Reportages & Reizen

Met zijn iconische Smaragdwijnen van beroemde wijngoederen als Prager, Knoll, F.X. Pichler en Hirtzberger heeft de Wachau sinds de jaren 80 de wereld veroverd. Maar de laatste tijd staat de regio onder druk. De nadruk op een classificatie op basis van Mostgewicht of suikergehalte in de druiven, met de alcoholrijkste wijnen aan de top van de piramide, is volgens sommigen steeds moeilijker te handhaven. Door de stijgende temperaturen dreigen met name de wijnen uit de topcategorie steeds machtiger te worden. Daarom zouden koelere delen van de Wachau, zoals de nog relatief onbekende rechteroever van de Donau, steeds meer in trek raken. Of ligt het genuanceerder? Tijdens de Single Vineyard Summit (SVS) had ik de gelegenheid om de rechteroever beter te leren kennen.

Wachau rechteroever

Als je het over de Wachau hebt, kan je vrijwel niet om Domäne Wachau heen. Als geheel telt de Wachau zo’n 1300 hectare aan wijngaarden, waarvan maar liefst 400 van Domäne Wachau zijn. Ook op de rechteroever van de Donau is hun aanwezigheid dominant. In Rossatz, Rührsdorf en Arnsdorf bewerkt de coöperatie via haar wijnbouwers 104 hectare, 46 procent van het totaal. De rechteroever is iets kleinschaliger dan de linkeroever. Dit verklaart voor een deel waarom Domäne Wachau er zo actief is. Veel wijngaardeigenaars zijn te klein om zelfstandig wijn te maken.

Die Wachau ist die Wachau

Master of Wine Roman Horvath, de general manager van Domäne Wachau, legt uit dat de Wachau nog steeds een van koelste wijnbouwgebieden van Oostenrijk is. “Als we in de Wachau serieuze problemen met het klimaat zouden hebben, dan kan je in de rest van Oostenrijk überhaupt geen wijn meer maken.” De realiteit is dat Domäne Wachau en andere wijnboeren onder andere door biologisch te werken, begroeiing tussen de rijen, aangepaste loofwandarbeid en iets vroeger te oogsten de laatste jaren steeds beter met de klimaatverandering om kunnen gaan en daardoor weer preciezere wijnen zijn gaan maken. Roman Horvaths eerste reactie op mijn vraag wat de rechteroever voor hem betekent is daarom misschien niet verrassend. “Die Wachau ist die Wachau.” Maar als we verder praten komen er toch een aantal markante verschillen naar voren.

Bordeaux

Op de rechteroever van de Donau is het inderdaad een fractie koeler dan in het historische Wachau-heartland tussen Krems en Spitz. Veel wijngaarden hebben een oriëntatie tussen noordoost en noordwest waardoor de zoninstraling minder sterk is. De bodems zijn bovendien dieper en voedselrijker wat de wijnen een iets ander karakter geeft. Horvath maakt een verrassende vergelijking met Bordeaux. Ook daar zijn de wijnen van de rechteroever wat ronder en voller. Bij gebrek aan kalk zijn ook op de rechteroever grüner veltliner en riesling de belangrijkste rassen, hoewel verhoudingsgewijs het aandeel grüner veltliner een stuk hoger ligt. Een ander belangrijk verschil is dat een groot deel van het landschap minder steil is – op de rechteroever zijn beduidend minder terrassen dan elders in de Wachau.

De zuren in de druiven ligt hierdoor een fractie hoger, maar voor Domäne Wachau is de rechteroever niet direct een bron van frisheid voor zijn cuvées. Daarvoor moet je volgens Horvath in de Spitzergraben zijn. Georg Frischengruber van Weingut Frischengruber in Rührsdorf bevestigt dat. “In de warmste delen van de Wachau wordt gemiddeld twee weken eerder geoogst dan in de Spitzergraben,” zegt hij. “De rechteroever zit er tussenin.”

Veranderingsbereid

Horvath zegt dat de omvang van Domäne Wachau het niet alleen mogelijk maakt een brede collectie wijnen te produceren, maar ook het gewicht geeft om vernieuwingen door te voeren. Met name door de aanwezigheid van de coöperatie is het aandeel biologische verbouwde druiven op de rechteroever hoger dan links. Tien jaar geleden is Domäne Wachau gestopt met glyfosaat, zo’n vier jaar geleden met herbiciden. Toen is het ook begonnen hun wijnbouwers in de eerste jaren van de transitie naar biologische teelt een premie van 50 procent te betalen. Maar het is niet alleen geld dat het succes van de biologische landbouw op de rechteroever bepaalt. “De wijnboeren zijn er progressiever, actiever en meer bereid tot verandering, om zo aansluiting te vinden bij het succes van de linkeroever, dat wil zeggen hoge kwaliteit, hoge prijzen en altijd uitverkocht,” verklaart Horvath.

