Dinsdag 6 maart. Na drie dagen overgeven en hoge koorts is Adi weer terug in de wijnkelder. Het is al miserabel om ziek te zijn, voor een wijnmaker is ziek worden tijdens de oogst helemaal ellendig. Hij lijkt echter weer in goede vorm. Als ik wat beteutert naar de vele krenten kijk in de trossen chardonnay, merkt hij: “Dat is fenolische rijpheid, Cees”. Maar even later zegt hij iets serieuzer: “die krenten worden niet geperst, de pers gaat maar tot 1,8 bar, ze zullen er nog precies zo uitkomen als ze erin gaan.” Als ik later bij het verwijderen van de pulp in de pers kijk, heeft hij inderdaad volledig gelijk gehad. De krenten kan ik er nog helemaal intact uithalen en opeten.
Adi is weer beter
Dinsdag 6 maart. Na drie dagen overgeven en hoge koorts is Adi weer terug in de wijnkelder. Het is al miserabel om ziek te zijn, voor een wijnmaker is ziek worden tijdens de oogst helemaal ellendig. Hij lijkt echter weer in goede vorm. Als ik wat beteutert naar de vele krenten kijk in de trossen chardonnay, merkt hij: “Dat is fenolische rijpheid, Cees”. Maar even later zegt hij iets serieuzer: “die krenten worden niet geperst, de pers gaat maar tot 1,8 bar, ze zullen er nog precies zo uitkomen als ze erin gaan.” Als ik later bij het verwijderen van de pulp in de pers kijk, heeft hij inderdaad volledig gelijk gehad. De krenten kan ik er nog helemaal intact uithalen en opeten.
Vervolgens hebben we de chardonnay, viognier en roussanne in de ‘cold room’ geproefd. Allemaal fantastisch spul, zelfs de roussanne, al miste die misschien wat zuren. ‘s Ochtends vaten gestapeld voor Randolph in de vatenkelder. Lijkt simpel maar die krengen moeten echt heel precies gestapeld worden, met evenveel ruimte tussen de vaten en je moet goed uitkomen op het einde van de rij. Daarna een uur de crusher bedient. Enorm lawaai maakt dat ding maar de trossen verliezen alle steeltjes, blad en andere zaken die niet in de tank dienen te komen. De regen heft de cabernet sauvignon veel goed gedaan. De druiven zijn stevig en gezond en mooi rond, terwijl de pitjes helemaal bruin zijn en de schillen mooi zacht van smaak.
Tijdens de lunch hebben we een Master of Wine theoriesessie gehouden. Het is geweldig om mijn Master of Wine examenvragen af te kunnen vuren op ervaren lieden als Randolph en Luke; ik krijg in korte tijd ontzettend veel praktische antwoorden. Daar kan ik wat mee.
De volgende dag belt Adi op: hij is ineens weer zieker geworden dan hij ooit is geweest. Het Rustenberg team is echter volledig op elkaar ingespeeld.
De Biecht
Een biecht lucht op zoals de Katholieken onder ons weten. Gisteren –woensdag 7 maart-leende ik het ‘bakkie’ (een gloednieuwe witte Toyota pickup) van assistent-wijnmaker Randolph. Daarmee reed ik met Sophie naar het nabijgelegen restaurant Tokara, enkele kilometers om de hoek van Rustenberg. Het is zelfs dermate dichtbij dat de wijngaarden van Tokara direct grenzen aan die (Wagga) van Rustenberg. Het restaurant heeft een groot terras met een groots uitzicht, de keuken is eigentijds Zuid-Afrikaans en de service uitstekend. Verder heeft men een goede wijnkaart. Toen we om 23.00u het restaurant verlieten, en ik de pickup uit de nauwe parkeerplek draaide, was ik vooral gericht op wat er achter me gebeurde. Zo’n pickup is een heel gevaarte en ik wilde zeker niks raken. De boom aan de linker voorkant van de auto had ik echter niet gezien. Enkele seconden later zat er een lelijke deuk in Randolphs nieuwe auto. Shame on me.
