Nieuws

Op woensdag 13 september treedt vanaf 16.00 uur een keur aan top wijnmakers uit Chili aan om een machtige serie Chileense toppers te presenteren. De proeverij maakt deel uit van de boekpresentatie van het nieuwe boek van Cees van Casteren: Paradiso. De nieuwe wijnen van Chili. De proeverij in Den Haag is deels mogelijk gemaakt door Wines of Chile.In het panel dat de wijnen gaat becommentariëren zitten de belangrijkste hedendaagse wijnmakers uit Chili, waaronder:
Op woensdag 13 september treedt vanaf 16.00 uur een keur aan top wijnmakers uit Chili aan om een machtige serie Chileense toppers te presenteren. De proeverij maakt deel uit van de boekpresentatie van het nieuwe boek van Cees van Casteren: Paradiso. De nieuwe wijnen van Chili. De proeverij in Den Haag is deels mogelijk gemaakt door Wines of Chile.

In het panel dat de wijnen gaat becommentariëren zitten de belangrijkste hedendaagse wijnmakers uit Chili, waaronder:

Sergio Cuadra (Caliterra)
Ana María Cumsille (Altaïr)
Matías Garcés Silva (Amayna)
Adolfo Hurtado (Cono Sur)
Alvaro Espinoza (Antiyal en Emiliana Organicó)
Jean-Pascal Lacaze (Quebrada de Macul)
Marco Puyo (San Pedro)
Ignacio Recabarren (Concha y Toro)

En wellicht ook nog de wijnmaker van Viña Carmen (María Pilar). Aurelio Montes was ook graag van de partij geweest maar hij was verhinderd door verplichtingen in de Verenigde Staten.
Naast deze wijnmakers zal Ricardo Letelier, de directeur van Wines of Chile, aanwezig zijn. De wijnen zijn ter beschikking gesteld door de individuele wijnhuizen en/of hun importeurs in Nederland.

Het voorlopige maar niet definitieve programma is:
1. Sauvignon Blanc -Garcés Silva –San Antonio
-Montes –Casablanca
-Torres -Curicó
2. Chardonnay  -Tabalí –Limarí
-Concha y Toro –Casablanca
-Sol de Sol -Malleco
3. Pinot Noir  -Cono Sur –Bío Bío & Casablanca
-Viña Leyda/Garcés Silva? –San Antonio
4. WoC Awards -Emiliana Organicó –Coyam 2001
-Falernia –Alta Tierra Syrah 2002
-Matetic –EQ Syrah 2004
5. Classic terroirs -Aconcagua: Seña & Don Maximiano (Errázuriz)
-Cachapoal: Terrunyo Carmenère (Concha y Toro), Altaïr
-Colchagua: Alturo (Casa Silva), Clos Apalta (Casa Lapostolle), Montes M (Montes), G (Emiliana Organicó), Le Dix (Los Vascos), Ninquén (MontGras)
-Maipo: Almaviva, Viñedo Chadwick, Casa Real (Santa Rita), Domus Aurea (Quebrada de Macul), Don Melchor (Concha y   Toro), Antiyal, Casa Real (Santa Rita), Carmen Gold Reserve (Carmen)
-Curicó: Cabo de Hornos (San Pedro), Conde de Superunda (Miquel Torres)

Toegang voor deze eenmalige proeverij is gratis voor de handel; er zijn ook enkele plaatsen beschikbaar voor geïnteresseerde consumenten. Toegang voor hen is €50. Opgeven aub via info@ceesvancasteren.com. De proeverij zal doorlopen tot 18.30 uur waarna een pisco sour receptie plaatsvindt.

Winemakers’ Diner
Na de proeverij is er de mogelijkheid deel te nemen aan het Winemakers’ Diner. In aanwezigheid van Mrs. Cecilia Mackenna Echaurren, ambassadeur van Chili in Nederland en Ricardo Letelier zullen alle wijnmakers van de icoonproeverij samen met u in Restaurant Nhube (NH Hotel) aanschuiven voor een luxe driegangen diner. Genietend van de fantastische wijnen uit het langgerekte Zuid-Amerikaanse land kunt u in een ontspannen Chileense sfeer napraten over Chili en Chileense wijn.

De toegang voor het Winemakers’ Diner bedraagt €100 per persoon voor de handel en €125 voor consumenten. Inbegrepen zijn alle wijn en spijs, de borrel en een exemplaar van het boek Paradiso. Er zijn nog een beperkt aantal plaatsen beschikbaar. Bij interesse kunt u zich aanmelden bij Cees van Casteren (info@ceesvancasteren.com).

Zowel de proeverij als het Winemakers’ Diner vinden plaats in het NH Hotel aan het Prinses Margrietplantsoen in Den Haag, op loopafstand van Den Haag Centraal Station en met voldoende parkeergelegenheid, direct gelegen aan de A12:

NH Hotel Den Haag
Prinses Margriet Plantsoen 100
2595 BR Den Haag
Telefoon: 070-3812345

Houtsnippers? Een goede zaak: ik ben nogal een fan van Nieuwe Wereld wijnen, waar het gebruik van snippers (en staven en zelfs houtstof) al lang gebruikelijk is. Het geeft de consument wat hij wil, althans een deel van hen. Een beetje vanille smaak voor een lage prijs. Mijn persoonlijke smaak is vaak anders, je proeft snel of het vanille aroma afkomstig is van chips of echte vaten. Bij gebruik van chips staat de vanille smaak een beetje los van de wijnsmaak. En dan de kosten, het scheelt nogal, een echt nieuw fust of chips. Dat laatste is zo’n 500 keer goedkoper dan echte fursten.