Een van die jonge, ambitieuze wijnmakers is Martin Bergkirchner uit Mitterarnsdorf. Dat Bergkirchner, die ervaring heeft opgedaan bij onder andere Dr. Loosen en Emmerich Knoll, ambitieus is, blijkt als hij vertelt dat hij Lucas Pichler van het illustere F.X. Pichler durfde uit te dagen. Volgens de laatste is eigenlijk alleen riesling geschikt om zoete wijn te maken, maar Bergkirchner wilde bewijzen dat dat in goede jaren ook van grüner veltliner kan. Het is wellicht een kwestie van smaak, maar Bergkirchner lichtvoetige  Beerenauslese 2021 mag er zeker zijn. Sinds hij het familiebedrijf van 6 hectare in 2015 heeft overgenomen van zijn vader, de voorzitter van Domäne Wachau, is hij overgestapt op biologische druiventeelt en verbouwt hij nog maar de helft van zijn druiven in samenwerking met de coöperatie. Hij bottelt nu een kleine maar mooie serie ingetogen Grüner Veltliners en Rieslings. Om te illustreren dat het op de rechteroever echt een graadje koeler is, zegt hij: “In de schaduw van de bergen, waar het op sommige plekken tot de middag kan duren voor de zon op de wijnstokken komt, kunnen de omstandigheden soms een tikje uitdagend zijn. Het duurt dan lang voordat de dauw of de regen opdroogt, wat de kans op schimmelziekten vergroot. Wij kunnen ieder jaar Smaragdwijnen maken, maar alleen van druiven uit de beste wijngaarden, dat wil zeggen op de armere bodems iets hoger op de helling. Hier blijven de druiven kleiner en de trossen luchtiger, waardoor schimmelziekten er minder snel vat op krijgen en de druiven een langere hangtijd kunnen hebben.” Je proeft het terug in zijn fijne Riesling Ried Hoferthal Smaragd die een mooie balans tussen subtiel citrusfruit en abrikoos enerzijds en stenige mineraliteit anderzijds tentoonspreidt, en zowel breedte als lineariteit heeft.

Toch kan het ook op de rechteroever weldegelijk warm zijn, blijkt in het gesprek met Georg Frischengruber, een van de wegbereiders voor de emancipatie van de rechteroever. Zijn wijnen kunnen zich inmiddels meten met het beste wat Wachau te bieden heeft. Hij vertelt me dat een van zijn grootste uitdagingen is om de oogst koel in de kelder te krijgen. Het is, zegt hij, een belangrijk gespreksonderwerp binnen Vinea Wachau. Door gas van -75 graden Celsius door de druiven te blazen, de pers te koelen, en het hele pershuis te voorzien van airco heeft hij flinke stappen gezet. “Het is er ijskoud,” klaagt hij met een knipoog.

Mautern, in het uiterste oosten, is een beetje een buitenbeentje. Hoewel gelegen op de rechteroever, is het een van de warmste delen van de Wachau is. “Het is vergelijkbaar met Loiben en Dürnstein aan de andere kant van de Donau,” zegt Andreas Eder van Weingut Eder. De Donauvallei is hier relatief open waardoor de druivenstokken veel zon krijgen. Gecombineerd met de Pannonische warmte is de stijl van de wijnen merkbaar rijker en hebben mildere zuren. Eders Silberbichl Riesling 2022 had duidelijk tropische trekken, maar omdat de jaargang koel was, was hij niet machtig. Wijnbouwers die tijdens de SVS wijnen van de warme jaargang 2023 presenteerden, hadden duidelijk meer moeite om het alcoholpercentage te controleren.

Het beroemde wijngoed Nikolaihof is ook in Mautern gevestigd. Het is lastig hun wijnen met die van collega’s te vergelijken, want ze komen veel later op de markt. Waar de meeste wijngoederen de jaargang 2023 naar SVS meebrachten, schonk Nikolaihof 2019. Dat Nikolaihof er jaar in, jaar uit in slaagt elegantie en precisie in zijn wijnen te brengen, moet haast wel te verklaren zijn uit het feit dat hun wijngaarden al decennialang biodynamisch bewerkt worden. Ondanks dat Mautern het meest onder invloed staat van de Pannonische zomerwarmte, is irrigatie hier minder urgent omdat de löss-dominante bodems een goed watervasthoudend vermogen hebben. Het is dan ook nauwelijks verrassend dat grüner veltliner hier veel belangrijker is dan riesling.

