Geproefd & Beoordeeld

De wijnstreek Rueda heeft een sterke band met Nederland. Ons land was afgelopen jaar weer de grootste markt voor deze witte wijn uit Castilla y León. Nederlandse wijndrinkers houden blijkbaar van het droge, aromatische en licht fruitige karakter van deze wijnen. In Perswijn nummer 2 wordt de stand van zaken in Rueda uitvoerig besproken, hier vindt u de proefnotities behorend bij dit artikel.

Agricola Castellana

Cuatro Rayas, Centenarios, Verdejo 2013 ****(*)

perzik en sap, mooie vulling en diepgang, rond en smaakvol, goede zuren, nectarine

Vini Vivaldi

Cuatro Rayas, Verdejo Fermentado en Barrica, 2012 ****

ananas, toast en vanille, flink hout, redelijk geïntegreerd, rond, een bitter, aardig

Cuatro Rayas, Verdejo 2013 ****

bloemen, acacia, stevig en sappig, duidelijke zuren en bitter, goed getypeerd

Cuatro Rayas, Sauvignon blanc 2013 ****

tropisch fruit, gemakkelijk en rond, niet bijzonder getypeerd, sauvignon, zacht

Qualyvines

Cuatro Rayas, Ecologico, Verdejo 2013 ***(*)

open, perzik en bloemen, zachte stijl, lichtvoetig, ongecompliceerd

Cuatro Rayas/rood, Ecologico, Tempranillo 2013 ***(*)

kersen en bloemen, lichtvoetig rood, aardig fruit, wat zuren, moeilijk jaar

Visigodo, Verdejo 2013 ***

bloemen, anijs, lichtvoetig, wat bitter, technnisch in orde, maar geen diepte

Lidl

Visigodo, Sauvignon blanc 2013 ***

niet zoveel karakter, wat peer en kruisbes, slanke en lichte smaak

Lidl

Pampano, Verdejo 2013 ***

zoete stijl, heel plat en niet interessant, een zuurtje, maar vrij slank

Cava Barcelona

Dolce Bianco, Frizzante, Verdejo 2013, VdlT Castilla y León ***

lichtzoet met een licht bubbeltje, zacht en druivig, niet interessant

Castelo de Medina

Verdejo 2013 ****

grassige stijl, aromatisch, buxus, artisjok, kweepeer, smaakvol, tikje streng

Sauvignon blanc 2013 ****

kruisbessen, peer, sap, fijne zuren, kracht en structuur, balans, licht exotisch

Verdejo Vendimia Seleccionada, 2013 ****

peer en meloen, zacht en fijn, goede zuren, niet flauw, rijp en rijk, kweepeer, smaakvol

Diez Siglos de Verdejo

Verdejo 2013 ****

levendig, wit fruit, fris, goede zuren, mooi krachtig en sappig, smaakvol

Verdejo Fermentado en Barrica, 2012 ***(*)

veel hout en toast, stevige zuren, bitters, droge finale

Garciarévalo

Tres Olmos, 2013 ****

krachtig en sappig, peer en citrus, aromatisch, goede zuren, structuur, diepgang

Verdejo/viura 2013 ***(*)

fruit, eenvoudig, snoepjes, meloen, sappig, aardig

Hijos de Alberto Gutiérrez

De Alberto, Verdejo 2013 ****

smakelijk en levendig, niet te rijp, kracht, fijne zuren, balans, smaakvol, aromatisch

De Alberto Dorado, 2013 ****

wijn van solera, met palomino en verdejo, niet versterkt, maar de wijn verdampt in de solera, proeft als een droge oloroso, krachtig, noten, vijgen, veel zuren en veel smaak, licht zoet, blijft vrij droog

Herrero

Robert Vedel, Verdejo 2013 *****

licht exotisch, peer en gele pruimen, ingetogen, bloemen, krachtig smaakvol, rijp, mooie zuren, vleugje citrus, lengte

Robert Vedel, Verdejo 2012 ****(*)

peren en bloemen, kamperfoelie en mango, vrij gerijpt, boenwas, zuren, bitters, smaakvol

Erre, Verdejo 2013 ****(*)

gele pruimen en bloemen, verleidelijk, rijp, krachtig en sappig

Atino, Verdejo 2013 ****

aromatisch en open, appel en peer, vleugje citrus, lichtvoetig, opwekkend, smakelijk

Janine Vedel, Sauvignon blanc 2013 ****

vleugje asperge en buxus, kruisbessen, aangenaam sappig, droog, goede zuren, smakelijk

François Lurton

Campo Alegre, Verdejo 2013 ****(*)

rijp en vol, zacht en breed, met meloen, peer en appel, goede zuren, mooi gemaakt

Lurton, Hermanos, Verdejo 2013 ****

mooi rijp en sappig, lichtvoetig, peer, groene pruimen, smakelijk, uitgebalanceerd

Marqués de Riscal

Verdejo, Limousin Fermentado en Barrica 2012 ****

veel luxe hout, exotisch, meloen, perzik, goed glas, maar het hout blijft wat overdreven

Martinsancho

Verdejo 2013 ****

aangename mix van rijp en groen, levendig, appel en citrus, goede zuren

Matarromera

Seleccion Personal Carlos, Verdejo 2008 ****

ananas, toast en gele pruimen, boterig, exotisch, rijpe smaak, honing, abrikoos, beweegt niet zo

Emina, Sauvignon blanc 2013 ***(*)

exotisch, bloemen en perzik, kruisbessen, slank, duidelijke zuren, ongecompliceerd

Emina, Verdejo 2013 ***

vrij karakterloze verdejo helaas, wat zuurtjes, bitter, getypeerd

Menade

V3 Viñas Viejas Fermentado en Barrica, 2012 ***(*)

helemaal dichtgetimmerd met hout, bitter, zuren, houttannine

Mocén

Selección Especial, Verdejo 2013 ****

lichtvoetige stijl, puur, peer, meloen, perzik, druivig, vrij slank, wel opwekkend

Verdejo Fermentado en Barrica, 2011 ****

krachtige geur, ruim getoast, ananas, exotisch, open, krachtige smaak, hout domineert

Finca Montepedroso

2010 *****

breed en geurig, bijna getoast, weelderig, heerlijk rijp en verleidelijk, peer en meloen, fijne zuren, zacht en fraai

2011 ****

ingetogen, peer en een vleugje kweepeer, goede zuren en bitters, appel, vleugje citrus, smakelijk en sappig, houdt zich goed, smaakvol

2012 ****(*)

bloemen, diepte en volheid, exotisch en breed, meloen, sappig en smakelijk, rondeur, rijp en zacht

2013 ****

krachtig en exotisch, appel en peer, kweepeer, goede zuren, mooi droog, smaakvol, jeugdig nog

Naia

Fermentado en Barrica, 2011 *****

goed gemaakte houtcuvee, perzik, vanille, balans, peer, meloen, sap en fruit, goede zuren

2013 ****(*)

mooi glas, kracht en sap, vrij weelderig, peer en perzik, exotisch, rijpe en volle stijl

Pagos del Rey

Verdejo 2013 ****

netjes, zacht en sappig, vrij rijp, grapefruit, goede bitters

Palacio de Borneos

Verdejo 2013 ****

hint grassig, heel exotisch, perzik, sap, abrikoos, weelderig, lekker

Vendimia Seleccionada, 2010 ****

gerijpt, kweepeer, boenwas, rijpe stijl, dik en krachtig, ontwikkeld

José Pariente

Especial, 2012 *****

veel concentratie, diepgang, mooie zuren, op beton gemaakt, dus helemaal geen hout; prachtig

Sauvignon blanc 2013 ****

onderscheidt zich niet, open, wat groenigheid, buxus, grassig, tropisch fruit, aardig

Apasionado de Sauvignon blanc 2013 ****

heel grassig, licht zoet, goede zuren, waarschijnlijk een mix van rijp en niet zo rijp; aparte wijn

Pradorey

PR 3 barricas Fermentado en Barrica, Verdejo 2009 ***(*)

gerijpt en (te) veel hout, toast, boter, bitter, veel houttannine

Verdejo 2013 ****

ingetogen wit fruit, appel, peer en perzik, sap, lichtvoetig, ongecompliceerd

Protos

Verdejo 2013 ****

aromatisch, vleugje groenigheid, citrus, grapefruit, kweepeer, getypeerd, zuren en zuurtjes

Fermentado en Barrica, Verdejo 2013 ****

ruim getoast, ananas en perzik, rijp, botertje, gele pruimen en bloemen, kracht, smaakvol

Hosman Vins

Reina de Castilla

Verdejo 2013 ****

lichtvoetig en sappig, peer, citrus, ongecompliceerd, zacht, open

El Bufón, Verdejo 2013 ***(*)

open en elegant, sappig, wit fruit, peer, heel gemakkelijk, zacht, niet zoveel zuur

Jumbo

Javier Sanz

Verdejo, Fermentado en Barrica, 2011 ****(*)

ruim in zijn hout, maar ook peer, meloen, breed, sappig, perzik, lekker; een van de betere houtgerijpte wijnen

Verdejo 2013 ****

goed glas, balans tussen rijp en een vleugje groen, vol, fris sap, groene pruimen, stevig

