Nieuws

Elk jaar ruimen we in onze agenda zo rond eind maart, begin april een plaatsje in voor de typisch Bordeauxse ‘primeur’-proeverij. Prowein of niet. Deze proeverij van een soort virtuele wijnen, de nog niet gebottelde wijn van het afgelopen jaar, in de vorm van monsters -waarmee dus naar lieve lust gesjoemeld en geknoeid kan worden- willen we voor geen goud missen. Maar dit jaar is alles anders…

Elk jaar ruimen we in onze agenda zo rond eind maart, begin april een plaatsje in voor de typisch Bordeauxse ‘primeur’-proeverij. Prowein of niet. Deze proeverij van een soort virtuele wijnen, de nog niet gebottelde wijn van het afgelopen jaar, in de vorm van monsters -waarmee dus naar lieve lust gesjoemeld en geknoeid kan worden- willen we voor geen goud missen. En die wijnen worden dan in de maanden april en daarna verkocht tegen heel wat minder ‘virtuele’ euro’s. Maar, dit jaar is alles anders, want er hangt een donkere wolk boven Bordeaux: de crisis. Maar over geld hebben ze het liever niet in Bordeaux, en over dalende prijzen al helemaal niet.

Collega René van Heusden wist het al voor we gingen: Bordeaux heeft de beste spindoctors ter wereld. Dus, in de toespraak tot het verzamelde persvolk van de nieuwe president van de Union des Grands Crus Classé’s, Sylvie Cazes, wordt de journalisten op het hart gedrukt om toch vooral de wijnen goed te proeven. Want haar broer zei het vroeger al: ‘De beste jaargang is de jaargang die nog verkocht moet worden’. 2008 dus. Tja, waar komen we anders voor?

Dure Bordeaux drinken

En passant wordt even gemeld dat men zich zelfs in Bordeaux bewust is van de ‘economische toestand’ van de wereld, maar aan de pers nu de taak om de wijndrinkers uit te leggen waarom ze toch vooral dure Bordeaux moeten drinken. Over een mogelijke prijsverlaging van de wijnen wordt niet gerept. Daarover wordt alleen in de wandelgangen gesproken. En dan is plotseling iedereen zeer begaan met de ‘gewone wijndrinker’. Een soort mens dat de afgelopen jaren voor de toppers in de Bordeaux niet heeft bestaan, maar dat plotseling is ‘herontdekt’. Men is zelfs schoorvoetend tot de conclusie gekomen dat er in achterlijke polderlandschappen als die van de lage landen ook nog wijndrinkers schijnen te wonen, die dit jaar misschien wel zo goedgunstig willen zijn een afgeprijsd flesje te kopen, na jaren van kopersstaking vanwege de hoge prijzen.

Maar kunnen de châteaux zich deze lage prijzen wel veroorloven zonder geruïneerd te raken, zo vragen we ons af? Afgelopen zondag waren we op Château Cheval-Blanc, waar directeur Pierre Lurton -vanaf zijn picknick weggerukt om ons te ontvangen- ons de nieuwe jaargang van de parel aan de kroon van het LVMH te laten proeven. Toen we ons bezorgd afvroegen waarom direct achter het château een hectare is gerooid, hoorden we zeggen dat het moest dienen als parkeerplaats tijdens het aanstaande huwelijk van de dochter van de baas van LVMH, Bernard Arnault. Een gerucht dat we deze week nog eens bevestigd moeten zien te krijgen. Zo heeft iedereen zijn prioriteiten in het leven.

Prestige in wijn

Bij de ‘superseconds’ is de paniek ongetwijfeld het grootst, al zullen ze dat nooit toegeven. Eigenaren van châteaux als Ducru-Beaucaillou, Léoville-las-Cases of Cos d’Estournel vinden het veel belangrijker dat de prijs van hun wijn even hoog of liefst zelfs hoger dan die van de collega’s. Of de wijn daarna alleen maar door speculanten wordt gekocht, zal ze verder worst wezen. Want het gaat om prestige in de wijn, nietwaar? De wijndrinker mocht eens denken dat je wijn minder is, omdat hij goedkoper wordt verkocht dan die van de buurman. Onoverkomelijk. Maar als de Premiers Crus hun prijzen gaan verlagen tot onder de honderd euro (per fles!), dan worden de superseconds gedwongen daar onder te zitten, heel ruim zelfs. Het plafond stort in, zoiets. Het moet wel tot een onoverkomelijke reputatieschade lijden, zo vrezen we. Waarschijnlijk zullen de eigenaren zich amper nog kunnen vertonen. Maar denk eens goed na. Er zullen er zelfs zijn die in hun honger naar hogere prijzen voor hebben gekozen een deel van de wijn uit 2007 achter te houden. Met kleine hoeveelheden is de prijs beter omhoog te sturen. Ze mogen nu op de blaren zitten. Want als de wijnen van 2008 -zeker geen minder jaar dan 2007, integendeel zelfs- omlaag gaan, dan moeten die van 2007 mee, anders is hij niet verkopen. Pijnlijk, al te pijnlijk. Het circus Bordeaux is in crisis. Tijd voor een goochelact. Of de grote verdwijntruc.

