Reportages & Reizen

Tijdens een korte wijntrip tien jaar geleden verloor ik mijn hart aan Umbrië, het groene hart van Italië. Vanuit schilderachtige Middeleeuwse dorpen op beboste Umbrische heuvels zoals Montefalco, Spello, Todi en Assisi krijgt men een adembenemend zicht op deze prachtige streek, die amper bebouwing kent en bezaaid is met weiland en akkers vol graan, groenten, fruit, olijfbomen en wijnstokken.

Onlangs vond in Amsterdam een proeverij plaats van wijnen die de Cape Winemakers Guild binnenkort ter veiling aanbiedt. Wie anders dan Magister Vini Udo Göebel had het evenement georganiseerd, zoals ook voorgaande jaren. Hij werd bijgestaan door drie coryfeeën van de Zuid-Afrikaanse wijnbouw: Samantha O’Keefe van Lismore, Gary Jordan van Jordan Wines en Gordon Newton-Johnson van Newton-Johnson Family Vineyards. Na een korte introductie over het gilde, volgen mijn proefnotities en scores.

Het is de dag ná het grote nieuws, maar Raúl Pérez (1972) kan zijn emoties nog amper bedwingen: ‘100 Parkerpunten, wie had dat ooit gedacht. Ik hoorde het gisteravond in de auto, ben langs de weg gestopt en heb een uur lang tranen weggepinkt.’

Eind augustus vond een bijzondere proeverij plaats. Weingut Wagner-Stempel presenteerde op hun prachtige wijngoed in Siefersheim (Rheinhessen) 20 jaargangen van hun beroemdste Grosses Gewächs: Heerkretz Riesling GG. De wijnen stonden er geweldig bij en bewezen dat het gaat om een ware grand cru van de Duitse wijnbouw.

De spectaculaire bloei van de Belgische wijnbouw is niet aan het oog van het team van Gault&Millau Belgium ontsnapt. Wijnliefhebbende CEO’s van Gault&Millau, Justin Onclin en Marc Declerck, besloten naast hun jaarlijkse restaurantgids ook een gids te maken voor de Belgische wijnbouw.

Produceert Zwitserland slechts süffige (drinkbare, alledaagse) wijntjes of komen er ook nobele wijnen met oplegpotentieel uit het Alpenland? Dat is de vraag die vier wijnjournalisten zich aan het begin van deze eeuw stelden. Om dat te onderzoeken, richtten zij de vereniging Mémoire des Vins Suisses op. Twintig jaar later kennen zíj het antwoord, alleen de rest van de wereld lijkt nog onbekend met de verborgen wijnschatten van Zwitserland. 

Droge, stoffige aarde. Roodbruin, met gifgroene vetplanten en excentrieke bomen. Als de zon doorkomt, brandt hij genadeloos. Schroeit mijn hoofdhuid. Een petje was handig geweest. Mijn gedachten glijden terug naar de Australische Outback. Maar ik ben op het eiland Pico, een van de negen bewoonde eilanden van de Azoren, een Portugese eilandengroep middenin de Atlantische Oceaan. 

Portugal en zeker de Alentejo staan bekend om hun warme klimaat en zijn volle, warmbloedige wijnen. Maar door de klimaatverandering worden de omstandigheden ook voor deze wijnstijl steeds moeilijker. Daardoor trekt de kleine bergketen Serra de São Mamede, in het noordoosten van de Alentejo, een groot aantal nieuwe wijnproducenten en is het in meer dan één opzicht het coolste wijngebied van Portugal. Maar het succes van de regio is niet alleen te danken aan iets lagere temperaturen en wat meer regen.

Wallis (of Valais in het Frans) is “un vrai jardin des vignes”, zegt Robert Taramarcaz van Domaine des Muses in Sierre, het hart van AOC Valais. In het grote aantal toegelaten druivenrassen, waaronder een flink aantal autochtone, ligt enerzijds de regio’s identiteit, anderzijds maakt het de beeldvorming naar buiten toe wat wazig. Klimaatverandering kan mogelijk een handje helpen om het profiel van Zwitserlands druivenparadijs aan te scherpen.