Nieuws

Symington neemt wijngaarden en installaties van Cockburn’s over
Weer een opmerkelijke deal rond de familie Symington, nu al eigenaar van een groot aantal fantastische wijngaarden in de portstreek, met bijbehorende prestigieuze porthuizen, als Dow’s, Graham’s, Warre’s, etc. Nu is de aankoop rond van de wijngaarden en productiefaciliteiten van –weer- een van oorsprong zo typisch Engels porthuis: Cockburn’s. In dit geval echter is de aard van de transactie niet dezelfde als voorheen. Waar de Symington’s steeds wijngaarden inlijfden voor hun eigen productie of huizen kochten om deze zelf op de markt te brengen, verandert Cockburn als merk niet van eigenaar.
Symington neemt wijngaarden en installaties van Cockburn’s over
Weer een opmerkelijke deal rond de familie Symington, nu al eigenaar van een groot aantal fantastische wijngaarden in de portstreek, met bijbehorende prestigieuze porthuizen, als Dow’s, Graham’s, Warre’s, etc. Nu is de aankoop rond van de wijngaarden en productiefaciliteiten van –weer- een van oorsprong zo typisch Engels porthuis: Cockburn’s. In dit geval echter is de aard van de transactie niet dezelfde als voorheen. Waar de Symington’s steeds wijngaarden inlijfden voor hun eigen productie of huizen kochten om deze zelf op de markt te brengen, verandert Cockburn als merk niet van eigenaar. Symington wordt daarmee volledig verantwoordelijk voor de productie van de ports van Cockburn’s, en ook de aanwezige portvoorraden zijn mede opgekocht. Maar de distributie blijft in handen van Beam Global, dat ook eigenaar blijft van het merk en ook de marketingstrategie zal blijven bepalen. Cockburn’s kan dus niet zomaar worden toegevoegd aan het eerdergenoemde rijtje huizen van Symington, in feite blijft de familie op de achtergrond na deze transactie. Het voordeel voor beide partijen lijkt wel duidelijk. Symington bereikt schaalvoordelen bij de productie en Beam krijgt kwaliteitsporst aangeleverd zonder zelf de zorgen te hebben over wijngaarden en productiefaciliteiten. Een win-win-situatie, zoals dat in moderne termen zo mooi heet.

Gisteren was ik op bezoek bij familie. Niet iedereen heeft de mogelijkheden om flessen wijn van vijf, vijftien of vijftig euro open te trekken, en dus was de keuze tussen Liebfraumilch in een melkpak van 1,49 euro de liter, of Kaapse Pracht; beide wijnen waren dus afkomstig van ‘tief discounter’ Aldi.
Ik voel mij in het leven nergens te goed voor, dus deed ik gewoon mee en koos voor de Liebfraumilch. Zuiver, fris, makkelijk zoetje, geen probleem. Mijn vrouw echter koos voor de droge witte wijn, ofwel de Kaapse Pracht. Dat had ze niet moeten doen. Laf, licht zoetje maar te weinig zuren ter compensatie, en ook niet helemaal zuiver.
Gisteren was ik op bezoek bij familie. Niet iedereen heeft de mogelijkheden om flessen wijn van vijf, vijftien of vijftig euro open te trekken, en dus was de keuze tussen Liebfraumilch in een melkpak van 1,49 euro de liter, of Kaapse Pracht; beide wijnen waren dus afkomstig van ‘tief discounter’ Aldi.
Ik voel mij in het leven nergens te goed voor, dus deed ik gewoon mee en koos voor de Liebfraumilch. Zuiver, fris, makkelijk zoetje, geen probleem. Mijn vrouw echter koos voor de droge witte wijn, ofwel de Kaapse Pracht. Dat had ze niet moeten doen. Laf, licht zoetje maar te weinig zuren ter compensatie, en ook niet helemaal zuiver. Wat mij niet verbaasde, daarom had ik ook de Liebfraumilch gekozen.

