Nieuws

Dolf ten Houte de Lange en Edwin Raben zijn uitgeroepen tot ereleden van het Nederlands Gilde van Sommeliers. De benoeming tijdens de ledenvergadering is een beloning voor hun inzet voor het NGS en het sommelierschap. Dolf ten Houte de Lange is eigenaar van Wijnkooperij de Lange in Oosterhout, Edwin Raben is onlangs gestopt met zijn werk als sommelier bij De Wolfslaar.
Dolf ten Houte de Lange en Edwin Raben zijn uitgeroepen tot ereleden van het Nederlands Gilde van Sommeliers. De benoeming tijdens de ledenvergadering is een beloning voor hun inzet voor het NGS en het sommelierschap. Dolf ten Houte de Lange is eigenaar van Wijnkooperij de Lange in Oosterhout, Edwin Raben is onlangs gestopt met zijn werk als sommelier bij De Wolfslaar.

Dolf ten Houte de Lange verdient zijn erelidmaatschap niet alleen met zijn werk als eigenaar van zijn Wijnkooperij, maar ook door zijn inzet bij het organiseren van de sommelierswedstrijd Trophée Ruinart. Vanaf de jaren tachtig wordt de wedstrijd om het jaar gehouden, de winnaar vertegenwoordigde Nederland tijdens de internationale sommelierwedstrijd.

Edwin Raben werkte als sommelier bij toprestaurants als La Rive en de Zwethheul, voordat hij mede-eigenaar werd van Landgoed Wolfslaar. Hij is de enige sommelier die drie keer achter elkaar de Trophée Ruinart won. Vorig jaar hielp hij Dolf ten Houte de Lange bij de organisatie van de wedstrijd. Onlangs maakte Edwin Raben bekend dat hij stopte als sommelier bij Wolfslaar, hij neemt een sabbatical.

< Stuur deze pagina door >

Stoffige wijnmannen, aan de kant: hier is Perswijn-columniste Nienke. Ze is jong, ze is hip en ze praat op een normale manier over wijn. Geen snorrengelul maar fris als een zwembad en pittig als een pepertje. “Gelukkig lopen in de wijnwereld steeds meer vrouwen rond. En niet alleen huismoeders die elke beurs of evenement aflopen om ‘lekker gratis’ van alles te kunnen proeven.”
Tot een jaar of vijf geleden was ik totaal niet geïnteresseerd in wijn, behalve het drinken ervan. En dat terwijl ik opgegroeid ben in een traditioneel wijnmilieu, met een wijnvader, een huis vol wijnboeken, een wijnkelder met bijzondere wijnen en wekelijkse proeverijen thuis. Dat ik als klein meisje af en toe mee mocht/moest naar wijnboeren, vond ik alleen heel leuk omdat de meesten een zwembad hadden. Dat ik in mijn jonge jaren grote wijnen dronk, al dan niet gemengd met water (zóóóónde!), kon me niet veel schelen. Als ik maar zo snel mogelijk weer het zwembad in kon. Maar uiteindelijk, na al die jaren, heeft het wijnvirus, zoals dat wordt genoemd, toch ook mij besmet.

Gelukkig heeft zich de afgelopen jaren binnen de wijnwereld op twee vlakken een ware revolutie voltrokken. Binnen deze voornamelijk door mannen gedomineerde wereld lopen er nu namelijk ook steeds meer vrouwen rond. En niet alleen de huismoeders die elke beurs of evenement aflopen om ‘lekker gratis’ van alles te kunnen proeven en met tassen vol lekkers de locatie weer te verlaten. Nee, dames die zich ook op zakelijk gebied bezig houden met het product wijn. Daarnaast is de stoffige connotatie verdwenen die wijn vroeger met zich mee bracht. Wijn is hip, wijn is ‘in’, wijn is lifestyle. En je moet er vooral niet te moeilijk over doen. Kortom, er is een frisse wind door wijnland gaan waaien. Moderne wijnbars en vlotte wijnwinkels schieten als paddenstoelen de grond uit. Wijn wordt vrolijker, leuker en makkelijker.

