De boekenreeks van de Zilveren lepel blijft groeien. Het origineel kwam voor het eerst uit in de jaren 50. In veel families gaat het kookboek generaties mee. Elke paar jaar komt er een herziene versie uit. Met deze nieuwe uitgave groeit het aantal lepels in de besteklade tot een ruim tiental. Ik zal niet zeggen dat er geen rek meer zit in het concept, maar bij sommige edities kun je je afvragen hoeveel ze nog toevoegen.
Er zijn weinig gerechten die je zo divers kunt interpreteren (en dus maken) als soep. Wat voor de een soep is, is voor de ander een stoofgerecht en voor een derde een verfrissende kom koude gazpacho. Daarnaast heeft soep ontelbare kwaliteiten. Het laat zich makkelijk in grote(re) hoeveelheden maken, vaak is het goed te bewaren of in te vriezen en er zijn weinig mensen die je niet blij maakt met een kom soep.
Een boek schrijven over het ontbijt doe je niet omdat het heel hard nodig is. Dat doe je vooral uit liefde. Mara heeft een uiteenlopende reeks boeken op haar naam staan. Haar studie Nederlands sloot ze af met een scriptie over kookboeken in Oorlogstijd. Vervolgens werkte ze voor onder andere Elle Eten, Delicious en Lekker. Daarnaast maakt ze boeken over bekende restaurants als de Supperclub, Pure C en Oud Sluis. Ze werkte ook veel samen met Sergio Herman, ze volgde hem onder andere een jaar lang voor haar boek ‘Desire’.
Wie is er tegenwoordig nog in staat en bereid om Duits te lezen? Waarom zou je eigenlijk Duits lezen, nu Engels heilig verklaard is als wereldtaal? Er zijn tal van goede redenen aan te voeren waarom beheersing van het Duits, net als trouwens van het Frans, nuttig is. Om nog te zwijgen van het verrijkende element daarvan.
Onno Kleyn is inmiddels bijna zestig jaar en ongeveer de helft daarvan schrijft hij over over culinaire zaken. De liefde voor eten zat er al vroeg in, als vijfjarige nodigde hij de halve familie al uit voor het eten. Een paar jaar later kreeg hij zijn eerste kookboek. Zijn eerste zelfgemaakte gerecht was een soort wentelteefje bestrooid met suiker en kaneel.
Eigenlijk is risotto gemaakt van zelf getrokken bouillon en op smaak gebracht met alleen boter en parmezaanse kaas al lekker genoeg. Comfort food pur sang! Maar de toevoegingen van pesto en de gevulde paddestoelen geven het gerecht wel een complexer en gevarieerder smaakpallet. De basilicum en knoflook geven een licht pittige groene smaak en de paddestoelen voegen een aardse smaak en een bittertje toe.
De mousse van geitenkaas is romig en fris, de toevoeging van honing geeft hem een zoetje. De caponata daarentegen is hartig door de olijf, kappertjes en knoflook, maar ook fris door de tomaat en bleekselderij. Het overheersende smaakpallet hier is fris en romig, met een zoetje. Een heerlijk klein gerecht voor een mooie dag in mei.
