Columns

Herkomst: FrankrijkDruif: SauternesProductinformatie over Château Roumieu 2012 op de website van De Bijenkorf.

Het kerstdiner valt vroeg dit jaar! Graag nodigen we je uit om op woensdag 7 september met ons aan te schuiven aan een pre-kerstdiner, uiteraard vergezeld door de mooiste Loire wijnen (sic). De stijlvolle Lodewijk-kamer van Landgoed Duin en Kruidberg wordt deze middag geheel in de kerstsfeer gebracht. Wat kan je verwachten? Een rijk gevulde kersttafel, een brede range aan wijnen uit de Loire en sommelier Milton Verseput die zijn enthousiasme voor de wijnen uit de Loire streek (sic) met ons deelt. Let op: het Loire pre-kerstdiner wordt voor deze keer geserveerd tijdens lunchtijd!
Mededeling van Pitch PR, in het voor deze club gebruikelijke zwakke Nederlands, inzake een vroeg pre-kerstdiner in de vorm van een lunch. In een restaurant dat normaliter geen lunch serveert. Dan klopt er toch iets niet helemaal? 

Ontvangst met een huiscocktail, diverse Amuse Geulles (sic!), gerechten van het menu met bijpassende wijnen, onbeperkt tafelwaters en koffieservies met huisgemaakte lekkernijen.
Website van restaurant ’t Lansink * in Hengelo. Meer verstand van koken dan van Frans.

Catholics use botrytis; protestants fight against it. They don’t even buy the same land.
Elzasproducent Pierre Gassmann, geciteerd door Andrew Jefford op decanter.com.

Het wijnarrangement is nauwkeurig samengesteld door de sommelier en zijn afkomstig van landen over de hele wereld. Bij het selecteren van de wijnen ligt de focus op grenzeloos, geliefd en de wijn-spijscombinatie waardoor er uitsluitend passende en unieke wijnen worden geserveerd.
Door pr-bureau House of Rebels verspreide mededeling inzake eetgelegenheid Gin Neo te Amsterdam. Het gebezigde Nederlands is niet bepaald heel wervend voor dit etablissement.

Vandaag of maandag zullen jullie wederom een bottelbox van ons ontvangen. Dit keer in het teken van zomerwijnen!Met vriendelijke groet, Kind regards
Mededeling van Groupe LFE aan vermeend invloedrijke wijnschrijvers(!)  of wie daarvoor door moet gaan. Botox en babbelbox kenden we al wel, maar bottelbox? Help! Gebruik voortaan je moerstaal als je serieus genomen wilt worden.

Hij [Youp van ‘t Hek] neemt een slok wijn. “Dit is trouwens godvergeten lekkere wijn.”Kamagurka: “Ik heb gewoon de duurste gekozen.” Lachend:”Nee hoor, maar deze is biodynamisch. Ik vind: wijn moet je kunnen doordrinken. Van deze wijn wordt je lichaam blij, het neemt hem op.

Bij slechte, scherpe wijn voel je: je maag drijft dat spul direct naar de uitgang. Als ik veel goede wijn heb gedronken, ga ik thuis altijd meteen naar mijn atelier om te schilderen.”Youp: “En is het dan wat, de volgende dag? Ik heb weleens redelijk lammig een tekst geschreven en daar was ik heel tevreden over. Maar de volgende dag startte ik mijn computer op… Ik heb hem nooit aan iemand laten lezen.”

Youp van ‘t Hek en Kamagurka in gesprek in NRC

Eenmaal binnen, krijgt de gast direct een houten doosje op tafel met daarin het aperitiefmenu, een flesje water voor de eerste dorst, een verfrissend doekje, een papiertje om je kauwgum in te frommelen en de WiFi-code. Niet alleen praktisch, maar ook een ideale ijsbreker. Het tekent de visie van Michael Wolf: ‘Alles moet kloppen als je hier komt eten. De sfeer, de bediening, de muziek, de cocktails; alles!’
Persbericht naar aanleiding van de heropening van eetgelegenheid Wolf Atelier te Amsterdam. Conceptueel, zeg maar. 

Vrij naar Kloos: ik ben een dominee in ‘t diepst van mijn gedachten. En wat doet een dominee graag? Vermanende preken houden! De preek van vandaag heeft als thema: zalig de eenvoudigen van geest?In 2004 werd in het Verenigd Koninkrijk The World of Fine Wine gelanceerd, een magazine dat bewust wenste te kiezen voor een ‘cerebrale’ benadering van wijn.

Volstrekt tegen de tijdgeest in waaraan de initiatiefnemers zich juist zo stoorden. In andere wijnpublicaties meenden ze een te populaire aanpak te bespeuren. Of ze er rijk van zijn geworden, valt te betwijfelen. Maar bestaan doet dat cerebrale blad nog altijd! Dat gegeven biedt intrigerende stof tot nadenken. Want wat is nu eigenlijk de taak van de wijnschrijverij?  Louter verkondiging van blijde boodschappen?

