Achtergrond & Interviews

In deze rubriek leggen we elke week het vuur aan de schenen van een jonge sommelier in Nederland. Waarom heeft hij of zij voor dit vak gekozen, wat is de meest bijzondere wijn ooit gedronken en wat is de lekkerste wijn-spijs combinatie? Deze week: Wout Jans van Ciel Bleu.

Met wie spreken we?

“Wout Merijn Jans.”

Bij welk restaurant ben je werkzaam?

“Ciel Bleu, Hotel Okura Amsterdam.”

Sinds wanneer zit je in het vak?

“In 2009 ben ik begonnen bij restaurant De Schat in Nijmegen, daar ben ik voor het eerst in aanraking gekomen met wijn. Na een jaar ben ik gestart bij Le Marron in Nijmegen. In dit restaurant liep ik Ronnie Brouwer tegen het lijf en hij heeft mij vervolgens echt kennis laten maken met het vak.”

Wat is je vooropleiding?

“Gastronoom – Sommelier bij Peter Klosse en ik ben nog bezig aan de opleiding Vinoloog aan de Wijnacademie.”

Wat vind je mooi aan het vak?

“Het allermooiste aan mijn vak vind ik de diversiteit aan (internationale) gasten waar ik bij Hotel Okura Amsterdam mee werk. Ik vind het een uitdaging om al deze gasten, ieder met hun eigen wensen en verwachtingspatronen, te adviseren.

Daarnaast vind ik het prettig om mijn ervaringen met collega’s te kunnen delen tijdens proeverijen en workshops. Het is zo’n kleine groep, we komen elkaar overal tegen.”

Favoriete wijn?

“Ik ben een rieslingfan en dan het liefst uit Duitsland. Favoriet zijn er zoveel! Wel merk ik dat mijn ‘all time favourites’ vaak te maken hebben met een beleving of gevoel. Vorig jaar heb ik bijvoorbeeld met mijn vader de Rheingau bezocht en waren we te gast bij Weil en Domechant Werner. De weken daarna verkocht ik deze wijnen met nog meer plezier dan voorheen.”

Favoriete gerecht

“De Kip Piri Piri die gemaakt wordt voor het personeel bij Ciel Bleu.”

Mooiste wijnervaring?

“Dat was in Pernand-Vergelesses bij Le Charlemagne van Laurent Peugeot. Ik zat daar in de zomer van 2012 met mijn vriendin op het terras. Het eten viel ons stiekem een beetje tegen, maar hoe bijzonder was het glas Corton Charlemagne, Bonneau de Martray 2009, uitkijkend over de Cortonheuvel…”

Mooiste eet- en drinkervaring tot nu toe?

“Dat zijn er meerdere, en vind het ook moeilijk om er een te kiezen. Ik heb een keer met Milton Verseput op het terras bij Chapeau gezeten en daar echt een superavond beleefd. Ik werd heel erg verrast door de kwaliteit van de gerechten. Een gerecht dat me altijd zal bijblijven is van Jonnie Boer:leverspiraal, noordzeekrab, sap van rode biet, amandelmelk en stukjes gemarineerde biet.”

Houdt niet van?

“De zin: ‘Ik wil mensen iets laten proeven wat ze nog niet kennen’. Iets te vaak gehoord misschien. Een lekke achterband vind ik ook erg irritant trouwens.”

Wie zou je nog eens aan tafel willen hebben?

“Sandra Musumeci en Ysbrandt Wermenbol [van Restaurant Le Marron, red.]. Dat gaat er ook nog wel van komen.”

Welk gebied zou je graag eens bezoeken?

“Elgin, in Zuid Afrika.”

Welk restaurant zou je eens willen bezoeken?

“Pasquinel Kolk (servicemanager bij Ciel Bleu) heeft de bediening van Ciel Bleu de laatste jaren naar zo’n hoog niveau getild, dat ik graag nog eens onder de indruk van een zwarte brigade wil raken. Niet dat ik dat nooit ben, maar vaak door een enkeling die erg vriendelijk of bijvoorbeeld grappig is. Ik zie zelden het hoge niveau op gebied van service van een heel team. Bij restaurant Alinea in Chicago en Eleven Madison Park in New York schijnt de bediening van erg hoog niveau te zijn. Die zou ik dus ook graag nog eens bezoeken.”

Liefhebberijen buiten de wijn? Guilty pleasures?

“Vliegtuig spotten. Niet met zo’n autootje langs de baan hoor, maar boven op de 23ste etage bij Ciel Bleu. Weet niet precies waarom, maar al die verschillende aanvliegroutes en vliegtuigen boeien me enorm. Mijn collega’s pesten me er regelmatig mee.”

Favoriete wijn-spijscombinatie aller tijden?

“Ook een lastige vind ik dit, maar ik ga toch voor sushi met riesling, en dan het liefst een strak droge. Ik kan daar zo van genieten, vooral met wat komkommer en die stukjes ingelegde gember.”

Favoriete wijn-spijscombinatie bij Ciel Bleu?

“Een van onze signatuurgerechten: de Crab Royale. Dit is een gerecht dat alles heeft. Het ijs van beurre blanc is romig, de kaviaar en koningskrab zijn ziltig, de canelloni van inktvisinkt en knolselderij geven iets zoets en crunch, en de ingelegde citroen zorgt voor frisheid. Daar schenken we een glas Chablis Montmain 2011 van Louis Michel bij, en het is heel mooi hoe het ziltige in die wijn reageert op de kaviaar en de koningkrab.”

Tenslotte: wat zou jouw wijnadvies zijn bij… nieuwe haring?

“Zios, Pazos de Lusco, Rias Baixas, Albarino, 2011. Als het wat mag kosten, zou ik gaan voor Salon Blanc de Blanc Le Mesnil 1996.”

www.cielbleu.nl

In deze rubriek leggen we elke week het vuur aan de schenen van een jonge sommelier in Nederland. Waarom heeft hij of zij voor dit vak gekozen, wat is de meest bijzondere wijn ooit gedronken en wat is de lekkerste wijn-spijs combinatie? Deze week: Maaike Kauffman van Restaurant ML.

Met wie spreken we?

“Maaike Kauffman.”

Bij welk restaurant ben je werkzaam?

“Restaurant ML in Haarlem.”

Sinds wanneer zit je in het vak?

“In 2002 ben ik begonnen in een eetcafé in Hillegom bij mij om de hoek. Toen ik stage ging lopen, ben ik bij het Oude Dijkhuys in Lisserbroek terecht gekomen en aangestoken met het ‘wijnvirus’. De sommelier daar liet me veel proeven en vertelde heel veel daarover. Bij de leerbedrijven waar ik vervolgens heb gewerkt heb ik steeds meer geleerd over wijnen en wijn-spijscombinaties. Via mijn vader ben ik bij Lambermon’s eigenwijze kooktheater gaan werken. Daar heb ik vooral geleerd om snel te schakelen: elke avond moesten er 10 wijn-spijscombinaties worden gemaakt en vaak was het menu pas rond 3 uur bekend. In 2008 ben ik bij Mark en Liane begonnen. Daar heb ik heel veel vrijheid gekregen om mijn eigen combinaties te maken met de smaken van de chef.”