Velen kennen mij inmiddels als ‘Zuid Afrika hater’. En eigenlijk is dat onzin, want ik heb geen hekel aan het land, de mensen, of zelfs de wijnen. Waar ik echter wel een hekel aan heb is de kritiekloze manier waarop er met de Zuid Afrikaanse wijn wordt omgegaan in Nederland. Om te beginnen door de wijnhandel, en in het verlengde daarvan dus ook door de consument.
Alle goedkope rommel waarmee wij steeds maar weer worden lastig gevallen wordt goed gepraat met allerlei kul-argumenten. Zo moeten wij nu gaan geloven dat Zuid Afrika een ongekende variatie aan wijnen biedt, omdat er tenslotte ook 9643 verschillende botanische planten en bloemen rond de Kaap groeien. Kijk, zo lust ik er nog wel een paar. Of liever gezegd, zo lust ik er nog wel een paar absoluut niet. Net als in de meeste nieuwe wijnlanden, lijdt het Zuid Afrikaanse wijnaanbod nou net onder een enorm gebrek aan variatie; het is allemaal steeds maar weer hetzelfde, en wie het lukt om blind de gemiddelde Chardonnay uit Paarl te onderscheiden van een Chardonnay uit Casablanca Valley, of liever nog, uit Stellenbosch, is een hele knappe.

Het lijkt wel een geval van positieve discriminatie. Mochten we vroeger niets goeds zeggen van Zuid Afrika, nu mogen we er niets slechts meer van zeggen. Ik doe daar niet aan mee: ik vind de overgrote meerderheid van de wijnen matig tot slecht, en wat wel goed is, is net zo ‘te duur’ als alle echt goede wijnen in de wereld. En dat mijn zwager, en met hem menig ander, niet veel geld aan een fles wijn kan of wil uitgeven, is prima. Dat de handel daar dus op inspringt, ook prima. Maar laten we dan wel ophouden met onszelf en anderen van alles wijs te maken over de vermeende kwaliteiten van het spul. Tenslotte doen we dat met de goedkope maar technisch altijd correcte wijnen van onze geliefde oosterburen ook niet. Dat is schijnbaar net zo moeilijk voor een Nederlander als zeggen dat het Duitse elftal eigenlijk toch wel een stuk beter was dan het Nederlandse deze zomer……

Mosel-Saar-Ruwer wordt Mosel, QmP wordt PrädikatsweinDe Duitse regering heeft de afgelopen week twee maatregelen goedgekeurd die voor een behoorlijk ingrijpende verandering van de Duitse wijnetiketten zullen gaan zorgen. Wijnen uit het ‘Anbaugebiet’ Mosel-Saar-Ruwer zullen vanaf najaar 2007 alleen nog maar op de markt komen met de herkomstbenaming Mosel. Deze maatregel is genomen op verzoek van de overkoepelende brancheorganisatie van Mosel-Saar-Ruwer zelf.
Mosel-Saar-Ruwer wordt Mosel, QmP wordt Prädikatswein

De Duitse regering heeft de afgelopen week twee maatregelen goedgekeurd die voor een behoorlijk ingrijpende verandering van de Duitse wijnetiketten zullen gaan zorgen. Wijnen uit het ‘Anbaugebiet’ Mosel-Saar-Ruwer zullen vanaf najaar 2007 alleen nog maar op de markt komen met de herkomstbenaming Mosel. Deze maatregel is genomen op verzoek van de overkoepelende brancheorganisatie van Mosel-Saar-Ruwer zelf.
Tevens is besloten om op landelijk niveau de kwaliteitscategorie ‘Qualitätswein mit Prädikat’ (QmP) te veranderen in ‘Prädikatswein’. De status van de gewone Qualitätswein (QbA) blijft onveranderd.  Over de instelling van een eventueel Reinheitsgebot voor Prädikatsweine – in navolging van dat voor Duits bier – is (nog) geen beslissing genomen.

