Achtergrond & Interviews

Tijdens een veiling van Christie’s in Londen werd op 5 december 1985, onder leiding van veilingmeester Michael Broadbent, een fles wijn gekocht voor het recordbedrag van $156.000. Echt? Miljardair Bill Koch vermoedt een vervalsing te hebben gekocht.

Tijdens een veiling van Christie’s in Londen werd op 5 december 1985, onder leiding van veilingmeester Michael Broadbent, een fles wijn gekocht voor het recordbedrag van $156.000. Het was een fles Château Lafite uit 1787, met daarin gegraveerd de letters Th.J., de initialen van de derde president van de Verenigde Staten, Thomas Jefferson. Deze fles was, samen met een aantal andere stokoude Bordeaux-wijnen, in een kelder in Parijs ontdekt door Hardy Rodenstock, een Duitse verzamelaar van oude wijnen en organisator van spectaculaire proeverijen, met als klapper een verticale proeverij van 125 jaargangen Yquem.

Naarmate Rodenstock met steeds meer bijzondere wijnen aan kwam zetten, zoals magnums Pétrus uit jaren waarin volgens kenners geen magnums waren geproduceerd, ontstond twijfel of zijn wijnen wel authentiek waren. Uiteindelijk besloot een van de kopers van een fles uit de voorraad van Rodenstock, miljardair Bill Koch uit Florida, om een team van detectives in te zetten in een poging de waarheid achter deze wijn te achterhalen. Hoe het precies zit? Lees zelf maar.

Benjamin Wallace heeft een enorme hoeveelheid onderzoek gedaan – het boek bevat 31 bladzijden literatuurverwijzingen – om een serie gebeurtenissen te beschrijven die zich afspelen in een periode van ruim twintig jaar. Het resultaat is een thriller met zeer uiteenlopende hoofdrolspelers, waaronder Broadbent, Rodenstock, Jefferson, Serena Sutcliffe van het concurrerende veilinghuis Sotheby’s en Koch. Hun handelen wordt met veel gevoel voor detail maar zonder vooringenomenheid beschreven. Gaanderweg leert de lezer van alles over zeer oude wijn, over methoden om van jonge wijn oude wijn te maken en over de vreemde praktijken van het herkurken.

Wallace is er in geslaagd om heel veel informatie samen te voegen tot een goed leesbaar verhaal, dat de nodige concentratie van de lezer vraagt, maar dat zó interessant is dat het erom vraag om in één ruk te worden uitgelezen. Zonder voorbehoud aanbevolen aan iedere wijnliefhebber!

Gijs Geskes

The Billionaire’s Vinegar: the mystery of the world’s most expensive bottle of wine

Benjamin Wallace

Crown Publishers New York, 2008

ISBN 978-0-307-33877-8

Het boek is in het Nederlands vertaald onder de titel ‘Azijn voor de miljardair’.

Compacte, ‘pocket-sized’ wijngidsjes zijn er in overvloed, maar ze kunnen mij en andere wijnliefhebbers met verdergaande interesse zelden boeien. Storend is vaak het té populaire taalgebruik, het kort-door-de-bocht-gehalte van de wijninformatie en het eindeloze kopiëren van voorgaande edities. Maar gelukkig zijn er positieve uitzonderingen, zoals Stuart Pigott’s ‘Kleiner Genialer Weinführer’.

Compacte, ‘pocket-sized’ wijngidsjes zijn er in overvloed, maar ze kunnen mij en andere wijnliefhebbers met verdergaande interesse zelden boeien. Storend is vaak het té populaire taalgebruik, het kort-door-de-bocht-gehalte van de wijninformatie en het eindeloze kopiëren van voorgaande edities. Maar gelukkig zijn er positieve uitzonderingen, zoals Stuart Pigott’s ‘Kleiner Genialer Weinführer’.

Stuart Pigott

Wijnschrijver Stuart Pigott, op het eerste gezicht een dandy-achtig figuur, is geboren in Engeland, maar woont al zo’n vijftien jaar in Berlijn. Hij schrijft voornamelijk over Duitse wijnen en is auteur van een aantal van de meest lezenswaardige boeken daarover, waaronder een aantal prachtige wijnreisgidsen die hij samen met Hugh Johnson schreef. Apart moet zijn laatste grote werk worden genoemd, ‘Wein spricht Deutsch’, een indrukwekkend dik boek dat een geweldig goed, boeiend en lekker leesbaar beeld geeft van alle Duitstalige wijngebieden van Europa. En Pigott geeft dus ook ieder jaar een kleine wijngids uit. Maar niet zo maar één.

