Columns

Footballer Paul Pogba (who moved on 9 August this year from Juventus to Manchester United for a record transfer fee of £89 million) is not 89 times better than a professional footballer whose fee is £1 million, or infinitely better than a player who moves on a free loan.

He is better by an incalculable number of small increments, and he justifies his fee because those slight incremental improvements are very hard for the managers and owners of football clubs to locate in a single individual. Wine is no different. The best must necessarily — by any value-for-money standard or (if you prefer) objective assessment of quality increments — be overpriced. If affordability of ‘the best’ is a consideration […], forget it.Andrew Jefford stelt in zijn – doorgaans briljante – column Jefford on Monday op decanter.com de belachelijke prijzen van de zogenaamd ‘beste’ wijnen ter discussie. Titel: Why I’m giving up on the best. Aanbevolen lectuur! Benieuwd wat zijn collega’s bij Decanter daar van vinden die nooit genoeg lijken te krijgen van onbetaalbare ‘clarets’.

Alles is politiek. Wijn dus ook. En al helemaal wijn binnen de Europese Unie. Die Europese Unie die momenteel zo verguisd wordt door populistische roeptoeters met hun simplistische antihouding. Met tot vervelens toe de ‘elite’ (‘links’), de ‘media’ (ook ‘links’), het ‘establishment’, de ‘buitenlanders’ en ‘Brussel’ als zondebokken voor alle echte en vermeende problemen.
Lieden die overigens zelf wel gretig financieel meeprofiteren van zitjes in zogenaamde ‘nepparlementen’ en niet te betrappen zijn op realistische alternatieven. Om nog te zwijgen van een constructieve toekomstvisie. Onverdraagzaam, overal op tegen. En gecharmeerd van het Leidersprincipe binnen hun ranzige partijen of dito clubs zonder leden die daarvoor moeten doorgaan. Over een democratisch deficit gesproken. Waarvan men Brussel zo graag beschuldigt.

Wie ook maar over een greintje elementaire historische kennis beschikt, iets met internationale politiek en/of met wijn heeft, zal beseffen dat de Europese Unie met zijn vrije verkeer van mensen en goederen iets is om innig te koesteren. Ondanks alle mitsen en maren. Want wat is het alternatief? Ieder voor zich en eigen stam eerst? Met eigen munten en zogenaamd gesloten grenzen die alleen de schijnveiligheid geven? En ook met eigen wijn eerst, beschermd door importheffingen naar Zwitsers model? Met alle respect voor onze ploeterende wijngaardeniers, in Nederland zijn we dan heel snel uitgepraat. En los daarvan, wat is Nederland als handelsnatie eigenlijk zonder (Europees) buitenland?

Een van de grote successen van de Europese Unie, ja wel, is de gezamenlijke wijnbouwpolitiek. Immers, zou er zonder Europa ooit een grensoverschrijdend wettelijk kader voor wijnbouw en etikettering zijn gekomen? De vraag stellen is hem beantwoorden. Let wel: het gaat om een wettelijk kader waarbinnen ieder land nog altijd zijn eigen, specifieke invulling kan geven. Een eerder harmoniserend model in plaats van een dicterend. Gelukkig wel met algemeen geldende normen wat betreft biologische wijn, toegestane hoeveelheden sulfiet en terminologie op het etiket. Critici beweren nogal eens dat de Brusselse wijnnormen, compromissen als ze zijn, niet streng genoeg zijn, maar hoe zou men reageren wanneer die normen ineens wel heel streng zouden zijn? Inderdaad, dan zou het om ‘dictaten’ gaan.

Jammer genoeg zijn er nog lang geen uniforme Europese BTW- en accijnstarieven voor wijn. Individuele lidstaten regelen dat namelijk maar wat gretig zelf. Zie Nederland met zijn 21 procent BTW en bij herhaling verhoogde accijnzen. Nederland wenst in bepaalde opzichten trouwens ook strenger te zijn dan Europa als het aankomt op voorschriften voor wat wijngaardeniers wel en niet mogen. Het is maar een weet. Je kunt Brussel wel overal de schuld van geven, maar kijk eerst eens naar wat nationale overheden nog steeds weten te bedenken, ondanks die zogenaamde dictaten vanuit Brussel die geen ruimte meer zouden laten voor zelfbestemming. Waarom gaan Engelsen zo graag wijn kopen in Calais? En waarom is het voor Nederlanders in de grensstreek zo interessant om drank in Duitsland te kopen?