Wijn kopen is een altijd een zaak van vertrouwen geweest en zal dat ook altijd blijven. Ook J.P.M. Keuls was die mening in 1931 toegedaan. Het thema komt zelfs uitvoerig aan de orde in zijn Boek van den Wijn. Keuls begint zijn verhaal met de vraag te stellen die de titel van het hoofdstuk vormt: ‘Hoe koopt men wijn’ (zonder vraagteken!)
Ziet daar een vraag, die gemakkelijker is te stellen, dan te beantwooren, althans op volledige wijze. Men zal zeggen:”wijn koopen is een vertrouwenszaak, dus reken ik op de vakkennis en de eerlijkheid van mijn wijnhandelaar, die mij ongetwijfeld naar mijn smaak zal bedienen.”
Wijn kopen is een altijd een zaak van vertrouwen geweest en zal dat ook altijd blijven. Ook J.P.M. Keuls was die mening in 1931 toegedaan. Het thema komt zelfs uitvoerig aan de orde in zijn Boek van den Wijn. Keuls begint zijn verhaal met de vraag te stellen die de titel van het hoofdstuk vormt: ‘Hoe koopt men wijn’ (zonder vraagteken!)
Ziet daar een vraag, die gemakkelijker is te stellen, dan te beantwooren, althans op volledige wijze. Men zal zeggen:”wijn koopen is een vertrouwenszaak, dus reken ik op de vakkennis en de eerlijkheid van mijn wijnhandelaar, die mij ongetwijfeld naar mijn smaak zal bedienen.”

Kennis en eerlijkheid van de handelaar zijn echter niet genoeg. De klant moet van zichzelf wel een beetje weten wat hij wil. (Van vrouwen die wijn drinken en kopen had Keuls geen weet, wel van Engelsche sigaretten…)

Dan is er de kwestie van den persoonlijken smaak, de absoluut subjectieve en daardoor de meest moeilijke factor bij de beoordeling van wijnen door een niet-vakman. Die smaak kan beïnvloed worden door het al of niet geregeld drinken van het echt hollandsche bittertje, al is het ook volgens het recept van Bols: “iederen dag één glaasje”; ook door veel rooken, speciaal van Engelsche sigaretten, het geregeld gebruik van scherp prikkelende spijzen, alle factoren, die geleidelijk invloed zullen uitoefenen op onze smaakzenuwen en iemands “smaak” voor wijn zullen bepalen […].

Geld mag geen rol spelen…

[…] dat de prijs bij de keuze van wijn een ondergeschikte factor is, tenminste als men zich op dat pecuniaire standpunt vermag te stellen, maar zelfs, indien zulks niet het geval mocht zijn, dan nog zal nimmer de prijs van den wijn bij de keuze de hoofdfactor mogen zijn, waarmede wij willen zeggen, dat men in bepaalde gevallen meer gebaat is met een wijn van lager prijs, die in de omstandigheden past, dan met een duurdere, die geen bevrediging zou schenken. 

Keuls trekt een interessante vergelijking tussen wijnhandelaars en artsen. De befaamde uitspraak uit de Oudheid, “Raadpleeg Bacchus, de geneesheer” krijgt hier ineens een bijzondere betekenis!

Wil men […] vast houden aan het principe van de “vertrouwenszaak”, dan dient men aan den wijnkooper ook zijn volle vertrouwen te geven, zooals men dat doet aan een dokter, die zonder de noodige inlichtingen van den patient niet gemakkelijk een juiste diagnose kan stellen. Maar, de patient moet dan ook liefst weten, welke verschijnselen van belang zijn om door den arts te worden gekend en zoo moet op analoge wijze de amateur van wijnen aan zijn “dokter” weten mede te deelen, wat van belang is.

Huiswijn graag per vat tegelijk inslaan! En niet te jong drinken a.u.b.

Uit den aard der zaak zal het verbruik bij den geregelden drinker het grootst zijn en dit is een factor die hem in staat stelt voordeliger in te koopen dan zijn collega, die in de week water of bier en slechts Zondags wijn drinkt. Hij heeft er n.l. belang bij om “en gros” te koopen, d.w.z. per okshoofd (225 Liter of ongeveer 300 flesschen). Die wijn is dan jong en daardoor goedkoop, maar, aangezien hij liefst eerst moet worden gedronken na een à twee jaar fleschontwikkeling zal men altijd moeten zorgen bij het koopen de consumptie vooruit te zijn, zoodat het om die reden aanbeveling verdient de eerste maal meerdere okshoofden te koopen, waardoor men permanent de beschikking over voldoende belegen tafelwijn heeft.
De gelegenheidsdrinker zal echter aan zulke koopen veel te veel hebben en zal dus beter doen om uit de voorraden van een betrouwbare firma hier te lande belegen wijn te koopen, die natuurlijk relatief duurder is dan jonge wijn.  