‘Es gibt keine falschen Worte, um Weine zu beschreiben’

De wijngids gaat over wijnen die in Duitsland verkrijgbaar zijn, met een vanzelfsprekende nadruk op Duitse en Oostenrijkse wijnen. De titel, ‘Kleiner Genialer Weinführer’, getuigt van grote zelfovertuiging, of juist van zelfspot. Hoe dan ook, het boekje heeft wel degelijk geniale eigenschappen. De indeling is overzichtelijk en de wijninformatie, gelukkig, bondig maar wel correct. Voor de goede orde moet gezegd worden dat ook Pigott niet elk jaar alle tekstjes totaal herschrijft, maar ze zijn in ieder geval wel actueel. Typerend voor Pigott is de vermelding van zijn vijf wetmatigheden over wijn. Nummer vier daarvan, ‘Es gibt keine falschen Worte, um Weine zu beschreiben’ (er zijn geen verkeerde woorden om wijnen te beschrijven), maakt hij in de ‘Kleiner Genialer’, zoals Duitsers het boekje graag kortweg noemen, volledig waar.

Lyrische wijnbeschrijvingen

Pigott’s vrijheid van woord- en stijlkeuze bij het beschrijven van wijnen geeft echt iets geniaals aan deze gids. Er zijn vele anderen die zich ook vrij voelen om op persoonlijke en onconventionele wijze over wijnen te schrijven, maar dat werkt meestal toch irritant. Dat het in Pigott’s geval wel lekker overkomt, heeft enerzijds te maken met zijn enorme wijnkennis en anderzijds met zijn gave van lyrisch schrijven. Want dat zijn zijn proefnotities en wijnbeschrijvingen in één woord, lyrisch. Graag geef ik wat smakelijke voorbeelden daarvan, die ik om begrijpelijke redenen niet ga vertalen:

“So rein und fein, dass man gar nicht meint, es könne Alkohol darin sein; eine transzendentale Trauben-Essenz!” over de Godramsteiner Münzberg Muskateller Beerenauslese van Ökonomierat Rebholz (Pfalz).

“Paolo di Marchis Süßwein schmeckt, als ob die Uhr zurückgedreht worden sei und wir das im Glas hätten, wovon Vergil schwärmte!” over de Vin Santo van Isole e Olena (Italië).

“Diese Mosel-Diamanten funkeln in tausend verschiedenen Farben, und genauso viele Facetten besitzen diese Meisterwerke der Finesse auch” over de Spältleses en Ausleses van Willi Schaefer uit Graach (Mosel).

En deze is helemaal briljant:

“Die strenge Sirene der Terrassenmosel kämmt ihre dunklen Haare und schaut einem ganz tief in die Augen – bis man auf Grund läuft; ein Entweder-oder-Wein.” Over Heymann-Löwensteins Uhlen Rothlay Riesling Erste Lage (Mosel).

De “Kleiner Genialer Weinführer” 2009 wordt uitgegeven door Fischer Verlage en is onder andere verkrijgbaar bij Internetboekhandel Van Stockum op www.vanstockum.nl.

Lars Daniëls MV

Spanje is al een poosje spraak- en smaakmakend bezig op het gebied van wijn en gastronomie. Hubrecht Duijker komt de eer toe het land in de jaren 80 van de vorige eeuw ontsloten te hebben op wijngebied, maar dat was toen. Er is sindsdien enorm veel gebeurd.  Kort door de bocht: Spaanse wijn wordt anno 2009 niet meer getypeerd door een lading Amerikaans eikenhout, maar laat steeds vaker een specifieke herkomst proeven. Terroir!
Spanje is al een poosje spraak- en smaakmakend bezig op het gebied van wijn en gastronomie. Hubrecht Duijker komt de eer toe het land in de jaren 80 van de vorige eeuw ontsloten te hebben op wijngebied, maar dat was toen. Er is sindsdien enorm veel gebeurd. Nieuwe bedrijven en D.O.’s zijn als paddenstoelen uit de grond geschoten en de wijnen hebben een geweldige sprong voorwaarts gemaakt op het vlak van kwaliteit en finesse. Kort door de bocht: Spaanse wijn wordt anno 2009 niet meer getypeerd door een lading Amerikaans eikenhout, maar laat steeds vaker een specifieke herkomst proeven. Terroir!