Ronald de Groot

Zondag 29 maart vond de Nederlandse wedstrijd om de titel ‘beste sommelier’ van Nederland plaats in Hotel Gastronomique De Echoput. De wedstrijd werd georganiseerd door Edwin Raben en Arie de Vries namens het Nederlands Gilde van Sommeliers. Achttien sommeliers streden om de titel Beste Sommelier van Nederland.

Zondag 29 maart vond de Nederlandse wedstrijd om de titel ‘beste sommelier’ van Nederland plaats in Hotel Gastronomique De Echoput, georganiseerd door Edwin Raben en Arie de Vries namens het Nederlands Gilde van Sommeliers. Achttien sommeliers streden om de titel Beste Sommelier van Nederland.

Als overtuigend winnaar kwam Roy Pelgrim (Cordial, Oss) uit de bus. Hij prolongeerde met overmacht zijn titel en gaat in 2010 naar Chili om Nederland daar te vertegenwoordigen op het Concours Mondial, het WK voor sommeliers. In zijn spoor volgden twee ‘jonge honden’ in de persoon Martijn Verkerk (De Nederlanden, Vreeland) en Jan Willem van der Hek (De Limonadefabriek, Streefkerk). Een saillant gegeven is dat runner up Martijn in de leer is geweest bij Roy en hem nu het vuur aan de schenen legt. Jan Willem deed voor het eerst mee aan de Nederlandse Trophée Ruinart en was zelf zeer verrast over zijn goede eindresultaat. Hij behaalde een welverdiende derde plaats.

Pittige test

Alle kanperswijnen werden onderworpen aan een pittige theoretische test met dertig vragen over zeer uiteenlopende thema’s, en twee praktische proeven. Een van de proeven was het blind beoordelen van drie gerechten (zonder de ingrediënten daarvan te kennen!) en een witte wijn op combinatiemogelijkheden. De wijn: Grüner Veltliner Vinum Optimum 2007 van Weingut Rabl in Kamptal. De andere het blind proeven en identificeren van een rode wijn Fusion V 2005 van De Toren Private Cellars in Stellenbosch en drie distillaten. De drie finalisten moesten ook nog tien fouten uit een wijnkaart halen en op een verantwoorde wijze een magnum rosé champagne van (uiteraard) Ruinart uitschenken.

Jury

De deelnemers werden op hun vaardigheden beoordeeld door een professionele jury bestaande uit Peter Klosse (hotelier-restaurateur in De Echoput en smaaktheoreticus), Cees Helder (eerste Nederlandse chef die drie Michelinsterren kreeg als patron-cuisinier van restaurant Parkheuvel), William Wouters (eigenaar van het Antwerpse wijnrestaurant Pazzo, diverse malen Beste Sommelier van België en nu voorzitter van de Belgische Gilde van Sommeliers) en voorzitter René van Heusden (Master of Lunch en redacteur van Perswijn).

Normaal gesproken beperkt GrootSpraak zich tot de feiten. Maar nu kriebelt het zo, dat Ton Entius graag zijn mening geeft. Opvallend is dat er in deze crisisperiode minder wisselingen zijn in het bestand aan chefs en sommeliers. Maar andere dingen veranderen wel: sommige restaurants gaan slim om met de veranderde omstandigheden, andere niet.

GrootSpraak beperkt zich gewoonlijk tot de feiten. Af en toe echter kriebelt het zo dat we ons willen veroorloven een opinie te geven. Opvallend is dat er in deze ‘crisisperiode’ veel minder wisselingen zijn in het bestand aan chefs en sommeliers. Daar willen we verder geen conclusie aan verbinden.