Maar zie welk type wijnconsument er aan zit te komen…

Behalve de twee groepen van koopers, die wij tot nu toe als voorbeeld namen is er nog een groote en zeker niet onbelangrijker groep die echter veel moeilijker te bedienen is, n.l. de categorie van koopers bij kleine hoeveelheden die, om welke reden dan ook, niet meer in huis willen of kunnen hebben dan 12, 6 of zelfs enkele flesschen.

Uit den aard der zaak hebben zulke consumenten er alleen belang bij om belegen (!) wijnen te koopen voor onmiddellijke consumptie geschikt, maar de moeilijkheid bij hen schuilt daarin, dat maar zelden de wijn , op het moment dat hij wordt gedronken, in goede conditie zal zijn,tenzij volgens een bepaald voorschrift wordt gehandeld. Wij zullen straks zien waarom, doch willen hier slechts releveeren dat alle wijnen, om naar waarde te kunnen worden genoten, na te zijn vervoerd, eenigen tijd rust noodig hebben en deze rust kunne de koopers bij kleine hoeveelheden den wijn meestal niet geven om de eenvoudige reden, dat de tijd ervoor ontbreekt. 

Pleidooi voor geduld

Drinkt men dan een wijn, zelfs een superieuren, dan smaakt hij niet zooals het hoort, men proeft iets ruws, de vakman zegt: hij is niet glad, de afdronk is niet “fluweelig”. Alleen rust kan hier heil brengen en een ieder kan hetgeen wij schrijven controleeren door een flesch rooden wijn te proeven direct na het transport en eenige weken later; het verschil zal zeer merkbaar zijn.
Aan de hand hiervan zal men ook begrijpen, hoe ondankbaar het is om op het laatste oogenblik voor een dineetje, in de buurt een paar flesschen wijn te bestellen. Die wijn kan nooit in goede condietie zijn en de winkelier krijgt gewoonlijk de schuld., terwijl de fout ligtbij den kooper, die onvoldoende op de hoogte is. Wijn, althans roode wijn, is géén artikel om bij al te kleine hoeveelheden te worden gekocht, tenzij men, uitzonderingsgewijze, zóó weinig gebruikt, dat men de flesschen gelegenheid kan geven tot voldoende rust.

Leve de moderne techniek en de bijbehorende ISO-normen, zullen we dus maar zeggen. 

René van Heusden

In de Nederlandse finale van het Europese Concours voor Champagne Ambassadeurs staan dit jaar als kanperswijnen Cees van Casteren, Leonie Mooijekind en Ton Wortelboer.
Cees van Casteren, bij de editie van vorig jaar tweede, is freelance wijndocent en redacteur voor zijn eigen bedrijf Cees van Casteren Wine Consultancy. Leonie Mooijekind is wijndocent voor Stilla wijnopleidingen en mede-eigenaar van Restaurant Specktakel in Haarlem. Ton Wortelboer is docent gastronomie bij het ROC van Leiden en verzorgt proeverijen voor zijn bedrijf Procuwijs.
De drie wijndocenten zullen strijden om te titel ‘Champagne Ambassadeur 2006.
In de Nederlandse finale van het Europese Concours voor Champagne Ambassadeurs staan dit jaar als kanperswijnen Cees van Casteren, Leonie Mooijekind en Ton Wortelboer.
Cees van Casteren, bij de editie van vorig jaar tweede, is freelance wijndocent en redacteur voor zijn eigen bedrijf Cees van Casteren Wine Consultancy. Leonie Mooijekind is wijndocent voor Stilla wijnopleidingen en mede-eigenaar van Restaurant Specktakel in Haarlem. Ton Wortelboer is docent gastronomie bij het ROC van Leiden en verzorgt proeverijen voor zijn bedrijf Procuwijs.
De drie wijndocenten zullen strijden om te titel ‘Champagne Ambassadeur 2006.
De Nederlandse finale vindt plaats op 12 september aanstaande in The College Hotel in Amsterdam. De winnares van vorig jaar, Noële Ruitenberg, zit dit jaar in de jury samen met wijnschrijver Gert Crum, cursusleidster Ellen Dekkers van de Wijnacademie, oenologe Delphine Géraud van het CIVC en Stéphanie van Rantwijk namens het Champagne Informatie Centrum.
De winnaar zal een week naar de Champagnestreek gaan, waar op 19 oktober de Europese finale zal plaatsvinden.

