Het is best een aparte club. Ze vertegenwoordigen gezamenlijk niet een beperkt gebied en ook geen type wijnbouw, zoals biodynamie, of sterk filosofische stroming binnen de wijnbouw, zoals vin naturel. Ze zijn wellicht nog het meest te vergelijken met wat de VDP in Duitsland is, hoewel de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat die vereniging meer échte topproducenten telt.
Maar de leden van Vignobles et Signatures, tegenwoordig zeventien in getal, mogen er zeker zijn. En natuurlijk staan ze wel ergens voor: kwaliteit, originaliteit en diversiteit –ze vertegenwoordigen de gehele ‘France viticole’-, maar vooral familiegevoel. Alle leden zijn echte familiedomeinen, want in de wil om het best mogelijke na te laten voor het nageslacht, ligt hun kracht.
Divers
Het was de tweede keer dat ik een proeverij van Vignobles et Signatures bijwoonde. Net als twee jaar terug, was de plaats van handeling Parijs, als vanzelfsprekend voor een club wiens leden uit alle streken van l’hexagone stammen. En om precies te zijn het mooie café van de Salle Pleyel, waarschijnlijk Parijs’ meest fameuze concertzaal, aan de Rue du Fauboug Saint-Honoré. Het kan minder.
Op één na waren alle aangesloten producenten persoonlijk aanwezig, met hun complete assortiment of minimaal een serieuze actuele selectie daaruit. Buiten het feit dat het altijd weer interessant is nieuwe jaargangen en nieuwe cuvées te proeven, is de extra waarde van een dergelijke proeverij het persoonlijk contact met de producenten. Bovendien waren dat er twee meer dan twee jaar terug: onlangs toegetreden zijn Domaine Pierre Gaillard en Alain Jaume & Fils (beide uit de Rhône).
Met hen is het gemiddelde niveau van de club erg hoog gebleven en de diversiteit nog eens toegenomen. Ik heb bij bijna alle wijnproducenten geproefd en verder alleen de Calvados van Groult en de Armagnacs van Laubade moeten laten staan. Hier volgt een overzicht van de interessantste wijnen:
Guilbaud et Frères, Muscadet de Sèvre et Maine (Loire)
Ik begon bij Guilbaud et Frères, een voorname producent van Muscadet van de goede soort. En die zijn er niet zo heel veel: weinigen in de Pays Nantais lukt het om met kwaliteitswijnen hun hoofd boven water te houden, laat staan op te vallen. Het domein stamt uit 1927, ligt net buiten Gorges en wordt geleid door Pascal Guilbaud. Van de drie wijnen die hij presenteerde, vond ik Muscadet de Sèvre Et Maine Sur lie Château de la Pingossière Vieilles Vignes 2012 **** de mooiste. Een loepzuivere wijn met fraaie zuren, en goede diepgang en lengte.
Domaine Rolet Père et Fils, Arbois (Jura)
Iets verderop stond Rolet, een van de traditionele referenties van de Jura. Omdat er zó veel is gebeurd de afgelopen tien jaar in de Jura, maar ook omdat het gebied sowieso al geen gebrek aan authenticiteit had, is het tegenwoordig wellicht het spannendste wijngebied van Frankrijk. Een paar jaar terug vond ik dat Rolet niet meer mee kon komen met de top van de Jura (Tissot, Puffeney, Ganevat, Labet, etc.), maar nu lijkt het alsof ze bezig zijn aan een inhaalslag. Uiteraard had Eliane Rolet o.a. een mooie traditionele (lees: oxidatief opgevoede) Savagnin meegenomen. Maar mijn favoriet was de Arbois Trousseau 2009 ****, die wat deed denken aan elegante, fijne Nebbiolo.
(importeur: EB&T Wines en Van Eyck Wijnkelders)
Champagne Drappier (Champagne)
Om de mond te schonen leek het me goed om naar Drappier te gaan. Dit blijft een interessante producent, gevestigd in Urville en een van de beste van de Aube. De meest opvallende champagne die ze maken, is wat mij betreft de Quattuor Blanc de Quatres Blancs Brut ****(*). Hij wordt gemaakt van drie ‘vergeten’ witte druivenrassen van de Champagne (arbane 25%, petit meslier 25% en blanc vrai 25%), aangevuld met een kwart chardonnay. Het resultaat van de originele samenstelling is boeiend en smakelijk, fruitig voor een champagne, mooi nerveus, zuiver en lang.
(importeur: Henri Bloem)
Domaines Jean Durup Père et Fils, Chablis (Bourgogne)
Van de Aube naar Chablis was ook hier maar een klein stukje. Domaines Jean Durup Père et Fils is de trotse bezitter van het Château de Maligny en staat onder leiding van Jean-Paul Durup. Hij was heel eerlijk over de problematische oogst van 2013 (weinig en matig), die echter positief was geweest voor de samenhorigheid onder de producenten van Maligny; iedereen had elkaar geholpen de oogst zo snel en goed mogelijk binnen te krijgen. Participatiemaatschappij à la Chablisienne! De wijnen van Durup zijn keurig en zuiver, maar missen naar mijn mening de diepgang om echt goed te zijn. Chablis Premier Cru Fourchaume 2012 **** was mijn favoriet.