Wat is je vooropleiding?

“Hotelschool Amsterdam, aankomend gastrononoom; academie van Gastronomie, SWEN 2 en WSET advanced.”

Wat vind je mooi aan het vak?

“De gasten zien genieten van alles waar wij de hele dag mee bezig zijn geweest om voor te bereiden. Het is ook heel leuk als gasten meer van de wijnen willen weten die wij schenken, en je ze extra kennis mee kan geven.”

Favoriete wijn?

“Eigenlijk hou ik van heel veel soorten wijn en bepalen het seizoen en mijn stemming wat ik drink, maar waar je me altijd wakker voor mag maken, is een mooie champagne.”

Favoriete gerecht

“De erwtensoep van mijn moeder.”

Mooiste wijnervaring?

“Op mijn achttiende mocht ik met de sommelier van het leerbedrijf waar ik destijds werkte mee naar een portproeverij van het Gilde van sommeliers in Ciel Blue. Daar heb ik zoveel geleerd, en zoveel moois geproefd. Ik was compleet onder de indruk van hoe iedereen over wijn sprak: zo vol passie.”

Mooiste eet- en drinkervaring tot nu toe?

“Ik ben in dubio: FG restaurant of ‘t Schulten Hues. Beide zaken hebben een hele mooie kookstijl en gave wijn-spijscombinaties. Maar bij FG was de bediening zo onwijs goed en op elkaar ingespeeld, dat had ik nog nooit ergens ervaren.”

Houdt niet van?

“Rauwe tomaat.”

Wie zou je nog eens aan tafel willen hebben?

“Ik zou mijn oma graag een keer willen laten zie wat ik allemaal doe.”

Welk gebied zou je graag eens bezoeken?

“Australië. Maar als ik daar ben, wil ik gelijk het hele land met alle gebieden zien.”

Welk restaurant zou je eens willen bezoeken?

“Zarzo in Eindhoven.”

Liefhebberijen buiten de wijn? Guilty pleasures?

“Ik hou van sporten, vooral wielrennen en schaatsen. En qua guilty pleasers… Ik drink wel eens 0,0% rosébier.”

Favoriete wijn-spijscombinatie aller tijden?

“Coquille met drie bereidingen van bloemkool en daarbij een verdelho uit Zuid-Australië. De smaken van de wijn kwamen ongelooflijk mooi samen met de smaken van het gerecht, en de relatieve eenvoud van het gerecht met de niet meest ingewikkelde wijn. Een waar hoogtepunt!”

Favoriete wijn-spijscombinatie bij Restaurant ML?

“We hadden een gerecht met verschillende soorten tomaat, daarbij noordzeekrab en krokante softshell krab, met een Arindo verdejo uit de Rueda. De puurheid van de wijn kwam zo mooi tot uiting bij de tomatenstructuren; dat was echt gaaf.”

Tenslotte: wat zou jouw wijnadvies zijn bij… dim sum?

“Bij dimsum zou ik een pinot gris uit de Elzas kiezen met een ietsiepietsie restsuiker omdat er vaak ook wel pittige smaken aan kunnen zitten. Als ik los zou mogen gaan qua budget zou ik kiezen voor champagne: waarschijnlijk Ruinart blanc de blancs. De mousse van de champagne zou de dimsum mooi oppaken.”

www.restaurant-ml.nl

In deze rubriek leggen we elke week het vuur aan de schenen van een jonge sommelier in Nederland. Waarom heeft hij of zij voor dit vak gekozen, wat is de meest bijzondere wijn ooit gedronken en wat is de lekkerste wijn-spijs combinatie? Deze week: Milton Verseput van Restaurant de Vrienden van Jacob.

Met wie spreken we?

“Milton Verseput.”

Bij welk restaurant ben je werkzaam?

“Restaurant de Vrienden van Jacob in Santpoort.”

Sinds wanneer zit je in het vak?

“Ik begon op mijn zeventiende in Hotel Opduin op Texel, in het jaar 2000. Eerst alleen in de weekends, maar later werd het mijn eerste leerbedrijf.”

Wat is je vooropleiding?

“MBO Gastheerschap, Gastronoom Sommelier bij de Academie voor Gastronomie en ik ben nog bezig met de Vinologenopleiding.”

Wat vind je mooi aan het vak?

“De combinatie van gastheer en sommelier is voor mij het mooiste wat er is. Het is nogal een open deur, maar het is echt elke dag anders. En het is een baan waarin ik zowel professioneel als persoonlijk een enorme groei heb gemaakt, mede doordat ik zo intensief met collega’s heb gewerkt. Het product wijn is zoveel meer dan het lijkt, en het wordt, naarmate ik er dieper in duik, ook steeds interessanter.”

Favoriete wijn?

“Een wijn die blijft boeien, uitblinkt in verfijning, spanning en lengte, en niet geheel onbelangrijk: een goede prijs-kwaliteitverhouding heeft. Het is altijd weer fijn een wijn te ontdekken die veel drinkplezier geeft, terwijl de prijs in eerste instantie een ander verwachtingspatroon geeft.”

Mooiste wijnervaring?

“Mijn wijnreis naar Zuid-Afrika was een grote ontdekkingsreis, en ik ben met name verrast door de wijnen van Swartland. Ik ging er heen zonder enige verwachting en kwam terug met Mullieux, Adi Badenhorst en Scali in mijn proefboekje.”

Mooiste eet- en drinkervaring tot nu toe?

“De Librije was voor mij een geweldige ervaring. Alles was in balans en menig restaurantbezoek later is dat gevoel er nog steeds.”

Houdt niet van?

“Botte mensen.”

Wie zou je nog eens aan tafel willen hebben?

“Mijn broer, want dat is er op een of andere manier nooit van gekomen. Hij is trouwens kok.”

Welk gebied zou je graag eens bezoeken?

“Douro in Portugal; mijn geboorteland. Ik hoor louter positieve verhalen over dat gebied.”

Welk restaurant zou je eens willen bezoeken?

“The French Laundry in Napa, Verenigde Staten.”

Liefhebberijen buiten de wijn?

“Allereerst: elk moment met mijn dochter. Daarnaast ben ik een Ajaxfan, bezoek ik regelmatig concerten en probeer ik zo veel mogelijk hard te lopen.”

Favoriete wijn-spijscombinatie bij de Vrienden van Jacob?

“Gegrilde coquille met truffel, terrine van ganzenlever en olie, met eekhoorntjesbrood, gecombineerd met Francois Chidaine clos habart uit Montlouis Sur Loire. Dat is op dit moment mijn favoriete combinatie in ons menu. De wijn heeft balans en spanning tegelijk. De zuren zorgen voor een mooie verteerbaarheid in de wijn, terwijl het zachte zoet het gerecht tot een geheel maakt.”

Tenslotte: wat zou jouw wijnadvies zijn bij… een broodje kroket?

“Bij een broodje kroket zonder mosterd zou ik gaan voor een Ribeira del Duero in een rijke stijl; mét mosterd een zacht-zoete chenin blanc.”

www.devriendenvanjacob.nl

In deze nieuwe rubriek op de Perswijnsite leggen we elke week het vuur aan de schenen van een jonge sommelier in Nederland. Waarom heeft hij of zij voor dit vak gekozen, wat is de meest bijzondere wijn ooit gedronken en wat is de lekkerste wijn-spijs combinatie? Deze week: Rietje Stoks van Restaurant Le Marron.