Laten we het ook even hebben over die nog altijd genereuze Europese landbouwsubsidies – en daarmee dus ook wijnbouwsubsidies. Subsidies voor de ontwikkeling van nieuwe projecten in achterstandsregio’s of voor het rooien van niet rendabele wijngaarden. Al die boze Zuid-Franse aanhangers van het anti-Europese Front National met hun onverkoopbare wijnen profiteren daar maar wat graag van! Brussel betoont zich in dit opzicht allesbehalve een voorvechter van ongeremde marktwerking en globalisering. In tegendeel! Een beetje meer marktwerking zou juist hier misschien zo gek nog niet zijn… 

Sommige wijngebieden zijn voor hun voortbestaan afhankelijk geworden van Europese gastarbeid. Voor werk in de wijngaard en voor plukken. Aan de Moezel zal daarom niet zo snel een meldpunt Polen worden geopend, of in de Languedoc een meldpunt Spanjaarden. Als er nu één bindende culturele factor binnen Europa is, dan is het wel wijn. In alle mogelijke diversiteit. Laten we dat alsjeblieft ook zo houden. Gewoon een kwestie van feiten onder ogen zien in plaats van ze te verdraaien. En van gezond nadenken. Ter afsluiting een parafrasering van de even beroemde als behartenswaardige woorden die John F. Kennedy sprak tijdens zijn inauguratie als president van de Verenigde Staten: Don’t ask what Europe can do for you, but what you can do for Europe. René van Heusden

Herkomst: FrankrijkDruif: SauternesProductinformatie over Château Roumieu 2012 op de website van De Bijenkorf.

Het kerstdiner valt vroeg dit jaar! Graag nodigen we je uit om op woensdag 7 september met ons aan te schuiven aan een pre-kerstdiner, uiteraard vergezeld door de mooiste Loire wijnen (sic). De stijlvolle Lodewijk-kamer van Landgoed Duin en Kruidberg wordt deze middag geheel in de kerstsfeer gebracht. Wat kan je verwachten? Een rijk gevulde kersttafel, een brede range aan wijnen uit de Loire en sommelier Milton Verseput die zijn enthousiasme voor de wijnen uit de Loire streek (sic) met ons deelt. Let op: het Loire pre-kerstdiner wordt voor deze keer geserveerd tijdens lunchtijd!
Mededeling van Pitch PR, in het voor deze club gebruikelijke zwakke Nederlands, inzake een vroeg pre-kerstdiner in de vorm van een lunch. In een restaurant dat normaliter geen lunch serveert. Dan klopt er toch iets niet helemaal? 

Ontvangst met een huiscocktail, diverse Amuse Geulles (sic!), gerechten van het menu met bijpassende wijnen, onbeperkt tafelwaters en koffieservies met huisgemaakte lekkernijen.
Website van restaurant ’t Lansink * in Hengelo. Meer verstand van koken dan van Frans.

Catholics use botrytis; protestants fight against it. They don’t even buy the same land.
Elzasproducent Pierre Gassmann, geciteerd door Andrew Jefford op decanter.com.

Het wijnarrangement is nauwkeurig samengesteld door de sommelier en zijn afkomstig van landen over de hele wereld. Bij het selecteren van de wijnen ligt de focus op grenzeloos, geliefd en de wijn-spijscombinatie waardoor er uitsluitend passende en unieke wijnen worden geserveerd.
Door pr-bureau House of Rebels verspreide mededeling inzake eetgelegenheid Gin Neo te Amsterdam. Het gebezigde Nederlands is niet bepaald heel wervend voor dit etablissement.

Vandaag of maandag zullen jullie wederom een bottelbox van ons ontvangen. Dit keer in het teken van zomerwijnen!Met vriendelijke groet, Kind regards
Mededeling van Groupe LFE aan vermeend invloedrijke wijnschrijvers(!)  of wie daarvoor door moet gaan. Botox en babbelbox kenden we al wel, maar bottelbox? Help! Gebruik voortaan je moerstaal als je serieus genomen wilt worden.

Hij [Youp van ‘t Hek] neemt een slok wijn. “Dit is trouwens godvergeten lekkere wijn.”Kamagurka: “Ik heb gewoon de duurste gekozen.” Lachend:”Nee hoor, maar deze is biodynamisch. Ik vind: wijn moet je kunnen doordrinken. Van deze wijn wordt je lichaam blij, het neemt hem op.

Bij slechte, scherpe wijn voel je: je maag drijft dat spul direct naar de uitgang. Als ik veel goede wijn heb gedronken, ga ik thuis altijd meteen naar mijn atelier om te schilderen.”Youp: “En is het dan wat, de volgende dag? Ik heb weleens redelijk lammig een tekst geschreven en daar was ik heel tevreden over. Maar de volgende dag startte ik mijn computer op… Ik heb hem nooit aan iemand laten lezen.”

Youp van ‘t Hek en Kamagurka in gesprek in NRC

Eenmaal binnen, krijgt de gast direct een houten doosje op tafel met daarin het aperitiefmenu, een flesje water voor de eerste dorst, een verfrissend doekje, een papiertje om je kauwgum in te frommelen en de WiFi-code. Niet alleen praktisch, maar ook een ideale ijsbreker. Het tekent de visie van Michael Wolf: ‘Alles moet kloppen als je hier komt eten. De sfeer, de bediening, de muziek, de cocktails; alles!’
Persbericht naar aanleiding van de heropening van eetgelegenheid Wolf Atelier te Amsterdam. Conceptueel, zeg maar.