Nieuws

Een goede gastheer/sommelier in een toprestaurant is eigenlijk een soort amateurpsycholoog. Hij/zij moet precies aanvoelen wat de gasten willen, zijn vak tot in de puntjes beheersen en tegelijkertijd zijn kennis nooit op een intimiderende of overdreven manier ten toon spreiden. Simon Veldman, sommelier van restaurant Vermeer in Amsterdam, voldoet in alle opzichten aan dit profiel van de ideale gastheer. Als sparring-partner van de eigenzinnige chef Chris Naylor is hij het ‘gezicht’ van Vermeer, en met verve. Zijn motto: “De gast moet zich hier perfect op zijn gemak voelen”. Daarin slaagt hij perfect. Tegelijkertijd is hij verantwoordelijk voor wijnkaart en wijnarrangementen bij dit prachtige bedrijf. Chris Naylor daagt hem voortdurend uit om daarin een eigen gezicht te laten zien. “De keuken wil anders zijn dan anderen, onderscheidend. Naylor zegt steeds dat we bij de wijnen naar hetzelfde moeten streven. Altijd op zoek naar iets anders dus, iets bijzonders, eigenzinnigs, ook in de wijn. Dat is de enige manier waarmee een toprestaurant zich kan onderscheiden.” De wijnadviezen zijn hier perfect, de arrangementen van topkwaliteit, passend én verrassend. De wijnkaart is prachtig, onderscheidend, de missie lijkt geslaagd. Prachtige wijnen van overal, mooie klassiekers, maar ook heerlijke vondsten, die als pareltjes over de kaart gestrooid zijn. En, voor ons een grote plus: de wijnkaart is niet te groot. Hij blijft overzichtelijk, handzaam, geen onleesbare bijbel waarin zelfs de liefhebber verdwaalt. Fraaie collectie halfjes. Goede keus in open glazen. Maar Veldman blijft zoeken naar nieuws, naar iets anders. Zo zien we dat graag. En wij, als gast, voelen ons hier méér dan thuis. Geweldig.

Vermeer, Prins Hendrikkade 59-72, 1012 AD Amsterdam, 020-5564885

Bestel hier

Hier in het zuiden, aan de Maas, in het prachtige Beluga, klopt werkelijk alles. Keuken, bediening, wijnkaart, het is van een hoog niveau. En nog menselijk en persoonlijk ook in de benadering van de gast. Het is duidelijk, na een klein dipje, de afgelopen jaren, heeft Hans van Wolde zich inmiddels ontwikkeld tot een van de absolute toppers van de Hollandse polder. Hij onderscheidt zich van de andere grootheden door zijn keuze voor hét gerecht. Geen parade van kleine hapjes, geen ingewikkelde gerechten met een kakofonie van wel vier of vijf onderdelen, gerechtjes op zich die het allemaal onnodig moeilijk maken. Van Wolde heeft het lef het eenvoudig te houden. Minder is hier meer. Dat eet een stuk rustiger en bovendien maakt het de kans dat de wijn goed bij hét gerecht past een stuk groter. Van Wolde is een meester in de keuze van zijn producten en het creëren van verrassende combinaties. Zelfs van een gewone remoulade, wat de Belgen een ‘frietkottensaus’ noemen, maakt hij iets bijzonders. Maar het blijft in balans, klassiek genoeg, geweldig complex.
Ook de ambiance is passend: de inrichting van het restaurant is uniek. Stijlvol, elegant, ruim en vooral modern. chic en toch informeel. De wijnkaart is zonder meer groots, zeer overtuigend en compleet. De wijnkeuzes in het arrangement uitstekend, de kennis bij de sommeliers zeer goed. Dit is nu eens een wijnarrangement waarin perfecte glazen, écht mooie wijnen worden geschonken, en dat is helaas vrij uitzonderlijk. Een bezoek aan Beluga is op alle vlakken een fantastische belevenis. Beluga verdient de titel ‘Restaurant van het jaar’ ten volle.