DE STELLING Wij zijn nieuwsgierig naar uw mening! Daarom nodigen wij u uit om deel te nemen aan De Stelling. In elke Perswijn vindt u een aankondiging van de volgende stelling en een verslag rond de vorige stelling. U begrijpt toch dat de stelling niet onze mening is?! Wij beogen slechts gezamenlijk de geesten te slijpen en wensen u een knappe discussie. Mag ik u, ter bevordering van dat laatste, vragen om mijn beide pleiters te sparen en slechts hun argumenten aan te vallen of te verdedigen, ofwel nieuw licht op de zaak te schijnen. Noële Ruitenberg ****** De huidige Stelling is: ‘Houtsnippers is een goede zaak’ De pleiters: René van Heusden, redacteur Perswijn pleitte vorige maand nog voor de stelling ‘Rosé is geen serieuze wijn’. Ook nu nam hij de uitdaging aan en pleit wederom voor de stelling. Frank Smulders, directeur van Smulders Wijneducatie en Vinum, en nog immer onze enige Master of Wine in Nederland staat bekend om zijn kritische doch analytisch sterk onderbouwde betogen. Hem vroeg ik tegen de stelling te pleiten. Sluitdatum discussie: 5 september 2006 Bespreking in Perswijn: nummer 6 (oktober) Reacties kunnen naar: wijnpers@wijnpers.nl
Pleidooi tegen de stelling – Frank Smulders MW Persoonlijk heb ik de nodige twijfels bij het gebruiken van houtsnippers in wijn. Uiteraard begrijp ik de achterliggende gedachte wel dat producenten op deze manier een wijn wat extra smaak of complexiteit willen meegeven, en dat op een praktische en kostenbesparende wijze. En dat men dit in de nieuwe wereld doet, waar wijnen toch al snel lijden onder een gebrek aan smaak en complexiteit, is ook begrijpelijk. Dat dit nu in Europa ook gemeengoed dreigt te worden, vind ik echter bedenkelijk. Ten eerste gaat men met het gebruik van houtsnippers geheel voorbij aan de belangrijkste reden om wijn op hout te leggen, namelijk de ‘opvoeding’ van de wijn; door vatrijping krijgt de wijn een geleidelijke dosering van zuurstof, waardoor hij zich op een bepaalde manier ontwikkelt. Met snippers krijg je dit effect uiteraard niet. Waar ik me echter nog meer zorgen over maak, is de ruimte die het biedt aan bedrog. Door de jaren heen heb ik geleerd dat waar de wijnboer (die tenslotte ook maar een mens is) daar waar de mogelijkheid bestaat, snel in de verleiding kan worden gebracht de regels wat op te rekken. Ik ben er dan ook zeker van dat termen als Crianza, Riserva, of ‘vin elevé en barrique’ straks snel aan uitholling onderhevig zullen zijn. En als laatste dan nog een punt waar mijn liefhebbers-hart opspeelt: het veelvuldig gebruiken van houtsnippers leidt tot nog meer technisch correcte maar smakeloos saaie eenheidsworst. Nu al komen alle gisten, enzymen en melkzuurbacteriën uit de reageerbuis, nu nog de houtsaus erbij, en als volgende stap synthetische most, en The Coca Cola Company en Pepsico kunnen de zaak overnemen.	Pleidooi voor de stellig – René van Heusden Legalisering van het gebruik van houtsnippers is een goede zaak om diverse redenen: Niets nieuws onder de zon Sinds mensenheugenis zijn er zaken aan wijn toegevoegd om de smaak daarvan te corrigeren of te verrijken. De inventiviteit van de mensheid is daarbij bijzonder groot.gebleken. Honing, kruiden, krijt, roestig ijzer, oesterschalen, vlierbessen, rabarber, en in onze geciviliseerde tijd gecultiveerde gist-met-een-smaakje, enzymen, proteïnes enz. enz.. En natuurlijk suiker, geconcentreerde most, ascorbinezuren en tannines. Alles volstrekt legaal. Houtsnippers dus ook. Waarom moeilijk doen? Ook door gebruik te maken van te veel, te sterk gebrande nieuwe vaten worden al jaren lang op effect afgestemde ‘houtwijnen’ gemaakt waarbij aroma belangrijker lijkt dan structuur. Waarom omslachtig en duur doen als het makkelijk en goedkoop kan? Meer ‘vondsten’ binnen ieders handbereik Wijn is vooral illusie. Dus wat is er mooier dan consumenten die graag  ‘houtwijn’ drinken maar daar niet het volle pond voor wensen te betalen – barriques zijn nu eenmaal duur – een betaalbaar alternatief te bieden in de vorm van een met snippers gearomatiseerde