Verder valt op dat in verschillende media, algemene pers zowel als vaktijdschriften, de restaurants waarvan wordt gezegd dat de crisis de sluiting heeft veroorzaakt alle onder één noemer worden gebracht. ‘Toprestaurants door crisis gesloten’ of een vergelijkbare kop. Het gaat ons om het woord top, dat moet per se worden genuanceerd.

Het feit dat een onderneming, met een chef-kok of chef-eigenaar vroeger mooie resultaten neerzette betekent niet dat het bedrijf na jaren nog steeds in die categorie blijft. Er bestaat net als in het voetbal, wat een prachtige metafoor is dat toch altijd, een competitie en daardoor de mogelijkheid van degradatie. Eén voorbeeld slechts: De Beukenhorst in Winterswijk. Ooit was dit de plek van Toine Smulders – een bekwame kok- samen met zijn vrouw Desirée Bulten. Huwelijk stuk. Bulten bleef over. Het restaurant somber, ook letterlijk, de pit er uit. Bulten concludeerde terecht dat het beter was de zaak aan iemand anders over te doen.

In die periode hadden we contact met de dame die het bedrijf overnam. Iemand die hier uit eigen gelederen in de bediening was binnengekomen. We vroegen haar ons van de ontwikkelingen op de hoogte te houden. Het bleef stil. Communicatie nul. Nieuwe chef, nieuwe kaart, aardige wijnen, maar allemaal niet meer genoeg. Het was niet langer een toprestaurant. Het had niet meer die uitstraling. En dan doet de crisis er een schepje bovenop, terwijl je juist pro-actief zou moeten handelen. Zoals, een positief voorbeeld, het onlangs prachtig opnieuw ingerichte Aubergine in Steyl – complimenten – waar een zondagse driegangenlunch inclusief aperitief, wijn en koffie met zoetigheden voor de vriendelijke prijs van € 49,50 wordt neergezet. Scherp gecalculeerd, toch winst en dat niet alleen financieel, maar ook doordat het bedrijf weken tevoren volgeboekt zit met vooral veel jonge mensen. Complimenten ook voor dit pro-actieve handelen.

Het slordig omgaan met pers en buitenwereld – communicatie – zoals in het voorbeeld hierboven is overigens maar een van de dingen waar het in sommige etablissementen qua bedrijfsvoering aan schort. Terecht wijst de hoofdredacteur van Misset Horeca er in het laatste nummer op, met duidelijke voorbeelden, dat er op een ander gebied, de snelheid en gedetailleerdheid waarmee -financiële- resultaten beschikbaar komen, op heel veel plaatsen heel veel verbeterd kan worden. Samengevat: je kunt niet zomaar een topclub topclub blijven noemen. In het verleden behaalde resultaten… Voor een goed restaurant is de bedrijfsvoering, inclusief communicatie met de buitenwereld én interne resultaat-verantwoording én proactief handelen cruciaal. Ondernemerschap is een noodzakelijke voorwaarde voor kwaliteit. Juist in tijden van crisis. Laat je daarbij adviseren. Ieder zijn vak.

Lees meer op www.grootspraak.nl

Het porthuis Graham’s meldt dat het 2007 gedeclareerd heeft als Vintage. Tal van andere producenten zullen naar alle waarschijnlijkheid hetzelfde doen, aangezien 2007 alles in zich had om wijnen te produceren die de status van klassieke Vintage dubbel en dwars verdienen. Zoals bekend declareren serieuze producenten slechts een paar maal per decennium een Vintage – lees: wanneer de wijn van superbe kwaliteit blijkt te zijn en over houdbaarheidspotentieel beschikt.


Het porthuis Graham’s meldt dat het 2007 gedeclareerd heeft als Vintage. Tal van andere producenten zullen naar alle waarschijnlijkheid hetzelfde doen, aangezien 2007 alles in zich had om wijnen te produceren die de status van klassieke Vintage dubbel en dwars verdienen. Zoals bekend declareren serieuze producenten slechts een paar maal per decennium een Vintage – lees: wanneer de wijn van superbe kwaliteit blijkt te zijn en over houdbaarheidspotentieel beschikt.

