Deze proefnotities horen bij het artikel Alto Adige: bijna perfect (PERSWIJN #7 – 2019). Binnen Italië neemt Alto Adige, of Südtirol, zoals ze hier meestal zeggen, een bijzondere plaats in. De streek werd na de Eerste Wereldoorlog van Oostenrijk naar Italië overgeheveld, en de uitstraling is nog altijd heel Oostenrijks.
Deze proefnotities horen bij het artikel Monferrato – ‘We blijven knokken voor Barbera d’Asti’ (PERSWIJN #7 – 2019). We waren ter plekke op uitnodiging van het Consorzio van Barbera d’Asti. Voluit: het Consorzio Barbera d’Asti e Vini del Monferrato. De wijngaarden van Monferrato liggen grotendeels in de provincies Asti en Alessandria. Uit de naam van het Consorzio kun je afleiden dat Barbera d’Asti de belangrijkste en bekendste wijn is uit deze regio, en barbera verreweg de belangrijkste druif. Tijdens ons bezoek werd daarnaast uiteraard ook aandacht gevraagd voor de andere druiven van de streek. Voor freisa en grignolino bijvoorbeeld, maar ook voor onbekende rassen als ruchè en uvalino.
Wijntoerisme is populairder dan ooit. Wij van Perswijn krijgen veel vragen over wat je kunt doen in wijngebieden, welke producenten je absoluut moet bezoeken, waar je moet eten en drinken, wat de mooiste routes zijn om te rijden, fietsen en wandelen, enzovoort. Dus moeten we dat weer eens optekenen. Deze keer gaat Lars Daniëls naar een tijdloze favoriet: de Elzas.
Giovanni Bodecchi laat ons trots zijn druiven zien in zijn wijngaard in de buurt van het stadje Albinea in de provincie Reggio Emilia. Hij bewerkt ongeveer 4,5 hectare met druivenrassen als trebbiano, lambrusco, malvasia en spergola. Met druppelirrigatie krijgen de druiven voldoende water om uit te groeien tot grote, volle trossen. Giovanni is zeer tevreden over hoe de planten erbij staan. Dat gaat lekkere wijn worden, denk je dan. Maar daar zijn deze druiven niet voor bedoeld.
De zogenaamde RieslingTafel vond 21 juli plaats. Een gezelschap Nederlandse en Belgische wijnboeren en een aantal wijnjournalisten en wijnbloggers proefden de hele dag door een uitgebreide reeks Rieslings van de Lage Landen, verschillende jaargangen. Belangrijk: we vergeleken ze blind met internationale benchmarks, wijnen die bij kenners bekendstaan om hun kwaliteit. Het was dus een evaluatie van de eigen wijnen met gebruik van een mondiale standaard. Hetzelfde gebeurde in het verleden al voor Pinot Noir en Pinot Gris. Het had veel voeten in de aarde maar ik ben erin geslaagd om nagenoeg alle belangrijke Rieslingproducenten rond de tafel te verzamelen. Dit gebeurde op het prachtige landgoed van De Apostelhoeve in Maastricht, dé pionier van Riesling in de Lage Landen.
Waren aanwezig: De Apostelhoeve (NL, Maastricht), Nekum (NL, Maastricht), Steenberg (NL, Epen), Thorn (NL, Thorn), Aldeneyck (BE, Aldeneik), en Thilesna (BE, Dilsen). Eén belangrijke afwezige: wijndomein Gloire de Duras (BE, Wilderen) kon niet aanschuiven omdat het opendeurdagen had dit weekend. Wijnbouwer Peter Nijskens deed alle moeite om zijn kersverse Rieslingwijnen en grondige informatie erover op tijd ter beschikking te stellen. Merk op: dit zijn allemaal Limburgse wijndomeinen. Thorn, Thilesna en Aldeneyck behoren tot de enige landsgrensoverschrijdende appellatie ter wereld: BOB Maasvallei Limburg.
Er is momenteel weinig aanplant van riesling in Nederland en België. Ik denk dat we zelfs niet aan 10 hectare komen. Maar toch zijn dergelijke proeverijen belangrijk voor de toekomst van onze wijnbouw(ers): hoe doet Riesling het bij ons en wat zijn voor- of nadelen van eventuele nieuwe aanplant? Ook: zullen de wijndomeinen deze Rieslings verkocht krijgen, wetende welke vooroordelen consumenten soms naar de druif hebben (te zuur, te zoet, liebfraumilch)? Ook kenners zullen misschien twijfels hebben over het potentieel van de druif in eigen land.
Ik deed zondag heel wat impressies op en die zal ik de volgende weken verwerken in een overzichtsartikel waarin de typiciteit van onze eigen Rieslings besproken wordt, verschillen en gelijkenissen met de Rieslings uit andere landen en de invloed van terroir op wijnstijl. Uiteraard ook een grondige bespreking van de geproefde wijnen. Nu toch al mijn eerste impressies. De Lage Landen-Rieslings presteerden naar mijn mening, en dat was ook de teneur van de aanwezige wijnpers, zeer goed. Ik wist wel dat België en Nederland goede Riesling hadden maar de kwaliteit komt toch pas écht tot expressie als je ze naast benchmarks zet. Bij verschillende eigen Rieslings had ik emotie, echt een wauw-gevoel. En daar draait het toch rond. De gemiddelde kwaliteit van de Lage Landen-Riesling was trouwens hoog, wat wijst op toewijding en veel vakmanschap.
Meer details en een grondigere bespreking dus later. De foto’s tonen welke flights er waren en met welke benchmarks werd vergeleken.
Stefaan Soenen
Wat is er beter dan wijn te proeven op zijn geboortegrond? Traditionele regio’s als Bordeaux, Bourgogne of Toscane openen niet snel hun deuren voor de gewone wijnliefhebber. Maar in Occitanië, de immense ‘nieuwe’ regio in Zuid-Frankrijk, kun je bijna altijd en overal terecht. De perfecte vineuze zomerbestemming dus.
‘een druif voor gevorderden, een intellectuele wijn’
René van Heusden
Van de veelzijdige chenin blanc komen fabuleuze wijnen. Vooral die uit de Loirevallei – de geboortestreek van de druif – én het Steen-overstegen Zuid-Afrika zijn vaak onnavolgbaar goed. Onlangs sparde de Franse regio in een Amsterdamse boksring met Chenins van Zuid-Afrikaanse komaf. Vijf rondes lang. Een knock-out? Vergeet het maar, de wine battle Sjê-nin meets Sjunèn gaat onbeslist de boeken in.