wijn? Als het volk opium wil, waarom zou je dat als bedrijfsleven dan niet mogen bieden? Goed voor de werkgelegenheid Spindokters in kringen van PR en marketing krijgen de kans om hun medemens met nooit eerder geziene wijnverhalen te verblijden. Dit is gunstig voor de werkgelegenheid in beide branches. Wen dus maar vast aan het nieuws dat de oude Grieken en Romeinen, opgezadeld als die zaten met die vermaledijde amforen, reeds met houtsnippers geëxperimenteerd zouden hebben. Politiek verantwoord Zowel bij socialisten  – ‘elitaire’ wijn moet voor Jan Modaal toegankelijk zijn – als liberalen – leve de ‘vrije’ marktwerking zonder bedilzucht van de overheid – passen houtsnippers perfect binnen hun zogenaamde ideologie. En elitaire (wijn)conservatieven hebben weer iets om lekker tegen te zijn.  Eindelijk de ideale wijn! Wat gaat er boven een snippergeëikte Merlot rosé voor € 2,39? Dit is toch wat Nederland volgens zelfverklaarde ‘trendwatchers’ wil. Ergo…
	Reacties: Houtsnippers? Een goede zaak: ik ben nogal een fan van Nieuwe Wereld wijnen, waar het gebruik van snippers (en staven en zelfs houtstof) al lang gebruikelijk is. Het geeft de consument wat hij wil, althans een deel van hen. Een beetje vanille smaak voor een lage prijs. Mijn persoonlijke smaak is vaak anders, je proeft snel of het vanille aroma afkomstig is van chips of echte vaten. Bij gebruik van chips staat de vanille smaak een beetje los van de wijnsmaak. En dan de kosten, het scheelt nogal, een echt nieuw fust of chips. Dat laatste is zo’n 500 keer goedkoper dan echte fursten. Udo Göebel Een eenvoudig antwoord is op deze stelling niet te geven, omdat er verschillende invalshoeken zijn. Ik zelf ben een fervent tegenstander van houtwijnen. Niet omdat ik conservatief denk over wijn en wijnmaken, maar eenvoudigweg omdat dat houtextract mijn smaak niet. Mijn ervaring is dat de wijnen die extreem in of met hout zijn opgevoed, zelden hun balans hervinden en als dat dan al gebeurd, is dat pas op een leeftijd dat het gros der flessen al is geconsumeerd. Maar als anderen graag wat meer betalen omdat Robert Parker [een houtliefhebber] een paar punten meer geeft is dat niet mijn probleem. Iemand moet de volgzame massa tenslotte de weg wijzen. Zoals door René van Heusden gesteld, zijn er een aantal traditionele methoden om de smaak van de wijn te beïnvloeden. Verder ligt het nu eenmaal in de aard van de mens om de traditionele en “natuurlijke” processen te ontleden en vervolgens in laboratoriumachtige omstandigheden na te bootsen en mogelijk te “vervolmaken”. Dat we daardoor steeds meer eenvormige producten verkrijgen [het gaat dan niet alleen over wijn], wordt in het kader van de mondialisering als positief gezien. Men moet tenslotte mee met de vaart der volkeren en mogelijk kan men op die manier bij een breed en nieuw publiek de interesse wekken voor het product wijn. Ik verwacht dat de echte wijnliefhebber uiteindelijk terugkeert naar het meer ambachtelijke en mogelijk ouderwetse product, waarbij iedere fles wijn je kan verrassen met weer andere subtiele nuances. Dat is het wat wijn voor mij zo interessant maakt. Anders zou ik me kunnen beperken tot bier of cola, waarbij een lichte variatie in de smaak leidt een enorme terugroepactie en een economische schadepost.   Bert Roosendaal Eigenlijk maakt het me niets uit hoe de wijnmaker zijn product maakt. De meeste consumenten willen een goede wijn voor een lage prijs. En dan de opmerking dat “wij” alleen ambachtelijke wijnen willen drinken slaat een beetje de plank mis want waarom willen we wel zo’n ambachtelijke wijn drinken terwijl de rest van het voedsel allang niet meer ambachtelijk is. Op mijn biefstukje staat toch ook niet hoe ze daaraan komen (gelukkig maar?). Ik dacht eerst nog dat het gebruik van houtsnippers op het etiket zou moeten staan maar die gedachte heb ik laten varen. Er staat toch ook niet op of de wijn zijn leven begon in een Inoxtank of betonbak? Als al die informatie op het etiket moet dan kunnen we staks alleen nog Magnum’s kopen…. M.v.g, Robèrt Koopman

