Nieuws

Na een lange periode van geruchten en speculaties is bekend geworden dat Pavie Macquin, en Troplong Mondot zijn gepromoveerd tot “Premier Grand Cru Classé B” van Saint-Emilion. Wat ons betreft is de promotie van Troplong-Mondot geen verrassing meer. In de laatste Perswijn meldden we al dat deze bevordering aanstaande was. De prijzen in de primeurverkoop liepen ook al vooruit op deze promotie, want ze stegen tot ongekende hoogte. Pavie-Macquin is wat verrassender, maar niet minder verdiend.
Na een lange periode van geruchten en speculaties is bekend geworden dat Pavie Macquin, en Troplong Mondot zijn gepromoveerd tot “Premier Grand Cru Classé B” van Saint-Emilion. Wat ons betreft is de promotie van Troplong-Mondot geen verrassing meer. In de laatste Perswijn meldden we al dat deze bevordering aanstaande was. De prijzen in de primeurverkoop liepen ook al vooruit op deze promotie, want ze stegen tot ongekende hoogte. Pavie-Macquin is wat verrassender, maar niet minder verdiend. Onder de bezielende leiding van Stéphane Derenoncourt worden daar al jaren voortreffelijke wijnen gemaakt, zijn nieuwe klassering meer dan waardig. Felicitaties voor beide châteaux voor deze belangrijke gebeurtenis.
Ook nieuws is dat Canon-la-Gaffelière niet is gepromoveerd. Mogelijk dat de ligging van de wijngaarden, meer in de vlakte naar de Dordogne, toch een obstakel vormt. Troplong-Mondot en Pavie-Macquin hebben in elk geval een mooi terroir, op de Côte, de heuvels rond het stadje.
Tot de lagere klasse “grand cru classé” zijn de châteaux Monbousquet van Gerard Perse et de La Fleur Cardinale, toegetreden, wijngoederen die deze klassering zonder meer verdienen. Tertre-Dauguey is gedegradeerd en geen Grand Cru Classé meer.

Waarom vrezen mensen om teveel te betalen voor wijn? “Dankzij de ‘wijn-smaak-vervlakkings-deskundigen uit het Amsterdamse’ … Zo stelt John Navarro. Lees zijn reactie en die van anderen op de lopende Stelling: Het prijsdenken van de wijndrinker kleurt de wijnwereld minder mooiWij zijn nieuwsgierig naar uw mening! Daarom nodigen wij u uit om deel te nemen aan De Stelling. In elke Perswijn vindt u een aankondiging van de volgende stelling en het verslag van de vorige stellingronde.
U begrijpt toch dat de stelling niet per definitie onze mening is?! Wij beogen slechts gezamenlijk de geesten te slijpen en wensen u een knappe discussie. Mag ik u, ter bevordering van dat laatste, vragen om mijn beide pleiters te sparen en alleen hun argumenten aan te vallen of te verdedigen, ofwel nieuw licht op de zaak te schijnen.