Shaya

Habis Fermentado en Barrica, 2010 ****

ruim hout, boterig en breed, iets gerijpt, honing, perzik, wat bitters na

Verdejo 2013 ****

rijpe stijl, peer en perzik, nectarine, blijft fris, open, zacht, aangenaam

La Soterraña

Eresma, Verdejo Fermentado en Barrica 2013 *****

goed hout, mooi sap en fruit, peer en perzik, rijpe stijl, eindelijk een wijn met het hout in balans

Eresma, Verdejo 2013 ****(*)

heel elegant, breed en sappig, perzik en nectarine, wit fruit, mooi sap, krachtig

Torres

Selección, Verdeo, 2013 ****

uitstekende middenmoter, zacht en open, goede zuren, niet heel diep, lekker, goed getypeerd

Pago Traslagares

El Torreón, Verdejo 2013 ****

rijp en mollig, ananas, exotisch, krachtig, gele pruimen, uitgesproken zuren, lengte

Verdejo 2013 ***(*)

open, aangenaam munt en venkel, zuren, bitters, groenten, heel strak en appelig

Bodegas Val de Vid

Verdejo 2013 ****

vleugje citrus en hint groene aroma’s, tropisch fruit, perzik en bloemen, duidelijke zuren, fijn bittertje

2013 ****

bloemen en nectarine, grassig, acacia, citrus en grapefruit, droog en stevig, lekker lichtvoetig

Sligro

Rolland/Galarreta, Verdejo 2013 ****

krachtig en breed, minder zuren, rondeur, open, wel smakelijk, minder getypeerd rueda, wel een goed glas wit

Valdecuevas

Verdejo 2013 ****

bloemen en gele pruimen, groene appel en peper, stevige zuren en bitters, grapefruit, tikje droog en streng

Verdejo Fermentado en Barrica, 2013 ****

tja, hout is ‘subtiel’, maar onderweg raak je de verdejo toch kwijt, nieuw frans hout, vanille, toasting, houttannine en bitters

2012 ***(*)

aangenaam, licht gerijpt, zuren en grapefruit, citrus, appel, hint groen, vleugje peperig, droog, stevige zuren

Flor Innata, Verdejo 2013 ***(*)

ander label, met geselecteerde, aromatische gisten gemaakt, bloemen en nectarines, licht exotisch, iets meer snoep in de smaak, iets minder droog, aangenaam en soepel

Avelino Vegas

Montespina, Verdejo 2013 ****

exotisch, aromatisch, citrus en bloemen, gele pruimen, krachtig, zacht, fijne zuren, smaakvol

Circe, Verdejo 2013 ****

perzik en bloemen, zacht en gemakkelijk, met een klein beetje restsuiker, veel kracht, maar iets zoet

Montespina, Sauvignon blanc 2013 ***

bloemen, peer, exotisch, open, sappig, gemakkelijk, wat minder spannend

Sligro

Hermanos del Villar

Oro de Castilla, Verdejo 2013 ****

goed wit fruit, aromatisch, zacht en rijp, goede zuren, fijn citrus, balans, lekker

Oro de Castilla, Sauvignon blanc 2013 ****

aangenaam sauvignon, veel kruisbessen, witte asperges, peer en citrus, lekker

Na bijna een jaar goede ervaringen, vond Koninklijke Distilleerderij M. Dirkzwager BV het hoog tijd hun nieuwe Argentijnse wijnen aan de pers voor te stellen. Phebus is een bodega van de familie Fabre, van Bodegas Fabre, en maakt wijnen bedoeld voor een groot publiek. Geen grootspraak over terroirwijn in Mendoza dus, maar gewoon goede, commerciële wijnen. Ook die moeten er zijn.

Prestigieus terroir

Eigenaar en hoofd wijnmaker Hervé Joyaux Fabre stamt uit een familie van Bordeauxse wijnhandelaren. Begin jaren ’90 van de vorige eeuw raakte hij gefascineerd door Mendoza en met name door de kwaliteit van Malbec aldaar, zo anders dan die uit Bordeaux of Cahors. Hij wilde gaan investeren in Mendoza en besloot een eigen wijnmakerij te bouwen. Snel kwam daar een aantal hectare malbec bij in Vistalba, een prestigieus terroir binnen Mendoza’s traditionele topzone Luján de Cuyo. En niet zo maar wat wijngaarden, maar percelen aangeplant in 1908, die de basiskwaliteit leverden waarnaar Fabre op zoek was.Uitbreidingen volgden vlot, niet alleen naar hogere delen van Mendoza, zoals Valle de Uco, maar ook naar Patagonië. Daar in de Alto Valle del Río Negro waren ze een van de eerste grote investeerders van internationale komaf. De Fabres hebben tegenwoordig drie bodegas: Fabre-Montmayou, Viñalba en Phebus. Afgelopen donderdag 12 maart werden de wijnen die verschijnen onder het label Phebus, dat verwijst naar de zon, gepresenteerd. Op een heel fijne plek trouwens: restaurant Apicius in Bakkum.

Zomerse dorstlesser

De basiswijnen – allemaal varietal wines, dus gemaakt van een enkel druivenras – komen uit Mendoza en bestaan uit een Chardonnay, een Torrontés, een rosé en rode wijnen van cabernet sauvignon, syrah en natuurlijk malbec. De Torrontés*** is een prettig ingetogen versie van deze druif, die snel erg geparfumeerd (en wat ordinair) kan overkomen. De Chardonnay***(*), komend van grote hoogte in de Uco vallei, valt op door zijn goede, natuurlijke zuren. Het meest beviel me echter de Rosé ****, die opmerkelijk ‘Frans’ overkomt: bescheiden qua kleur, niet te snoeperig qua geur en goed droog qua smaak. Een prima zomerse dorstlesser.De rode wijnen op instapniveau – met prijzen van ± € 6,00 in de winkel – zijn uiteraard niet zo spannend voor de zeer verwende wijndrinker, maar wel zuiver, sappig en fris. Niet voor het eerst had ik op dit niveau een voorkeur voor de Cabernet Sauvignon***(*), een druif die al heel snel wijnen met karakter geeft.

Goede grip en lengte

Zoals het een Zuid-Amerikaans wijnbedrijf betaamt, is Reserva het niveau volgend op de varietal wines, bij Phebus Reservado genaamd. Uit Mendoza komen een Merlot Reservado***, een Cabernet Sauvignon Reservado**** en een Malbec Reservado***(*), die correct tot prima zijn voor hun winkelprijs van zo’n € 9,00.De voor mij interessantste wijnen waren de Reservados uit Patagonië, waarvan de prijzen ook nog onder €10,00 liggen. De Patagonia Cabernet Sauvignon Reservado 2012**** is meer ingetogen qua fruit dan die uit Mendoza en heeft een vrij klassieke geur, met wat grafiet, cederhout en een hint van munt. De wijn heeft goede grip, maar de tannine is gewoon heel anders dan in Mendoza; hij komt fijner over, net alsof deze minder drogend of rul is en wat meer bijdraagt aan de lengte van de wijn.

Mooi Malbec

U merkt het wellicht, het is lastig uit te leggen wat het precies is, maar anders is het zeker. Wie denkt dat malbec het niet doet in Patagonië, moet de Phebus Patagonia Malbec Reservado 2012****(*) eens proeven. Deze wijn zit heel goed in elkaar, met een goede basisstructuur (niet zwaar, maar wel vol) en is mooi ingetogen fruitig, aards, passend warm en lang. Voor mij de wijn van de proeverij. Uiteraard stond ook nog de ultra premium-wijn van Phebus op tafel, de Malbec Gran Reservado 2011****, uit Mendoza. Deze wijn bleek genoeg kracht en warmte te hebben om overeind te blijven die de decadent lekkere moelleux au chocolat ter afsluiting van de middag. De wijnen van Phebus worden geïmporteerd door Intercaves en zijn te koop bij vele slijters en wijnspeciaalzaken. Ook in de horeca komt u ze tegen, via Vos en Partners.

NB: de wijnen zijn beoordeeld op basis van sterren (* tot ****). Voor uitleg hieromtrent, klik hier.

Begin januari reisde hoofdredacteur Ronald de Groot voor de vierde keer naar Bordeaux om op initiatief van Bernard Burtschy (wijnschrijver voor Le Figaro / Avis Vin) de twee laatste gebottelde jaargangen van de Linkeroever te proeven. In dit artikel jaargang 2012.

Het artikel over Bordeaux 2011 en 2012 verscheen in Perswijn nummer 2 – 2015.

Klik hier om deze editie los te bestellen via de webshop.

Wijnen zijn geproefd in Bordeaux door Ronald de Groot. Lees hier de notities van 2011.

Begin januari reisde hoofdredacteur Ronald de Groot voor de vierde keer naar Bordeaux om op initiatief van Bernard Burtschy (wijnschrijver voor Le Figaro / Avis Vin) de twee laatste gebottelde jaargangen van de Linkeroever te proeven. Voor Perswijn is dit een mooie aanvulling op de primeurproeverijen.