De Spaanse keuken is zo mogelijk een nog groter succesverhaal. Chefs in het Baskenland en Catalonië hebben de culinaire wereld versteld doen staan met hun hoogstandjes. En niet alleen daar, want ook in de ‘binnenlanden’ van Spanje, met voorop bijna vanzelfsprekend Madrid, vind je een keur aan geweldige restaurants. En laten we het nog maar eens een heer hardop zeggen: uitermate betaalbaar. Zo’n ontwikkeling vindt natuurlijk niet in een vacuüm plaats, maar is, alle huidige technische vernuft ten spijt, gebaseerd op traditionele producten en bereidingen. In een uitgestrekt en zowel geografisch als klimatologisch zeer gevarieerd land als Spanje hebben regionale keukens bijna vanzelfsprekend heel eigen accenten.

Wat lag dus meer voor de hand dan een boek te wijden aan Spaanse smaken? Erik Spaans – what’s in a name?– tekende voor zowel de tekst als de fotografie van een boek dat heel Spanje bestrijkt, zowel qua eten als qua wijn. Hij was daarmee niet aan zijn proefstuk toe, want eerder al publiceerde hij de bekroonde dubbeluitgave ‘De Smaak van Frankrijk’. Wat betreft de wijn houdt Spaans het bij algemene beschrijvingen van de diverse regio’s en D.O.’s zonder daarbij al te diep te graven. Het zijn telkens inleidingen van vrij algemene aard. Verwacht dus geen specifieke kwaliteitsbeoordelingen of profielen van toonaangevende producenten.

Naast een beschrijving van de vele wijngebieden en regionale keukens, van Baskenland tot Andalusië en van Galicië tot de Levant, zijn van dertien toprestaurants en sterrenkoks recepten opgenomen die ook thuis redelijk uitvoerbaar zijn. Heel aardig is dat de recepten van ieder restaurant telkens een complete maaltijd vormen. De sommeliers van de deelnemende zaken hebben uiteraard telkens voor passende wijnsuggesties gezorgd.

Ook als je dat allemaal niet na wilt doen, dan nog raak je bij het lezen van dit rijkelijk geïllustreerde werk geïnspireerd om zelf zo snel mogelijk naar Spanje af te reizen. ‘Goed gevoel’ heet dat.

Erik Spaans: Spaanse smaken – recepten en wijnen van de beste Spaanse restaurants

Uitgeverij Inmerc, 2008

ISBN 978-90-661-1577-4

Prijs: € 29,95

Spaanse Smaken kreeg de Gourmand Award voor het Beste Mediterrane Kookboek 2008.

René van Heusden

Volgens de achterflap is hij ‘Wijnkenner van het Volk’ en ‘Nederlands jongste, hipste wijnkenner’. Of hij echt de jongste is, waag ik zeer te betwijfelen, maar de allerhipste? Ik geloof het meteen. We hebben het over Cuno van ’t Hoff en zijn wijngids Cuno 2009. 250 lekkere wijnen van 5 tot 10 euro.

Volgens de achterflap is hij ‘Wijnkenner van het Volk’ en ‘Nederlands jongste, hipste wijnkenner’. Of hij echt de jongste is, waag ik zeer te betwijfelen, maar de allerhipste? Ik geloof het meteen. We hebben het over Cuno van ‘t Hoff en zijn wijngids Cuno 2009. 250 lekkere wijnen van 5 tot 10 euro. De gids bevat alleen wijnen tussen de 5 en 10 euro en is ingedeeld op winkels: supermarkten, slijterijen, wijnspeciaalzaken en onlinewijnwinkels. Dus als je je dagelijkse boodschappen bij C1000 doet, dan weet je voortaan meteen ook welke wijnen daar het lekkerst zijn. Volgens Cuno dan.

Het uitgangspunt om geen wijnen onder de vijf euro op te nemen, is zonder meer goed. Ook de indeling aan de hand van winkels vind ik origineel. Per winkel is er verder geen rangschikking, zodat je, als je bijvoorbeeld bij Mitra een witte wijn zoekt voor je schoonouders, alle wijnen langs moet bladeren om te kijken of er iets bij zit. Maar dat is niet zo’n ramp. Bij elke wijn staat behalve de herkomst, prijs, het alcoholpercentage e.d. ook vermeld hoe hij is afgesloten en welke waardering hij krijgt. En elke wijn is natuurlijk voorzien van een beschrijving, onderverdeeld in proeven & ruiken, eten en aroma’s. Tussen de wijnen door hier en daar een langere tekst over onderwerpen als de sommelier, wijnmarketing, geitenwollensokkenwijn, manzanilla en dergelijke.