Beluga, Plein 1992 12, 6221 JP, Maastricht, 043-3213364

Bestel hier

Geen Champagne aan Zee zonder een uitverkiezing van een ‘beste Champagne Brut’. Net als bij de wedstrijden voor klassiek Europa werden de winnaars door het Perswijnpanel gekozen de uit de finalewijnen, die bekend werden gemaakt in nr. 7 van Perswijn. Het tiental wijnen op tafel werd door het panel van een zeer hoogwaardige kwaliteit bevonden. De concurrentie was dan ook zwaar, met gerenommeerde Champagnes als Pol Roger, Roederer, Laurent-Perrier en veel andere grote namen.
Geen Champagne aan Zee zonder een uitverkiezing van een ‘beste Champagne Brut’. Net als bij de wedstrijden voor klassiek Europa werden de winnaars door het Perswijnpanel gekozen de uit de finalewijnen, die bekend werden gemaakt in nr. 7 van Perswijn. Het tiental wijnen op tafel werd door het panel van een zeer hoogwaardige kwaliteit bevonden. De concurrentie was dan ook zwaar, met gerenommeerde Champagnes als Pol Roger, Roederer, Laurent-Perrier en veel andere grote namen. Goed daarom ook om blind en zonder enig vooroordeel de winnaar uit te kiezen, en het werd een verrassende winnaar, en zelfs voor de tweede keer: Philipponnat Royal Réserve. Een bewijs dat dit huis de laatste jaren weer helemaal terug van weggeweest is, want de concurrentie was zeer sterk. De oorkonde die aan deze prijs verbonden is, werd in ontvangst genomen door Cathy Moerdijk van importeur Vinites. 
Een zeer eervolle tweede plaats was er voor de Gosset Excellence Brut, de basis-Champagne van dit uitstekende kwaliteitshuis, en bovendien een (relatief) betaalbare Champagne.
De derde plaats ging naar een wijn van een récoltant: De Sousa, een wijn van een klein Champagnehuis uit Avize dat zijn wijnen maakt van eigen wijngaarden, een heerlijk en eveneens zeer betaalbaar glas Champagne, dat in kwaliteit niet onderdoet voor dat van de grote huizen. We kunnen er weer tegen met de feestdagen.

De uitslag:
1. Philipponnat, Royale Réserve
Vinites, 9

2. Gosset, Brut Excellence
Wijnkoperij De Gouden Ton, € 29,95

3. De Sousa, Tradition
Vinoblesse, 8; Les Génereux € 29,95

Bordeaux is en blijft een merkwaardig geval in wijnland. Het is een beetje als met religie. Je probeert je er tegen te verzetten en er van los te komen, maar het lukt niet. Bordeaux blijkt uiteindelijk toch boven alle twijfel verheven!
De meeste wijnliefhebbers van middelbare leeftijd zijn ooit met Bordeaux begonnen. Als serieuze wijn, wel te verstaan. Bourgogne deugde immers niet en ook de rest was bij voorbaat al tweederangs. En dat is dan nog mild uitgedrukt.
Waarom Bordeaux uiteindelijk altijd wint