Volgens Rupert Symington, lid van de familie die eigenaar is van zowel Graham’s als nog een hele serie andere vooraanstaande porthuizen, kende de Dourovallei in 2007 in wijnbouwkundig opzicht bijna perfecte omstandigheden. Alleen het begin van de zomer was koel en nat, zodat voorzorgsmaatregelen tegen meeldauw genomen moesten worden. Daarna zorgde ene lange, onafgebroken periode met zonneschijn voor een evenwichtige rijping van het fruit. Ook de pluk vond onder ideale omstandigheden plaats. De verwachtingen zijn hoog gespannen, want Symington noemt 2007 in één adem met eerdere legendarische jaargangen, waarvan 2000 als meest recente.

Graham’s 2007 is gevinifieerd op de Quinta dos Malvedos met gebruikmaking van traditionele lagares, treedrobots en tanks waarin de hoed automatisch ondergedompeld wordt. Nieuw aan de Graham’s Vintage is dat dit jaar voor het eerst ook druiven gebruikt zijn van de pas kort geleden verworven Quinta da Tua. Deze quinta ligt onmiddellijk stroomopwaarts van Malvedos op de noordelijke over van de Douro. Ze worden enkele van elkaar gescheiden door een stroompje met de naam Tua. Ook is fruit gebruikt uit de Quintas of Vila Velha, even stroomafwaarts van Malvedos, van de Quinta das Lages en van Vale Malhadas in het afgelegen oostelijke deel van de vallei.

Graham’s Port wordt in Nederland geïmporteerd door Verbunt Wijnkopers.

De secretaris van het Productschap Wijn, Hans Burghoorn, ontving donderdag 19 maart een Mérite Agricole. Die onderscheiding wordt toegekend aan mensen die zich verdienstelijk maken voor Franse landbouwproducten, zoals wijn.
De secretaris van het Productschap Wijn, Hans Burghoorn, ontving donderdag 19 maart een Mérite Agricole. Die een onderscheiding wordt toegekend aan mensen die zich verdienstelijk maken voor Franse landbouwproducten, zoals wijn.

De mérite werd uitgereikt door de Franse ambassadeur. Hans Burghoorn ontving de onderscheiding als blijk van waardering voor zijn verdiensten voor de wijnhandel in het algemeen en de Franse wijn in het bijzonder. Hij is vanaf 2004 secretaris van het Productschap Wijn, dat de belangen van de wijnsector in Nederland behartigt.

Nederland kent 800 professionele wijnimporteurs, in totaal werken ongeveer 10.000 mensen in de wijnsector. Frankrijk is de belangrijkste leverancier van wijn voor de Nederlandse markt: in 2007 werd 1.305.592 hectoliter Franse wijn geïmporteerd.

De gemiddelde wijnconsumptie in 2008 was gelijk aan de jaren ervoor. Iedere Nederlander dronk gemiddeld 21,6 liter wijn. We gaven gemiddeld iets meer geld uit: € 2,75 voor een fles rode wijn. Dat blijkt uit onderzoek van GfK en Trendbox BV.
De gemiddelde wijnconsumptie in 2008 was gelijk aan de jaren ervoor. Iedere Nederlander dronk gemiddeld 21,6 liter wijn. We gaven gemiddeld iets meer geld uit: € 2,75 voor een fles rode wijn. Dat blijkt uit onderzoek van GfK en Trendbox BV.

De wijnverkoop voor thuisgebruik is in 2008 gestegen, terwijl de gemiddelde wijnconsumptie gelijk is gebleven. Dat betekent dat we minder wijn kopen in de horeca. Gemiddeld geven we iets meer uit aan een fles wijn. De aankoopprijs voor witte wijn is gestegen met 11 eurocent naar € 2,54, rode wijn met 11 eurocent naar € 2,75 en rosé is met 10 eurocent gestegen naar € 2,52. Regionaal zijn er verschillen: in Zeeland wordt per gezin gemiddeld € 103,- uitgegeven aan wijn, in Limburg was dat slechts € 60,-. Rode wijn is thuis nog steeds het populairst. In de horeca of bij vrienden wordt meer witte wijn of rosé gedronken.

Uit Europa

In 2008 zijn in Nederland nog steeds twee van de drie verkochte flessen wijn afkomstig uit Europa. Franse wijnen worden nog steeds het meest verkocht, gevolgd door wijnen uit Zuid-Afrika, Duitsland, Spanje, Chili, Australië en Italië. De verkoop van wijn uit Argentinië en Duitsland is in vergelijking met 2007 het meest gestegen. De conclusies van het onderzoek werden gepresenteerd tijdens de bijeenkomst ‘Ontwikkelingen in de wijnmarkt 2008’ in het World Forum Convention Center in Den Haag. In opdracht van het Productschap Wijn verrichtten GfK en Trendbox BV in 2008 marktonderzoek naar wijnconsumptie.

