze wijn of op de vriend(in) die het glas inschenkt.

Brachetto is bij uitstek geschikt voor bij het nagerecht. Deze rode lichtmousserende wijn heeft maar 6 procent alcohol en past bij fruitige desserts. Vooral aardbeien voelen zich thuis bij deze wijn. Het restje kan, als de avond naar wens verloopt, bij het fruitontbijt de volgende ochtend genuttigd worden. Fruit staat bekend als ‘wine-killer’, de zuren slaan iedere wijn plat. Dit gebeurt niet bij Brachetto; een perfecte match met rood fruit. Deze Grapoli Rosso is een D.O.C. uit Piemonte. En wat ze precies aten? Ach, dat doet er niet zoveel toe.

De Prosecco van Loredan Gasparini en de St. Nicolas de Bourgeuil worden geïmporteerd door Les Genereux en de Rioja Muga en Brachetto Grapoli Rosso door wijnimport J. Bart.

Charlotte van Zummeren

Charlotte is vinoloog en afgestudeerd sommelier
aan de Academie voor Gastronomie van Peter Klosse.
Op dit moment volgt zij de Diploma Course.

< Stuur deze pagina door >

VDP (Verband Deutscher Prädikatsweingüter) heeft twee wijngoederen uit de Mosel als nieuwe leden in zijn rangen opgenomen. De nieuwkomers zijn Weingut Clemens Busch in Pünderich en Weingut Van Volxem in Wiltingen. Beide deden al enige tijd van zich spreken met wijnen van opmerkelijke kwaliteit. Leden van VDP aan de Mosel opereren gezamenlijk binnen de zogeheten ‘Grosser Ring’, bekend om de jaarlijkse veilingen in Trier.
VDP (Verband Deutscher Prädikatsweingüter) heeft twee wijngoederen uit de Mosel als nieuwe leden in zijn rangen opgenomen. De nieuwkomers zijn Weingut Clemens Busch in Pünderich en Weingut Van Volxem in Wiltingen. Beide deden al enige tijd van zich spreken met wijnen van opmerkelijke kwaliteit. Leden van VDP aan de Mosel opereren gezamenlijk binnen de zogeheten ‘Grosser Ring’, bekend om de jaarlijkse veilingen in Trier.  

Afgezien van Heymann-Löwenstein in Winningen is het bedrijf van Clemens en Rita Busch  het eerste wijngoed uit het relatief onbekende deel van de Mosel stroomafwaarts van Traben-Trarbach dat tot de Grosser Ring wordt toegelaten. Hun wijngoed omvat ruim 9,5 hectare wijngaard met overwegend riesling binnen de Lage Pündericher Marienburg, aangeplant op zowel blauwe, grijze als rode leisteen.

Bij het wijngoed Van Volxem – de naam is van Vlaamse origine – is sprake van een terugkeer binnen de gelederen van VDP. Na een mindere periode is het onder leiding van Roman Niewodniczanski – duidelijk niet van Vlaamse origine – sinds 2000 weer terug in vorm gekomen. Ook hier draait alles om riesling, maar dan Devonschiefer langs de Saar. De 20 hectare wijngaard zijn verdeeld over Lagen als Wiltinger Gottesfuss, Braunfels en Kupp. Kanzemer Altenberg en Scharzhofberg.

Na een jarenlange samenwerking scheiden zich de wegen van Hardy’s en LFE. Deze ‘scheiding’ moet waarschijnlijk worden bezien tegen de achtergrond van een heroriëntatie op de markt van de eigenaar van Hardy’s, Constellation.
Na een jarenlange samenwerking scheiden zich de wegen van Hardy’s en LFE. Deze ‘scheiding’ moet waarschijnlijk worden bezien tegen de achtergrond van een heroriëntatie op de markt van de eigenaar van Hardy’s, Constellation. Dit grootste wijnbedrijf ter wereld heeft inmiddels op meerdere grote markten afscheid genomen van zijn importeur(s), net als nu in Nederland is gebeurd met LFE. De strategie van Constellation –met merken als Hardy’s, Mondavi, etc- lijkt er op gericht te zijn alleen zaken te doen met bedrijven waarin het een ‘controlerend belang’ heeft. Dat maakt zeer nieuwsgierig naar de nieuwe partner van Hardy’s in Nederland…

Consequentie van het uiteengaan met Hardy’s is dat LFE een samenwerking is aangegaan met het Australische McGuigan Simeon Wines. McGuigan Simeon Wines behoort tot de top-5 van wijnproducenten in Australië. McGuigan Simeon heeft een leidende marktpositie in Groot-Brittannië en maakt nu de oversteek naar het Europese vasteland.  

McGuigan Simeon maakt zijn entree op de Nederlandse markt met twee series wijnen. Voor de vakhandel is zijn de Tempus Two-wijnen geselecteerd. Voor de supermarkten wordt een lijn Shiraz en Chardonnay geïntroduceerd met een laag alcoholpercentage van 9,5 procent, zo’n 25 procent minder dan reguliere wijnen. Hiermee haakt McGuigan Simeon in op de internationaal groeiende behoefte aan wijnen met minder alcohol.

En Hardy’s? Er zijn maar weinig grote bedrijven waarin Constellation een ‘controlerend belang’ zal kunnen verwerven. Of zou ABN Amro Capital uit zijn op een snelle winst op zijn onlangs verworven 51-procents aandeel in Baarsma?

< Stuur deze pagina door >