Bordeaux is en blijft een merkwaardig geval in wijnland. Het is een beetje als met religie. Je probeert je er tegen te verzetten en er van los te komen, maar het lukt niet. Bordeaux blijkt uiteindelijk toch boven alle twijfel verheven!
De meeste wijnliefhebbers van middelbare leeftijd zijn ooit met Bordeaux begonnen. Als serieuze wijn, wel te verstaan. Bourgogne deugde immers niet en ook de rest was bij voorbaat al tweederangs. En dat is dan nog mild uitgedrukt. Met het vorderen der jaren en bijgevolg het milder worden van het oordeel is de wereld er echter wat genuanceerder gaan uitzien. De Bourgogne bleek bij nader inzien zo gek nog niet en pinot noir eigenlijk een veel intrigerender en complexere druif dan de toch enigszins beperkte cabernet sauvignon. Merlot dan? Tja, niet aan te ontkomen, maar voor een Cabernetadept een beetje dubieus vanwege niet streng genoeg. Liever een moeilijke Cabernet – enkel te begrijpen voor gevorderden! – dan een ‘gulle’ Merlot. Jammer alleen van die ongemakklijke werkelijkheid, lees: volstrekt onbegrijpelijke wijnen van de niet te hachelen soort. De Bordelais bleken – en blijken nog steeds – sterker in het consistent uiten van ronkende woorden dan in het consistent aanbieden van lekkere wijnen. Je kan wel zeggen dat een wijn ‘klassiek’ is en bijgevolg tijd nodig heeft, maar eens onrijp is altijd onrijp. Alle fijne traditie ten spijt. En dus begon er twijfel te rijzen aan de onfeilbaarheid van het Classement van 1855, zeg maar de catechismus van de Bordeauxdrinker. Het valt toch niet te rijmen dat een notoire minkukel als Croizet-Bages jaar in, jaar uit door mag gaan met het uitbrengen van regelrechte troep onder de noemer cru classé? Een schande, om nog maar te zwijgen van al die andere crus die door niemand minder dan Parker zelve zo mooi omschreven worden als ‘perennial underachievers’. Ja maar ze moeten rijpen. Om te ruiken naar jodium en te smaken naar groene paprikasap? Voeg daar dan ook nog eens het hele gedoe met die uit de hand gelopen primeurprijzen voor de veronderstelde topwijnen bij, en de verklaring voor opstandigheid en drang tot afvalligheid is daar. Over dus naar Bourgogne, zij het uiteraard heimelijk. En naar de rijpe, ‘fruit driven’ sexbommen uit streken waar de zon wel altijd schijnt? Soms. Want er is ook twijfel aan de twijfel.
Met Bordeaux is het net als met gereformeerd (geweest) zijn: al probeer je het nog zo hard, je komt er nooit van af. Als ware het predestinatie! Uiteraard is dit de pure, zij het extreme versie voor streng calvinistische Médocdrinkers. Voor (ex-) rooms-katholieken is er de wat mildere variant met meer merlot uit de Libournais. Ook Bordeaux, maar toch wat ‘rekkelijker’ en makkelijker. Dit echter terzijde.
De grote kracht van Bordeaux, ondanks alle mitsen en maren, is dat het keer op keer weergaloos mooie wijnen produceert waar je koude rillingen van krijgt. Net als van psalm 23, hetzij in oude, hetzij in nieuwe berijming. Voor  heidenen: De Heer is mijn herder, het ontbreekt mij aan niets. Vertaald naar Bordeaux: wijn die je in je nekvel grijpt, ofwel in traditionele stijl – in de goede zin des woords! – ofwel in een wat modernere.
Ik kreeg recentelijk weer eens die aangename koude rillingen bij het proeven van de net gebottelde jaargang 2004 bij de jaarlijkse presentatie van de Union des Grands Crus de Bordeaux in Brussel. Die jaargang is hopeloos onderschat, omdat hij ingeklemd zit tussen het geweld van 2003 en 2005, een beetje als de luchtige vierde symfonie van Van Beethoven tussen zware giganten als de Eroica en de Vijfde. Menige 2003 valt echter zwaar tegen vanwege geroosterd, alcoholisch, tannineus en atypisch, terwijl bij 2005 de concentratie bij vlagen wel heel erg intens is. Met andere woorden: is dat spul nog wel drinkbaar? Het meer ‘klassieke’ 2004 – in de positieve zin des woords – is dat al vast wel, dankzij mooie zuren en rijpe tannines bij een gemiddelde intensiteit. Ik ben zelden een jaargang tegengekomen waarbij het zo makkelijk was om alle wijnen te proeven zonder door alcohol of valse tannines uitgeteld te raken.  Wijnen die zich laten drinken én bewaren. Een beetje als die van het eveneens nogal onderschatte 2001, zij het wellicht over de hele linie een slagje beter. En die laten zien dat de Bordelais wel degelijk verstand van eigentijds wijnmaken hebben. Sommige van die ‘perennial underachievers’ blijken het nu ineens te kunnen! Zie bijvoorbeeld Lascombes, Beychevelle, Belgrave, La Tour Carnet, Malescot-Saint-Exupéry… Moraal: laat de ‘grote-namen-uit-de-grote-jaren-met-de-hoge-punten-en-de-veel-te-hoge-prijzen rustig aan de statusbeluste patjepeeërs. Er is gelukkig nog heel wat meer moois voor wie echt verstand van en liefde voor wijn heeft. Wees gerust: de voorraden van 2004 zijn – mild uitgedrukt – voorlopig nog lang niet uitgeput. Ergo…

Op zondag 22 oktober was het tijd om de winnaars bekend te maken van de wedstrijden rond de beste Merlot en Chardonnay van het oude continent. Het Perswijnpanel koos de winnaars uit de finalewijnen, die bekend werden gemaakt in nr. 6 van Perswijn. Alle kritiek op de Franse wijnen ten spijt was Frankrijk in beide finales zwaar oververtegenwoordigd. Op die manier leek het een beetje op een wedstrijd tussen de klassieke appellations van deze druiven en de nieuwe wijnen uit de Languedoc.
Winnaar ‘beste Merlot’ Europa tot € 10