Het siert de verslaggever van Wijnplein dat die een poging ondernomen heeft de grove missers inzake Silvaner en Weisser Burgunder (zie bericht van 1 september op perswijn.nl) enigszins te corrigeren. De manier waarop deze cover up actie is gebeurd maakt de geloofwaardigheid van het verhaal er echter niet groter op. In tegendeel. Laten we even de versies van 28 augustus en die van 2 september met elkaar vergelijken. Op 28 augustus lazen we:
Het siert de verslaggever van Wijnplein dat die een poging ondernomen heeft de grove missers inzake Silvaner en Weisser Burgunder (zie bericht van 1 september op perswijn.nl) enigszins te corrigeren. De manier waarop deze cover up actie is gebeurd maakt de geloofwaardigheid van het verhaal er echter niet groter op. In tegendeel. Laten we even de versies van 28 augustus en die van 2 september met elkaar vergelijken.

Op 28 augustus lazen we:

“Na de indrukwekkende parade van Rieslings was het even wennen aan Silvaner en Weisser Burgunder. Het houtgebruik bij de Silvaner voegt vaak niet iets extra’s toe. Vaak wordt met verkeerd houtgebruik juist het tegenovergestelde bereikt: het fruit wordt weggedrukt en het hout blijft over. De Weisser Burgunder blijft de vineuze vreemde eend in de wereldbijt van Chardonnay. De wijn is vaak niet als Chardonnay te herkennen, heeft een geheel eigen expressie en typicitieit.”

En zo luidt de ‘verbeterde’ versie:

“Na de indrukwekkende parade van Rieslings was het even wennen aan Silvaner en Weisser Burgunder. Het houtgebruik bij de Silvaner voegt vaak niet iets extra’s toe. Vaak wordt met verkeerd houtgebruik juist het tegenovergestelde bereikt: het fruit wordt weggedrukt en het hout blijft over. De Weisser Burgunder blijft de vineuze vreemde eend in de wereldbijt van de franse wijn. De wijn is vaak niet als franse wijn te herkennen, heeft een geheel eigen expressie en typicitieit.”

Bij Wijnplein blijft Silvaner dus onverkort hout krijgen, terwijl dat toch echt niet het geval is. En dus ook niet te proeven valt, zelfs al zou je dat  nog zo graag willen. De Weisser Burgunder wordt nu terecht niet meer op één lijn gesteld met Chardonnay. Dat inzicht, al kwam het wat laat, valt hoe dan ook te prijzen. Maar nu wordt ‘Chardonnay’ ineens vervangen door de allermerkwaardigste term ‘franse (sic!) wijn’! En krijgt Duitse Weisser Burgunder het verwijt niet als Franse wijn herkenbaar te zijn!!
Notabene vanwege een geheel eigen expressie en typiciteit!!!
Tsja, eigen expressie heb je nu eenmaal wel eens. Zeker bij terroirwijnen  van Erste Lagen waar het allemaal om begonnen was. En dan zien we nog even af van de vraag hoe uniek ‘Frans’ Pinot Blanc is. Doen ze het in Oostenrijk en Italië ook allemaal verkeerd wegens niet Frans genoeg? Kortom, het is nu  wel heel erg pijnlijk geworden.
Ooit was er een reclame voor een tussendoortje van het merk KitKat waarin de volgende woorden gesproken werden: Hallo knul, waar zijn wij nou helemaal mee bezig? Woorden die ook hier van toepassing zijn…    

René van Heusden

Robert Parker heeft vandaag bekend gemaakt wie de taken van zijn vertrokken helpers Pierre Rovani en Daniel Thomases gaan overnemen. 
David Schildknecht – what’s in a name? – promoveert al binnen een jaar na zijn debuut in de Wine Advocate tot meesterknecht en opvolger van Rovani. Behalve specialist voor Duitsland, Oostenrijk, Centraal Europa, Oostkust en Middenwesten van de VS zal hij in 2007 ook specialist van dienst zijn in Elzas, Loire, Bourgogne en Languedoc.
Robert Parker heeft vandaag bekend gemaakt wie de taken van zijn vertrokken helpers Pierre Rovani en Daniel Thomases gaan overnemen. 
David Schildknecht – what’s in a name? – promoveert al binnen een jaar na zijn debuut in de Wine Advocate tot meesterknecht en opvolger van Rovani. Behalve specialist voor Duitsland, Oostenrijk, Centraal Europa, Oostkust en Middenwesten van de VS zal hij in 2007 ook specialist van dienst zijn in Elzas, Loire, Bourgogne en Languedoc. En daarbij blijft het niet. Hij gaat zich bovendien bezighouden met ‘ontwikkelingslanden’ als Zuid-Afrika en Nieuw-Zeeland, alsmede met de tot nu volgens Parker zelf onderbelichte Champagne. Voorwaar een veelzijdig man dus.
Ook Dr. (!) Jay Miller, Parkers proefmaatje voor het leven, maakt promotie. Hij mag nu Port, Spanje, Australië, Zuid-Amerika  en de Pacific Northwest gaan doen.
Italië blijft natuurlijk toch een geval apart. Daar mogen Schildknecht en Miller zich dan ook niet aan wagen  De nieuwe Parkerkloon wordt hier een echte Italiaan in de persoon van Antonio Galloni. Mark Squires krijgt als troostprijs Portugal. Parker  zelve zal zich voortaan alleen nog maar beperken tot Bordeaux, Californië, Rhône en Provence. Die fameuze punten komen dus wel in een iets ander daglicht te staan…