Het is niet zo dat de rechteroever nu plotseling een bron van frisse druiven voor wijngoederen op de linkeroever is geworden, zeker niet in Mautern. Maar het is wel zo dat over de laatste 10 à 20 jaar de druiven op de rechteroever steeds beter zijn gaan rijpen, waardoor er nieuwe mogelijkheden zijn ontstaan voor de wijnbouwers daar. Als de klimaatverandering doorzet zullen ook hier maatregelen genomen moeten worden. Maar, zoals Roman Horvath aangeeft, biologische teelt met groen tussen rijen en aandacht voor biodiversiteit en een gezond bodemleven, is het belangrijkste wat je kunt doen. En laten ze daar op de rechteroever nu net heel vooruitstrevend in zijn.

Aanbevolen wijnen van de rechteroever:

Bioweingut Bergkirchner, Riesling Ried Hoferthal Smaragd 2023

Eigenlijk tonen al Bergkirchners wijnen een mooie balans tussen mineraliteit en fruit, maar deze Smaragd koppelt daar nog een fijne concentratie en lengte aan toe, plus een zuchtje frisse bergwind.

Bioweingut Bergkirchner, Grüner Veltliner Beerenauslese 2021

Met slechts 10 procent alcohol levert Bergkirchner Beerenauslese af die een lichtigheid heeft, waarin je zijn ervaringen bij Dr. Loosen doet vermoeden. Zeker niet te zoet of te plakkerig. Duidelijk witte-peperkarakter van grüner veltliner.

Georg Frischengruber, Riesling Kreuzberg Smaragd 2023

Rokerig, mooi subtiel fruit (steenvruchten, citrus), zeer mineraal – stenig, kalkachtig, enige textuur, goed in balans, veel lengte.

 

Georg Frischengruber, Riesling Goldberg Smaragd 2023

Zeer uitnodigende zoetzure aromas van abrikozen en citrusvruchten, kalkachtig mineraal. In de mond wordt de mooie frisheid bevestigd. Puur. Medium body. Nu heel lekker, maar heeft waarschijnlijk nog een lang leven.

Domäne Wachau, Grüner Veltliner Kirnberg Smaragd 2023

Rijpe abrikoos en licht pepperig op de neus. In de mond is het fruit subtieler, volrond maar zeker niet machtig, beetje stenig mineraal. Een typische, heel goede Grüner Veltliner.

Nikolaihof, Grüner Veltliner Im Weingebirge Smaragd 2019

Een absolute topper, hoewel de vergelijkbaarheid met andere Wachauwijnen tijdens de SVS vanwege zijn langere rijping lastig is. Niet zo etherisch als ik van Nikolaihof verwachtte, maar erg mooi. Ruikt wat kruidig, houtachtig. Wat rijp fruit achter een tikje rubber. Beetje warmte en verfijnde kracht (maar niet te), rijp maar niet overrijp geel fruit (perzik, abrikoos, appel). Heel harmonieus en aantrekkelijk. Prettig, lichtgestructureerd mondgevoel.

Weingut Eder, Riesling Silberbichl Smaragd 2022

Duidelijk een Riesling uit het warmere Mautern. Tropische mango- en lycheeachtige tonen, rijpe steenvruchten, desondanks niet al te breed en met 13 procent alcohol ook niet machtig.

Josef Fischer, Riesling Kirnberg Smaragd 2023

Rijpe steenvruchten en een tikje tropisch, opgefleurd door lik citroen. Proef ik daar wat zoete specerijen en wat pietsie oxidatie? Licht, vrolijk.

 

Bart de Vries

 

De zuidoosthoek van Sicilië is een bijzonder gebied. Vaak prachtig, soms lelijk en heel anders dan rond de Etna of Marsala. Het is de streek van frappato en nero d’avola, en van de wijn waarin ze samenkomen: Cerasuolo di Vittoria. Het was het enige voor wijnbouw belangrijke deel van Sicilië dat ik nog niet kende: het zuidoosten. Om precies te zijn bracht de reis me naar de provincies Ragusa en Caltanissetta, met plaatsen als Chiaramonte Gulfi, Gela, Butera, Caltagirone en natuurlijk Vittoria. Opnieuw bleek dat het cliché ‘Sicilië is geen regio, maar een continent’ – iets wat sommige Sicilianen graag zeggen vanwege de enorme diversiteit van het grootste eiland van de Middellandse Zee – toch geen totale onzin is. Zowel de kuststreek als het directe binnenland van Ragusa doen heel anders aan dan Catania met Taormina en de Etna, of Trapani met Marsala en de zoutpannen. De landschappelijke verschillen en de klimatologische en bodemkundige verscheidenheid zijn groot, en dan is er nog de culturele diversiteit. Dat alles komt ook tot uiting in de wijnbouw en wijnen van het eiland.