Op zondag 22 oktober was het tijd om de winnaars bekend te maken van de wedstrijden rond de beste Merlot en Chardonnay van het oude continent. Het Perswijnpanel koos de winnaars uit de finalewijnen, die bekend werden gemaakt in nr. 6 van Perswijn. Alle kritiek op de Franse wijnen ten spijt was Frankrijk in beide finales zwaar oververtegenwoordigd. Op die manier leek het een beetje op een wedstrijd tussen de klassieke appellations van deze druiven en de nieuwe wijnen uit de Languedoc. Bij de Merlots gingen de meeste prijzen naar klassieke Bordeaux, die de eerste en de derde plaats opeisten.
Zo won bij de Merlotwijnen een klassieke appellationwijn uit de Bordeaux uit de bijzonder goede jaargang 2005: Château Tour de Mirambeau Réserve, Bordeaux Supérieur.
De oorkonde die aan deze prijs verbonden is, werd in ontvangst genomen door Patrick Uijttewaal van importeur Kwast Wijnkopers.  Bij de Merlots ging de tweede plaats naar een Vin de Pays d´Oc, de Merlot van het La Forge Estate. Hier dus een nipte overwinning voor de klassieke Bordeaux. En een Bordeaux met vrijwel uitsluitend merlot. Minimaal 85% was voor deelname vereist.

De uitslag:
Merlot tot € 10
1. Tour de Mirambeau, Réserve 2005, Bordeaux Supérieur
Kwast, € 9,95 http://www.kwastwijnkopers.nl/
2. La Forge Merlot 2005, VdP d’Oc
Vles, 3 http://www.vles.nl/
3. Maine Gazin 2004, 1ères Côtes de Blaye
Kasteel Tilborgh, 3 http://www.kasteeltilborgh.nl/

2006: goede kwaliteit op basis van strenge selectie
Na alle lof en euforie over de uitmuntende jaargang 2005 wordt het doorzettingsvermogen van de Duitse wijnboeren dit jaar flink op de proef gesteld. De natuur blijkt heer en meester.
Een exceptioneel droge en warme maand juli werd gevolgd door uitzonderlijk veel neerslag in augustus. In september resulteerde dit in vroegrijpe (riesling) druiven die in een vroeg stadium van de rijping werden getroffen door edele rotting (edelfäule).
2006: goede kwaliteit op basis van strenge selectie
Na alle lof en euforie over de uitmuntende jaargang 2005 wordt het doorzettingsvermogen van de Duitse wijnboeren dit jaar flink op de proef gesteld. De natuur blijkt heer en meester.
Een exceptioneel droge en warme maand juli werd gevolgd door uitzonderlijk veel neerslag in augustus. In september resulteerde dit in vroegrijpe (riesling) druiven die in een vroeg stadium van de rijping werden getroffen door edele rotting (edelfäule). De wijnboeren zullen 
veelvuldig en streng moeten selecteren om gezonde en (over)rijpe druiven van homogene kwaliteit te oogsten. Door daling van het aanbod en de hoge arbeidskosten van een intensieve pluk is de verwachting dat de prijzen van de nieuwe oogst aanmerkelijk zullen toenemen.

Kopfschmerzen
De afgelopen maanden hebben de Germaanse weergoden bij de wijnboeren in de Mosel voor de nodige Kopfschmerzen gezorgd. Het vochtige, maar overwegend warme voorjaar zorgde ervoor dat de knoppen twee weken eerder uitliepen dan normaal. Hiermee wordt een trend van de laatste jaren doorgezet. Het aantal zonuren in de maand juli brak echter recordhoogten. Daarnaast was de gemiddelde dag- en nachttemperatuur nog nooit zo hoog geweest. 

In augustus draaide het weerbeeld compleet. Het regende twee tot drie keer zoveel dan gebruikelijk. Om verspreiding van ongewenste botrytis te voorkomen, moesten voor een goede luchtstroom veel bladeren worden weggeknipt. September begon met enkele zonnige dagen waardoor edele rotting vroegtijdig optrad. De natuurlijke uitdroging van de druiven vond plaats onder wisselvallige weersomstandigheden. Plaatselijk werd de Saar aan het eind van de maand nog zwaar getroffen door onweer en hagel. Zo was er sprake van grote schade in de bekende wijngaarden Scharzhofberg, Ockfener Bockstein en Ayler Kupp.