Op 28 en 29 augustus organiseerde VDP Die Prädikatsweingüter voor de tweede keer een premièreproeverij van ongeveer 230 wijnen die dit najaar als Grosse Gewächse op de markt komen. Deze wijnen zullen, net als de Erste Gewächse uit de Rheingau en de Erste Lagen uit de Mosel in de toekomst onder de uniforme noemer Erste Lage gaan vallen. De aanduiding Grosses Gewächs zal dan als ondercategorie gebruikt worden voor droog gevinifieerde wijnen. Daarnaast zullen ook restzoete wijnen en een Prädikat aangeboden mogen worden.
Op 28 en 29 augustus organiseerde VDP Die Prädikatsweingüter voor de tweede keer een premièreproeverij van ongeveer 230 wijnen die dit najaar als Grosse Gewächse op de markt komen. Deze wijnen zullen, net als de Erste Gewächse uit de Rheingau en de Erste Lagen uit de Mosel in de toekomst onder de uniforme noemer Erste Lage gaan vallen. De aanduiding Grosses Gewächs zal dan als ondercategorie gebruikt worden voor droog gevinifieerde wijnen. Daarnaast zullen ook restzoete wijnen en een Prädikat aangeboden mogen worden.

Evenals afgelopen jaar vond de proeverij plaats in de Kurhauskolonnade in Wiesbaden. VDP had de stevige kritiek van vorig jaar op tekortkomingen in kwaliteit en indeling van de wijnen ter harte genomen. Niet alleen waren er dit keer beduidend minder ‘missers’ dankzij een strengere interne selctieprocedure, ook de opzet was veel logischer. De wijnen waren niet meer ingedeeld op producent, maar op herkomst. Het waren in overgrote meerderheid Rieslings van het zeer goede oogstjaar 2005. Een uitgebreid verslag van de proeverij zal gepubliceerd worden in Perswijn nummer 6.

Complimenten derhalve voor de organiserende VDP, al blijven er wel een paar zaken te wensen over. De selectie van de wijnen mag best nog wat strenger. En wellicht zou men bij de editie 2007 ook eens wat kritischer naar het uitnodigingsbeleid voor zelfverklaarde ‘journalisten’ moeten kijken. http://www.wijnplein.nl/ zag er namelijk geen graten in om behalve een uitvoerige beschrijving van geklieder met een spuugbak ook een verpletterende getuigenis van onkunde te publiceren:
 
“Na de indrukwekkende parade van Rieslings was het even wennen aan Silvaner en Weisser Burgunder. Het houtgebruik bij de Silvaner voegt vaak niet iets extra’s toe. Vaak wordt met verkeerd houtgebruik juist het tegenovergestelde bereikt: het fruit wordt weggedrukt en het hout blijft over. De Weisser Burgunder blijft de vineuze vreemde eend in de wereldbijt van Chardonnay. De wijn is vaak niet als Chardonnay te herkennen, heeft een geheel eigen expressie en typicitieit.”

Zo stond het er echt! Niemand is onfeilbaar, maar dergelijke nonsens is toch wel heel schrijnend. Immers, Silvaner krijgt in Franken (want om die regio gaat het hier) geen splintertje barrique. En om na deze eerste blijk van onkunde vervolgens met veel poeha uitspraken te doen over de afwijkende typiciteit van Weisser Burgunder in de veronderstelling dat die identiek zou zijn aan Chardonnay is gewoon een stommiteit van de eerste orde. Nog nooit van Pinot Blanc gehoord??? Hoogste tijd om in plaats van ‘Selbstdarstellung’ en nepjournalistiek te bedrijven eens een beginnerscursus wijn te gaan volgen!

René van Heusden

Chevaliers du Tastevin maken Nederland onveilig
Veel wijngebieden mogen zich verheugen in een eigen ‘broederschap’, maar geen van deze broederschappen is zo actief als de Chevaliers du Tastevin van de Bourgogne. En dan is het vaak nog niet eens mogelijk om tot ridder te worden geslagen in het Clos de Vougeot. De Nederlandse afdeling is heel actief en organiseert eigen bijeenkomsten.
Chevaliers du Tastevin maken Nederland onveilig
Veel wijngebieden mogen zich verheugen in een eigen ‘broederschap’, maar geen van deze broederschappen is zo actief als de Chevaliers du Tastevin van de Bourgogne. En dan is het vaak nog niet eens mogelijk om tot ridder te worden geslagen in het Clos de Vougeot. De Nederlandse afdeling is heel actief en organiseert eigen bijeenkomsten.

Voorheen waren deze in Restaurant Juliana in Limburg, maar de laatste vond plaats in het historische Hotel Karel V in Utrecht. Met een nieuw organisatiecomité –met onder andere liefhebbers Karel de Graaf, Peter Klosse en Rien van den Berg- was er een nieuwe formule neergezet. Er werden eerst lezingen gehouden, door onder andere Gert Crum en Peter Klosse, vervolgens was er een mooie proeverij en de bijeenkomst werd afgesloten met een diner, waarbij een paar bijzondere wijnen werden neergezet, die lieten zien waaraan de Bourgogne zijn fervente aanhangers te danken heeft.
De voorafgaande proeverij toonde een groot aantal bijzondere wijnen. En éen ding werd natuurlijk duidelijk: een goede Bourgogne is niet goedkoop. Pas bij een euro of vijftien per fles kom je goede dingen tegen. Maar dan heb je ook wat. Zo stond er geweldige Rully op tafel van het huis Vincent Dureuilh-Janthial, zowel rood als wit.
De wijnen, beide van de goede jaargang 2004, doen in feite weinig voor elkaar onder. De witte Rully ‘Maizières’ is heerlijk vol en breed, met boter, noten, honing, sap en frisheid in de smaak, een machtig glas witte Bourgogne, finesse en kracht tegelijk. In de rode ‘En Guesnes’ komt de pinot-druif perfect tot uitdrukking, nadat hij even lucht heeft gehad, dan ruik je heerlijk kersen en aardbeien, de smaak is krachtig –de stijl van het huis- met heerlijk sap en fruit, waarbij de afdronk heerlijk fris blijft. Puur genieten.