Wij zijn nieuwsgierig naar uw mening! Daarom nodigen wij u uit om deel te nemen aan De Stelling. In elke Perswijn vindt u een aankondiging van de volgende stelling en het verslag van de vorige stellingronde. U begrijpt toch dat de stelling niet per definitie onze mening is?! Wij beogen slechts gezamenlijk de geesten te slijpen en wensen u een knappe discussie. Mag ik u, ter bevordering van dat laatste, vragen om mijn beide pleiters te sparen en alleen hun argumenten aan te vallen of te verdedigen, ofwel nieuw licht op de zaak te schijnen. Suggesties voor stellingen kunt u sturen aan noele@wijnpers.nl Rubriek met Wingerdgriep U merkt kinderziektes (dus niet alleen de Wingerdgriep) plagen deze rubriek nog een beetje. Met sluitingsdata van de discussies wordt gespeeld en de vormgeving van rubriek varieert nog sterk. Hopelijk heeft u er net als wij alle vertrouwen in dat het alleen maar beter kan worden! Noële Ruitenberg De Stelling voor Perswijn n˚7: Het prijsdenken van de wijndrinker kleurt de wijnwereld minder mooi U ziet deze keer een meer open stelling. Waarom vrezen mensen om teveel te betalen voor wijn? Dat zou ik graag begrijpen. Bij veel mensen ervaar ik de angst om teveel te betalen. Die angst lijkt hun bij hun wijnaankoop sterker te leiden dan andere zaken als kwaliteit of puurheid van de wijn. Ik betwijfel of die angst de wijnwereld niet een beetje grijs begint te kleuren… Reacties kunnen naar: wijnpers@wijnpers.nl Voorlopige stuitdatum van deze stellingronde: 4 oktober 2006 Bespreking in Perswijn nummer 7 (november)
Betoog TEGEN De Stelling door Udo Göebel Wat is een wijn waard? Wat heb je er als consument voor over, wat is duur en wat is goedkoop? Het schijnt zo te zijn dat veel consumenten op basis van prijs kopen, het liefst een lage prijs. Zo ontstaat een neerwaartse spiraal, die uiteindelijk de wijnboer treft. Iedereen wil wat verdienen, dus de winkelier vraagt een lagere prijs aan de leverancier en de leverancier geeft minder aan de producent. Als je het zo bekijkt, gaat dat op den duur ten koste van kwaliteit. Want de producent bespaart op zijn kosten door meer tonnen per hectare te oogsten of het onderhoud aan de wijngaard even te laten zitten. Maar slimme jongens zullen anders denken. Waarde toevoegen aan je wijn, waarde creëren door je te onderscheiden. Je verzint een nieuw label, maakt een andere blend, een vernieuwende verpakking, een reserve versie van je gewone wijn.  OK, sommige producenten kunnen dat niet. Zij zullen op den duur misschien failliet gaan. Is dat erg? Nee, dat hoort erbij. Andere zullen er sterker uitkomen. En de liefhebber, de consument? Die wint alleen maar. Een deel koopt voor weinig zijn wijntje, een ander deel gaat aan de haal met die nieuwe wijnen. Zij betalen wat meer en halen daar voldoening uit. Kunnen ze het niet meer vinden in de supermarkt, dan ontstaat er ruimte voor speciaalzaken. Een fles wijn is niet alleen het vocht in de fles, maar zeker ook het opgeroepen gevoel bij de koper. Laat het ‘wijnschap’ er gekleurd, vernieuwd en modern uitzien, goed voor iedereen!	Betoog VOOR De Stelling door Ronald de Groot Kleine prijzen – kleine wijnen De bladeren vallen weer, dus binnenkort is het weer tijd voor omfietswijnen en sterrenregens. Heel respectabel en legitiem allemaal, maar hiermee zou wel eens de indruk kunnen worden gewekt dat de wijnwereld uit niets anders bestaat dan uit wijnen van onder de € 5. Dat is echter niet zo –droom zacht zou ik zeggen. Uit de gemiddelde prijs die in Nederland wordt betaald voor een fles wijn –het afgelopen jaar gedaald van € 2,68 tot € 2,63, zoals het wijninformatiecentrum binnenkort bekend zal maken- zouden we het bijna wel denken. Te hopen valt dat de koper zich realiseert wát hij op dat moment koopt: een industrieel product, dat waar ook ter wereld gemaakt kan worden, en dat dus eigenlijk ook geen relatie meer heeft met zijn oorsprong, hoogstens met de druif. Optimisten menen dat deze wijnen een opstap vormen tot het drinken van betere wijn, ooit, later. Pessimisten zien het anders: de overschotten wereldwijd drukken de prijzen alleen maar verder en Europese wijnen, de terroirgetypeerde, frisse en elegante exemplaren leggen het loodje tegen Australische, Chileense, Argentijnse wijnen, noem maar op, die voor dumpprijzen op de wereldmarkt komen. Het stemt niet vrolijk. En als er dan Europese wijnen zijn die succes hebben, dan zijn het eveneens de merkwijnen zonder eigen gezicht die meer en meer het beeld bepalen, wijnen die gemaakt zijn in dezelfde stijl als die van de nieuwe wereld. Het is als bij mooie kazen of een goed stuk vlees: niemand weet op een gegeven moment nog hoe dat smaakt, de traditie en eigen karakter gaan verloren. Chablis smaakt nu nog naar Chablis, maar wellicht wordt men ook daar ooit gedwongen om op het etiket te zetten dat het vooral toch ook ‘Chardonnay’ is. Dat zou toch een stap te ver zijn. Daarnaast zijn er discount-bedrijven die wijnen inkopen onder de productiekosten, of die wijnen verkopen onder de inkoopprijs. De consument lijkt in eerste instantie de winnaar. Maar dat is slechts schijn. De bedrijven die deze wijnen leveren zetten de markt onder druk, gaan failliet of zorgen voor een algemene druk op de prijzen, zodat ook de gezonde bedrijven ten onder gaan. Port is daar onder andere een voorbeeld van. Te goedkope port vormt een bedreiging van de markt als geheel en consumenten die deze wijnen kopen, dragen hun steentje bij aan de vernietiging van de traditionele wijnbouw in het Dourodal.
Ik ben van mening dat veel mensen inderdaad bang zijn om “teveel” te betalen voor een wijn. Aan de andere kant de echte toppers in de wijnwereld worden, volgens mij, gekocht door mensen waar geld geen waarde meer voor heeft. Als je tig-miljoen per jaar mag verdienen is een wijn van 1000 euro nog steeds een koopie. Voor “normale” mensen is een fles van 50 euro al niet leuk meer. Is die fles van 100 euro dan ook 20 keer beter dan die van 50 euro? Vast niet maar ik zal het nooit weten! Robèrt Koopman ****** Géén cent teveel, hoor! Op http://www.christiancallec.com/ leest u in de september editorial met de titel ‘Géén cent teveel, hoor!’ de mening van Christian Callec over deze Stelling. Door omstandigheden reageert hij bij wijze van uitzondering slechts op deze manier. ****** Reactie van John Navarro: Teveel wijndrinkers weten helemaal niet dat de wereld er mooier uitziet als ze mooie(re) (lees wat duurdere) wijnen zouden drinken! Die W.S.V.D` ers (Wijn Smaak Vervlakking Deskundigen) die het nodig vinden om wijngidsen te maken… ‘dat je in de supermarkt van die heerlijke wijnen kunt krijgen’ (voor weinig geld wel te verstaan) sterken de gedachten van de massa wijndrinkers. Die wijn- smaak-vervlakking-deskundigen uit het Amsterdamse verdienen toch hun geld wel met hun wijngidsen die volgens mij in veel gevallen weinig nut hebben omdat je vaak de wijnen die zij erin omschrijven niet, – net niet meer, of helemaal niet kunt krijgen. Desalniettemin ben ik al veel mensen tegengekomen die denken dat wijn volgens die gidsen ( tot € 5,00) ook wel goed zal zijn en gaan de boer op met de gids in de hand. Hulde aan de wijn-smaak-vervlakking-deskundigen die de industrieel gemaakte Cola-wijnen hiermee verder stimuleren. En de goede gespecialiseerde hardwerkende importeur/wijnhandel maar klagen omdat zij hun met zorg geselecteerde wijnen maar moeilijk kwijt kunnen! Praktijkvoorbeeld Regelmatig ben ik mensen tegengekomen op particulieren wijnproeverijen die dikwijls over ‘de goede wijnen van de supermarkt