Achtergrond & Interviews

Stikstofopname van de wijnstok is sterk bepalend voor de kwaliteit van de wijn. Kees van Leeuwen deed onderzoek naar methodes om stikstofopname van verschillende wijnstokken te meten.
De stikstofopname van de wijnstok is sterk bepalend voor de kwaliteit van de wijn. Voor goede rode wijn moet de wijnstok maar mondjesmaat stikstof tot zijn beschikking hebben, voor het maken van goede witte wijn mag stikstof juist niet beperkt zijn. Dit artikel gaat over hoe je de stikstofopname het beste kunt meten.

Klik hier om het hele artikel te lezen.

Dit artikel is opgemaakt in PDF. Om PDF-files te kunnen lezen, is Acrobat Reader nodig.

Is dat niet op uw computer geinstalleerd? Klik dan hier om het programma gratis te downloaden.

Artikelen van Kees van Leeuwen zijn gebundeld in het boek Wijn: terroir, techniek, zonlicht en emotie. Het boek is voor 11,50 te bestellen via Perswijn.

Iedere wijnprofessional heeft er de mond vol van: consumenten moeten betere wijnen kopen en meer besteden aan wijn. In het restaurant moet meer wijn worden gedronken, en het liefst geen huiswijn maar een wijn van de kaart, of een mooi glas. Utopie? Ik dacht het niet.

In de horeca en vakhandel moet de marge omhoog om te overleven, en als het goed gaat om te groeien. Van die marge kan marketingbudget worden gereserveerd. Dat budget is nodig om meer en beter te kunnen verkopen.

Een doel van marketing is communiceren over de onderneming en het product. Dat levert onderscheidend vermogen en toegevoegde waarde – en dus meer marge. De cirkel is rond.

Maar hoe? Dat vragen we in deze nieuwsbrief aan de kenners: marketeers. Zij zullen iedere maand een praktisch voorbeeld of een theoretisch onderwerp uit de wijnwereld bespreken. Klinkende namen hebben zich aangediend.

Reacties op bovenstaande zijn welkom op marketing@wijninstituut.nl

De zevende Salone del Gusto wordt de grootste ooit, met een expositieruimte van 60.747 vierkante meter, 15 procent meer dan in 2006, aldus Roberto Burdese, president van Slow Food Italië. Door verlaging van de energieconsumptie, compensatie van de CO2 emissies en inkrimping van de afvalberg wordt gestreefd de impact van het evenement op het milieu te reduceren. Carlo Petrini, president van Slow Food International, benadrukt de dringende noodzaak om jongere generaties te motiveren terug te keren naar het platteland. De traditionele landbouw vergrijst, de agrarische sector wordt industriëler.

Salone del Gusto/Terra Madre wordt van 23 tot en met 27 oktober gehouden in Turijn. Meer informatie staat op www.salonedelgusto.com

Crozes-Hermitage biedt betaalbare kwaliteit

Crozes-Hermitage is de grootste herkomstbenaming van het noordelijke Rhône-dal. Het ligt verspreid over elf gemeenten op de linkeroever van de Rhône, aan weerszijden van de mythische 45e breedtegraad. Door de diversiteit in bodemtypes, ligging, (micro)klimaat en hydrografie biedt deze AOC boeiende wijnen in rood en wit.

De afgelopen twintig jaar is hard gewerkt om terroir, druivensoort, leid- en snoeiwijze, vinificatie en opleg perfect op elkaar te laten inwerken. De productie van Crozes-Hermitage wordt verdeeld onder twee coöperatieve kelders (die samen 60 tot 70 procent van het totale volume voor hun rekening nemen), drie producenten/handelaren (Chapoutier, Delas, Jaboulet) en vijftig zelfstandige producenten.