DOCG: Cerasuolo di Vittoria in vogelvlucht

Ligging: in Zuidoost-Sicilië, grofweg tussen Caltagirone in het noorden, Gela in het westen, Chiaramonte Gulfi in het oosten en Santa Croce Camerina in het zuiden; grotendeels in de provincie Ragusa, deels in Caltanissetta en Catania

Oppervlakte: 252 hectare

Indeling: Cerasuolo di Vittoria, met daarbinnen een zone voor Cerasuolo di Vittoria Classico

Druiven: nero d’avola (50-70%), frappato (30-50%)

Productie: 4724 hectoliter in 2021

Klimaat: warm mediterraan klimaat; gem. temperatuur groeiseizoen: 21,6 °C; neerslag per jaar: 646 mm (156 mm in groeiseizoen); zonuren per jaar: 3000+ uur

Geologie en bodem: rode en okerkleurige kalkrijke zandbodem op kalksteen

Veel zon, veel plastic

Kijkend naar de geografie van het zuidoosten, valt allereerst op hoe zuidelijk we zijn. Ragusa ligt op 36º55’ NB, ter hoogte van Tunis. De zonkracht is er groot, zeker aan de kust. ‘Dat is ook de reden dat de tuinbouw onder plastic zo’n vlucht heeft genomen in de kustzone’, vertelt Arianna Occhipinti, een van de beste wijnmakers van Sicilië. Door de vele zonuren en hoge instraling kan in kassen het hele jaar door onverwarmd geproduceerd worden. De teelt betreft vooral (kers)- tomaten en er wordt geen glas, maar goedkoper plastic gebruikt. Het aanzien van het landschap wordt er flink door verpest, moet ik zeggen. Marco Parisi, wijnmaker van Feudi del Pisciotto, geboren en getogen in Palermo, zegt: ’De plastic kassen zijn tot daaraan toe; die tuinbouw is heel belangrijk voor de economie. Maar mensen moeten het netjes doen. Vaak laat men ze ongebruikt achter en ligt er overal plastic en andere rotzooi, die de natuur vervuilt. Het ziet er niet uit.’

Landinwaarts van de Piana di Gela (de kuststrook) begint het mooiere Sicilië, in de heuvels van Val di Noto en aan de voet van de Monti Iblei. Mooie wijngaarden, sinaasappel-, olijf- en amandelbomen en karakteristieke dorpen en stadjes op heuveltoppen. Het landschap ruikt bij vlagen heerlijk naar zàgara (sinaasappelbloesem) en finocchio (wilde venkel); voor mij dé twee geuren van Sicilië.

Heet klimaat, maar prachtige bodem

Het klimaat van het zuidoosten is warm mediterraan (Csa), met droge, hete zomers en heel veel zonuren: meer dan 3000 per jaar. In de zomer wordt het overdag gemiddeld meer dan 30 °C en koelt het ’s nachts zo’n 11 °C af. Het lokale klimaat van Ragusa wordt sterk beïnvloed door enerzijds de zee en anderzijds de Hyblaeïsche Bergen (Monti Iblei). De zeewatertemperatuur voor de kust komt zelden onder de 14 °C en is in augustus meer dan 28 °C. De dominante wind uit het westzuidwesten voert relatief warme, zilte lucht aan. Maar een andere wind, de sirocco, brengt van tijd tot tijd heel hete, droge lucht vanuit de Sahara. Op 11 augustus 2021 werd bij Siracusa 48,8 °C gemeten, de hoogste temperatuur ooit in Europa. En ook deze zomer was het tijdelijk extreem heet en droog. Waar het klimaat en de ontwikkeling daarvan steeds vaker als nadelig wordt gezien, zijn de wijnproducenten wel lyrisch over de kalkrijke bodems. Bijzonder is dat het zuidoosten van Sicilië, met de Monti Iblei, geologisch tot de Afrikaanse plaat behoort, net als Puglia. De kalksteen en kalkzandsteen zijn sedimenten van mariene oorsprong en geven kenmerkende bodems van rood en okerkleurig zand en wat klei op kalksteen. Wijnboeren roemen de finesse en frisheid van de wijnen hier. ‘De kalksteen is belangrijk,’ zegt Arianna Occhipinti, ‘hij geeft elegante wijnen. Kijk maar naar nero d’avola, die geeft op klei vettige wijnen, op kalk verfijndere en strengere wijnen.’