beginnen’! Dan laat ik ze een fles van hun selectie openmaken, en ik maak er een open van de onze. Het is simpel. Nooit is het voorgekomen dat onze wijnen het af lieten weten. Maar dan komt het. De wijn van diezelfde druivensoort kost in de supermarkt (liter) € 2,89 en de wijn die je als gespecialiseerde wijnhandel laat proeven (een hele andere uiteraard)  moet voor de consument € 8,25 kosten…met een heel verhaal wat tot veler verbeelding spreekt…De mensen vinden je praktijkverhalen…’prachtig…nostalgisch…charmant, die heerlijke wijnen direct van de wijnboer’. Maar…de prijs van die heerlijke wijn, dáár zit voor veel mensen het probleem en dan wordt het voor sommigen (om niet te zeggen voor steeds meer mensen) wel moeilijk. Vervolgens hebben ze een leerzame avond gehad en heb je een halve wijncursus gegeven, – bedanken ze je voor de fantastische wijnavond waar ze ‘mooie wijnen ontdekt hebben’, en gaan weer ‘heerlijke’ wijnen halen bij de supermarkt. Op naar de verdere smaakvervlakking. Want dat wil het volk. Gewoon in de wijnpas lopen bij de supermarkt. En dadelijk krijg je ook nog een restaurant daar. Kun je een goedkope ‘lekkere’ maaltijd nemen met een ‘lekker’ blikje wijn, goed gekoeld rood of wit het maakt niet uit. McDonaldisering. Lekker?!? voor weinig. Daar gaat het om. Lekker?!? Laat ze toch, want dat willen de mensen. Vraag je verder niks af, maar bedenk dat jij wel beter weet. Het drinken van echte mooie en toch betaalbare natuurwijnen die met hart en ziel gemaakt zijn door die wijnboerfamilie`s is langzamerhand alleen nog weggelegd voor mensen die te maken hebben met de wijnhandel, heb ik het idee. Alleen is het dan ‘echte’ nostalgie geworden, maar daar kan niemand van leven. Jammer. Kleine prijzen kleine wijnen is de stelling van Ronald de Groot. Gelukkig. Hij is nog een van de weinige uit de wijnmedia die het begrijpt en het durft te zeggen. Maar zelfs de iets duurdere wijnen vinden veel consumenten al te duur. Eigenlijk zouden we een wijn-cultuur-omslag moeten maken in Nederland waar meer consumenten de gelegenheid krijgen ook betere wijnen te kunnen ontdekken. Perswijn is daar overigens al mee begonnen door meer consumenten toe te laten op proeverijen van ‘betere’ wijnen. Het is te hopen dat die wijn- smaak vervlakking deskundigen van die wijn smaak vervlakking gidsen dan ook langs komen. Kunnen ze ook eens goede wijnen ontdekken, en vooral promoten. Verdienen de betere wijnmakers ook wat! Ik mag niet onvermeld laten dat er gelukkig altijd mensen overblijven die wel een redelijke prijs voor goede wijnen willen en kunnen betalen. Maar helaas is die groep de laatste jaren sterk afgenomen. Onwetendheid, onervaren, niet willen ontdekken, massadenken, het er niet voor over hebben, je niet willen onderscheiden, domweg niet weten waar wat te halen is, geen geld er voor hebben,…daarom vrezen mensen om teveel te betalen voor (betere) wijn…!  John Navarro voor Perswijn september 2006.	In mijn opinie zijn -de meeste- consumenten inderdaad bang om teveel (?) te betalen voor hun wijn. Volgens mijn bescheiden mening wordt dit in belangrijke mate veroorzaakt doordat het merendeel van de consumenten hun wijn koopt bij supermarkten (AH, Aldi, HEMA etc). Nu heb ik in een aantal gevallen hier best redelijk tot goede ervaringen mee mits ik in m’n achterhoofd hud dat alle waar naar z’n geld is. Echter, ik hoor heel vaak deze mensen een mening geven over deze wijn die ik, als wijnliefhebber, eerder zou associeren met een mooie Bordeaux of Rhonewijn die doorgaans per fles een veelvoud kost dan de gepresenteerde wijn. Met andere woorden: de doorsnee consument heeft wellicht te weinig ervaring met de ‘betere’ wijnen (niet in de supermarkten verkrijgbaar) en zou weleens zwaar op de gedachte kunnen leunen dat een wijn van boven de pakweg € 15,= minder waar voor zijn/haar geld bied. Wijn is wijn tenslotte. Daarnaast is een brede keuze aan betaalbare goede wijn in Nederland mijns inziens slechts op beperkte punten (speciaalzaken) verkrijgbaar en dus minder toegankelijk. Verder filosoferend zou je nog kunnen veronderstellen dat het in sommige huizen belangrijker is dat er wijn wordt geschonken in plaats van een weloverwogen beslissing om een bepaalde wijn te schenken. Weliswaar is een wijn in de basis lekker of niet lekker maar de grote diversiteit van smaken weet men vaak geen plek te geven. Soms heb ik trek in een stevige Rhonewijn en soms heb ik trek in een subtielere St. Emilion. ‘k Vind ze allebei erg lekker. Ook hier kan de beperkte keuze in Nederland aan ten grondslag liggen. Neem een willekeurige Franse supermarkt. De keuze die je daar hebt -en niet alleen in wijn- is voor nederlandse begrippen fenomenaal en overweldigend. Ervanuitgaand dat de hollandse grootgrutters de nederlandse consument goed kennen (evenals de franse de hunne trouwens) zou hieruit kunnen volgen dat de nederlandse consument slechts in beperkte mate geinteresserd is in wijn. Trefwoorden hierbij: veel voor weinig, trendy, makkelijk verkrijgbaar. Met in het achterhoofd dat de gemiddelde consument pas sinds een jaar of 10 a 15 wijn durft te kopen lijkt het erop dat we in nederland pas aan het begin staan van een wijncultuur: we weten dat wijn bestaat, nu moeten we nog gevoel ontwikkelen voor diversiteit en kwaliteit. Een wijn van € 5,= mag/moet smaken naar een wijn van € 5,= en soms heb je trek in een wijn van € 15,= of meer en deze moet dan ook breder verkrijgbaar zijn.   met vriendelijke groet, Rob Evers Hiermee wil ik even reageren op de stelling “Waarom vrezen mensen om teveel te betalen voor wijn”. Het betoog van Udo Göebel spreekt de optimist in mij aan: goedkope en betrouwbare basiswijn voor de massa en individuele kwaliteitsprodukten voor liefhebbers. Drinkers van goedkope wijn “promoveren” tot liefhebbers van kwaliteitswijnen. Dat klinkt aangenaam maar is te mooi om waar te zijn. Het betoog van Ronald de Groot spreekt de realist in mij aan: een algehele smaaknivellering zal ervoor zorgen dat wijn als een industrieël, uniform frisdrankprodukt zal worden gezien, net als de producten van bijvoorbeeld de welbekende hamburgerketen. Deze nivellering komt ook terug in het koopgedrag van de massa: het liefst wachten tot de jaarlijkse uitverkoop, dan lekker (goed)koopjes bij de vakhandel inslaan en de rest van het jaar flessen van 4 euro bij de supermarkt kopen. Aangezien de mening van de massa steeds beeldvormender is zal deze het imago van wijn nog meer aantasten. Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Een fles “doe maar gewoon” mag dan ook niet meer dan enkele euro’s kosten. Dat is voor de massa tenslotte al gek genoeg. Kwaliteit telt niet, de prijs welwant wijn is slechts een “produkt”. Bovendien zal de nivellering tot verregaande schaalvergroting en het ontstaan van wijnreuzen leiden. Die heel grote bedrijven zullen de individuele domeinen opslokken waarne wij wij ons gelukkig mogen prijzen als de wijnmolochen ons trakteren op een speciale cuvée of Bin van een bepaald “block”. Het begon met de verkoop van particulier bezit aan verzekeringsmaatschappijen en investeringsmaatschappijen en gedwongen door de opkomst van populaire frisdrankwijnen uit de “nieuwe” landen zullen er steeds minder individuele bedrijven met unieke wijnen over blijven. De toverwoorden zijn schaalvergroting, winstmaximalisatie, rendement, uniforme kwaliteit, beschikbaarheid. Doet mij denken aan een oud artikel van Rene van Heusden: stop de de-mythificatie van wijn, ik zal er vanavond een mooie Riesling op drinken, proost! Nico Meier