Voor wie niet al te diep graaft, is dit een prima gidsje. Handzaam formaat, fleurige foto’s, hippe opmaak, snelle teksten, leuke informatie. Wie echter kritischer kijkt, en waarom zou je niet, komt wel wat pijnpunten tegen. Over de keuze van de wijnen kun je misschien niet veel zeggen. Het zijn de wijnen die de auteur het lekkerst vindt. (Hoewel je een wijn die omschreven wordt als ‘Hij valt eigenlijk best mee’ niet direct à € 5,99 zult willen aanschaffen.) Maar Cuno zegt dol te zijn op Riesling en te willen dat iedereen die gaat drinken, terwijl er daarvan maar drie te vinden zijn (wellicht te verklaren door de gekozen prijsklasse). Iets vergelijkbaars geldt voor Beaujolais. Ook bevat de gids maar één sherry, terwijl Cuno ons in een aparte tekst oproept vooral eens ijskoude manzanilla te proberen. Dan verwacht je toch op z’n minst een paar sherry’s in de gids aan te treffen.

Dan het taalgebruik. De teksten zijn afgestemd op de doelgroep: ze zijn snel, hip en vrij van ‘vermoeiend’ jargon, maar daardoor ook weinig subtiel en vaak oppervlakkig, met veel slordig taalgebruik en inhoudelijke inconsequenties (proeven & ruiken is daar een klein voorbeeld van; een ander voorbeeld is dat wel wordt uitgelegd wat een wijnspeciaalzaak is, maar geen toelichting wordt gegeven op het begrip ‘linker- en rechteroever’ als het over Bordeaux gaat). Van de langere teksten kwam een aantal mij bekend voor: die zijn al eerder op het internet gepubliceerd. Geen sterk bod.

Wat ook opvalt, is dat Cuno erg dol is op Cuno. Alleen in de titel komt zijn naam al twee keer voor. De wijnen krijgen geen punten, sterren of glaasjes, maar Cuno’s. Achterin staat een overzichtje waarin voor elke winkel staat vermeld hoeveel Cuno’s die heeft verzameld. En in de tekst Wijnlezen heeft Cuno het over de ‘beste boeken’ die ‘onmisbaar zijn voor elke liefhebber’. Zijn eerste aanbeveling? De gids Superwijn 2009, die hij zelf ‘samen met Matt Skinner’ schreef. (Waarna hij via een boekje van Hans Melissen bij de Guide Hachette belandt! Niet echt een afgewogen leeslijst voor de jonge, hippe wijnliefhebber.)

Tot slot de sms-codes. Bij elke wijn staat een code vermeld. Die kun je in combinatie met een postcode sms’en naar een bepaald nummer. Dan krijg je een sms terug met de naam van de dichtstbijzijnde winkel waar de wijn te koop is. Handig en helemaal van deze tijd natuurlijk. Net als de prijs: € 1,50 per sms. Sorry, maar daar verdien je geen Cuno’s mee, Cuno. En ook geen Anda’s.

Anda Schippers

Cuno 2009

250 lekkere wijnen van 5 tot 10 euro geselecteerd door wijnjournalist Cuno van ‘t Hoff

Kosmos, € 13,50

Wat is het toch verleidelijk om zure stukjes te schrijven. Er is tenslotte genoeg mis in de (wijn)wereld en je raakt meteen wat agressie kwijt. Scheelt weer een sessie bij de psych. Maar over het boek dat nu voor me ligt, ben ik eigenlijk gewoon ongecompliceerd enthousiast. Het heet koken onder invloed. eten om bij te drinken en is geschreven door de Australische wijnjournalisten Ben Canaiders en Greg Duncan Powell.

En wat is het een aanstekelijk boek. Vol levenslust en energie. Luchtig en met humor, zonder infantiel te zijn. Een boek waaruit je wilt koken, maar ook stukken wilt voorlezen. Zoals dit, bijvoorbeeld. 'Als je pessimistisch genoeg bent om ze te tellen, zijn er genoeg redenen om niet te koken. Je bent moe, de keuken wordt vies, je krijgt kookluchtjes, de ingrediënten geven rommel, de potten en pannen moeten worden afgewassen, de messen zijn bot (…), die serie waar iedereen het morgen op het werk over heeft komt op tv… Maar bekijk het eens van een andere kant. Dit is je kans om nog iets van je dag te maken: een mogelijkheid om iets voor jezelf te doen (…). Dit is je kans om de sfeer van je huis/flat/caravan te veranderen; om je woonruimte te vullen met exotische aroma's; om te koken en te dromen.'