Liefde voor Frappato

Ik vraag Arianna Occhipinti naar de belangrijke druiven van Vittoria. Ze is een groot liefhebster en voorvechtster van frappato. ‘Frappato is de variëteit waar ik het meest van hou; we namen elkaar meteen bij de hand. Frappato is gevoelig, vraagt tijd en aandacht: alles moet kloppen. Weinigen geloofden in deze druif, hij werd nauwelijks meer aangeplant. Mijn uitdaging begon in 2004, toen ik mijn eerste hectare kon huren in Fossa di Lupo. In het algemeen is Frappato een frisse, fruitige en sappige wijn met wat ruwe tannine. De bodem speelt voor mij een hoofdrol – die bepaalt de verschillen in Frappato.’ Dat wordt prachtig aangetoond door haar project Vini di Contrada, met drie verschillende Frappato’s in purezza uit drie verschillende contrade (historische subzones) met elk een andere bodem.

Ook bij Valle dell’Acate en bij COS is men dol op frappato. Gaetana Jacono van Valle dell’Acate vertelt over de ontwikkeling: ‘Tot 100 jaar geleden ging veel Frappato naar Frankrijk om te worden versneden in Bordeaux. In de jaren 90 vielen de lichter gekleurde, elegante wijnen nauwelijks te exporteren: ze werden niet begrepen. Pas sinds 2000 gaat het beter.’ Gelukkig maar, vindt Giusto Occhipinti van COS (een oom van Arianna): ’Het is de meest typerende druif van Vittoria. De wijnen heetten vroeger Frappato di Vittoria, maar toen Cerasuolo di Vittoria in 1973 de status DOC kreeg, werd Frappato di Vittoria verboden.’ Ook hij noemt het belang van kalksteen: ‘Alleen op de kalksteen van Vittoria wordt frappato elegant en typerend floraal.’

Nero d’Avola: Verfijnde power

Waar je de positieve invloed van de kalkrijke bodem van Vittoria nog meer merkt, is bij nero d’avola. Omdat die over vrijwel het gehele eiland staat aangeplant, is er veel vergelijkingsmateriaal. Op kleirijke bodems geeft nero d’avola ronde, vettige wijnen. ‘Op onze arme kalksteen merk je hoeveel extra verfijning Nero d’Avola krijgt’, zegt Giusto Occhipinti. En niet alleen in Vittoria. Ook de Nero d’Avola van hooggelegen wijngaarden op kalksteen bij Butera in het zuiden van de provincie Caltanissetta is verfijnd, ondanks zijn duidelijke power. Arianna Occhipinti voegt er nog aan toe: ‘Nero d’Avola is een wijn met een grote persoonlijkheid, die zich met de tijd mooi ontwikkelt in de fles.’

Prachtige blend in DOCG

Frappato kan origineel en mooi zijn, Nero d’Avola verfijnd als vrijwel nergens anders op het eiland, maar samen zijn ze nóg beter, in de blend Cerasuolo di Vittoria, de enige wijn van Sicilië met een DOCG (sinds 2005). Eigenlijk had die Vittoria Cerasuolo moeten heten, vindt Gaetana Jacono, om hem te onderscheiden van Cerasuolo d’Abruzzo, de rosé van de Abruzzen. Daar heeft ze een punt uiteraard: het is best verwarrend. Cerasuolo betekent ‘kersenrood’, maar er zijn vele tinten. Cerasuolo di Vittoria is een serieuzere wijn dan zijn naamgenoot uit Abruzzo – enkele uitzonderingen als de wijnen van Valentini en Emidio Pepe daargelaten – en is echt rood. En de wijze waarop frappato en nero d’avola elkaar completeren in Cerasuolo di Vittoria is prachtig. Arianna Occhipinti: ‘Ik denk dat het geheim van het goede huwelijk is dat beide variëteiten hun grote persoonlijkheden kunnen uitdrukken. Enerzijds frappato met zijn fruit, sap en tannine, anderzijds nero d’avola met zijn frisheid, elegantie en zuren.’ Op mijn vraag of Cerasuolo di Vittoria de essentiële Siciliaanse wijn is, antwoordt ze: ‘Cerasuolo di Vittoria is de enige DOCG op Sicilië, dat is uniek. En de wijn heeft alles in zich om groots te zijn; ik geloof dat het de belangrijkste wijn van Sicilië is. Voor mij is het in ieder geval de meest ambitieuze wijn, met de beste expressie van zijn herkomst.’

Meer druiven

In Vittoria wordt natuurlijk meer gemaakt dan Frappato, Nero d’Avola en Cerasuolo di Vittoria. Wit van grillo, inzolia, grecanico, zibibbo en chardonnay; rood van syrah en cabernet sauvignon: je komt het allemaal tegen, meestal onder de noemer DOP Sicilia of IGP Terre Siciliane. DOP Vittoria wordt net als Cerasuolo di Vittoria gemaakt van nero d’avola en frappato, maar in een ruimer gebied en volgens minder strenge normen.