Een mooie vertaling van deze nieuwe ontwikkelingen is helemaal terug te vinden in de ‘hippe’ wijnwinkel waar ik werk. Hier praten wij over wijnen in Jip-en-Janneketaal. Geen ingewikkelde, moeilijke termen en woorden. Geen snorrengelul, zoals mijn bazen dat noemen. Dat slaat op mannen met een zeker uiterlijk en een bepaalde manier van praten over wijn. Als wij het bijvoorbeeld over een Rueda hebben, wordt “een goede neus, mooie zuren, lekker gerijpt”, vertaald als “het is net alsof je een hap neemt van een lekkere sappige appel en tegelijkertijd een frisse duik in een zwembad neemt, op een zomerse zwoele dag”. Zelfs met dit miezerige, gure, koude winterweer kom je dan helemaal in de stemming voor een lekker glas koude Rueda! Mensen moeten er een gevoel bij krijgen, een emotie, in een bepaalde stemming komen.

Ik wil niet zeggen dat er altijd zo over wijn gepraat moet worden, want er is niks zo fijn om zo nu en dan ook heerlijk snorrig over een wijn te kunnen ouwehoeren. Maar af en toe zo’n frisse wind die het stof doet opwaaien, komt de wijn alleen maar ten goede!

 Nienke

< Stuur deze pagina door >

Geen file, geen ratrace, maar een ontspannen bestaan in Zuid-Frankrijk op een echt château. Eddy Gravemaker leidt een benijdenswaardig leven. Af en toe is hij die rustige voorspelbaarheid van het Franse platteland een beetje zat. Hij troost zichzelf met een opwindend uitstapje: een paar dagen lekker wijnwinkelen in Parijs.
Ik woon in Zuid-Frankrijk en veel van mijn Nederlandse vrienden benijden mij hierom. Dat kan ik mij best voorstellen. Ik heb namelijk ook twintig jaar in de file op de A2 gestaan en aan de dagelijkse ratrace meegedaan. Toen ik in 2001 de mogelijkheid kreeg om mijn leven vol stress te ruilen voor de rust van het Franse platteland, heb ik dat, zonder twee keer na te denken, gedaan.

Maar ook die rust gaat, hoe raar het ook mag klinken, soms vervelen. Dan mis ik het mondaine van de grote stad met zijn straten vol met auto’s van het nieuwste model, in plaats van de tractor van de boer, of die hip geklede meisjes die brutaal flirtend over de straten flaneren, in plaats van de vrouw van de boer die in haar overall de boomgaard staat te snoeien.

Maar ik mis vooral de verscheidenheid aan restaurants. Op het Franse platteland valt slechts te kiezen uit Frans of Frans. Natuurlijk zijn ook hier een of twee verdwaalde Chinezen een restaurant begonnen en heeft een overmoedige Fransman, die er heilig van overtuigd is dat hij pizza’s kan bakken, een pizzeria geopend. Maar daar heb je het dan ook wel helemaal mee gehad. De menukaart van de Franse streek restaurants lees ik sinds jaar en dag met mijn ogen dicht, ik noem: salade chèvre chaud, cocktail de crevettes, foie gras, confit de canard, entrecôte en crème brûlée of ijs toe. De wijnkaart is, indien mogelijk, nog saaier. Meer dan enkele matige kwaliteit Buzet, Bergerac en Duras moet je niet verwachten. Dus uit eten gaan, toch een van de genoegens van het leven, is hier geen echt spannend avontuur.