Met wie spreken we?

“Rietje Stoks.”

Bij welk restaurant ben je werkzaam?

“Restaurant Le Marron.”

Sinds wanneer zit je in het vak?

“In 2007 ben ik als afwasser bij Le Marron begonnen. Een leuk bijbaantje. Ik wist niets van eten, drinken of gastheerschap, maar Ysbrandt [Wermenbol, red.] en Sandra [Musumeci, red.] wilden me alles leren. Vanuit de spoelkeuken het restaurant in, water schenken, broodjes serveren en vooral kijken en luisteren naar wat de anderen doen. Mijn bijbaantje werd een hobby en die hobby liep twee jaar later uit de hand.

Sinds de komst van Ronnie [Brouwer, sommelier, red.] ben ik me nog meer gaan interesseren voor de wijn. Naast mijn toenmalige baan was ik steeds meer in het restaurant te vinden, ging ik veel uit eten om te leren van andere sommeliers en zat dagen achter elkaar in de boeken om de basis te begrijpen. In 2010 heb ik de knoop doorgehakt, en mijn baan opgezegd. Ik ging aan de studie en ben fulltime gaan werken voor Le Marron.”

Wat is je vooropleiding?

“Gastronoom-sommelier aan de Academie voor Gastronomie.”

Wat vind je mooi aan het vak?

“Elke dag maken we mensen blij. We leren onze gasten nieuwe dingen over wijnen en producten, geven ze een onvergetelijke beleving, en tegelijkertijd worden we zelf ook elke dag geprikkeld om nieuwe dingen te leren en te proberen. We zijn continue bezig met wat we zelf leuk vinden; zo leuk dat we onze vrije tijd hier ook graag aan besteden.

Tijdens het servies giert de adrenaline door mijn lijf; de blije gezichten van de gasten geven me een kick en de kracht om door te gaan, ook al wordt het ver na middernacht. Na zo’n servies ben ik uitgeput, maar tevreden en voldaan. En als de volgende dag de eerst gasten weer voor de deur staan, besef ik weer wat er mooi is aan mijn vak.”

Favoriete wijn of wijngebied?

“Toen ik voor het eerst echt bewust ging proeven, leerde ik het onderscheid maken tussen de vele verschillende stijlen wijn (tot in de vroege uurtjes met Sandra aan de chefstable: zal ik nooit vergeten). Later liet Ronnie mij verschillende Rieslings proeven; de een nog mooier dan de ander. Dat deze druif zich op zoveel verschillende manieren uitte, inspireerde mij direct. De smaak van een rijpe Riesling die nog zoveel mooie zuren heeft, of juist een hele jonge frisse Riesling die een zoetje in de neus geeft.

Ik ging naar de Mosel om de streek beter te leren kennen. In de wijngaarden maakte ik kennis met de diversiteit in de bodem en de verschillende druivenrassen. Ik ontmoette enkele wijnmakers die ieder op een andere manier te werk gaan en ieder ook een ander resultaat leveren. Markus Molitor, Karthauserhof en Vereinigte Hospitien zijn enkele bedrijven waar ik hartelijk ontvangen ben en heel veel geleerd heb.”

Favoriete gerecht?

“Een herfstgerecht. Ik hou van aardse smaken, vooral als ze gecombineerd worden met frisse elementen. Ysbrandt’s specialiteit in 2010 was een cassoulet van gevogelteoester met bloemkool, truffel, hazelnoot en gezouten citroen. We hebben daar verschillende wijnen naast gezet, om de frisse kant naar boven te halen of juist het rijpe te benadrukken. Het werd een Riesling uit ’88: een hele spannende combinatie.”

Mooiste wijnervaring?

“In 2010, bij Het Savarijn. Bourgogne van Coche Dury. Het was een hele gezellige avond: een diner met Ysbrandt en Sandra vlak voordat ik fulltime ging werken.”

Mooiste eet- en drinkervaring tot nu toe?

“Wellicht voor de hand liggend… Oud Sluis. Ik ben daar in 2009, nog compleet blanco, wezen eten. Er zijn maar weinig diners waarvan ik nu nog kan opnoemen wat ik heb gegeten en hoe het heeft gesmaakt. De gerechten van Sergio hadden dat. En de totaalbeleving was geweldig. Ik heb van begin tot eind gestraald.”

Houdt niet van?

“Lamsvlees.”

Wie zou je nog wel eens aan tafel willen hebben?

“Ik kan een heel scala aan mensen opnoemen die ik graag wil laten proeven wat wij hier doen, maar vooral mijn vader zou ik graag laten zien wat ik heb bereikt.”

Welk gebied zou je nog graag eens bezoeken?

“Een hele lange lijst, maar ik wil me dit jaar gaan verdiepen in Spaanse en Italiaanse wijnen. Bovenaan mijn lijstje staat nu Piëmonte.”

Welk restaurant zou je nog graag eens bezoeken?

“Welke niet… Ik bezoek graag restaurants van jonge, ambitieuze ondernemers. Een bezoek aan Zarzo staat in ieder geval op de planning.”

Liefhebberijen buiten de wijn? Guilty pleasures?

“Martini.”

Favoriete wijn-spijscombinatie in Le Marron?

“Thaise kokos-oestersoep met aromatische rijst, lente-ui en koriander, naast een 2011 Roussane van Yves Cuilleron. Het was een uitdaging om hier een wijn bij te zetten. Natuurlijk al omdat het een soep betreft: vol en romig, met daarin de mooie, zilte smaak van oester en frisse tonen van de knapperige groenten. De Roussane is fris door jeugdigheid, maar heeft ook een mooie, volle afdronk door de malolactische gisting en rijping sur lie, die nog eens wordt benadrukt door het gerecht.”

Tenslotte: wat zou jouw wijnadvies zijn bij … een uitsmijter met ham en kaas? Eenmaal een budget-tip, eenmaal extravagant.

“Wit brood, jonge kaas, roomboter aan de buitenkant… Ik zou gaan voor lichte rode wijn; elegant, weinig tannines, veel fruit, en nog een mooi zuurtje. Voor het beperkte budget: Cuvee Gaudenz van Knipser, een blend van Cabernet en Dornfelder 2007, en als we gek mogen doen trek ik graag een fles Spätburgunder van Fürst open, de 2009: vrij ontwikkeld, maar nog heel veel frisse fruittonen.” www.restaurantlemarron.nl

In deze nieuwe rubriek op de Perswijnsite leggen we elke twee weken het vuur aan de schenen van een jonge sommelier in Nederland. Waarom heeft hij of zij voor dit vak gekozen, wat is de meest bijzondere wijn ooit gedronken en wat is de lekkerste wijn-spijs combinatie? Deze week: Sabas Joosten van De Librije en Librije’s Zusje.

Met wie spreken we?

“Sabas Joosten.”

Bij welk restaurant ben je werkzaam?

“De Librije en Librije’s Zusje.”

Sinds wanneer zit je in het vak?

“Fulltime sinds 2011.”

Wat is je vooropleiding?