Mooi, toch?

Ook zo mooi: ieder hoofdstuk begint met een citaat en een inleiding. Citaten uit uiteenlopende bronnen als de bijbel, Henry IV van Shakespeare en You Can't Cheat an Honest Man van W.C. Fields (citaat: 'Een of andere gluiperd heeft mijn lunch ontkurkt'). In de inleiding bij het deel Verboden lunches wordt een pleidooi gehouden voor het herinvoeren van de échte lunch. De heren verzetten zich tegen de doorsneelunch: 'De lunch – als het al niet zo'n vreselijke voor-mijn-zonden-moet-ik-boeten-Heer-familielunch is – hoort kort, krachtig, beschut en gematigd te zijn. En een broodje gezond.' Ze vervolgen: 'Het moge duidelijk zijn dat dit zo niet door kan gaan. Al doe je het maar voor je gezondheid, eet zo vaak mogelijk een twee- of driegangenlunch en drink er minstens een halve fles wijn bij.'

En met deze goede raad zijn we meteen bij de wijn beland. Want ook in dat opzicht is dit een aangenaam boek. Voorin worden wat algemene aanwijzingen gegeven over het combineren van wijn en eten – met de nodige relativerende opmerkingen – en bij elk gerecht staat een wijnsuggestie, soms met een paar alternatieven. In het hoofdstuk Zwoel en zalig lezen we bij de 'wellustige' omelet: 'Champagne, champagne, champagne. Dit is de enige wijn die hierbij past. (…) Mag wat kosten.' In het hoofdstuk Voorproefjes, bij de petits gâteaux de poisson: 'We hebben zo ongeveer elke wijnsoort die er bestaat bij deze petits gâteaux geprobeerd en de wijn die iedere keer weer als beste uit de test komt, is riesling. Tasmaanse riesling, om precies te zijn. [Die] is meestal fijner, strenger en subtieler van smaak dan veel andere Australische rieslings. De citroen- en limoensmaken passen bij de vis en trotseren de chilisaus.' En de verrassendste: 'Maak je eigen rosé voor dit stoofpotje: men neme een gekoelde, vrij neutrale fles witte wijn (…) en voege hieraan 5-10% goedkope rode wijn toe (…). Echt waar, we zijn bloedserieus.'

Is het een en al jubel en glorie met dit boek? Nee. De humor is af en toe wat flauw. Het boek is vooral gericht op Australië (hoewel ik dat niet zo'n probleem vind). De vormgeving en soms het taalgebruik lijken niet voor mensen boven de 30 bedoeld. En, het storendst, de vertaling gaat hier en daar wat mank en is slordig gecorrigeerd. Dat is jammer. Zinnen als 'Pas op met wijnen met veel eik' of 'Kies een wijn die gerijpt is in Franse eik' doen wijnliefhebbers geen plezier. Evenmin als 'Zoek een sauvignon waar meer mineralen in zitten dan in kattenpies.' Dat tweede 'in' hoort er duidelijk niet bij.

Maar. Daar valt allemaal doorheen te lezen. Want in de kern is dit een boek over genieten van wijn en eten. Een boek met het hart op de juiste plaats.

Anda Schippers

Ben Canaider en Greg Duncan Powell, koken onder invloed. eten om bij te drinken, 2008, Terra, € 24,95.

Canaider heeft titels op zijn naam staan als How to Find the Perfect Glass of Wine en How to Drink Absolutely Everything. Duncan Powell schreef onder andere Beer: a Gauge for Enthusiasts en het kookboek The Pig, the Olive & the Squid. En ook samen schreven ze diverse boeken.

De hoofdprijzen

1. Culinair arrangement in Zwolle, hoofdstad van de smaak, inclusief:

Aperitief in de vorm van een wijnproeverij bij Proeflokaal van Zwolle;

Diner bij Librije’s Zusje;

Digestief en naborrelen bij Proeflokaal van Zwolle;

Overnachting in het nieuwe Librije Hotel, inclusief ontbijt;

Taxivervoer in de binnenstad Zwolle op de dag van aankomst.

Aangeboden door Proeflokaal Zwolle, Librije’s Zusje, het Librije Hotel en de Gemeente Zwolle.

2. Bollinger pakket

Een opwindende Bollinger cadeaukist, met daarin 1 fles Special Cuvée, 1 fles La Grande Année 1999 en 1 fles Bollinger Rosé (Wijn Verlinden).

