archiveoverpeinzing

Mooi om te zien wat een nieuwsbericht over het mogelijk verbieden van vuurwerk allemaal kan losmaken. We zijn erg gehecht...

Nu de sneeuw valt en de kerstdagen naderen, is het weer tijd voor wat ik ‘nostalgische’ wijnen zou kunnen noemen. Wijnen van oudere jaren, die je met spanning openmaakt, in de hoop dat er nog iets moois onder de kurk zit. Met het panel hebben we altijd een jaardiner, waarin vaak heel oude flessen op tafel komen. Je weet van te voren dat er heel goede, maar ook mindere flessen bij zijn. Sommige wijnen doorstaan de tand des tijds niet.  Andere juist fantastisch. 

Terwijl ik de laatste hand leg aan de restaurantgids Grootspraak, is het altijd leuk en leerzaam eens te kijken naar ‘wat anderen er van vinden’. Wij doen het lekker op onze eigen manier, met de focus op de wijn en de wijnkaart, dus dat is per definitie anders. Voor de horeca is het rode bandengidsje nog altijd de ‘gouden standaard’. 

Zo, alle uitgaven voor december zijn af. Nogal een klus dit keer. Niet alleen de ‘gewone’ Perswijn, maar ook de koopgids en een Champagnesupplement. Waar ik overigens heel blij mee ben. Even een weekendje niks. Helaas, dat nu ook weer niet. Onze restaurantgids, Grootspraak, moet ook nog af. Ondertussen loert in mijn ooghoek een stapeltje nieuwe boeken naar me. Of we die nog even kunnen recenseren. Want wat moet er anders in de schoen of onder de kerstboom?

Onze panelproeverij werd onlangs afgesloten met een aantal zoete Bordeaux, waaronder een paar mooie Sauternes. Heerlijk om na afloop nog wat te nippen van deze zoete wijnen, om de tannine van de rode wijnen een beetje ‘weg te spoelen’. Wat opvalt is dat moderne Sauternes tegenwoordig zo puur en zuiver in zijn fruit is. Zeker in een mooie jaargang als 2013, waarin ook mooie zuren zitten en bitters van veel edele rotting. Dat was in het verleden wel anders.

In het weekend ga ik meestal even een stukje fietsen, maar dat zat er niet erg in deze keer. Elders vielen misschien minder buien, maar hier was het bar en boos. Het was leuker om de laatste hand te leggen aan het Champagne-supplement, dat we in december uitbrengen bij nummer 8 van Perswijn. Ik verheug me er nu al op.

Een heerlijk radioprogramma om in het weekend naar te luisteren is het theater van het sentiment, op radio 5. Ik weet het, dit is een programma met een onverbiddelijk hoog ‘ouwe lullen’- gehalte. Excuses voor m’n taalgebruik, maar anders kan ik het niet noemen. Het thema van het programma is de huidige datum, maar dan een jaar of dertig, veertig terug. Heerlijke oude muziek. De muziek uit je jeugd blijft je je leven lang bij, dat is nu eenmaal zo -dat is uit onderzoek ook gebleken. Hoe ‘fout’ de muziek ook kan zijn. Maar goed, over smaak valt niet te twisten.

Heerlijk zo’n weekend, met een uurtje extra. Het bevalt me prima. Dat zou elk weekend wel zo mogen zijn. Maar ja, één keer wintertijd is ook wel weer genoeg. Dat extra uurtje kon –heel saai- weer worden gewijd aan het in de steigers zetten van het laatste nummer van Perswijn van dit jaar.

In de Volkskrant van afgelopen zaterdag stond een interessant interview met Franklin Foer, de oudere broer van schrijver Jonathan Safran Foer, over de groeiende macht van de techbedrijven over ons leven. Hij beschrijft hoe het blad waar hij voor schreef, de New Republic, werd overgenomen door een 28-jarige internetmiljonair, een van de mede-oprichters van Facebook.