Rosé voor regenachtige dagen
Rosé is een wijn van cliché’s. Het zou een wijn voor zomerdagen zijn en alleen geschikt om te nuttigen op het terras. Het zou geen serieuze wijn zijn. Ongetwijfeld zijn deze standaard-kwalificaties van toepassing op veel rosé, maar zeker niet op alle. En als de getalenteerde wijnmaker Dirk van der Niepoort een rosé maakt, dan kun je er al van uitgaan dat het geen ‘doetje’ is, maar een wijn met smaak en kracht. Een rosé die ook kan worden gedronken op regenachtige dagen. Kortom, een glas dat we de komende tijd goed kunnen gebruiken.
Rosé voor regenachtige dagen

Rosé is een wijn van cliché’s. Het zou een wijn voor zomerdagen zijn en alleen geschikt om te nuttigen op het terras. Het zou geen serieuze wijn zijn. Ongetwijfeld zijn deze standaard-kwalificaties van toepassing op veel rosé, maar zeker niet op alle. En als de getalenteerde wijnmaker Dirk van der Niepoort een rosé maakt, dan kun je er al van uitgaan dat het geen ‘doetje’ is, maar een wijn met smaak en kracht. Een rosé die ook kan worden gedronken op regenachtige dagen. Kortom, een glas dat we de komende tijd goed kunnen gebruiken.

Een van de meest gedurfde stappen die Niepoort heeft genomen sinds hij de leiding van het bedrijf overnam van zijn vader, is het verleggen van het accent van uitsluitend port-productie naar (ook) die van tafelwijnen. Inmiddels is hij een van de meest gerespecteerde makers van droge Douro, de appellation voor de droge wijnen afkomstig uit dezelfde streek als port. Voor deze rosé worden –niet vreemd- ook alleen maar druiven gebruikt die ook in port gaan: tinta amarela, tinta roriz, touriga franca en touriga nacional. Niet zo vreemd dus dat deze rosé een kracht en diepgang heeft die je van een rosé niet zou verwachten. De geur is licht kruidig, met wat kersen en aardbeien, een vleugje vanille door vatrijping, de smaak is krachtig en vol, met goede zuren en levendige bitters; een wijn die vraagt om bij het eten te worden geschonken.

Redoma Rosé 2005, Douro
Importeur: Horizon Wines, € 12,50 (te koop bij de betere wijnhandel)
info@horizonwines.nl; 036-5400708