Opbrengsten omlaag, prijzen omhoog
Op basis van de ontwikkelingen in de wijngaard wordt het oogstjaar 2006 gekenmerkt door een vroege oogstdatum en gereduceerde opbrengst. De pluk van elbling en müller-thurgau werd eind september al afgerond. In de eerste week oktober is een begin gemaakt met riesling. Het gemiddelde mostgewicht zal naar schatting 85° Oechsle bedragen. Hiermee wordt het niveau van 2005 bijna gehaald. De totale opbrengst ligt met 900.000 liter ongeveer 10 procent lager dan gebruikelijk. In vergelijking met vorig jaar zal een daling van het aanbod de prijzen voor QbA riesling met 25 tot 30 procent doen stijgen. 

Wijngaardmanagement
Door de wisselende weersomstandigheden werden de wijnboeren in de Mosel-Saar-Ruwer voortdurend aangezet tot het maken van kritieke keuzes. In 2000 was er sprake van een vergelijkbare situatie. Ook toen werd in veel gevallen besloten tot extra werkzaamheden in de wijngaard om plantenziekten te bestrijden en de verspreiding van gewenste botrytis te beheersen. Het fruit werd hiertoe meerdere malen flink uitgedund. Tijdens de oogst zal nog eens streng geselecteerd moeten worden om druiven van evenredige kwaliteit te plukken. Naast een daling in het aanbod zullen ook de hoge arbeidskosten de prijs positief beïnvloeden. In tegenstelling tot 2005 blijkt de nieuwe oogst alles behalve makkelijk.

Job de Swart

Wijnen serveren
Een goede serveertemperatuur is van groot belang om wijnen tot hun recht te laten komen.
Verkeerde temperaturen kunnen de smaaksensatie van gerenommeerde wijnen groot onrecht aandoen en omgekeerd kunnen de tekorten van slechte wijnen door overmatig koelen worden gemaskeerd.
Wijnen serveren
Een goede serveertemperatuur is van groot belang om wijnen tot hun recht te laten komen.
Verkeerde temperaturen kunnen de smaaksensatie van gerenommeerde wijnen groot onrecht aandoen en omgekeerd kunnen de tekorten van slechte wijnen door overmatig koelen worden gemaskeerd.

Aanbevolen serveertemperaturen:
16-19°C  Volle, rode, rijpe, tanninerijke wijnen
16-17°C  Wat jongere, volle rode wijnen
14-15°C  Jonge rode wijnen
12-13°C  Volle witte wijnen
10-11°C  Medium sec witte wijnen
7-  9°C  Zoete witte wijnen, lichte witte wijnen, mousserende wijnen en rosés

In restaurants moet de wijn ongeopend worden gepresenteerd, zodat de gasten er zeker van kunnen zijn dat het een onaangebroken fles betreft. Men toont het etiket, zodat soort en jaartal kunnen worden gecontroleerd.
Het ontkurken van wijnen:
De fles wordt op een servet plaatsen met het etiket naar de gasten gericht. Indien de capsule niet schoon is, reinig deze dan eerst met een servet. Onder de druppelrand van de flessenhals de capsule van de wijnfles afsnijden met het mesje van de kurkentrekker. Draai vervolgens de kurkentrekker in het midden van de kurk.
Houd de fles stevig vast en verwijder de kurk zonder schokkende bewegingen of knaleffecten. Zonodig de flessenhals van binnen en van buiten nogmaals met een servet schoonvegen. Na het ontkurken discreet aan de kurk ruiken. Leg de kurk vervolgens op een schoteltje bij de gast.
Het schenken:
De wijn rechts van de gasten uitschenken met het etiket naar boven. Het servet in de hand om de fles houden, maar nooit volledig de fles afdekken bij het inschenken: dan kan men immers het etiket niet meer zien. Het wijnglas niet aanraken tijdens het inschenken! Laat de gast die de wijn bestelde, voorproeven en schenk dan verder: begin bij de dames en eindig bij de gastheer of gastvrouw.
Het ontkurken van Champagne, Cava’s en andere mousserende wijnen:
De ijsemmer niet vergeten bij het serveren! Als de fles uit de ijsemmer komt, droog hem dan met een servet. Eerst het ijzeren netje (muselet) en de folie verwijderen (alleen kurk en muselet behoeven vrij te komen). Omklem de kurk met de linkerhand. Met de rechterhand draait men voorzichtig met de fles tot men tegendruk voelt in de linkerhand (uiteraard geldt het omgekeerde voor linkshandigen) De kurk op de fles gedrukt houden en voorzichtig en geleidelijk lucht in de fles laten komen, waardoor de druk zal afnemen. Het is de kunst om de fles geruisloos te ontkurken. Houd de fles schuin om de spiegel van het vloeistofniveau te vergroten en het spontane bruisen te onderdrukken. Wacht tot de champagne in de fles tot rust gekomen is en schenk dan pas in. Bij het inschenken het servet in de hand houden. Vervolgens door het servet heen de duim in de ziel van de fles plaatsen en uit de pols schenken. Altijd het etiket naar boven gericht houden. Na het schenken de fles in de ijsemmer terugplaatsen.
Het ruiken aan de kurk is voor Champagne en Cava’s niet gebruikelijk. De kurken zijn van zodanige kwaliteit, dat ze vrijwel nooit gebreken vertonen.
Als de mousserende wijn na het ontkurken te sterk schuimt, zet dan nooit de duim of handpalm op de flesopening! De druk die wordt ontwikkeld, houdt men niet tegen. Een duim erop kan nare gevolgen hebben voor zowel degene die inschenkt als de gasten die zich in de nabijheid aan tafel bevinden. De oorzaak van te sterk schuimen is dat men de fles bij het transporteren naar de tafel teveel heeft geschud, of een te hoge temperatuur.
Sterk klemzittende kurken kan men beter verwijderen door gebruik te maken van een Champagnetang. 
Zet nooit een champagnefles met de hals naar beneden gericht terug in de ijsemmer om daarmee aan te geven dat de fles leeg is!

