Columns

“Dourzame” ontwikkelingDe woordspeling is misschien gemakkelijk, toch krijgt de term al zijn betekenis wanneer we de grootste wijngaard van de Dourovallei, met zijn 1006 hectares aan wijnstokken, ontdekken.

Madame, as she is known to those close to her, has more style in her 80s than most women half her age. She may be petite in size but her intensity and charisma make most people feel small in her presence. She comes alive and the intensity in her blue eyes sharpen when she speaks about her vineyards or her wines. When I ask her how she manages to get so much intensity, depth and energy in her wines, she replies, “It is simple, I love my vines more than most people.”

The [wine] is rich golden in color and opens with intense aromas of ripe pineapple and toasted coconut with hints of toasted marshmallow and vanilla bean. Flavors of grilled pineapple, juicy peach, graham cracker and toffee follow, with baking spices and toasty oak. This rich, creamy, and concentrated wine has balanced acidity and a lingering finish that makes it perfect to enjoy on its own or with a variety of foods including English cheddar, cow’s milk blue cheese, grilled fish with lemon butter, roasted pork tenderloin, garden salad with gorgonzola and toasted pecans, shrimp scampi, and bacon-wrapped dates.

Ook dit jaar hebben we weer een Late Harvest van Viognier kunnen maken. Helaas mogen wij de term Vendange Tardive niet gebruiken omdat deze door de wijnboeren in de Elzas als merknaam is gedeponeerd. Het is wel apart dat de term ‘laat geoogst’ als merknaam kon worden vastgelegd, maar het is helaas niet anders. Vandaar dat wij de Engelse benaming Late Harvest hanteren.

Wijnbrief Printemps van Domaine de Marotte, een wijngoed in Nederlands bezit bij Carpentras, over typisch Franse toestanden.

Sergio Herman opent eind deze maand de deuren van AIRrepublic, zijn nieuwe restaurant in de haven van Cadzand. Reserveren kon sinds gisteren, maar de eerste maand zit het restaurant al meteen volgeboekt.Herman kondigde eind 2015 al aan dat hij plannen smeedde om een derde restaurant te openen in de haven van Cadzand, na Pure C en The Jane. Op 31 maart kunnen de eerste gasten de voeten onder tafel [schuiven] bij AIRrepublic.

Nee, sorry, niet de familie Mees van de financieringen of zo, nee, de gevleugelde, de gevederde tak. Het eerste paartje is druk bezig te nestelen in onze voortuin. De locatie is ideaal, in de klimop tegen het hekwerk van onze tuin. Geen kat die er bij kan. Deze kleine gebeurtenis markeert een jaarlijks terugkerend moment: de lente. Belangrijk, want je weet: nieuwe lente, nieuwe wijn!

Lentewijnstemming bij Hosman Vins, de importeur die in alle jaargetijden goed is voor origineel getoonzette mededelingen.

Net zoals de heer Nijdam las ik met verbazing, of wellicht nauwkeuriger uitgedrukt verbijstering, het stuk van de heer Seuren in Perswijn.   In mijn optiek heeft Perswijn hier als publicatie de plank faliekant misgeslagen; de heer Seuren heeft dat naar mijn bescheiden mening op meer persoonlijk niveau gedaan.

Weet u al wat u gaat stemmen? Nee, dit is geen stemadvies. Mijn ervaring is dat wijn en politiek zelden goed samengaan. Lekker uit eten gaan overstijgt politiek debat, daarom voelt zowel progressief links als conservatief rechts zich op zijn gemak in Café de Klepel, waar ik werk. Wel vraag ik me af hoe ik zou reageren als Geert Wilders voor mijn deur zou staan. Zou ik hem principieel weigeren? Hoe zou de eigenaar van de Münchense Bürgerbräukeller zich achteraf gevoeld hebben, wetend dat zijn zaak een rol speelde in wat zich tussen 1932 en 1945 afspeelde?

Even voor de duidelijkheid: het wederzijdse respect tussen Pieter Nijdam en ondergetekende is er zeker, onverminderd groot en ook heilig. Vandaar ook dat wij (Vinoblesse) onze weigering (januari 2013) om nog langer proefflessen naar/voor proeverijen van de ‘Telegraaf in samenwerking met Perswijn’ in te zenden niet aan de grote klok hebben gehangen. Maar over onze motieven geen misverstand: ‘medewerken aan een krant die in zo ongeveer alles indruist tegen onze eigen levensopvattingen, en zulks ook nog op meesttijds nare manier. Doen we niet meer aan mee’, schreef ik aan Ronald de Groot.

Marc Collard

Met verbazing las ik in de laatste Perswijn een column waarin Job Seuren importeurs oproept geen proefflessen meer te sturen naar De Telegraaf, om ‘afstand te nemen van wat niet deugt’. Zij zouden daarmee het voorbeeld volgen van enkele principiële importeurs die dat al zouden doen.