Wijn van de Week: Waarom Marsala?
Onlangs kwamen hier een paar flessen Marsala binnen, die smeekten om geproefd te worden. Marsala, ja, wat is dat ook al weer? Een soort sherry-achtige wijn, maar dan van Sicilië? Een wijn die vooral in de keuken wordt gebruikt, maar verder niet zo interessant is? Dat ligt toch wat genuanceerder, maar dat bericht zal niet veel mensen bereiken. Want in het grote aanbod van versterkte wijnen –waar Marsala er een van is- zal deze wijn gemakkelijk verzuipen en niet snel grote bekendheid verwerven. Helaas.
Marsala Superiore Riserva Secco 5 anni
Onlangs kwamen hier een paar flessen Marsala binnen, die smeekten om geproefd te worden. Marsala, ja, wat is dat ook al weer? Een soort sherry-achtige wijn, maar dan van Sicilië? Een wijn die vooral in de keuken wordt gebruikt, maar verder niet zo interessant is? Dat ligt toch wat genuanceerder, maar dat bericht zal niet veel mensen bereiken. Want in het grote aanbod van versterkte wijnen –waar Marsala er een van is- zal deze wijn gemakkelijk verzuipen en niet snel grote bekendheid verwerven. Helaas.
Marsala en Sherry tonen in hun productie enige overeenkomsten –naast belangrijke verschillen. Beide wijnen worden versterkt, dat wil zeggen dat er alcohol wordt toegevoegd, waarmee de houdbaarheid wordt vergroot. Ook speelt in beide gebieden de ligging aan zee een grote rol. Zowel in de wijngaarden als bij de rijping is de koelte van zee en de zeewind van groot belang voor de finesse van de wijnen. Belangrijk verschil is het ontbreken van de flor bij het maken van Marsala. Het laagje schimmel dat op de sherry wordt gevormd geeft met name fino en manzanilla hun typische sherry-smaak en zeer droge karakter.
Wel overeenkomstig is het gebruik van het solera-systeem, waarbij de wijnen ouderen en worden aangevuld met jonge wijn. Op de fles zijn dan ook geen jaartallen te vinden.
Voor Marsala is het vooral van belang zich te ontworstelen aan het goedkope ‘keuken’-imago, om weer serieus genomen te worden. In elk geval zijn er tegenwoordig producenten die daar hard aan werken, zoals die van het kleine huis Martinez, waarvan we de Marsala gaan proeven. En, toegegeven, het zijn bijzondere wijnen. En wat ons betreft: hoe droger, hoe mooier en complexer. De Marsala Superiore Riserva Dolce is mooi breed, met tonen van vanille, koffie en noten, maar in de smaak iets te zoet, met wat rozijnen, om écht indruk te kunnen maken. Nee, we geven de voorkeur aan de Marsala Superiore Riserva Secco 5 anni. Ook niet helemaal droog, maar door zijn lichte zuren en bitters toch mooi in balans. Heerlijk noten, amandelen en vanille, met wat rozijnen en gedroogde vruchten en een hint van karamel. Hij wordt gemaakt van dé druif voor Marsala, grillo, in combinatie met wat cataratto. Druiven waarvan tegenwoordig overigens ook goede droge wijnen worden gemaakt –bij gebrek aan belangstelling voor Marsala. Wat ons betreft mag daar een einde aan komen….
Wie een stapje verder wil, kan nog de bijzondere wijnen van 10 en 20 jaar oud proberen, die nog droger en zeker complexer zijn, pure verfijning. Heerlijk als droog aperitief. Maar daarvoor moet wel wat dieper in de buidel worden getast…
Marsala Superiore Riserva Secco 5 anni, € 12,-
Importeur: La Gironde wijnimport, Rotterdam, 010-2850995
info@lagironde.nl; http://www.lagironde.nl/
Prijzen andere Marsala’s:
Riserva Solera 10 anni : 19,50 euro
Maximum 20 anni: rond 37,50 euro
Bij de wijn van de week hoort natuurlijk het cliché van de week: na de dure decembermaand moeten we het nieuwe jaar beginnen met goedkope huishoudboodschappen, om de portemonnee weer te spekken. Fout! Op wijn mogen we natuurlijk nooit bezuinigen! Maar ja, feit is wel dat de supermarkten handelen naar het bekende cliché, met fenomenen als ‘hamsterweken’. Nou vooruit dan, deze week een wijn die we voor zijn prijs in elk geval niet hoeven te laten staan: een heerlijke rode Languedoc uit het gebiedje La Clape.
Sardinië is als vakantie-eiland wellicht bekender dan als wijnproducerend gebied. Bekende Italianen als Silvio Berlusconi hebben er hun buitenhuis, om te genieten van de ruigte van dit bijzondere eiland. Maar er komen ook voortreffelijke wijnen van Sardinië, vooral als ze gemaakt zijn van autochtone druiven, hetgeen ook meestal het geval is. Ook bij deze Rocca Rubia is een lokale druif in het spel. In dit geval is het de lokale variant van de carignan, de carignano, die wordt aangeplant als bush vines, dus in bosjes. Het levert een intense en krachtige wijn op, met veel karakter en een mooie peperigheid, afgerond door een korte rijping op gebruikt Frans eiken. Een heerlijk glas, karaktervol, gelikt en sappig, met kersen en vanille, zoet fruit en hout, goede tannines, maar evengoed ook wat mooie zuren en frisheid.
Australië heeft een naam op te houden in branding, het op de markt brengen van wijnen als merk, los van de herkomst en vooral gebaseerd op stijl en uitstraling. Een benadering die in het verleden goed heeft gewerkt en die dan ook onverdroten wordt voortgezet. Rosemount, eerst opgeslokt door Southcorp en inmiddels opgeslokt door bierbrouwer Fosters, besloot tot een herziening van zijn brands, om zijn wat afgekalfde marktpositie weer terug te krijgen. Over de opfrissing van een brand, met als exponent de soepele en fruitige wijnen onder het Diamond label.
Bij sommige wijnen die je proeft, kom je voor een dilemma. Esk Valley Rosé bijvoorbeeld. Heerlijke wijn, daar niet van. Maar de jaargang, die kan natuurlijk niet, een rosé van bijna anderhalf jaar oud is vaak al passé. En de prijs is eigenlijk wel een beetje hoog. Maar ja, hij blijft wel verdomde lekker…
Tussen de wijnen van Languedoc zijn die uit de Limoux een buitenbeentje. Deze streek, ten zuiden van Carcassonne, ligt op de uitlopers van de Pyreneeën en een stuk hoger dan de andere delen van de streek. Dat levert veel meer frisheid op in de wijnen. Chardonnay is hier dan ook een stuk minder plat dan in de rest van de streek, en zelfs pinot noir doet het hier goed, zeer uitzonderlijk voor de Languedoc.
Montes, Sauvignon blanc Leyda Vineyard 2006, Leyda Valley
Ha, de zomertijd komt met lekker weer. Zo hoort het. Dan kunnen we weer gaan genieten van lichtvoetige wijnen. We zouden bijna zeggen, op het terras. Hier in Amsterdam zit iedereen op een terras zodra de eerste zonnestralen weer wat warmte krijgen, dus deze eerste zomertijdzondag was het gelijk raak. Prima wit, of het nu op het terras is of nog even lekker achter glas, is Rueda, de witte wijn uit Spanje.