Succes Etna frustreert

Iedereen die Arianna kent, weet hoe overtuigend ze kan zijn, dus haar geloven is niet moeilijk. Maar er moet worden gezegd dat Cerasuolo di Vittoria het qua naamsbekendheid en commercieel belang inmiddels dik aflegt tegen de meest gewilde wijn van Sicilië: Etna Rosso. Er is geen ontkomen aan, iedereen wil naar de Etna, producenten, toeristen en wijnschrijvers. Dat moet ergens frustrerend zijn voor andere gebieden van Sicilië. Maar zolang de DOC Etna zich niet te onafhankelijk van de rest gaat opstellen, is de aantrekkingskracht goed voor het grote geheel. Alle beroemde, grotere producenten van Sicilië, die van oorsprong niet op de flanken van de Etna zaten, hebben er nu wel wijngaarden. Het is aan hen ervoor te zorgen dat Sicilië zich als geheel verkoopt en dat niet alle aandacht uitgaat naar de Etna, hoe bijzonder het gebied en zijn wijnen ook zijn, want Cerasuolo di Vittoria is dat op eigen wijze ook.

Contrade

Net als Etna kent ook Vittoria kleinere, historische subzones, de contrade (enkelvoud: contrada). Ze worden meer en meer gebruikt in de zin van climats of terroirs. Jammer en vreemd is dat producenten de volledige namen ervan nog niet mogen gebruiken, naar verluidt omdat er geen controle bestaat op de exacte herkomst van druiven. Nu gebruiken ze afkortingen van de namen van de contrade, zoals FL voor Fossa di Lupo bij Occhipinti, of de naam zonder ‘contrada’ ervoor, zoals della Bastonaca bij COS.

Afwisselende bezoeken

Tijdens de rondreis door het gebied van Vittoria wordt duidelijk dat Cerasuolo di Vittoria op diverse manieren gemaakt wordt. Een archetype is de Cerasuolo di Vittoria Classico van COS, altijd gemaakt van 60% nero d’avola en 40% frappato, met spontane gisting in beton en rijping in grote houten vaten (25-30 hectoliter) van Slavonisch eikenhout. Valle dell’Acate gebruikt dezelfde verhouding tussen nero d’avola en frappato en doet min of meer hetzelfde. Arianna Occhipinti ook, maar zij gebruikt het maximale aandeel frappato (50%). Bij andere producenten zagen we ook barriques van 228 en 500 liter, deels nieuw. Hun effect op de wijn is duidelijk en snel te groot, naar mijn mening. Toch heb ik geen domme wijnen geproefd, ongetwijfeld omdat oenologen inmiddels goed weten dat je niet te veel van alles moet willen. Dus een wijn kan merkbaar hout hebben, maar heeft dan niet ook nog eens te veel extract en veel alcohol. We bezochten een zevental producenten, die een goed beeld gaven van de regio en haar wijnen, want ze verschilden flink van elkaar. We gingen langs bij een aantal topproducenten, belangrijke voortrekkers van Vittoria, maar ook bij (relatief) nieuwe projecten en prachtige domeinen van grotere ondernemingen van buiten Sicilië. Hier volgt een korte beschrijving van de producenten en mijn favoriete wijnen van de proeverijen ter plaatste. Op perswijn.nl staan meer proefnotities en scores.

Occhipinti

De azienda van Arianna Occhipinti is een must om te bezoeken. Om het landschap, de duurzaam bewerkte wijngaarden, het vuur en de visie van Arianna en de pracht van haar wijnen. Zoals gezegd is ze een groot liefhebster van frappato en gefascineerd door de bodem. Vandaar ook dat ze, naast Cerasuolo di Vittoria, vooral trots is op haar Vini di Contrada van frappato: PT uit contrada Pettineo, FL uit contrada Fossa di Lupo en BB uit contrada Bombolieri. De karakterverschillen tussen de wijnen, afkomstig van de verschillende zandbodems op kalk en deels ook van de leeftijd van de planten, zijn fijn, maar overtuigend. En de wijnen zijn allemaal heel puur, natuurlijk en fraai. Ze maakt ook mooi wit en goede Nero d’Avola.

 

Favoriete wijnen:

Frappato BB 2020 17,5 pnt

Grotte Alte 2018,

Cerasuolo di Vittoria Classico 17,5 pnt

importeur: Bâtard

Azienda Agricola COS

Azienda Agricola COS werd in 1980 opgericht door drie vrienden: Giambattista Cilia, Cirino Strano en Giusto Occhipinti. En in iets meer dan veertig jaar is het uitgegroeid tot waarschijnlijk het bekendste domein van Vittoria. De Cerasuolo di Vittoria Classico is al heel lang een terecht vermaarde wijn, die goed kan rijpen. Tijdens het heerlijke diner (die trofie met venkelpesto!!) werd onder andere de 1999 geserveerd, die nog in prachtige conditie was. COS is ook bekend om wijn uit amforen: Pithos. Ook dit bedrijf zou op je lijstje moeten staan als je in de regio bent. Niet alleen om de wijnen, maar ook om het traditionele landgoed, de biologisch gecertifieerde wijngaarden en de uitleg van Giusto Occhipinti.