Moeten wijndrink(st)ers enkel bevestigd worden in hun opvattingen met gezellige babbelpraatjes vol clichés over lekkere wijntjes en bijbehorende ‘leuke lifestyletips’, of moeten ze juist geprikkeld worden tot nieuwsgierigheid en nadenken? Verdienen ze niet beter dan keer op keer op geforceerd humoristische verkooppraatjes voor wijnen van bepaalde handelaars getrakteerd te worden, of verdienen ze het om volwassen voorlichting te krijgen?

Twaalf jaar na 2004 lijkt de politieke correctheid in wijnland onverminderd te eisen dat we ‘laagdrempeligheid’ als norm aanvaarden. Met kinderwijn en met wijnscribenten die zich als verlengstuk van marketing en reclame moeten opstellen. Vooral niet moeilijk doen, dieper op de materie ingaan en uitleggen waarom een wijn smaakt zoals hij smaakt. Afwijking van dit egalitaire denkpatroon zou immers van ‘elitaire arrogantie’ getuigen. Versimpeling van de werkelijkheid geldt daarentegen als een deugd. Net als in de politiek. Alleen zit de werkelijkheid niet simpel in elkaar. Moet je pretenderen prosecco en zelfs rose d’Anjou fantastisch te vinden om de eenvoudige reden dat die wijnen populair zijn? Of alles wat bio is ophemelen omdat dat zo lekker scoort? En zonder journalistieke scrupules juichende testimonials afgeven voor een of ander wijngebied met voorbijgaan aan complicerende nuances? De ontbrekende stap is dan nog om uit het statistische gegeven dat veel meer Nederlanders prosecco kopen dan madeira te concluderen dat die eerste wijn meer aandacht verdient dan de tweede. Wie een beetje thuis is in het verhaal-achter-de-wijn weet hopelijk wel beter. Uiteraard mag iedereen drinken wat hij of zij als lekker ervaart, maar dat wil nog niet zeggen dat een hype als bewijs kan dienen voor intrinsieke kwaliteit. Wijnaankopen zijn immers allesbehalve op louter kwalitatieve eigenschappen gebaseerd. Maar of je het leuk vindt of niet, verschillen in kwaliteit zijn onloochenbaar. Welke consequenties je daaraan verbindt, is vers twee. Budgettaire overwegingen zijn in dezen alleszins legitiem – Bordeaux 2015 van honderd(en) euro per fles in de voorverkoop is natuurlijk te zot voor woorden –, zolang de zaken maar niet op hun kop gezet worden met de suggestie dat goedkoop identiek is aan goed. Kwaliteit heeft een prijs, altijd en overal.

Wat nodig is, is niet confirmatie, maar confrontatie. Constructieve confrontatie, wel te verstaan, om lezers scherp te houden. Anders dan Prediker beweert, is vermeerdering van kennis immers geen vermeerdering van smart, maar van plezier. Wijndrinkers verdienen daarom beter dan als kleuters in slaap gesust te worden met industriële zoete appelmoes. Zet ze liever als volwassenen bittere spruitjes van de koude grond voor en noem die dan choux de Bruxelles. Diep in zijn hart wil menigeen immers best wel tot die elite van spruitjeskenners behoren. Daar zijn echt geen extreme smaakinspanningen voor nodig, want net als spruitjes zijn wijnen tegenwoordig lang niet meer zo bitter als vroeger. Het is hier voor alles het principe dat telt. Amen.

René van Heusden

De mens is de tak die hem draagt, in hoog tempo aan het afzagen. Moeder natuur die leven geeft en leven neemt,  wordt ernstig bedreigd. Wetenschap en vooral technologie worden in die context met argusogen bekeken. Zal datgene wat ons zoveel vooruitgang bracht op gebied van kwaliteit van leven, niet tegelijk onze ondergang betekenen? Denk aan de klimaatopwarmende CO₂-uitstoot, de tonnen plastiek in onze oceanen en het radioactieve afval uit kerncentrales.