De bezwaren tegen de primeurproeverijen zijn bekend. Ze zijn zo vroeg in het jaar, dat het moeilijk is de wijnen te beoordelen. En de monsters die er worden gepresenteerd, zijn niet altijd betrouwbaar. Het aandeel van de druiven in de uiteindelijke assemblage kan anders zijn dan en primeur, of de wijnen worden anders opgevoed dan voorzien, met een kortere of langere houtrijping. Erger nog: de wijnen worden soms expres ‘aangepast’ voor de primeurproeverijen.

Sowieso is het al een kunstgreep om de wijnen na een late oogst te prepareren voor de proeverijen eind maart, begin april. Het zijn vaak dan ook maar een paar vaten die voor dat doel ‘klaargestoomd’ worden. Perswijn blijft verslag doen van de primeurproeverijen, maar de proeverij in januari, op  is een nuttige aanvulling. Bij gebottelde flessen doen zich bovengenoemde problemen per definitie niet meer voor; er valt aan de wijnen niks meer te veranderen. Een hele geruststelling.

Wijnen zijn geproefd in Bordeaux door Ronald de Groot. Lees hier de notities van 2012.

Het artikel over Bordeaux 2011 en 2012 verscheen in Perswijn nummer 2 – 2015.

Klik hier om deze editie los te bestellen via de webshop.

Witte wijn heeft de reputatie er met het verstrijken van de jaren niet beter op te worden. Ook de wijnen uit de Muscadet ontkomen niet aan dit vooroordeel. Maar, er zijn uitzonderingen, vooral als het gaat om de wijn uit Côtes de Grandlieu. Het geheim? Hoe langer de wijnen op hun lie liggen, hoe beter ze in vorm komen én blijven, zelfs gedurende bijna twee decennia.
Dit was de uitkomst van een overzichtsproeverij van de Muscadets uit de Côtes de Grandlieu, tijdens de laatste editie van de Salon des Vins de Loire. Dit gebied, gelegen aan de zuidkant van Nantes, is de benjamin van de Muscadet AOP-familie, erkend sinds 1994. De veertig producenten aldaar hebben voor de twintigste verjaardag van de AOP een zeer veelbelovende millésime gebotteld. Voor deze gelegenheid werden de oudere jaargangen uit de kelder gehaald en blind geproefd.

Melon de bourgogne

Muscadet wordt gemaakt van melon de bourgogne. Deze druif werd in 1800 verdreven uit de Bourgogne, maar is nu hét succesnummer in de Muscadet, onder andere vanwege zijn resistentie tegen het koele klimaat van de Pays Nantais. De invloeden van de Atlantische Oceaan en het nabij gelegen meer van het gelijknamige natuurreservaat zorgen voor een bijzonder microklimaat in de Côtes de Grandlieu. In combinatie met de bodem, bestaande uit voornamelijk gesteente (micaschistes en gneiss), zorgt dit voor volle, ronde en uitgebalanceerde wijnen.

Domaine du Haut Bourg

Het grootste deel van de 10.000 hectoliter Muscadet die wordt geproduceerd in het gebied heeft tenminste één winter op hun gistbezinksel kunnen rijpen. Bij een van de best beoordeelde Muscadets is dat zelfs 120 maanden! Maar dan heb je ook iets bijzonders: de Muscadet uit 1997 van Domaine Haut du Bourg uit Bouaye is springlevend, mineraal en met een fantastische afdronk van gekonfijt fruit en een heel zacht romig botertje.

Het geheim van Nicolas Choblet (rechts op de foto), de verantwoordelijke wijnmaker: de wijnen gedurende vier tot tien jaar heel rustig laten rijpen in hermetisch gesloten tanks. Daarbij komt een fermentatiegas vrij dat de wijn een heel licht, nauwelijks merkbaar pareltje in de wijn geeft. Volgens hem is dit de reden dat de wijn haar jeugdigheid behoudt. De tanks liggen ondergronds, waardoor de temperatuur constant blijft. Omdat er geen zuurstof bij komt, treed er ook geen oxidatie op. De smaak wordt verrijkt door de lie, de oude gistcellen waarop de wijn jarenlang rijpt. Dit maakt het een fantastische plek voor wijn om heel mooi te ouderen.

Andere heel goed beoordeelde jaren van dit huis zijn 2009, 2006, 2002, 2003, 1998 en 1997. Ze zijn lastig te vinden, maar jaargang 2003 is in ieder geval wel te koop in Nederland.

 Van 2003 tot 2014

Het productieproces van Domaine du Haut Bourg is niet onbekend in de Côtes de Grandlieu, er zijn meer producenten die dit procedé toepassen. Ook jaargang 2003 van Domaine du Demi-Boeuf is uitzonderlijk levendig. Nu was 2003 ook wel een heel bijzonder jaar: het was bijzonder heet en droog, het fruit werd als vanzelf rijp. Met wijnen van een bijzonder uitgesproken kwaliteit tot gevolg. Voeg daar 32 maanden rijping aan toe en dan heb je écht iets moois in het glas.Vanzelfsprekend heeft 2014 een heel andere signatuur. Veel meer dan 2003 is deze jaargang heel getypeerd voor Muscadet. Het laat zien hoe we de betere Muscadets kennen: niks weinig smaak en hoge zuren, maar rank en strak droog, met kracht en concentratie. Uitspringers met een bijzondere stijl zijn de wijnen van Château de La Grange, met veel kracht en mineraliteit. Eric Chevalier van Domaine de l‘Aujardière maakt een meer bloemige stijl. Onafhankelijk wijnmaker Dominique Brossard uit St. Philbert de Grand Lieu zit er qua signatuur prachtig tussenin. Ze hebben één ding gemeen: het zijn dynamische wijnmakers met hart voor de zaak, en hun wijnen doen de slechte reputatie van Muscadet vergeten. Hoog tijd om Muscadet weer de eer te gunnen die haar toekomt!

Met dank aan: Vins du Val de Loire

Foto’s: Copyright InterLoire / P. Caharel

Domaine du Haut Bourg wordt geïmporteerd door Renalda & Swets Wijnimport

Champagne Bollinger – gesticht in 1829 en nog altijd volledig familiebezit – is een producent die buiten de basischampagne, die overigens veelbetekenend ook al Special Cuvée gedoopt is, eigenlijk louter prestigecuvées in het gamma heeft.

Want naast de Bollinger R.D. en de uiterst zeldzame Vieilles Vignes Françaises zijn ook de beide millésimés met de naam La Grande Année werkelijk prestigieuze champagnes. Nadat de nieuwe jaargang 2005 een week eerder in The Royal Opera House in Londen was gelanceerd, was Nederland op 24 februari als tweede aan de beurt om kennis te maken met deze wijn.

Eigen wijngaarden

Exportmanager Bastien Mariani en Denis Bunner, de assistent van chef de cave Gilles Descôtes, die Mathieu Kauffmann in 2013 opvolgde, waren speciaal naar Nederland gekomen om een toelichting te geven op de beide wijnen uit dit nieuwe oogstjaar. Dennis Bunner is oorspronkelijk afkomstig uit de Elzas en werkte een tijd lang voor het CIVC (Comité Interprofessionel du Vin de Champagne) alvorens twee jaar geleden bij Bollinger in dienst te treden.Bollinger heeft, in tegenstelling tot sommige andere Grandes Marques, een respectabel eigen wijngaardbezit van maar liefst 165 hectare. Deze wijngaarden zijn gemiddeld goed voor 60% van het geproduceerde volume. De rest van de benodigde druiven wordt aangekocht. Voor de basischampagne en de standaard rosé komt 50% van het druivenmateriaal uit eigen wijngaarden, bij de overige cuvées ligt dit percentage zelfs op 70%.

Pinot noir speelt de eerste viool bij het eigen wijngaardbezit. Maar liefst 60% van de eigen wijngaarden is met dit ras beplant – niet verwonderlijk natuurlijk voor een huis dat is gevestigd in Aÿ, de enige plaats met grand cru status in de Vallée de la Marne, die sinds mensenheugenis een grote reputatie geniet vanwege de kwaliteit van zijn pinot noir.

Uitdagend oogstjaar

De Champagne kende in 2005 een oogstjaar dat gerust uitdagend mag worden genoemd. Op een koel 2004 volgde in 2005 een groeiseizoen met temperaturen die boven het langjarig gemiddelde lagen. Het was ook droog, met minder regen dan gemiddeld. Kortom, een ronduit warm en droog oogstjaar, met werkelijk hete dagen in de maanden juni en juli. Augustus was wat somber en september startte met regen, waarbij het risico van botrytis op de loer lag, maar de maand eindigde droog en warm. De rijping verliep snel en dit alles resulteerde in een vroege oogst tussen 15 en 27 september van rijpe druiven met een hoog suikergehalte (goed voor ruim 10% alcohol) en een lage zuurgraad van ± 6,6 gram per liter.Denis Bunner gaf aan dat de oogst – in zijn optiek veroorzaakt door de opwarming van de aarde – tegenwoordig gemiddeld zo’n 10 dagen eerder plaats vindt dan in het verleden: rond 19 september in plaats van rond 29 september.