3. Bourgognepakket

Zes heerlijke flessen Bourgogne van de huizen Domaine Serafin (2x), Domaine Dominique Laurent, Domaine Bruno Clair, Domaine Pierre Yves Colin, Domaine Gabriel Muskovac (Goessens Wijnen).

4. Dom Pérignon

Een fles Dom Pérignon Vintage 2000 (LVMH)

5. Vintageport

Een magnum Vintage Port 2005 van het befaamde huis Niepoort (Horizon Wines)

6. Champagne

Een sprankelende fles Laurent-Perrier Grand Siècle (Kwast Wijnkopers).

Perswijn is jarig en dat verdient een prijsvraag. Vol moeilijke, makkelijke, vreemde en leuke vragen. Ga aan de slag en stuur vóór 3 januari 2009 uw antwoorden naar Uitgeverij De Wijnpers, Middenweg 193, 1098 AN in Amsterdam.

01. In welk land is de hoofdredacteur van perswijn ooit bijna gearresteerd?

a) Uruguay

b) Moldavië

c) Roemenië

d) Frankrijk

02. In de Champagne staat meer pinot noir aangeplant dan in de Bourgogne. Is dit juist of onjuist?

03. Welke met Oscars bekroonde Amerikaanse filmregisseur is eigenaar van een wijngoed in Napa Valley?

04. Nederland telt momenteel drie mensen die de titel MV mogen dragen. Waar staat deze afkorting voor?

05. Hoe heet het Griekse eiland waar de assyrtiko vandaan komt?

06. Welke plaats in het Franse Zuidwesten is dit? Er is een appellation naar genoemd.

07. Wat hebben de herkomstbenamingen Arlanza, Arribes, Tierra de León en Teirra del Vino de Zamora in het Spaanse Castilla y León gemeen?

08. In welk land bezit Egon Müller, eigenaar van het befaamde wijngoed Scharzhof in Wiltingen (Saar), een tweede bedrijf?

a) Luxemburg

b) Slovenië

c) Bulgarije

d) Slowakije

09. Wat was de eerste appellation contrôlée voor rode wijn in de Languedoc?

10. Welk land koester de saperavi als ‘nationale’ druif?

11. Welke naam hoort niet in het rijtje Hermitage, Crozes-Hermitage, Saint Joseph en Côte Rôtie thuis?

12. Hoe heet de Pfälzer wijngaard (Einzellage) die gedeeltelijk op Frans grondgebied ligt?

13. Welk wijngoed in de Roussillon is dit? Het is vooral bekend van vins doux naturels.

14. Wie is de regerende Nederlandse kampioen sommelier?

a) Noël Vanwittenbergh (Le Ciel Bleu)

b) Roy Pelgrim (Cordial)

c) Cindy Borger (De Lindenhof)

d) Edwin Raben (De Echoput)

15. In welk Toscaans gebied worden de wijnen gemaakt van de sangiovesekloon prugnolo?

16. Welke provincie in Nederland telt de meeste wijngaarden?

17. In welke appellation van de Loire is de druif romorantin te vinden?

18. Wat was het favoriete Bourgognehuis van wijlen prins Bernhard?

a) Bouchard Père & Fils

b) Louis Jadot

c) Louis Latour

d) Chanson Père & Fils

19. In Zwitserland wordt geen riesling geteeld. Is dit juist of onjuist?

20. Van welk beroemd wijngebied – opgenomen op de UNESCO-lijst van cultureel erfgoed – is dit het centrum?

21. Met welke druif werd carmenère lange tijd verward in Chili?

22. Oostenrijk kent een aantal gebieden met de officieel erkende status van DAC (Districtus Austriae Controllatus). Welke gebieden zijn dat?

23. Wat is het Franse woord voor het doorroeren van het fijne gistbezinksel in een wijn gedurende de opvoedingsperiode op vat na de vergisting?