Feiten op een rijtje:

• AOC: 1937 voor Crozes-Hermitage, 1952 voor de andere gemeenten uit de Drôme.
• Wijnareaal: 1466,91 ha in productie (2007) waarvan >500 ha in coteaux (hellingen).
• Jaarlijkse productie: > 60.000 hl (ca. 57.000 hl rood, de rest wit).
• Klimaat: gematigd. Noord: frisser en vochtiger (vochthoudende granietbodem + coteaux). Oost/zuid: warmer en droger (lagere ligging in vlak dal + invloed van mistral wind).
• Bodem: kiezelhoudende rode klei (zuid/oost), terrassen van kiezels met löss of wit kaolien zand (noordwest), steile granietbodem met löss (noord).
• Druiven: syrah met maximaal 15 procent marsanne en/of roussanne voor rood. Marsanne en roussanne voor wit.
• Rood: intense, diepe kleur; fruitige en florale aroma’s, frisse zuren en stevige tannines. De wijnen van de granietbodem zijn vaak mineraal. Krachtige oplegwijnen zijn op hun best na drie-vijf jaar, de fruitige wijnen zijn sneller toegankelijk. Wijnspijs: gevogelte (parelhoen!), konijn, vleeswaren, terrines/patés, Saint-Marcellin kaas bij fruitige wijnen (serveren op 15°C); eend, roodvlees en wild bij oudere wijnen (17°C).
• Wit: fris en floraal, evoluerend naar aroma’s van gedroogde vruchten; droog en sappig. Wijnspijs: aperitief (11-12°C), riviervis, pasta met rivierkreeftjes, romige (geiten)kazen.
• Oogstjaar: voor grote wijnen zonder al te veel risico: 2003, 2005, 2006. Voor soepele, fruitige wijnen: 2000. Voor gedurfde, minerale en elegante wijnen: 2004, 2007.

Ik weet het, de meesten van ons vinden onderwijs geen sexy onderwerp. Leren is een soort noodzakelijk kwaad. In het wijnonderwijs vinden we het heel normaal dat de herkomstgebieden centraal staan. De vraag wordt niet gesteld of dat wel de meest geschikte kapstok is om jonge mensen wijn te leren begrijpen.

Er is in de wijnwereld de afgelopen twintig jaar meer veranderd dan in de tweehonderd jaar daarvoor. De invloed van de techniek is bijzonder groot geworden en heeft de herkomst van de wijn op de achtergrond gedrukt. Los van allerlei filosofische discussies daarover, is er een belangrijke onderwijsvraag. Wat moeten de vakmensen van morgen van wijn weten? Anders geformuleerd: wat is het didactische antwoord op de complexiteit van de hedendaagse wijnwereld?

Niet de wijngebieden maar de techniek moet wat mij betreft centraal komen in het wijnonderwijs. Dat klinkt ingewikkelder dan het is. Jonge mensen moeten vooral leren hoe wijn gemaakt wordt en welke keuzes de wijnmaker heeft. Dat begint bij het verschil tussen witte en rode wijn en alle mogelijke tussenvormen. Via het leren kennen van dat soort verschillen kom je vanzelf bij druivenrassen en uiteindelijk bij gebieden terecht. In alle gevallen is het belangrijk dat er veel en goed geproefd wordt. Ik bedoel dan met ‘goed geproefd’ niet alleen aandachtig, maar vooral ook dat de goede voorbeelden in het glas komen. En in de goede volgorde: aan het begin van de opleiding de heel toegankelijke, makkelijke wijnen en later pas de wat moeilijkere wijnen die we zelf zijn gaan lekker vinden.

Peter Klosse

Kampioen wijnarrangment

Nederland is helaas niet naar de volgende ronde in het Europees voetbal, maar ons land is een heuse kampioen in iets anders: het wijnarrangement. Dat constateerde ik jaren geleden tijdens Europese en internationale sommeliers-wedstrijden, waar ik te vuur en zwaard ons land verdedigde. Elke sommelier die ik toen sprak,- ik heb het over de periode vanaf 1996 – deed alleen in ‘flessen’. Tijdens de testen werd door die sommeliers braaf een andere wijn bij elke gerecht genoemd. Een fles bij elke gang kan best bij vijf tot zes gasten, maar wat doe je met een viertje of tweetje? “Dan gaan we die wijn doorschenken.” Aha! Doorschenken. Daar wankelt het geloof van de profeet!