Verder was gisteren een geweldige dag: ik heb pumpovers gedaan, rack & return, vaten gevuld, vaten geschilderd en Nico Walters, de wijnbouwkundige van Rustenberg, een ochtend vergezeld. Ook heb ik een Master of Wine stijl proeverij georganiseerd met vijf syrahs/shiraz. Daaronder Chateau Raspail (Gigondas), Falernia Alta Tierra Syrah (Elqui, Chili), Eileen Hardy (South Australia), Brampton Shiraz en L’Esprit de Fontcaude (een cru uit de Languedoc-Roussillon). Hoewel alleen Jerome de derde wijn inderdaad herkende als Brampton, was er wel een soort consensus dat het samen met Eileen Hardy de beste wijn was. (Brampton is echter veel goedkoper dan alle andere wijnen die ter tafel stonden –voor Shiraz liefhebbers dus een aanrader!). Mijn enige commentaar op de Brampton Shiraz 2005 was dat hij nog veel te jong is; in anderhalf tot 2 jaar zal de wijn zich nog veel beter presenteren, terwijl hij nog zeker een jaar of 6 tot 8 kelderpotentieel heeft.
Gisteren met Randolph, Luke, Unatie en John de wijngaarden in geweest om de rijpheid van de cabernet druiven in Wagga te beoordelen. Heerlijk zachte, rijpe schil en lichtbruine pitten. Verleidelijk zoet. Helemaal rijp. Onderaan de hellingen waren de druiven duidelijk minder onder stress en ook minder rijp. Randolph besloot daarop de bovenste helft van Wagga apart te analyseren en daarop om de bovenste helft wel te oogsten maar de onderste helft nog niet.
Met Nico Walters door zijn computerprogramma gelopen dat per perceel de noodzaak van irrigatie aangeeft. Men heeft een kleine vijftig meters in de grond die continu aangeven wat de luchtvochtigheid is, het bodemtype, de vochtigheid van de bodem, de temperatuur en uiteindelijk het stressniveau van de wijnstokken. Men heeft maximumwaarden gedefinieerd en minimumwaarden (per druivenras, per individueel wijngaardperceel). Mocht een plant onder de minimumwaarden komen, wordt er afhankelijk van het tijdstip in de groei of rijping, besloten tot irrigatie. Aangezien het echter eergisteren flink geplensd heeft in Stellenbosch waren we in korte tijd door alle blocks gelopen: geen irrigatie benodigd, de meeste stressniveaus waren prima. In de meeste gevallen was het ook nog duidelijk dat er enkele dagen langer gewacht moest worden voordat er verder geoogst kan worden. Op Wagga dus na, die later vanmiddag of morgenvroeg binnen zal komen.
Oogst rode wijn is nu ongeveer halverwege. De eerste resultaten zijn goed. Het fruit is rijp en gezond, zonder enige rot of andere problemen. Ik heb de indruk dat de regen de cabernet sauvignon goed heeft gedaan. Mede dankzij een paar koelere dagen (en de regen zelf natuurlijk) zijn de wijnstokken minder gestresst.
Volgens Luke –een Ier die na zijn studententijd in Kaapstad in Zuid-AFrika is blijven plakken en wel als wijnmaker- oogst men in Napa nog veel rijper (of moet ik zeggen ‘overrijper’?) dan hier in Zuid-Afrika. Hij kan het weten want hij heeft de afgelopen jaren Screaming Eagle gemaakt in Napa –niet de minste wijn- en overweegt nu zich daar permanent te gaan vestigen.
Inmiddels heb ik een getuigenverklaring gemaakt voor Randolphs verzekering en kopieen van mijn paspoort en rijbewijs bijgevoegd. Dat ik hem kan helpen het geld terug te krijgen van de verzekering, geeft me –naast de biecht uiteraard- weer een beter gevoel. Toch een Katholiek dus.