Bevolk de aarde en onderwerp haar, gebood God in het Bijbelse Genesis. Tegenwoordig staat de mens voor het probleem van overbevolking en vindt hij dat we best van de natuur afblijven en respect tonen voor haar evenwichten.  Wijn absorbeert de dynamieken van de tijd en vertegenwoordigt ze symbolisch. Vandaar een steeds luider pleidooi voor meer natuurlijkheid in de wijnbouw. Dit pleidooi is waardevol maar er zitten ook addertjes onder het gras.Aristoteles definieert de natuur in het tweede boek van zijn Physica: “In tegenstelling tot de door mensen vervaardigde dingen is de natuur het niet-geconstrueerde, datgene wat zijn beginsel van beweging of verandering in zichzelf heeft, dat wat op eigen kracht werkt en bestaat.” De natuurlijke wijnbouw hangt deze definitie aan als ze stelt dat goede wijn zichzelf maakt, zonder additieven en met minimale menselijke interventie. Alleen deze wijn kan met recht en reden natuurwijn worden genoemd. De impliciete boodschap is dat alle andere wijnen onnatuurlijk zijn. Ook de biologische wijnbouw trekt de kaart van de natuurlijkheid: pesticiden die in de natuur voorkomen, zijn prima en pesticiden die door de mens gemaakt zijn, synthetische stoffen, zijn verwerpelijk. Of: natuurlijk DNA is oké, DNA waaraan gesleuteld wordt, is niet oké. Natuurlijkheid is een term vol waardeoordelen: natuurlijk is goed, onnatuurlijk is slecht. Mensen houden van duidelijkheid maar duidelijk is het geenszins. Voorgaande voorbeelden van natuurlijkheid tonen namelijk dat natuurlijk een zeer relatief begrip is. Ten eerste: wijn wordt vanzelfsprekend niet door de natuur gemaakt. Wijn vereist een aantal essentiële manipulaties van de mens: de wijnstok uit de bossen halen en op een open terrein planten, de druiven in een gesloten ruimte brengen en de natuurlijke overgang naar azijn blokkeren. Ten tweede: natuurlijk doch hoogst giftig koper verzamelen en op de wijnstokken spuiten ter bestrijding van schimmels is geen techniek die door de natuur zelf is bedacht. Ten derde: hoe natuurlijk is het kruisen van allerlei soorten en rassen wijnstokken uit verschillende uithoeken van de wereld om uiteindelijk tot een stok te komen die kan dienen voor een welgekozen doeleinde: betrouwbare opbrengst, hoge ziekteresistentie en tegelijk lekker?

Wat de propagandisten van natuurlijkheid miskennen is de culturele bepaaldheid van wat we natuurlijk of onnatuurlijk noemen. Natuurlijkheid is in belangrijke mate een historische constructie. Dat we een homoseksuele relatie als even natuurlijk beginnen te beschouwen als een heteroseksuele relatie is een culturele verworvenheid. Menselijke ingrepen als natuurlijk of onnatuurlijk percipiëren heeft te maken met conventies, afspraken die we maken over wat kan en mag gemanipuleerd worden. In plaats van palaveren over de meest of minst natuurlijke wijnbouwinterventie, bekijken we beter de wetenschappelijke evidentie voor de efficiëntie van een bepaalde interventie, de graad van milieubelasting ervan (bijvoorbeeld de afbreekbaarheid van een pesticide in de natuur), het gezondheidsrisico voor wijngaardwerker en wijndrinker en de gezondere en effectievere alternatieven. Daarnaast kan het belangrijk zijn te onderzoeken wat de mogelijke belangen zijn van diegene die de interventie verdedigt of contesteert, hetzij commercieel, hetzij ideologisch. Denk aan de recente discussies over het herbicide glyfosaat of Roundup. De natuur of natuurlijke stoffen zijn niet per se goed. De methaan-productie van een koe is perfect natuurlijk maar toch minstens even schadelijk als de CO₂-uitstoot van een wagen of een vliegtuig. De natuurlijke schimmelverdelger koper, toegelaten in de biologische teelt, is bijzonder giftig en breekt niet af in de bodem. Synthetische pesticiden zijn selectiever in wat ze vergiftigen en breken beter af. Trouwens: laat de wijngaard zijn natuurlijke gang gaan zonder gewasbescherming  en hij zal nooit gezonde druiven geven. De wijnbouwer stimuleert vele spontane processen in zijn wijngaard, andere zal hij tegengaan met het beste middel dat hij heeft. Net zo in de geneeskunde. Soms zal de arts de natuurlijke processen in het lichaam hun werk laten doen en bevorderen, bijvoorbeeld de immuniteit. Maar soms zal hij er alles aan doen om de natuur een hak te zetten. Een antibioticakuur bijvoorbeeld. Zo weinig mogelijk antibiotica, absoluut, maar soms is het noodzakelijk. Met pesticiden of sulfiet is het niet anders. Of het middel synthetisch of natuurlijk is, maakt in essentie niets uit. ‘Natuurlijkheid’ mag nooit als norm  van ons handelen worden gebruikt. De mens moet de norm stellen vanuit zijn wetenschappelijke kennis en vanuit zijn ethisch aanvoelen.

De natuur kent zijn eigen wijsheden, opgebouwd doorheen een lange geschiedenis van natuurlijke selectie en steeds complexer worden zelforganisatie.  De mens kan tegelijk zorgen voor de natuur én voor een prachtige wijn als hij met deze organisatie rekening houdt, zich in het geheel invoegt op verstandige wijze. Rationaliteit mag echter nooit verloren gaan in een mist van romantiek. Ideologieën zoals biologische, biodynamische of natuurlijke wijnbouw riskeren irrationeel te worden als ze zich beroepen op het principe van natuurlijkheid. Wijnbouw is een culturele activiteit waarbij we de natuur op een gecontroleerde manier naar onze hand zetten. In wezen is daar niets natuurlijks aan.

Stefaan Soenen