Ook kwamen een aantal van hen niet ver van huis. In het assortiment waren het vooral wijnen uit de achtertuin, van de buurman. Ik prijs me dan ook gelukkig dat we in ons land niet echt een traditie hebben in cultiveren van druiven en het maken van wijn. Dan hoeven we ook geen rekening te houden met het gebruik om wijnen van bekenden te voeren. Al was het maar uit fatsoen. Stel dat je restaurant op de heuvelrug zou staan, en de hele provincievol met Chardonnay met – de status van de Cote d’Or. Dan moet je toch die wijnen op de kaart zetten. Er zijn zoveel producenten dat je er veel in huis moet hebben: omdat het je familie is, of (vermeende) vrienden, omdat je ze kent of gewoon omdat ze beroemd zijn. Op een gegeven moment is je kelder vol (en je knip leeg). Je kunt je dan als restauranteigenaar niet veroorloven wijnen uit Italië, Spanje of Frankrijk in te kopen. Om maar niet te spreken over ‘spannende’ landen als Hongarije, Zwitserland, Griekenland. Het lijkt me dat je creativiteit daarmee beperkt wordt.

Inmiddels kunnen we constateren dat wij als internationaal kampioen wijnarrangement concurrentie hebben gekregen. Vooral in de Scandinavische en noordelijke landen als IJsland zijn veel trendy restaurants, die spannende combinaties vinden bij hun culinaire repertoire. Wereldkampioen Enrico Bernardo van il vino d’Enrico Bernardo en Moo restaurant in Barcelona in het OMN hotel zijn er een kei in. Ook in beroemde wijnstreken serveert de horeca wijnarrangementen – mooi recent voorbeeld is Loiseau des Vignes in Beaune, eigenaresse Dominique Loiseau van wijlen Bernard Loiseau.

Soms wisselt de kwaliteit. Ook in Nederland. Ik moet zeggen dat ik in veel restaurants – ook goede en bekende – soms enorm teleurgesteld wordt in de wijnen in het arrangement. Naarmate het menu vordert, kom je er achter dat je eigenlijk huiswijn zit te drinken, die met met een ‘leuk’ verhaal worden uitgeschonken. Begrijp mij niet verkeerd: ik veroordeel niet de kwaliteit van de huiswijnen, dat is een andere column waard! Ik vind alleen dat je het niet kunt maken om huiswijnen in je wijnarrangement te stoppen omdat ze toch open staan en per glas geschonken worden. Daarmee hou je je gasten voor de gek. En dat schiet mij in het verkeerde keelgat. Als we hier mee doorgaan, gaat de beker buiten onze landsgrens! Hup Holland Hup!

Edwin Raben

Begin juli werd bekend dat van de ene op de andere dag de vestiging van het Australisch Wijnbureau in Nederland wordt gesloten. Het bureau was verantwoordelijk voor opzet en uitvoering van de marketingactiviteiten voor het vasteland van Europa. Geplande activiteiten zijn in de koelkast gezet en lopende zaken worden vanuit London afgehandeld, vanwaar het Verenigd Koninkrijk -de belangrijkste markt- al werd bestreken. Het Nederlandse kantoor is gedurende zes jaar bezet geweest door vijf personen, die zich met Europa bezighielden.

De onlangs gevormde nieuwe directie in Adelaide kwam tot dit drastische besluit, nadat zij tot de conclusie was gekomen dat het financieel niet haalbaar was om het kantoor en activiteiten in Europa te handhaven. De belangen zullen met ingang van 31 juli voorlopig vanuit Adelaide worden behartigd en het vasteland van Europa zal in de toekomst vanuit één kantoor in London worden begeleid, zo blijkt uit interne stukken uit Australië. Gemeld wordt desgevraagd dat de toegezegde budgetten gehandhaafd blijven.

Een herdefiniëring van de financiële situatie kan leiden tot drastische maatregelen. Dat blijkt ook elders. Banken trekken stekkers uit bedrijven, bedrijven saneren en sluiten vestigingen. Er worden altijd belangen van partijen geschaad. In dit geval vinden we de slachtoffers bij het personeel (meest werkzaam op contractbasis), importeurs (verwachte, toegezegde marketingplannen) en de consument (informatieverstrekking).