“HBO Communicatie, Turbo-opleiding Gastheer-Cuisinier Academie voor Gastronomie en Gastronoom-Sommelier Academie voor Gastronomie. Op dit moment volg ik de WSET Diploma Course.”

Wat vind je mooi aan het vak?

“In allerlei vormen bezig zijn met de meest fascinerende drank die er bestaat.”

Favoriete wijn?

“Ik sta open voor alles, probeer van iedere wijn te leren. De elementen waar ik naar zoek in een wijn zijn balans, frisheid en verfijning.”

Favoriete gerecht?

“Goed gegaarde platvis met een mooie saus.”

Mooiste wijnervaring?

“Ik ben ooit ‘per ongeluk’ terecht gekomen op de jaargangproeverij 2009 van Molitor. Ik was overweldigd door de verscheidenheid van zijn wijnen maar vooral de kwaliteit.”

Mooiste eet- en drinkervaring tot nu toe?

“L’Auberge de l’Ill. Een wijnarrangement is er niet, maar een geweldige wijnkaart wel. Topniveau in alle facetten.”

Houdt niet van?

“Arrogantie.”

Wie zou je nog wel eens aan tafel willen hebben?

“Jamie Goode. Hij is op een voor mij heel interessante manier met wijn bezig.”

Welk gebied zou je nog graag eens bezoeken?

“Douro, Portugal, en Mornington Peninsula, Australië.”

Welk restaurant zou je nog graag eens bezoeken?

“Voor de hand liggend misschien, maar: El Celler de Can Roca (Gerona, Spanje). En In de Wulf (België).”

Liefhebberijen buiten de wijn? Guilty pleasures?

“Ik ben Ajaxsupporter. Verder lukt het te weinig, maar sport ik graag.”

Favoriete wijn-spijscombinatie in De Librije of Librije’s Zusje?

“We hebben bij Librije’s Zusje een tijdje zeeduivel met rode biet, verveine, aardappel en appel-beurre blanc geserveerd. Daarbij schonken we de 2011 ‘Kritt’ van Kreydenweiss, biodynamische Elzas Pinot Blanc/Auxerrois. Een wijn die qua mondgevoel prachtig in balans was met het gerecht, en een ronde, rijke stijl had die door het gerecht ook op zijn frisse kant werd aangesproken. Het gerecht leek voor de wijn gemaakt.”

Tenslotte: wat zou jouw wijnadvies zijn bij … chili con carne? Eenmaal een budget-tip, eenmaal extravagant.

“Bij pittige chili con carne hebben we een zoetje nodig, Mosel Feinherb komt bij me op. Of Alsace Pinot Gris. Als het wat meer mag kosten een mooie ontwikkelde Riesling Spätlese of Vendange Tardives.”

www.librije.com

www.librije.com/librijes-zusje

Het is een van de namen die het meest rondzingt onder Duitse wijnjournalisten. Op de afgelopen Wine Professional 2014, in de levendige stand van het Informatiebureau voor Duitse wijn, kon ik eindelijk een flinke serie van zijn bejubelde wijnen proeven: Benedikt Baltes van Weingut Stadt Klingenberg in Klingenberg am Main, Franken.

En ze stelden niet teleur, sterker, ik deel het enthousiasme volledig. Baltes maakt geweldige wijnen, eigentijds maar écht Duits, met in de hoofdrol Spätburgunder.

Klingenberger Schlossberg

Benedikt, 29 jaar jong en met handen als kolenschoppen, stamt van de Ahr (Mayschoß) en kreeg de liefde voor Spätburgunder met de paplepel ingegoten. Vandaar dat hij na zijn opleiding bij Weingut J.J. Adeneuer in Bad Neuenahr-Ahrweiler, en binnen- en buitenlandse omzwervingen zijn geluk niet op kon toen in 2010 Weingut Stadt Klingenberg geprivatiseerd werd en hij eigenaar kon worden van dit roemrijke domein van 13 hectare.

Het ligt in het westelijke deel van Franken, genaamd Churfranken, “daar waar de Main op zijn mooist is”. Nu is de Main op meerdere plaatsen heel mooi, maar inderdaad, dit gebied, tussen Odenwald en Spessart, telt bijzondere fraaie landschappen, waaronder ook cultuurlandschappen als de wijngaard Klingenberger Schlossberg.

Zoals vele wijngaarden hier bestaat de steile Schlossberg, die wordt gezien als een van de historische spätburgunder-wijngaarden van Duitsland, uit vele kleine terrassen, die door muurtjes van bontzandsteen op hun plek worden gehouden. Baltes is trouwens niet de enige bekende producent met percelen in Schlossberg, ook de reeds veel beroemdere Paul Fürst van Weingut Rudolf Fürst uit het meer stroomopwaarts gelegen Bürgstadt maakt er geweldige Spätburgunder.

Alles Duits

Benedikt Baltes wordt dan ook vaak vergeleken met Fürst. Dat is logisch, maar voor hem soms ongemakkelijk. En onterecht. Uiteraard hebben ze gemeen dat ze beide mooie rode wijnen maken in een deel van Franken dat om kwaliteitswijn minder bekend staat (en eigenlijk voor 2010 vooral bekend was om Fürst). Maar Baltes heeft toch wel andere ideeën.

Opvallend, en anders dan bij Fürst, is dat hij vrijwel alleen Duitse klonen gebruikt, daar waar de hogere wijnen van Fürst met name van Franse klonen komen (Fürst’s perceel in Schlossberg moest nieuw beplant worden en daarvoor koos hij de beste Franse klonen). In de percelen van Stadt Klingenberg staan onder andere nog oude Ritter-klonen, op hun eigen wortels, die de Spätburgunders wat extra kruidigheid geven. Deze gebruikt Baltes om te vermeerderen (massale selectie), ze vormen de genetische identiteit van Schlossberg.

Verder gebruikt Baltes, net als Fürst overigens, hout uit de Spessart voor zijn vaten, maar laat deze niet in de Bourgogne maken, maar door Karl Aßmann in Eußenheim, ten noorden van Würzburg. Het idee achter het gebruik van stokken en vaten van Duitse origine is dat het bijdraagt aan de authenticiteit van de wijnen. En het maken van wijnen met niet alleen de hoogste kwaliteit, maar ook een maximum aan authenticiteit, is hét streven van Baltes. En daar slaagt hij al overtuigend goed in, getuige de prachtige serie die hij in Amsterdam liet proeven.