Ies Stoel

Overzichtsproeverij Imperial en Partners in Wijn
De importeurs Imperial Wijnkoperij en Partners in Wijn hielden op maandag 16 oktober een gezamelijke overzichtsproeverij in de Hoefslag in Bosch en Duin. Imperial, geleid door Regina Meij, is gespecialiseerd in wijnen uit Oostenrijk en Duitsland. Partners in Wijn, het bedrijf van vader en zoon André en Olaf Kerstens, werkt veel met wijnen uit Frankrijk van het Iberisch schiereiland. Beide importeurs beleveren de betere horeca en zelfstandige wijnhandels.
Overzichtsproeverij Imperial en Partners in Wijn
De importeurs Imperial Wijnkoperij en Partners in Wijn hielden op maandag 16 oktober een gezamelijke overzichtsproeverij in de Hoefslag in Bosch en Duin. Imperial, geleid door Regina Meij, is gespecialiseerd in wijnen uit Oostenrijk en Duitsland. Partners in Wijn, het bedrijf van vader en zoon André en Olaf Kerstens, werkt veel met wijnen uit Frankrijk van het Iberisch schiereiland. Beide importeurs beleveren de betere horeca en zelfstandige wijnhandels. Het liefst zouden ze het de volgende keer nog wat groter aanpakken en meer ‘kleine’ collega-importeurs bij een gemeenschappelijke presentatie betrekken onder het motto: samen sterk. Maar ook al doen ze het weer met z’n tweeën, dan nog is er meer dan voldoende moois te proeven. In totaal stonden in Bosch en Duin circa 100 wijnen open, eerlijk verdeeld over beide bedrijven. Onderstaand een paar opmerkelijke zaken.

Imperial

Nieuw in het assortiment van Imperial zijn de wijnen van het wijngoed Fürst Löwenstein in Franken. Franken is na de Pfalz het tweede Duitse gebied waar Regina Meij haar oog op heeft laten vallen. Naar het zich laat aanzien zal het zeker niet het laatste zijn. Löwensteins paradepaardjes zijn wijnen uit de eersteklas wijngaard Homburger Kallmuth, waaronder de Silvaner ‘Asphodil’ en de Riesling ‘Coronilla’. De beide namen verwijzen naar zeldzame planten die in het bijzonder microklimaat van deze Lage kunnen gedijen. Uitstekende wijnen van het oogstjaar 2005.

Ook in de Pfalz was 2005 een prachtjaar, getuige de droge Riesling Spätlese Heiligenberg van Dengler-Seyler, een nog vrij onbekend maar opkomend wijngoed. Idem dito de Rieslings uit de Haardter Bürgengarten van Müller-Catoir, met ondermeer een sublieme Auslese.