Importeur: Hosman Frères, €19,75, Vlaardingen (010-4347230)
http://www.hosmanfreres.nl/

Zijn er nog mensen die door dik en dun in en aan Robert Parker geloven? Vast wel, zolang die zelf maar zijn hoge punten aan ‘hoge’ Bordeaux blijft uitdelen. Alle andere wijn is immers volstrekt onbeduidende bijzaak. Afgezien van dat obligate kistje DRC kun je als ‘collector’ dat spul uit een tweederangs uithoek als de Bourgogne toch niet echt serieus nemen? Dat is maar goed ook, want Grote Bob had en heeft daar wat minder verstand van. Vond ‘ie tenminste zelf en daarna anderen plus zelfverklaarde ‘Bourgognespecialisten’ (ahum…) met hem.
Zijn er nog mensen die door dik en dun in en aan Robert Parker geloven? Vast wel, zolang die zelf maar zijn hoge punten aan ‘hoge’ Bordeaux blijft uitdelen. Alle andere wijn is immers volstrekt onbeduidende bijzaak. Afgezien van dat obligate kistje DRC kun je als ‘collector’ dat spul uit een tweederangs uithoek als de Bourgogne toch niet echt serieus nemen? Dat is maar goed ook, want Grote Bob had en heeft daar wat minder verstand van. Vond ‘ie tenminste zelf en daarna anderen plus zelfverklaarde ‘Bourgognespecialisten’ (ahum…) met hem. Hetzelfde deed zich voor bij nog een hele reeks andere obscure landen en gebieden. Want buiten Bordeaux. Hij heeft zich daarom omringd met een aantal klonen die in Zijn geest de taak op zich namen al dat tweederangswerk te proeven. ‘Associates’, wier bevindingen vervolgens onder Zijn naam de wereld ingestuurd konden worden. Randje oplichterij dus.
Zo’n constructie doet onwillekeurig een beetje denken aan de aanpak van Sint Nicolaas die zich begin december, wanneer het hem qua werkdruk allemaal een beetje teveel wordt, laat bijstaan door hulpsinterklazen. De Sint moet wel, maar zelfs kinderen met een gemiddelde intelligentie snappen al snel dat er in feite sprake is van een toneelstukje. Een illusie, zo men wil. Dat klinkt even wat aangenamer dan ‘nep’ of ‘boerenbedrog’. Verzachtende omstandigheid zijn immers de kadootjes.
In wijnland is het niet veel anders. Zoals de echte Goedheiligman zich onvermijdelijk wel eens moet storen aan het gedrag van zijn dubbelgangers – ze kunnen tenslotte niet tippen aan de Enig Ware – zo botert het in de grotemensenwereld van de wijn ook niet erg tussen Robert Parker junior en zijn klonen. Van zijn helpers zijn er recentelijk twee opgestapt, hoofddubbelganger Pierre-Antoine Rovani en de kortstondige ‘Italiëspecialist’ (ahum…) Daniel Thomases. Bij de eerste is het verhaal niet helemaal duidelijk, maar de tweede is de Zwarte Piet. In de minder gunstige betekenis. Met andere woorden: bedankt voor de samenwerking en nu vertrekken graag. Op de site van Parker is hij al niet meer te vinden. Officieel zal alles wel in het spreekwoordelijke goede onderlinge overleg gebeurd zijn. Of dat ook een getrouwe weergave van de werkelijkheid is, is evenwel hoogst dubieus. Maar wat dan nog? Het geeft enkel nog eens aan dat er ten principale het een en ander niet deugt aan die bejubelde Parkerpunten. En daarmee in feite dus ook aan de Parkeradoratie. Van Sinterklaas is het een kleine stap naar de paus van Rome en diens vineuze tegenhanger in de persoon van de paus van Maryland. Ondanks alle dogmatische fabeltjes niet onfeilbaar, mooie puntmutsen of glimmende Franse medailles ten spijt. Uiteindelijk hebben we het over gewone mensen met bijbehorende beperkingen. En ook wel eens verkeerde vriendjes. Dat geeft allemaal niets, zolang je je maar niet slaafs onderwerpt aan het vermeende ‘leergezag’ van zulke types. Zeker niet als wijndrinker. Oordeel toch liever gewoon zelf. Al blijft het natuurlijk wel raadzaam om ter inspiratie een fijn blad als Perswijn te blijven lezen.