Blanc Brut 2005

Het motto bij het maken van de La Grande Année luidt: Het beste van een jaar in de puurste huisstijl van Bollinger.De La Grande Année Brut 2005 is een assemblage van 30% chardonnay en 70% pinot noir, afkomstig uit 13 verschillende gemeenten, waarvan 95% met de grand cru status en 5% premier cru. De pinot noir is voornamelijk afkomstig uit Aÿ en Verzenay, terwijl de chardonnay vooral uit Avize, Chouilly en Le Mesnil-sur-Oger komt.De fermentatie vond volledig plaats in oude houten vaten van 205, 225 en 410 liter. Bollinger heeft nog altijd een eigen kuiperij, waar een collectie van meer dan 3.500 oude(re) vaten in goede conditie wordt gehouden. Na botteling rijpt de wijn minstens zes jaar – dus minimaal twee maal zo lang als de minimaal verplichte rijpingsperiode voor een jaartalchampagne en bij Bollinger altijd op flessen afgesloten met natuurkurken in plaats van metalen kroonkurken – op de lie, waarna een handmatige remuage en dégorgement plaats vindt en de wijn zijn dosage krijgt. De dosage voor het oogstjaar 2005 bedraagt 6 gram per liter en de pH van de wijn is 3,12.

Dit alles levert een licht goudgele wijn op met een krachtige, uiterst vineuze geur van gedroogd fruit en een licht getoast briochekarakter. De smaak is romig en licht kruidig, met citrusfruit, vulling, rijkdom en rijpheid. De wijn heeft een lage zuurgraad en een mooi droge finale met een piepklein bittertje.

Rosé Brut 2005

La Grande Année Rosé 2005 is een assemblage van 28% chardonnay en 72% pinot noir, afkomstig uit dezelfde 13 verschillende grand cru en premier cru gemeenten als de witte versie. Ook de fermentatie en opvoeding van deze roséchampagne is komt overeen met de gelijknamige witte versie.

De lichtroze kleur ontstaat door de toevoeging tijdens de assemblage van 5% stille rode wijn van de pinot noir die volledig afkomstig is van een fameuze wijngaard in het dorp Aÿ, La Côte aux Enfants. De dosage bedraagt in dit geval 7 gram per liter en de pH 3,14.De wijn heeft een naar oranje neigende zalmroze kleur en een open, aromatische geur met florale tonen en een hint van bloedsinaasappel. De smaak is rond, sappig, geconcentreerd en vineus, met rood fruit en wat lichte kruidigheid – kaneel – die voor extra diepte zorgt. De zuurgraad is weer opvallend laag en de gastronomische wijn heeft een uitstekende lengte.

Voorkeur

Collega René van Heusden schreef in zijn onvolprezen rubriek Wine Society al: ‘La Grande Année 2005 in zowel de blanke als de rosé uitvoering glijdt makkelijk naar binnen vanwege de rijpe aard van het oogstjaar’. Een volslagen terechte constatering.Ondanks het feit dat de wijnen nog wel enige rijpingspotentie hebben en gerust enkele jaren de kelder in kunnen, zijn ze op het moment van hun release feitelijk al volledig op dronk. Persoonlijk prefereer ik in dit oogstjaar de roséchampagne boven zijn witte broer vanwege zijn aromatisch, vineus karakter en een surplus aan complexiteit.

Meesterlijk

Wijn Verlinden, de Nederlandse importeur van Bollinger, had als locatie voor de presentatie gekozen voor restaurant Ciel Bleu op de 23e etage van Hotel Okura in Amsterdam, waar een meesterlijk trio voor een al even meesterlijke lunch zorgde. De in alle opzichten fraaie gerechten uit de keuken van meesterkok Onno Kokmeijer werden aan tafel toegelicht door meestergastheer Pasquinel Kolk. En alhoewel wijnmeester Noël Vanwittenbergh ditmaal eens een keer in zijn eigen restaurant aan tafel zat en met het gezelschap mee lunchte, weerhielden die bijzondere omstandigheden hem er niet van de combinaties tussen wijnen en gerechten op zijn eigen unieke wijze van commentaar te voorzien.Het schenken moest hij deze middag echter noodgedwongen overlaten aan twee van zijn assistenten, Jop IJspeert en Wout Jans, die dat, onder het oog van de meester, met verve deden.Kortom, een middag volledig in overeenstemming met een van de door Champagne Bollinger gehanteerde slogans: Life can be perfect!…

Champagne Bollinger – www.champagne-bollinger.com

Importeur: Wijn Verlinden – www.wijnverlinden.nl

Tekst en foto’s: Frank Jacobs

Zijn Nederlandse sommeliers en restaurantbezoekers vervreemd geraakt van de grote Bordeauxwijnen? Afgaand op het sterk geslonken aandeel daarvan op wijnkaarten zou je het wel denken. Toch was het volle bak bij de door het Nederlands Gilde van Sommeliers in restaurant Bord’eau georganiseerde proeverij met wijnen van Château Palmer.

Na Château Margaux is Palmer, gelegen in Cantenac, het beroemdste wijngoed binnen de appellation Margaux en ondanks zijn officiële status van ‘slechts’ 3e cru classé in de classificatie van 1855, algemeen beschouwd als Super Second. Een château ook met een Nederlandse connectie via de familie Mähler-Besse, samen met de Engelse Sichels deels eigenaar ervan. Palmer heeft een wijngaardoppervlakte van 55 hectare en een gemiddelde jaarproductie van ongeveer 200.000 flessen. Dat het in 1855 als 3e cru geklasseerd werd en niet hoger, had alles te maken met de instabiele eigendomsverhoudingen in die periode als gevolg waarvan een deel van de beste wijngaarden verkocht waren. Nadien is de situatie weer rechtgezet, maar zoals bekend blijft de classificatie onwrikbaar.

Veel merlot

Anno 2015 is Palmer in zekere zin een buitenbeentje als het op de druivenrassen aankomt. De aanplant omvat namelijk het voor de Médoc ongebruikelijk hoge aandeel van bijna 50 procent merlot. Exportdirecteur Chris Myers spreekt van een, dankzij de cabernetbodem, ‘vrouwelijke’ merlot – in tegenstelling tot de krachtpatsermerlot van de Rechteroever – die op Palmer gewaardeerd wordt om het geven van vulling in het middenpalet van de smaak. In de assemblage zijn cabernet sauvignon en merlot doorgaans aan elkaar gewaagd. Van de cabernet franc als aanvullend ras is al in 1998 afscheid genomen, maar wel wordt petit verdot in kleine hoeveelheden gebruikt, meestal voor de grand vin, heel af en toe voor de basiswijn Alter Ego.

Twee wijnen

Palmer produceert behalve een anekdotisch beetje wit twee reguliere rode wijnen met de appellation Margaux en een half illegale vin de France volgens 19e-eeuws recept. Die reguliere rode zijn Alter Ego en Château Palmer. Alter Ego is een bewust geconcipieerd type wijn dat met de oogst 1998 voor het eerst werd uitgebracht. Het is nadrukkelijk geen deuxième vin zoals vroeger de Réserve du Général. Vormde die Réserve als vergaarbak van minder bruikbare restjes destijds hooguit 10 procent van de totale productie, voor Alter Ego is dat met jaarlijks 100.000 flessen 50 procent, net zo veel als voor de grand vin. Alter Ego is om zo te zeggen de ‘instapwijn’ van Palmer, bedoeld om vroeger te drinken dan die grand vin, tussen 2 en 10 jaar oud. Palmer zelf vraagt daarentegen al gauw een jaar of tien om helemaal op dronk te komen. Het verschil tussen beide zit hem in zaken als fruitselectie en een andere vinificatie. Lees: kortere inweking bij lagere temperatuur en een kortere vatlagering met een kleiner aandeel nieuw eikenhout. Wat dat laatste betreft, bij Alter Ego schommelt het aandeel nieuw hout tussen 20 en 40 procent, bij Palmer kan het oplopen tot 80 procent.

Biodynamisch

Het zal misschien even slikken zijn voor diegenen die er a priori niets van willen weten, maar de afgelopen jaren heeft Palmer geleidelijk aan de omschakeling gemaakt naar biodynamische teelt. In 2008 is daarmee begonnen met een eerste, experimentele hectare en sindsdien is geleidelijk aan de complete wijngaard onder biodynamisch beheer gekomen. In 2017 moet dat resulteren in het keurmerk van Demeter. Veel ruchtbaarheid geven ze daar er bij Palmer niet aan. De biodynamische werkwijze wordt immers gezien als een instrument, niet – zoals bij de collega’s van Pontet-Canet – als een geloofsregel. Ook wordt volgens Chris Myers de mogelijkheid opengehouden om, wanneer het in de wijngaard eens helemaal mis mocht dreigen te gaan, gebruik te maken van conventionele middelen. De ervaringen in het zwaar door botrytis geplaagde 2013 waren echter van dien aard, dat dit eerder een hypothetische optie is. Ploegen met paarden is er nog niet bij. Dat gebeurt gewoon met de tractor. Maar goed, daar staan dan weer 60 schapen en 3 koeien tegenover.