Binnen een week tijd kan er veel gebeuren. Zeker met journalistieke inzichten betreffende Silvaner en Weisser Burgunder uit Duitsland. Wijnplein heeft inmiddels een derde versie daarvoor bedacht. We zetten gemakshalve alle tot nu toe verschenen versies van de afgelopen dagen even op een rijtje.Versie 1
“Na de indrukwekkende parade van Rieslings was het even wennen aan Silvaner en Weisser Burgunder.
Binnen een week tijd kan er veel gebeuren. Zeker met journalistieke inzichten betreffende Silvaner en Weisser Burgunder uit Duitsland. Wijnplein heeft inmiddels een derde versie daarvoor bedacht. We zetten gemakshalve alle tot nu toe verschenen versies van de afgelopen dagen even op een rijtje.

Versie 1
“Na de indrukwekkende parade van Rieslings was het even wennen aan Silvaner en Weisser Burgunder. Het houtgebruik bij de Silvaner voegt vaak niet iets extra’s toe. Vaak wordt met verkeerd houtgebruik juist het tegenovergestelde bereikt: het fruit wordt weggedrukt en het hout blijft over. De Weisser Burgunder blijft de vineuze vreemde eend in de wereldbijt van Chardonnay. De wijn is vaak niet als Chardonnay te herkennen, heeft een geheel eigen expressie en typicitieit.”

Versie 2
“Na de indrukwekkende parade van Rieslings was het even wennen aan Silvaner en Weisser Burgunder. Het houtgebruik bij de Silvaner voegt vaak niet iets extra’s toe. Vaak wordt met verkeerd houtgebruik juist het tegenovergestelde bereikt: het fruit wordt weggedrukt en het hout blijft over. De Weisser Burgunder blijft de vineuze vreemde eend in de wereldbijt van de franse wijn. De wijn is vaak niet als franse wijn te herkennen, heeft een geheel eigen expressie en typicitieit.”
 

Versie 3
“Na de indrukwekkende parade van Rieslings was het even wennen aan Silvaner en Weisser Burgunder. Het houtgebruik bij de Weisser Burgunder voegt vaak niet iets extra’s toe. Vaak wordt met verkeerd houtgebruik juist het tegenovergestelde bereikt: het fruit wordt weggedrukt en het hout blijft over. De Weisser Burgunder blijft de vineuze vreemde eend in de bijt van Pinot Blanc. De wijn is vaak niet als een Pinot Blanc te herkennen, heeft een geheel eigen expressie en typicitieit.”

Silvaner is eindelijk verlost van hout en Weisser Burgunder heeft een kleinere bijt toegewezen gekregen. Het begint er dus een beetje op te lijken. Fijn trouwens dat internet zo’n dynamisch medium is.

Op woensdag 13 september treedt vanaf 16.00 uur een keur aan top wijnmakers uit Chili aan om een machtige serie Chileense toppers te presenteren. De proeverij maakt deel uit van de boekpresentatie van het nieuwe boek van Cees van Casteren: Paradiso. De nieuwe wijnen van Chili. De proeverij in Den Haag is deels mogelijk gemaakt door Wines of Chile.In het panel dat de wijnen gaat becommentariëren zitten de belangrijkste hedendaagse wijnmakers uit Chili, waaronder:
Op woensdag 13 september treedt vanaf 16.00 uur een keur aan top wijnmakers uit Chili aan om een machtige serie Chileense toppers te presenteren. De proeverij maakt deel uit van de boekpresentatie van het nieuwe boek van Cees van Casteren: Paradiso. De nieuwe wijnen van Chili. De proeverij in Den Haag is deels mogelijk gemaakt door Wines of Chile.

In het panel dat de wijnen gaat becommentariëren zitten de belangrijkste hedendaagse wijnmakers uit Chili, waaronder:

Sergio Cuadra (Caliterra)
Ana María Cumsille (Altaïr)
Matías Garcés Silva (Amayna)
Adolfo Hurtado (Cono Sur)
Alvaro Espinoza (Antiyal en Emiliana Organicó)
Jean-Pascal Lacaze (Quebrada de Macul)
Marco Puyo (San Pedro)
Ignacio Recabarren (Concha y Toro)

En wellicht ook nog de wijnmaker van Viña Carmen (María Pilar). Aurelio Montes was ook graag van de partij geweest maar hij was verhinderd door verplichtingen in de Verenigde Staten.
Naast deze wijnmakers zal Ricardo Letelier, de directeur van Wines of Chile, aanwezig zijn. De wijnen zijn ter beschikking gesteld door de individuele wijnhuizen en/of hun importeurs in Nederland.

Het voorlopige maar niet definitieve programma is:
1. Sauvignon Blanc -Garcés Silva –San Antonio
-Montes –Casablanca
-Torres -Curicó
2. Chardonnay  -Tabalí –Limarí
-Concha y Toro –Casablanca
-Sol de Sol -Malleco
3. Pinot Noir  -Cono Sur –Bío Bío & Casablanca
-Viña Leyda/Garcés Silva? –San Antonio
4. WoC Awards -Emiliana Organicó –Coyam 2001
-Falernia –Alta Tierra Syrah 2002
-Matetic –EQ Syrah 2004
5. Classic terroirs -Aconcagua: Seña & Don Maximiano (Errázuriz)
-Cachapoal: Terrunyo Carmenère (Concha y Toro), Altaïr
-Colchagua: Alturo (Casa Silva), Clos Apalta (Casa Lapostolle), Montes M (Montes), G (Emiliana Organicó), Le Dix (Los Vascos), Ninquén (MontGras)
-Maipo: Almaviva, Viñedo Chadwick, Casa Real (Santa Rita), Domus Aurea (Quebrada de Macul), Don Melchor (Concha y   Toro), Antiyal, Casa Real (Santa Rita), Carmen Gold Reserve (Carmen)
-Curicó: Cabo de Hornos (San Pedro), Conde de Superunda (Miquel Torres)

Toegang voor deze eenmalige proeverij is gratis voor de handel; er zijn ook enkele plaatsen beschikbaar voor geïnteresseerde consumenten. Toegang voor hen is €50. Opgeven aub via info@ceesvancasteren.com. De proeverij zal doorlopen tot 18.30 uur waarna een pisco sour receptie plaatsvindt.

Winemakers’ Diner
Na de proeverij is er de mogelijkheid deel te nemen aan het Winemakers’ Diner. In aanwezigheid van Mrs. Cecilia Mackenna Echaurren, ambassadeur van Chili in Nederland en Ricardo Letelier zullen alle wijnmakers van de icoonproeverij samen met u in Restaurant Nhube (NH Hotel) aanschuiven voor een luxe driegangen diner. Genietend van de fantastische wijnen uit het langgerekte Zuid-Amerikaanse land kunt u in een ontspannen Chileense sfeer napraten over Chili en Chileense wijn.