René van Heusden

Anda Schippers belandde via diverse tussenstops in de wereld van eten en wijn. Ze werkt als freelance culinair auteur en eindredacteur, onder andere voor Wining&Dining, Taste! en bouillon! en redigeerde diverse kookboeken. Daarnaast vertaalt ze wijncursusboeken voor de Wine & Spirit Education Trust. Haar missie: heel Nederland moet elke dag lekker eten, met een goed glas wijn erbij. We zijn blij dat Anda eindredacteur van Perswijn wil worden. We verwachten een goede samenwerking en nog vele mooie uitgaven.
Anda Schippers belandde via diverse tussenstops in de wereld van eten en wijn. Ze werkt als freelance culinair auteur en eindredacteur, onder andere voor Wining&Dining, Taste! en bouillon! en redigeerde diverse kookboeken. Daarnaast vertaalt ze wijncursusboeken voor de Wine & Spirit Education Trust. Haar missie: heel Nederland moet elke dag lekker eten, met een goed glas wijn erbij. We zijn blij dat Anda eindredacteur van Perswijn wil worden. We verwachten een goede samenwerking en nog vele mooie uitgaven.

Schrijver J.P.M. Keuls gaat verder met zijn breedsprakige bespiegelingen over het kopen van wijn. Men doet er volgens hem het beste aan om bij een bonafide handelaar te kopen. Hij stelt echter vast dat dat niet altijd gebeurt. Intrigerend om te lezen dat men zich 75 jaar geleden binnen de Nederlandse wijnhandel ook al zorgen maakte over kopen in het buitenland. Ook zonder Euopese Unie en verdragen van Schengen. “Wij komen nog even terug op de koopers van grootere hoeveelheden in eens, de geregelde wijndrinkers, om de vraag onder de oogen te zien of deze er belang bij hebben in het buitenland te koopen in plaats van bij een wijnhandelaar in het land zelf…”
Schrijver J.P.M. Keuls gaat verder met zijn breedsprakige bespiegelingen over het kopen van wijn. Men doet er volgens hem het beste aan om bij een bonafide handelaar te kopen. Hij stelt echter vast dat dat niet altijd gebeurt. Intrigerend om te lezen dat men zich 75 jaar geleden binnen de Nederlandse wijnhandel ook al zorgen maakte over kopen in het buitenland. Ook zonder Euopese Unie en verdragen van Schengen.

“Wij komen nog even terug op de koopers van grootere hoeveelheden in eens, de geregelde wijndrinkers, om de vraag onder de oogen te zien of deze er belang bij hebben in het buitenland te koopen in plaats van bij een wijnhandelaar in het land zelf. Deze vraag is van veel belang omdat, zeer ten misnoegen van den wijnhandel, het koopen in het buitenland, zoowel in Frankrijk als in Duitschland, een zekere uitbreiding heeft gekregen. Hoe zou dit zijn gekomen? Welke aanleiding zou er zijn geweest om af te wijken van den door de logica aangewezen weg, d.i. om zijn wijn te koopen bij den wijnhandelaar in het land zelf, wiens taak het toch is om wijnen jong te koopen, ze te bottelen, belegen te laten worden en daarna aan den consument te detailleeren.”

Europa leek begin jaren ’30 aardig in de maak, al werd Nederland ook toen al overstroomd door… Duitschers:

“Er moeten dan ook andere redenen zijn, die den blik naar het buitenland doen wenden. In de eerste plaats is in de laatste decennia het contact met het buitenland veel gemakkelijkker geworden; men reist meer en vlugger […] de wijnconsument of kleine handelaar maakt per auto eens een reisje langs Rijn of Moezel, of gaat de Bourgognestreek eens bekijken en de duitsche Winzer of de fransche handelaar, die er vroeger niet aan zou hebben gedacht, gaat er eens op uit of laat eens iets van zich hooren. In de praktijk komt dit hierop neer, dat het kleine Holland wordt overstroomd door prijscouranten en aanbiedingen en dat bezoeken van wijnreizigers, tot op heden meer duitsche dan fransche, niet van de lucht zijn.”

Niet alle Nederlandse wijnhandelaren bleken in die dagen even bonafide:
 
“Nu is dit alles niet erg zoolang primo de consument voldoende onderscheidingsvermogen heeft en secundo de Nederlandsche wijnhandel in staat is te bewijzen, dat zij haar taak naar behooren kan vervullen. Wat het eerste punt betreft is het helaas zeer pover gesteld, reden waarom wij een bescheiden poging doen om dit te verbeteren en wat de tweede kwestie aangaat, steke een ieder zijn hand in eigen boezem. Als vaststaande mag intusschen worden aangenomen, dat in vele gevallen het z.g. ” direct koopen” tot groote teleurstelling aanleiding geeft, hetgeen zeer begrijpelijk moet zijn aan een ieder, die met eenigie aandacht hefet gelezen, hetgeen wij tot nu toe over den wijn hebben verteld, maar evenzeer staat het vast, dat eenige schroom van de zijde van den consument om zich geheel aan zijn wijnhandelaar over te geven – wijn koopen is immers vertrouwenszaak – begrijpelijk is, zoolang men in de couranten de verslagen kan lezen van de Keuringsdiensten van waren, die, sinds de inwerkingtreding van het Wijnbesluit ook wijn omvatten.”

