Marije Bockholts wil Master of Wine worden. In september 2016 was ze tot de opleiding toegelaten die als de zwaarste ter wereld geldt. Haar eerste jaar zit erop. Op de site van Perswijn brengt Marije verslag uit van wat haar zo al overkomt tijdens haar studie. In deze aflevering vertelt zij over haar eerstejaarsexamen.
De dood van René heeft veel mensen geraakt. De in memoriam van de redactie en medewerkers van Perswijn kunt u hier lezen. Verder hieronder een aantal stukken die bij ons zijn binnengekomen. We proberen zoveel mogelijk te plaatsen. Mocht u wat over René van Heusden willen vertellen, dan kunt u mailen naar wijnpers@wijnpers.nl of naar Ronald de Groot, Middenweg 193, 1098AN, Amsterdam. Graag aangeven of u toestemming geeft voor het plaatsen van uw schrijven.
Ter ere van #DrinkChenin Day 2017. Wat in 2014 begon als een Amerikaans initiatief –hoe kan het anders met zo’n naam met hashtag– wordt vanaf 2016 ook door de Chenin Blanc Association van Zuid-Afrika ondersteund: #DrinkChenin Day. Ook in ons land werd er aandacht aan besteed. En waren het logischerwijze de twee grootste ambassadeurs van Zuid-Afrikaanse Chenin, Udo Göebel MV en Arjen Pleij, die ter ere van Zuid-Afrika’s paradepaardje onder de cultivars, chenin blanc, een ware topproeverij samenstelden.
Julien Schaal, talentvol wijnmaker in de Elzas én in Zuid-Afrika, vatte het bondig samen: “Verschillen tussen wijnen op basis van terroir draaien in Zuid-Afrika vooral om klimaat. In de Elzas draait alles om bodem.” Ik ben het steeds meer met hem eens. Bodem en geologie spelen in de Elzas een bepalende rol als het om wijnstijl gaat.
Rozen en lychees, druivig zoet, weinig zuren, (vaak) pittig in alcohol. Gewurztraminer, in Elzas zonder umlaut, is misschien wel de meest herkenbare wijn ter wereld. Wijn met veel van een heleboel en soms te weinig van het essentiële. Van ordinair tot verleidelijk en, volgens Lars Daniëls, soms fascinerend fraai.
Het belang van natuurlijke omgevingsfactoren in de wijngaard, het zogenoemde terroir, wordt in de wijnliteratuur vaak overdreven. Het kwaliteitsverschil tussen wijnen wordt eerst en vooral verklaard door de kundigheid en de kwaliteitsambitie van wijnbedrijven en pas in tweede instantie door specifieke bodem en microklimaat van de wijngaarden. Waarom wordt deze stelling door zo weinig wijnliefhebbers spontaan onderschreven?
In mijn vorige blog beloofde ik deze keer iets meer te vertellen over het theoriedeel van het examen. Dus laat ik maar meteen met de deur in huis vallen. Het theorie-examen bestaat uit vijf onderdelen, elk met een eigen onderwerp. Zo gaat ‘paper 1’ over alles wat met wijnbouw te maken heeft en ‘paper 4’ over het verdienen van geld in de wijnindustrie. Het examen bestaat uit verschillende vragen, waarover essays geschreven moeten worden. De onderwerpen zijn zeer divers.
Er mag dan veel kritiek zijn op de Duitse wijnwetgeving omdat zij kwaliteitsniveau koppelt aan suikergehalte, een rechtstreeks gevolg is wel dat Kabinett, de laagst geplaatste wijn op de predikatentrap (onder Spätlese, Auslese, Beerenauslese … ), opvallend goedkoop is voor de geboden kwaliteit. De mooiste pareltjes vind je vaak onder de 18 euro en tussen 7 en 10 euro is er ook veel lekkers.
In mijn regenjas gestoken, trap ik hard door op de pedalen, de druppels vallen gestaag in mijn gezicht. Het is half acht. Over een half uur sluit ik aan bij het proefpanel van Perswijn, wekelijks beoordelen zij ingezonden wijnen op hun kwaliteit. Om de transparantie van het panel te waarborgen kan er iedere dinsdag een gast mee proeven. Ik ben benieuwd.