24. Voor welke grand cru in de Elzas is de teelt van sylvaner toegestaan?

25. Welk wijngoed in Napa is dit?

a) Dominus

b) Mondavi

c) Groth

d) Hess

26. In welk niet-Europees land staat de meeste verdelho aangeplant?

27. Waardoor is Nicolas Joly bekend/berucht geworden in wijnbouwkringen?

28. Wat betekent de Duitse term feinherb?

29. Welk legendarisch negentiende-eeuws wijnjaar wordt ook wel het Kometenjaar genoemd?

30. Wat is na Californië de belangrijkste Amerikaanse staat voor de productie van kwaliteitswijn?

31. Van welke witte druif wordt gezegd dat de wijn ervan te herkennen is aan een ‘pepertje’?

32. Welk Argentijns wijngebied draagt dezelfde naam als een Spaans gebied?

33. Wat bedoelen Engelstallige wijnproducenten met de term racking?

34. Hoe wordt de bij Nederlandse wijngaardeniers populaire kruising diana hamburg x chambourcin gewoonlijk genoemd?

35. Welk historisch Kaaps landgoed is dit?

36. Wat was de ‘trofeewijn’ van hoofdpersoon Miles in de film Sideways? Geef naam en oogstjaar.

37. Wat is het belangrijkste wijnbouwgebied van Nieuw-Zeeland?

38. Welke Italiaanse druif kreeg in 2007 gedwongen een andere naam? Geef de oude en de nieuwe naam.

39. Van wie is de volgende gevleugelde uitspraak over champagne?

“I drink it when I’m happy and when I’m sad. Sometimes I drink it when I’m alone. When I have company I consider it obligatory. I trifle with it when I’m not hungry and I drink it when I am. Otherwise I never touch it – unless I’m thirsty.”

40. Welke beroemde Rheingauer wijngaard is dit? Tip: de foto is genomen vanaf de brug over de Nahe in Bingen.

Extra vraag:

Perswijn heeft ooit wekenlang nummer 1 gestaan op de lijst van ‘foute’ media van een actiegroep. Waarom was dat?

a) Gebruik van onwelvoeglijke taal

b) Foto van een nogal schaars geklede ijswijnprinses

c) Foto van een sigaarrokende pr-mevrouw

d) Oproep tot het consumeren van foie gras

Prijzen voor de jubileumprijsvraag

1. Een reis voor 2 personen: Champagne proeven in de Champagne!

Een driedaags arrangement met verblijf op een château, twee heerlijke diners en natuurlijk een bezoek aan een champagneboer (aangeboden door Cazebonne).

2. Pakket van 12 flessen Duitse wijn uit 1988

4 flessen 1988 Riesling Spätlese Serriger Vogelsang (Schloss Saarfels); 4 flessen 1988 Riesling Spätlese Eitelsbacher Karthäuserhofberg (Weingutsverwaltung Karthäuserhof) en 4 flessen 1988 Reisling Auslese Brauneberger Juffer-Sonnenuhr (Fritz Haag).

3. Vier cursusbonnen à 100 euro voor wijncursussen bij Het Wijninstituut in Amsterdam, Den Haag, Rotterdam of Wageningen.

4. Kostbare fles Amarone Bertani (Vos en Partners) 

5. Een mooie Taylor’s 20 Years Old Tawny (Kwast Wijnkopers)

6. Meeproeven met het illustere Perswijnpanel. Een unieke belevenis voor elke wijnliefhebber!

Restaurant: ‘t Nonnetje, Harderwijk

Chef: Michel van der Kroft

Sommelier: Bas Hurenkamp

Wijn: Riesling Trocken *** ‘Trittenheimer Apotheke’ 2003, Weingut Ansgar Clüsserath

Gerecht: gebakken kalfslever met een crunch van krokante aardappel en limoen, met appelstroop gelakte gerookte paling, snijboon, koolrabi

Ingrediënten:

• 600 gram kalfslever
• 400 gram snijboon
• 2 koolrabi’s
• 200 gram gerookte paling
• 1 liter karnemelk
• 4 dl blanke gevogeltefond
• 2,4 gram sucro
• 2 grote bintjes
• 1 eetlepel appelstroop
• 2 limoenen
• 1 dl jus de veau

Werkwijze:

• Snij van de aardappel een mini-brunoise, spoel met water en frituur op laag vuur goudgeel.
• Fileer de paling en snij tot 6 gelijke tranches.
• Maak van de helft van de snijbonen mooie en dunne linten en blancheer deze. Van de andere helft van de snijbonen worden in lange stukken gesneden en ook geblancheerd. Na het blancheren worden deze stukken tuinboon gesplitst in twee delen.
• De koolrabi wordt in dikke plakken gesneden, uitgestoken met een steker en ook geblancheerd.
• De karnemelk wordt uitgehangen in een doek tot hangop. Deze hangop wordt bij de blanke gevogeltefond gedaan. Dit wordt met gemengd met het sap van twee limoenen en de sucro tot een schuimige saus is verkregen. Breng de saus op smaak met zout.
• De kalfslever wordt gezouten en gepeperd, gebloemd en gebakken tot hij mooi rosé is. Daarna wordt de lever getrancheerd en gelakt met de ingekookte jus de veau.
• Strooi er nu de crunch van aardappel op en rasp er met een microplane de rasp van twee limoenen over.
• Dresseer de kalfslever op de verwarmde borden. Dresseer tevens de paling op het bord alvorens die verwarmd en gelakt te hebben met de appelstroop.
• Stoof de linten van snijboon in wat gevogeltefond op, breng op smaak en maak er strakke rolletjes van. Dresseer deze tevens op het bord. Stoof de stukken snijboon en koolrabi tevens op en maak er op het bord ‘sandwiches’ van.
• Maak het gerecht af door de schuimige saus te dresseren tussen de lever en de paling en tussen de lever en de snijboon. Dien zo snel mogelijk op.