 De wijnen

2012 Klingenberger Blanc de Noir R: 100% spätburgunder; zeer zuiver, rijp fruit, kruidig; schitterende, koel-kruidige blanc de noir, heeft structuur ook van nieuw hout, Spessart-eik, licht getoast. Bijzondere wijn, buitengewoon inhoudsvolle Blanc de Noir, die Baltes alleen in koele jaren maakt, van afloopsap van Grosses Gewächs. 16,5 punten – € 36,50

2011 Buntsandstein Spätburgunder: al zeer fraai, rijpe kersen, kruidig, iets rokerig; sappig, genoeg structuur, echt Duits wel met die zure kersen en zoete kruidigheid, goede lengte. Zeer goede instapwijn van gemiddeld 15 jaar oude stokken. 15 punten – € 13,95

2011 Klingenberger Spätburgunder: echt kersenfruit, daaronder wat rokerig en geuren van bosbodem; smaak sappig, licht kruidig, met heel andere zuren dan de Buntsandstein (meer maar rijper). Erg mooi. Van gemiddeld 25 jaar oude stokken, “mijn meest typische Spätburgunder, die staat voor Klingenberg” zei Baltes. 16 punten – € 22,50

2011 Klingenberger Spätburgunder R: hier wordt het echt serieus, meer concentratie ook doordat de wijn komt van 50 jaar oude stokken, nog wat gesloten in de geur, krachtig maar verfijnd; in de smaak wat ruwe kantjes, maar dat lijkt vanwege leeftijd te komen, wijn is piepjong, heeft een mooie structuur, met rijpe tannine en superfraaie zuren, grote lengte daardoor. 17 punten – € 41,95 (uitverkocht)

2011 Klingenberger Schlossberg Spätburgunder Grosses Gewächs: in de geur gesloten nog, maar zeer precies, fris, puur; smaak kent grote inhoud en zeer goede balans; prachtige wijn, heel grote lengte, zal prachtig zijn vanaf twee à drie jaar van nu. 17,5+ punten – € 67,50 (uitverkocht)

2011 Klingenberger Portugieser R: veel meer kleur dan de Spätburgunders uiteraard, zeer vroeg geoogst en dan flink gechaptaliseerd, zei Baltes, want hij wil frisheid, inderdaad goede zuren, smaakt sappig, goed fris, mooie lengte, geslaagd. Van oude portugieser-stokken, die nog op eigen wortels staan. 15,5 punten – € 32,00

Spätburgunder!

Pinot noir is de mooiste blauwe druif ter wereld, daarmee vertel ik niets nieuws. Maar Duitse Pinot Noir, alias Spätburgunder, is de laatste jaren aan zo’n kwaliteitsopmars bezig dat die alle aandacht verdient, zoals de wijnen van Benedikt Baltes eens te meer bewijzen. Het geheim, volgens mij, zit hem in twee dingen.

Ten eerste zijn de Duitsers zeer milieu- maar tegelijkertijd kwaliteitsbewust; er is alle aandacht voor terroir, maar hier gaat pure producentenfilosofie zelden of nooit boven het besef dat de consument gewoon goede wijn wil.

Ten tweede: pinot noir leeft in Duitsland soms aan de rand van zijn bestaan en niet zelden in terroirs onvergelijkbaar met die van zijn bakermat, de Bourgogne. Even los van die van kalkrijke bodems in delen van Baden, de Pfalz en Rheinhessen, noch de Spätburgunders van de vulkanische bodems van de warme Kaiserstuhl, noch die van het bontzandsteen van Churfranken, laat staan die van het leisteen en de grauwacke van de koele Ahr, zijn te vergelijken met de Pinots van de Bourgogne. En dus worden de Duitse versies steeds meer als op zichzelf staand en origineel gewaardeerd. En terecht, de besten zijn grote wijnen, die in kwaliteit weinig tot niets meer onderdoen voor hun beroemdere Franse soortgenoten.

De wijnen van Weingut Stadt Klingenberg – Benedikt Baltes worden geïmporteerd door Winterberg Wijnen.

tekst: Lars Daniëls MV

foto’s: Andreas Durst en Marco Winterberg

                                                                                                                                                                                                                         Benedikt Baltes

Fons Aaldering heeft het over zichzelf afgeroepen dat er mensen zijn die zijn wijnen extra kritisch proeven. Hij maakt namelijk geen geheim van zijn ambitie om met Aaldering Vineyards & Wines in Stellenbosch tot de top 10 van Zuid-Afrikaanse producenten te willen behoren.

Dat is nogal wat voor een nieuwkomer in een land dat de afgelopen jaren een explosieve groei heeft gezien in het aantal producenten. Volgens de uitgave 2014 van de Zuid-Afrikaanse Platter Guide zijn dat er inmiddels 582, waarvan er heel wat met ambities die niet voor die van Aaldering onder doen. Ook al wordt diezelfde gids steeds scheutiger met het uitdelen van maximale scores met vijf sterren, dan nog moet je wel heel wat presteren om in de Kaapse eredivisie terecht te komen. Maar Aaldering is wel zo verstandig geweest om geen concreet jaar te noemen waarin dat zo ver zou moeten zijn.

Kritisch

Het moet gezegd: Fons en Marianne Aaldering en hun team weten als geen ander hoe je professionele marketing en pr moet bedrijven, niet in het minst naar de wijnpers toe. Niettemin geldt juist dan het principe dat distinctie distantie impliceert. Bij een geïdealiseerde voorstelling van zaken van Hollands glorie is immers niemand gebaat. In Perswijn 2013/5 heb ik mijn kritiek op met name de rode wijnen niet gespaard en gesteld dat een top 10-klassering nog ver weg was, maar ook laten weten dat de komst in 2011 van een nieuwe wijnmaker in de persoon van Dustin Osborne wellicht voor de gelet op de ambities dringend gewenste verbetering zou kunnen zorgen.

Oogstjaar 2013

Op de meest recente jaargang 2011 van de rode wijnen, die ongeveer 70% van de totale productie uitmaken, is het nog even wachten geblazen. Wel kreeg ik van Aaldering al een drietal witte wijnen plus een rosé van het courante oogstjaar 2013 toegestuurd.

Met Sauvignon Blanc en Chardonnay als ‘normale‘ witte en daarnaast twee niet-standaardversies van Pinotage in de vorm van een blanc de noir en een rosé. Die laatste is in 2013 voor het eerst geproduceerd.

2013 was een verhoudingsgewijs ‘koel’ jaar aan de Kaap. Bij de Sauvignon en de Chardonnay is dat te merken aan wat lagere alcoholpercentages dan in 2012. Houden zo, want het komt de drinkbaarheid ten goede. Maar we mogen niet te vroeg juichen. Wanneer de wit gevinifieerde Pinotage 2013 nog steeds aan 15% alcohol blijkt te komen komt, dan zal de nog niet uitgebrachte rode ook wel zoiets hebben. Voor wijnen die nadrukkelijk bedoeld zijn voor de gastronomie en dus over een goede verteerbaarheid moeten beschikken, is dat gevaarlijk veel.

Proef op de som

Sauvignon Blanc 2013, Stellenbosch

Gevinifieerd op staal met 6 maanden lagering sur lie. Bleke tint, minuscule koolzuurbelletjes. Open, middelintens, niet dat opgefokte van bepaalde gistculturen of uitgesproken groene appel, maar wit fruit en een vleugje kruisbes.

Ook in de smaak middelintens: groene appel en witte grapefruit, 13% alcohol (anderhalf procent onder 2012 – bravo!), fijn bittertje, levendig, knisperend droog. Keurige wijn.

Chardonnay 2013, Stellenbosch

Deels op Frans eiken gevinifieerd, 6 maanden sur lie. Lichtgeel, eerder aan de bleke kant. Middelintense neus, neutraal, licht roosteraroma van het hout. Ronde aanzet, zacht wit fruit (peer, witte perzik), ook nu weer wat hout, goed gedoseerd. Met 14% flink wat body, maar ook hier gelukkig wat minder dan in 2012. Technisch verzorgd en uitgebalanceerd.