Ik ontsnap daarom minstens drie keer per jaar aan deze oase van rust en zonneschijn. Even lekker heel veel drukte en uitlaatgassen in Parijs. Sushi eten met een fles sauvignon blanc uit Nieuw Zeeland, een echte pizza bij Pizza Pino op de Champs Elysées. Of Thais, Marokkaans, Mexicaans, Indiaas en noem het maar op, als het maar geen Frans is. Als ik toch in Parijs ben, breng ik altijd een bezoek aan mijn favoriete wijnwinkel La Maison des Millesimes op 137 Boulevard Saint-Germain. Alle AOC’s van Bordeaux staan in kleine witte letters op de winkelruit geschreven en laten geen ruimte voor twijfel, hier wordt Bordeaux verkocht en dat letterlijk in alle soorten en maten. De winkel is modern van opzet, open en toegankelijk. De aangeboden wijnen zijn gerijpt en klaar om te drinken. De keuze is enorm, meer dan zeshonderd verschillende Châteaux met jaargangen vanaf 1900. Hier bestellen de diplomaten, rijke zakenlui en expats hun wijnen. Na een bezoek aan dit ‘wijnmuseum’ steek ik de boulevard schuin over naar een van de mooiste boekwinkels van Parijs: Librairie L’ecune des Pages op nummer 174. Open tot twaalf uur ’s avonds. Hier verkopen ze het boekje Aux Bons Crus. In dit boekje staan de vijftig beste en belangrijkste wijnwinkels van Parijs. De wijnwinkels staan in de index gesorteerd per arrondissement. Voor degene die de Franse taal niet beheerst, staat er ook een Engelse vertaling naast. Kortom: een must voor elke wijnfreak in Parijs.

Na drie, maximaal vier dagen, stap ik weer op de TGV, terug naar mijn oase van rust en zonneschijn. Als ik de volgende dag weer op mijn tractor zit, realiseer ik me pas echt wat een mazzelkont ik ben. Dat Franse eten neem ik op de koop toe.

Eddy Gravemaker

< Stuur deze pagina door >

Philippe Cuvelier, ook bekend van Clos Fourtet, heeft Château Poujeaux in de Médoc overgenomen van de Familie Theil.De laatste jaren had de familie Theil wat moeite met het op peil houden van de kwaliteit. Ruzies binnen de familie, echtscheidingen en andere ellende leidden de aandacht van de wijn af. De jaren vanaf 2000 waren al niet van het bekende niveau. Natuurlijk meldt het persbericht dat de familie Cuvelier gaat voor de hoogste kwaliteit. Vanzelfsprekend moeten we dat afwachten, maar aangetrokken hulp in de personen van Christophe Labenne,
Philippe Cuvelier, ook bekend van Clos Fourtet, heeft Château Poujeaux in de Médoc overgenomen van de Familie Theil.De laatste jaren had de familie Theil wat moeite met het op peil houden van de kwaliteit. Ruzies binnen de familie, echtscheidingen en andere ellende leidden de aandacht van de wijn af. De jaren vanaf 2000 waren al niet van het bekende niveau. Natuurlijk meldt het persbericht dat de familie Cuvelier gaat voor de hoogste kwaliteit. Vanzelfsprekend moeten we dat afwachten, maar aangetrokken hulp in de personen van Christophe Labenne, Nicolas Thienpont en Stéphane Derenoncourt doet in ieder geval vermoeden dat het geen loze boodschap is.
De wijngaarden, zo’n honderd hectare, bestaan voornamelijk uit Cabernet Sauvignon en Merlot. Daarnaast staat er nog 5% Cabernet Franc en 5% Petit Verdot. We komen zo snel mogelijk met de proefnotities.

Jeroen Smeenk (35) volgt per 1 februari Edwin Raben op als sommelier van restaurant Wolfslaar in Breda. Hij was lange tijd in dienst als sommelier van restaurant Le Ciel Bleu in het Amsterdamse Okura Hotel.
Jeroen Smeenk (35) volgt per 1 februari Edwin Raben op als sommelier van restaurant Wolfslaar in Breda. Raben, een van Nederlands beste sommeliers en gastheren, kondigde eind vorig jaar plotseling zijn vertrek aan. Dat zorgde toen voor de nodige verrassing. Hij is naar eigen zeggen toe aan een sabbatical en zal binnenkort zijn aandelen in Wolfslaar verkopen aan Ton Pinxten, met wie hij de zaak in 2000 begon. Jeroen Smeenk was lange tijd in dienst als sommelier van restaurant Le Ciel Bleu in het Amsterdamse Okura Hotel. Na zijn onvrijwillige vertrek uit Amsterdam vorig jaar werkte hij bij Auguste in Maarssen.