Elementaire kennis is absolute noodzaak om echte van minder echte wijnen te kunnen onderscheiden. Nog steeds een actueel thema:

“Wat heeft de consument nu nodig om toch ook een woordje te kunnen medespreken en zijn oordeel te kunnen motiveeren? Hij zal moeten weten, wat kwaliteit is, dus hoe een zuivere goede Bordeaux of Bourgogne respectievelijk een Naturreine Rijn- of Moezelwijn of een werkelijke Douro-port smaakt, ten einde hem te kunnen onderscheiden van versneden Bordeaux, gesuikerde Rijn- of Moezelwijn en onder de benaming verkochte wijnen, die dat echter niet zijn. Kennen is immers herkennen.”

” Verder dient hij iets af te weten van de waarde van jaargangen, van de wijze waarop men wijn behoort te drinken, kortom behoort een zekere wijn-opvoeding te ontvangen, die in vroeger jaren niet of nauwelijks noodig was, omdat de nobelste aller dranken toen nog niet zo zeer als in onze dagen was verdrongen door iets anders. Om dit alles te verweezenlijken is er nog een belangrijke taak te vervullen voor den wijnhandel en de wijnhandelaar die zijn belang begrijpt, zal dit gedeelte van zijn taak zeker niet als het minst belangrijke beschouwen.”

Op bladzijde 170 komt – eindelijk – het proeven van wijn aan de orde.
Van een ‘onbewogen spiegel’ had Keuls kennelijk nog nooit gehoord en van ‘Amsterdams proeven’ – d.w.z. op ‘verteerbaarheid’ – al evenmin:

” Het proeven of keuren om een wijn te beoordeelen behoort aldus te geschieden. Men neemt een groot glas, schenkt dit half vol, bekijkt den wijn aandachtig tegen een kaars, schudt daarna den wijn in het glas, ruikt er aan en neemt vervolgens een flinke maar niet al te groote slok, laat den wijn in den mond rollen, zoodanig dat alle deelen van den mond met hem in aanraking komen en…maakt daarna het gebaar, hetwel nergens anders getolereerd is dan bij het proeven van wijn, d.w.z. men slikke hem in ieder geval niet in. Dit inslik-verbod heeft een wijntechnischen ondergrond want, zou men het wel doen, dan zou men minder zuiver de indrukken ontvangen van een volgende proef. Gaat het dus om één enkelen wijn, dan kan het er mee door, maar vakkundig staat het toch in ieder geval niet.”

Wordt vervolgd!

René van Heusden

Sommige mensen krijgen al na het drinken van slechts één of enkele glazen rode of witte wijn een rood en gloeiend gezicht. Vooral personen van Aziatische afkomst zijn hier vaak erg gevoelig voor.
De oorzaak voor deze ‘wijnflush’ heeft te maken met de stofwisseling in de lever.
De alcohol uit de wijn wordt door de maag en dunne darm geabsorbeerd. Tien procent van de alcohol wordt via de nieren, longen en zweetklieren uitgescheiden, de overige 90% via de lever. In de lever wordt alcohol afgebroken door 2 enzymen, t.w. alcohol dehydrogenase en aldehyde dehydrogenase (ALDH).
Sommige mensen krijgen al na het drinken van slechts één of enkele glazen rode of witte wijn een rood en gloeiend gezicht. Vooral personen van Aziatische afkomst zijn hier vaak erg gevoelig voor.
De oorzaak voor deze ‘wijnflush’ heeft te maken met de stofwisseling in de lever.
De alcohol uit de wijn wordt door de maag en dunne darm geabsorbeerd. 
Tien procent van de alcohol wordt via de nieren, longen en zweetklieren uitgescheiden, de overige 90% via de lever.
In de lever wordt alcohol afgebroken door 2 enzymen, t.w. alcohol dehydrogenase en aldehyde dehydrogenase (ALDH). Alcohol dehydrogenase zet alcohol om in aceetaldehyde, dat daarna door ALDH verder wordt afgebroken. Mensen die gemakkelijk flushes ontwikkelen na het drinken van alcohol hebben een minder goed werkzaam ALDH doordat het aminozuur ontbreekt dat verantwoordelijk is voor de binding aan NAD (Nicotinamide Adenine Dinucleotide).
Dat is het geval bij ongeveer 50% van de Aziaten. Personen met een laag ALDH gaan vaak “blozen”en transpireren na het drinken van alcohol en wanneer het gehalte van dit enzym erg laag is, worden ze er ook ziek van. Deze verschijnselen kunnen tot de volgende dag aanhouden.
Recent onderzoek heeft aangetoond dat vrouwen minder van dit enzym hebben dan mannen.
Het “blozen” en transpireren en de kans op een kater zouden kunnen worden verminderd door voor of tijdens het drinken een z.g. H2 receptorantagonist in te nemen (Famotidine: Pepcid, Pepcidin en Ranitidine: Zantac), medicijnen die normaliter worden voorgeschreven om de productie van maagzuur te remmen. Het mechanisme hiervan is vooralsnog niet duidelijk.
Hierbij moet echter worden aangetekend dat dit soort medicijnen soms ook het effect van alcohol kunnen versterken!

Ies Stoel