Puntjes op de i

De afgelopen jaren heeft Palmer in tal van opzichten de puntjes op de i gezet zonder in extremisme te vervallen. In 2013 moest bijvoorbeeld voor het eerst sinds 1994 weer eens gechaptaliseerd worden, ondanks een ver doorgevoerde precisiewijnbouw met het oog op optimaal rijp fruit per perceel. Het aantal individuele percelen is daarvoor fors uitgebreid, terwijl inmiddels ook proeven genomen worden met een zeer hoge plantdichtheid? Zeer hoog? Met 20.000 stokken per hectare in plaats van 10.000 is daar niets aan miszegd. Met het oog op optimale fruitkwaliteit is een machine voor optische selectie aangeschaft. Kosten: 140.000 euro. Goed nieuws voor mensen die problemen menen te hebben met zwavel. De hoeveelheid sulfiet in de wijnen van Palmer is structureel verlaagd van 110 mg/l tot 70 mg/l.

Proef op de som

Alter Ego 2009

Mooie, verzorgde wijn die zich kan meten met menige grand vin in de regionen van topcrus bourgeois of  bescheiden crus classés. Ondanks zijn jeugd al zeer genietbaar dankzij eigenschappen als elegantie (vooruit, bij Palmer mag die afgekloven term best nog wel een keertje vallen) en levendigheid. Frisheid, zwart fruit, fijne tannine, voldoende ontwikkeld, prima drinkbaar.

Alter Ego 2006

Als jaar duidelijk de mindere van 2009. Ruim voldoende, dat wel. Een wijn met een in zo ongeveer alle opzichten gemiddelde intensiteit. Duidelijk sporen van ontwikkeling in kleur en geur. Dropje, tikje boerse cabernettoets, stoffige en pittige tannine, minder rijpheid dan in 2009.

Historical 19th Century Blend  (2007) ***

Een curiosum, deze vin hermitagé. Geïnspireerd door wijnen uit de tweede helft van de 19e eeuw toen heel wat wijnen in Bordeaux ‘opgekrikt’ werden met een flinke scheut Hermitage. Met een productie die varieert van 200 tot 400 kisten per jaar is de Historical Blend vooral een hebbedingetje voor verzamelaars. De assemblage bevat 15% syrah van een wijngaard in Hermitage die als gerede wijn aangekocht wordt. De geproefde botteling was die uit 2007. Aangezien die als vin de table is uitgebracht, mocht dat oogstjaar niet op het etiket vermeld worden. Ook mocht en mag op het etiket nergens de suggestie van een château gewekt worden.De wijn zelf dan. Leuk om een keer geproefd te hebben, maar daar blijft het ook bij. Merkbare in vloed van de syrah in de kleur. In geur en smaak niet bijzonder, helemaal niet in vergelijking met Château Palmer 2007. Al wat ontwikkeld, tikje groen, pittig, mist wat fruit en complexiteit.

Château Palmer 2009 *****

Want wat een prachtwijn is dit. Gemaakt in een rijp jaar, maar met als handelsmerk niet zo zeer body als wel intensiteit en precisie. Ideale balans tussen puur fruit, superieure tannine en spanning verlenende zuren. In één woord: geweldig. Perfect geïntegreerde tannine en dito hout. Palmer in volle glorie, een wijn zoals die alleen in de Médoc gemaakt kan worden. Onbetwist mijn wijn van de dag.

Château Palmer 2007 ****

Lichter van structuur dan de intense 2009, maar niettemin een heel fraaie wijn die zich nu al probleemloos laat drinken. Eerder discrete aromatische expressie, slanke structuur, heel zuiver, uitgebalanceerd en verteerbaarheid. Wat men in Engeland zou betitelen als een excellent luncheon claret. Maar bij het diner mag ie ook.

Château Palmer 2006 ****-

Evenals bij de Alter Ego geproefd in directe vergelijking met 2009. Dat is een handicap, want 2006 had nu eenmaal niet de rijpheid en de nagenoeg perfecte balans van 2009. Hoekig en licht drogend door flink wat tannine zonder dat dit echt stoort. Fractie minder precisie in het fruit, maar nog altijd een goede wijn.

Château Palmer 2005 – ?

Volgens menig criticus (en aanbieder) zouden we over deze wijn juichend moeten doen wegens zijn vermeende grootheid. Bij herhaling zijn vergelijkingen gemaakt met legendarische jaargangen voor Palmer als 1945, 1961 en 1983. De eerlijkheid gebiedt alleen te zeggen dat daar op dit moment niet zo veel aanleiding toe is. Gestoofd in de neus, zwoel in aanzet, machtig, atypisch. Alsof je met een Parkeriaanse blockbuster uit de warme Nieuwe Wereld te maken hebt in plaats van een verfijnde Margaux. De hoeveelheid tannine, die zich pas in het tweede deel van de smaak doet gelden, is allesbehalve kinderachtig en laat zich letterlijk voelen. Geen gebrek aan kracht dus, maar waar is in vredesnaam de finesse? Mogelijk zit de wijn in een lastige fase van in zijn ontwikkeling. Laten we het hopen.

Château Palmer 2001 ***-

Voor mij de minste wijn van de dag binnen de reguliere serie. Geproefd in een rijtje met 2007 en 2005. Komt niet alleen na de heftige 2005 schraal en groen over, maar ook bij herhaaldelijk herproeven. Ontwikkeld, dun en zelfs een tikje wrang. Deze  boerse wijn heeft verdedigers, maar je kunt je afvragen wat ze bezielt. Ik respecteer hun mening, maar deel die niet. Al helemaal niet gelet op wat de twee jaar oudere 1999 wel te bieden heeft.

Château Palmer 1999 *****-

Met 1999 weer een Palmer in topvorm. Niet uit een vermeend legendarische jaar, maar wat een schoonheid. Puur, precies, weer zo’n wijn die zijn grootheid niet ontleent aan kracht, maar aan intensiteit, spanning en complexiteit. Op dronk, maar met volop rijpingspotentieel. Verrassend goed. Wat een magnifieke begeleider trouwens van een oer-19e-eeuws gerecht in een 21e-eeuwse interpretatie uit de keuken van chef Richard Oostenbrugge. Van de lièvre à la royale maakte die een sublieme poulet à la royale. Met de Palmer 1999 erbij classicisme in het kwadraat.

Château Palmer 1996 ****

Een situatie die vergelijkbaar is met 2009 versus 2006, waarbij 1996 zich net even wat slanker en strakker presenteert dan 1999. Op zichzelf echter een wijn die staat als een huis, volbloed Médoc. Net als 1999 sluit hij prachtig aan bij wat er, zoals hierboven beschreven, op het bord ligt.

Château Palmer 1976 – geen beoordeling

Door verzamelaar Allard Botenga meegebracht als aardigheidje, verdeeld over twee flessen. Opvallende flesvariatie tussen de botteling van Sichel en die van Mähler-Besse, meer gerelateerd aan de leeftijd dan aan de manier van bottelen. Als jaar is 1976, allesbehalve een groots of klassiek millésime, immers al geruime tijd over zijn hoogtepunt heen. En dus valt uit de mond van verdedigers van dergelijke te oude wijnen onvermijdelijk die dodelijke term ‘toch nog wel’ op te tekenen. Een fles dun, ziltig en dusdanig metalig dat je aan een fout denkt. De tweede fles heeft nog wel wat sporen van fruit, maar ook daarvoor geldt dat hij eigenlijk 20, 25 jaar geleden al gedronken moeten zijn. Ook Palmer heeft niet het eeuwige leven.

Toen Terry Peabody, een geslaagde Australische zakenman uit Brisbane, in de jaren negentig van de vorige eeuw eenmaal het besluit had genomen een wijnbedrijf te beginnen, ging hij op zoek naar een goede locatie. Zijn speurtocht leidde hem via Frankrijk, Amerika en uiteraard Australië uiteindelijk naar Nieuw-Zeeland. Naar Hawke’s Bay, aan de oostkust van het Noordereiland om precies te zijn.

Daar ontmoette hij in 1997 Steve Smith, een wijnbouwkundige die niet alleen kort daarvoor Master of Wine was geworden, maar op dat moment door het Britse wijnblad Decanter werd genoemd als een van de 50 meest invloedrijke personen in de wijnwereld voor het komende decennium.

Louter Single Vineyard

De twee mannen besloten samen te werken en namen van meet af aan een belangrijk principebesluit: ze wilden louter wijnen van individuele wijngaarden maken. Als eerste begon men met het selecteren van geschikte percelen in dit, geologisch gezien, jongste land van de wereld. Er werd een state of the art wijnkelder gebouwd, en er werden in een rap tempo wijngaarden aangekocht en beplant – geld speelde overduidelijk geen rol. De eerste eigen aanplant dateert van 1998, waarna in 1999 de eerste – zoals altijd voor een belangrijk deel handmatige – oogst en de botteling onder het label Craggy Range volgde.

Een ander besluit van de twee mannen was zich niet te focussen op één streek of één druivenras. Nee, zij wilden juist een collectie van druivenrassen afkomstig uit een collectie aan herkomstgebieden. Daarbij werd scherp gekeken welke herkomstgebieden wat betreft bodem en klimaat het meest geschikt waren voor welke druivenrassen. Blauwe druivenrassen als cabernet en syrah werden aangeplant in de wat warmere Gimblett Gravels regio, terwijl pinot noir en sauvignon blanc een plek vonden in het koelere Martinborough.