Wijnjournalist Christian Callec moest 22 januari afscheid nemen van zijn eerste wijnmentor, Jaap Donders. Hij overleed op 68-jarige leeftijd aan een ernstige ziekte. Jaap Donders was bijna vijftig jaar werkzaam bij de wijnhandel Robbers & van den Hoogen, waarvan ruim twintig jaar in de functie van algemeen directeur. Daarnaast bekleedde hij diverse bestuursfuncties, zowel in de wijnwereld als daarbuiten. Christian Callec doet verslag van de uitvaart.
Over de hele dag zullen er naar schatting zeker meer dan zevenhonderd mensen zijn geweest om afscheid te nemen van de eind vorige week overleden Jaap Donders. Bij de eucharistieviering in de St. Walburgisbasiliek te Arnhem waren zeker vijfhonderd mensen aanwezig. Ze kregen tussen de dankbaarheids- en afscheidswoorden door, een puike selectie te horen van lezingen, gezangen en gebeden waarin wijn, wijngaardenier, stokken, ranken en vruchten veelvuldig voorkwamen. Het werd een indrukwekkende roep om rust, vrede, hoop en dankbaarheid. Na de dienst werd Jaap Donders in familiekring naar zijn laatste verblijfplaats op aarde begeleid.

Tussen 16:00 en 18:00 uur was er gelegenheid om de familie te condoleren bij wijnhandel Robbers & v/d Hoogen aan de Velperweg. Ook hier was de belangstelling enorm. Meer dan driehonderd gasten kwamen de familie een hart onder de riem steken: vrienden, collegae uit de wijnwereld, zakenlieden, Rotaryleden, leden van plaatselijke politieke partijen, notabelen uit Arnhem (waaronder burgemeester Pauline Krikke), bekenden uit het Arnhemse bedrijfsleven en recreatiesector (waaronder Alex van Hooff van Burger’s Zoo), huidige en oude werknemers van Robbers & v/d Hoogen, en natuurlijk de twee ‘Arnhemse’ wijnschrijvers, Chris Alblas en ondergetekende.

De sfeer was ontspannen, hier en daar een traan, maar vooral met rust en dankbaarheid terugblikken naar de goede oude tijden van Jaap’s leven: een grote wijnman, een grote Arnhemse en Gelderse ondernemer, een charismatische en charitatief ingestelde man, en ook een warme familieman. Lekkere wijnen en hapjes hielden de wachtenden in de lange rij op de been. Bijna bizar typerend voor deze sfeer was de naam van de catering: La Vie, het leven…

Stralend met een glaasje wijn, bekeek Jaap het geheel, op een prachtig doek, levendiger dan levend. Hij en zijn familie waren de gasten zichtbaar dankbaar voor hun komst en het leven dankbaar voor alle vriendschap en vreugde. Even verder op waren in een ontroerende diavoorstelling mooie en warme momenten te zien uit het leven van Jaap en zijn familie. Alles straalde hier rust en dank, voor een leven vol passie geleefd en intens beleefd (zoals in de tekst van Ben Wegdam verwoord).

Jaap Donders was mijn eerste wijnmentor, de eerste echte wijnman die ik ooit heb ontmoet, in 1983. Hij gaf mij de kans mij te bewijzen als dagelijks beheerder van het Nederlands Wijnmuseum, in de kelders van het bekende wijnkopershuis aan de Arnhemse Velperweg. Hij gaf mijn leven invulling. Hier, bij Robbers & v/d Hoogen begon mijn wijncarrière. Het duurde slechts een jaar, maar wat een intense, rijke en leerzame ervaring. De rest van mijn leven zal ik mijn herinneringen en dank aan Jaap en zijn familie blijven koesteren.