De toegang voor het Winemakers’ Diner bedraagt €100 per persoon voor de handel en €125 voor consumenten. Inbegrepen zijn alle wijn en spijs, de borrel en een exemplaar van het boek Paradiso. Er zijn nog een beperkt aantal plaatsen beschikbaar. Bij interesse kunt u zich aanmelden bij Cees van Casteren (info@ceesvancasteren.com).

Zowel de proeverij als het Winemakers’ Diner vinden plaats in het NH Hotel aan het Prinses Margrietplantsoen in Den Haag, op loopafstand van Den Haag Centraal Station en met voldoende parkeergelegenheid, direct gelegen aan de A12:

NH Hotel Den Haag
Prinses Margriet Plantsoen 100
2595 BR Den Haag
Telefoon: 070-3812345

Houtsnippers? Een goede zaak: ik ben nogal een fan van Nieuwe Wereld wijnen, waar het gebruik van snippers (en staven en zelfs houtstof) al lang gebruikelijk is. Het geeft de consument wat hij wil, althans een deel van hen. Een beetje vanille smaak voor een lage prijs. Mijn persoonlijke smaak is vaak anders, je proeft snel of het vanille aroma afkomstig is van chips of echte vaten. Bij gebruik van chips staat de vanille smaak een beetje los van de wijnsmaak. En dan de kosten, het scheelt nogal, een echt nieuw fust of chips. Dat laatste is zo’n 500 keer goedkoper dan echte fursten.

DE STELLING Wij zijn nieuwsgierig naar uw mening! Daarom nodigen wij u uit om deel te nemen aan De Stelling. In elke Perswijn vindt u een aankondiging van de volgende stelling en een verslag rond de vorige stelling. U begrijpt toch dat de stelling niet onze mening is?! Wij beogen slechts gezamenlijk de geesten te slijpen en wensen u een knappe discussie. Mag ik u, ter bevordering van dat laatste, vragen om mijn beide pleiters te sparen en slechts hun argumenten aan te vallen of te verdedigen, ofwel nieuw licht op de zaak te schijnen. Noële Ruitenberg ****** De huidige Stelling is: ‘Houtsnippers is een goede zaak’ De pleiters: René van Heusden, redacteur Perswijn pleitte vorige maand nog voor de stelling ‘Rosé is geen serieuze wijn’. Ook nu nam hij de uitdaging aan en pleit wederom voor de stelling. Frank Smulders, directeur van Smulders Wijneducatie en Vinum, en nog immer onze enige Master of Wine in Nederland staat bekend om zijn kritische doch analytisch sterk onderbouwde betogen. Hem vroeg ik tegen de stelling te pleiten. Sluitdatum discussie: 5 september 2006 Bespreking in Perswijn: nummer 6 (oktober) Reacties kunnen naar: wijnpers@wijnpers.nl
Pleidooi tegen de stelling – Frank Smulders MW Persoonlijk heb ik de nodige twijfels bij het gebruiken van houtsnippers in wijn. Uiteraard begrijp ik de achterliggende gedachte wel dat producenten op deze manier een wijn wat extra smaak of complexiteit willen meegeven, en dat op een praktische en kostenbesparende wijze. En dat men dit in de nieuwe wereld doet, waar wijnen toch al snel lijden onder een gebrek aan smaak en complexiteit, is ook begrijpelijk. Dat dit nu in Europa ook gemeengoed dreigt te worden, vind ik echter bedenkelijk. Ten eerste gaat men met het gebruik van houtsnippers geheel voorbij aan de belangrijkste reden om wijn op hout te leggen, namelijk de ‘opvoeding’ van de wijn; door vatrijping krijgt de wijn een geleidelijke dosering van zuurstof, waardoor hij zich op een bepaalde manier ontwikkelt. Met snippers krijg je dit effect uiteraard niet. Waar ik me echter nog meer zorgen over maak, is de ruimte die het biedt aan bedrog. Door de jaren heen heb ik geleerd dat waar de wijnboer (die tenslotte ook maar een mens is) daar waar de mogelijkheid bestaat, snel in de verleiding kan worden gebracht de regels wat op te rekken. Ik ben er dan ook zeker van dat termen als Crianza, Riserva, of ‘vin elevé en barrique’ straks snel aan uitholling onderhevig zullen zijn. En als laatste dan nog een punt waar mijn liefhebbers-hart opspeelt: het veelvuldig gebruiken van houtsnippers leidt tot nog meer technisch correcte maar smakeloos saaie eenheidsworst. Nu al komen alle gisten, enzymen en melkzuurbacteriën uit de reageerbuis, nu nog de houtsaus erbij, en als volgende stap synthetische most, en The Coca Cola Company en Pepsico kunnen de zaak overnemen.	Pleidooi voor de stellig – René van Heusden Legalisering van het gebruik van houtsnippers is een goede zaak om diverse redenen: Niets nieuws onder de zon Sinds mensenheugenis zijn er zaken aan wijn toegevoegd om de smaak daarvan te corrigeren of te verrijken. De inventiviteit van de mensheid is daarbij bijzonder groot.gebleken. Honing, kruiden, krijt, roestig ijzer, oesterschalen, vlierbessen, rabarber, en in onze geciviliseerde tijd gecultiveerde gist-met-een-smaakje, enzymen, proteïnes enz. enz.. En natuurlijk suiker, geconcentreerde most, ascorbinezuren en tannines. Alles volstrekt legaal. Houtsnippers dus ook. Waarom moeilijk doen? Ook door gebruik te maken van te veel, te sterk gebrande nieuwe vaten worden al jaren lang op effect afgestemde ‘houtwijnen’ gemaakt waarbij aroma belangrijker lijkt dan structuur. Waarom omslachtig en duur doen als het makkelijk en goedkoop kan? Meer ‘vondsten’ binnen ieders handbereik Wijn is vooral illusie. Dus wat is er mooier dan consumenten die graag  ‘houtwijn’ drinken maar daar niet het volle pond voor wensen te betalen – barriques zijn nu eenmaal duur – een betaalbaar alternatief te bieden in de vorm van een met snippers gearomatiseerde wijn? Als het volk opium wil, waarom zou je dat als bedrijfsleven dan niet mogen bieden? Goed voor de werkgelegenheid Spindokters in kringen van PR en marketing krijgen de kans om hun medemens met nooit eerder geziene wijnverhalen te verblijden. Dit is gunstig voor de werkgelegenheid in beide branches. Wen dus maar vast aan het nieuws dat de oude Grieken en Romeinen, opgezadeld als die zaten met die vermaledijde amforen, reeds met houtsnippers geëxperimenteerd zouden hebben. Politiek verantwoord Zowel bij socialisten  – ‘elitaire’ wijn moet voor Jan Modaal toegankelijk zijn – als liberalen – leve de ‘vrije’ marktwerking zonder bedilzucht van de overheid – passen houtsnippers perfect binnen hun zogenaamde ideologie. En elitaire (wijn)conservatieven hebben weer iets om lekker tegen te zijn.  Eindelijk de ideale wijn! Wat gaat er boven een snippergeëikte Merlot rosé voor € 2,39? Dit is toch wat Nederland volgens zelfverklaarde ‘trendwatchers’ wil. Ergo…
	Reacties: Houtsnippers? Een goede zaak: ik ben nogal een fan van Nieuwe Wereld wijnen, waar het gebruik van snippers (en staven en zelfs houtstof) al lang gebruikelijk is. Het geeft de consument wat hij wil, althans een deel van hen. Een beetje vanille smaak voor een lage prijs. Mijn persoonlijke smaak is vaak anders, je proeft snel of het vanille aroma afkomstig is van chips of echte vaten. Bij gebruik van chips staat de vanille smaak een beetje los van de wijnsmaak. En dan de kosten, het scheelt nogal, een echt nieuw fust of chips. Dat laatste is zo’n 500 keer goedkoper dan echte fursten. Udo Göebel Een eenvoudig antwoord is op deze stelling niet te geven, omdat er verschillende invalshoeken zijn. Ik zelf ben een fervent tegenstander van houtwijnen. Niet omdat ik conservatief denk over wijn en wijnmaken, maar eenvoudigweg omdat dat houtextract mijn smaak niet. Mijn ervaring is dat de wijnen die extreem in of met hout zijn opgevoed, zelden hun balans hervinden en als dat dan al gebeurd, is dat pas op een leeftijd dat het gros der flessen al is geconsumeerd. Maar als anderen graag wat meer betalen omdat Robert Parker [een houtliefhebber] een paar punten meer geeft is dat niet mijn probleem. Iemand moet de volgzame massa tenslotte de weg wijzen. Zoals door René van Heusden gesteld, zijn er een aantal traditionele methoden om de smaak van de wijn te beïnvloeden. Verder ligt het nu eenmaal in de aard van de mens om de traditionele en “natuurlijke” processen te ontleden en vervolgens in laboratoriumachtige omstandigheden na te bootsen en mogelijk te “vervolmaken”. Dat we daardoor steeds meer eenvormige producten verkrijgen [het gaat dan niet alleen over wijn], wordt in het kader van de mondialisering als positief gezien. Men moet tenslotte mee met de vaart der volkeren en mogelijk kan men op die manier bij een breed en nieuw publiek de interesse wekken voor het product wijn. Ik verwacht dat de echte wijnliefhebber uiteindelijk terugkeert naar het meer ambachtelijke en mogelijk ouderwetse product, waarbij iedere fles wijn je kan verrassen met weer andere subtiele nuances. Dat is het wat wijn voor mij zo interessant maakt. Anders zou ik me kunnen beperken tot bier of cola, waarbij een lichte variatie in de smaak leidt een enorme terugroepactie en een economische schadepost.   Bert Roosendaal Eigenlijk maakt het me niets uit hoe de wijnmaker zijn product maakt. De meeste consumenten willen een goede wijn voor een lage prijs. En dan de opmerking dat “wij” alleen ambachtelijke wijnen willen drinken slaat een beetje de plank mis want waarom willen we wel zo’n ambachtelijke wijn drinken terwijl de rest van het voedsel allang niet meer ambachtelijk is. Op mijn biefstukje staat toch ook niet hoe ze daaraan komen (gelukkig maar?). Ik dacht eerst nog dat het gebruik van houtsnippers op het etiket zou moeten staan maar die gedachte heb ik laten varen. Er staat toch ook niet op of de wijn zijn leven begon in een Inoxtank of betonbak? Als al die informatie op het etiket moet dan kunnen we staks alleen nog Magnum’s kopen…. M.v.g, Robèrt Koopman