Diverse regio’s

Op dit moment bezit men wijngaarden in verschillende regio’s van Nieuw-Zeeland. In Hawke’s Bay is Craggy Range eigenaar van maar liefst ruim 100 hectare in de Gimblett Gravels Vineyard, een wijngaard met, zoals de naam al aangeeft, kiezel en (kalk)steen in de slechts 10.000 jaar oude bodem. In deze wat warmere regio staan chardonnay, syrah en de vijf Bordeauxrassen cabernet sauvignon, cabernet franc, merlot, malbec en petit verdot aangeplant. Hawke’s Bay is ook de feitelijke basis van het bedrijf. Hier, in het plaatsje Havelock North, zijn behalve de kelder ook de kantoren, het bezoekerscentrum en het restaurant gevestigd.In de, eveneens op het Noordereiland gelegen, koelere regio Martinborough bezit men bijna 100 hectare in de Te Muna Road Vineyard, waar rassen als sauvignon blanc, pinot noir, riesling, chardonnay, gewürztraminer en pinot gris staan aangeplant. Deze wijngaard bestaat uit twee duidelijk te onderscheiden gedeelten: het, zoals de naam al aangeeft, hoger gelegen, upper terrace met een 20.000 jaar oude steenachtige leembodem die zeer geschikt is voor pinot noir, en het veel jongere lower terrace met een alluviale bodem waarop de sauvignon blanc goed gedijt. Die sauvignon blanc is er dan ook aangeplant op 14 verschillende percelen die ook allemaal apart gevinifieerd worden, waarna er voor de uiteindelijke blend naar hartenlust met de diverse componenten ‘gespeeld’ kan worden.Daarnaast maakt chief winemaker Matt Stafford op het Zuidereiland, in Marlborough en Central Otago, ook nog wijn van enkele wijngaarden die worden geleased.

Op de vlucht

De Nederlandse importeur Oud Reuchlin & Boelen, die Craggy Range sinds kort vertegenwoordigd, haalde Terry Peabody onlangs naar ons land voor een introductie van zijn wijnen. Terry Peabody was in een opperbeste stemming vanwege het feit dat zijn Craggy Range door het Amerikaanse blad Wine Enthusiast was uitgeroepen tot ‘New World Winery of the Year’. En dit ondanks het feit dat hij New York eind januari halsoverkop had moeten ontvluchten vanwege de aangekondigde sneeuwstorm, nog voordat hij de prijs tijdens een feestelijk diner officieel in ontvangst had kunnen nemen. In een regenachtig Nederland proefden wij twee dagen later een zestal van zijn wijnen.De wijnen, waarbij mijn persoonlijke favorieten zijn voorzien van een ♥:

Sauvignon Blanc 2013, Te Muna Road Vineyard, Martinborough

Rendement 75 hl/ha; 15% handgeoogst; 85% ontsteeld, 15% hele trossen; combinatie van natuurlijke en gekweekte gist; 5 maanden rijping, deels op hout, waarvan 0% nieuw; pH 3.13; 13,1% alc.Lichtgeel; voor een Sauvignon Blanc uit Nieuw-Zeeland ingetogen van geur, fris, floraal, mooi wit fruit, citrus, gelukkig geen overdreven grassig karakter; sappige inzet, fris, goed in zijn fruit, iets rondeur met een mooi klein bittertje in de finale; halflang.

€ 15,85

Chardonnay 2012, Kidnappers Vineyard, Hawke’s Bay

Afkomstig van een wijngaard die wordt geleased, maar volledig door Craggy Range wordt beheerd en daardoor wordt behandeld als ware het een eigen wijngaard; rendement 52 hl/ha; 60% handgeoogst; 40% ontsteeld, 60% hele trossen; gekweekte gist; 9 maanden rijping op barriques van Frans eiken, waarvan 10% nieuw; pH 3.3; 12,12% alc.Lichtgeel; een open geur met een lichte houttoets, noten, kamperfoelie en wat citrusfruit; ronde smaakinzet, sappig, mooie zuren, frisse stijl, met elegantie naast wat boter, room en een vleugje hout; goede lengte.

€ 18,75

Pinot Noir 2012, Te Muna Road Vineyard, Martinborough

Rendement 34 hl/ha; 15 jaar oude stokken; 100% handgeoogst; 90% ontsteeld, 10% hele trossen; gekweekte gist; 10 maanden rijping op barriques van Frans eiken, waarvan 25% nieuw; pH 3.86; 12,8% alc.Helderrood; een ingetogen, maar karakteristiek pinotaroma dat zich opent in het glas; mooie slanke, elegante smaak, klein rood fruit, hout goed opgenomen, sappig kersenfruit, iets aardse toets; halflang.

€ 28,85

Pinot Noir ‘Aroha’ 2012, Te Muna Road Vineyard, Martinborough   ♥

Rendement 29 hl/ha; 100% handgeoogst; 70% ontsteeld, 30% hele trossen; natuurlijke gist; 10 maanden rijping op barriques van Frans eiken, waarvan 30% nieuw; pH 3.87; 12,9% alc.Iets dieper van kleur dan de vorige Pinot Noir; een in eerste instantie ingetogen geur van rood fruit en kruidig hout die zich echter meer en meer opent in het glas; een ronde, sappige smaakinzet, meer structuur, meer complexiteit, meer masculien en wat aardser van karakter dan de vorige wijn, rood kersenfruit, mooie bittertoets, hout goed geïntegreerd, bourgondisch van karakter; goede lengte.

€ 54,95

Syrah 2011, Gimblett Gravels Vineyard, Hawke’s Bay   ♥

Rendement 63 hl/ha; 40% handgeoogst; 100% ontsteeld; gekweekte gist; 17 maanden rijping op barriques van Frans eiken, waarvan 22% nieuw; pH 3.65; 12,5% alc.

Diepe kleur, nog wat jeugdig paars; ingetogen aroma van donker fruit dat zich na beluchting steeds meer opent; iets zwoele, zoete inzet, sappig, rond, mooi donker fruit, frisheid mede dankzij (evenals bij alle andere wijnen) een bescheiden alcoholpercentage, structuur en daarnaast ook voldoende elegantie, rijpe tannines; goede lengte.

€ 25,95

‘Sophia’ 2011, Gimblett Gravels Vineyard, Hawke’s Bay   ♥

Een assemblage van 60% merlot, 24% cabernet sauvignon, 14% cabernet franc en 2% petit verdot; rendement 45 hl/ha; 100% handgeoogst; 100% ontsteeld; gekweekte gist; 19 maanden rijping op barriques van Frans eiken, waarvan 37% nieuw; pH 3.72; 13,3% alc.Diep paarsrood; een ingetogen geur met donker cassisfruit; in de smaak chocolade naast een houttoets, een elegante, sappige structuur, licht getoast, nog aanwezige en proefbare tannines, een mooie frisheid en opnieuw een wijn die niet te zwoel en niet overdreven fruit gedreven is, ondanks de aanwezigheid van heerlijk vrolijk stemmend donker bessenfruit; goede lengte.

€ 49,95

Meer informatie:

Craggy Range – www.craggyrange.com

Oud Reuchlin & Boelen – www.orbwijn.nl

Zo’n dertig jaar geleden genoten de wijnen uit Dão al de nodige bekendheid, op een moment dat Portugal als land voor rode wijnen nog volledig buiten beeld was. Wel waren de wijnen nogal droog van karakter – érg droog zelfs. Maar inmiddels is het roer in Dão volledig om. De streek is gemoderniseerd en maakt aantrekkelijke wijnen waarin het fruit de eerste viool speelt, met touriga nacional als concertmeester.

Hieronder de proefnotities bij het artikel in Perswijn nummer 8:

Quinta dos Roques

Encruzado wit 2013 – 15 pnt

oranjebloesem, lichte toasting, licht exotisch, mooie smaak, krachtig, abrikozen, mooie zuren

Reserva 2011 – 16.5 pnt

field blend van oude stokken; krachtig en intens, bloemen en kersen, pruimen, rijp en breed, mooie zuren en tannine, heerlijke frisheid

Jaen 2011 – 16 pnt

bloemen, fijne zuren en elegantie, lichte stevigheid, heerlijk glas rood, verleiding, vanille, heerlijk

Touriga Nacional 2011 – 15.5 pnt

zwarte kersen en peper, krachtig, intens, vanille, koffie, chocola, vijgen, pruimen, goede tannine

Julia Kemper

Encruzado/malvasia wit 2013 – 15 pnt

bloemen, peer en appel, hazelnoten, gele pruimen, toasting, hint oxi gemaakt, goede zuren, droog

2009 – 16 pnt

modern, rijp fruit, zwarte bessen en een vleugje tijm, rozemarijn, kracht, mooie zuren, goede tannine

Touriga Nacional 2010 – 16 pnt

bloemen, vanille, zwarte kersen en pruimen, verleidelijk, goede zuren en tannine, rijp en aromatisch

Caminhos Cruzados

Titular wit, Encruzado/malvasia 2013 – 15 pnt

kamperfoelie, vanille, lichte toasting, gele pruimen, appel, peer, droge en zachte smaak, elegant

Titular, Encruzado 2013 – 15 pnt

krachtig, hout domineert niet, fijne zuren, appel, jeugdig en fris, krachtig, moet 3 tot 4 jaar rijpen

Titular Reserva, Tn/alf/troriz 2012 – 15.5 pnt

heerlijk fris en elegant, kersen en pruimen, zacht en romig, pruimen en vanille, fijne zuren, lekker

Titular, Touriga nacional 2012 – 15 pnt

hout domineert niet, frisheid, zoete kersen en cassis, fijne zuren, aangenaam, zachte tannine. Geïmporteerd door: Boomsma.