Pinotage blanc 2013, Stellenbosch

Kaapse Pinotage rosé is al lang geen curiosum meer, maar witte Pinotage wel. Geen wonder dat Aaldering met deze wijn de nodige aandacht heeft weten te trekken. Van KLM bijvoorbeeld. De tint van deze ‘witte’ is wat in Californië blush genoemd wordt, d.w.z. dat hij een rossige kleur heeft zoals je die ook bij heel lichte rosés ziet. Bescheiden intensiteit in de geur met een hint van rood fruit. Volle, brede smaak, weer een suggestie van rood fruit, veel body, kruidig bittertje, lage zuren. Duidelijk gemaakt van zeer rijp fruit en niet van ‘groen’ geplukte druiven. Met als gevolg 15% alcohol die enthousiast doordrinken te land, ter zee en zeker in de lucht in de weg staat. Mag het daarom voortaan minimaal een procentje minder zijn?

Pinotage rosé 2013, Stellenbosch

Eersteling in een bescheiden oplage van 2000 flessen, gedeeltelijk op hout gevinifieerd. Behoorlijk intense kleur à la menige Spaanse rosado. Kenmerkende roséneus, open, gemiddelde intensiteit, rood fruit, meer uitgesproken dan bij de Pinotage blanc, ietsje hout. Ronde aandronk, snoepjesfruit, soepele voortzetting, goede vulling, discrete houttoets, spicy toets. Fruitiger en met ‘slechts’ 13,5% alcohol substantieel minder heftig dan de Blanc. Aardige wijn, al blijft het uitkijken naar de ‘echte’ rode.

Aaldering verzorgt zelf de distributie van zijn wijnen. www.aaldering.co.za    

Tekst: René van Heusden

Fotografie: Aaldering Vineyards & Wines

Vader François en zoon Vincent Pugibet van Domaine la Colombette in Béziers hebben geen aansporing nodig om van zich om met enige regelmaat van zich te doen spreken. Na een project met alcoholarme wijn is het nu de beurt aan wijnen van druivenrassen die je moeilijk als traditioneel voor de Languedoc kunt typeren.

Het gaat om wijnen van experimentele druivenrassen die bekendstaan als PIWI’s, pilzwiderstandsfähig. Deze schimmelbestendige rassen zijn ontwikkeld door onderzoeksinstituten in Duitsland en Zwitserland.

Weg met bestrijdingsmiddelen

Colombette wil af van het gebruik van pesticiden. Een optie is omschakeling naar biologische of biologisch-dynamische teelt, een andere de aanplant van immune kruisingen van het type PIWI. Colombette zet via de werkmaatschappij Colombette Vitis Innovation zijn kaarten nu in op de ontwikkeling van zulke ‘nieuwe’ druivenrassen. Opmerkelijk, want in Frankrijk hebben die nog nauwelijks aanhangers. Colombette wil met dit initiatief ook andere producenten van dienst zijn die in het kader van het Plan Ecophyto 2018 hun gebruik van bestrijdingsmiddelen met 50% te beperken. Met nieuwe rassen zou een reductie van 80 tot 100% gehaald kunnen worden. Het ontbreekt voorlopig nog wel aan erkenning door de Franse autoriteiten, wat onder meer betekent dat wie zulke kruisingen aanplant niet hoeft te rekenen op subsidie.

Hoewel het bedrijf pas dit jaar zijn eerste experimentele wijnen heeft uitgebracht, werkt Colombette al acht jaar aan de ontwikkeling van nieuwe druivenrassen. Op dit moment heeft het daarvoor 20 hectare aangeplant met 29 verschillende rassen.

Kruisingen

De afgelopen jaren hebben de Pugibets geëxperimenteerd met zowel kruisingen tussen PIWI’s en reguliere rassen zoals grenache, syrah en cabernet sauvignon, als met kruisingen tussen PIWI’s onderling. Honderd van deze kruisingen worden nu verder opgekweekt, deels bij de Pugibets en deels bij partner Valentin Blatter in Zwitserland – een autoriteit op het gebied van PIWI’s. Belangrijkste selectiecriterium is weerstand tegen meeldauw en oïdium. Verder wordt gekeken naar eigenschappen als opbrengst, oenologisch potentieel en teeltgedrag.

Van de tot nu toe geteste rassen springen er volgens Vincent Pugibet vier uit als veelbelovend: Cabernet blanc, Cabernet jura, Cal 1-1 en Cal 6-04. De resultaten bij de laatstgenoemde variëteit zijn zelfs zo bemoedigend gebleken dat een verzoek is ingediend voor inschrijving in de officiële Franse catalogus voor druivenrassen.

Hoewel Pugibet benadrukt dat het project van Colombette er een van de lange adem is en er al gauw tien jaar nodig is voor de ontwikkeling van een optimaal presterend ras, gelooft hij dat producenten in de Languedoc open staan voor een eventuele overstap naar nieuwe resistente rassen. De streek heeft al eens eerder radicale omschakelingen in aanplant meegemaakt.

Proef op de som

Colombette heeft op basis van experimentele druivenrassen twee wijnen uitgebracht onder de naam ‘Au creux du nid’ (in het holletje van het nest). Voor beide vins issus de vignes experimentales geldt dat ze noodgedwongen de herkomstbenaming Vin de France dragen, slechts 12% alcohol bevatten én dat er sulfiet aan toegevoegd is.

Au creux du nid blanc 2012

Bekroond met een International PIWI Wine Award.

Vrij diepe kleur, strogeel, ongewoon voor zo’n jonge wijn. Middelintense neus, bloesem, amandel, Noord-Italiaans (Soave). Idem in smaak, lichte structuur, frisse zuren, rinse appel, vrij neutraal, correcte balans.

Au creux du nid rouge 2012

Mooie diepe kleur, jeugdig karmozijnrood. Middelintense geur, zuiver maar enkelvoudig, jeugdig, doet denken aan gamay uit de Beaujolais (met macération carbonique). Frisse smaak, weer Beaujolaisachtig, rinse zuren op het wrange af, bescheiden alcohol, vrij korte finale. Minder overtuigend dan de witte. Nog te jonge stokken?

Beide wijnen worden geïmporteerd door Heisterkamp Wijnkopers.

Prijs: € 9,75.

Pierre-Yves Colin is van huis uit geen prater. Als dat praten vanwege een Amsterdams gehoor dat geen woord Frans verstaat ook nog in het Engels moet, is hij merkbaar niet op zijn gemak. En bijgevolg nogal kort van stof. Hij laat liever zijn wijnen spreken, witte bourgognes van de betere soort.

Op initiatief van zijn Nederlandse afnemers Pasteuning en Goessens was Colin toch naar het afgeladen hoofdstedelijke restaurant Nevy gekomen voor een diner waarbij zijn wijnen in het middelpunt stonden. Bij een tête à tête in het Frans bleek hij wel degelijk wat te melden te hebben. Over de prestaties van 'Les Bleus' bijvoorbeeld, waarvan hij zich afvroeg of die zich wel voor het WK in Brazilië zouden kwalificeren – wat een paar dagen later zowaar gebeurde – en, iets relevanter, over zijn manier van werken.

