Net zoals de heer Nijdam las ik met verbazing, of wellicht nauwkeuriger uitgedrukt verbijstering, het stuk van de heer Seuren in Perswijn. In mijn optiek heeft Perswijn hier als publicatie de plank faliekant misgeslagen; de heer Seuren heeft dat naar mijn bescheiden mening op meer persoonlijk niveau gedaan.
De statement in de desbetreffende column waar ik mij volledig in kan vinden is dat wijn en politiek zelden goed samengaan. Na enige zelfreflectie had de heer Seuren er goed aan gedaan om deze wijze woorden, die hij nota bene zelf heeft opgeschreven, in acht te nemen en de twee onderwerpen toch niet in één artikel ter sprake te brengen.
Ik ben in zijn geheel niet geïnteresseerd in de politieke opvattingen of meningen van de redactie dan wel een willekeurige medewerker van Perswijn, puur om de reden dat ik Perswijn lees om geinformeerd te worden over een ander onderwerp dan politiek. En als ik dan een dergelijk aanmatigend stuk aantref dan doet dat wat mij betreft afbreuk aan Perswijn als geheel. Dit staat los van de partijen die worden besproken in een dergelijk artikel, ik wens simpelweg geen politieke kleuring (rechts of links) in mijn wijnrecensies of daaraan gerelateerde artikelen.
Even los van de werkelijkwaar abjecte vergelijking tussen de heer Wilders en Adolf Hitler, of het spreken over “he who must not be named” (overigens is het feit dat het zo goed gaat in Nederland ook absoluut niet aan Groen Links of de Socialistische Partij te danken), is het een onsamenhangend stuk geschreven uit emotie en van weinig (wijn)journalistieke waarde. Het lijkt alsof er een stukje onvrede in de heer Seuren zit en daarvoor is deze publicatie misbruikt om dat te ventileren. Daardoor bent u als Perswijn ook verlakt, want dat kan niet de insteek zijn van deze publicatie die ik overigens historisch ken als objectief en kundig.
Zonder dat ik hierbij in de verdediging van de heer Wilders wil schieten, ook ik heb niet op hem gestemd en zal dat ook nooit doen, maar de hooghartigheid en superioriteit die de heer Seuren tentoonstelt door te spreken over weldenkende en Perswijnlezende mensen is absoluut ongepast.
Ook uit zijn stelling dat zowel progressief links als conservatief rechts zich op zijn gemak voelt in Cafe de Klepel spreekt een zekere afkeer, namelijk de minachting die tussen de regels door te lezen valt voor rechts door de bewuste toevoeging van de woorden progressief en conservatief. Gewoon links en rechts was niet voldoende, nee het moest progressief links en conservatief rechts zijn.
Ik kan me dan ook niet aan de indruk onttrekken dat de gemiddelde VVD of CDA stemmer niet echt een graag geziene gast is bij de heer Seuren in Cafe de Bolsjewiek, ook getuige zijn eerdere berichten over bijvoorbeeld de VVD. Leuk als tafelvulling bij een onbezette tafel, maar mocht hij de keuze hebben dan toch liever een politiek gelijkgestemde aan tafel. En dit is hetgeen de heer Seuren publiceert; naar zijn werkelijke opvattingen kunnen we alleen maar raden.
Dus beste stemmers op deze partijen: misschien De Klepel volgende keer maar links (geen bewuste woordspeling) laten liggen aangezien u toch niet helemaal oprecht met open armen ontvangen wordt?
Als wijnliefhebber vraag ik me ook af of de objectiviteit van de heer Seuren bij het proeven van wijn in twijfel getrokken moet worden? Met zo een uitgesproken mening en schijnbaar het gevoel superieur te zijn aan ‘rechts’ Nederland vraag ik me af of die houding zich toch ook niet manifesteert, bewust dan wel onbewust, op andere vlakken. Als de heer Seuren wijnen moet beoordelen van producenten of importeurs wiens stemgedrag niet helemaal de goedkeuring van de heer Seuren verdraagt, is hij dan in staat om dit naast zich neer te leggen?
Net zoals de heer Seuren oproept geen wijnen in te sturen aan de heer Nijdam van de Telegraaf, om afstand te nemen van wat niet deugt, geldt dan ook dat anders denkende producenten of wijnimporteurs beter maar geen wijn meer insturen naar Perswijn, of in ieder geval dat Perswijn ze dan zelf terugstuurt? Dat zou dan toch wel consequent beleid zijn?
Is het ook niet hypocriet dat de heer Seuren zelf schijnbaar zonder enige moeite zich wel laat fêteren door de waarschijnlijk tal van rechtse wijnimporteurs (het is nu eenmaal een feit dat veel ondernemers aan de rechtse kant van het spectrum stemmen) en zich hun wijnen goed laat smaken, het liefst ook nog eens gratis?
Het artikel begon met “nee dit is geen stemadvies” Dat klopt, dat was het ook niet. Het was een regelrechte minachting voor iedereen die schijnbaar anders denkt dan de heer Seuren. Hoewel het verpakt werd als tirade aan het adres van 1 politiek persoon is de inhoudelijke lading, ook gezien andere uitspraken van de heer Seuren, breder dan dat.
Zoals gezegd een miskleun van een publicatie die niet thuis hoort in een professionele publicatie als Perswijn.
Robbert Croon
Wijnliefhebber
Lees de column “Dit is geen stemadvies” van Job Seuren – Perswijn #2 – maart/april 2017.
Noot van de webredactie: Wij zijn met de heer Croon van mening dat politiek en wijn zelden goed samengaan en sluiten bij deze de plaatsing van de reacties.
Binnenkomende reacties zullen doorgestuurd worden aan Job Seuren en kunt u nogsteeds sturen naar webredactie@wijnpers.nl