Meer informatie: www.wijninfo.nl

Nee, het is geen grap. Op 1 april laten acht Braziliaanse producenten in Wassenaar hun wijnen proeven aan het Nederlandse vakpubliek. Ze doen dat ten huize van de Braziliaanse ambassadeur. Een buitenkansje voor wie het avontuur niet schuwt.

Nee, het is geen grap. Op 1 april laten acht Braziliaanse producenten in Wassenaar hun wijnen proeven aan het Nederlandse vakpubliek. Ze doen dat ten huize van de Braziliaanse ambassadeur. Een buitenkansje voor wie het avontuur niet schuwt.

Braziliaanse wijnen? In de ranglijst van grootste wijnproducerende landen van het zuidelijk halfrond, neemt Brazilië met een productie van 3,2 miljoen hectoliter een vijfde plaats in na Argentinië, Australië, Zuid-Afrika en Chili. De komende jaren is een sterke groei in de Braziliaanse wijnproductie te verwachten. De grootste veranderingen doen zich daar vooral op kwalitatief vlak voor. Een uitgebreide reportage over de nieuwe generatie Braziliaanse wijnen verschijnt binnenkort in Perswijn.

Vergeleken met Chili en Argentinië is Brazilië een nieuwkomer als het gaat om wijnen van edele vinifera druivenrassen. Tot voor kort werd vrijwel uitsluitend met Amerikaanse labrusca druiven gewerkt. Sinds de oprichting in 1998 van het Brazilian Wine Institute (Ibravin), dat verantwoordelijk is voor de promotie en ontwikkeling van de Braziliaanse wijnbouwsector, heeft de wijnindustrie echter flink geïnvesteerd in onderzoek en technologie. Het resultaat is indrukwekkend en de kwaliteit van wijnen stijgt zienderogen. Het gaat daarbij hoofdzakelijk om stille rode in een verrassend ‘Europese’ stijl en gemaakt van een behoorlijk uitgebreid aantal druivenrassen, en om mousserende wijnen.

De Braziliaanse wijnbouw is geconcentreerd in de zuidelijke deelstaat Rio Grande do Sul. In 2007 werd de daar gelegen regio met de wel zeer toepasselijke naam Vale dos Vinhedos door de Europese Unie met een geografische indicatie (GI) gecertificeerd. Dit certificaat plaatst de eerste Braziliaanse appellation op één lijn met andere erkende regio’s zoals Champagne, Bordeaux, Porto en Alentejo. Slechts één andere regio buiten Europa is in het bezit van zo’n certificaat, Napa Valley in Californië.

Voor gedetailleerde informatie over de proeverij op 1 april: TOT PR, tel. 010-2211311, info@totpr.nl onder vermelding van Brazilië.

‘Topwijn van zeven tot vijftien euro – nu al de wijnoverdrijving van deze eeuw’, zegt Frank Jacobs in zijn nieuwste Perswijncolumn. Mmmm fijn en lekker; stof tot nadenken, want Frank Jacobs nemen wij meestal serieus.Topwijn is het wijnjaarboek dat wij, Magda van der Rijst en Noële Ruitenberg maken, met daarin onze lekkerste wijnen tussen de 7 en 15 euro. Dat we zo’n boek wilden schrijven wisten we allang.

‘Topwijn van zeven tot vijftien euro – nu al de wijnoverdrijving van deze eeuw’, zegt Frank Jacobs in zijn nieuwste Perswijncolumn (Perswijn 2, Pag. 38, red). Mmmm fijn en lekker; stof tot nadenken, want Frank Jacobs nemen wij meestal serieus.

Topwijn is het wijnjaarboek dat wij, Magda van der Rijst en Noële Ruitenberg maken, met daarin onze lekkerste wijnen tussen de 7 en 15 euro. Dat we zo’n boek wilden schrijven wisten we allang. De titel vroeg meer puzzelwerk. We wikten en we wogen en zo viel tijdens een van onze beruchte heydagen de naam Topwijn op tafel. We roken aan de naam en dachten, dat ruikt wel een beetje popiejopie, maar het ruikt ook naar meer. Dus we nipten en proefden en concludeerden al snel: ’t bekt wel lekker.