Thuis in Saint-Aubin en Chassagne

Pierre-Yves Colin is de wijnmaker van Domaine Pierre-Yves Colin-Morey. De toevoeging Morey komt van zijn vrouw Caroline Morey. Smullen voor de liefhebbers van complexe familieverhoudingen, een ware specialiteit van de Bourgogne!

Pierre-Yves is de oudste zoon van Marc Colin, een grote naam in Saint-Aubin met ook de nodige bezittingen in Puligny en Chassagne-Montrachet. Van 1994 tot 2005 leidde hij samen met zijn broers en zuster het familiedomein. Sindsdien exploiteert hij zelfstandig zijn erfdeel van 6 hectare. Al in 2001 zette hij samen met zijn wederhelft Caroline, dochter van Jean-Marc Morey in Chassagne, de négoce Colin-Morey op. Vandaag de dag brengen ze, zonder onderscheid te maken, hun wijnen uit eigen wijngaarden – inmiddels 7 hectare, hoofdzakelijk gesitueerd in Saint-Aubin en Chassagne – en die van aangekochte druiven van derden onder een het hetzelfde etiket op de markt.

In bijna alle gevallen gaat het om kleine, confidentiële hoeveelheden. Ter illustratie: van de basiswijn Bourgogne Blanc worden maar 4000 flessen gebotteld, van de cru’s substantieel minder. In totaal komt de jaarlijkse productie uit op ongeveer 55.000 flessen, verdeeld over niet minder dan 23 verschillende wijnen. Tja, dat is nu eenmaal de Bourgogne.

Reductieve stijl

De wijnen die Pierre-Yves Colin tegenwoordig maakt, laten een tamelijk ingrijpende stijlbreuk met die uit zijn beginjaren zien. Zijn behoorlijk door hout gedomineerde wijnen van toen leden nogal eens onder voortijdige oxidatie. Dat alles is verleden tijd. Verwarming van de kelder om de malo op gang te krijgen is voorbij, evenals bâtonnage. Wel liggen de wijnen langer op hout, waarvan echter nog maar een derde nieuw is en soms met een inhoud van 350 liter in plaats van het standaard pièce van 228 liter.

De wijnen uit Saint-Aubin gaan doorgaans na een jaar op fles, maar die uit andere gemeenten pas een half jaar later. Sleutelwoord: non-interventie. Aldus de maker. Ook aan de kurken – de grote schuldige aan menig geval van vroegtijdige oxidatie bij witte bourgogne – is aandacht besteed. Tegenwoordig zijn ze vrij van peroxide, terwijl ze afgedekt worden met was.

Gelet op de reductieve manier van werken met lagering op het gistbezinksel (lies fines) tot 18 maanden is het eigenlijk zonde om de wijnen van Colin-Morey al in een jeugdig stadium te ontkurken. Ze vergen minimaal een jaar of vier, vijf flesrijping na botteling en ook dan nog blijft karafferen aanbevolen. Een anomalie in het huidige snelle tijdsgewricht? Nee, eerder een teken van ware klasse. Wat al Colins wijnen gemeen hebben, is de combinatie van een gespierde structuur in combinatie met spanning. Ze laten zien dat serieuze witte bourgogne heel iets anders is dan een makkelijk ‘Chardonnaytje’…

Ça coute…

Colin beklaagt zich erover dat Franse sommeliers hem tot voor kort negeerden wegens 'te onbekend'. Ze zouden liever op veilig varen en alleen ‘grote namen’ kopen. Ook al is daar wel wat verandering in gekomen, weet hij zijn wijnen tegenwoordig vooral aan het buitenland te verkopen en voor prijzen die er niet om liegen.

Die zijn op zijn zachtst gezegd nogal ambitieus, ook al gaat het om wijnen op een serieus niveau. En dan hebben we het alleen nog maar over de particuliere prijzen. Voor de calculatie in de horeca doen die het ergste vrezen. Het zal vast wel wat met de wet van grote vraag en klein aanbod te maken hebben, maar zonder iets af te doen aan de intrinsieke kwaliteit van de wijnen heb ik daar eerlijk gezegd wel mijn bedenkingen bij.

In het glas

Te proeven waren wijnen van de oogstjaren 2011 en 2010. Twee verschillende jaren, waarbij 2011 duidelijk minder dan 2010 door zuren gekarakteriseerd wordt en dus wat sneller drinkbaar zou moeten zijn. Dit laat echter onverlet dat ook dat jaar nu eigenlijk nog te jong is om nu al op zijn volle waarde geschat te kunnen worden. Voor alle wijnen geldt dat ze pas na geruime tijd in het glas een beetje loskomen. Karafferen en beluchten zijn in dit stadium dan ook de rigueur, maar geduld oefenen is nog beter.  

Bourgogne Blanc 2011

Samengesteld uit de helft Saint-Aubin voor de ‘mineraliteit’ en voor de andere helft Puligny-Montrachet voor de ‘vulling’. Sappig, vlezig, aangename zuren, lichte houttoets en de toegankelijkheid van 2011. Kortom, dit laat zich nu al heerlijk drinken. Heel goed in zijn categorie.  

€ 23,95

Pernand-Vergelesses Les Belles Filles 2011

Village-wijn uit een 45 jaar oud perceel waarvan in 2011 twee vaten zijn geproduceerd. Mooie meiden, zoals de naam suggereert? Misschien, maar nog een beetje van de ontoeschietelijke soort. Aan de bodem – zware witte mergel op een steile helling – kan het niet liggen. Licht rokerig, gemiddelde vulling, pittige kern, mineraal, appel. Zit nog in de knop en vergt daarom minstens een jaartje geduld.

€ 34,95

Saint-Aubin 1er Cru Les Combes 2010

Overtuigender dan de Pernand 2011, ondanks het strakkere oogstjaar. Het gaat hier overigens wel om een goede premier cru. Eentje op de grens met Chassagne, pal aan de N6, naast de bekende En Remilly. Tamelijk open in de geur, maar compact en intens in de smaak. Concentratie, uitgesproken zuren en mineraliteit, licht zuivelachtig (lactisch), keurige lengte.

€ 39,95

Chassagne-Montrachet 1er Cru Les Baudines 2010

Uit een perceel van 35 jaar oud binnen een cru gelegen aan de kant van Santenay, bij uitstek geschikt voor witte wijnen (wat lang niet overal in Chassagne het geval is!). Volbloed 2010: strak, puur, citruszuren, wit fruit, geen hout merkbaar, opvallende spanning. Prima wijn, maar idealiter nog wel een jaar of twee afblijven.

€ 79,95

Chassagne-Montrachet 1er Cru Les Chenevottes 2011

Perceel van 40 jaar oud, hemelsbreed slechts een paar honder meter verwijderd van dat in Les Baudines, maar de wijn is mede door het jaar toch heel anders van karakter. Veel toegankelijker – makkelijker, zo men wil – door lagere zuren en rijper fruit. Sap, vlees, vulling. De wijn is ondanks zijn jeugd al een aardig eindje op dronk. Wat je noemt een charmeur.