Oostenrijk opende mooi met de spannende Grüner Veltliner Federspiel Terrassen 2005 van Domäne Wachau, alias Freie Wweingärtner. Deze wijn is in Oostenrijk opgenomen in de zogeheten nationale Salon, en terecht. Hij is bovendien nog vriendelijk geprijsd ook. Eveneens aanbevolen uit 2004 de Grüner Veltliners Achleiten van Domäne Wachau, Smaragd Schütt van Knoll (Wachau), en Lamm van Bründlmayer (Kamptal).ss

Een voortreffelijke prijs-kwaliteitsverhouding is te vinden bij de wijnen van Zantho (Neusiedlersee), zoals de Zweigelt en St. Laurent 2004.
Wie denkt niet van zoet te houden wordt snel bekeerd bij het proeven van van de TBA’s van Kracher, zoals de Welschriesling TBA Nr. 3 of de  Scheurebe TBA Nr. 5. Een mooi alternatief qua prijs is de ‘gewone’ Beerenauslese Cuvée 2005. Een BA met een verrassend hoge doordrinkfactor! Voor de liefhebbers van bijzonder gedistilleerd tenslotte nog twee ‘Brände’ Gölles uit de Steiermark, Birnen (peren) en Marillen (abrikozen), beide van een buitengwone zuiverheid.

Partners in Wijn

Grote blikvanger bij Partners in Wijn was de collectie Rhônewijnen van het huis Les Vins de Vienne. Behalve met de heraanplant van historische wijnhellingen in Seyssuel bij Vienne houdt het trio Cuilleron, Gaillard en Villard zich ook bezig met het selecteren van wijnen uit meer zuidelijke contreien. Een gunstige ontwikkeling bij Les Vins de Vienne is een verandering van de huisstijl. Bezondigde men zich in het verleden regelmatig aan een overdosering van hout, tegenwoordig lijkt men dit een stuk beter in de hand te hebben. De trots van het huis zijn de twee wijnen uit de eigen, heraangeplante wijngaard waarvan de namen verwijzen naar het roemrijke Romeinse (wijn)verleden van Vienne, de witte Taburnum en de rode Sotanum, respectievelijk van 2004 en 2003 en gebotteld als ‘simpele’ Vin de Pays de Collines Rhodaniennes. De eerste wordt gemaakt van 100% viognier, de tweede van 100% syrah. Niet goedkoop, maar wel serieuze concurrentie voor de ‘echte’ Condrieu en Côte-Rôtie!

Even iets heel anders met de Reuilly ‘La Raie’ 2005 van Claude Lafond, een prachtige Sauvignon uit een vrij onbekende Loire-appellation. Verrukkelijk. Al net zo opwekkend maar toch heel anders is de Rias Baixas 2004 van Adegas Valminor, onbetwist dé witte appellatie van Spanje. Voor het wat krachtiger rode Spaanse werk heeft Partners in Wijn o.a. een opvallende Vino de la Tierra El Terrerazo 2005 met de naam Mestizaje van Bodegas Mustiguillo. Een mond vol, net als de wijn zelf. Eveneens in de categorie ‘mondvullend’ valt de Candela Malbec 2003 van Escorihuela Gascón uit het Argentijnse Mendoza, zo rijp als maar kan.

Lest best twee kanonnen van wijnen uit de Douro, en wel Quinta do Vale D. Maria 2003 en Quinta do Vale Meão 2004. Rijk en geconcentreerd, zonder dat de 15% alcohol stoort, vloeibaar fluweel, mes en vork. Dat Amerikanen van dit soort wijnen wel pap lusten siert ze, want ze zijn schaamteloos lekker. De kracht gaat hier namelijk samen met complexiteit, diepgang en authenticiteit. Moderne klassiekers. Vale D. Maria is trouwens nog aardig betaalbaar ook, Meão helaas niet meer.

http://www.imperialwijnkoperij.nl/
http://www.partners-in-wijn.nl/

René van Heusden

Riesling uit de Elzas roept nog wel eens wat gemengde gevoelens op. Hét land voor Riesling is natuurlijk Duitsland. De Elzas heeft iets onmiskenbaar Duits, maar toch spelen veel andere druiven, zoals pinot blanc, pinot gris en muscat hier een hoofdrol. Bovendien kan een Riesling hier nog wel eens een tikje zwaar uitvallen, door het wat warmere klimaat van de streek. Maar generaliseren is niet goed, en er zijn in de Elzas ook voortreffelijke Rieslings te vinden.
Dirler, Riesling Bollenberg 2004, Alsace

Riesling uit de Elzas roept nog wel eens wat gemengde gevoelens op. Hét land voor Riesling is natuurlijk Duitsland. De Elzas heeft iets onmiskenbaar Duits, maar toch spelen veel andere druiven, zoals pinot blanc, pinot gris en muscat hier een hoofdrol. Bovendien kan een Riesling hier nog wel eens een tikje zwaar uitvallen, door het wat warmere klimaat van de streek. Maar generaliseren is niet goed, en er zijn in de Elzas ook voortreffelijke Rieslings te vinden.