Afscheid nemen is het moeilijkste in je leven, las ik in het gebedsboekje ter gelegenheid van het afscheid van Jaap Donders… Je leert het nooit! Jaap was al geruime tijd ernstig ziek. Hij verliet deze wereld veel te vroeg, veel te jong. Hij werd 68. Hij laat zijn lieve vrouw Ria achter en zijn drie kinderen, Rob, Astrid en Marcel, die het bedrijf van hun vader met succes hebben overgenomen. Mijn gedachten gaan naar hen en de rest van de familie. Bij het afscheid nemen keek ik nog naar het doek met een stralende Jaap. Hij leek goedkeurend naar mij te kijken en te zeggen: “Het is goed geweest, het is genoeg zo…”

Het ga je goed ‘meneer Jaap’. Ik zal uw glimlach en glinsterende ogen missen.

Christian Callec

< Stuur deze pagina door >

De wijngoederen Emrich-Schönleber en Dr. Loosen zijn de winnaars van de recent gehouden competitie om de Deutscher Rieslingpreis. Deze prijs is twintig jaar geleden in het leven geroepen door het gezaghebbende Duitse gastronomische magazine Der Feinschmecker en wordt jaarlijks vergeven.
De wijngoederen Emrich-Schönleber en Dr. Loosen zijn de winnaars van de recent gehouden competitie om de Deutscher Rieslingpreis. Deze prijs is twintig aar geleden in het leven geroepen door het gezaghebbende Duitse gastronomische magazine Der Feinschmecker en wordt jaarlijks vergeven. Normaliter gebeurt dat alleen aan droge wijnen, maar voor de jubileumeditie zijn ook restzoete Rieslings in de categorie Kabinett beoordeeld. Alle wijnen waren van het oogstjaar 2006.

Bij de Kabinett deed de Moezel het geheel in lijn der verwachting goed. Dit is tenslotte hét Duitse wijngebied voor Kabinett bij uitstek. De uitstekende resultaten voor de Nahe in beide categorieën, maar met name bij de droge wijnen, bevestigen eens te meer de voortreffelijke prestatie van dit gebied in 2006. Hiervan werd in Perswijn 2007/6  al melding werd gemaakt in verband met de Erste Lagenproeverij. Onderstaand de top 10 voor droog en de top 5 voor Kabinett.

Riesling trocken 2006 

1. Monzinger Halenberg Riesling Grosses Gewächs, Emrich-Schönleber, Nahe (De Gouden Ton)
   
2. Buntsandstein Riesling Spätlese trocken, Theo Minges, Pfalz (Hosman Frères)
3. Morstein Riesling trocken, Wittmann, Rheinhessen (RieslingPartners & Co.)
4. Kreuznacher Paradies Riesling Goldkapsel trocken, Korrell-Johannishof, Nahe
5. Bockenauer Felseneck Riesling Grosses Gewächs, Schäfer-Fröhlich, Nahe (Invivé)
6. Langenlonsheimer Rothenberg Spätlese trocken, Schweinhardt, Nahe (Pleasure of Taste, De Weinschenker)
7. Niederhäuser Hermannshöhle Riesling Grosses Gewächs, Dönnhoff, Nahe (De Gouden Ton)
8. Bermersheimer Hasenlauf Riesling Spätlese *** trocken, Peth-Wetz, Rheinhessen (Duitsewijnen.com)
9. Erdener Treppchen Riesling Spätlese trocken, Klaus Lotz, Mosel
10. Frank & Frei Riesling trocken, Baldauf, Franken

1. Erdener Treppchen Riesling Kabinett, Dr. Loosen, Mosel (De Gouen Ton)
2. Riesling Kabinett, Schäfer-Fröhlich, Nahe (Invivé)
3. Oberhäuser Leistenberg Riesling Kabinett, Dönnhoff, Nahe (De Gouden Ton)
4. Piesporter Goldtröpfchen Riesling Kabinett, Reuscher-Haart, Mosel
5. Bacharacher Hahn Riesling Kabinett, Toni Jost, Mittelrhein