€ 74,95

Puligny-Montrachet Le Trézin 2011

Een van de betere village-wijngaarden in Puligny, bovenaan de helling op een verhoudingsgewijs arme bodem en een koel microklimaat. Voor een ‘gewone’ gemeentewijngaard in Puligny is dat uniek is. Voor de liefhebbers: hij grenst aan de premiers crus La Garenne en Sous le Puits. De prijs van de wijn zou bij zo’n cru niet misstaan. Ongenaakbaar jong en volledig op slot, uitgesproken ‘koel’, strak, slank en mineraal. Intellectualistisch, om zo te zeggen.

€ 64,95

Puligny-Montrachet 1er Cru Les Folatières 2011

Een cru met grote naamsbekendheid en bijbehorende prijsstelling. In alle opzichten rijker, rijper en complexer dan Le Trézin. Meer kleurdiepte, ietwat exotische toets in de fruitaroma’s, discrete maar aanwezige roosteraroma’s van het hout. Ook hier een pikante kern van zuren en mineraliteit, zij het wat meer verpakt. De indrukwekkende lengte is een indicatie voor het grote potentieel van de wijn.

€ 109,95

Meursault 1er Cru Les Poruzots 2011

Subtopper onder de premiers crus van Meursault. Wat voller dan de tegenhangers uit Chassagne en Puligny zonder daarom direct vet te zijn. In tegendeel. Voor een Meursault is deze cru eerder aan de gereserveerde kant. Dominante smaakelementen zijn ook hier zuren en een pikante minerale toets. Gespierd en vol spanning, zoals alle wijnen van Colin. En werkelijk veel te jong en gesloten om nu te drinken. Dus nog één keer: geduld!

€ 89,95

Verkrijgbaarheid

De wijnen van Colin-Morey worden in Nederland geïmporteerd door Goessens Professionals in Wijn en aan particulieren geleverd door o.a. Pasteuning Wijn & Catering in Amsterdam. Vermelde prijzen zijn de particuliere prijzen inclusief BTW van Pasteuning.

Het is misschien een beetje pijnlijk voor de Fransen dat de beste boeken over hun wijnen en wijngebieden meestal geschreven worden door buitenlanders. Zelf zijn ze veel te omslachtig in hun taalgebruik en bovendien leest bijna niemand in de rest van de wereld nog Frans.

Met Engels is dat anders. Vandaar dat die boeken over Frankrijk vrijwel altijd van de hand van Engelstaligen zijn. Een uitzondering op die regel vormt het pas verschenen wijnreisgids Elsass van de Duitser Wolfgang Faßbender. Een informatieve uitgave voor een breed publiek. Enige voorwaarde: je moet wel een beetje Duits kunnen lezen.

Krampachtig

We laten de uitgekauwde, apert onjuiste clichés over de historie van de Elzas (Alsace) voor wat ze zijn. Evenals de bij vlagen krampachtig aandoende verhouding tot hun verleden die Elzassers – plus germaniques que les Allemands – soms aan de dag leggen, bijvoorbeeld in hun promotionele uitingen. Faßbender laat dat ook allemaal links liggen en richt zijn aandacht volledig op de in zijn optiek aantrekkelijke kanten van het gebied waarover hij eerder al enkele boeken publiceerde.

In zijn nieuwe boek laat hij zich kennen als een echte positivo, want op kritische noten kun je hem nauwelijks betrappen. In zijn inleiding verwijst hij heel even naar de stagnatie in de wijnbouw, inclusief te zoete wijnen en hopeloos oubollige etiketten, en de ideeënarmoede in de regionale keuken, maar benadrukt na die eerste alinea alleen nog maar wat er nu allemaal wel goed gaat. Kortom, de Elzas wordt afgeschilderd als gebied van louter rozengeur en maneschijn waar iedere producent de lat hoog zou leggen.

Er gebeurt inderdaad het nodige dat de kritische burger moed geeft. De proefpraktijk leert echter ook dat het gebied er nog te veel een van twee snelheden is. Zie bijvoorbeeld het aantal teleurstellende wijnen met de status van grand cru.

Lekker maken

In zijn boek neemt Faßbender de lezer om te beginnen via 29 etappeplaatsen (Stationen) mee van Wissembourg in het uiterste noorden tot aan Thann in het zuiden. Vanaf Marlenheim volgt hij daarbij, voorspelbaar, de befaamde Route des Vins. Bij iedere plaats bespreekt hij eventuele grands crus en geeft hij namen van aanbevolen producenten en restaurants.

Dit eerste deel van het boek is verder gelardeerd met een veelheid aan toeristische, gastronomische en wijngerelateerde wetenswaardigheden (Spezialitäten). Zijn bedoeling is duidelijk: de lezer lekker maken. Of dat altijd strikt objectief gebeurt, is bijzaak. Het staat buiten kijf dat de Elzas ondanks alle mitsen en maren een van de meest aantrekkelijke wijnreisbestemmingen van heel Frankrijk is. Een gebied ook waar producenten zich in gunstige zin onderscheiden door hun laagdrempeligheid en gastvrijheid.

Wie wil, kan in de Elzas probleemloos wijn proeven tot hij/zij er bij neervalt.    

Verrassing

De kern van het boek wordt gevormd door profielen van 61 producenten (Winzer), van Jean-Baptiste Adam tot en met Zusslin. Over het algemeen volgt hij daarbij het lijstje van min of meer gevestigde namen, inclusief een paar coöperaties waaronder gigant Wolfberger, maar er zit af en toe ook wel eens een verrassing tussen. Zoals Vignoble des 2 Lunes in Wettolsheim of Maison Jülg in Seebach. Jülg met Umlaut, want Peter Jülg blijkt een Duitser te zijn, broer van Werner in Schweigen, net aan de andere kant van de grens.

Van iedere producent is een profiel van twee pagina’s opgenomen, met daarbij telkens een lijstje van ‘interessante’ wijnen – lees: de toppers van het huis – en van wijnen om ‘verder te drinken’. Een overzichtelijk register sluit het boek af.

Positief

Faßbenders Elsass leest makkelijk weg en biedt precies die praktische, actuele gegevens die een ‘gewone’ wijnliefhebber nodig heeft. Het boek is pure promotie voor een streek die het de afgelopen jaren niet makkelijk heeft gehad en in diverse landen, zoals Duitsland en Nederland, veel marktaandeel verloren heeft. Een streek die dus wel wat positieve aandacht kan gebruiken en dat zeker ook verdient.

Of een eenzijdig positieve insteek daarbij de nodige geloofwaardigheid oplevert, is alleen vraag twee. Iets meer nuance en distantie zouden bepaald geen kwaad gekund hebben. Dat er zo’n zonnig beeld geschetst wordt, heeft waarschijnlijk niet alleen te maken met de liefde van de auteur voor zijn onderwerp, maar ook met de omstandigheid dat zowel de Conseil Interprofessionnel des Vins d’Alsace als het Comité Régional du Tourisme d’Alsace bij de totstandkoming van de uitgave betrokken is geweest. Het is maar een weet.

 Wolfgang Faßbender

Elsass. Entlang der Weinstrasse: Weine, Winzer, Lagen, Spezialitäten

Mondo Heidelberg, 2013

240 blz., gebonden, illustraties

ISBN 978-3-938839-23-2

Prijs: € 24,95

Te bestellen via: www.mondo-heidelberg.de