(importeur: Henri Bloem)
Domaine Cauhapé, Jurançon (Sud-Ouest)
Die diepgang vind je zeker wel bij Cauhapé, nog altijd een van de toonaangevende producenten, niet alleen van Jurançon, maar van de hele Sud-Ouest. Mr. Henri Ramonteu was er gewoon zelf, zoals altijd, de man lijkt nooit vermoeid, altijd energiek maar beheerst. De nieuwe etiketten staan de wijnen goed trouwens. Van de vier wijnen die Ramonteu had meegenomen, kende ik de zeer aantrekkelijke Jurançon Sec ‘Geyser’ 2012 **** nog niet. Jurançon Sec La Canopée 2011 ****(*) is de droge topcuvée, met de rijkdom van een grote moelleux, fantastische wijn. Maar je weet bij Cauhapé dat het hoogtepunt pas echt volgt met de zoete wijnen. En dat was in Parijs de Jurançon Quintessence du Petit Manseng Folie de Janvier 2010 *****, een wijn die met alle recht van de wereld zo’n pretentieuze naam als ‘Quintessence’ mag dragen. Dit is ongelooflijk unieke wijn, zo heerlijk maar beschaafd zoet, met weelderige structuur en zinderende frisheid, fabelachtig complex en lang.
(importeur: Okhuysen)
Domaine Paul Blanck et Fils, Kientzheim (Elzas)
Cauhapé had twee fijne buren op deze proeverij. Een daarvan was Domaine Paul Blanck uit de Elzas. Een paar weken eerder had ik Philippe Blanck ontmoet tijdens een mooi diner in Selestat en hadden zijn wijnen meer indruk op me gemaakt dan ooit. En ook dit keer bleek dat Blanck over de hele linie, van droge Riesling tot zoete Pinot Gris, heel zuivere, goede wijnen maakt. Wat wil je, met percelen in Grands Crus als Schlossberg, Furstentum, Mambourg en Sommerberg… Extra mooi is dat ze een van de weinige domeinen zijn die pinot noir serieus nemen, dat immer begint met die druif aan te planten op de best mogelijke plek. Dat lijkt voor de hand liggend, maar in de praktijk betekent dat dat de veeleisende druif op Grand Cru-terroir moet staan. Maar omdat pinot noir niet gebruikt mag worden voor Alsace Grand Cru, zijn er niet veel producenten die pinot noir ook echt op de beste plek hebben staan. Blanck wel: hun Pinot Noir stamt uit de Grand Cru Furstentum van Kientzheim en heet daarom plagerig Alsace Pinot Noir F. Die uit het stevige jaar 2009 **** is goede, gestructureerde Pinot Noir, die het eenderde deel nieuw barrique prima aankan.
(importeur: Jean Arnaud Wijnkopers)
Domaine Couly-Dutheil, Chinon (Loire)
De andere buur van Cauhapé op dit Parijse evenement, Couly-Dutheil uit Chinon, was ook goed voor een van de hoogtepunten van de middag. En dat was toch wat onverwacht. Want de wijnen van dit beroemdste domein van Chinon, al opgericht in 1921, leken me de laatste jaren wat minder precies, wel goed maar wat minder spannend. En dus was het extra leuk dat Chinon Clos de l’Echo 2011 ***** weer zó goed is. Hij is nog wat gesloten natuurlijk, maar je merkt de klasse, want hij heeft een geweldige balans, met meer diepte en structuur dan hun andere beroemde wijn, Clos de l’Olive.
(importeur: Hans Molenaar, Henri Bloem)
Domaine Pierre Gaillard, Condrieu (Rhône)
Tot slot mogen de wijnen van Pierre Gaillard niet ongenoemd blijven. Ik moet toegeven, Gaillard is zo’n producent waar ik een zwak voor heb sinds we met het Perswijnproefpanel een aantal jaren terug het domein in Malleval hebben bezocht. Terugkijkend in mijn aantekeningen, vond ik de wat clichématige typering van zijn wijnen: vol en genereus. Dat zijn ze nog steeds, maar ook hier lijkt men meer op zoek naar elegantie tegenwoordig. Maar ik vergeet het belangrijkste: de wijnen van Pierre Gaillard zijn gewoon heerlijk om te drinken, echte vins gourmands, zoals zijn Saint-Joseph blanc 2012 ****, van een ongebruikelijke 100% roussanne, of de Côte-Rôtie Rose Pourpre 2011 ****. Gaillard is natuurlijk allang niet meer alleen actief in de noordelijke Rhône, hij heeft ook domeinen in Faugères (Domaine de Cottebrune) en Banyuls/Collioure (Domaine Madeloc). En ook die terroirs kent hij inmiddels door-en-door, resulterend in prachtige wijnen als Domaine Madeloc Collioure blanc Trémadoc 2012 ****, een assemblage van grenache gris, vermentino en roussanne.
(importeur: Rhône Value Wines, Pasteuning Wijn & Catering)
Meer informatie over Vignobles et Signatures vindt u op www.vsclub.com.