Het siert de verslaggever van Wijnplein dat die een poging ondernomen heeft de grove missers inzake Silvaner en Weisser Burgunder (zie bericht van 1 september op perswijn.nl) enigszins te corrigeren. De manier waarop deze cover up actie is gebeurd maakt de geloofwaardigheid van het verhaal er echter niet groter op. In tegendeel. Laten we even de versies van 28 augustus en die van 2 september met elkaar vergelijken. Op 28 augustus lazen we:
Het siert de verslaggever van Wijnplein dat die een poging ondernomen heeft de grove missers inzake Silvaner en Weisser Burgunder (zie bericht van 1 september op perswijn.nl) enigszins te corrigeren. De manier waarop deze cover up actie is gebeurd maakt de geloofwaardigheid van het verhaal er echter niet groter op. In tegendeel. Laten we even de versies van 28 augustus en die van 2 september met elkaar vergelijken.

Op 28 augustus lazen we:

“Na de indrukwekkende parade van Rieslings was het even wennen aan Silvaner en Weisser Burgunder. Het houtgebruik bij de Silvaner voegt vaak niet iets extra’s toe. Vaak wordt met verkeerd houtgebruik juist het tegenovergestelde bereikt: het fruit wordt weggedrukt en het hout blijft over. De Weisser Burgunder blijft de vineuze vreemde eend in de wereldbijt van Chardonnay. De wijn is vaak niet als Chardonnay te herkennen, heeft een geheel eigen expressie en typicitieit.”

En zo luidt de ‘verbeterde’ versie:

“Na de indrukwekkende parade van Rieslings was het even wennen aan Silvaner en Weisser Burgunder. Het houtgebruik bij de Silvaner voegt vaak niet iets extra’s toe. Vaak wordt met verkeerd houtgebruik juist het tegenovergestelde bereikt: het fruit wordt weggedrukt en het hout blijft over. De Weisser Burgunder blijft de vineuze vreemde eend in de wereldbijt van de franse wijn. De wijn is vaak niet als franse wijn te herkennen, heeft een geheel eigen expressie en typicitieit.”