Casa de Mouraz

Geïmporteerd door: Vinoblesse

Encruzado wit 2012 – 14.5 pnt

acacia en honing, nectarines, krachtig, eigenzinnig en karaktervol, goede zuren en bitters, boenwas

Wit, 2012 – 15 pnt

een field blend, met onder andere encruzado, bical, etc.; mooi rijp en krachtig, gele pruimen, weelderig, ook fris, vleugje boenwas, smaakvol

Encruzado (wit) 2010 – 15.5 pnt

honing, bijenwas, noten, abrikozen, krachtig, goede zuren, heeft zelfs nog wat rijping nodig om te schitteren

Private Selection 2011 – 15.5 pnt

bijzondere wijn, viooltjes, kersen, pruimen, krachtige en elegante smaak, stevige zuren en tannine, field blend

2011 – 15 pnt

heerlijk fris en elegant, kersen en bloemen, zacht en rijp, fijne zuren, vleugje chocola, verleiding

Elfa 2010 – 15 pnt

speciaal glas, field blend van 30 verschillende druiven van 80 jaar oude wijngaard, niet gemakkelijk, breed, intens, kruidig, veel zuren en tannine, moet rijpen, de stinkerige geur is lastig…

Quinta do Perdigao

In 1997 gestart met eigen wijnen. 4000 flessen, van ongeveer 7 hectare wijngaarden. Meer dan 60% export naar Frankrijk en België.

Encruzado wit 2013 – 15 pnt

peer en een vleugje limoen, rijpe appel, mooi droog en sappig, strak, ook rondeur, bloemen, fraai

Reserva, 2006 – 15.5 pnt

mooi gerijpt, pruimen en specerijen, zuidelijk, laurier, zoethout, intens, vanille, kruidig en stevig

Alfrocheiro 2009 – 15.5 pnt

bloemen en kersen, viooltjes, aromatisch en expressief, opwekkend, fijne zuren, zachte tannine

Touriga Nacional 2009 – 15.5 pnt

pruimen en kersen, rijp en intens, zwarte bessen, vanille, bramen, rijpe tannine, blijft elegant, opwekkend

Ribeiro Santo, Touriga Nacional 2011 – 15.5 pnt

fris en elegant, bloemen, pruimen en kersen, vleugje chocola, zachte tannine, rijpe tannine, veel verleiding, spanning, fraai

Bella, Dom, 2010 – 15 pnt

kruiden en zwoelheid, kersen en pruimen, elegant, rijp gemaakt, zachte tannine, lichte stevigheid, modern, pepertje

Bella, Pinot noir 2012, VR Terras do Dao – 15 pnt

kersen en pruimen, tikje aan de stevige kant, warm en zwoel, goede tannine, smaakvol, niet de finesse van top pinot noir

Quinta da Bica

Reserva, 2005 – 15.5 pnt

warm en zwoel, breed en rijp, chocola, leer, tabak, pruimen en kruiden, stevige tannine, rustiek

Vinhas Velhas (50 jr), 2007 – 15 pnt

kruiden en pruimen, breed, leer en koffie, tikje rustiek, krentjes, zuren, tannine, klassieke dao; blend van meerdere rassen, waarschijnlijk een field blend

Casa de Santar

Geïmporteerd door: Les Généreux

Touriga Nacional 2010 – 15.5 pnt

klassieke stijl, mooi kruidig en zwoel, vanille, confiture, rijpe pruimen, goede tannine, hint slank in de finale, maar een mooi glas rood, tikje glad

Reserve 2013 – 15 pnt

bloemen, mooi zacht en open, licht vanille, gele pruimen, hout ook mooi op de achtergrond, fijne zuren, elegant, niet zwaar, opmerkelijk fris zelfs

Cabriz, Touriga Nacional 2010 – 15 pnt

zacht en verleidelijk, chocola, rijpe pruimen, krachtig, ook tannine, elegantie, mooi glas, balans, zuren

Fonte de Gonçalvinho

Gonçalvinho: twaalf hectare wijngaarden; ook hier encruzado om lang te rijpen, voor zo’n 5 tot 6 jaar. De in druiven worden geoogst in de loop van september, op zo’n 13, 13,5%, met genoeg zuren.

Encruzado/malvasia 2013 – 15 pnt

krachtig en breed, acacia, peer en appel, mooi vol, goede zuren, opwekkend, droog, klassiek

Inconnu 2010 – 15.5 pnt

naar de overrijpe kant, pruimen en krentjes, warm en vol, intens, stevige tannine, smaakvol

Touriga Nacional 2010 – 15 pnt

kersen en bloemen, zwarte kersen, elegant, klassiek, goede zuren en tannine, tikje streng

Quinta da Nespereira

Vineaticu, Encruzado wit 2013 – 15 pnt

mooie geur, gerijpt op barriques, bloemen, vanille, rijpe peer, fijne zuren, iets minder strak dan de meeste

Vineaticu Reserva, 2011 – 15 pnt

mooie geur, intens, bloemen, kersen en rijpe pruimen, zachte en verleidelijke smaak, geholpen door het jaar, fijne tannine, wel stevigheid, blijft dao, opwekkend, diepgang

Dit jaar had ik voor de tweede keer het genoegen aanwezig te mogen zijn bij een proeverij van de Commanderie de Bordeaux aux Pays-Bas. Als locatie voor de jaarlijkse proeverij, die ditmaal in het teken stond van de appellation Saint-Estèphe, diende de residentie van de Franse ambassadeur in Den Haag.

Een stijlvolle locatie, zij het wel met een al vele jaren hardnekkig manco: de volstrekt ondermaatse kwaliteit van het glaswerk. Eigenlijk is dat een schande. Want zeg nu zelf, een grand vin uit la Grande Nation verdient toch zeker een grand verre? Zeker wanneer die wijn uit een allesbehalve kinderachtige gemeenteappellation in de Médoc komt.

Saint-Estèphe

Saint-Estèphe is de noordelijkste van de vier grote gemeenteappellations in de Médoc, d.w.z. gemeenteappellations met crus classes binnen hun grenzen. Binnen de hiërarchie van die vier staat het op de laatste plaats, na Pauillac, Saint-Julien en Margaux. Het heeft van die vier nu eenmaal de minste crus classés, vijf in totaal. Dat is simpelweg een kwestie van een weliswaar goed, maar op de meeste plaatsen net niet excellent terroir wegens soms wat te rijke kleibodems. Net niet de top binnen de stellaire context van de Médoc. De grootste uitdaging voor producenten was, is en blijft tanninebeheersing. Harde tannine van de rustieke soort was ooit het zogenaamd ‘typische’ handelsmerk van de appellation, maar dat is in hoge mate onzin. Dat had en heeft namelijk minstens zo veel met dubieus wijngaardbeheer en dito keldertechniek te maken als met de invloed van de bodem.

Gentrificatie

Saint-Estèphe dus, waar de meeste producenten zich nog steeds als vignerons beschouwen en niet als grands seigneurs. Hoewel, het grote geld heeft zich ook daar inmiddels wel doen gelden, ongeacht of het nu om de Franse telecombroers Bouygues op Montrose gaat of de Vlaamse farmaceut Cardon op La Haye. Saint-Estèphe is vandaag de dag in dat opzicht een stuk minder ‘boers’ dan het ooit was. Voor een deel van de wijnen geldt dat gelukkig ook, zij het dat er voor andere nog wel enige ruimte voor verandering is. De meeste van de aanwezige producenten presenteerden hun jaargangen 2001, 2009 en 2011. Niet dat iedereen zich geroepen voelde om zich te voegen naar het format – Fransen zullen wel nooit begrijpen hoe belangrijk eendrachtig optreden is –, maar desondanks bood de proeverij een aardig inzicht in de sterke en minder sterke punten van de appellation. Châteaux staan genoemd in alfabetische volgorde.

Bel-Air Ortet

Direct de voor mij grootste revelatie van de hele proeverij. Moderne en met merkbaar veel zorg gemaakte boetiekwijn. Afkomstig van slechts 3,5 hectare wijngaard met kiezelbodem op de top van een croupe en met perfecte drainage. Assemblage van ongeveer gelijke delen cabernet en merlot met 12 maanden hout, waarvan een derde nieuw.

2010 – Ingetogen, concentratie, mooie balans tussen intens fruit en hout, fijne tannine, veel sap, veel lengte. Alleen nog wel even afblijven.

2011 – Al wat toegankelijker, ook hier sap, rondeur, diepte en mooi hout. Blijft dicht in de buurt van 2010. Verrassend!

Clauzet

Sinds 1997 eigendom van de Antwerpse (haven)baron Maurice Velge, door hem uitgebreid tot een oppervlakte 23 hectare. Omringd door louter beroemde buren, dus dat schept verplichtingen. Clauzet presteert zeker niet slecht, maar er zit wellicht toch nog wat meer in.