Favoriete wijnen:

Cerasuolo di Vittoria Classico 2020 17 pnt

Cerasuolo di Vittoria

Classico delle Fontane 2010 17,5 pnt

importeurs: Heisterkamp, De Wijntherapeut

Valle dell’Acate

Valle dell’Acate is een andere vaste waarde in Vittoria. Het is opgericht in 1981 door Giuseppe Jacono jr. met als idee een coöperatie te starten, maar het werd een zelfstandig bedrijf. Het mooie domein met biologisch gecertificeerde wijngaarden is een soort paradijs in een zee van plastic kassen. Drijvende kracht is Gaetana Jacono, de dochter van Giuseppe. Ook zij heeft stevig ingezet op frappato; nero d’avola wordt vooral gebruikt voor Cerasuolo di Vittoria. Op het domein zijn zeven verschillende bodems van elkaar onderscheiden, waar zeven verschillende wijnen van gemaakt worden. Niet alleen rood is goed, maar ook de witte wijnen zijn aantrekkelijk.

Favoriete wijnen:

BDN 2020, Cerasuolo di Vittoria Classico 16 pnt

Iri da Iri 2015, Cerasuolo di Vittoria Classico 16,5 pnt

 

Casa di Grazia

Casa di Grazia bestaat sinds 2005 en ligt dicht bij zee, tussen Marina di Acate en Gela. Grazia is de vrouw van Angelo Brunetti, eigenaar van een groot constructiebedrijf van olie- en gaspijpleidingen en andere industriële installaties. Geld genoeg dus en dat is duidelijk. Maar er heerst een hartelijke sfeer en er is geen arrogantie. De 50 hectare wijngaarden liggen bij Siciliës grootste zoutwatermeer, Lago Biviere. Wijnmaker Tonino Guzo maakt een keur aan keurige wijnen, niet alleen van lokale variëteiten, maar ook syrah en cabernet sauvignon.

Favoriete wijn:

Victorya 1607 2021, Cerasuolo di Vittoria 15,5 pnt

importeur: Weldam Wines

Tenute Navarra

Een ambitieus project in de heuvels van Butera, dat nog in de kinderschoenen staat. Het is de verwezenlijking van de droom van Totò Navarra, die opgroeide in Engeland en geld verdient met tuincentra. Hij kocht in 2019 een groot landgoed van 175 hectare met een vervallen landhuis. Zijn zoon Salvatore en kleinzoon Totò jr. runnen het domein. Alle wijngaarden, op één oude wijngaard met nero d’avola na, zijn nieuw aangeplant en het wijngaardbeheer is zeer precies. Het landhuis wordt helemaal gerestaureerd en omgebouwd tot wijnmakerij met proeflokaal. Er komt ook een hotel met villa’s. De wijnen worden gemaakt onder supervisie van Tonino Guzo en zijn al op goed niveau. Een project om te volgen.

Favoriete wijn:

Maribu 2021, Cerasuolo di Vittoria 15,5 pnt

Feudi del Pisciotto

Dit prachtige, chique domein is onderdeel van Domini Castellare di Castellina, met twee domeinen in Toscane en twee op Sicilië. Het ligt op een heuvel ten oosten van Niscemi en is meer dan een wijngoed. Wat in de Tweede Wereldoorlog nog werd bezet door Duitse soldaten, is nu naast wijnmakerij ook een luxe wine resort, met prachtige hotelkamers en een toprestaurant. Wijnmaker is Marco Parisi, onder supervisie van Alessandro Cellai. Hij kan putten uit 50 hectare wijngaarden, met nero d’avola als belangrijkste druif. Zijn wijnen zijn zuiver en stijlvol. De rode hebben een beschaafde houttoon, de passito van gewürztraminer en sémillon is wonderbaarlijk goed.

Favoriete wijnen:

Cerasuolo di Vittoria 2020 16,5 pnt

Passito 2016 17 pnt

 

Principi di Butera

Ons laatste bezoek was aan een ander indrukwekkend domein: Principi di Butera. Dit ligt ver naar het westen en valt buiten het gebied van Cerasuolo di Vittoria. Een buitenbeentje in dit artikel dus, maar een interessant bedrijf. Het is eigendom van Zonin, het grootste familiewijnbedrijf van Italië, dat Veneto als oorsprong heeft. Principi di Butera ligt relatief hoog (320 meter), heeft 170 hectare wijngaarden en maakt veel verschillende wijnen. Opmerkelijk is de kwaliteit van de mousserende wijn van nero d’avola (metodo classico). Ook de rode Nero d’Avola is prima.