Terecht of onterecht

Financieel is er mogelijk veel voor deze actie te zeggen. In feite komt het er op neer dan dat het geld dat werd geïnvesteerd in de ontwikkelingslanden (voor Australische wijn), Nederland, België, Duitsland en Skandinavië beter kan worden aangewend in het Verre Oosten, waar de markten zich op dit moment snel ontwikkelen. Logisch dat men zich in Australië dus ook op het Oosten (lees China, Hong Kong, Japan enz.), de VS en het UK wil concentreren. In het Oosten worden goede resultaten geboekt en bouwt en een goede positie op. In de VS en UK is het alle hens aan dek, vanwege alle concurrentie. Een defensief belang dus. De logica kan worden ingezien, maar de manier waarop is niet zo chic en vernietigt het opgebouwde werk. Bovendien zijn er bij deze strategie, waarbij belangrijke importmarkten feitelijk worden genegeerd, ook vraagtekens te zetten.

Niets bereikt?

De afgelopen jaren op het vasteland met de bestede gelden wél iets bereikt. De cijfers laten dat zien. De Europese import is in zes jaar meer dan verdubbeld van 59 naar 123 miljoen liter. Zeker meer dan de trend. In Nederland is het imago van de betere Australische wijn sterk verbeterd en waarschijnlijk het hoogst van alle Nieuwe Wereldlanden.

Het promoten van een land vereist een lange termijnbeleid, zoals dat de afgelopen zes jaar is gevoerd. Wordt dit nu weggegooid? De importeur en consument zijn kort van geheugen als er geen follow-up is. Andere landen staan te trappelen om de positie van Australië over te nemen.

Het marketingbeleid is waar Australië in uitblonk. Plannen tot 20 jaar vooruit, die Australië geen windeieren hebben gelegd. Nu lijkt men niet verder dan de nabije horizon te kijken. Het was beter geweest bij de sanering meteen een nieuw plan neer te leggen, een nieuwe richting. “Het/onder het UK-kantoor vallen ” en “alle bestedingen worden op hun merites bezien”, geven geen richting, laat staan dat het vertrouwen geeft. En handel is vertrouwen. Dat wordt met deze ingreep zonder twijfel geschaad.

Europa in de verdrukking

Het tweede punt gaat juist over het aanwenden van die schaarste budgetten voor Europa. Die zullen zeker niet groeien. En waar worden ze ingezet? Wat zal er overblijven voor Nederland en andere groeimarkten in Europa, zoals Duitsland, België, Denemarken, Zweden etc.? Op welke manier gaat de beslissing over het besteden genomen worden? Op afstand, zonder directe specifieke marktkennis? Hoe het besteed gaat worden mogen we nog niet vragen, vlak na zo’n beleidswijziging.

Zeker is dat vanuit de UK de voeling met Europa minder is. Zeker als de prioriteiten aldaar liggen. Marktsignalen, informatiebronnen en contacten verwateren. Internationale beurzen zijn niet voldoende. Het zal onmogelijk zijn de inspanningen voor Nederland op peil te houden en de toegezegde middelen efficiënt te besteden. Jammer van het gedane werk, jammer van de mogelijkheden. Een land als Nederland, met een totale importmarkt die richting 400 miljoen flessen gaat, verdient een eigen vertegenwoordiging (rapoffice), die natuurlijk efficiënt moet zijn en moet werken tegen de laagste kosten.

Bestelformulier voor boeken, cd’s en dvd’s. Klik hier voor een overzicht.
{FORMULIER_BESTELLEN}

Mocht u een (proef-) abonnement of proefnummer van Perswijn willen, dan kunt u of naar bovenstaand adres schrijven/bellen/faxen of het onderstaande formulier invullen.
Mocht u een (proef-) abonnement of proefnummer van Perswijn willen, dan kunt u of naar bovenstaand adres schrijven/bellen/faxen of het onderstaande formulier invullen.

{FORMULIER_ABONNEMENT_SUPERACTIE}Mocht u vragen en/of reacties hebben naar aanleiding van het blad PersWijn, uitgeverij de WijnPers en/of deze Internet pagina’s, dan kunt u die sturen naar:

Uitgeverij de WijnPers

Middenweg 193

1098 AN Amsterdam

Tel: 020-6922108

Fax: 020-6686044

E-mail: wijnpers@wijnpers.nl

Abonnementenadministratie

Giethoorn Ten Brink

t.a.v. Mirjam Worst

Eekhorstweg 1

7942 Meppel

Tel: 0522-855175

Fax: 0522-855176

E-mail: m.worst@gmgroep.nl