Toegegeven, er was ooit een tijd, nog niet zo heel lang geleden, dat ‘wijnjournalistiek’ vooral bestond uit het aanzitten aan copieuze lunches en diners. Die tijd is helaas voorbij. Niet langer mag het eigen belang en welbevinden centraal bij de beroepsuitoefening, maar enkel nog het vermeende belang van de lezer of lezeres. Binnen de organisatie die verantwoordelijk is voor de publicatie van deze fijne site en van het prachtblad Perswijn heeft de Hoofdredacteur met zijn wetenschappelijk verantwoorde bêta-achtergrond zich opgeworpen als de ambitieuze Jonge Onderzoeker die met ware doodsverachting en zonder beschermende maskers ontplofbare spuitbussen met gas en andere verdachte wijnconserveringssystemen op hun (on)deugdelijkheid test. Voor u!
Toegegeven, er was ooit een tijd, nog niet zo heel lang geleden, dat ‘wijnjournalistiek’ vooral bestond uit het aanzitten aan copieuze lunches en diners. Die tijd is helaas voorbij. Niet langer mag het eigen belang en welbevinden centraal bij de beroepsuitoefening, maar enkel nog het vermeende belang van de lezer of lezeres. Binnen de organisatie die verantwoordelijk is voor de publicatie van deze fijne site en van het prachtblad Perswijn heeft de Hoofdredacteur met zijn wetenschappelijk verantwoorde bêta-achtergrond zich opgeworpen als de ambitieuze Jonge Onderzoeker die met ware doodsverachting en zonder beschermende maskers ontplofbare spuitbussen met gas en andere verdachte wijnconserveringssystemen op hun (on)deugdelijkheid test. Voor u!
Schrijver dezes, normaliter meer bedreven in fysieke vaardigheden als het voltooien van minimaal vier uur durende lunches en diners – zie boven – dan het succesvol aangaan van sportieve uitdagingen, wordt tegenwoordig echter regelmatig ‘uitgenodigd’ tot het ondergaan van proeven die weliswaar zijdelings met wijngenot te maken schijnen te hebben hebben, maar die evenzeer onder de noemer ‘thrill seeking’ vallen, zo niet meer. Zowas daar bijvoorbeeld die fameuze ‘bezichtiging’ van de Bremmer Calmont, de steilste wijngaard ter wereld. Die bezichtiging bleek uiteindelijk een overlevingstocht over een akelig smal én steil paadje. Uitgerekend na zo’n lange liquide lunch en zonder aangepast schoeisel en kleding. En dat allemaal om later de lofzang op die vermaledijde Moezel te kunnen zingen. Begin juli was het zo mogelijk een nog meer bijna-dood-ervaring in Bordeaux. In Côtes de Bourg, waar ze sinds kort van mening zijn dat je er zo leuk kunt fietsen. In zekere zin is dat nog waar ook, mits je van fietsen houdt, raad weet met een geaccidenteerd parcours én een rijwiel met deugdelijk functionerende remblokjes onder het achterwerk hebt. Dit was bij ondergetekende echter absoluut niet het geval. In drievoudig opzicht. Ongetwijfeld tot teleurstelling van velen hebben we echter ook deze beproeving weten te overleven.  
Al dat sportieve gedoe zakt echter volledig in het niet in vergelijking bij onze participerende wijnjournalistiek van afgelopen zaterdag, 5 augustus. Zoals? Meevaren op de boot van Castel en Gay.nl! Juist, bij de Canal Parade in het kader van de Gay Pride te Amsterdam. Uitgerekend de enige provinciaal binnen de redactie mocht zich daarvoor opofferen. En eindelijk eens met grote voldoening achteraf. Hoewel toegedaan Reviaan voel ik meer voor Béatrice Cointreau, Laurence Faller of de onvermijdelijke drs. Anneke Tot – die ook aan boord was! – dan voor al die Jongens die hun bleke achterwerk meenden te moeten vertonen. Maar wat een belevenis! Zo zeer zelfs dat ik en plein public enige glazen rosé van de sponsor genuttigd heb. En vooral ‘petflesjes’ met die rosé naar de mensen op de wal heb geworpen. Roséwerpen dus, een tak van sport die ik nog niet eerder beoefend had. Veel leuker om te doen dan al dat bergklimmen en – afdalen, dat wel! Hoef je het spul tenminste niet allemaal zelf op te drinken… De echte thrill was natuurlijk het even gedurfde als briljante marketingconcept. Chapeau om een Frans bedrijf als Castel zo gek te krijgen aan zo’n gewaagd evenement te laten deelnemen. Om nu zelf nog nog een ‘young urban dweller’ c.q. ‘trendy uitgaanstype’ te worden heb ik inmiddels teveel tegen, maar feest was het wel. Verdorie, daar gaat het toch om. Wijn moet fun zijn. En dat was het! Zo is participerende wijnjournalistiek voor de verandering eens wel leuk. 