Bij Wijnplein blijft Silvaner dus onverkort hout krijgen, terwijl dat toch echt niet het geval is. En dus ook niet te proeven valt, zelfs al zou je dat  nog zo graag willen. De Weisser Burgunder wordt nu terecht niet meer op één lijn gesteld met Chardonnay. Dat inzicht, al kwam het wat laat, valt hoe dan ook te prijzen. Maar nu wordt ‘Chardonnay’ ineens vervangen door de allermerkwaardigste term ‘franse (sic!) wijn’! En krijgt Duitse Weisser Burgunder het verwijt niet als Franse wijn herkenbaar te zijn!!
Notabene vanwege een geheel eigen expressie en typiciteit!!!
Tsja, eigen expressie heb je nu eenmaal wel eens. Zeker bij terroirwijnen  van Erste Lagen waar het allemaal om begonnen was. En dan zien we nog even af van de vraag hoe uniek ‘Frans’ Pinot Blanc is. Doen ze het in Oostenrijk en Italië ook allemaal verkeerd wegens niet Frans genoeg? Kortom, het is nu  wel heel erg pijnlijk geworden.
Ooit was er een reclame voor een tussendoortje van het merk KitKat waarin de volgende woorden gesproken werden: Hallo knul, waar zijn wij nou helemaal mee bezig? Woorden die ook hier van toepassing zijn…    

René van Heusden

Chevaliers du Tastevin maken Nederland onveilig
Veel wijngebieden mogen zich verheugen in een eigen ‘broederschap’, maar geen van deze broederschappen is zo actief als de Chevaliers du Tastevin van de Bourgogne. En dan is het vaak nog niet eens mogelijk om tot ridder te worden geslagen in het Clos de Vougeot. De Nederlandse afdeling is heel actief en organiseert eigen bijeenkomsten.
Chevaliers du Tastevin maken Nederland onveilig
Veel wijngebieden mogen zich verheugen in een eigen ‘broederschap’, maar geen van deze broederschappen is zo actief als de Chevaliers du Tastevin van de Bourgogne. En dan is het vaak nog niet eens mogelijk om tot ridder te worden geslagen in het Clos de Vougeot. De Nederlandse afdeling is heel actief en organiseert eigen bijeenkomsten.

Voorheen waren deze in Restaurant Juliana in Limburg, maar de laatste vond plaats in het historische Hotel Karel V in Utrecht. Met een nieuw organisatiecomité –met onder andere liefhebbers Karel de Graaf, Peter Klosse en Rien van den Berg- was er een nieuwe formule neergezet. Er werden eerst lezingen gehouden, door onder andere Gert Crum en Peter Klosse, vervolgens was er een mooie proeverij en de bijeenkomst werd afgesloten met een diner, waarbij een paar bijzondere wijnen werden neergezet, die lieten zien waaraan de Bourgogne zijn fervente aanhangers te danken heeft.
De voorafgaande proeverij toonde een groot aantal bijzondere wijnen. En éen ding werd natuurlijk duidelijk: een goede Bourgogne is niet goedkoop. Pas bij een euro of vijftien per fles kom je goede dingen tegen. Maar dan heb je ook wat. Zo stond er geweldige Rully op tafel van het huis Vincent Dureuilh-Janthial, zowel rood als wit.
De wijnen, beide van de goede jaargang 2004, doen in feite weinig voor elkaar onder. De witte Rully ‘Maizières’ is heerlijk vol en breed, met boter, noten, honing, sap en frisheid in de smaak, een machtig glas witte Bourgogne, finesse en kracht tegelijk. In de rode ‘En Guesnes’ komt de pinot-druif perfect tot uitdrukking, nadat hij even lucht heeft gehad, dan ruik je heerlijk kersen en aardbeien, de smaak is krachtig –de stijl van het huis- met heerlijk sap en fruit, waarbij de afdronk heerlijk fris blijft. Puur genieten.

Importeur: Hosman Frères, €19,75, Vlaardingen (010-4347230)
http://www.hosmanfreres.nl/

Robert Parker heeft vandaag bekend gemaakt wie de taken van zijn vertrokken helpers Pierre Rovani en Daniel Thomases gaan overnemen. 
David Schildknecht – what’s in a name? – promoveert al binnen een jaar na zijn debuut in de Wine Advocate tot meesterknecht en opvolger van Rovani. Behalve specialist voor Duitsland, Oostenrijk, Centraal Europa, Oostkust en Middenwesten van de VS zal hij in 2007 ook specialist van dienst zijn in Elzas, Loire, Bourgogne en Languedoc.
Robert Parker heeft vandaag bekend gemaakt wie de taken van zijn vertrokken helpers Pierre Rovani en Daniel Thomases gaan overnemen. 
David Schildknecht – what’s in a name? – promoveert al binnen een jaar na zijn debuut in de Wine Advocate tot meesterknecht en opvolger van Rovani. Behalve specialist voor Duitsland, Oostenrijk, Centraal Europa, Oostkust en Middenwesten van de VS zal hij in 2007 ook specialist van dienst zijn in Elzas, Loire, Bourgogne en Languedoc. En daarbij blijft het niet. Hij gaat zich bovendien bezighouden met ‘ontwikkelingslanden’ als Zuid-Afrika en Nieuw-Zeeland, alsmede met de tot nu volgens Parker zelf onderbelichte Champagne. Voorwaar een veelzijdig man dus.
Ook Dr. (!) Jay Miller, Parkers proefmaatje voor het leven, maakt promotie. Hij mag nu Port, Spanje, Australië, Zuid-Amerika  en de Pacific Northwest gaan doen.
Italië blijft natuurlijk toch een geval apart. Daar mogen Schildknecht en Miller zich dan ook niet aan wagen  De nieuwe Parkerkloon wordt hier een echte Italiaan in de persoon van Antonio Galloni. Mark Squires krijgt als troostprijs Portugal. Parker  zelve zal zich voortaan alleen nog maar beperken tot Bordeaux, Californië, Rhône en Provence. Die fameuze punten komen dus wel in een iets ander daglicht te staan…

Op 28 en 29 augustus organiseerde VDP Die Prädikatsweingüter voor de tweede keer een premièreproeverij van ongeveer 230 wijnen die dit najaar als Grosse Gewächse op de markt komen. Deze wijnen zullen, net als de Erste Gewächse uit de Rheingau en de Erste Lagen uit de Mosel in de toekomst onder de uniforme noemer Erste Lage gaan vallen. De aanduiding Grosses Gewächs zal dan als ondercategorie gebruikt worden voor droog gevinifieerde wijnen. Daarnaast zullen ook restzoete wijnen en een Prädikat aangeboden mogen worden.
Op 28 en 29 augustus organiseerde VDP Die Prädikatsweingüter voor de tweede keer een premièreproeverij van ongeveer 230 wijnen die dit najaar als Grosse Gewächse op de markt komen. Deze wijnen zullen, net als de Erste Gewächse uit de Rheingau en de Erste Lagen uit de Mosel in de toekomst onder de uniforme noemer Erste Lage gaan vallen. De aanduiding Grosses Gewächs zal dan als ondercategorie gebruikt worden voor droog gevinifieerde wijnen. Daarnaast zullen ook restzoete wijnen en een Prädikat aangeboden mogen worden.

