We schrijven 1983, het is Vinexpo in Bordeaux. Een aantal goed bekend staande wijnproducenten besluit spontaan een club op te richten om onderling informatie uit te wisselen en gezamenlijk iets uit te dragen. Wat? Kwaliteit, originaliteit en diversiteit -ze vertegenwoordigen de gehele ‘France viticole’-, maar vooral familiegevoel. Alle veertien bedrijven zijn echte familiedomeinen, want in de wil om het best mogelijke na te laten voor het nageslacht ligt de kracht. Geboren is Vignobles & Signatures en 25 jaar later vieren zij terecht een feestje. De locatie daarvan is net zo beroemd als sommigen van de leden: restaurant Laurent in Parijs.
Le club des Grands Domaines bestaat 25 jaar
We schrijven 1983, het is Vinexpo in Bordeaux. Een aantal goed bekend staande wijnproducenten besluit spontaan een club op te richten om onderling informatie uit te wisselen en gezamenlijk iets uit te dragen. Wat? Kwaliteit, originaliteit en diversiteit -ze vertegenwoordigen de gehele ‘France viticole’-, maar vooral familiegevoel. Alle veertien bedrijven zijn echte familiedomeinen, want in de wil om het best mogelijke na te laten voor het nageslacht ligt de kracht. Geboren is Vignobles & Signatures en 25 jaar later vieren zij terecht een feestje. De locatie daarvan is net zo beroemd als sommigen van de leden: restaurant Laurent in Parijs.
Het zijn de momenten waar ik zo van houd. Ik zit in een taxi die mij van Gare du Nord naar Laurent brengt. De boulevards en avenues van Parijs zijn chaotisch druk. Ik ben getuige van de geweldige energie die deze stad voortdrijft. Als we recht op La Madeleine afrijden, zingt Johnny Hallyday ‘Que je t’aime’ op de radio: ik ben in mijn favoriete stad… Gare du Nord en Laurent hebben overigens iets gemeen: beide zijn ontworpen door de beroemde architect Hittorff. Deze visionair zou het verdienen om een gastronomische award naar zich vernoemd te krijgen, want hij is ook verantwoordelijk voor het beroemde restaurant Ledoyen zoals we het nu kennen. Maar goed, laten we het over de club hebben.
De domeinen
Om meteen maar even een beeld te geven over het niveau van de leden, komen ze hier allemaal: Domaine Paul Blanck (Alsace), Domaine Cauhapé (Jurançon), Couly-Dutheil (Chinon), Drappier (Champagne), Jean Durup Père & Fils (Chablis), Saint André de Figuière (Provence), Château de la Gardine (Châteauneuf-du-Pape), Guilbaud Frères (Muscadet de Sèvre et Maine), Domaine Antonin Guyon (Bourgogne), Domaine de l’Hortus (Pic Saint-Loup), Joseph Janoueix (Saint-Émilion/Pomerol), Domaine Rolet Père & Fils (Arbois), Louis Tête (Beaujolais) en Château de Tracy (Pouilly-Fumé). Niet allemaal absolute top, maar ook zeker niet de minste namen.
Zoals gezegd, het 25-jarig bestaan is aanleiding voor een feestje in de vorm van een proeverij van wijnen van alle leden met aansluitend een lunch.
Alle leden zijn persoonlijk aanwezig of hebben voor de beste vervanging gezorgd. Ook de oorspronkelijke intiator van Vignobles & Signatures, de aimabele Joseph Janoueix is van de partij. Hij is eigenaar van onder andere Château Haut-Sarpe, een Grand Cru Classé van Saint-Émilion,. De organisatie is in de vertrouwde handen van Christine Ontivéro, een karaktervolle PR-dame.
Beperkte proeverij met mooie wijnen
De proeverij is interessant, maar beperkt. Er is gekozen om alleen wijnen uit 2008 te presenteren. Dat werkt voor de ene producent beter dan voor de andere. Om een voorbeeld te geven: daar waar de Jurançon moelleux Ballet d’Octobre van Cauhapé het glas uitspat van het sappige fruit, daar zit de Chablis van Durup nog helemaal op slot. Dit neemt niet weg dat er voldoende moois te proeven valt.
Zo presenteerde Château de Tracy voor het eerst hun 2008 Pouilly-Fumé 101 Rangs, een zeer rijke sauvignon met een fantastische eerste geur. De wijn komt van 55 jaar oude stokken, die staan op silex houdende leembodems, en is gevinifieerd en gerijpt in nieuwe grote houten vaten van vijfhonderd liter. Acht maanden bleef de wijn sur lie, met regelmatige bâtonnage, een serieuze élevage dus. De wijn is lastig goed te beoordelen, los van de heerlijke neus; terugproeven gaf de overtuiging van flinke potentie.