Favoriete wijnen:

Nero d’Avola Pas Dosé

Metodo Classico 2018 16 pnt

Nero d’Avola Deliella 2016 16,5 pnt

importeur: Cordier

 

 Lars Daniëls, Magister Vini

Is het een mythe, of is het echt onmogelijk om wijn uit Zwitserland te importeren? Het is een vraag die ik vaak krijg. En zoals meestal ligt de waarheid ergens in het midden. Dat het mogelijk is bewijst Patrick Adank van het wijngoed Hansruedi Adank in het kanton Graubünden. In de video vertelt hij over zijn regio, zijn prachtige mousserende wijnen en zijn unieke Pinots Noirs. Maar er zijn meer wijngoederen die openstaan voor export.

Geland op het Griekse eiland Santorini voor een driedaagse wijntrip. Een eerste impressie? Iets tussen fantastisch en verschrikkelijk. Het verhaal van de wijn, de geschiedenis en het uitzicht zijn hoe dan ook fenomenaal. En route!

 Tot veler verrassing streek een Gutedel uit de Duitse deelstaat Baden-Württemberg in het PERSWIJN Wijnconcours 2023 met de eer in de categorie ’Beste wijn onder €10’. De onderscheiding viel toevallig samen met de eerste Welttag des Chasselas (Wereldgutedeldag) die onlangs in het Markgräflerland werd georganiseerd. Een goede gelegenheid om het druivenras gutedel beter te leren kennen.

Na een bezoek van een paar dagen is het vrij duidelijk dat Barcelona Wine Week (BWW) de wind mee heeft. Bezoekers zijn enthousiast en de standhouders ook. Allerlei zaken spelen een rol in het huidige succes. Zich loskoppelen van de foodbeurs Alimentaria, om volledig te focussen op wijn, was een grote beslissing, die goed uitpakt. Het kiezen en vastleggen van data vroeg in het jaar, weliswaar na Millésime BIO maar vóór de meeste andere grote beurzen, was essentieel. En men krijgt het voor elkaar een heel divers en compleet aanbod te bieden, met grote producenten maar ook vele kleine(re) producenten, uit alle gebieden van het gigantische en veelzijdige wijnland Spanje. Er worden allerlei proeverijen, presentaties, ronde tafelgesprekken, etc. georganiseerd om het programma actueel en boeiend te maken. Last but not least, Barcelona als stad heeft natuurlijk een enorme aantrekkingskracht, met alle geweldige horeca.

Naast landbouwbedrijven die diversifiëren of volledig naar wijnbouw converteren en wijndomeinen die ontstaan via crowdfunding, zijn er in Wallonië ook domeinen die opgericht worden door gegoede families of personen met goed gespekte spaarrekening, al dan niet in een vennootschap met investeerders of landeigenaars. Goede voorbeelden daarvan zijn Vignoble des Agaises en Chant d’Éole in Henegouwen, de twee grootste wijnbedrijven van België. U kunt hier het eerste deel van het artikel of wijnbouw in Wallonië lezen.

“Welvarend, een grote bankensector en besneeuwde bergen. Tot het uitbreken van de burgeroorlog in 1975 was Libanon het Zwitserland van de Levant”, zegt Elie Maamari met een goed gevoel voor geografische context tijdens een masterclass in Zürich. De exportmanager en oenoloog van Château Ksara gaf niet alleen een inkijkje in de historie en de wijnen van het in 1857 gestichte Libanese wijngoed, maar ook in de veelbewogen geschiedenis van het land. 

Port en kerst zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Dat gaat dan meestal wel om rood: Ruby of Tawny. Witte Port komt er vaak bekaaid vanaf. Het is lang een ondergeschoven kindje geweest – zowel voor producenten als consumenten was het niet iets om serieus te nemen. Vaak wat muffig, mierzoet en een zieltogend bestaan leidend op de onderste schappen van de supermarkt. Dat beeld is grondig aan herziening toe, zoals blijkt uit een proeverij van 14 gerijpte witte Ports van hoog niveau.

Duitsland is wereldkampioen mousserende wijn drinken. De dorst naar bruisend kan onmogelijk met productie uit eigen land worden gelest, er is simpelweg te weinig. En wij willen er ook graag wat van! Sekt, Duitse schuimwijn, wordt namelijk steeds beter en dat is loon naar werken.