Eddy Gravemaker, onze man in Frankrijk, liet zich adviseren door de Wine Advocate in eigen persoon. Robert Parker kende honderd punten toe aan de Château Montrose 1990. Eddy kocht een kist met twaalf flessen. De eerste fles ging vorige maand open. Lekker? “Genoegen bij de eerste slok werd genot bij slok twee en drie! En het mooiste: ik heb nog elf flessen over.”
Mijn interesse in wijn ontstond in de jaren zeventig, ongeveer tegelijk met de wijninteresse van ene Robert Parker aan de andere kant van de oceaan. Ik kocht zijn boeken en werd, vrijwel vanaf het eerste nummer, abonnee van de Wine Advocate. De Wine Advocate is zonder meer het meest gevreesde tijdschrift ter wereld. Geen enkel ander magazine heeft zoveel invloed als de Wine Advocate in de wijn business. Hoewel de laatste jaren links en rechts een paar kleine haarscheurtjes in de absolute macht van Robert Parker zijn gekomen, is hij nog steeds een van de meest invloedrijke en succesvolle wijnschrijvers ter wereld. Zijn honderd puntensysteem,zeker door wijnproducenten gevreesd, zal bij elke wijnliefhebber bekend zijn.

Ooit tipte hij mij Chateau La Lagune 1976 te kopen. Ik kocht twee kisten, die ik met enorm veel genoegen heb leeggedronken. Tot voor kort had ik nog nooit een rode wijn gedronken die Robert Parker met honderd punten had gezegend. Een zaterdagavond in december was het eindelijk zover. Er kwam een mooi stuk vlees op tafel en daarnaast een fles Chateau Montrose 1990, honderd punten van Robert Parker.

Ik was een beetje zenuwachtig. Stel je voor, ik vind het niks. Uiteindelijk vond Michael Broadbent, ook geen kleine jongen in de wijnwereld, dezelfde wijn in juni 1996 naar een boerenerf ruiken en gaf hij de Montrose 1990 de laagste punten van de 144 geproefde wijnen uit datzelfde jaar. Tot overmaat van ramp was mijn tafeldame op deze zaterdagavond geen echte Bordeaux liefhebber. Werd dit een topavond of een ramp?

De neus van de wijn was inderdaad een boerenerf, of zoals Robert Parker het beschrijft ‘zadelleer en gegrilde biefstuk’. De reuk van zadelleer op een boerenerf, dat reken ik goed. De eerste slok walste door mijn mond, een sensatie van geconcentreerde fruitsappen en zoete tannines. Wat een spectaculair oraal genoegen. De tweede en de derde slok waren nog beter. De wijn begon zich volledig te openen en van een oraal genoegen werd het een oraal hoogtepunt. Met wat glazige ogen zat ik, licht gegeneerd, naar mijn tafeldame te staren, die zo te zien dezelfde ervaring beleefde.

Nu mag mijnheer Nossiter vinden van Parker wat hij wil (zie ook Perswijn van december 2007, bladzijde 7), maar ik vaar vrijwel blind op Parker, zeker na deze ervaring. De wijn is nu perfect op dronk, maar volgens Robert Parker kan je ‘m ook nog minstens twintig jaar bewaren. Ik kocht ooit begin jaren negentig twaalf flessen Montrose 1990 voor 480,- gulden. Voor de hele kist, welteverstaan! Bij Glerum werd in november 2007 de zelfde wijn voor € 400,- per fles geveild. Ik heb er gelukkig nog elf van in mijn kelder. Ik zoek nu nog elf tafeldames om de komende elf jaar in december een fles Montrose 1990 met mij te drinken.