Wat vindt Frank er nu zo overdreven aan? Is Frank stiekem een wijndino en stamt hij uit het tijdperk van meermoets en duurisbeters? Het was ons niet ontgaan dat de aller, alderbeste wijnen meer kosten dan 15 euro. Maar een goede wijn maken die voor meer dan 15 euro de winkel uit gaat, vinden wij niet zo’n kunst. Een goede wijn maken die minder dan 7 euro kost, vinden wij dan weer niet zo leuk en ook helemaal niet zo nodig. Wijnboer, wijnvrachtwagenchauffeur en wijnhandelmanagement mogen ook prettig leven.

‘Moeten we van 7 euro geen 6,5 euro maken?’ vroeg zij. ‘Zou 15 euro geen 17 euro moeten zijn’ vroeg de andere zij. Ook nu weer pakten we Vermeer’s weegschaaltje en legden alle argumenten ‘voor’ in het linkerbakje en alle argumenten ‘tegen’ in het rechterbakje. Tenslotte luidde ons oordeel: voor ons hebben wijnen tussen de 7 en 15 euro de leukste prijs-wijnverhouding en dat zijn dus onze Topwijnen. Gelukkig mag iedereen zijn eigen top zoeken en vinden. Frank, kosten jouw topwijnen 50 euro of wat lezen we minstens 500 euro? Wij vinden het prima en willen heel graag in je proefpanel.

Noële Ruitenberg & Magda van der Rijst

Lieve Noële en Magda,

Jullie vroegen mij op jullie reactie m.b.t. mijn column in het laatste nummer van Perswijn te reageren. Uiteraard doe ik dat graag.

Laat ik met twee vaststellingen beginnen.

1. Nee, ik ben geen wijnbrontosaurus die denkt dat louter een fles Bordeaux of Bourgogne met een prijskaartje van vele tientallen, zo niet honderden euro’s een topwijn kan bevatten.

2. De column is ironisch bedoeld. Ik hoop dat jullie dat ook zo hebben ervaren. Dat moet wel, want op een chronisch gebrek aan humor heb ik jullie niet eerder kunnen betrappen.

Aan de column ligt wel een kern van irritatie ten grondslag: de huidige stortvloed aan Nederlandse koopgidsen van wijnen die vooral niet teveel mogen kosten.

Hubrecht Duijker begon in een ver verleden met de wijnalmanak vol wijnen onder de tien gulden. Later werd dat vijf euro en inmiddels heeft zijn opvolger Harold Hamersma daar € 5,50 van gemaakt. Van die gids worden elk jaar, inclusief alle specials, een slordige 85.000 exemplaren verkocht. Dus zagen anderen ook wel kansen. Maar je kunt natuurlijk niet allemaal precies hetzelfde boekje maken. Zodoende kwam de een met een koopgids met wijnen tussen de vijf en de tien en jullie beiden met een gids met wijnen tussen de zeven en vijftien euro.

Maar moet je zo’n boekje dan meteen ook maar Topwijn noemen?

Volgens mijn woordenboek is een definitie van het woord top: hoogst mogelijke, hoogst bereikbare, tot het hoogste niveau behorend.

Jullie schrijven zelf: Topwijn is het wijnjaarboek (..) met daarin onze lekkerste wijnen tussen de 7 en 15 euro (..) een goede wijn maken die voor meer dan 15 euro de winkel uit gaat, vinden wij niet zo’n kunst. Een goede wijn maken die minder dan 7 euro kost, vinden wij dan weer niet zo leuk (..) voor ons hebben wijnen tussen de 7 en 15 euro de leukste prijs-wijnverhouding en dat zijn dus onze Topwijnen.

Aha, de volgens jullie lekkerste wijnen met de beste prijs-kwaliteitsverhouding tussen de 7 en 15 euro. Dat klinkt toch heel anders dan het absolute woord topwijn.