Evenals afgelopen jaar vond de proeverij plaats in de Kurhauskolonnade in Wiesbaden. VDP had de stevige kritiek van vorig jaar op tekortkomingen in kwaliteit en indeling van de wijnen ter harte genomen. Niet alleen waren er dit keer beduidend minder ‘missers’ dankzij een strengere interne selctieprocedure, ook de opzet was veel logischer. De wijnen waren niet meer ingedeeld op producent, maar op herkomst. Het waren in overgrote meerderheid Rieslings van het zeer goede oogstjaar 2005. Een uitgebreid verslag van de proeverij zal gepubliceerd worden in Perswijn nummer 6.

Complimenten derhalve voor de organiserende VDP, al blijven er wel een paar zaken te wensen over. De selectie van de wijnen mag best nog wat strenger. En wellicht zou men bij de editie 2007 ook eens wat kritischer naar het uitnodigingsbeleid voor zelfverklaarde ‘journalisten’ moeten kijken. http://www.wijnplein.nl/ zag er namelijk geen graten in om behalve een uitvoerige beschrijving van geklieder met een spuugbak ook een verpletterende getuigenis van onkunde te publiceren:
 
“Na de indrukwekkende parade van Rieslings was het even wennen aan Silvaner en Weisser Burgunder. Het houtgebruik bij de Silvaner voegt vaak niet iets extra’s toe. Vaak wordt met verkeerd houtgebruik juist het tegenovergestelde bereikt: het fruit wordt weggedrukt en het hout blijft over. De Weisser Burgunder blijft de vineuze vreemde eend in de wereldbijt van Chardonnay. De wijn is vaak niet als Chardonnay te herkennen, heeft een geheel eigen expressie en typicitieit.”

Zo stond het er echt! Niemand is onfeilbaar, maar dergelijke nonsens is toch wel heel schrijnend. Immers, Silvaner krijgt in Franken (want om die regio gaat het hier) geen splintertje barrique. En om na deze eerste blijk van onkunde vervolgens met veel poeha uitspraken te doen over de afwijkende typiciteit van Weisser Burgunder in de veronderstelling dat die identiek zou zijn aan Chardonnay is gewoon een stommiteit van de eerste orde. Nog nooit van Pinot Blanc gehoord??? Hoogste tijd om in plaats van ‘Selbstdarstellung’ en nepjournalistiek te bedrijven eens een beginnerscursus wijn te gaan volgen!

René van Heusden

Zijn er nog mensen die door dik en dun in en aan Robert Parker geloven? Vast wel, zolang die zelf maar zijn hoge punten aan ‘hoge’ Bordeaux blijft uitdelen. Alle andere wijn is immers volstrekt onbeduidende bijzaak. Afgezien van dat obligate kistje DRC kun je als ‘collector’ dat spul uit een tweederangs uithoek als de Bourgogne toch niet echt serieus nemen? Dat is maar goed ook, want Grote Bob had en heeft daar wat minder verstand van. Vond ‘ie tenminste zelf en daarna anderen plus zelfverklaarde ‘Bourgognespecialisten’ (ahum…) met hem.
Zijn er nog mensen die door dik en dun in en aan Robert Parker geloven? Vast wel, zolang die zelf maar zijn hoge punten aan ‘hoge’ Bordeaux blijft uitdelen. Alle andere wijn is immers volstrekt onbeduidende bijzaak. Afgezien van dat obligate kistje DRC kun je als ‘collector’ dat spul uit een tweederangs uithoek als de Bourgogne toch niet echt serieus nemen? Dat is maar goed ook, want Grote Bob had en heeft daar wat minder verstand van. Vond ‘ie tenminste zelf en daarna anderen plus zelfverklaarde ‘Bourgognespecialisten’ (ahum…) met hem. Hetzelfde deed zich voor bij nog een hele reeks andere obscure landen en gebieden. Want buiten Bordeaux. Hij heeft zich daarom omringd met een aantal klonen die in Zijn geest de taak op zich namen al dat tweederangswerk te proeven. ‘Associates’, wier bevindingen vervolgens onder Zijn naam de wereld ingestuurd konden worden. Randje oplichterij dus.
Zo’n constructie doet onwillekeurig een beetje denken aan de aanpak van Sint Nicolaas die zich begin december, wanneer het hem qua werkdruk allemaal een beetje teveel wordt, laat bijstaan door hulpsinterklazen. De Sint moet wel, maar zelfs kinderen met een gemiddelde intelligentie snappen al snel dat er in feite sprake is van een toneelstukje. Een illusie, zo men wil. Dat klinkt even wat aangenamer dan ‘nep’ of ‘boerenbedrog’. Verzachtende omstandigheid zijn immers de kadootjes.
In wijnland is het niet veel anders. Zoals de echte Goedheiligman zich onvermijdelijk wel eens moet storen aan het gedrag van zijn dubbelgangers – ze kunnen tenslotte niet tippen aan de Enig Ware – zo botert het in de grotemensenwereld van de wijn ook niet erg tussen Robert Parker junior en zijn klonen. Van zijn helpers zijn er recentelijk twee opgestapt, hoofddubbelganger Pierre-Antoine Rovani en de kortstondige ‘Italiëspecialist’ (ahum…) Daniel Thomases. Bij de eerste is het verhaal niet helemaal duidelijk, maar de tweede is de Zwarte Piet. In de minder gunstige betekenis. Met andere woorden: bedankt voor de samenwerking en nu vertrekken graag. Op de site van Parker is hij al niet meer te vinden. Officieel zal alles wel in het spreekwoordelijke goede onderlinge overleg gebeurd zijn. Of dat ook een getrouwe weergave van de werkelijkheid is, is evenwel hoogst dubieus. Maar wat dan nog? Het geeft enkel nog eens aan dat er ten principale het een en ander niet deugt aan die bejubelde Parkerpunten. En daarmee in feite dus ook aan de Parkeradoratie. Van Sinterklaas is het een kleine stap naar de paus van Rome en diens vineuze tegenhanger in de persoon van de paus van Maryland. Ondanks alle dogmatische fabeltjes niet onfeilbaar, mooie puntmutsen of glimmende Franse medailles ten spijt. Uiteindelijk hebben we het over gewone mensen met bijbehorende beperkingen. En ook wel eens verkeerde vriendjes. Dat geeft allemaal niets, zolang je je maar niet slaafs onderwerpt aan het vermeende ‘leergezag’ van zulke types. Zeker niet als wijndrinker. Oordeel toch liever gewoon zelf. Al blijft het natuurlijk wel raadzaam om ter inspiratie een fijn blad als Perswijn te blijven lezen.

René van Heusden