Belangrijkste voorwaarde voor goede Riesling is het evenwicht tussen zuur en zoet. Wijnen uit de Elzas zijn gewoonlijk een beetje zoet, en in het geval van de Riesling is dat eigenlijk ook helemaal niet erg. Riesling heeft zulke duidelijke zuren, dat een beetje zoet vaak zorgt voor de juiste balans, het tegenspel dat de zuren nodig hebben om niet té nadrukkelijk aanwezig te zijn. De Bollenberg, op de grens van de gemeenten Westhalten en Orschwir heeft het nooit geschopt tot Grand Cru, maar hij wordt toch beschouwd als een bijzonder terroir, dat krachtige wijnen voortbrengt. We bevinden ons hier op een van de warmste en droogste plekken van de gehele Elzas. Deze rijke en krachtige Riesling van het voortreffelijke domein Dirler is een mooie expressie van dit terroir, in een rijke en brede stijl, dik in de smaak, met wat zoet, goed rijp en sappig, met goede zuren; lekker.    
 
Wijnkoperij Okhuysen, € 11,55
http://www.okhuysen.nl/

Résidence Wijnen – en daarmee de winkels van De Gouden Ton groep – is sinds kort importeur van het wijngoed Heymann-Löwenstein. Beter laat dan nooit, want dit fabuleuze wijngoed in Winningen aan de Moezel schreeuwde al jaren om een importeur met enige impact op de Nederlandse markt. Reinhard Löwenstein en zijn echtgenote Cornelia Heymann waren in eigen persoon naar de Hoop op d’Swarte Walvis aan de Zaanse Schans gekomen om hun wijnen voor te stellen. Even snel op en neer, want de oogst stond net op punt van beginnen.
Résidence haalt nog meer Duitse toppers in huis

Résidence Wijnen – en daarmee de winkels van De Gouden Ton groep – is sinds kort importeur van het wijngoed Heymann-Löwenstein. Beter laat dan nooit, want dit fabuleuze wijngoed in Winningen aan de Moezel schreeuwde al jaren om een importeur met enige impact op de Nederlandse markt. Reinhard Löwenstein en zijn echtgenote Cornelia Heymann waren in eigen persoon naar de Hoop op d’Swarte Walvis aan de Zaanse Schans gekomen om hun wijnen voor te stellen. Even snel op en neer, want de oogst stond net op punt van beginnen.
De verwachtingen bij de bezoekers van de Résidenceproeverij (met in totaal 9 wijnproducenten en 2 distillateurs) waren kennelijk hoog gespannen, want de belangstelling voor de presentatie door Löwenstein van zijn jaargang 2004 en uitleg over zijn manier van werken was overweldigend. En terecht, want dit is een wijnproducent met een Verhaal (zie Perswijn 2006/1). Trefwoorden: terroir, leisteen, riesling, complexiteit, balans, subtiliteit, gelaagdheid…
Het slechte nieuws is dat alle 2004-wijnen die hij liet proeven inmiddels uitverkocht zijn. Het goede nieuws is dat Résidence van start gaat met de kersvers gebottelde jaargang 2005, een oogst van superlatieven. Het gaat daarbij om de volgende droge wijnen: Schieferterrassen, Hatzenport Kirchberg 1.Lage, Winningen Röttgen 1. Lage ‘Alte Reben’ (speciale selectie van zeer oude stokken, voor het eerst gebotteld van de oogst 2005), Winningen Uhlen Roth Lay 1. Lage. Edelzoet is vertegenwoordigd met Schieferterrassen Auslese en Winningen Uhlen Roth Lay Auslese Goldkapsel. Elk van deze wijnen is onvoorstelbaar fraai, met wellicht toch de Röttgen Alte Reben als officieuze primus inter pares, althans voor schrijver dezes.
Résidence maakt kennelijk serieus werk van de verdere uitbreiding van zijn Duitse portfolio – waar al grote namen als Haag, Loosen, Von Schubert en Dönnhoff inzaten – want het heeft behalve Heymann-Löwenstein recentelijk ook nog een ander eersteklas Duits wijngoed binnengehaald, te weten Hans Wirsching in Iphofen, Franken. Nog zo’n bedrijf dat momenteel in topvorm verkeert en waarvan je elke wijn rustig blind kan kopen.

René van Heusden