Jullie vragen je af wat voor mij een topwijn is. Een wijn als topwijn bestempelen is uiteraard een heel persoonlijk iets en vaak mede afhankelijk van externe omstandigheden waaronder de wijn geproefd wordt. Een echte definitie valt dus lastig te geven. Maar wanneer je elk jaar enkele duizenden wijnen proeft, krijg je een ongekend breed spectrum aan smaken in het glas. Van absolute gootsteenontstoppers, via saaie, vlakke en spanningloze wijnen, naar lekkere wijnen met mooie aroma’s en smaakstoffen, die werkelijk drinkplezier verschaffen. En heel, heel af en toe komt er een wijn voorbij die voor dat unieke ‘wow-gevoel‘ zorgt. Een wijn die met capsule, kurk, hals en schouders boven het maaiveld uitsteekt en zoveel complexiteit en extra’s te bieden heeft, dat je er letterlijk kippenvel van krijgt. Dat laatste, in de twee laatste zinnen, is voor mij persoonlijk de definitie van een topwijn.

En hoe graag ik het ook zou willen, ik moet bekennen dat ik – ook blind geproefd – dat absolute ‘wow-gevoel’ en het kippenvel op mijn armen nimmer gevoeld heb bij een wijn die achteraf een prijs tussen de 7 en 15 euro bleek te hebben. Vandaar dat ik de term topwijn voor wijnen in deze prijsklasse dan ook als een vineuze hyperbool zie.

Met hartelijke groeten,

Frank

P.S. Uiteraard zijn jullie van harte welkom in mijn proefpanel. Collega Van Heusden meldde zich ook al spontaan aan, dus dat kan nog erg gezellig worden. Willen jullie dan alvast beginnen met het pushen van bevriende importeurs om hun wijnen in de bedoelde prijsklasse zo snel mogelijk in tweevoud naar mij op te sturen?

Eind maart, begin april starten in Bordeaux traditiegetrouw de proeverijen waarbij de nieuwe jaargang van de grote Bordeaux wordt gepresenteerd. Voor de komende weken staan de wijnen van 2008 op het programma. Handelaren en journalisten uit de hele wereld worden in Bordeaux verwacht om de wijnen te proeven. Maar het feestje wordt dit jaar verpest door de economische crisis, die zijn schaduw vooruit werpt.
Eind maart, begin april starten in Bordeaux traditiegetrouw de proeverijen waarbij de nieuwe jaargang van de grote Bordeaux wordt gepresenteerd. Voor de komende weken staan de wijnen van 2008 op het programma. Handelaren en journalisten uit de hele wereld worden in Bordeaux verwacht om de wijnen te proeven. Maar het feestje wordt dit jaar verpest door de economische crisis, die zijn schaduw vooruit werpt.

De online editie van de krant The Times meldt dat de handelaren in Bordeaux inmiddels een schot voor de boeg hebben gegeven, dat als een bom is ingeslagen bij de château-eigenaren van de streek. Volgens de krant hebben de handelaren de châteaux te verstaan gegeven dat ze de wijnen alleen willen kopen als de prijzen zakken tot op het niveau van die van de jaargang 2002. Dat zou voor velen een aanzienlijke daling betekenen. Bekende wijnen als Haut-Brion of Mouton-Rothschild ‘vingen’ voor hun 2007 nog € 318, terwijl hun 2002 ‘slechts’ € 95 in het laatje bracht. Per fles wel te verstaan. Overigens werd voor het topjaar 2005 zelfs bijna € 500 per fles neergeteld.

De château-eigenaren zijn woedend over deze vorm van chantage. Bordeaux-kenners weten dat de château-eigenaren zich niet graag de wet laten voorschrijven, zeker niet op het punt van de gehanteerde prijzen, zo ongeveer het meest gevoelige punt. Daar komt bij dat veel eigenaren behoorlijk arrogante en wereldvreemde types zijn. Maar de négoce staat zelf ook met de rug tegen de muur. De jaargang 2007 is slecht verkocht, zodat ze nog met onverkochte voorraden zitten. En iedereen weet dat banken niet scheutig zijn met kredieten, hoezeer dat ook door de banken wordt ontkend. Dus financiering van voorraden dure Bordeaux, met onzekerheid of ze ooit worden verkocht, is niet zo aantrekkelijk en gemakkelijk. Markten die veel dure Bordeaux kopen, zoals de V.S., Engeland en Rusland, zijn zwaar door de crisis getroffen. Geschat wordt dat het aantal kopers van dit soort wijnen met zeker 100.000 zou zijn verminderd. Geen goed nieuws voor Bordeaux dus, wellicht wel voor de wijnliefhebbers. De soep zal wellicht iets minder heet worden gegeten, maar dat de prijzen van de wijnen (fors) zullen dalen, is vrijwel zeker.