René van Heusden (trendwatcher)

Na meer dan 40 jaar neemt Christian Pol Roger afscheid als boegbeeld van het champagnehuis Pol Roger om te gaan genieten van zijn pensioen. Mede dankzij zijn inzet is Pol Roger Champagne uitgegroeid tot een van de meest prestigieuze huizen in Epernay. Hij wordt opgevolgd door Laurent d’Harcourt, een man met ruime ervaring in de champagne-industrie.
Pol Roger Champagne dateert van 1849 en heeft sindsdien zijn familiekarakter intact weten te houden. Tegenwoordig is dat een zeldzaamheid in de Champagne.
Na meer dan 40 jaar neemt Christian Pol Roger afscheid als boegbeeld van het champagnehuis Pol Roger om te gaan genieten van zijn pensioen. Mede dankzij zijn inzet is Pol Roger Champagne uitgegroeid tot een van de meest prestigieuze huizen in Epernay. Hij wordt opgevolgd door Laurent d’Harcourt, een man met ruime ervaring in de champagne-industrie.
Pol Roger Champagne dateert van 1849 en heeft sindsdien zijn familiekarakter intact weten te houden. Tegenwoordig is dat een zeldzaamheid in de Champagne. De diepe kelders van het huis zijn maar liefst zeven kilometer lang en behoren met een temperatuur van 9 graden tot de koudste van de streek. Een andere kwaliteitsfactor is het uitgebreide bezit van eigen wijngaarden.
De champagnes van Pol Roger mogen zich verheugen in een warme belangstelling vanuit het verenigd Koninkrijk. Winston Churchill heeft zelfs zijn naam gegeven aan de prestigecuvée van het huis, en in januari 2004 kreeg Pol Roger het predikaat Hofleverancier van Koningin Elizabeth II. In Nederland wordt het vertegenwoordigd door Verbunt Wijnkopers.

Zakenman en financier François Pinault is sinds kort de nieuwe eigenaar van het domaine Engel in Vosne-Romanée. Pinault controleert warenhuisgroepen als La Redoute, Le Printemps en FNAC en staat te boek als een van de meest gefortuneerde personen in Frankrijk. Sinds 1993 mag hij zich kasteelheer noemen van premier cru Latour in Pauillac. Hij nam het wijngoed in Vosne over van Frédéric Engel, die het sinds de plotselinge dood van broer Philippe in mei vorig jaar alleen leidde. Domaine Engel heeft zes hectare eigen wijngaarden, waaronder percelen in crus als Clos Vougeot, Échézeaux en Grands Échézeaux.
Zakenman en financier François Pinault is sinds kort de nieuwe eigenaar van het domaine Engel in Vosne-Romanée. Pinault controleert warenhuisgroepen als La Redoute, Le Printemps en FNAC en staat te boek als een van de meest gefortuneerde personen in Frankrijk. Sinds 1993 mag hij zich kasteelheer noemen van premier cru Latour in Pauillac. Hij nam het wijngoed in Vosne over van Frédéric Engel, die het sinds de plotselinge dood van broer Philippe in mei vorig jaar alleen leidde. Domaine Engel heeft zes hectare eigen wijngaarden, waaronder percelen in crus als Clos Vougeot, Échézeaux en Grands Échézeaux.

Nadat eerder dit jaar al delen van de Dourovallei en de Champagnestreek zware schade opliepen als gevolg van felle hagelstormen, heeft afgelopen week ook de Languedoc zijn portie gekregen. In de nacht van 28 op 29 juli werd daar de appellation Faugères door noodweer getroffen. Naar schatting 7 à 800 van de in totaal 2000 hectare wijngaarden zijn hierdoor volledig vernield. Ook gebouwen en materieel liepen de nodige schade op. Een en ander betekent dat het oogstvolume dit jaar een stuk lager zal uitvallen dan normaal. Witte Faugères, nog maar sinds twee jaar AOC, zal zelfs vrijwel helemaal niet geproduceerd kunnen worden.
Nadat eerder dit jaar al delen van de Dourovallei en de Champagnestreek zware schade opliepen als gevolg van felle hagelstormen, heeft afgelopen week ook de Languedoc zijn portie gekregen. In de nacht van 28 op 29 juli werd daar de appellation Faugères door noodweer getroffen. Naar schatting 7 à 800 van de in totaal 2000 hectare wijngaarden zijn hierdoor volledig vernield. Ook gebouwen en materieel liepen de nodige schade op. Een en ander betekent dat het oogstvolume dit jaar een stuk lager zal uitvallen dan normaal. Witte Faugères, nog maar sinds twee jaar AOC, zal zelfs vrijwel helemaal niet geproduceerd kunnen worden.