Vermentino op zijn best
Een andere zeer fraaie witte wijn kwam van een wellicht onbekende producent, Domaine Saint-André de Figuière uit de Côtes de Provence. Eigenaar Alain Combard stuurde een van zijn charmante dochters om de pers te woord te staan en het witte paradepaardje van het domein te laten proeven: Côtes de Provence blanc Cuvée Confidentielle 2008. Tjonge, wat een prachtwijn is dit! Hij wordt gemaakt van 100 procent rolle (vermentino), waarvan 50 procent in nieuwe barriques wordt opgevoed. Dat hout kan hij gemakkelijk aan en doet niets af aan de buitengewone mineraliteit van de wijn. Vermentino op zijn best. De wijn onderstreept dat dit domein tot de absolute top van de Provence moet worden gerekend, niet alleen wat betreft hun witte wijnen, maar zeker ook op basis van hun rosé’s. Al jaren ben ik weg van hun Côtes de Provence rosé Vieilles Vignes en tijdens de lunch gloreerde -bij een heerlijk simpel tomatentaartje- hun Cuvée Confidentielle rosé 2008.
Champagneproducent Drappier moest natuurlijk een beetje steggelen: hij had een stille wijn uit 2008 meegenomen, op basis waarvan de Champagne Grande Sendrée moet worden gemaakt. Om te tonen hoe dat kan worden, liet hij Grande Sendrée 2002 proeven. Het was een fascinerende evaring om dat na elkaar te proeven. De 2002 is een mooie, goed droge Champagne trouwens, van 55 procent pinot noir en 45 procent chardonnay, afkomstig van Drappiers tophelling van puur krijt, gelegen op zuidoosten.
Expressieve Jurançon
De meest aansprekende wijn heb ik al even genoemd, Henri Ramonteu’s zeer expressieve Jurançon moelleux Ballet d’Octobre 2008. Ik ben gek op die loepzuivere, decent zoete wijn vol sappig perzikkenfruit en een beetje marmelade. Ramonteu noemt het een vin d’apéritif, en de wijn is ook heerlijk op zichzelf. Maar als u de wijn als aperitief gebruikt, moet u wel zorgen voor een hele sterke eerste wijn bij het menu!
Er was ook rood, maar dat was door de opzet -alleen wijnen uit 2008- in de minderheid. Interessant waren vooral de Chambolle-Musigny Clos du Village 2008 van Antonin Guyon en de Lirac van Château Saint Roch, dat toebehoort aan dezelfde familie als Domaine de la Gardine uit Châteauneuf-du-Pape. De Chambolle is bedrieglijk licht van kleur, want de wijn heeft zeker diepgang. Het is piepjonge, elegante Chambolle, mooi typisch. De Lirac rouge Confidentielle 2008, van gelijke delen grenache noir, mourvèdre en syrah, is gemaakt sans souffre, dus zonder gebruik van zwavel. De geur is mooi geconcentreerd, maar heeft een licht oxidatief toontje… De smaak is mooi puur, warm en kruidig, comme il faut zou je bijna zeggen. Een paar jaar rijping doet hem zeker goed, met een klein vraagteken vanwege de geur.
Restaurant Laurent
Met gezonde trek, gestimuleerd door een glas strakdroge Brut Nature Zéro dosage sans souffre van Drappier, werden we naar boven begeleid, naar een van de prachtige zalen van Laurent. Laurent, 41 avenue Gabriel, is een restaurant met een grote historie. Het wordt gedirigeerd door Philippe Bourguignon, die bekend staat als een van de grootste wijn-spijsconnaisseurs van Parijs. In zijn meer dan dertig jaar bij Laurent heeft hij een van de mooiste wijnkelders van Parijs opgebouwd. En hoewel het restaurant tegenwoordig nog maar één Michelinster heeft, wordt het nog steeds beschouwd als een van de Grandes Tables van Parijs. Geheel terecht, als was het maar op basis van de buitengewoon attente service.
Mooie wijn aan tafel
De wijnen tijdens de lunch waren eigenlijk veel interessanter dan die van de proeverij, want hier hadden de producenten een serieuze poging gedaan hun gasten flink te imponeren door wijnen te laten schenken die beter op dronk zijn. De ster aan tafel was Couly-Dutheil’s 2006 Chinon Clos de l’Echo. Weliswaar niet zo indrukwekkend als 2005, maar serieus goede, rijpe en complexe Loire cabernet franc, met nog behoorlijk wat toekomst. De wijn denderde trouwens over het gerecht van krokant gefrituurd varkenspootvlees heen. De beste combinatie met dat heerlijke gerechtje werd gevormd door een prachtige Beaujolais: 2007 Chiroubles Melinand van Louis Tête.
Noemenswaardige combinaties waren verder een cocktail van spinkrab met een zowaar superbe Riesling Grand Cru Schlossberg 2007 van Paul Blanck, een wijn die bewijst dat het dus wél kan met riesling in de Elzas! En een Muscadet de Sèvre et Maine sur lie van Guilbaud, Le Clos du Pont, uit 2003 maar liefst, geserveerd bij de kaasplank van Abbaye de Cîteaux en Comté; heel bijzonder. De wijn vormde het fraaie slotakkoord van een boeiende middag in Parijs, te midden van een club gepassioneerde en getalenteerde wijnproducenten, die naast kwaliteit vooral warmte uitstralen.
In de taxi terug naar Gare du Nord klonk ‘Fernand’ van Jacques Brel uit de speakers, maar dan in de live-versie van Patrick Bruel. De tekst maakte me melancholisch: Dire qu’on traverse Paris, ….d’être obligé de partir…
Meer informatie over Vignobles & Signatures vindt u op: http://www.vsclub.com/
Lars Daniëls MV