Eddy Gravemaker

< Stuur deze pagina door >

Tja. We vonden het zelf ook wel een beetje moeilijk, maar het was afgelopen najaar al weer de derde keer dat de Brut van het champagnehuis Philipponnat de prijs won voor de ‘Beste Brut Champagne’, in het kader van het evenement Champagne aan Zee. Reden voor importeur Vinites om een trofee Philipponnat in het leven te roepen.
Tja. We vonden het zelf ook wel een beetje moeilijk, maar het was afgelopen najaar al weer de derde keer dat de Brut van het champagnehuis Philipponnat de prijs won voor de ‘Beste Brut Champagne’, in het kader van het evenement Champagne aan Zee. Maar toen de zakjes er van af gingen na de blinde proeverij, was dit de keiharde realiteit. De prijs ging eerder in 2004 en 2006 naar de brut. Reden voor importeur Vinites om een trofee Philipponnat in het leven te roepen voor bedrijven in horeca en vakhandel die zich inzetten voor dit mooie kleine champagnemerk.

Het winnen van een proeverij als deze is al een prestatie op zich. In een finaleproeverij concurrenten verslaan als Roederer, Gosset, Charles Heidsieck, of Bollinger, om er een paar te noemen, is al geen sinecure. Om dat drie keer voor elkaar te krijgen, is een heksentoer. Maar goed, over naar de trofee en de winnaars van deze trofée voor 2008.

In de categorie vakhandel ging de trofee naar wijnhuis de Vijver uit Breda. Dit bedrijf is zeer actief met deze lekkere champagne, en schroomt niet ook de hele etalage in het teken van Philipponnat te zetten. Zo ziet Vinites dat graag. Meer champagne, en meer Philipponnat! Er wordt al genoeg narigheid verkocht.

Bij de overige twee bokalen was het een Haarlemse thuiswedstrijd. De prijs voor de horecagelegenheid die het meeste heeft gedaan met Philipponnat ging naar restaurant Stempels, het trendy restaurant in hartje Haarlem, in de oude drukkkerij van Joh. Enschedé. Hier wordt Philipponnat op een bijzondere manier gepresenteerd als huis-champagne, zodat de gast het bijna als vanzelfsprekend ziet een glas van deze lekkere champagne te nemen als aperitief.

Dan was er nog de categorie ‘Excellence’, voor alle soorten activiteiten, ook evenementen, waarop Philipponnat op een bijzondere manier in het zonnetje werd gezet. Deze prijs ging naar de Philharmonie in Haarlem, een theater waar de bezoekers met een speciale bar worden gewezen op de mogelijkheid een lekker glaasje Philipponnat te nemen. Zo hoort dat. Je bent uit of niet.

Felicitaties voor de winnaars, ook al omdat ze zich inspannen voor het promoten van onze favoriete wijn: champagne dus.

< Stuur deze pagina door >

Zaterdag 15 maart – daags voor het begin van Prowein – wordt in Düsseldorf een bijzondere proeverij gehouden met wijnen van 71 biologisch-dynamisch werkende producenten uit diverse Europese landen. Ze zijn alle lid van de in 2001 door Nicolas Joly opgerichte vereniging La Renaissance des Appellations.
Zaterdag 15 maart – daags voor het begin van Prowein – wordt in Düsseldorf een bijzondere proeverij gehouden met wijnen van 71 biologisch-dynamisch werkende producenten uit diverse Europese landen. Ze zijn alle lid van de in 2001 door Nicolas Joly opgerichte vereniging La Renaissance des Appellations. Hoewel de Franse inbreng heel groot is, telt de vereniging inmiddels 153 leden in 13 verschillende landen. Ze werken alle volgens een door Joly en zijn medebestuursleden Anne-Claude Leflaive en Olivier Humbrecht opgesteld kwaliteitscharter.

Het zijn niet de eerste de beste bedrijven, want veel van de aangesloten wijngoederen behoren tot de top van hun gebied. Een kleine greep uit de lijst van exposanten die in Düsseldorf hun wijnen zullen presenteren, spreekt hopelijk boekdelen: Deiss, Ostertag, Zind-Humbrecht, Leflaive, Leroy, Ch. Gombaude-Guillot, Coulée de Serrant, Christmann, Wittmann, Nikolaihof, Telmo Rodiguez, Alvaro Palacios enz. enz. Het evenement is voor vakbezoekers gratis toegankelijk.

Voor informatie en aanmelding: http://www.fischers-wein.com/

< Stuur deze pagina door >