Zin in Italiaans? In het weekend van 21 en 22 maart 2009 wordt in Loods 6  in het Amsterdamse Oostelijk Havengebied, alweer voor de vierde keer het smaakmakende evenement Italia al Dente gehouden. Er valt te  genieten van authentieke Italiaanse lekkernijen en wijnen, non-foodproducten, cinema en nog veel meer Italiaans. Aan Italia al Dente nemen ruim veertig middelgrote bedrijven deel met een

Zin in Italiaans? In het weekend van 21 en 22 maart 2009 wordt in Loods 6  in het Amsterdamse Oostelijk Havengebied, alweer voor de vierde keer het smaakmakende evenement Italia al Dente gehouden. Er valt te  genieten van authentieke Italiaanse lekkernijen en wijnen, non-foodproducten, cinema en nog veel meer Italiaans. Aan Italia al Dente nemen ruim veertig middelgrote bedrijven deel met een keur aan kwaliteitsproducten, rechtstreeks voor u geïmporteerd uit bekende en minder bekende streken in Italië. Kwaliteitswijnen van gerenommeerde wijnimporteurs, kazen, vleeswaren, chocolade, olijfolie, broden, truffelspecialiteiten, koffie en pasta: het is allemaal te proeven. Ook cultuurliefhebbers en hobbykoks komen ruimschoots aan hun trekken.

Proeverijen en Workshops

Tijdens Italia al Dente organiseert wijnimporteur Vino e Olio  een exclusieve Brunelloproeverij met diverse wijnen het jaar 2004. Uiteraard zijn er ook weer de proeverijen met tien wijnen uit heel Italië onder leiding van Hein Sas. In de Kookcentrale van SMAAK (voorheen delicious.kookschool) zijn kookworkshops volgen onder leiding van verschillende chefs. Kookdemonstraties worden in de Cucina al Dente onder leiding van Panna Cotta georganiseerd. Op het programma staan verder een olijfolieproeverij van Elaion, een truffelproeverijen met Massimo Damiano, een kaasproeverij onder leiding van Passione Italia en een tortelliniworkshop door één van de speciaal voor Italia al Dente overgekomen Italiaanse koks uit de Emilia Romagna. Ook zal Gran Sardegna opnieuw een Sardinië-special organiseren waarbij diverse producten van dit eiland toegelicht en geproefd worden.

Lezingen en culturele activiteiten

Kunsthistorica Phaedra de Zeeuw komt speciaal vanuit Italië over voor een lezing over de betekenis van wijn in de kunst. Aan de hand van de mythologische figuur Bacchus schetst zij het belang van wijn in het dagelijkse Italiaanse leven door de eeuwen heen. Galerie Il Sogno is gespecialiseerd in Italiaanse moderne kunst en richt voor de gelegenheid een expositie in met werk van Gesine Arps en Sabina Feroci. Het Festival Internazionale del Cortometraggio in Siena heeft een boeiend filmprogramma samengesteld van een vijftal korte films van moderne Italiaanse cineasten.  Selma Sevenhuijsen van Activa Bolsena houdt een lezing houden over de Etruskische beschaving in Italië en in het bijzonder rond het prachtige meer van Bolsena.

Onno Kleyn, Andrea van Gemst, Josje van Oostrom en Nicolaas Klei

Culinair journalist Onno Kleyn (o.a. Volkskrant) verzorgt tijdens Italia al Dente een lezing over de oorsprong en bereiding van Pasta, terwijl Andrea van Gemst (Slow Food) in haar lezing dieper ingaat op het fenomeen van de authentieke Italiaanse keuken en de interpretatie daarvan in het buitenland. Josje van Oostrom, lid de Italiaanse Sommeliervereniging AIS en eigenaresse van de eno-gastronomische reisorganisatie Profondo Reizen, vertelt u alles over de oorsprong en ontwikkeling van de wijnbouw in Toscane. Nicolaas Klei is op zondagmiddag aanwezig bij de stand van Douwe Walinga en Il Commendatore om zijn favoriete Italiaanse wijnen te laten proeven.

Italia al Dente 2009

Data: 21 en 22 maart

Locatie: Loods 6, KNSM-laan 143, Amsterdam

Entree: € 11,50  (voor de diverse proeverijen en workshops geldt een meerprijs)

Informatie: www.italia-al-dente.com

Nog meer proeven?: http://www.perswijn.nl/evenementen/1024/ontdek-de-nieuwe-wereld.html