2001 – Ontwikkeld zoals alle wijnen uit 2001. Middelintens en afgerond met wat hartigheid en een zoetje.

2009 – Neus geeft zich nog niet helemaal – of speelt het beroerde glas een rol? –, soepele smaak, rood fruit, lichte tannine, best in orde maar wat gewoontjes.

2011 – Een tikje sauvage met onrijpe, rustieke tannine en een groene toets. Finesse komt er dus nogal bekaaid van af.

de Come

Evenals Clauzet sinds 1997 eigendom van Velge nadat het bijna verdwenen was. Bezit van 7 hectare dat volgens de eigenaar de meest vrouwelijke en meest op Saint-Julien lijkende wijn van Saint-Estèphe zou produceren. Een opvatting die op zijn zachtst gezegd enig inlevingsvermogen vraagt.

2001 – Voor de liefhebbers van wat wel eens ‘klassiek’ genoemd wordt (maar dat niet is!): licht, dun, drogend en wel erg bescheiden finesse.

2009 – Totaal anders, bijna exotisch ‘Chileens’ aroma, heftige smaak, nadrukkelijke concentratie (door overextractie?), markante tannine. Als dat maar goed gaat.

2011 – Vrij lichte en strakke wijn, wat ziltige neus, in de smaak salmiak, weinig fruit, drogende finale.

Cos Labory

Een van de twee crus classés op de proeverij. Naaste buur van Cos d’Estournel dat zich, net als Montrose en Calon-Ségur, natuurlijk veel te goed voelde om aanwezig te zijn. Kwalitatief ver van die andere Cos af, terwijl ook de vergelijking met diverse crus bourgeois twijfelachtig uitvalt.

2001 – Gerijpt, licht en wat boers. Niet bijzonder.

2009 – Beste van de drie geproefde jaren, maar daarom nog niet indrukwekkend.

Aardige vulling, maar vertoont al sporen van oxidatie. Laten we hopen dat het aan de fles lag. Al lijkt premature oxidatie ook in Bordeaux geen uitzondering.

2011 – Oei, wat is dit nu? Plantaardig, onrijp, op het weeë af.

Cossieu-Coutelin

Evenals Bel-Air Ortet een boetiekwijn uit de stal van Cheval Quancard met 3,3 hectare wijngaard. Assemblage van gemiddeld tweederde cabernet en een derde merlot met het nodige nieuwe hout bij de opvoeding.

2003 – Typisch 2003: rijp, ietwat gestoofd fruit, kruidigheid, beschaafde tannine, doorsnee complexiteit en lengte. Volledig op dronk. Correct.

2009 – In alle opzichten tamelijk geconcentreerd, maar wel soepel en sappig en met rijpe tannine. Goede wijn, representatief voor 2009, heeft als jaar meer te bieden dan 2003.

La Haye

Het nieuwe bezit van de in farmaceutica handlende Vlaming Chris Cardon (zie Perswijn 2014/ 6). Die had alleen de hand in de 2012.

2005 – Boerse wijn met volop peperige tannine en stevige bitters maar nauwelijks fruit. Ouderwets rustiek.

2009 – Beter in balans dan 2005, maar ook hier is de tannine nogal dominant en niet helemaal rijp.

2012 – Een wijn die overduidelijk met nieuw eikenhout in aanraking is geweest!

Erg jong ook nog, dus even afwachten of een en ander gaat versmelten. De lengte stemt alvast optimistisch.

Lafon-Rochet

Na Cos Labory de enige andere cru classé in Den Haag. En hé, dit is er een die wel wijnen maakt die naar meer smaken.

2001 – Vitaal, lekker rijp fruit, functioneel hout, de juiste aanwezigheid van tannine en een prima lengte. Beste 2001 van de proeverij!

2009 – Echt 2009: compact, door en door rijp, plezierige tannine, wel pittig maar niet drogend, uitstekende balans. Voor nu en later.

2011 – Een stapje terug lager op de ladder: onaf, matig fruit, wel straffe tanninebitters, groene toon, iets te overdadig geëxtraheerd?

Le Crock

Het blijft een wat rare naam. Als het nu een grappig bedoelde Australische merknaam was, tja, dan zou ik hem wel begrijpen. Maar in de Médoc? Krokodillen zwemmen bij mijn weten (nog) niet rond in de Gironde. Niet ter hoogte van Saint-Estèphe althans. En bij krokodillenvlees kun je beter een Australische Chardonnay drinken dan een Médoc. Dit echter terzijde. We hebben hier te maken met een van de bekendere namen in de rangen van de crus bourgeois. Betrouwbare wijnen van kiezelbodem met cabernet sauvignon als belangrijkste druif.

2001 – Volledig ontwikkeld, begint tertiaire trekjes te vertonen, aan de lichte kant en wat kort in afdronk.

2009 – Volbloed 2009: verleidelijk, vol en vlezig met volop rijp fruit, een solide tanninestructuur en lengte. Goed.

2012 – Gesloten, minder rijk dan 2009, eerder een middengewicht dan een zwaargewicht, balans in orde. Ruime voldoende.

Lilian Ladouys

Met 47 hectare wijngaard (verdeeld over 90 perceeltjes!) een van de grotere burgerchâteaux in Saint-Estèphe. Goede wijnen, voor ongeveer 60 procent gemaakt van cabernet sauvignon.

2009 – Rijpe en gerijpte wijn – vooral vergeleken met 2010 –, vol, rijk, prima tannine, goede lengte. Nu al aangenaam drinkbaar.

2010 – Middelintense geur, soepele smaakaanzet, goede vulling, toefje hout, stevige maar niet drogende tannine, bovengemiddelde lengte. Nog een stuk gereserveerder dan 2010.

2011 – Slank, aardig fruit, markante bitters, dipje in het midden, redelijke afdronk.

de Pez

Gevestigde naam uit de rangen van de crus bourgeois, te vinden in de buurtschap Pez. Een van de oudste bezittingen in Saint-Estèphe, sinds 1995 eigendom van Champagne Louis Roederer. Wijngaard op kiezelbodem van 38 hectare met bijna de helft merlot en cabernet sauvignon plus wat aanvulling.

2001 – Volledig ontwikkeld, lichtvoetige structuur maar uitgebalanceerd, kruidig dropje na.

2009 – Totaal anders, lijkt met zijn soepelheid en gulheid wel een merlotwijn (!) van de Rechteroever. Echte charmeur. Nu al heerlijk drinkbaar.

Phélan-Ségur

Château waar ik mooie persoonlijke herinneringen aan heb, maar dat de afgelopen jaren bepaald geen toonbeeld van consistentie is geweest. En dat is diplomatiek uitgedrukt. Ook de verkoop van niet minder dan 25 hectare wijngaard aan Montrose geeft nog steeds ernstig te denken. Maar niettemin.

2001 – Goede kleurdiepte, aardse geur, gerijpt, vrij slank, nogal boers accent. Niet langer meer laten liggen.

2009 – Oogstjaar 2009 ten voeten uit: door en door rijp, vlezig, tannine van de aangename soort, nog wat hout en vooral lekker.

2011 – Open, verleidelijk, gemiddelde vulling, vanilletoets, in balans, absoluut geslaagd voor het jaar.

Saint-Estèphe

Een naam die verplichtingen met zich meebrengt. Zou je zo zeggen. Alleen vallen de wijnen bar tegen. Is de vinification traditionnelle hier wellicht wat te traditioneel en/of is het terroir minder glorieus dan men zo graag wil doen geloven?

2009 – Weinig intensiteit en concentratie gelet op het jaar, terwijl het schort aan precisie. Grove tannine, bijna wrange finale, ouderwets in negatieve zin. Tegenvaller.

2011 – Min of meer een herhaling van zetten. Groen en tannineus, nee.

Ségur de Cabanac

Klein bezit van 7 hectare, eigendom van de familie Delon van Moulin de la Rose in Saint-Julien. Gedistingeerde wijnen van 60 procent cabernet en 40 procent merlot.

2001 – Mooi ontwikkeld, ronding, hartig dropje, aardige lengte.

2009 – Gesloten, concentratie, meer body, pittige tannine, grip, stijlvol. Nog wel even mee wachten.

2011 – Ook gesloten, aardse toets, hout, wat minder concentratie dan 2009, wel evenwichtig, eerder gereserveerd dan streng.

Tot besluit

De wijnen uit het vrij lichte jaar 2001 bleken vrijwel zonder uitzondering in het stadium te zijn waarin ze opgedronken moeten worden. Engelsen van de oude school zouden ze waarschijnlijk betitelen als luncheon clarets, en daar zit wel wat in. 2009 is een heel ander verhaal. Het is een heel rijp jaar, precies wat Saint-Estèphe nodig heeft met het oog op een aangename tanninestructuur. Een van de aanwezige producenten type omschreef het prachtig als een millésime de pâtisserie. De vergelijking met 2011 is leerzaam, omdat je daarbij goed merkt wat optimale rijpheid doet. Saint-Estèphe 2011, juist niet optimaal rijp, is daarom weinig homogeen, maar laat wel zien wie de echt goede producenten zijn.