Restaurant: De Wolfslaar

Chef: Martin van Dijk

Sommelier: Tim Timmermans

Wijn: Rüdesheimer Berg Schlossberg, Geheimrat J, Weing”ter Wegeler Erben, 1992

Gerecht: krokant gebakken kalfszwezerik met een mousseline van bloemkool en notenvinaigrette

Ingrediënten

Kalfszwezerik

• 4 mooie, forse stukken kalfszwezerik
• Pocheervocht voor de zwezerik
• Bloem
• Olijfolie

Mousseline

• 1 Bloemkool
• Crème fraîche (Hoeveelheid afhankelijk van grootte bloemkool)

Vinaigrette / Edik

• Hazelnotenedik (Marga Vugs)
• Hazelnootolie
• 1 Bosje Roquette sla
• 100 gram cashewnoten

Overig

• Peper en zout

Bereidingswijze

Kalfszwezerik

• Pocheer de kalfszwezerik gedurende één uur op een temperatuur van 620C.
• Dep de zwezerik droog en wentel deze daarna door de bloem.
• Bak de zwezerik aan alle zijden krokant in de olijfolie.

Mousseline

• Blancheer de bloemkool.
• Zet de bloemkool, na het blancheren, nog tweemaal op tot het kookpunt.
• Giet de bloemkool af en voeg de crème fraîche toe. Laat dit indampen.
• Als de juiste dikte is bereikt, verwerk dan het geheel met een blender tot mousseline en breng uiteindelijk op smaak met peper en zout.

Vinaigrette / Edik

• Maak een ‘Couscous’ van zeer fijn gesneden bloemkoolroosjes.
• Bruneer de cashewnoten gedurende 5 minuten op 1800C.
• Snij zowel de cashewnoten als de Roquettesla zéér fijn.
• Maak de vinaigrette aan naar onderstaande verhouding;

  4 delen bloemkoolcouscous

  1 deel gebruneerde cashewnoten

  1 deel hazelnootolie

  2 delen hazelnootedik

  2 delen Roquettesla

• Voeg peper en zout toe om het geheel op smaak te brengen.

Opmaak

Eén groot of twee kleinere stukken zwezerik, gegarneerd met een blad Roquettesla, door de vinaigrette gehaald. Daarvoor, in een lijn, de mousseline van bloemkool. Tegen de mousseline, in een lijn de notenvinaigrette.

Restaurant: De Karpendonkse Hoeve, Eindhoven

Chef: Thijs Berkers

Sommelier: Ralph Kappé

Wijn: Schiefferterrassen 2006, Heymann-Löwenstein

Recept: kalfstartaar met gemarineerde rettich en piccalilly (kalfstartaar wordt gemaakt van moerkalfshaas)

Ingrediënten (4 personen):

• 400 gr. Kalfshaas
• 1 Rettich
• Zoetzure marinade
• Ui
• Bloemkool
• Wortel
• Cornichon
• Azijn
• Kerry
• Bieslook
• Sjalotje
• Tabasco
• Olijfolie
• Peper en zout

Bereidingswijze:

• Snijd een fijne tartaar van de kalfshaas. Maak deze aan met olijfolie, peper, zout, bieslook en wat tabasco. Voeg op het laatste moment het gesnipperd sjalotje toe.
• Maak de zoetzure marinade eerst warm en giet deze op de gesneden rettich. Marineer de rettich een aantal uren in de marinade. Laat het geheel goed koud worden.
• Snijd alle groenten voor de piccalilly in dezelfde maat. Maak een melange van de kerrie en de azijn. Voeg de groenten toe aan de melange.
• Dresseer op een bord eerst de piccalilly daarop de tartaar en plaats hierop de rettich.